It happened when youth and optimism

It happened when youth and optimism were my boon companions.
The breezes of spring came wafting down Matienzo street in Las Cañitas around 11:00
o'clock on a Thursday, the only day of the week that my teaching schedule left me free. I
taught Language and Literature in more than one high school, I was twenty-seven and full of
enthusiasm for books and imagination.
I was sitting on the balcony drinking maté and rereading, after a lapse of fifteen years,
the enchanting adventures of King Solomon's Mines. (I noted sadly that when I was a boy I
had enjoyed them much more.)
Suddenly I felt someone watching me.
I looked up. On one of the balconies of the building facing mine, at the same height as my
own apartment, I spied a young woman. I raised a hand and waved. She waved back and left
the balcony.
Curious to know where this might lead, I tried to get a glimpse inside her apartment, with
no result.
"This will go nowhere," I said to myself, and returned to my reading. I hadn't read ten
lines before she was back on her balcony, this time with dark glasses, and she sat down on a
deckchair.
I began feverishly making signs and gestures. The young woman was reading — or
pretending to read — a magazine. "It's a ruse," I thought; "it's not possible that she doesn't
see me, and now she's posing so I can enjoy the show." I couldn't quite make out her
features, but I could tell she was tall and slender and her hair, dark and straight, came down
to her shoulders. Overall, she seemed to be a beautiful girl, maybe twenty-four or twentyfive
years old.
I left the balcony, went to my bedroom, and peered through the shutters. She was
looking in my direction. So I ran out and caught her in flagrante delicto.
I sent her a big, pompous wave which demanded a response. Indeed, she waved back.
After such greetings, the usual thing is to strike up a conversation. But of course we were
not going to shout across to each other. So I raised my right-hand index finger to my ear and
made the rotational movement that, as everyone knows, meant I wanted to call her on the
telephone. Sinking her head into her shoulders and opening her hands, the young woman
indicated, again and again, that she didn't understand. Bitch! How could she not
understand?
