Like fruit cakes, mincemeat pie is a holiday culinary tradition that inspires more skepticism than excitement among most Americans today. This dish, traditionally made with meat (usually beef or venison), suet (beef fat shredded from the animal’s loins), cinnamon, cloves, nutmeg, fruit, sugar and—of course—brandy or rum, all baked together in a pastry shell, has a history almost as flavorful as its long list of ingredients.
While there is no definitive explanation as to how mince pie came to be a holiday tradition, it appears most likely that its association with Christmas is linked to its trinity of spices: cinnamon, cloves and nutmeg. Mincemeat originated in the 13th century when Crusaders returning to Europe brought these three exotic ingredients, among other spices, back with them from the Holy Land. Due to insufficient refrigeration at the time, the spices were a welcome preservative for households to combine with fruit and meat to make their supply of protein last longer. The spices’ geographical origins in the Holy Land lent them a religious connotation, but when the Church began teaching that the three spices in the popular dish also signified the gifts of the three wise men to the infant Jesus, mincemeat pies seemed to become a mandatory Christmas tradition.
English settlers brought the mince pie recipe to America, but due to Puritan resentment of the decadent dessert, it took some time for the trend to catch on. In the mid-17th century, Puritan leader Oliver Cromwell banned Christmas in England due to its supposed wasteful and gluttonous festivities. Puritan settlers in the New World carried this opposition with them, but as Puritan ideologies waned, the popularity of mincemeat as a year-round dish boomed in American households. As the Market Revolution took hold, the pies transitioned from a homemade treat to a hot commodity in 19th-century commercial bakeries. One writer for The New York Times described an encounter with a pie wagon driver on Christmas Eve 1871 in which the wagon, filled with hundreds of mince pies, required two horses to drive it as it delivered the savory treat to customers.
Although they may have seemed like a beloved, harmless dessert, mince pies actually sparked a surprising amount of controversy. At the time, many people expressed concerns over indigestion and its effect on people’s mental states; mince pies, with their rich combination of meat, sugars and spices, were a common culprit. In the late 1800s and early 1900s, there were a number of crimes blamed on, of all things, mince pies. In 1907, a Chicago resident supposedly shot his wife in the head after sleeping with a mince-filled belly and awaking from a violent dream. Another case in Indiana in 1918 involved a prison guard who shot up the jail after eating a dinner of mincemeat pie.
Provoked indigestion was not the only concern people had about mince pies and their effects on human behavior. Supporters of the Temperance Movement also expressed displeasure with the amount of alcohol in mince pies, and preached against their consumption. Mincemeat would have its day in court, though. With the 18th Amendment’s ban on alcohol, many people believed there ought to be exceptions for the sake of the culinary arts. In October 1922, the Old Victory Distillery in Chicago brought this appeal to court, pleading the case to make alcohol for cooking purposes, taking advantage of the upcoming holiday season by highlighting a certain festive treat in its argument: mince pies. They won.
So what happened over the course of a century that has made mincemeat an infrequent presence at our Christmas dinner tables? Did Prohibition cause its popularity to wane? Did people fear its dangerous digestive implications? A likely argument is that as the production of mince pies moved from the home to the local bakery to the factory, the disappearance of meat from the mincemeat made it a questionable “mystery” food, causing people to have the same qualms about eating it. Charles Dickens even joked in The Pickwick Papers about a baker making mincemeat pies with kittens.
President William Howard Taft, on the other hand, was a fan of mince pies. For Thanksgiving in 1909, the bakers of New York presented President Taft with a mincemeat pie weighing a staggering 50 pounds. Taft supposedly decreed that his military advisor, Captain Archibald Butt, lend his assistance in the pie’s consumption; Captain Butt consequently brought in reinforcements, ordering his staff to help scarf down the hearty meal.
Like fruit cakes, mincemeat pie is a holiday culinary tradition that inspires more skepticism than excitement among most Americans today. This dish, traditionally made with meat (usually beef or venison), suet (beef fat shredded from the animal’s loins), cinnamon, cloves, nutmeg, fruit, sugar and—of course—brandy or rum, all baked together in a pastry shell, has a history almost as flavorful as its long list of ingredients.
While there is no definitive explanation as to how mince pie came to be a holiday tradition, it appears most likely that its association with Christmas is linked to its trinity of spices: cinnamon, cloves and nutmeg. Mincemeat originated in the 13th century when Crusaders returning to Europe brought these three exotic ingredients, among other spices, back with them from the Holy Land. Due to insufficient refrigeration at the time, the spices were a welcome preservative for households to combine with fruit and meat to make their supply of protein last longer. The spices’ geographical origins in the Holy Land lent them a religious connotation, but when the Church began teaching that the three spices in the popular dish also signified the gifts of the three wise men to the infant Jesus, mincemeat pies seemed to become a mandatory Christmas tradition.
