SummaryThis section has argued that

Summary
This section has argued that, in general, the Yogācārin philosophy coincides with the
Madhyamaka, in that Asaṅga and Vasubandhu, like Nāgārjuna, believed in the
inexpressibility of ultimate truth. While the Madhyamaka tends to focus more on a
negative concept, the Yogācārins steered towards a positive account of emptiness.

Given the belief in inexpressibility, however, neither of these is to be taken as a statement of ultimate truth, and Vasubandhu, just like Nāgārjuna and the Buddha himself,
systematically dismantles his own constructions, so that all propositions about existence are eventually turned into ones about neither existence nor nonexistence.
Yogācāra thought starts from the premise that there is an ultimate reality, which is
equated with absolute-svabhāva, and that this reality can be known.

Yet, the fact that there are several words that refer to the same thing suggests that the true nature of all things cannot be captured with words. The true nature, of course, is none other than emptiness, which the Yogācāra explains through the doctrine of the Three Natures.

Reality is described, in keeping with Buddhist doctrine, to have an other-dependent
nature. It is generally known in its imagined nature, where we impute all sorts of
concepts and dualisms onto our experience of the other-dependent nature. Enlightened
beings, on the other hand, experience reality in its consummated nature, or as emptiness,which is explained as the other-dependent without the imagined aspect. It was pointed out that the other-dependent and the consummated are intimately related, and that they are realized together.

