He remembered the names and his men

He remembered the names and his mental image of the characters; the novel was glamorous and exciting. He felt such pleasure disengaging himself from the things around him as he read the book; he forget hid room and his house as he continued the story of the two loves. His head rested on the green velvet of the chair with its high back, and he picked up one of the cigarettes near his hand. Beyond the great windows in the late afternoon the wind came through the oak trees in the ark. Word by word, he devoured the story of the sordid dilemma of the hero and heroine. It was the final encounter of the two loves in the mountain cabin. The woman arrived first; worried; then the man came in, his face cut by a tree branch.
She kissed the blood on his cheek, but he pushed her away. He had not come to that cabin in the woods for love or passion, not on this day! He felt the dagger against his chest, underneath it his heart pounded. The dagger would bring freedom to the two of them! The man in the chair read the lustful dialogue, the words raced down the pages. Even as they shared words and caresses, even as they spoke of their love, they also spoke of the other person who it was necessary to destroy. Nothing had been forgotten. They had good alibis; they would not make mistakes. From this hour on,they knew what to do. They reexamined every detail of their plan. It was beginning to get dark.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาจดจำชื่อและรูปของจิตของตัว นวนิยายมีเสน่ห์ และน่าตื่นเต้น เขารู้สึกว่าความสุขเช่น disengaging ตัวเองจากสิ่งรอบพระองค์ที่เขาอ่านหนังสือ เขาลืมซ่อนห้องและบ้านของเขาเขาต่อเรื่องราวของสองใจ ศีรษะของเขาคัดสรรบนกำมะหยี่สีเขียวของเก้าอี้มีตัวหลังสูง และเขาเลือกขึ้นหนึ่งของบุหรี่ที่ใกล้มือ นอกเหนือจาก windows มากในตอนบ่ายสาย ลมมาผ่านต้นโอ๊คในหีบ คำทีละคำ เขากลืนเรื่องลำบากใจ sordid ของพระเอกและนางเอก พบสุดท้ายสองรักในกระท่อมภูเขาได้ ผู้หญิงมาก่อน ห่วง แล้วคนเข้ามา หน้าตัด โดยสาขาต้นแบบ
เธอรั้งเลือดบนแก้มของเขา แต่เขาผลักเธอออกไป เขาไม่ได้มาไปที่กระท่อมในป่าความรักหรือความรัก ไม่ในวันนี้ เขารู้สึกกริชกับหน้าอกของเขา ใต้มันคั่วหัวใจ กริชจะนำเสรีภาพให้เขาทั้งสอง คนในเก้าอี้อ่านบทสนทนาตัณหา คำ raced ลงหน้า แม้ในขณะที่พวกเขาร่วมคำและ caresses แม้ในขณะที่พวกเขาพูดความรัก พวกเขายังพูดของบุคคลอื่น ๆ ที่ไม่จำเป็นต้องทำลาย ไม่มีลืม มี alibis ดี พวกเขาจะไม่ทำให้ผิดพลาด จากนี้ชั่วโมง พวกเขารู้จะทำอย่างไร พวกเขา reexamined ทุกรายละเอียดของแผนของพวกเขา