The first place that I can well rem

The first place that I can well remember was a large pleasant meadow with a pond of clear water in it. Some shady trees leaned over it, and rushes and water-lilies grew at the deep end. Over the hedge on one side we looked into a plowed field, and on the other we looked over a gate at our master's house, which stood by the roadside; at the top of the meadow was a grove of fir trees, and at the bottom a running brook overhung by a steep bank.
While I was young I lived upon my mother's milk, as I could not eat grass. In the daytime I ran by her side, and at night I lay down close by her. When it was hot we used to stand by the pond in the shade of the trees, and when it was cold we had a nice warm shed near the grove.
As soon as I was old enough to eat grass my mother used to go out to work in the daytime, and come back in the evening.
There were six young colts in the meadow besides me; they were older than I was; some were nearly as large as grown-up horses. I used to run with them, and had great fun; we used to gallop all together round and round the field as hard as we could go. Sometimes we had rather rough play, for they would frequently bite and kick as well as gallop.
One day, when there was a good deal of kicking, my mother whinnied to me to come to her, and then she said:
"I wish you to pay attention to what I am going to say to you. The colts who live here are very good colts, but they are cart-horse colts, and of course they have not learned manners. You have been well-bred and well-born; your father has a great name in these parts, and your grandfather won the cup two years at the Newmarket races; your grandmother had the sweetest temper of any horse I ever knew, and I think you have never seen me kick or bite. I hope you will grow up gentle and good, and never learn bad ways; do your work with a good will, lift your feet up well when you trot, and never bite or kick even in play."
I have never forgotten my mother's advice; I knew she was a wise old horse, and our master thought a great deal of her. Her name was Duchess, but he often called her Pet.
Our master was a good, kind man. He gave us good food, good lodging, and kind words; he spoke as kindly to us as he did to his little children. We were all fond of him, and my mother loved him very much. When she saw him at the gate she would neigh with joy, and trot up to him. He would pat and stroke her and say, "Well, old Pet, and how is your little Darkie?" I was a dull black, so he called me Darkie; then he would give me a piece of bread, which was very good, and sometimes he brought a carrot for my mother. All the horses would come to him, but I think we were his favorites. My mother always took him to the town on a market day in a light gig.
There was a plowboy, Dick, who sometimes came into our field to pluck blackberries from the hedge. When he had eaten all he wanted he would have what he called fun with the colts, throwing stones and sticks at them to make them gallop. We did not much mind him, for we could gallop off; but sometimes a stone would hit and hurt us.
One day he was at this game, and did not know that the master was in the next field; but he was there, watching what was going on; over the hedge he jumped in a snap, and catching Dick by the arm, he gave him such a box on the ear as made him roar with the pain and surprise. As soon as we saw the master we trotted up nearer to see what went on.
"Bad boy!" he said, "bad boy! to chase the colts. This is not the first time, nor the second, but it shall be the last. There—take your money and go home; I shall not want you on my farm again." So we never saw Dick any more. Old Daniel, the man who looked after the horses, was just as gentle as our master, so we were well off.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานที่แรกที่ผมจำได้ดีเป็นที่น่าพอใจทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ที่มีสระน้ำของน้ำใสในนั้น บางต้นไม้ร่มรื่นโน้มตัวไปข้างมันและวิ่งและน้ำดอกลิลลี่-ขยายตัวในปลายลึก กว่าการป้องกันความเสี่ยงในด้านหนึ่งที่เรามองเข้าไปในเขตไถและอื่น ๆ ที่เรามองไปที่ประตูที่บ้านของนายของเราซึ่งยืนอยู่ริมถนน; ที่ด้านบนของทุ่งหญ้าเป็นป่าสนสามใบและที่ด้านล่างลำธารวิ่ง overhung โดยธนาคารที่สูงชัน.
