“You see, I actually have a favour

“You see, I actually have a favour to ask of you.”

“A favour?”

“Yeah. You ended up in Masaya’s class, right? Could you become a class rep, please?”

“HAAH?”

Class Rep? Why me! Or rather, just, why!

“You should know already that the girls in Masaya’s class are noisy each year. Since this is the last year of middle school, and a year with a school trip too, I think it’s going to be especially bad. A normal girl won’t be able to handle it. That’s why I thought of you.”

“Eh- …But why do you care?”

Worrying about another class? This guy definitely isn’t doing this because he’s filled with love for the school or anything.
If he was a person like that then shouldn’t he have taken the initiative to become class rep last year?

“Mmmm… The truth is that somebody asked me as a favour. The guy who’s going to be your class rep. Since he didn’t think he’d be able to manage on his own, he was thinking of getting you to act as vice. Apparently your homeroom teacher plans to ask you the same. But you refused last year, didn’t you? That’s why he wanted me to persuade you.”

No way! No way no way!
Just remembering the weary face of last year’s class rep is enough to write the option off forever!
How are you going to take responsibility if I get burdened by stress, go crazy, and start writing poems too!
I’ve already got a previous offence from my last life!
After watching a certain movie I was influenced so badly that I started reading Rimbaud and Verlaine, and I still remember how I wrote crap about sighs and eternity!
As I recall, I came back to my senses the next day and should have disposed of it, but did I actually? I wouldn’t have just gotten lazy and hidden the notepad in a drawer or something, right?
GYAAAAAAAAAHHH! If my family found it and read it, I wouldn’t be able to rest in peacee!

“Kisshouin-san? Are you okay?”

“Eh-, ah, yes. I am fine.”

The past is the past. Forget about it. It’s okay. You definitely threw it away.
UWAAAAHH! But I wrote poems in other people’s signature books! Scary! Actions that leave evidence are scary!

“Kisshouin-san?”

“I am fine.”

Forget it, Reika! There’s nobody who doesn’t have a little bit of dark history, okay!
Poems are something that everyone experiences once.

“Well then, become class rep, was it? I must apologise, but I do not believe I have the ability, so could you possibly ask somebody else?”

I don’t want to get involved with anything troublesome.

“I see. I guess it can’t be helped.”

Enjou showed me a dark smile.

“Say, Kisshouin-san… Don’t you still owe me a favour?”

Hah? Favour? Uh, favour… Favour…?
Ah-!

“When Ririna…”

“Yup. Remember it now? I think it’s time to pay your dues.”

