987.6-1989.1In the hustle and bustl

987.6-1989.1

In the hustle and bustle since their debut, what must they have been thinking about?
They made a start toward their new dream.

The record company executives who had seen Buck-Tick’s live at the Toyoto Public Hall began to make moves to sign the band to their various labels. Sawaki conducted the negotiations in lieu of the members themselves, and met with countless different directors. He carefully negotiated with the various record companies that wanted to sign Buck-Tick, taking his time and evaluating their plans, enthusiasm, and terms in detail. The band themselves had a few terms that they refused to compromise on, no matter how good their offer was.

First they said, “Never make us change our hairstyle, makeup, costumes, or anything about the general image we’ve had up till now.”

Second, “The members are the five of us and that’s that.”

Third, “When we record, never appoint us studio musicians.”

Fourth, “Don’t give us a producer; we want to self-produce.”

The members didn’t want to go professional if these terms could not be accepted. They were so sure of it that if the terms weren’t accepted, they didn’t want to make a major debut. They felt this way because they’d heard stories of bands going professional, only to have their members scattered, their images changed beyond recognition, and their music twisted into something that would sell, but that they didn’t want to play. Their feeling was, if it wasn’t the five of them, it wasn’t Buck-Tick. Even if people thought they were being arrogant, they did not intend to allow their wills to be bent.

In the end, a number of record companies had to fight it out. Two different sections of Victor, “Studio 5” and “Studio 2 (Invitation),” put forth offers almost at the same time. Tanaka Jun’ichi, the director of Studio 5, who had seen Buck-Tick’s live at the Toyoto Public Hall, felt that the band’s live style and character were “necessary for music creation from now on.” Among an indies scene full of bands that lacked the talent to express feelings to their audiences, Buck-Tick stood out as a band with the talent and vitality to really bring their music across. The members each made their individual personalities clear, and rather that fitting into any preexisting genre, they wanted more than anything to stick out. Tanaka soon decided he definitely wanted to work with Buck-Tick.

On the other hand, Takagaki Ken, of Invitation, had also made contact with the band. Both sections of Victor had been very forward in their approaches to the band, but the two did strategically combine their powers at least as far as they had to to compete against other companies and make sure Buck-Tick didn’t get signed by someone else instead. Of course, all the negotiations would have to be in addition to the acceptance of the terms laid forth by the band. The days passed, full of meetings between the band and the staff of various record labels, as well as meetings of the members themselves. Meeting the executives was all well and good, but once the members began talking to them, they realized that the labels would not even meet the first of their terms. Nothing went as the band expected it to. No matter how good the contract money was, if they had no guarantee that they could continue with the five members the way they were, there was no point in signing. Their resolution on this only grew stronger than before.

In the midst of this, the band met Takagaki. On the first floor lobby of Victor Aoyama Studio, he looked the band members straight in the eyes and talked about what an individual and attractive band he thought Buck-Tick was. “That’s why I want the five members as they are now, and that’s why I want the band as it has been,” he said. He accepted the band’s terms without changing them. He put his schedule at their mercy, saying, “From tomorrow, I’d love you to start using the studio here.” He even offered it as a practice space.

That night, the band members held a meeting to make their final decision. Out of all the record companies whose representatives they’d met with, which one would let them operate most to their own liking? The answer was Victor Invitation.

★★★★★

It was June 16th. Six hundred people had gathered for “BUCK-TICK PHENOMENON II,” that was happening at the Shibuya Live Inn. The whole place was blocked off with yellow ropes. The security was very tight. The small live house was jam-packed, and even before the band members came onstage, the seats were shaking in waves. These were all people who had come to know Buck-Tick through their record release and their second sticker campaign. They had also gotten a tiny bit of magazine exposure as “a notable band in the indies scene,” and some people had come to the show just because they had been interested in the article.

Even though their much-longed-for ticket to becoming professional was right before their eyes, they felt a little strange for some reason. It had only been two months since they released Hurry Up Mode. When they thought about the time since then, they realized it was all something that had happened in the blink of an eye. In a moment, the resolution, “We’ll go pro. There’s no way we can’t!” that they had held for so many months and years had become a reality.

“Is this what it feels like for a dream to turn into a reality?” Imai thought. But even if the indies and the major scenes were different, that didn’t mean that Buck-Tick had to change. Higuchi, however, felt that with going pro, his sense of responsibility toward the band became bigger than it ever had been before. The thought of “professional consciousness” became very important to him. Onstage, looking at the seething crowd, Hoshino thought that here, again, was a new start for the band. He thought, “It all starts here. It’s not like our dream is ending.”

Due to the waves of people pushing up against the front of the stage, the live was interrupted again and again. Although it was a very dangerous situation, Yagami felt very happy when he looked at the power of the crowd. After the show had been stopped for the umpteenth time, Sakurai announced that the band had signed a contract with Victor Invitation. He finished by saying, “Please support us from now on!”

★★★★★

From July 26th to August 18th, the band went into recording for their first album since their major debut.

“We’ll do lots of different things and make sure we’ve got variation.”

“Since this is our first major album, we really want to go “Bang!” We want to surprise people.”

“We want to make something with a lot of energy that has a live feel to it.”

“We want to make record to really stir up the Japanese music scene,” they thought, and set about cutting these various ideas into this one album.

The release was set for November 21st. But before that, they planned to release a live video of the performance at the Live Inn on June 16th. They were thinking about visual impact. This was why they decided to combine their music with the appeal of their lives through video, to really make an impression. With the video “ Buck-Tick At the Live Inn,” they made their visual debut before their album was released. It started at number 4 on the “Original Confidence” (Oricon) industry video charts. Even now (1989) it is long seller that people continue to buy.