ในขณะที่ผมยังเป็นเด็กฉันอาศัยอยู่กับนมแม่ของฉันเป็นฉันไม่สามารถกินหญ้า ในเวลากลางวันฉันวิ่งโดยด้านข้างของเธอและในเวลากลางคืนผมล้มตัวลงนอนอยู่ใกล้เธอ เมื่อมันร้อนเราใช้ในการยืนตามบ่อในร่มเงาของต้นไม้และเมื่อมันเย็นเรามีความอบอุ่นมีความสุขหลั่งที่อยู่ใกล้ป่า.
ทันทีที่ผมก็โตพอที่จะกินหญ้าแม่ของฉันที่ใช้ในการออกไป ทำงานในเวลากลางวันและกลับมาในช่วงเย็น.
มีหกโคลท์หนุ่มสาวในทุ่งหญ้านอกจากฉันได้; พวกเขาแก่กว่าผมเป็น; บางคนเกือบเป็นใหญ่เป็นม้าโตขึ้น ผมเคยทำงานกับพวกเขาและมีความสนุกสนานที่ดี; เราใช้ในการควบรวมกันรอบและรอบสนามเป็นเรื่องยากที่เราจะไป . บางครั้งเรามีการเล่นที่ค่อนข้างหยาบสำหรับพวกเขามักจะกัดและเตะเช่นเดียวกับการควบ
วันหนึ่งเมื่อมีการจัดการที่ดีของการเตะแม่ของฉัน whinnied กับผมที่จะมาถึงของเธอและแล้วเธอกล่าวว่า
"ผมหวังว่าคุณจะ ให้ความสนใจกับสิ่งที่ฉันจะพูดกับคุณ. โคลท์ที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นโคลท์ดีมาก แต่พวกเขามีความโคลท์รถเข็นม้าและแน่นอนพวกเขาไม่ได้เรียนรู้มารยาท. คุณได้รับการอบรมอย่างดีและเป็นที่เกิด พ่อของคุณมีชื่อที่ดีในส่วนเหล่านี้และคุณปู่ของคุณได้รับรางวัลถ้วยสองปีที่ผ่านมาการแข่งขันนิวมาร์เก็ต; คุณยายของคุณมีอารมณ์หวานม้าใด ๆ ที่ฉันเคยรู้จักและฉันคิดว่าคุณไม่เคยเห็นผมเตะหรือกัดฉัน. หวังว่าคุณจะเติบโตขึ้นอ่อนโยนและดีและไม่เคยเรียนรู้วิธีการที่ไม่ดีทำผลงานของคุณด้วยความปรารถนาดียกเท้าของคุณได้ดีเมื่อคุณวิ่งและไม่เคยกัดหรือเตะแม้กระทั่งในการเล่น ".
ผมไม่เคยลืมคำแนะนำของแม่ของฉัน; ฉันรู้ว่าเธอเป็นม้าเก่าที่ชาญฉลาดและนายของเราคิดว่าการจัดการที่ดีของเธอ ชื่อของเธอคือดัชเชส แต่เขามักจะเรียกว่าสัตว์เลี้ยงของเธอ.
หลักของเราคือดีคนใจดี เขาให้เราอาหารที่ดีให้บริการที่พักที่ดีและคำชนิด; เขาพูดเป็นความกรุณาให้เราในฐานะที่เขาทำกับเด็กเล็ก ๆ ของเขา เราทุกคนรักเขาและแม่ของฉันรักเขามาก เมื่อเธอเห็นเขาที่ประตูเธอจะฮี้ด้วยความสุขและวิ่งขึ้นไปยังเขา เขาจะตบเบา ๆ และโรคหลอดเลือดสมองของเธอและพูดว่า "ดีเก่าสัตว์เลี้ยงและวิธีการที่เป็น Darkie เล็ก ๆ น้อย ๆ ของคุณ" ผมเป็นสีดำหมองคล้ำเพื่อให้เขาเรียกผม Darkie; แล้วเขาจะให้ฉันชิ้นส่วนของขนมปังซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมากและบางครั้งเขานำแครอทสำหรับแม่ของฉัน ม้าทั้งหมดจะมาถึงเขา แต่ผมคิดว่าเราเป็นทีมเต็งของเขา แม่ของฉันมักจะพาเขาไปยังเมืองในวันที่ตลาดในกิ๊กแสง.