You’re bringing up something from over a year ago!?
I thought that expired long ago!
My old mum was right. You definitely can’t get involved with debts. It’ll come back to get you with ridiculous interest!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณเห็น ที่จริงผมมีความโปรดปรานการถามของคุณ""ชอบอะไร""ใช่ คุณจบลงในชั้นของ Masaya ขวา คุณอาจกลายเป็นตัวแทนระดับ โปรด""HAAH"ตัวแทนชั้น ทำไมฉัน หรือมากกว่า เพียง ทำไม"คุณควรรู้อยู่แล้วว่า สาว ๆ ในชั้นของ Masaya จะเสียงดังแต่ละปี ตั้งแต่นี้เป็นปีสุดท้ายของระดับมัธยมศึกษา และปีเดินทางโรงเรียนมากเกินไป ฉันคิดว่า มันจะไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้หญิงปกติจะไม่สามารถที่จะจัดการกับมัน จึงนึกถึงคุณ. ""เอ๊ะ -... แต่ทำไมคุณไม่ดูแล"กังวลเกี่ยวกับระดับอื่น ผู้ชายคนนี้แน่นอนไม่ได้ทำเช่นนี้ เพราะเขาเต็มไป ด้วยความรักสำหรับโรงเรียนหรืออะไรถ้าเขาเป็นคนเช่นนั้น แล้วไม่ควรเขาได้ริเริ่มการเป็น ตัวแทนชั้นปี" Mmmm... ความจริงก็คือ ใครสักคนถามว่า ฉันเป็นโปรดปราน คนที่จะเป็นตัวแทนระดับของคุณ เนื่องจากเขาไม่ได้คิดว่า เขาจะสามารถจัดการกับตัวเขาเอง เขาคิดของการดำเนินการเป็นรอง เห็นได้ชัดว่าครูประจำชั้นของคุณวางแผนจะถามคุณเหมือนกัน แต่คุณปฏิเสธปี ไม่คุณ เป็นเหตุผลที่เขาต้องการให้ผมชักชวนให้คุณ "ไม่มีทาง! ไม่มีทางไม่มีทางเพียง remembering หน้าเบื่อของตัวแทนชั้นปีเพียงพอที่จะเขียนตัวเลือกปิดตลอดไปวิธีคุณจะรับผิดชอบถ้าผมรับภาระความเครียด บ้า และเริ่มเขียนบทกวีมากเกินไปแล้วผมเป็นความผิดก่อนหน้านี้จากชีวิตของฉันสุดท้ายAfter watching a certain movie I was influenced so badly that I started reading Rimbaud and Verlaine, and I still remember how I wrote crap about sighs and eternity!As I recall, I came back to my senses the next day and should have disposed of it, but did I actually? I wouldn’t have just gotten lazy and hidden the notepad in a drawer or something, right?GYAAAAAAAAAHHH! If my family found it and read it, I wouldn’t be able to rest in peacee!“Kisshouin-san? Are you okay?”“Eh-, ah, yes. I am fine.”The past is the past. Forget about it. It’s okay. You definitely threw it away.UWAAAAHH! But I wrote poems in other people’s signature books! Scary! Actions that leave evidence are scary!“Kisshouin-san?”“I am fine.”Forget it, Reika! There’s nobody who doesn’t have a little bit of dark history, okay!Poems are something that everyone experiences once.“Well then, become class rep, was it? I must apologise, but I do not believe I have the ability, so could you possibly ask somebody else?”I don’t want to get involved with anything troublesome.“I see. I guess it can’t be helped.”Enjou showed me a dark smile.“Say, Kisshouin-san… Don’t you still owe me a favour?”Hah? Favour? Uh, favour… Favour…?Ah-!“When Ririna…”“Yup. Remember it now? I think it’s time to pay your dues.”You’re bringing up something from over a year ago!?I thought that expired long ago!My old mum was right. You definitely can’t get involved with debts. It’ll come back to get you with ridiculous interest!