The percentage of the population be

The percentage of the population being served by a transit system in a metropolitan region is a key system performance measure but depends heavily on the definition of service area. Observing existing service areas can help identify transit system gaps and redundancies. In the public transit industry, buffers at 400 m (0.25 miles) around bus stops and 800 m (0.5 miles) around rail stations are commonly used to identify the area from which most transit users will access the system by foot. This study uses detailed OD survey information to generate service areas that define walking catchment areas around transit services in Montreal, Canada. The 85th percentile walking distance to bus transit service is found to be around 524 m for home-based trip origins, 1,259 m for home-based commuter rail trip origins. Yet these values are found to vary based on our analysis using two statistical models. Walking distances vary based on route and trip qualities (such as type of transit service, transfers and wait time), as well as personal, household, and neighbourhood characteristics. Accordingly, service areas around transit stations should vary based on the service offered and attributes of the people and places served. The generated service areas derived from the generalized statistical model are then used to identify gaps and redundancies at the system and route level using Montreal region as an example. This study can be of benefit to transport engineers and planners trying to maximize transit service coverage in a region while avoiding oversupply of service.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปอร์เซ็นต์ของประชากรที่ถูกเสิร์ฟ โดยระบบขนส่งในเขตปริมณฑลเป็นการวัดประสิทธิภาพระบบกุญแจ แต่ขึ้นอยู่กับคำนิยามของพื้นที่บริการ สังเกตพื้นที่การให้บริการที่มีอยู่สามารถช่วยระบุช่องว่างระบบขนส่งและ redundancies ในอุตสาหกรรมการขนส่งสาธารณะ บัฟเฟอร์ที่ 400 ม. (0.25 ไมล์) ใกล้ป้ายรถเมล์ และ 800 เมตร (0.5 ไมล์) ใกล้สถานีรถไฟโดยทั่วไปใช้เพื่อระบุพื้นที่ที่ผู้ใช้ขนส่งส่วนใหญ่จะเข้าถึงระบบ โดยเท้า การศึกษานี้ใช้ข้อมูลสำรวจ OD รายละเอียดเพื่อสร้างพื้นที่ให้บริการที่กำหนดบริเวณลุ่มน้ำเดินบริการขนส่งในมอนทรีออล แคนาดา พบเปอร์เซ็นต์อาศัยที่เดินรถขนส่งจะประมาณ 524 เมตรสำหรับต้นกำเนิดเดินทางจากที่บ้าน m 1,259 สำหรับมาเดินรถไฟโดยสารตามบ้าน พบแตกต่างกันไปตามการวิเคราะห์ของเราใช้แบบจำลองทางสถิติสองค่าเหล่านี้ได้ ระยะทางเดินขึ้นไปบนเส้นทางและเดินทางคุณภาพ (เช่นประเภทของบริการขนส่ง รถรับส่ง และเวลารอ), เป็นลักษณะส่วนบุคคล บ้าน และละแวก บริการพื้นที่รอบ ๆ ขนส่งสถานีควรแตกต่างจากบริการและคุณลักษณะของบุคคลและสถานให้บริการ พื้นที่บริการที่สร้างมาจากแบบจำลองทางสถิติทั่วไปแล้วใช้เพื่อระบุช่องว่างและ redundancies ในระดับระบบและกระบวนการผลิตใช้ภูมิภาคมอนทรีออลเป็นตัวอย่าง การศึกษานี้สามารถจะเป็นประโยชน์กับวิศวกรขนส่งและพยายามขยายความครอบคลุมของบริการขนส่งในภูมิภาคขณะที่หลีกเลี่ยงล้นบริการวางแผน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร้อยละของประชากรที่ถูกเสิร์ฟโดยระบบขนส่งมวลชนในพื้นที่กรุงเทพมหานครและปริมณฑลเป็นตัวชี้วัดประสิทธิภาพของระบบที่สำคัญ แต่ขึ้นอยู่กับความหมายของพื้นที่ให้บริการ การสังเกตพื้นที่ให้บริการที่มีอยู่สามารถช่วยในการระบุช่องว่างระบบขนส่งมวลชนและความซ้ำซ้อน ในอุตสาหกรรมการขนส่งสาธารณะที่บัฟเฟอร์ที่ 400 เมตร (0.25 ไมล์) รอบป้ายรถเมล์และ 800 ม. (0.5 ไมล์) รอบสถานีรถไฟเป็นที่นิยมใช้ในการระบุพื้นที่ซึ่งผู้ใช้การขนส่งส่วนใหญ่จะเข้าถึงระบบโดยการเดินเท้า การศึกษาครั้งนี้ใช้ข้อมูลการสำรวจ OD รายละเอียดในการสร้างพื้นที่ให้บริการที่กำหนดพื้นที่กักเก็บน้ำเดินไปรอบ ๆ บริการขนส่งในทรีลแคนาดา ระยะทางเดินที่ร้อยละ 85 ในการให้บริการขนส่งรถบัสพบจะอยู่ที่ประมาณ 524 เมตรสำหรับบ้านตามต้นกำเนิดของการเดินทาง 1,259 เมตรสำหรับบ้านตามต้นกำเนิดของการเดินทางของผู้โดยสารรถไฟ แต่ค่าเหล่านี้จะพบว่าแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์ของเราใช้สองแบบจำลองทางสถิติ ระยะทางเดินที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับเส้นทางการเดินทางและคุณภาพ (เช่นประเภทของบริการขนส่ง, การถ่ายโอนและรอเวลา) เช่นเดียวกับส่วนบุคคลลักษณะครัวเรือนและพื้นที่ใกล้เคียง ดังนั้นพื้นที่บริการทั่วสถานีขนส่งควรจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับการบริการที่นำเสนอและคุณลักษณะของคนและสถานที่ให้บริการ พื้นที่ให้บริการที่สร้างมาจากแบบจำลองทางสถิติทั่วไปถูกนำมาใช้ในการระบุช่องว่างและความซ้ำซ้อนในระบบและระดับการใช้เส้นทางภูมิภาคมอนทรีออเป็นตัวอย่าง การศึกษาครั้งนี้สามารถเป็นประโยชน์ในการขนส่งวิศวกรและนักวางแผนพยายามที่จะเพิ่มความสามารถในการขนส่งในภูมิภาคขณะที่หลีกเลี่ยงอุปทานส่วนเกินของการบริการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร้อยละของประชากรที่ถูกเสิร์ฟโดยระบบรถไฟฟ้าในเขตกรุงเทพมหานคร เป็นการวัดประสิทธิภาพของระบบหลัก แต่ขึ้นอยู่กับหนักในความหมายของพื้นที่ให้บริการ สังเกตที่มีอยู่บริการพื้นที่สามารถช่วยระบุระบบรถไฟฟ้าและช่องว่างซ้อน . ในอุตสาหกรรมการขนส่งสาธารณะ , บัฟเฟอร์ที่ 400 เมตร ( 0.25 ไมล์ ) รอบป้ายรถเมล์และ 800 เมตร ( 0.5 ไมล์ ) รอบ ๆสถานีรถไฟมักใช้เพื่อระบุพื้นที่ที่ผู้ใช้ส่วนใหญ่จะเข้าถึงระบบโดยการเดินเท้า การศึกษานี้ใช้ข้อมูลจากการสำรวจข้อมูลเพื่อสร้างบริการพื้นที่ที่กำหนดเดินพื้นที่รอบบริการขนส่งในมอนทรีออล , แคนาดา ร้อยละ 85 เดินไปรถขนส่งบริการอยู่ประมาณ 524 เมตร สำหรับบ้านที่ใช้กำเนิดเดินทาง ท่าน M สำหรับบ้านที่ใช้รถไฟเดินทางผู้เดินทางต้นกำเนิด แต่ค่าเหล่านี้จะพบว่าแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์ของเราโดยใช้แบบจำลองทางสถิติ ระยะทางเดินแตกต่างกันตามคุณภาพและเส้นทางการเดินทาง ( เช่น ชนิดของบริการ ขนส่ง และ รอ เวลา ที่โอน รวมทั้งของใช้ในครัวเรือนส่วนบุคคลและลักษณะตาง ๆ ตาม บริการพื้นที่รอบสถานีรถไฟฟ้าจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับการบริการที่เสนอ และลักษณะของผู้คนและสถานที่ให้บริการ สร้างพื้นที่ให้บริการได้จากแบบจำลองทางสถิติทั่วไปจะใช้ในการระบุช่องว่างและซ้อนในระบบ และระดับภูมิภาค โดยใช้เส้นทาง มอนทรีออ เป็นตัวอย่าง การศึกษานี้สามารถเป็นประโยชน์เพื่อการขนส่งวิศวกรและนักวางแผนจะขยายความครอบคลุมบริการขนส่งในภูมิภาคในขณะที่การหลีกเลี่ยงการซื้อบริการ