As his emotions flooded, he had alr

As his emotions flooded, he had already arrived above Floating Cloud City’s city gates. If he were to continue, the Snow Phoenix Beast would no doubt instigate a huge uproar within the entire city. Yun Che put away the Snow Phoenix Beast, landed outside of the city gates, and walked into the familiar yet slightly foreign Floating Cloud City on foot.

Unwittingly, three years had already passed.

These three years of experience, thinking from it now, were really like a dream.

At first, when he left Floating Cloud City with swallowed hatred, he swore to come back with strength enough to crush Xiao Clan within three years, and make the entire Xiao Clan beg his Grandfather and Little Aunt to leave the Reflection Gorge on their knees… And that time, even though he swore it, he clearly knew how difficult it was to achieve it. Thus, he desperately trained and cultivated with all his might, and desperately provoked enemies to enhance himself to the greatest extent.

At that time he wouldn’t have thought that after three years, his strength would become far more than just being able to crush Xiao Clan… The Xiao Clan at this moment, before the level of his current strength, wasn’t even qualified for him to spare a straight glance.

Walking on Floating Cloud City’s ground, Yun Che’s steps were actually somewhat unsteady. Even though his heart was incomparably eager, his steps were actually not that fast. He was thinking, that after meeting Grandpa and Little Aunt, just how should he hug them, and what should he say to them; should he laugh, or should he cry…

There weren’t too few nor too many pedestrians in Floating Cloud City’s streets. Everyone walked hurriedly, and there wasn’t anyone to notice him. Even if they brushed past his shoulders, there wasn’t anyone who would directly discern him as that wastrel and joke who was chased out of Floating Cloud City three years ago.

Yun Che walked through one street after another, as he increasingly neared Xiao Clan. At this time, he stopped his steps, raised his head and looked at the dignified gate before him. Two huge golden words were engraved on the sign above the gate:

Xia Manor.

This was Xia Qingyue and Xia Yuanba’s home.