With the success of their debut, there was one more thing that Buck-Tick had to quickly decide about: their administrative office. Up until now, Sawaki had taken care of all their external management and negotiations, but now that they had made their professional debut, they would have much more scheduling and financial business. Of course, it was getting difficult for Sawaki to handle it all. Sawaki had an old acquaintance of his, Masuoka Yoshihiko, become an advisor for Buck-Tick. At the many lives of the band that he had been to, he had been charmed by their individuality, even though they were still rough around the edges. He felt that this kind of strong individuality was necessary for new bands. After Buck-Tick’s show at the Live Inn, he set about establishing an office for them.

Both the members and their understanding staff members felt that the establishment of this office was a big step towards their future. They wanted to join hands with many different people and do bigger and broader things than they had before, and that was why they named the office “Shaking Hands.” On September 3rd, their personal office was born.

On their 18-stop national “ Buck-Tick Phenomenon Tour,” the band went to Tohoku for the first time. When they went to new places and performed for people who had never seen them before, they couldn’t help but notice that the strange mania about them that affected Tokyo had not spread elsewhere.

“The next time we come here, let’s get ten times as many people to come see us,” the thought. Rather than feeling regretful, they learned how much further they still had to go, and they felt filled with a powerful drive.

On the other hand, their first concert in Tokyo after their major debut had been set for December 11th at the Nihon Seinen Kaikan. Could they possibly fill the 1,360-person capacity hall not two months after their debut? They’d made it onto the charts, and they’d begun to get coverage in magazines, but on their first professional 9-stop tour, the only place that they could manage to play a hall live was Tokyo.

They thought “We’ve got no choice but to put out all the power we have now.” Selling out the hall wasn’t really their goal. Their live spaces might have gotten prettier, their number of fans might have grown, and the stage might be wider, but the five of them were still the five of them, and Buck-Tick was still Buck-Tick, so they didn’t care.

It was in mid October that some better news than they’d ever expected reached their ears. A mere two days after going on s