In bringing in a third nature in addition to the two truths, it was suggested that the
Yogācārins are able to insulate Mahāyāna philosophy from nihilism. The other-dependent
nature was compared to a wine glass, while the imagined nature was represented by wine,
and by introducing, as a third concept, the consummated as the absence of wine, and by
claiming that it exists, the Yogācārins provide room for a positive view of emptiness.
What they affirm, I argued, is the actual experience of emptiness, the "constant notfinding of duality",and the experience of the imagined, which has both an existent and a non-existent quality to it. Importantly, nowhere is either emptiness or the imagined claimed to exist absolutely.
Finally, I argued against construing the Yogācāra as a form of idealism. I examined two implications of this view, that consciousness exists and that external objects do not exist. I argued that in those passages that are generally believed to support such an interpretation, Vasubandhu is making an epistemological and not an ontological point, and that they are to be regarded as provisional constructs. Thus, when Vasubandhu
says "all this is perception only" what he means is that one can never get beyond
phenomena to the noumena, and that, by meditating on this one realizes emptiness. Even
the idea "all this is perception-only",is to be regarded as such—as only an idea—and not
as something the meditator must grasp at. Similarly, the analogy between ordinary
experience and illusion does not imply that external objects do not exist; Vasubandhu is
only denying the possibility of knowing them. Since we can never know the external
object, we cannot know whether our waking experience is any more real than our dreams,
and the distinction between 'illusory‘ and 'real‘ as we generally understand these words
collapses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปส่วนนี้ได้โต้เถียงว่า ทั่วไป ปรัชญา Yogācārin กรุณามัธยมกะ Asaṅga และ Vasubandhu เช่น Nāgārjuna ที่เชื่อในการinexpressibility สุดยอดจริง ในขณะที่มัธยมกะมีแนวโน้มให้ ความสำคัญมากขึ้นกับการแนวคิดเชิงลบ Yogācārins จะ steered ต่อบัญชีบวกของความว่างเปล่า ให้ความเชื่อใน inexpressibility อย่างไรก็ตาม ไม่เหล่านี้จะถือเป็นคำสั่งของความจริงที่ดีที่สุด และ Vasubandhu เช่น Nāgārjuna และพระตัวเองระบบ dismantles ก่อสร้างของเขาเอง เพื่อให้ในที่สุดเปิดขั้นทั้งหมดเกี่ยวกับการดำรงอยู่เป็นคนเกี่ยวกับการไม่มีอยู่หรือ nonexistenceYogācāra คิดว่า เริ่มต้นจากหลักฐานที่มีความจริงที่ดีที่สุด ซึ่งเป็นequated กับสัมบูรณ์-svabhāva และ ที่สามารถทราบความจริงนี้ ยัง ความจริงที่ว่า มีหลาย ๆ คำที่อ้างอิงถึงสิ่งเดียวกันแนะนำว่า ไม่จับธรรมชาติแท้จริงของทุกสิ่ง มีคำ ธรรมชาติที่แท้จริง แน่นอน ก็ไม่เปล่า Yogācāra อธิบายผ่านคำสอนของธรรมชาติ 3ความจริงอธิบาย เน้นหลักคำสอนพุทธศาสนา เพื่อให้ตัวอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับธรรมชาติ โดยทั่วไปได้รู้จักกันในลักษณะเรื่องสมมติ ที่เรา impute ทุกประเภทของแนวคิดและ dualisms บนลักษณะอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของเรา Enlightenedสิ่งมีชีวิต ในทางกลับกัน ประสบการณ์จริง ในธรรมชาติของ consummated หรือ เปล่า ซึ่งอธิบายเป็นอื่น ๆ ผู้อยู่ในอุปการะโดยด้านเรื่องสมมติ มันถูกชี้ให้เห็นว่า อื่น ๆ ขึ้นอยู่กับและที่ consummated จึงมีความสัมพันธ์ และว่า พวกเขาจะรับรู้กันในการนำธรรมชาติที่สามนอกเหนือจากสัจธรรมสอง มันถูกแนะนำที่Yogācārins จะช่วยปรัชญามหายานมีร่วมกันจาก nihilism อื่น ๆ ขึ้นอยู่กับธรรมชาติถูกเปรียบเทียบกับแก้วไวน์ ในขณะที่ธรรมชาติเรื่องสมมติที่แสดง โดยไวน์และ โดยการแนะ นำ เป็นแนวคิดที่สาม เป็นการขาดงาน ของไวน์ และโดย consummatedว่า Yogācārins การจัดพื้นที่สำหรับมุมมองที่เป็นบวกของความว่างเปล่าสิ่งที่จะรับรอง