In the middle of the night, I sudde

In the middle of the night, I suddenly awoke to an awful cold. My whole body was twisted up like a shrimp on the couch and I saw a faint light coming from the windowsill, a sign that it was almost morning. Still, I remained lying in the sofa with my eyes closed. In just less than two hours of sleep, I had recovered more than 70% of my mental energy. I guess this was one of the benefits of being a practitioner.

“Rustle…”

Someone was waking up.

I suddenly detected the faint smell of perfume. This was definitely Wan Er’s fragrance. Looking down, I saw that someone had spread a bath towel over me in my sleep. I could make out the individual strands of hair, shining in the morning light and lightly touching my face.

Staying calm, I kept on pretending to sleep.

“If you’re already awake, then wake up already…” War Er chuckled softly.

I breathed a sigh of disappointment. I was absolutely certain that Wan Er could read my mind. I have to be careful about what I think around them from now on…

However, I continued to lie there calmly and Wan Er did not mention it again. Not long after that, I entered into a state of light sleep. Wan Er returned to her bed and while hugging Dong Cheng she fell asleep. Dong Cheng mumbled, “This is what I like, don’t bother me…”. I couldn’t even fathom what she was dreaming of.

By the time I woke up again, the sun was already up and shining. I rubbed my eyes, looking at the bed next to me. There were two beautiful ladies, that had kicked away part of the blanket with a silky white colored leg. Wan Er was still snuggling the rest of the blanket. While fast asleep, she had a faint smile on her face. What was she dreaming about right now? She looks like a cat that was taking a nap. Dong Cheng was sleeping in a crooked position, with her face planted on Wan Er’s chest, how lucky!

I took my phone and saw that it was already 11 o’clock in the morning, who would’ve thought we would’ve slept for so long. Fortunately, today was a weekend with no classes and Destiny servers’ were on maintenance until 12 o’clock. Sleeping in wasn’t a bad thing.

Giving a loud cough, I cried: “Miss, Dong Cheng, get up and prepare to go back to school!”

While in bed, Lin Wan Er lazily rubbed her eyes, looked at me, and then looked at Dong Cheng Yue in her hug. When she realized that she only had a pink gown that had enchantingly wrapped around her body, she suddenly gasped.

“Li Xiao Yao!” Lin Wan Er was actually calm, and lightly said, ” Go away, Dong Cheng and I want to get out of bed.”