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

987.6-1989.1ในความวุ่นวายตั้งแต่เปิดตัวครั้งแรกของพวกเขา สิ่งต้องพวกเขาได้คิดเกี่ยวกับ พวกเขาได้เริ่มต้นไปสู่ความฝันของพวกเขาใหม่ผู้บริหารบริษัทที่เห็นบัคขีดของอยู่ที่ศาลาประชา Toyoto เริ่มทำการย้ายลงวงการป้ายชื่อต่าง ๆ Sawaki ดำเนินการเจรจาไปว่าใช้แทนสมาชิกด้วยตนเอง และกับกรรมการนับไม่ถ้วนแตกต่างกัน เขารอบคอบเจรจากับบริษัทบันทึกต่าง ๆ ที่ต้องการลงบัคขีด สละเวลาของเขา และการประเมินแผนของพวกเขา ความกระตือรือร้น และเงื่อนไขรายละเอียด วงที่ตัวเองมีได้หลายเงื่อนไขที่พวกเขาปฏิเสธที่จะประนีประนอมกับ ไม่ว่าวิธีที่ดีให้พวกเขาได้ก่อน ว่า "ไม่เคยทำให้เราเปลี่ยนทรงผมของเรา แต่งหน้า เครื่องแต่งกาย หรืออะไรเกี่ยวกับรูปทั่วไป เราได้จนถึงขณะนี้"ที่สอง "สมาชิกจะห้าของเราที่ว่า"ที่สาม "เมื่อเราบันทึก ไม่เคยแต่งตั้งเรานักดนตรีสตูดิโอ"สี่ "อย่าให้เราเป็นผู้ผลิต เราต้องการผลิตด้วยตนเอง"สมาชิกไม่ต้องไปทำงานถ้าเงื่อนไขเหล่านี้อาจไม่เป็นที่ยอมรับ พวกให้แน่ใจว่าของมันว่า ถ้าไม่ยอมรับเงื่อนไข พวกเขาไม่ต้องการให้ตัวหลัก พวกเขารู้สึกวิธีนี้เนื่องจากพวกเขาได้ยินเรื่องราวของวงดนตรีมืออาชีพ ไปคนจะ กระจาย รูปภาพนอกเหนือจากการรับรู้ การเปลี่ยนแปลง และเพลงบิดเป็นสิ่งที่ต้องขาย แต่ว่า พวกเขาไม่ต้องการเล่น ความรู้สึกของพวกเขาได้ ถ้ามันไม่ได้ห้าของพวกเขา มันไม่ได้บัคขีด ถ้าคนคิดว่า พวกเขาได้ถูกนาย พวกเขาไม่ได้ตั้งใจให้ wills ของพวกเขาจะสามารถงอในสุด จำนวนบริษัทที่บันทึกมีการต่อสู้มันออก 2 ส่วนของวิคเตอร์, "สตูดิโอ 5" และ "สตูดิโอ 2 (เชิญ)," ใส่มาให้เกือบเวลาเดียวกัน จุนอิทานากะ กรรมการ 5 สตูดิโอ ที่เห็นบัคขีดของอยู่ที่ศาลาประชา Toyoto รู้สึกว่า เป็นวงดนตรีสดสไตล์และอักขระถูก "จำเป็นสำหรับการสร้างเพลงจากนั้น" ระหว่างอินเดียฉากเต็มวงที่ขาดความสามารถในการแสดงความรู้สึกให้ผู้ชมของพวกเขา บัคขีดยืนออกเป็นวงด้วยพรสวรรค์และพลังที่จะนำเพลงของพวกเขาข้ามจริง ๆ สมาชิกแต่ละทำบุคลิกของแต่ละล้าง และค่อนข้างให้พอดีในประเภทใด ๆ อิง พวกเขาต้องการมากกว่าอะไรที่จะทำ ขาวเร็วตัดสินใจเขาต้องการทำงานกับบัคขีดแน่นอนบนมืออื่น ๆ Takagaki เคน หนังสือเชิญ ได้ยังติดต่อทำกับวง ทั้งส่วนของวิคเตอร์ได้มากไปข้างหน้าในแนวทางของพวกเขาวง แต่ทั้งสองไม่ได้เชิญรวมอำนาจของพวกเขาน้อยเท่าพวกเขาต้องแข่งขันกับบริษัทอื่น และให้แน่ใจว่า ขีดบัคไม่ได้รับการลงนาม โดยใครแทน แน่นอน เจรจาทั้งหมดจะต้องได้นอกจากยอมรับเงื่อนไขที่วางไว้ โดยวง วันที่ผ่าน เต็มรูปแบบของการประชุมระหว่างวงและพนักงานป้ายระเบียนต่าง ๆ ตลอดจนการประชุมของสมาชิกเอง ประชุมผู้บริหารดีทั้งหมดดีและ แต่เมื่อสมาชิกเริ่มพูดคุยกับพวกเขา พวกเขารู้ว่า ป้ายชื่อจะไม่ได้พบครั้งแรกของคน อะไรก็ตามวงการ ไม่ว่าวิธีที่ดีสัญญาเงินได้ ถ้าพวกเขาไม่สามารถรับประกันได้ว่าพวกเขาอาจยังคง มีสมาชิกห้าแบบเดิม มีจุดในการรับรอง แก้ที่ปัญหานี้เท่านั้นขยายตัวแข็งแกร่งกว่าก่อนกลางนี้ วงพบ Takagaki บนชั้นล็อบบี้วิคเตอร์ Aoyama สตูดิโอ เขาดูสมาชิกตรงในสายตา และพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งน่าสนใจ และแต่ละวงเขาคิดว่า บัคขีดถูก "ก็ทำไมฉันต้องห้าคน ตามที่พวกเขาเป็น และมีเหตุต้องวง ตามเดิม, " เขากล่าวว่า เขายอมรับเงื่อนไขของวงไม่ได้ เขาวางกำหนดการของเขาที่ความเมตตาของพวกเขา บอกว่า "จากวันพรุ่งนี้ ฉันจะรักเธอเพื่อเริ่มต้นการใช้สตูดิโอที่นี่" เขาได้นำเสนอมันเป็นพื้นที่ปฏิบัติการคืน สมาชิกวงจัดประชุมเพื่อการตัดสินใจขั้นสุดท้าย จากบริษัททั้งหมดระเบียนแทนพวกเขาได้พบกับ หนึ่งที่จะให้พวกเขามีส่วนใหญ่ที่ชื่นชอบของตนเอง คำตอบคือ เชิญ วิคเตอร์★★★★★16 มิถุนายนได้ รวบรวมหกร้อยคนสำหรับ "บัคขีดปรากฏการณ์ II ที่ได้เกิดขึ้นที่ลีฟอินน์ชิบูย่า สถานที่ทั้งหมดถูกบล็อกออก ด้วยเชือกสีเหลือง การรักษาความปลอดภัยแน่นมาก บ้านเล็กอยู่ที่ jam-packed และแม้กระทั่งก่อนสมาชิกวงมา onstage นั่งถูกสั่นในคลื่น มีบุคลากรทั้งหมดที่ได้มาจะรู้ว่าบัคขีดปล่อยระเบียนของพวกเขาและส่งเสริมการขายของสติ๊กเกอร์ที่สอง พวกเขายังได้รับบิตขนาดเล็กของนิตยสารถ่ายภาพเป็น "วงบรรยากาศในฉากอินเดีย" และบางคนก็มาแสดงเพียง เพราะพวกเขาได้รับความสนใจในบทความแม้ว่าความมากปรารถนาสำหรับตั๋วจะกลายเป็นมืออาชีพถูกหน้าตาของพวกเขา พวกเขารู้สึกแปลกเล็กน้อยดังนั้น มันได้รับสองเดือนเท่านั้นเนื่องจากพวกเขาปล่อยรีบอัพโหมด