มีเด็กเลี้ยงควายเป็นดิ๊กซึ่งบางครั้งก็เข้ามาในเขตของเราที่จะถอนแบล็กจากการป้องกันความเสี่ยง เมื่อเขาได้กินทุกอย่างที่เขาต้องการเขาจะมีสิ่งที่เขาเรียกความสนุกสนานกับโคลท์, การขว้างปาก้อนหินและไม้ที่พวกเขาจะทำให้พวกเขาวิ่ง เราไม่ได้ใจมากเขาสำหรับเราอาจจะวิ่งออกไป แต่บางครั้งหินจะตีและทำร้ายเรา.
วันหนึ่งที่เขาเป็นที่เกมนี้และไม่ทราบว่านายอยู่ในสนามต่อไป; แต่เขาก็มีการเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้น; ป้องกันความเสี่ยงในช่วงที่เขากระโดดได้ในพริบตาและดิ๊กจับแขนเขาให้เขาเช่นกล่องที่หูทำให้เขาเป็นคำรามด้วยความเจ็บปวดและความประหลาดใจ ทันทีที่เราได้เห็นต้นแบบที่เรา trotted ขึ้นใกล้ที่จะเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น.
"เด็กไม่ดี!" เขากล่าวว่า "เด็กไม่ดีในการไล่ล่าโคลท์นี้ไม่ได้เป็นครั้งแรกหรือครั้งที่สอง แต่มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่มี-ใช้เงินของคุณและไปที่บ้าน;.. ฉันจะไม่ต้องการให้คุณอยู่ในฟาร์มของฉันอีกครั้ง". ดังนั้นเราไม่เคยเห็นดิ๊กใด ๆ เพิ่มเติม แดเนียลเก่าคนที่มองตามหลังม้าเป็นเช่นเดียวกับที่อ่อนโยนเป็นนายของเราดังนั้นเราจึงดีออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานที่แรกที่ผมจำได้คือทุ่งหญ้าสวยงาม ขนาดใหญ่ พร้อมสระใสน้ำ บางร่มรื่นต้นไม้โน้ม และวิ่ง และน้ำดอกโตที่ปลายลึก ข้ามรั้วด้านหนึ่งเรามองเข้าไปไถเขตข้อมูล และอื่น ๆ ที่เรามองผ่านประตูรั้วบ้านอาจารย์ที่ยืนอยู่ข้างถนน ที่ด้านบนของทุ่งหญ้าเป็นป่าละเมาะของ FIR ต้นไม้และที่ด้านล่างวิ่งห้วย overhung โดยธนาคารที่สูงชัน
เมื่อฉันถูกสาวฉันอยู่เมื่อนมแม่ ผมไม่ได้กินหญ้า ในเวลากลางวันฉันวิ่งอยู่ข้างๆ และกลางคืนผมนอนอยู่ใกล้ๆเธอ เมื่อมันร้อน เราเคยยืน จาก บ่อ ในร่มเงาของต้นไม้ และเมื่อมันเย็นเราก็อบอุ่นดีหลั่งใกล้
Groveทันทีที่ฉันโตพอที่จะกินหญ้า แม่ใช้ไปทำงานในเวลากลางวัน และกลับมาในตอนเย็น
มี 6 หนุ่มคะนองในทุ่งหญ้านอกจากผม เขาอายุมากกว่าผม บางเกือบเท่าม้าผู้ใหญ่ ผมเคยทำงานกับเขา และมีความสนุกสนานมาก เราเคยวิ่งกันรอบๆสนามมากเท่าที่เราสามารถไปบางครั้งเราก็ค่อนข้างขรุขระเล่นสำหรับพวกเขาจะมักกัดและไล่ตลอดจนควบ .
1 วัน เมื่อมีการจัดการที่ดีของการเตะ แม่ whinnied ฉันเข้ามาหาเธอ แล้วเธอก็บอกว่า :
" ฉันหวังว่าคุณจะสนใจในสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณ . โคลท์ที่อาศัยอยู่ที่นี่จะดีมาก ตัว แต่ก็มีเกวียนม้าคะนอง และแน่นอนพวกเขาได้เรียนรู้มารยาทคุณได้รับดีดีดีเกิด พ่อชื่อดีในส่วนนี้ และปู่ของคุณรางวัลถ้วยสองปีใน Newmarket เชื้อชาติ คุณยายมีหวานอารมณ์ของม้าใด ๆที่ผมรู้จัก และผมก็คิดว่าคุณไม่เคยเห็นผมเตะ หรือกัด ฉันหวังว่าคุณจะเติบโตขึ้นและนุ่มนวลดี และไม่เคยเรียนรู้วิธีที่ไม่ถูกต้อง ; ทำงานด้วยจะดียกเท้าขึ้นเมื่อเธอวิ่ง และไม่เคยกัดหรือเตะแม้ในการเล่น . "
ฉันไม่เคยลืมคำสอนของแม่ข้า ข้ารู้ว่านางเป็นม้าแก่ปัญญา และอาจารย์คิดว่าเธอดีที่สุด ชื่อของเธอคือ ดัชเชส แต่เขามักจะเรียกสัตว์เลี้ยงของเธอ .
อาจารย์ของเราเป็นคนแบบไหนดี เขาให้เราอาหารดี ที่พักดี คำพูดที่เขาพูด กรุณาให้เราเป็นเขาลูกเล็กๆ ของเขาเราทุกคนรักเขา และแม่ก็รักเขามาก เมื่อเธอเห็นเขาอยู่ที่ประตู เธอจะร้องด้วยความสุข และวิ่งขึ้นเขา เขาจะลูบแล้วลูบเธอและพูดว่า " อืม แก่สัตว์เลี้ยง ยังไงๆนิโกร ? ชั้นทึบดำ เค้าโทรมา นิโกร แล้วเขาจะให้ฉันชิ้นส่วนของขนมปัง ซึ่งดีมาก และบางครั้งเขาเอาแครอทให้แม่ของฉันม้าทั้งหมดจะมาหาเขา แต่ผมคิดว่าเรามีรายการโปรดของเขา แม่ของฉันมักจะพาเขาไปยังเมืองในวันตลาดในงานแสง .
มีเด็กไถนา ดิ๊ก ที่บางครั้งก็เป็นสนามของเราเด็ดแบล็คเบอรี่จาก Hedge เมื่อเขาได้กินทั้งหมดที่เขาต้องการ เขาก็มีสิ่งที่เขาเรียกความสนุกสนานกับโคลท์ , การขว้างปาก้อนหินและไม้ที่พวกเขาเพื่อให้พวกเขาวิ่งเราไม่ได้สนใจเค้ามาก เพราะเราสามารถวิ่งออก แต่บางครั้งหินจะตีและทำร้ายเรา
วันหนึ่งเขาได้ในเกมนี้ และไม่รู้ว่าอาจารย์อยู่หน้าสนาม แต่เขาอยู่ที่นั่น ดูสิ่งที่เกิดขึ้น ผ่านกองทุน เขากระโดดตะครุบ , จับจู๋โดยแขนเขาให้เขาเช่นกล่องในหูทำให้เขาคำรามด้วยความเจ็บปวดและตกใจทันทีที่เราเห็นอาจารย์เรา trotted ขึ้นใกล้ที่จะเห็นสิ่งที่ไป .
" เด็กเลว " เขากล่าวว่า " เด็กเลว ! ไล่โคลท์ . นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สอง แต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย มันเอาเงินกลับบ้าน ข้าจะไม่ ต้องการ คุณ ฟาร์มผมอีกครั้ง แล้วเราไม่เคยเห็นควยอีก เก่า แดเนียล ผู้ชายที่ดูแลม้า ก็อ่อนโยนเป็นนายของเราแล้วเราก็ออกแล้วเราก็ออก