Narayanan and Raman (1997) analyze

Narayanan and Raman (1997) analyze VMI agreements between a single vendor
and retailer. They compare traditional retailer-managed-inventory to VMI, identifying
situations where stocking-decision rights should be transferred from retailer to vendor.
27
Narayanan and Raman investigate how an inability to observe and include certain variables
(such as sales effort) in an agreement can affect supply-chain performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Narayanan และรามัน (1997) วิเคราะห์ VMI สัญญาระหว่างผู้จัดจำหน่ายเดียวและจำหน่าย เปรียบเทียบแบบร้านจัดการสินค้าคงคลังการ VMI ระบุสถานการณ์ที่ตัดสินใจถุงสิทธิควรจะโอนจากผู้ค้าปลีกผู้ขาย 27Narayanan และรามันตรวจสอบวิธีการไม่สามารถปฏิบัติตาม และมีตัวแปรบาง(เช่นความพยายามขาย) ในข้อตกลงที่มีผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของห่วงโซ่อุปทานได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Narayanan และรามัน (1997) วิเคราะห์ข้อตกลง VMI ระหว่างผู้ผลิตเดียว
และผู้ค้าปลีก พวกเขาเปรียบเทียบร้านค้าปลีกที่มีการจัดการสินค้าคงคลังแบบดั้งเดิมในการ VMI ระบุ
สถานการณ์ที่สิทธิการปล่อยการตัดสินใจควรจะโอนจากร้านค้าปลีกให้กับผู้ขาย.
27
Narayanan และรามันตรวจสอบวิธีการที่ไม่สามารถที่จะสังเกตและรวมตัวแปรบางอย่าง
(เช่นความพยายามการขาย) ในสัญญาสามารถ ส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพการทำงานของห่วงโซ่อุปทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ นารายานันรามัน ( 1997 ) วิเคราะห์ VMI ข้อตกลงระหว่างผู้ขายเดี่ยวและผู้ค้าปลีก พวกเขาเปรียบเทียบร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิมการจัดการสินค้าคงคลัง VMI โปรดระบุสถานการณ์ที่จัดเก็บสิทธิการตัดสินใจควรจะโอนจากผู้ค้าปลีก ผู้ผลิต27และตรวจสอบว่า นารายานัน รามัน ไม่สามารถที่จะสังเกตและรวมถึงบางตัวแปร( เช่นความพยายามขาย ) ในข้อตกลงนี้สามารถส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพของโซ่อุปทาน