Dammit. I still have my memories of

Dammit. I still have my memories of a few moments ago.
Just thinking about it makes me angry.
I was acting like a dog in heat.
But at the end, what was I trying to say?
…I forgot.
It’s a thing of the past.
Anyways, it seems that being angry has become my default personality.
…At least it’s better than that previous state.
I think I should stop thinking about it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กับ การ นอกจากนี้ฉันยังมีความทรงจำบางช่วงเวลาที่ผ่านมาแค่คิดเกี่ยวกับมันทำให้ฉันโกรธผมได้ทำหน้าที่เหมือนหมาติดสัดแต่ท้าย สิ่งฉันพยายามพูด…ฉันลืมจึงเป็นสิ่งของผ่านมาอย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนว่า กำลังโกรธกลายเป็น บุคลิกภาพของฉันเริ่มต้น…น้อย ได้ดีกว่าที่เดิมฉันคิดว่า ฉันควรหยุดคิดเกี่ยวกับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ้าเอ้ย ผมยังคงมีความทรงจำของฉันของการสักครู่ที่ผ่านมา.
เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันทำให้ฉันโกรธ.
ผมก็ทำตัวเหมือนสุนัขในความร้อน.
แต่ท้ายที่สุดสิ่งที่ผมพยายามจะพูด?
... ฉันลืม.
มันเป็นสิ่งที่ผ่านมา .
ยังไงก็ตามมันก็ดูเหมือนว่าโกรธได้กลายเป็นบุคลิกที่เริ่มต้นของฉัน.
... อย่างน้อยจะดีกว่าก่อนหน้านี้ที่รัฐ.
ผมคิดว่าผมควรจะหยุดคิดเกี่ยวกับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โธ่ . . . . ฉันยังคงมีความทรงจำในช่วงเวลาไม่กี่ปีที่ผ่านมา
แค่คิดก็ทำให้ผมโกรธ .
ฉันทำตัวเหมือนสุนัขในความร้อน .
แต่ในที่สุด สิ่งที่ฉันพยายามจะพูด ?

. . . . . . . ฉันลืมไป มันเป็นเรื่องของอดีต .
ว่าแต่ดูเหมือนโกรธกลายเป็นบุคลิกภาพเริ่มต้นของฉัน .
. . . . . . . อย่างน้อยมันก็ดีกว่าที่ก่อนหน้านี้รัฐ .
ฉันคิดว่าฉันควรเลิกคิดเกี่ยวกับมัน