ฉันโต้เถียง เป็นประสบการณ์จริงของความว่างเปล่า "notfinding ที่คงที่ของทวิภาวะ" และประสบการณ์ของการเรื่องสมมติ ซึ่งมีทั้งมีอยู่และมีคุณภาพไม่มีอยู่ไป สำคัญ ไม่มีที่ไหนเปล่าหรือเรื่องสมมติที่อ้างว่า มีอยู่อย่างแน่นอนในที่สุด ฉันโต้เถียงกับ construing Yogācāra ที่เป็นแบบของ idealism ฉันตรวจสอบนัยสองของมุมมองนี้ มีสติ และไม่มีวัตถุภายนอก ผมโต้เถียงที่ในทางเดินเหล่านั้นซึ่งโดยทั่วไปเชื่อว่าสนับสนุนการตี Vasubandhu เป็นการ epistemological และไม่เป็นจุดโต้ และการ ที่พวกเขาจะถือเป็นโครงสร้างชั่วคราว ดังนั้น เมื่อ Vasubandhuกล่าวว่า "ทั้งหมดนี้เป็นการรับรู้เฉพาะ" สิ่งที่เขาหมายถึง คือ ที่หนึ่งจะได้รับไม่เกินปรากฏการณ์การ noumena ที่ โดยการใคร่ครวญในนี้ถ้อยตระหนักถึงความว่างเปล่า แม้"ทั้งหมดนี้รับรู้เพียง", คือการถือเป็นความคิดซึ่งเป็นความคิดเท่านั้น — และไม่เป็น meditator ที่ต้องเข้าใจใน ในทำนองเดียวกัน การเปรียบเทียบระหว่างธรรมดาประสบการณ์และภาพลวงตาได้เป็นว่า วัตถุภายนอกมีอยู่ Vasubandhu เป็นการปฏิเสธของรู้ไว้เท่านั้น เนื่องจากเราไม่สามารถทราบภายนอกวัตถุ เราไม่รู้ว่าประสบการณ์ของเราตื่นอีกที่แท้จริงมากกว่าความฝันของเราและความแตกต่างระหว่าง 'illusory' และ 'จริง' เราเข้าใจคำเหล่านี้โดยทั่วไปยุบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลอย่างย่อ
ส่วนนี้จะมีคนแย้งว่าโดยทั่วไป ā คā ปรัชญารินสอดคล้องกับ
Madhyamaka n GA ā กรัมā rjuna
inexpressibility ในขณะที่
แนวความคิดเชิงลบ ā คā rins ได้รับความเชื่อใน ā กรัมā rjuna เป็นระบบ Yog ā คā RA บรรจุด้วยแน่นอน- svabh ā VA แต่ความจริงที่ว่ามีหลายคำที่อ้างถึงสิ่งเดียวกันแสดงให้เห็นว่าธรรมชาติที่แท้จริงของทุกสิ่งที่ไม่สามารถจับภาพด้วยคำพูด ธรรมชาติที่แท้จริงของหลักสูตรเป็นใครอื่นนอกจากความว่างเปล่าซึ่ง ā คā RA ความเป็นจริงมีการอธิบายไว้ในการรักษาด้วยหลักคำสอนทางพุทธศาสนาที่จะมีคนอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับธรรมชาติ มันเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปในธรรมชาติของจินตนาการที่เราใส่ร้ายทุกประเภทของแนวความคิดและ พุทธะสิ่งมีชีวิตบนมืออื่น ๆ ที่ความเป็นจริงประสบการณ์ในธรรมชาติสมบูรณ์ของตนหรือเป็นความว่างเปล่าซึ่งจะมีการอธิบายเป็นอื่น ๆ โดยไม่ต้องขึ้นอยู่กับมุมมองจินตนาการ มันก็ชี้ให้เห็นว่าคนอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับและสมบูรณ์มีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดและที่พวกเขาจะตระหนักร่วมกันในการนำเสนอในลักษณะที่สามในนอกจากนี้ทั้งสองจริงมันก็ชี้ให้เห็นว่าYog ā คā rins ā และā na อื่น ๆ- ขึ้นอยู่กับธรรมชาติเมื่อเทียบกับแก้วไวน์ในขณะที่ธรรมชาติคิดเป็นตัวแทนจากไวน์และโดยการแนะนำอ้างว่ามันมีอยู่แล้ว ā คā rins สิ่งที่พวกเขายืนยันผมเป็นที่ถกเถียงกันเป็นประสบการณ์จริงของความว่างเปล่าที่ ที่สำคัญไม่มีที่ไหนเลยเป็นทั้งความว่างเปล่าหรือคิดอ้างว่าจะมีชีวิตอยู่อย่างสุดท้ายผมแย้งกับ ā คā RA ผมตรวจสอบสองผลกระทบของมุมมองนี้ว่ามีสติอยู่และวัตถุภายนอกไม่อยู่ ผมได้เสนอว่าในทางเดินที่มีความเชื่อโดยทั่วไปให้การสนับสนุนเช่นการตีความ ดังนั้นเมื่อ บอกว่า ที่จะปรากฏการณ์ แม้กระทั่งความคิด - เท่านั้น - เป็นเพียงความคิด- และไม่เป็นสิ่งที่ผู้ปฏิบัติต้องเข้าใจที่ ในทำนองเดียวกันการเปรียบเทียบระหว่างสามัญประสบการณ์และภาพลวงตาไม่ได้หมายความว่าวัตถุภายนอกไม่อยู่ Vasubandhu เพียงการปฏิเสธความเป็นไปได้ของการรู้พวกเขา เนื่องจากเราไม่สามารถรู้ภายนอกวัตถุที่เราไม่สามารถรู้ได้ว่าประสบการณ์ของเราตื่นเป็นจริงมากกว่าความฝันของเราและความแตกต่างระหว่าง ' และ ' ในขณะที่เราโดยทั่วไปเข้าใจคำพูดเหล่านี้พังทลายลงมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป
ส่วนนี้ได้แย้งว่า โดยทั่วไป ใช่ซี อุบาสกอุบาสกรินปรัชญาเกิดขึ้นพร้อมกับ
นิกายมาธยมิกะ ที่อาสาṅกาว พันธุ เช่น N G rjuna อุบาสกอุบาสก เชื่อมั่นใน
inexpressibility ปรมัตถ์ . ในขณะที่นิกายมาธยมิกะมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นในแนวคิดเชิงลบ , yog อุบาสกอุบาสก C Rins steered ต่อบัญชีบวกของความว่างเปล่า