English settlers brought the mince pie recipe to America, but due to Puritan resentment of the decadent dessert, it took some time for the trend to catch on. In the mid-17th century, Puritan leader Oliver Cromwell banned Christmas in England due to its supposed wasteful and gluttonous festivities. Puritan settlers in the New World carried this opposition with them, but as Puritan ideologies waned, the popularity of mincemeat as a year-round dish boomed in American households. As the Market Revolution took hold, the pies transitioned from a homemade treat to a hot commodity in 19th-century commercial bakeries. One writer for The New York Times described an encounter with a pie wagon driver on Christmas Eve 1871 in which the wagon, filled with hundreds of mince pies, required two horses to drive it as it delivered the savory treat to customers.
Although they may have seemed like a beloved, harmless dessert, mince pies actually sparked a surprising amount of controversy. At the time, many people expressed concerns over indigestion and its effect on people’s mental states; mince pies, with their rich combination of meat, sugars and spices, were a common culprit. In the late 1800s and early 1900s, there were a number of crimes blamed on, of all things, mince pies. In 1907, a Chicago resident supposedly shot his wife in the head after sleeping with a mince-filled belly and awaking from a violent dream. Another case in Indiana in 1918 involved a prison guard who shot up the jail after eating a dinner of mincemeat pie.
Provoked indigestion was not the only concern people had about mince pies and their effects on human behavior. Supporters of the Temperance Movement also expressed displeasure with the amount of alcohol in mince pies, and preached against their consumption. Mincemeat would have its day in court, though. With the 18th Amendment’s ban on alcohol, many people believed there ought to be exceptions for the sake of the culinary arts. In October 1922, the Old Victory Distillery in Chicago brought this appeal to court, pleading the case to make alcohol for cooking purposes, taking advantage of the upcoming holiday season by highlighting a certain festive treat in its argument: mince pies. They won.
So what happened over the course of a century that has made mincemeat an infrequent presence at our Christmas dinner tables? Did Prohibition cause its popularity to wane? Did people fear its dangerous digestive implications? A likely argument is that as the production of mince pies moved from the home to the local bakery to the factory, the disappearance of meat from the mincemeat made it a questionable “mystery” food, causing people to have the same qualms about eating it. Charles Dickens even joked in The Pickwick Papers about a baker making mincemeat pies with kittens.
President William Howard Taft, on the other hand, was a fan of mince pies. For Thanksgiving in 1909, the bakers of New York presented President Taft with a mincemeat pie weighing a staggering 50 pounds. Taft supposedly decreed that his military advisor, Captain Archibald Butt, lend his assistance in the pie’s consumption; Captain Butt consequently brought in reinforcements, ordering his staff to help scarf down the hearty meal.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ชอบเค้กผลไม้ พายเนื้อสับคือวันหยุดประเพณีอาหารที่เป็นแรงบันดาลใจให้ความสงสัยมากกว่าความตื่นเต้นในหมู่คนอเมริกันมากที่สุดในวันนี้ จานนี้ ผ้าทำจากเนื้อ ( ปกติเนื้อวัวหรือเนื้อกวาง ) , มันวัว ( เนื้อหั่นไขมันจากสัตว์เอว ) , อบเชย , กานพลู , ลูกจันทน์เทศ , ผลไม้ , น้ำตาล และแน่นอนว่าบรั่นดีหรือเหล้ารัมทั้งหมดเข้าด้วยกันในเปลือกขนมอบ ,มีประวัติเกือบจะเป็นรสชาติที่รายการยาวของวัสดุ