“Aye…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลางดึก ผมก็ปลุกให้เย็น awful ร่างกายของฉันทั้งหมดถูกบิดขึ้นเช่นกุ้งบนโซฟา และเห็นแสงจาง ๆ จาก windowsill เครื่องก็เกือบเช้า ยังคง ฉันยังคง lying ในโซฟากับตาที่ปิด ในเพียงน้อยกว่าสองชั่วโมงของการนอนหลับ ฉันมีกู้คืนมากกว่า 70% ของพลังงานของจิตใจของฉัน ฉันเดานี้เป็นหนึ่งในประโยชน์ของการเป็นผู้ประกอบการ"Rustle..."คนถูกปลุกขึ้นฉันก็พบกลิ่นหอมจาง ๆ ของน้ำหอม แน่นอนนี้เป็นกลิ่นหอมหวานของ Er ฉันมองลง เห็นว่า คนแพร่มีผ้าเช็ดตัวข้าในการนอนหลับของฉัน ฉันสามารถทำให้ออก strands ละของผม ส่องแสงยามเช้า และสัมผัสใบหน้าของฉันเบา ๆห้องพักเงียบสงบ ฉันเก็บในหลอกนอน"ถ้าคุณแล้วตื่น แล้วตื่นขึ้นมาแล้ว..." Er สงครามเบา ๆ เบา ๆฉันหายใจแยกกันของความผิดหวัง ผมแน่ใจว่า Wan Er สามารถอ่านใจของฉัน ฉันต้องระมัดระวังเกี่ยวกับสิ่งคิดรอบ ๆ จาก...อย่างไรก็ตาม ฉันยังคงมีอยู่อย่างสงบ และ Wan Er ได้ไม่พูดถึงมันอีก ไม่นานหลังจากนั้น ฉันป้อนเข้าสู่สถานะสลีอ่อน Wan Er กลับนอนของเธอ และขณะที่กอดตงเฉิง ล้มหลับ ตง เฉิง mumbled, "นี่คือสิ่งที่เราชอบ อย่ารำคาญฉัน... " แม้ฉันไม่เข้าใจเธอได้ฝันของการตื่นขึ้นอีก ดวงอาทิตย์อยู่ขึ้น และส่องแสง ฉัน rubbed ตา มองที่เตียงข้างผม มีสุภาพสตรีสวยสอง ที่มีเตะส่วนเก็บของล็อตใหญ่กับขาสีขาวซิลคี้โอคส์ เออร์วินถูกยังคง snuggling เหลือครอบคลุม ในขณะที่หลับเร็ว เธอมีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเธอ สิ่งเธอฝันขณะนี้ เธอเหมือนแมวที่มีการนอนเล่น ตง เฉิงได้นอนในตำแหน่งคด กับใบหน้าของเธอปลูกบน Wan Er ของหน้าอก วิธีโชคดีผมเอาโทรศัพท์ของฉัน และเห็นว่า เป็นแล้ว 11 โมงเช้า ที่จะได้คิดว่า เราจะได้นอนหลับสำหรับนาน โชคดี วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ด้วยการสอน และชะตากรรมของเซิร์ฟเวอร์ได้ในการบำรุงรักษาจนถึงเที่ยง นอนในไม่ได้เป็นสิ่งที่ไม่ดีให้ไอเสียงดัง ข้า: "นางสาว ตงเฉิง ลุก และเตรียมกลับไปเรียน"ในเตียง หลิน Wan Er rubbed ดวงตาของเธอ มองฉัน และจากนั้น ดูที่หยูเช็งตงฮักเธอมูม เมื่อเธอรู้ว่า เธอมีเพียงชุดสีชมพูที่มีกายห่อหุ้มร่างกายของเธอ เธอก็ gasped"หลี่เสี่ยวยาว" Lin Wan Er ไม่สงบจริง และเบา กล่าว "ไป ตงเฉิง และอยากจะลุกออกจากเตียง""อาย..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงกลางของคืนผมก็ตื่นขึ้นมาเย็นอันยิ่งใหญ่ ร่างกายของฉันถูกบิดขึ้นเช่นกุ้งบนโซฟาและฉันเห็นแสงสลัวมาจากหน้าต่างสัญญาณว่ามันเป็นเกือบเช้า แต่ถึงกระนั้นผมยังคงนอนอยู่ในโซฟาด้วยตาปิด ในเวลาเพียงไม่ถึงสองชั่วโมงของการนอนหลับผมได้กู้คืนมากกว่า 70% ของพลังงานทางจิตของฉัน ผมคิดว่านี่เป็นหนึ่งในผลประโยชน์ของการเป็นผู้ประกอบการ. "Rustle ... " ใครบางคนก็ตื่นขึ้นมา. ผมก็ตรวจพบกลิ่นลมของน้ำหอม นี้เป็นมั่นเหมาะกลิ่นหอม Wan Er ของ มองลงมาผมเห็นว่าคนที่มีการแพร่กระจายผ้าขนหนูอาบน้ำมากกว่าฉันในการนอนหลับของฉัน ฉันจะทำออกมาแต่ละเส้นของผมที่ส่องแสงในที่มีแสงตอนเช้าและสัมผัสเบา ๆ ใบหน้าของฉัน. อยู่สงบผมเก็บไว้ในที่ทำท่าจะนอนหลับ. "ถ้าคุณตื่นขึ้นมาแล้วแล้วตื่นขึ้นมาแล้ว ... " สงคราม Er หัวเราะเบา ๆผมถอนหายใจด้วยความผิดหวัง ผมเป็นบางอย่างที่ Wan Er สามารถอ่านใจของฉัน ฉันจะต้องระมัดระวังเกี่ยวกับสิ่งที่ผมคิดว่ารอบตัวพวกเขาจากนี้ไป ... แต่ฉันยังคงมีอยู่อย่างสงบและ Wan เอ่อไม่ได้พูดถึงมันอีกครั้ง ไม่นานหลังจากนั้นผมได้ลงนามในสถานะของการนอนหลับแสง Wan Er กลับไปที่เตียงของเธอและในขณะที่กอดดงเฉิงเธอผล็อยหลับไป ดงเฉิงพึมพำว่า "นี่คือสิ่งที่ผมชอบไม่รำคาญฉัน ... " ผมไม่สามารถที่จะเข้าใจสิ่งที่เธอกำลังฝันของ. ตามเวลาที่ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งดวงอาทิตย์อยู่แล้วขึ้นและส่องแสง ผมลูบตาของฉันมองไปที่เตียงข้างๆฉัน มีผู้หญิงที่สวยงามสองคนที่ได้เตะออกไปเป็นส่วนหนึ่งของผ้าห่มที่มีขาสีขาวเนียน Wan Er ยังคง snuggling ส่วนที่เหลือของผ้าห่ม หลับไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เธอมีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเธอ อะไรคือสิ่งที่เธอฝันเกี่ยวกับตอนนี้? เธอดูเหมือนแมวที่ได้รับการหลับนอน ดงเฉิงกำลังนอนหลับอยู่ในตำแหน่งที่คดเคี้ยวกับใบหน้าของเธอวางอยู่บนหน้าอก Wan Er ของว่าโชคดี! ผมเอาโทรศัพท์ของฉันและเห็นว่ามันเป็นอยู่แล้ว 11:00 ในตอนเช้าที่จะได้คิดว่าเราจะได้นอน นาน โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์กับการเรียนและเซิร์ฟเวอร์ Destiny "ได้ในการบำรุงรักษาจนกว่า 12:00 . นอนไม่ได้ในสิ่งที่ไม่ดีให้ไอดังฉันร้องไห้: "มิสดงเฉิงได้รับการขึ้นและเตรียมที่จะกลับไปโรงเรียน!" ในขณะที่อยู่บนเตียงหลิน Wan Er ซมลูบตาของเธอมองมาที่ฉัน แล้วมองไปที่ดงเฉิงยูในอ้อมกอดเธอ เมื่อเธอรู้ว่าเธอมีเพียงชุดสีชมพูที่ห่อเปรี้ยวไปทั่วร่างกายของเธอเธอก็อ้าปากค้าง. "หลี่เสี่ยวยาว" หลิน Wan Er สงบจริงและเบากล่าวว่า "ไปให้พ้นดงเฉิงและฉันต้องการที่จะได้รับ ออกจากเตียง. " "ใช่ ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลางดึก จู่ๆ ฉันก็ตื่นขึ้นมาเย็นอันยิ่งใหญ่ ร่างกายของฉันถูกบิดเหมือนกุ้งบนโซฟาและผมเห็นแสงรำไรจากหน้าต่าง เป็นสัญญาณว่ามันเกือบจะเช้า ยัง ฉันยังคงนอนอยู่บนโซฟาหลับตาด้วย เพียงไม่ถึงสองชั่วโมงนอน ผมได้คืนมากกว่า 70% ของพลังงานจิตของฉันฉันคิดว่านี้เป็นหนึ่งในประโยชน์ของการเป็นผู้ประกอบการ .