ได้รับความเชื่อใน inexpressibility อย่างไรก็ตามไม่มีของเหล่านี้จะนำมาเป็นงบของความจริงสูงสุดและว พันธุ เหมือน N G และอุบาสกอุบาสก rjuna พระพุทธเจ้าเอง
อย่างเป็นระบบ dismantles ที่ดินของเขาเอง ดังนั้นทุกเรื่องเกี่ยวกับชีวิตในที่สุดก็กลายเป็นที่เกี่ยวกับหรือการดำรงอยู่หรือการขาด .
ใช่อุบาสกอุบาสก C ราคิดว่าเริ่มจากหลักฐานมีความเป็นจริงที่สุด ซึ่ง
แน่นอน svabh equated กับอุบาสก VA , และในความเป็นจริงนี้สามารถเป็นที่รู้จัก

แต่ความจริงที่ว่ามีหลายคำที่อ้างถึงเดียวกันแสดงให้เห็นว่าธรรมชาติที่แท้จริงของสรรพสิ่ง ไม่สามารถจับกับคำพูด ธรรมชาติที่แท้จริง แน่นอน จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากความว่างเปล่า ซึ่งใช่อุบาสกอุบาสก C ราอธิบายผ่านหลักสามธรรมชาติ

ความจริงจะอธิบายในการรักษาด้วยคติธรรม มีธรรมชาติขึ้นอยู่กับ
อื่น ๆ มันเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปในธรรมชาติและจินตนาการที่เราใส่ความสารพัด
แนวคิดและ dualisms บนประสบการณ์ของเราของธรรมชาติตัวแปรอื่น ๆ พุทธะ
สิ่งมีชีวิตบนมืออื่น ๆที่พบในธรรมชาติความเป็นจริงของรัฐ หรือความว่างเปล่า ซึ่งอธิบายได้โดยไม่ต้องอื่น ๆขึ้นอยู่กับจินตนาการด้านมันก็ชี้ให้เห็นว่าอื่น ๆขึ้นอยู่ และรัฐจะมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดและที่พวกเขาจะตระหนักด้วยกัน

ในการนําในธรรมชาติที่สามนอกจากสองความจริงพบว่า
ใช่อุบาสกอุบาสก Rins C สามารถป้องกัน mAh อุบาสกอุบาสก Y นาปรัชญาจากการก่อการร้าย .
ขึ้นอยู่กับธรรมชาติอื่น ๆเปรียบเทียบกับแก้วไวน์ ในขณะที่คิดว่าธรรมชาติกำลังแสดงโดยไวน์
และโดยการแนะนำ เป็นแนวคิดที่สาม บริบูรณ์เป็นขาดของไวน์ และโดย
อ้างว่ามีอยู่ , yog อุบาสกอุบาสก C Rins ให้ห้องพักสำหรับมุมมองในเชิงบวกของความว่างเปล่า
สิ่งที่พวกเขายืนยัน ผมแย้งว่า เป็นประสบการณ์จริงของความว่างเปล่า , " notfinding คงที่ของทวิภาวะ " และ ประสบการณ์ของจินตนาการ ซึ่งมีทั้งแรงและมีคุณภาพไม่มีมัน ที่สำคัญไม่มีที่ไหนให้ว่างเปล่า หรือจินตนาการที่อ้างว่ามีอยู่แน่นอน .
ในที่สุดฉันโต้เถียงกับ construing ที่ yog อุบาสกอุบาสก C รา เป็นรูปแบบของอุดมการณ์ . ผมตรวจสอบสองความหมายของมุมมองนี้ สติที่มีอยู่และวัตถุภายนอกไม่มี ผมแย้งว่า ในหัวข้อที่เป็นที่เชื่อกันทั่วไปเพื่อสนับสนุนการตีความว พันธุคือการญาณวิทยาและไม่จุดภววิทยาและที่พวกเขาจะถือว่าเป็นโครงสร้างชั่วคราว . ดังนั้น เมื่อว พันธุ
กล่าวว่า " ทั้งหมดนี้คือการรับรู้เท่านั้น " สิ่งที่เขาหมายถึงคือหนึ่งไม่เคยได้รับเกิน
ปรากฏการณ์กับนูมินะ และที่ นั่งสมาธิบนนี้ตระหนักถึงความว่างเปล่า แม้
ความคิด " ทั้งหมดนี้คือการรับรู้เท่านั้น "