ในขณะที่ไม่มีคำอธิบายที่ชัดเจนว่าพายสับมาเป็นประเพณีวันหยุดจะปรากฏมากที่สุดว่า ความสัมพันธ์กับคริสต์มาสเชื่อมโยงกับทรินิตี้ของเครื่องเทศ : อบเชย , กานพลูและลูกจันทน์เทศเนื้อสับเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 13 เมื่อพวกครูเสดกลับยุโรปพาทั้งสามที่แปลกใหม่ ส่วนผสมของเครื่องเทศอื่น ๆ กลับจากดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากความเย็นไม่เพียงพอ ณเวลา เครื่องเทศเป็นสารกันบูดยินดีต้อนรับสำหรับครอบครัวที่จะรวมกับผลไม้และเนื้อสัตว์เพื่อให้อุปทานของโปรตีนสุดท้ายอีกต่อไปเครื่องเทศ ' ทางภูมิศาสตร์ที่กำเนิดในแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์ให้พวกเขานัยทางศาสนา แต่เมื่อคริสตจักรได้เริ่มสอนว่าสามเครื่องเทศในอาหารที่เป็นที่นิยมยังความหมายของของขวัญสามคนฉลาดไปยังทารกพระเยซู ไส้ขนม พาย ดูเหมือนจะกลายเป็นประเพณีข้อบังคับวันคริสต์มาส
การตั้งถิ่นฐานภาษาอังกฤษเอาสับพายสูตรอเมริกา ,แต่เนื่องจากความไม่พอใจในของขนมเสื่อม มันต้องใช้เวลาสำหรับแนวโน้มที่จะจับบน ในศตวรรษที่ - ผู้นำเพียวริตัน โอลิเวอร์ ครอมเวลห้ามคริสต์มาสในอังกฤษเนื่องจากมันฟุ่มเฟือยและตะกละเฉลิมฉลอง ตั้งถิ่นฐานในโลกใหม่ในการต่อต้านกับพวกเขา แต่เป็นในอุดมการณ์ที่ความนิยมของไส้ขนมเป็นอาหารได้ตลอดทั้งปี เฟื่องฟูในครอบครัวอเมริกัน เป็นการปฏิวัติตลาดเอาไว้พายเปลี่ยนจากขนมโฮมเมดสินค้าร้อนในร้านขนมปังพาณิชย์สมัยศตวรรษที่ 19 นักเขียนคนหนึ่งสำหรับนิวยอร์กไทม์สอธิบายการเผชิญหน้ากับพายรถขับในวันคริสต์มาสอีฟ 2414 ที่เกวียนที่เต็มไปด้วยหลายร้อยสับพายต้องการม้าสองตัวเพื่อขับมันส่งจัดเลี้ยงลูกค้า
ถึงแม้ว่าพวกเขาอาจดูเหมือนไม่เป็นอันตรายของขนม , สับพายที่จริงจุดประกายมากเลยของข้อพิพาท ในเวลาที่หลายคนแสดงความกังวลมากกว่า อาหารไม่ย่อย และผลกระทบต่อสภาพจิตใจของผู้คน ; สับพาย ด้วยการรวมกันที่อุดมไปด้วยเนื้อสัตว์ น้ำตาลและเครื่องเทศเป็นผู้ร้ายเหมือนกัน ในปลาย 1800 และต้นปี 1900 , มีจํานวนของอาชญากรรมโทษ ทั้งหมดทุกอย่าง สับพาย ใน 1907 , ชิคาโกถิ่นคาดคะเนยิงภรรยาของเขาในหัวหลังจากนอนกับสับเต็มท้อง และตื่นจากความฝันที่โหดร้าย อีกคดีหนึ่งในอินเดีย 2461 เกี่ยวข้องเป็นผู้คุมนักโทษที่ยิงขึ้นในคุกหลังจากที่กินมื้อเย็นของพายเนื้อสับ .
ทำให้อาหารไม่ย่อยคือไม่เพียงเกี่ยวกับคนเกี่ยวกับพายสับและผลกระทบต่อพฤติกรรมของมนุษย์ ผู้สนับสนุนของความพอประมาณการเคลื่อนไหว ยังแสดงความไม่พอใจกับปริมาณแอลกอฮอล์ในสับพายและประกาศต่อต้านการบริโภคของพวกเขา เนื้อสับก็มีวันของมันในศาลนะ กับ 18 ปรับปรุงบ้านเหล้าหลายคนเชื่อว่ามันควรจะมีข้อยกเว้นเพื่อประโยชน์ของศิลปะกับอาหาร ในเดือนตุลาคมปี 1922 ) ชัยชนะเก่าในชิคาโกนำอุทธรณ์กับศาล อ้อนวอนคดีเพื่อให้แอลกอฮอล์เพื่อวัตถุประสงค์ในการปรุงอาหาร , การใช้ประโยชน์ของเทศกาลวันหยุดที่จะเกิดขึ้น โดยการเน้นบางเทศกาลเลี้ยงในอาร์กิวเมนต์ : สับพาย พวกเขาจะ
ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นผ่านหลักสูตรของศตวรรษที่ได้เนื้อสับการแสดง infrequent ของเราคริสต์มาสตารางอาหารเย็น ? ไม่ได้ห้าม เพราะความนิยมของโลก ? คนกลัวอันตรายของผลกระทบ ? อาร์กิวเมนต์ที่อาจเป็นการผลิตสับพายย้ายจากบ้านไปยังเบเกอรี่ภายในโรงงานการหายตัวไปของเนื้อจากเนื้อสับทำให้มันน่าสงสัย " ลึกลับ " อาหาร ทำให้ประชาชนต้องเป็นตัวเดียวกันเกี่ยวกับการรับประทานอาหารมัน ชาร์ลส์ดิคเก้นยังกล่าวติดตลกในพิควิคเปเปอร์เกี่ยวกับขนมปังทำพายเนื้อสับกับแมว
ประธานาธิบดีวิลเลียมโฮวาร์ดทาฟท์ บนมืออื่น ๆที่เป็นแฟนของมินซ์พาย ในวันขอบคุณพระเจ้าในปี 1909คนทำขนมปังของนิวยอร์กเสนอประธาน Taft กับเนื้อสับพายส่ายหนัก 50 ปอนด์ ทาฟคาดคะเนกำหนดให้ที่ปรึกษาทางทหารของเขา กัปตันอาร์ชิบาลด์ ก้น ให้ยืมความช่วยเหลือของเขาในการบริโภคของพาย ; กัปตันก้นจึงเอากองหนุนมาเพิ่ม สั่งพนักงานของเขาที่จะช่วยให้ผ้าพันคอลงชื่นมื่น
การแปล กรุณารอสักครู่..