เมื่อพวกเขาคิดว่า เกี่ยวกับเวลาตั้งแต่นั้น พวกเขารับรู้ได้ทั้งหมดที่เกิดในชั่วพริบตา ในขณะนี้ ความละเอียด "เราจะไปตาม ไม่มีทางได้เราไม่ "ที่พวกเขาได้จัดขึ้นหลายเดือน และปีได้กลายเป็น จริง"นี่อะไรรู้สึกเหมือนในฝันที่จะเปิดเป็นจริงหรือไม่" Imai คิด แต่แม้ว่าตะวันและฉากสำคัญแตกต่างกัน ไม่ได้หมายความ ว่า บัคขีดมีการเปลี่ยนแปลง Higuchi ไร รู้สึกว่า กับไป pro ความรับผิดชอบต่อวงการของเขากลายเป็นขนาดใหญ่ก็เคยได้รับก่อน ความคิดของ "มืออาชีพสติ" เป็นสิ่งสำคัญมากที่เขา Onstage มองฝูง seething ชิโนคิดว่า ที่ นี่ อีกครั้ง เป็นการเริ่มต้นใหม่ในวงการ เขาคิดว่า "มันเริ่มต้นที่นี่ ได้ไม่เหมือนความฝันของเราจะสิ้นสุดลง"เนื่องจากคลื่นของคนที่ผลักดันขึ้นกับหน้าเวที live ถูกขัดจังหวะอีก ถึงแม้ว่ามันเป็นสถานการณ์ที่อันตรายมาก ยากามิรู้สึกมีความสุขมากเมื่อเขามองพลังของฝูงชน หลังจากการหยุดงานครั้ง umpteenth ซะกุไรประกาศว่า วงได้เซ็นสัญญากับวิคเตอร์เชิญ การพูด โดยพูดว่า "สนับสนุนพวกเราจากนี้"★★★★★จาก 26 กรกฎาคมการ 18 สิงหาคม วงไปเป็นบันทึกสำหรับอัลบั้มแรกของพวกเขาตั้งแต่เปิดตัวครั้งสำคัญของพวกเขา"เราจะทำสิ่งต่าง ๆ มากมาย และให้แน่ใจว่าเราได้เปลี่ยนแปลง""เนื่องจากเป็นอัลบั้มหลักแรกของเรา เราต้องไป"บาง" เราต้องแปลกใจคน""เราต้องทำบางสิ่งบางอย่างที่ มีจำนวนมากของพลังงานที่มีความรู้สึกอยู่นั้น""เราต้องการทำให้ระเบียนจริง ๆ ยั่วฉากเพลงญี่ปุ่น พวกเขาคิดว่า และตั้งค่าเกี่ยวกับการตัดความคิดต่าง ๆ เหล่านี้ลงในอัลบั้มนี้หนึ่งปล่อยถูกตั้งค่าสำหรับวันที่ 21 พฤศจิกายน แต่ก่อน ที่พวกเขาวางแผนจะปล่อยวิดีโอสดของประสิทธิภาพที่ลีฟอินน์เมื่อวันที่ 16 มิถุนายน พวกเขามีความคิดเกี่ยวกับผลกระทบต่อภาพ นี่คือเหตุผลที่พวกเขาตัดสินใจที่จะรวมเพลงของพวกเขา ด้วยการอ้อนของชีวิตผ่านวิดีโอ จริง ๆ ทำให้ประทับใจ มีวิดีโอ "บัคขีดที่เดอะไลฟ์อินน์ พวกเขาทำการเปิดตัวครั้งแรกภาพก่อนออกอัลบั้มของพวกเขา มันเริ่มที่เลข 4 ในแผนภูมิแสดงผลอุตสาหกรรม "เดิมความเชื่อมั่น" (Oricon) ป่านนี้ (1989) ได้ขายยาวที่คนยังซื้อกับความสำเร็จของการเปิดตัวของพวกเขา มีอย่างหนึ่งที่บัคขีดมีการตัดสินใจอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับ: สำนักงานของพวกเขา –ปัจจุบัน Sawaki ได้ดูแลจัดการภายนอกและเจรจาทั้งหมดของพวกเขา แต่ตอนนี้ที่พวกเขาได้เริ่มอาชีพของพวกเขา พวกเขาจะมีธุรกิจการผลิต และการเงินมาก แน่นอน มันเป็นการยาก Sawaki จัดการทั้งหมด Sawaki ความเก่าความใกล้ชิดของเขา Masuoka Yoshihiko เป็น เจ้าหน้าที่ขีดบัคได้ ในชีวิตมากมายของวงดนตรีที่เขาเคยไป เขาได้ถูกดึงดูดใจ โดยบุคลิกลักษณะของพวกเขา แม้ว่าพวกเขายังหยาบอยู่รอบขอบ เขารู้สึกว่า บุคลิกลักษณะแข็งแรงชนิดนี้ไม่จำเป็นสำหรับวงใหม่ หลังจากบัคขีดแสดงที่ลีฟอินน์ เขาตั้งค่าเกี่ยวกับการสร้างสำนักงานสำหรับพวกเขาสมาชิกและการทำความเข้าใจพนักงานรู้สึกว่า การจัดตั้งสำนักงานนี้เป็นขั้นตอนใหญ่ต่ออนาคตของพวกเขา พวกเขาต้องร่วมมือกับหลายคน และทำสิ่งที่ใหญ่ และกว้างกว่าพวกเขาก่อน ว่า และทำไมพวกเขาตั้งชื่อสำนักงาน "Shaking มือ" บน 3 กันยายน สำนักงานส่วนบุคคลของพวกเขาเกิดขึ้นการหยุด 18 ชาติ "บัคขีดปรากฏการณ์ทัวร์ วงไปโทครั้ง เมื่อไปสถานใหม่ และทำสำหรับคนที่ไม่เคยเห็นพวกเขาก่อน พวกเขาไม่สามารถช่วย แต่สังเกตว่า บ้าแปลกเกี่ยวกับพวกเขาที่โตเกียวไม่แพร่อื่น ๆ"คราวที่เรามาที่นี่ ขอรับสิบครั้งเป็นหลายคนมาดูเรา คิด แทนที่จะรู้สึกเศร้าเสียใจต่อ พวกเขาได้เรียนรู้มากเพิ่มเติมยังคงมีไป และพวกเขารู้สึกเต็มไป ด้วยไดรฟ์มีประสิทธิภาพบนมืออื่น ๆ คอนเสิร์ตแรกของพวกเขาในโตเกียวหลังจากเปิดตัวครั้งสำคัญของพวกเขาได้ถูกตั้งในวันที่ 11 ธันวาคมที่ยเดะ Seinen นิ อาจจะอาจจะเต็มฮอลล์จุ 1,360 ไม่สองเดือนหลังจากเปิดตัวครั้งแรกของพวกเขา พวกเขาได้ทำลงบนแผนภูมิ และเริ่มได้รับความคุ้มครองในนิตยสาร แต่ในความมืออาชีพ 9 หยุดทัวร์ เดียวที่พวกเขาสามารถจัดการเล่นความสดถูกโตเกียวพวกเขาคิดว่า "เรามีตัวเลือกไม่ ได้ดับไฟทั้งหมด เรามีตอนนี้" ขายออกศาลาไม่จริง ๆ เป้าหมายของพวกเขา อาจมีอากาศช่องว่างความสดสวย จำนวนแฟน ๆ ของพวกเขาอาจได้เติบ โต ระยะอาจมากขึ้น แต่ห้าของพวกเขายังคงถูกห้าของพวกเขา และบัคขีดถูกยังบัคขีด ดังนั้นพวกเขาไม่ได้ดูแลมันในกลางเดือนตุลาคมที่บางข่าวที่ดีกว่ากว่าพวกเขาได้เคยคาดถึงหูของพวกเขา เพียงสองวันหลังจากที่ไปบน s