I went back inside, unplugged the telephone, and took it out to the balcony with me. I
brandished it like an athletic trophy, raising it overhead with both hands. "So, little airhead,
do you or do you not get it?" Yes, she got it: a toothy smile lit her face like a flash of
lightning, and she nodded affirmatively.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเกิดขึ้นเมื่อเยาวชนและมองในแง่ดีได้บุญสหายของฉัน สายลมของฤดูใบไม้ผลิมา wafting ลงถนน Matienzo ใน Cañitas ลาประมาณ 11:00โมงในวันพฤหัส วันเดียวในสัปดาห์ที่จัดกำหนดการสอนของฉันทิ้งฉันฟรี ฉันสอนภาษาและวรรณกรรมในมัธยมหนึ่ง ผมยี่สิบเจ็ดและเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นสำหรับหนังสือและจินตนาการ ฉันนั่งอยู่บนระเบียงดื่ม maté และ rereading หลังจากสิบห้าปีการผจญภัยเสน่ห์ของกษัตริย์โซโลมอนเหมือง (ผมตั้งข้อสังเกตน่าเศร้าที่เมื่อผมเป็นเด็กผมมีความสุขได้มากขึ้น) ทันใดนั้นผมรู้สึกคนดูฉัน ผมมองขึ้น ระเบียงของอาคารหันหน้าไปทาง เหมืองที่มีความสูงเป็นหนึ่งของฉันอพาร์ทเม้นท์คุณเอง ฉัน spied สาว ยกมือ และ waved นาง waved กลับ และทิ้งระเบียง อยากรู้รู้ว่าที่นี้อาจนำ พยายามที่จะลอบภายในอพาร์ทเมนท์ของเธอ ด้วยผลไม่ "นี่จะไปไหน ผมพูดกับตัวเอง และกลับไปอ่านของฉัน ไม่ได้อ่านสิบบรรทัดก่อนเธอกลับบนระเบียงของเธอ ด้วยแว่นตาสีดำ ในครั้งนี้ และเธอนั่งลงบนตัวกับเก้าอี้ผ้าใบ เริ่ม feverishly ทำสัญญาณและรูปแบบลายเส้น หญิงสาวกำลังอ่าน – หรือหลอกอ่าน — นิตยสาร "ก็ ruse คิด "เป็นไปไม่ได้ว่า เธอไม่เห็นฉัน และตอนนี้ เธอจะวางตัวเพื่อให้ฉันสามารถเพลิดเพลินกับการแสดง" ฉันไม่น่าทำเธอลักษณะการทำงาน แต่สามารถบอกได้ว่า เธอสูง และสเลนเดอร์ และผมของเธอ ตรง และมืดลงมากับหัวไหล่ของเธอ โดยรวม เธอดูเหมือนจะเป็นสาวสวย บางทียี่สิบสี่ หรือ twentyfiveปีเก่า ฉันทิ้งระเบียง ไปห้องนอนของฉัน และ peered ผ่านบานเกล็ดที่ เธอมองในทิศทางของฉัน ดังนั้นฉันวิ่งออกมา และจับเธอใน flagrante delicto ผมส่งเธอคลื่นใหญ่ pompous ซึ่งต้องการการตอบสนอง แน่นอน เธอ waved กลับหลังจากกล่าวคำทักทาย สิ่งปกติจะตีค่าการสนทนา แต่แน่นอนเราก็ไม่ไปตะโกนข้ามกัน ดังนั้นฉันยกนิ้วชี้ขวาของฉันหูของฉัน และทำการเคลื่อนไหวในการหมุนที่ everyone knows หมายถึง อยากจะเรียกเธอโทรศัพท์ จมหัวของเธอลงในไหล่ของเธอและเปิดมือของเธอ หญิงสาวระบุ อีก ที่เธอไม่เข้าใจ บ้า ว่าเธอไม่สามารถเข้าใจไหม ฉันไปกลับภายใน ถอดสายออกโทรศัพท์ และเอามันออกไปกับฉัน ฉันbrandished เช่นถ้วยรางวัลกีฬา ตื่นตัวเหนือศีรษะ ด้วยมือทั้งสอง "ดังนั้น เล็กน้อยหัวหาดอากาศคุณ หรือไม่คุณไม่ทำหรือไม่ " ใช่ เธอได้: ยิ้ม toothy สว่างใบหน้าของเธอเช่นแฟลชของฟ้าผ่า และเธอพยักหน้า affirmatively