มันได้เริ่มจะมืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาจำชื่อและภาพจิตของเขาของตัวละคร; นวนิยายเรื่องนี้มีเสน่ห์และน่าตื่นเต้น เขารู้สึกมีความสุขเช่นปล่อยตัวเองจากสิ่งที่อยู่รอบตัวเขาในขณะที่เขาอ่านหนังสือ; เขาลืมห้องพักซ่อนและบ้านของเขาในขณะที่เขายังคงเป็นเรื่องของสองรัก หัวของเขาวางอยู่บนผ้ากำมะหยี่สีเขียวของเก้าอี้หลังสูงและเขาหยิบขึ้นมาหนึ่งของการสูบบุหรี่ที่อยู่ใกล้มือของเขา นอกเหนือจากหน้าต่างที่ดีในช่วงบ่ายลมผ่านเข้ามาทางต้นโอ๊กในหีบ โดยคำเขากินเรื่องราวของภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกโสมมของพระเอกและนางเอก มันเป็นการเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายของทั้งสองรักในห้องโดยสารภูเขา ผู้หญิงคนนั้นมาถึงแรก กังวล; แล้วคนที่เดินเข้ามาในใบหน้าของเขาตัดกิ่งไม้กิ่งหนึ่ง
เธอจูบเลือดบนแก้มของเขา แต่เขาก็ผลักเธอออกไป เขาไม่ได้มาไปที่กระท่อมในป่าที่สำหรับความรักหรือความรักไม่ได้อยู่ในวันนี้ เขารู้สึกว่ากริชกับหน้าอกของเขาภายใต้มันหัวใจของเขาทุบ กริชจะนำมาซึ่งเสรีภาพในการที่ทั้งสองของพวกเขา ชายคนหนึ่งในเก้าอี้อ่านบทสนทนาตัณหาคำว่าวิ่งลงหน้า แม้ในขณะที่พวกเขาร่วมกันคำและลูบไล้แม้ในขณะที่พวกเขาพูดถึงความรักของพวกเขาพวกเขายังพูดถึงคนอื่น ๆ ที่มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะทำลาย ไม่มีอะไรที่ถูกลืม พวกเขามีหลักฐานที่ดี พวกเขาจะไม่ทำผิดพลาด จากเวลานี้ที่พวกเขารู้ว่าจะทำอย่างไร พวกเขาซักค้านรายละเอียดของแผนของพวกเขาทุก มันเป็นจุดเริ่มต้นที่จะได้รับความมืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาจำชื่อและภาพจิตของตัวละคร ; นวนิยายที่น่าสนใจและน่าตื่นเต้น เขารู้สึกถึงความสุขดังกล่าวกำลังปล่อยยานตัวเองจากสิ่งรอบๆ ตัวเขาเป็นเขาอ่านหนังสือ เขาลืมซ่อนในห้องและบ้านของเขาขณะที่เขายังคงเรื่องราวของทั้งสองรัก หัววางอยู่บนสีเขียวกำมะหยี่ของเก้าอี้กับหลังสูงและเขาเลือกขึ้นหนึ่งของบุหรี่ที่ใกล้มือนอกเหนือจากหน้าต่างที่ดีในช่วงบ่ายลมวิ่งผ่านต้นโอ๊กในหีบ คำโดยคำ เขาก็กลืนเรื่องราวของภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลวทรามของพระเอกและนางเอก มันคือการเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายของคู่รักในห้องโดยสารภูเขา คนที่มาถึงก่อน กังวล แล้ว คน มา ใน หน้า ตัดกิ่งไม้
เธอจูบเลือดบนแก้มของเขา แต่เขาก็ผลักเธอออกไปเขาไม่ได้กลับมาที่กระท่อมในป่า เพื่อความรัก หรือตัณหา ไม่ ใน วัน นี้ เขารู้สึกกริชกับหน้าอกของเขา เพราะหัวใจของเขาโขลก . กริชจะให้เสรีภาพกับสองของพวกเขา ชายในเก้าอี้อ่านบทสนทนาตัณหา , คำวิ่งลงหน้า แม้ในขณะที่พวกเขาร่วมกันคำและ caresses , แม้ในขณะที่พวกเขาพูดของความรักของพวกเขาพวกเขายังพูดถึงบุคคลอื่นที่มันจำเป็นที่จะทำลาย ไม่มีอะไรที่ถูกลืม ไม่มีพยาน พวกเขาจะไม่ทำพลาด จากชั่วโมงนี้ พวกเขารู้ว่าสิ่งที่ต้องทำ พวกเขาตรวจสอบใหม่ทุกๆ รายละเอียดของแผนการ มันเริ่มมืด