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

987.6-1989.1 ในความเร่งรีบและคึกคักตั้งแต่เปิดตัวครั้งแรกของพวกเขาในสิ่งที่พวกเขาจะต้องได้รับความคิดเกี่ยวกับ? พวกเขาทำเริ่มต้นไปสู่ความฝันใหม่ของพวกเขา. ผู้บริหาร บริษัท แผ่นเสียงที่ได้เห็นการถ่ายทอดสดบั๊ก-Tick ณ ฮอลล์ Toyoto สาธารณะเริ่มที่จะย้ายไป ลงนามวงป้ายต่างๆของพวกเขา Sawaki ดำเนินการเจรจาต่อรองแทนสมาชิกของตัวเองและได้พบกับกรรมการที่แตกต่างกันนับไม่ถ้วน เขาเจรจาอย่างระมัดระวังกับ บริษัท บันทึกต่างๆที่อยากเซ็นสัญญากับบั๊ก-Tick สละเวลาของเขาและการประเมินแผนการของพวกเขากระตือรือร้นและเงื่อนไขในรายละเอียด วงดนตรีที่ตัวเองมีเงื่อนไขบางอย่างที่พวกเขาปฏิเสธที่จะประนีประนอมกับไม่ว่าวิธีการที่ดีข้อเสนอของพวกเขา. ก่อนที่พวกเขากล่าวว่า "ไม่เคยทำให้เราเปลี่ยนทรงผมของเรา, แต่งหน้า, เครื่องแต่งกายหรืออะไรเกี่ยวกับภาพทั่วไปที่เราเคยมีขึ้นจนถึง . ตอนนี้ "ประการที่สอง" ที่มีสมาชิกห้าของเราและที่ว่า ". ประการที่สาม" เมื่อเราบันทึกไม่เคยแต่งตั้งให้เรานักดนตรีสตูดิโอ ". สี่" อย่าให้เราเป็นผู้ผลิต; เราต้องการที่จะผลิตตัวเอง. "สมาชิกที่ไม่ได้ต้องการที่จะไปเป็นมืออาชีพถ้าเงื่อนไขเหล่านี้อาจจะไม่เป็นที่ยอมรับ พวกเขาให้แน่ใจว่ามันว่าถ้าเงื่อนไขไม่เป็นที่ยอมรับพวกเขาไม่ต้องการที่จะทำให้การเปิดตัวที่สำคัญ พวกเขารู้สึกแบบนี้เพราะพวกเขาต้องการได้ยินเรื่องราวของวงดนตรีที่จะเป็นมืออาชีพเท่านั้นที่จะมีสมาชิกของพวกเขากระจัดกระจายภาพของพวกเขาเปลี่ยนแปลงเกินยอมรับและเพลงของพวกเขาบิดเป็นสิ่งที่จะขาย แต่ที่พวกเขาไม่ต้องการที่จะเล่น ความรู้สึกของพวกเขาคือถ้ามันไม่ได้เป็นห้าของพวกเขาก็ไม่ได้เจ้าชู้-Tick แม้ว่าคนที่คิดว่าพวกเขาเป็นหยิ่งพวกเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะช่วยให้ความรู้สึกนึกคิดของพวกเขาจะงอ. ในท้ายที่สุดจำนวนของ บริษัท ที่มีการบันทึกการต่อสู้ออก สองส่วนที่แตกต่างกันของวิกเตอร์ "สตูดิโอ 5" และ "สตูดิโอ 2 (เชิญ)," นำออกมาเสนอเกือบจะในเวลาเดียวกัน ทานากะจุนอิจิผู้อำนวยการของสตูดิโอ 5 ที่ได้เห็นการถ่ายทอดสดบั๊ก-Tick ของที่ Toyoto สาธารณะฮอลล์รู้สึกว่ารูปแบบการถ่ายทอดสดของวงดนตรีและตัวอักษรเป็น "สิ่งที่จำเป็นสำหรับการสร้างเพลงจากนี้ไป." ท่ามกลางฉากอินดี้เต็มรูปแบบของวงดนตรี ที่ขาดความสามารถในการแสดงความรู้สึกของพวกเขาให้กับผู้ชมบั๊ก-Tick ยืนออกเป็นวงดนตรีที่มีความสามารถและพลังจริงๆนำเพลงของพวกเขาข้าม สมาชิกแต่ละคนที่มีบุคลิกของแต่ละคนชัดเจนและค่อนข้างที่เหมาะสมในรูปแบบใด ๆ มาก่อนพวกเขาต้องการมากกว่าสิ่งที่จะติดออก ทานากะตัดสินใจว่าเขาเร็ว ๆ นี้แน่นอนต้องการที่จะทำงานร่วมกับบั๊ก-Tick. บนมืออื่น ๆ , Takagaki เคนเชิญได้ทำยังติดต่อกับวงดนตรี ทั้งในส่วนของวิคเตอร์ได้รับไปข้างหน้าอย่างมากในวิธีการของพวกเขากับวงดนตรี แต่ทั้งสองไม่กลยุทธ์รวมอำนาจของพวกเขาอย่างน้อยเท่าที่พวกเขาจะต้องแข่งขันกับ บริษัท อื่น ๆ และให้แน่ใจว่าบั๊ก-Tick ไม่ได้รับการลงนามโดยคนอื่น แทน. แน่นอนว่าการเจรจาทั้งหมดจะต้องได้รับนอกเหนือจากการได้รับการยอมรับของข้อตกลงที่วางไว้โดยวง วันที่ผ่านมาเต็มไปด้วยการประชุมระหว่างวงดนตรีและพนักงานของค่ายต่าง ๆ เช่นเดียวกับการประชุมของสมาชิกเอง การประชุมผู้บริหารเป็นสิ่งที่ดีและดี แต่เมื่อสมาชิกเริ่มพูดคุยกับพวกเขาพวกเขาตระหนักว่าฉลากจะไม่ได้พบกับครั้งแรกของพวกเขาในแง่ ไม่มีอะไรไปเป็นวงดนตรีที่คาดว่าจะให้มัน ไม่ว่าเงินสัญญาที่ดีคือถ้าพวกเขามีการรับประกันว่าพวกเขาจะดำเนินการกับสมาชิกห้าวิธีที่พวกเขาได้มีการลงนามในจุดที่ไม่มี ความละเอียดของพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เติบโตเพียงแข็งแกร่งกว่าก่อน. ในระหว่างนี้วงดนตรีที่ได้พบ Takagaki เมื่อวันที่ล็อบบี้ชั้นแรกของวิคเตอร์อาโอยาม่าสตูดิโอเขามองสมาชิกวงตรงในสายตาและพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นวงดนตรีที่น่าสนใจของแต่ละบุคคลและเขาคิดว่าบั๊ก-Tick เป็น "นั่นเป็นเหตุผลที่ผมต้องการห้าคนที่พวกเขาอยู่ในขณะนี้และที่ว่าทำไมฉันต้องการวงดนตรีตามที่ได้รับ" เขากล่าว เขายอมรับเงื่อนไขของวงโดยไม่ต้องเปลี่ยนพวกเขา เขาวางตารางงานของเขาในความเมตตาของพวกเขาว่า "จากวันพรุ่งนี้ฉันจะรักคุณที่จะเริ่มใช้ในสตูดิโอที่นี่." เขายังเสนอให้เป็นพื้นที่การปฏิบัติ. คืนนั้นสมาชิกในวงจัดประชุมเพื่อให้การตัดสินใจสุดท้ายของพวกเขา . ออกจากทุก บริษัท ที่มีการบันทึกแทนพวกเขาจะได้พบกับที่หนึ่งที่จะช่วยให้พวกเขาดำเนินการส่วนใหญ่ที่ชื่นชอบของตัวเอง? คำตอบก็คือวิคเตอร์ขอเชิญ. ★★★★★มันเป็น 16 มิถุนายน หกร้อยคนมารวมตัวกันสำหรับ "ปรากฏการณ์ BUCK-TICK ครั้งที่สอง" ที่เกิดขึ้นที่ Shibuya สด Inn สถานที่ทั้งหมดถูกปิดกั้นด้วยเชือกสีเหลือง การรักษาความปลอดภัยเป็นแน่นมาก บ้านที่มีชีวิตเล็ก ๆ อัดแน่นไปและแม้กระทั่งก่อนที่สมาชิกในวงมาบนเวทีที่นั่งถูกสั่นในคลื่น เหล่านี้เป็นคนที่ทุกคนที่ได้มารู้จักบั๊ก-Tick ปล่อยผ่านบันทึกของพวกเขาและการรณรงค์สติกเกอร์สองของพวกเขา พวกเขามีอากาศยังเป็นบิตขนาดเล็กของการเปิดรับนิตยสาร "เป็นวงดนตรีที่โดดเด่นในวงการอินดี้" และบางคนได้มาแสดงเพียงเพราะพวกเขาได้รับความสนใจในบทความ. แม้ว่าตั๋วของพวกเขามากอยากสำหรับที่จะกลายเป็น มืออาชีพที่ได้รับก่อนที่ตาขวาของพวกเขาพวกเขารู้สึกแปลก ๆ ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันเป็นเพียงสองเดือนนับตั้งแต่พวกเขาก็ปล่อยรีบขึ้นโหมด เมื่อพวกเขาคิดเกี่ยวกับเวลาตั้งแต่นั้นมาพวกเขารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในพริบตา ในช่วงเวลาที่ความละเอียด "เราจะไปโปร ไม่มีทางที่เราไม่สามารถ "ว่าพวกเขาได้จัดขึ้นเป็นเวลาหลายเดือนมากและปีได้กลายเป็นความจริง. ไม่ได้" นี่คือสิ่งที่มันรู้สึกเหมือนความฝันที่จะกลายเป็นความจริงหรือไม่ "Imai คิด แต่แม้ว่าอินดี้และฉากสำคัญที่แตกต่างกันที่ไม่ได้หมายความว่าบั๊ก-Tick มีการเปลี่ยนแปลง Higuchi แต่รู้สึกว่าจะมีโปรความรู้สึกของเขาที่มีต่อวงความรับผิดชอบกลายเป็นขนาดใหญ่กว่าที่เคยเคยเป็นมาก่อน ความคิดของ "สติมืออาชีพ" กลายเป็นสิ่งที่สำคัญมากกับเขา บนเวทีมองไปที่ฝูงชนเดือด, Hoshino คิดว่าที่นี่อีกครั้งเป็นจุดเริ่มต้นใหม่สำหรับวงดนตรี เขาคิดว่า "ทุกอย่างเริ่มต้นที่นี่ มันไม่เหมือนความฝันของเรากำลังจะสิ้นสุดลง. "เนื่องจากคลื่นของคนที่ผลักดันขึ้นกับหน้าเวทีที่มีชีวิตอยู่ก็ถูกขัดจังหวะอีกครั้งและอีกครั้ง แม้ว่ามันจะเป็นสถานการณ์ที่อันตรายมาก Yagami รู้สึกมีความสุขมากเมื่อเขามองไปที่อำนาจของฝูงชน หลังจากการแสดงที่ได้รับการหยุดเป็นครั้งที่เท่าไรไม่ทราบ Sakurai ประกาศว่าผมได้ลงนามในสัญญากับเชิญผู้ชนะ เขาจบด้วยการพูดว่า "ได้โปรดสนับสนุนเราจากนี้!" ★★★★★จาก 26-18 กรกฎาคมสิงหาคมวงเดินเข้าไปในห้องบันทึกเสียงอัลบั้มแรกของพวกเขานับตั้งแต่เปิดตัวสำคัญของพวกเขา. "เราจะทำจำนวนมากสิ่งที่แตกต่างกันและ ให้แน่ใจว่าเราได้มีการเปลี่ยนแปลง. "" ตั้งแต่นี้เป็นอัลบั้มที่สำคัญครั้งแรกของเราที่เราอยากจะไป "แบง!" เราต้องการที่จะแปลกใจคน. "" เราต้องการที่จะทำอะไรบางอย่างที่มีจำนวนมากของพลังงานที่มีความรู้สึกที่สด เพื่อมัน. "" เราต้องการที่จะทำบันทึกจริงๆกระตุ้นฉากเพลงญี่ปุ่น "ที่พวกเขาคิดและการตั้งค่าเกี่ยวกับการตัดความคิดต่างๆเหล่านี้เป็นหนึ่งในอัลบั้มนี้. ปล่อยถูกกำหนดให้มี 21 พฤศจิกายน แต่ก่อนที่พวกเขาวางแผนที่จะปล่อยวิดีโอสดของประสิทธิภาพการทำงานที่สด Inn on 16 มิถุนายน พวกเขากำลังคิดเกี่ยวกับผลกระทบต่อภาพ นี่คือเหตุผลที่พวกเขาตัดสินใจที่จะรวมเพลงของพวกเขาที่มีการอุทธรณ์ของชีวิตผ่านวิดีโอของพวกเขาจริงๆสร้างความประทับใจ ด้วยวิดีโอ "บั๊ก-Tick ที่สด Inn" พวกเขาได้เปิดตัวภาพของพวกเขาก่อนที่อัลบั้มได้รับการปล่อยตัว มันเริ่มต้นที่ 4 จำนวนที่ "ความเชื่อมั่นเดิม" (Oricon) ชาร์ตวิดีโออุตสาหกรรม . แม้ตอนนี้ (1989) มันเป็นผู้ขายมานานแล้วว่าคนที่ยังคงซื้อด้วยความสำเร็จของการเปิดตัวของพวกเขามีสิ่งหนึ่งที่บั๊ก-Tick มีการตัดสินใจได้อย่างรวดเร็วเกี่ยวกับ: สำนักงานบริหารของพวกเขา จนถึงตอนนี้ Sawaki ได้ดูแลทุกการจัดการภายนอกของพวกเขาและการเจรจาต่อรอง แต่ตอนนี้พวกเขาได้เปิดตัวอาชีพของพวกเขาพวกเขาก็จะมีการตั้งเวลามากขึ้นและธุรกิจการเงิน แน่นอนว่ามันได้รับเป็นเรื่องยากสำหรับ Sawaki ที่จะจัดการกับมันทั้งหมด Sawaki มีความใกล้ชิดเก่าของเขา Masuoka โยชิฮิโกะกลายเป็นที่ปรึกษาสำหรับบั๊ก-Tick ที่หลายชีวิตของวงดนตรีที่เขาได้รับในการที่เขาได้รับโชคจากบุคลิกลักษณะของตนแม้ว่าพวกเขายังคงหยาบรอบขอบ เขารู้สึกว่าชนิดของความแตกต่างที่แข็งแกร่งนี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับวงดนตรีใหม่ หลังจากการแสดงบั๊ก-Tick ของที่สด Inn เขาตั้งค่าเกี่ยวกับการจัดตั้งสำนักงานสำหรับพวกเขา. ทั้งสมาชิกและความเข้าใจพนักงานของพวกเขารู้สึกว่าการจัดตั้งสำนักงานนี้เป็นขั้นตอนที่สำคัญต่ออนาคตของพวกเขา พวกเขาต้องการที่จะจับมือกับคนที่แตกต่างกันและทำในสิ่งที่ใหญ่กว่าและกว้างกว่าที่พวกเขาเคยมีมาก่อนและนั่นคือเหตุผลที่พวกเขาตั้งชื่อสำนักงาน "เขย่ามือ." เมื่อวันที่ 3 กันยายนที่สำนักงานส่วนตัวของพวกเขาเกิด. เมื่อวันที่พวกเขา 18 หยุดแห่งชาติ " บั๊ก-Tick ทัวร์ปรากฏการณ์ "วงไป Tohoku เป็นครั้งแรก เมื่อพวกเขาเดินไปยังสถานที่ใหม่และดำเนินการสำหรับคนที่ไม่เคยเห็นพวกเขาก่อนที่พวกเขาไม่สามารถช่วย แต่สังเกตเห็นว่าบ้าแปลกเกี่ยวกับพวกเขาที่ได้รับผลกระทบโตเกียวไม่ได้แพร่กระจายไปที่อื่น. "ครั้งต่อไปที่เรามาที่นี่ให้ของได้รับสิบครั้ง เป็นคนจำนวนมากที่จะมาเห็นเรา "คิด แทนที่จะรู้สึกเสียใจที่พวกเขาได้เรียนรู้วิธีการมากต่อไปพวกเขายังคงต้องไปและพวกเขารู้สึกว่าเต็มไปด้วยไดรฟ์ที่มีประสิทธิภาพ. บนมืออื่น ๆ , คอนเสิร์ตครั้งแรกของพวกเขาในกรุงโตเกียวหลังจากการเปิดตัวสำคัญของพวกเขาได้รับการตั้งค่าสำหรับ 11 ธันวาคมที่ญี่ปุ่น Seinen Kaikan . พวกเขาอาจจะเติมห้องโถงความจุ 1,360 คนไม่ได้สองเดือนหลังจากเปิดตัวครั้งแรกของพวกเขา พวกเขาต้องการทำมันลงบนชาร์ตและพวกเขาจะเริ่มที่จะได้รับความคุ้มครองในนิตยสาร แต่ในอาชีพของพวกเขาครั้งแรกที่ทัวร์ 9 หยุดสถานที่เดียวที่พวกเขาสามารถจัดการกับการเล่นสดในห้องโถงเป็นโตเกียว. พวกเขาคิดว่า "เรา ได้มี แต่ไม่มีทางเลือกที่จะนำออกพลังงานทั้งหมดที่เรามีตอนนี้. "ขายออกฮอลล์ไม่ได้จริงๆเป้าหมายของพวกเขา ช่องว่างที่มีชีวิตของพวกเขาอาจมีอากาศสวยจำนวนของพวกเขาแฟน ๆ อาจจะมีการเติบโตและขั้นตอนอาจจะกว้าง แต่ห้าของพวกเขายังคงเป็นที่ห้าของพวกเขาและบั๊ก-Tick ยังคงบั๊ก-Tick เพื่อให้พวกเขาไม่ได้ ดูแล. มันเป็นในช่วงกลางเดือนตุลาคมที่บางข่าวที่ดีกว่าที่พวกเขาต้องการที่เคยคาดว่าจะมาถึงหูของพวกเขา เพียงสองวันหลังจากการเกิดขึ้นของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

