noculation Theory was developed by

noculation Theory was developed by social psychologist William J. McGuire in 1961 to explain more about how attitudes and beliefs change, and more importantly, how to keep original attitudes and beliefs consistent in the face of persuasion attempts. Inoculation Theory continues to be studied today by communication, social psychology, and social science researchers. The theory has been assessed in varied context, including politics (Pfau et al., 1990), health campaigns (Pfau & VanBockern, 1994), and marketing (Compton & Pfau, 2004), among others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

noculation ทฤษฎีถูกพัฒนา โดยสังคมจิตวิทยา William J. McGuire ใน 1961 อธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีการเปลี่ยนแปลงของทัศนคติและความเชื่อ และที่สำคัญ วิธีการทัศนคติดั้งเดิมและความเชื่อสอดคล้องหน้าพยายามจูงใจ ทฤษฎี inoculation ยังคงศึกษาวันนี้ โดยนักวิจัยสื่อสาร จิตวิทยาสังคม และสังคม มีการประเมินทฤษฎีในหลากหลายบริบท รวมทั้งเมือง (Pfau et al., 1990), สุขภาพ (Pfau & VanBockern, 1994), ส่งเสริมการขาย และการตลาด (คอมป์ตัน & Pfau, 2004), หมู่คนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

noculation ทฤษฎีรับการพัฒนาโดยนักจิตวิทยาสังคมวิลเลียมเจแมคไกวร์ในปี 1961 ที่จะอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีทัศนคติและความเชื่อที่เปลี่ยนแปลงและที่สำคัญกว่าวิธีที่จะทำให้ทัศนคติและความเชื่อเดิมที่สอดคล้องกันในการเผชิญกับความพยายามชักชวน การฉีดวัคซีนทฤษฎียังคงได้รับการศึกษาในวันนี้โดยการสื่อสารทางสังคมจิตวิทยาและนักวิจัยทางสังคมศาสตร์ ทฤษฎีที่ได้รับการประเมินในบริบทที่แตกต่างกันรวมทั้งการเมือง (Pfau et al., 1990), แคมเปญสุขภาพ (Pfau และ VanBockern, 1994) และการตลาด (คอมป์ตันและ Pfau, 2004), หมู่คนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎี noculation พัฒนาโดยนักจิตวิทยาสังคม วิลเลี่ยม เจ. แมคไควร์ในปี 1961 จะอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีการเปลี่ยนทัศนคติ และความเชื่อ และที่สำคัญ วิธีการเก็บทัศนคติเดิม และความเชื่อที่สอดคล้องกันในหน้าของความพยายามในการจูงใจ ทฤษฎีการฉีดวัคซีนยังต้องเรียนในวันนี้โดยการสื่อสาร สังคมจิตวิทยา และนักวิจัยทางสังคมศาสตร์ทฤษฎีได้ถูกประเมิน ในบริบทที่หลากหลาย รวมทั้งการเมือง ( Pfau et al . , 1990 ) , แคมเปญสุขภาพ ( Pfau & vanbockern , 1994 ) และการตลาด ( คอมป์ตัน& Pfau , 2004 ) , หมู่คนอื่น ๆ