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณเห็นจริงผมมีความโปรดปรานที่จะถามของคุณ." "ของที่ระลึก?" "ใช่ คุณสิ้นสุดในชั้นเรียนของ Masaya ใช่มั้ย? คุณอาจจะกลายเป็นตัวแทนชั้นหน่อยได้ไหม? " " Haah? " ชั้น Rep? ทำไมต้องเป็นฉัน! หรือมากกว่าเพียงแค่ว่าทำไม! "คุณควรจะรู้อยู่แล้วว่าสาว ๆ ในชั้นเรียน Masaya ที่จะมีเสียงดังในแต่ละปี ตั้งแต่นี้เป็นปีสุดท้ายของโรงเรียนมัธยมและปีด้วยการเดินทางที่โรงเรียนมากเกินไปผมคิดว่ามันเป็นไปได้ที่ไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีหญิงสาวที่ปกติจะไม่สามารถที่จะจัดการกับมัน นั่นเป็นเหตุผลที่ผมคิดว่าของคุณ. " " Eh- ... แต่ทำไมคุณดูแล? " กังวลเกี่ยวกับระดับอื่นได้หรือไม่ ผู้ชายคนนี้แน่นอนไม่ทำเช่นนี้เพราะเขาเต็มไปด้วยความรักสำหรับโรงเรียนหรืออะไร. ถ้าเขาเป็นคนเช่นนั้นแล้วเขาไม่ควรมีความคิดริเริ่มที่จะกลายเป็นตัวแทนชั้นปีที่ผ่านมา? "Mmmm ... ความจริงก็คือว่ามีใครบางคน ถามผมว่าเป็นบุญ คนที่จะเป็นตัวแทนของชั้นเรียนของคุณ นับตั้งแต่ที่เขาไม่คิดว่าเขาจะสามารถจัดการกับตัวเขาเองเขาได้รับความคิดของการที่คุณจะทำหน้าที่ในฐานะรอง เห็นได้ชัดว่าครูประจำชั้นของคุณวางแผนที่จะขอให้คุณเหมือนกัน แต่คุณปฏิเสธที่ปีที่ผ่านมาไม่ได้ใช่ไหม? นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องการให้ผมที่จะชักชวนให้คุณ. " ไม่มีทาง! ไม่มีทางไม่มีทางเพียงแค่จดจำใบหน้าที่เหนื่อยล้าจากตัวแทนชั้นปีที่ผ่านมาคือพอที่จะเขียนตัวเลือกปิดตลอดไป! คุณเป็นอย่างไรจะต้องรับผิดชอบถ้าฉันได้รับภาระโดยความเครียดไปบ้าและเริ่มเขียนบทกวีเกินไป! ฉัน แล้วมีความผิดก่อนหน้านี้จากชีวิตที่ผ่านมาของฉัน! หลังจากที่ดูหนังบางอย่างผมได้รับอิทธิพลจึงไม่ดีที่ผมเริ่มอ่านแรงโบด์และแวร์กแลนและฉันยังคงจำได้ว่าผมเขียนอึเกี่ยวกับถอนหายใจและนิรันดร์! ในฐานะที่ผมจำได้ว่าผมกลับมาของฉัน ความรู้สึกของวันถัดไปและควรจะทิ้งมัน แต่ฉันไม่ได้จริง? ฉันจะไม่ได้เพียงแค่อากาศที่ขี้เกียจและซ่อน Notepad ในลิ้นชักหรืออะไรใช่มั้ย? GYAAAAAAAAAHHH! หากครอบครัวของฉันพบว่ามันและอ่านมันผมจะไม่สามารถที่จะพักผ่อนใน peacee! "Kisshouin ซัง? คุณจะถูก? " " Eh- ah, ใช่ ผมดีขึ้น. " ที่ผ่านมาเป็นอดีตที่ผ่านมา ลืมมันซะ. ไม่เป็นไร. แน่นอนคุณโยนมันออกไป. UWAAAAHH! แต่ผมเขียนบทกวีของคนอื่น ๆ หนังสือลายเซ็น! น่ากลัว! การกระทำที่ออกจากหลักฐานที่น่ากลัว! "Kisshouin ซัง?" "ผมดี." ลืมมัน Reika! ไม่มีใครที่ไม่ได้มีนิด ๆ หน่อย ๆ ของประวัติศาสตร์มืดโอเค! บทกวีเป็นสิ่งที่ทุกคนมีประสบการณ์ครั้งหนึ่ง. "ถ้าอย่างนั้นจะกลายเป็นตัวแทนชั้นมันเป็น? ผมต้องขอโทษ แต่ผมไม่เชื่อว่าผมมีความสามารถดังนั้นคุณอาจจะถามคนอื่น? " ฉันไม่ต้องการที่จะมีส่วนร่วมกับสิ่งที่ลำบาก. " ผมเห็น ผมคิดว่ามันช่วยไม่ได้. " Enjou แสดงให้ฉันเห็นรอยยิ้มที่มืด. " กล่าวว่า Kisshouin ซัง ... ไม่คุณยังคงเป็นหนี้ฉันหน่อยได้ไหม? " ฮะ? ชอบ? เอ่อ ... ความโปรดปราน Favour ... ? Ah-! "เมื่อ Ririna ... " "Yup จำได้ว่าตอนนี้หรือไม่ ฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่จะจ่ายค่าธรรมเนียมของคุณ. " คุณกำลังนำบางสิ่งบางอย่างจากกว่าปีที่ผ่านมา !? ผมคิดว่าหมดอายุนานมาแล้ว! แม่ของฉันอายุที่ถูกต้อง แน่นอนคุณไม่สามารถมีส่วนร่วมกับหนี้ มันจะกลับมาเพื่อให้คุณมีความสนใจที่ไร้สาระ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เห็นไหม ฉันมีอะไรจะถามคุณ ." ได้ไหม "" ใช่ คุณสิ้นสุดขึ้นใน . . . ห้องใช่ไหม คุณจะกลายเป็นหัวหน้าห้องครับ "" ฮ้าาา ? "หัวหน้าห้อง ทำไมถึงเป็นฉัน หรือไม่ก็ ทำไม !" คุณก็น่าจะรู้ ว่าสาวๆ ในคลาสจะมีเสียงดัง . . . ในแต่ละปี ตั้งแต่นี้เป็นปีสุดท้ายของม.ต้น และปีที่มีทัศนศึกษาด้วย ฉันคิดว่ามันคงจะไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้หญิงทั่วไปจะไม่สามารถจัดการกับมันได้ ผมเลยคิดว่าคุณ”" เอ๋ . . . . . . . แต่ทำไมคุณถึงแคร์ ? "กังวลเกี่ยวกับมีอีกหรอเนี่ย ? เขาต้องไม่ทำแบบนี้ เพราะมันเต็มไปด้วยความรักให้กับโรงเรียนหรืออะไรเลยถ้าเขาเป็นคนแบบนั้นแล้ว เขาไม่ได้เอาความคิดริเริ่มที่จะกลายเป็นหัวหน้าห้องปีสุดท้าย ?" อืม . . . . . . . ความจริงก็คือ ว่า มีคนถามว่าเป็นอะไร คนที่จะเรียนไง เพราะเขาไม่คิดว่าเขาจะสามารถจัดการด้วยตัวของเขาเอง เขาคิดจะให้เธอเป็นรอง เห็นได้ชัดว่าครูประจำชั้นของคุณมีแผนจะถามคุณเหมือนกัน แต่คุณปฏิเสธเมื่อปีที่แล้วไม่ใช่เหรอ นั่นคือเหตุผลที่เขาต้องการให้ผมชวนคุณ . "ไม่มีทาง ! ไม่มีทาง ไม่มีทาง !แค่นึกถึงใบหน้าของหัวหน้าห้องกันเมื่อปีที่แล้ว พอเขียนตัวเลือกปิดตลอดไป !แกจะรับผิดชอบ ถ้าผมจะต้องเครียด บ้า และเริ่มเขียนบทกวีด้วยผมมีความผิดก่อนหน้านี้จากชีวิตสุดท้ายของฉัน !หลังจากชมภาพยนตร์บางฉันได้รับอิทธิพลที่ไม่ดี ที่ผมเริ่มอ่าน rimbaud และ แวร์แลน และผมยังจำได้ว่าผมเขียนอะไร . . . . . และนิรันดร์ !เท่าที่ผมจำได้ ผมได้สติวันถัดไป และควรกำจัดมัน แต่ฉันจริงๆ ฉันไม่ได้ขี้เกียจและซ่อนโปรแกรมในลิ้นชักหรืออะไรสักอย่าง ใช่ไหมgyaaaaaaaaahhh ! ถ้าครอบครัวผมพบว่ามันและอ่านมัน แต่ฉันก็ไม่สามารถที่จะพักผ่อนใน peacee !" kisshouin ซัง ? คุณโอเคมั้ย ? "" เอ๋ อ่า ครับ ผมสบายดี .อดีตก็คืออดีต ลืมเกี่ยวกับมัน มันโอเค คุณต้องโยนมันทิ้งuwaaaahh ! แต่ผมเขียนบทกวีในคนอื่นลายเซ็นหนังสือ น่ากลัว ! การกระทำที่ทิ้งหลักฐานเป็นน่ากลัว !" kisshouin ซัง ? "" ผมไม่เป็นไร "ลืมมัน เรย์กะ ไม่มีใครที่ไม่ได้มีนิด ๆหน่อย ๆของประวัติศาสตร์มืดครับบทกวีเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องประสบครั้งหนึ่ง" งั้น กลายเป็นหัวหน้า ใช่ไหม ? ผมต้องขอโทษด้วย แต่ผมไม่คิดว่า ผมมีความสามารถ คุณจะถามใคร ? "ฉันไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องยุ่งยาก" ผมเห็น ฉันว่ามันก็ช่วยไม่ได้ "enjou ให้ผมยิ้มในความมืด" พูด kisshouin ซัง . . . คุณไม่ได้เป็นหนี้อะไรฉันหน่อยได้ไหม "หา ? ความช่วยเหลือเหรอ ? เอ่อ . . . ชอบ . . ชอบ . . . . . . . ?อ่า !" เมื่อ ririna . . . . . . . "" ใช่ จำได้แล้ว ฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่จะจ่ายค่าธรรมเนียมของคุณ”คุณกำลังพูดถึงอะไร จากเมื่อปีที่แล้ว ! ?ฉันคิดว่าที่หมดอายุไปนานแล้วแม่ของฉันพูดถูก แน่นอนคุณไม่สามารถเกี่ยวข้องกับหนี้สิน มันจะกลับมาหาคุณด้วยความสนใจไร้สาระ !