987.6-1989.1

ในความเร่งรีบและคึกคัก ตั้งแต่เปิดตัวของพวกเขา สิ่งที่พวกเขาจะต้องมีการคิดเกี่ยวกับ ?
มันทำให้เริ่มต่อความฝันของพวกเขาใหม่

บันทึก บริษัท ผู้บริหารที่ได้เห็นบักติ๊กอยู่ที่ toyoto สาธารณะฮอลล์ก็เริ่มเคลื่อนไหวเข้าสู่วงการป้ายต่าง ๆ ของพวกเขา ซาวากิ ทำการเจรจาแทนของสมาชิกเองและได้เจอกับกรรมการที่แตกต่างกันนับไม่ถ้วน เขารอบคอบเจรจากับค่ายเพลงต่าง ๆว่า ต้องการที่จะเซ็นสัญญา บักติ๊ก เอาเวลาของเขา และการประเมินแผนของพวกเขา , ความกระตือรือร้น , และข้อตกลงในรายละเอียด วงดนตรีที่ตัวเองมี ไม่กี่ข้อตกลงที่พวกเขาปฏิเสธที่จะประนีประนอม ไม่ว่าวิธีที่ดีข้อเสนอของพวกเขา . . .

ตอนแรกพวกเขากล่าวว่า " ไม่เคยทำให้เราเปลี่ยนทรงผม , แต่งหน้า , เครื่องแต่งกาย ,หรืออะไรที่เกี่ยวกับภาพทั่วไปที่เราเคยมีมาจนถึงตอนนี้ . . . "

2 " สมาชิกทั้ง 5 คน และนั่นคือที่ "

3 " เมื่อเราบันทึก ไม่เคยแต่งตั้งให้เราสตูดิโอนักดนตรี "

4 " อย่าให้เรา เป็นผู้ผลิต เราต้องการผลิต ตนเอง "

สมาชิกไม่อยากไปมืออาชีพถ้าเงื่อนไขเหล่านี้อาจไม่ได้รับการยอมรับ พวกเขามั่นใจได้ว่า ถ้าเงื่อนไขไม่ได้ยอมรับพวกเขาไม่อยากให้เปิดตัวใหญ่ พวกเขารู้สึกว่าวิธีนี้เพราะพวกเขาได้ยินเรื่องราวของวงจะมืออาชีพเท่านั้นที่จะมีสมาชิกกระจายอยู่ รูปภาพของพวกเขาเปลี่ยนไปจากการรับรู้ และเพลงของพวกเขาบิดเป็นสิ่งที่จะขาย แต่ก็ไม่อยากเล่น ความรู้สึกคือ ถ้าไม่ใช่ห้าของพวกเขา มันไม่ใช่บัค ติ๊กถ้าคนคิดว่าพวกเขาหยิ่ง เค้าไม่ได้ตั้งใจให้ความรู้สึกนึกคิดของพวกเขาจะก้ม .

ในที่สุดจำนวนของ บริษัท บันทึก ต้องต่อสู้กับมัน สองส่วนที่แตกต่างกันของวิคเตอร์ " สตูดิโอ " และ " สตูดิโอ 2 ( เชิญ ) , " ยื่นข้อเสนอเกือบพร้อมกัน ทานากะ jun'ichi ผู้อำนวยการสตูดิโอ ที่ ได้ เห็น บักติ๊กอยู่ที่ toyoto สาธารณะฮอลล์รู้สึกว่าเป็นวงดนตรีสดรูปแบบและตัวอักษร " ที่จำเป็นสำหรับการสร้างเพลงจากนี้ไป " ของ Indies ฉากเต็มวง ที่ไม่มีความสามารถที่จะถ่ายทอดความรู้สึกของผู้ชมของพวกเขา บั๊กติ๊กยืนเป็นวงที่มีพรสวรรค์และพลังที่จะนำเพลงของพวกเขาผ่าน สมาชิกแต่ละสร้างบุคลิกของแต่ละคนได้ชัดเจน