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเกิดขึ้นเมื่อเด็กและเยาวชนและมองในแง่ดีมีสหายประโยชน์ของฉัน.
สายลมของฤดูใบไม้ผลิมาโชยลงถนน Matienzo ใน Las Cañitasรอบ 11:00
โมงวันพฤหัสบดีวันเดียวของสัปดาห์ที่ตารางเวลาการเรียนการสอนของฉันทิ้งฉันฟรี ผม
สอนภาษาและวรรณคดีในโรงเรียนมัธยมมากกว่าหนึ่งผมก็ยี่สิบเจ็ดและเต็มไปด้วย
ความกระตือรือร้นสำหรับหนังสือและจินตนาการ.
ผมนั่งดื่มระเบียงคู่และ rereading หลังจากพ้นกำหนดสิบห้าปี,
การผจญภัยที่มีเสน่ห์ของกษัตริย์โซโลมอน การทำเหมืองแร่ (ผมตั้งข้อสังเกตเศร้าว่าเมื่อผมเป็นเด็กผม
มีความสุขพวกเขามากขึ้น.)
ทันใดนั้นผมก็รู้สึกว่ามีคนดูผม.
ผมมองขึ้น ที่หนึ่งของระเบียงของอาคารหันหน้าไปทางเหมืองที่สูงเช่นเดียวกับฉัน
พาร์ทเมนต์ของตัวเองผมสอดแนมหญิงสาวคนหนึ่ง ผมยกมือและโบกมือ เธอโบกมือกลับและทิ้ง
ระเบียง.
อยากรู้อยากเห็นที่จะทราบว่านี้อาจนำไปสู่ผมพยายามที่จะได้รับเหลือบภายในอพาร์ตเมนต์ของเธอที่มี
ผลไม่.
"นี้จะไปที่ไหนเลย" ผมพูดกับตัวเองและกลับไปอ่านของฉัน ผมไม่ได้อ่านสิบ
เส้นก่อนที่เธอจะกลับมาอยู่บนระเบียงของเธอครั้งนี้ด้วยแว่นตาดำและเธอนั่งลงบน
เก้าอี้ผ้าใบ.
ผมเริ่มทำอย่างเอาเป็นเอาตายอาการและท่าทาง หญิงสาวได้อ่าน - หรือ
แกล้งทำเป็นอ่าน - นิตยสาร "มันเป็นอุบาย" ฉันคิดว่า; "มันเป็นไปไม่ได้ว่าเธอไม่
เห็นฉันและตอนนี้เธอวางตัวเพื่อให้สามารถเพลิดเพลินกับการแสดง. " ฉันไม่สามารถทำออกมาค่อนข้างเธอ
คุณสมบัติ แต่ผมบอกได้เลยว่าเธอเป็นสูงโปร่งและผมของเธอที่มืดและตรงไปตรงมาลง
ไปที่ไหล่ของเธอ โดยรวมเธอดูเหมือนจะเป็นสาวสวยอาจจะยี่สิบสี่หรือสองหมื่นห้า
ปี.
ผมออกจากระเบียงไปห้องนอนของฉันและ peered ผ่านบานประตูหน้าต่าง เธอเป็นคนที่
มองไปในทิศทางของฉัน ดังนั้นผมจึงวิ่งออกมาและจับเธอใน flagrante delicto.
ฉันส่งเธอใหญ่คลื่นผึ่งผายที่เรียกร้องการตอบสนอง อันที่จริงเธอโบกมือกลับ.
หลังจากทักทายดังกล่าวเป็นสิ่งที่ปกติคือการพุดคุย แต่แน่นอนเรากำลัง
จะไม่ตะโกนข้ามกับแต่ละอื่น ๆ ดังนั้นผมจึงยกนิ้วชี้มือข้างขวาของฉันกับหูของฉันและ
ทำให้การเคลื่อนไหวการหมุนที่เป็นคนรู้หมายความว่าฉันอยากจะเรียกเธอใน
โทรศัพท์ จมลงไปในหัวของเธอไหล่ของเธอและการเปิดมือของเธอหญิงสาว
ชี้ให้เห็นอีกครั้งและอีกครั้งที่เธอไม่เข้าใจ สุนัขตัวเมีย! วิธีการที่เธอไม่สามารถ
เข้าใจ?
ฉันก็กลับภายในถอดออกโทรศัพท์และเอามันออกไปที่ระเบียงกับฉัน ฉัน
กวัดแกว่งมันเหมือนถ้วยรางวัลกีฬายกมันค่าใช้จ่ายด้วยมือทั้งสอง "ดังนั้นโง่เล็ก ๆ น้อย ๆ
ที่คุณหรือคุณไม่ได้รับมันได้หรือไม่ " ใช่เธอได้มัน: รอยยิ้มฟันสว่างใบหน้าของเธอเช่นแฟลชของ
ฟ้าผ่าและเธอพยักหน้ายืนยัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเกิดขึ้นเมื่อเยาวชน และการมองโลกในแง่ดีเป็นสหายบุญของฉัน สายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิมา
matienzo ลอยขึ้นลงถนนในลาส CA 15 ไอแทสราวๆห้าทุ่ม
นาฬิกาในวันพฤหัสบดี วันเดียวของสัปดาห์ที่กำหนดการสอนของฉันซ้ายฉันฟรี ผม
สอนภาษาและวรรณคดีในมากกว่าหนึ่งโรงเรียน ชั้น 27 และเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นสำหรับหนังสือ