" เสียงกรอบแกรบ . . . . . . . "

มีคนตื่น

ฉันก็พบกลิ่นลมของน้ำหอม นี้เป็นมั่นเหมาะวานเอ้อคือน้ำหอม มองลงข้างล่าง ผมเห็นบางคนมีการแพร่กระจายผ้าเช็ดตัวฉันตอนฉันหลับ ฉันสามารถทำให้ออกเส้นผมของแต่ละบุคคล ส่องแสงในแสงเช้า และค่อย ๆสัมผัสใบหน้าของฉัน

พักสงบฉันแกล้งทำเป็นหลับ

" ถ้าคุณตื่นแล้วก็ตื่นแล้ว . . . . . . . " สงครามเอ้อ หัวเราะเบา ๆ .

ผมถอนใจผิดหวัง ฉันแน่ใจว่า วาน เอ้อสามารถอ่านความคิดของผม ฉันต้องระมัดระวังเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันคิด มันเลย . . . . . . .

แต่ผมยังคงนอนอย่างสงบ และ วาน เอ้อ ไม่ได้พูดถึงมันอีก หลังจากนั้นไม่นานผมเข้าไปในสถานะของการนอนหลับแสง วาน เอ้อ กลับไปที่เตียงของเธอ และในขณะที่กอดดงเฉิง เธอหลับไป Dong Cheng พึมพำ " นี่เป็นสิ่งที่ผมชอบ อย่ามายุ่งกับผม . . . . . . . " ผมไม่สามารถแม้แต่จะเข้าใจสิ่งที่เธอฝัน

โดยเวลาที่ฉันตื่นอีก พระอาทิตย์ก็ขึ้น และส่องแสง ฉันลูบตา มองไปที่เตียงข้างๆ ฉัน มีสุภาพสตรีสาวสวยสองคนที่เตะไปส่วนหนึ่งของผ้าห่มด้วยเนียนสีขาวสีขา วานเอ้อยัง snuggling ส่วนที่เหลือของผ้าห่ม ขณะหลับ เธอมีรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าของเธอ สิ่งที่เธอฝันเกี่ยวกับตอนนี้ เธอดูเหมือนแมวที่เผลอหลับไป ตงเฉิงนอนในตำแหน่งเบี้ยว หน้าของเธอที่ปลูกบนหน้าอก วาน เอ้อ โชคดีจริง !

ฉันเอาโทรศัพท์ของฉันและเห็นว่ามันก็ 11 โมงเช้า ใครจะไปคิดว่าจะได้นอนนาน โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ไม่มีชั้นเรียนและชะตากรรมของเซิร์ฟเวอร์ในการบํารุงรักษา ถึง 12 นาฬิกา นอนไม่ได้แย่

ให้ไอเสียงดัง ฉันร้องไห้ : " คุณดงเฉิง ลุกขึ้นและเตรียมตัวไปโรงเรียน "

ขณะที่นอนอยู่บนเตียงลินวานเอ้อซมลูบตาของเธอมองฉันแล้วมองดงเฉิงเยว่ในอ้อมกอดของเธอ เมื่อเธอตระหนักว่าเธอมีชุดสีชมพูที่เปรี้ยวห่อรอบร่างกายของเธอ เธอพลันอ้าปากค้าง

" หลี่เซียวเหยา " หลิน วาน เอ้อจริง ๆ ใจเย็น และค่อย ๆพูดว่า " ไปไกลๆ ตังสินและฉันต้องการที่จะลุกออกจากเตียง "

" เฮ้อ . . . . . . . "