As a merchant family, Xia Manor would ordinarily always emit a kind of bustling air that carried the smell of commerce. But standing before Xia Manor’s gate right now, what Yun Che felt was a sort of silence never recorded in his memories. He stood there for a long while, and did not continue forward. Instead, he hid his presence, vaulted high up over the wall, and silently landed within Xia Manor’s great courtyard.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามอารมณ์ของเขาน้ำท่วม เขาแล้วมาถึงด้านบนประตูเมืองของเมืองลอยเมฆ ถ้าเขาต้องการ สัตว์ฟีนิกซ์หิมะจะไม่ต้องสงสัยก่อความโกลาหลใหญ่ภายในเมืองทั้งหมด Yun Che ย้ายสัตว์ฟีนิกซ์หิมะ ที่ดินนอกประตูเมือง และเดินเข้าไปในเมืองเมฆลอยต่างประเทศเล็กน้อยยังไม่คุ้นเคย ได้เดินเท้าโดยไม่เจตนา สามปีได้แล้วเหล่านี้สามปีประสบการณ์ คิดออกตอนนี้ ถูกจริง ๆ เหมือนฝันครั้งแรก เมื่อเขาเหลือลอยเมฆเมืองกลืนกินความเกลียดชัง เขาสาบานว่า จะกลับมาพร้อมกับความแข็งแรงพอที่จะบดขยี้กองทัพเซียวภายในสามปี และทำให้ทั้งกองทัพเซียววอนเขาปู่และป้าน้อยออกจากหุบเขาสะท้อนในหัวเข่าของพวกเขา... และเวลานั้น แม้ว่า เขาสาบานว่า มันเขาชัดเจนรู้ว่ายากมันเป็นเพื่อให้บรรลุมัน ดังนั้น เขาฝึกหมด และปลูกกับอาจของเขา และหมดท่ายั่วยุศัตรูเพื่อเพิ่มตัวเองในขอบเขตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเวลานั้น เขาจะไม่มีความคิดว่า หลังจากสามปี ความแข็งแรงของเขาจะกลายเป็นมากกว่าเพียงแค่ความสามารถในการบดขยี้กองทัพเซียว... กองทัพเซียวขณะนี้ ก่อนที่ระดับของความแข็งแรงของเขาปัจจุบัน ไม่มีคุณสมบัติแม้เขาอะไหล่รวดเร็วตรงเดินบนพื้นดินลอยเมฆเมือง ขั้นตอนยุน Che ถูกถ้าค่อนข้างจริง ถึงแม้ว่าหัวใจของเขาเหลือใจกระตือรือร้น ขั้นตอนของเขาถูกจริงไม่ที่รวดเร็ว เขาคิดว่า ว่า หลังจากการประชุมคุณปู่และป้าน้อย เพียงใดเขาควรกอดพวกเขา และเขาควรพูดอะไรกับพวกเขา เขาควรหัวเราะ หรือควรเขาร้องไห้...ไม่มีคนเดินเท้ามากเกินไป หรือน้อยเกินไปในถนนของเมืองลอยเมฆ ทุกคนรีบเดิน และไม่มีใครสังเกตเห็นเขา แม้ว่าพวกเขาขัดเงาผ่านไหล่ของเขา มีไม่ใครโดยตรงจะมองเห็นเขาเป็นที่ wastrel และเรื่องตลกที่ถูกไล่ออกจากเมืองเมฆลอยสามปีที่แล้วยุน Che เดินผ่านถนนหนึ่งหลังจากที่อื่น เป็นเขา neared แคลนเสี่ยวมาก ตอนนี้ เขาหยุดขั้นตอนของเขา ยกศีรษะของเขา และมองที่ประตูเห็นก่อนเขา สองคำทองใหญ่ถูกสลักไว้บนป้ายเหนือประตู:เมเนอร์เซี่ยนี้เป็นสิ่ง Qingyue เซี่ยเซี่ย Yuanbaเป็นครอบครัวร้านค้า เซี่ยเนอร์ปกติเสมอจะปล่อยแบบอากาศคึกคักซึ่งกลิ่นของพาณิชย์ แต่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูคฤหาสน์เซี่ยอยู่ สิ่งที่ Yun Che รู้สึก การเรียงลำดับของความเงียบที่ไม่เคยบันทึกไว้ในความทรงจำของเขา เขายืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน และไม่ดำเนินต่อไปข้างหน้า แทน เขาซ่อนสถานะการออนไลน์ของเขา เพดานโค้งสูงขึ้นกำแพง และที่ดินภายในคฤหาสน์เซี่ยเงียบ ๆ เงียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นอารมณ์ของเขาถูกน้ำท่วมเขาได้มาถึงแล้วข้างต้น Floating เมฆเมืองประตูเมือง ถ้าเขาจะยังคงหิมะฟินิกซ์สัตว์ไม่มีข้อสงสัยจะกระตุ้นความโกลาหลขนาดใหญ่ที่อยู่ในเมืองทั้งเมือง Yun Che นำไปหิมะฟินิกซ์สัตว์ที่ดินนอกประตูเมืองและเดินเข้าไปในที่คุ้นเคยยังต่างประเทศเล็กน้อยลอยเมฆเมืองด้วยการเดินเท้า. โดยไม่เจตนาสามปีได้ผ่านไปแล้ว. ทั้งสามปีของประสบการณ์ความคิดจากการได้ในขณะนี้ได้ มันเหมือนความฝัน. ตอนแรกเมื่อเขาออกจากตลาดน้ำเมฆเมืองด้วยความเกลียดชังกลืนกินเขาสาบานว่าจะกลับมาพร้อมกับความแข็งแรงพอที่จะบดขยี้เสี่ยวแซ่ภายในสามปีมาแล้วและทำให้ทั้งเสี่ยวแซ่ขอปู่และป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาออกไปสะท้อน Gorge บนหัวเข่าของพวกเขา ... และเวลาที่แม้เขาจะสาบานว่าเขารู้อย่างชัดเจนว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะประสบความสำเร็จนั้น ดังนั้นเขาหมดการฝึกอบรมและการเพาะปลูกมีทั้งหมดอาจของเขาและเจ็บใจหมดศัตรูที่จะเสริมสร้างตัวเองให้มากที่สุดเท่า. ในเวลานั้นเขาจะไม่ได้คิดว่าหลังจากสามปีที่ผ่านมาความแข็งแรงของเขาก็จะกลายเป็นมากกว่าเพียงแค่ความสามารถที่จะบดขยี้ เสี่ยวแซ่ ... เสี่ยวแซ่ในขณะนี้ก่อนที่ระดับของความแข็งแรงในปัจจุบันของเขาที่ไม่ได้ผ่านการรับรองได้สำหรับเขาที่จะสำรองไว้ได้อย่างรวดเร็วตรง. เดินบนพื้นดินลอยเมฆของเมืองหยุนขั้นตอนเจ๊เป็นจริงค่อนข้างมั่นคง แม้ว่าหัวใจของเขาเหลือใจกระตือรือร้นขั้นตอนของเขาเป็นจริงไม่ได้อย่างรวดเร็ว เขาคิดว่าหลังจากที่ประชุมปู่และลิตเติ้ลป้าเพียงวิธีการที่เขาควรจะกอดพวกเขาและสิ่งที่เขาควรจะพูดกับพวกเขา; เขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้เขาควรจะ ... มีไม่กี่คนเดินเท้าเกินไปหรือมากเกินไปในถนนลอยเมฆเมือง ทุกคนเดินอย่างรีบเร่งและมีไม่ทุกคนที่จะสังเกตเห็นเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาแปรงที่ผ่านไหล่ของเขามีไม่ทุกคนที่โดยตรงจะมองเห็นว่าเขาเป็นขยะที่และเรื่องตลกที่ถูกไล่ออกจากตลาดน้ำเมฆเมืองสามปีที่ผ่านมา. Yun เจ๊เดินผ่านถนนสายหนึ่งหลังจากที่อื่นมากขึ้นในขณะที่เขาใกล้เสี่ยวแซ่ . ในเวลานี้เขาหยุดขั้นตอนของเขายกศีรษะของเขาและมองไปที่ประตูก่อนที่เขาจะสง่างาม คำสองคำทองใหญ่ถูกจารึกบนป้ายดังกล่าวข้างต้นที่ประตูเมือง. เซี่ย Manor นี่คือเซี่ย Qingyue บ้านและเซี่ย Yuanba ของ. ในฐานะที่เป็นครอบครัวพ่อค้าเซี่ย Manor ปกติมักจะปล่อยชนิดของอากาศที่คึกคักดำเนินกลิ่นของการค้าที่ แต่ยืนอยู่หน้าประตูคฤหาสน์เซี่ยตอนนี้สิ่งที่ยุนเจ๊รู้สึกว่าการเรียงลำดับของความเงียบที่ไม่เคยบันทึกไว้ในความทรงจำของเขา เขายืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานและไม่ได้ดำเนินการต่อไปข้างหน้า แต่เขาซ่อนตัวปรากฏตัวของเขาโค้งสูงขึ้นในช่วงผนังและเงียบลงจอดภายในลานที่ดีเซี่ยคฤหาสน์