และจินตนาการผมนั่งอยู่บนระเบียงเสื่อและดื่มจากที่แตกต่างกัน หลังจากครบ 15 ปี ,
เสน่ห์การผจญภัยของเหมืองของกษัตริย์โซโลมอน . ( ผมสังเกตเศร้าว่า เมื่อฉันเป็นเด็ก ฉันก็ชอบพวกเขามากขึ้น

. ) ฉันรู้สึกบางคนมองฉัน .
ผมเงยหน้าขึ้นมอง หนึ่งของระเบียงของอาคารซึ่งเป็นของที่ความสูงเดียวกับของฉัน
เมนท์ของตัวเอง ผมเห็นผู้หญิงสาวคนนึงฉันเลี้ยงมือและโบกมือให้ เธอโบกมือกลับแล้ว

อยากรู้ว่าที่ระเบียง ซึ่งอาจนำ ฉันพยายามที่จะได้รับเหลือบในอพาร์ทเมนท์ของเธอ ด้วย

" ไม่มีผล จะไม่ไปไหนทั้งนั้น " ผมพูดกับตัวเอง และกลับมาอ่านของฉัน ผมไม่ได้อ่านบรรทัดที่ 10
ก่อนเธอกลับมาที่ระเบียงห้องของเธอ เวลานี้กับแว่นดำ และ เธอนั่งลงบนเก้าอี้ผ้าใบ

.ผมเริ่มทำป้ายอย่างเร่าร้อนและท่าทาง . หญิงสาวอ่าน -
แกล้งทำเป็นอ่าน " - นิตยสาร มันเป็นอุบาย " ฉันคิดว่า " มันเป็นไปไม่ได้ ที่เธอไม่
เห็นฉัน แต่ตอนนี้เธอวางตัวดังนั้นฉันสามารถเพลิดเพลินกับการแสดง ผมค่อนข้างไม่ทำให้คุณสมบัติของเธอ
, แต่ฉันสามารถบอกเธอสูงโปร่ง และผมของเธอ มืด และ ตรง มา ลง
ไหล่ของเธอ โดยรวมดูเหมือนเธอจะเป็นผู้หญิงสวย บางทีอายุสิบแปดปีหรือ
.
ฉันออกจากระเบียงไปที่ห้องนอนของฉัน และมองออกไปทางหน้าต่าง . เธอ
มองไปในทิศทางของฉัน ดังนั้นผมจึงวิ่งออกไปและจับใน flagrante delicto .
ฉันส่งเธอ ใหญ่ อลังการ คลื่นซึ่งเรียกร้องการตอบสนอง แน่นอน เธอโบกมือกลับ
หลังจากทักทายเช่นนี้ เป็นสิ่งปกติเพื่อเริ่มการสนทนาแต่แน่นอนเรา
ไม่ตะโกนข้ามกับแต่ละอื่น ๆ ดังนั้นฉันยกนิ้วชี้มือขวาของฉันไปที่หูของฉัน
ทำให้การเคลื่อนไหวในการหมุนนั้น อย่างที่ทุกคนรู้ หมายความว่าฉันต้องการโทรหาเธอใน
โทรศัพท์ จมหัวของเธอลงบนไหล่ของเธอและเปิดมือของเธอ
ผู้หญิงพบอีกครั้งและอีกครั้งที่เธอไม่เข้าใจ เอ้ย ! ! ! ! ! ! เธอจะไม่รับได้ไง
เข้าใจมั้ย ?
ฉันกลับเข้าไป ถอดปลั๊กโทรศัพท์ และนำมันออกไปที่ระเบียงด้วย ผม
แทงเหมือนเป็นรางวัลแข็งแรง เลี้ยงไว้เหนือศีรษะด้วยมือทั้งสองข้าง " ดังนั้นน้อยคนโง่
, คุณ หรือคุณไม่เข้าใจอีกเหรอ ? " ใช่ , เธอได้รับมัน : ยิ้มฟันใบหน้าของเธอเหมือนไฟแฟลช
ฟ้าผ่า เธอพยักหน้า affirmatively .