After the groundbreaking discovery

After the groundbreaking discovery that callus can be generated artificially in vitro (Gautheret, 1939; Nobécourt, 1939; White, 1939) and that the balance between two plant hormones, auxin and cytokinin, determines the state of differentiation and dedifferentiation (Skoog and Miller, 1957), callus has been widely used in both basic research and industrial applications (George and Sherrington, 1984; Bourgaud et al., 2001). However, despite its extensive use, our knowledge of the molecular mechanisms underlying callus formation has been limited until recently. Through the extensive characterization of loss-offunction and gain-of-function mutants with callus phenotypes, we are finally beginning to understand how callus develops in response to various physiological and environmental stimuli. It is also becoming increasingly clear that plants are equipped with a robust mechanism to prevent unwanted callus induction to maintain their tissue organization. In this review, we will first provide an overview of callus and tumor formation in vitro and in nature to highlight the similarities and diversities of their physiological properties. We will then summarize our current knowledge
of how plants reprogram their differentiation status and regain proliferative competence to produce callus. Finally, we
will describe genetic and epigenetic mechanisms that repress callus induction during postembryonic development in plants.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากสามารถสร้างการค้นพบใหม่เอี่ยมที่ callus เหือดในหลอด (Gautheret, 1939 Nobécourt, 1939 สีขาว 1939) และที่สมดุลระหว่างฮอร์โมนพืช 2 ออกซินและ cytokinin กำหนดรัฐสร้างความแตกต่างและ dedifferentiation (Skoog และมิลเลอร์ 1957) ให้มีการใช้ในงานวิจัยพื้นฐานและประยุกต์ใช้ในอุตสาหกรรม (จอร์จและเชอร์ริงตัน 1984 Bourgaud และ al., 2001) อย่างไรก็ตาม แม้ มีการใช้อย่างละเอียด เพิ่มกลไกระดับโมเลกุลที่ต้นกำเนิดให้ถูกจำกัดจนล่าสุด ผ่านคุณสมบัติมากมายของ offunction ขาดทุนและกำไรของฟังก์ชันสายพันธุ์กับฟีแคลลัส เราก็จะเริ่มเข้าใจวิธีพัฒนาให้ตอบสนองต่อสิ่งเร้าสรีรวิทยา และสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ ยังกลายเป็นชัดเจนมากขึ้นว่า พืชพร้อมเป็นกลไกเพื่อป้องกันการเหนี่ยวนำให้ต้องรักษาองค์กรของเนื้อเยื่อ ในบทความนี้ เราจะให้ภาพรวม ของแคลลัสและเนื้องอกก่อการเพาะเลี้ยง และ ในธรรมชาติเพื่อเน้นความเหมือนและความหลากหลายของคุณสมบัติของสรีรวิทยา เราจะสรุปความรู้ปัจจุบันของเราแล้วของวิธีพืช reprogram การสร้างความแตกต่างสถานะและคืน proliferative ต้นความสามารถในการผลิต callus สุดท้าย เราจะอธิบายกลไกทางพันธุกรรม และ epigenetic ที่ปราบปรามให้เหนี่ยวนำในระหว่างการพัฒนา postembryonic ในพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการค้นพบแหวกแนวที่แคลลัสที่สามารถสร้างเทียมในหลอดทดลอง (Gautheret 1939; Nobécourt 1939; สีขาว, 1939) และความสมดุลระหว่างสองฮอร์โมนพืชออกซินและไซโตไคนิกำหนดสถานะของความแตกต่างและ dedifferentiation (กุคและมิลเลอร์ 1957), แคลลัสได้ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในการวิจัยพื้นฐานและประยุกต์ใช้ในอุตสาหกรรม (จอร์จและ Sherrington 1984;. Bourgaud, et al, 2001) อย่างไรก็ตามแม้จะมีการใช้อย่างกว้างขวางของความรู้ของเราเกี่ยวกับกระบวนการเกิดการก่อตัวของแคลลัสได้ถูก จำกัด จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ ผ่านตัวละครที่กว้างขวางของการสูญเสีย offunction กลายพันธุ์และกำไรของฟังก์ชั่นที่มี phenotypes แคลลัสเราเป็นที่สุดเริ่มต้นที่จะเข้าใจว่าแคลลัสพัฒนาในการตอบสนองต่อสิ่งเร้าทางสรีรวิทยาและสิ่งแวดล้อมต่างๆ นอกจากนี้ยังจะกลายเป็นที่ชัดเจนมากขึ้นว่าพืชมีการติดตั้งกลไกที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันการเหนี่ยวนำแคลลัสที่ไม่พึงประสงค์ในการรักษาเนื้อเยื่อองค์กรของพวกเขา ในการทบทวนนี้เราจะให้ภาพรวมของแคลลัสและการเกิดเนื้องอกในหลอดทดลองและในธรรมชาติที่จะเน้นความเหมือนและความแตกต่างของคุณสมบัติทางสรีรวิทยาของพวกเขา จากนั้นเราจะสรุปความรู้ในปัจจุบันของเรา
ของวิธีพืช reprogram สถานะความแตกต่างของพวกเขาและความสามารถในการฟื้นความเจริญในการผลิตแคลลัส สุดท้ายเรา
จะอธิบายกลไกทางพันธุกรรมและ epigenetic ที่ระงับการชักนำแคลลัสในระหว่างการพัฒนา postembryonic ในพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากการค้นพบว่าอาหารนี้สามารถสร้างเทียมในหลอดทดลอง ( โกเทอเรต์ 1939 ; หัวจากศาล 1939 ; ขาว , 1939 ) และความสมดุลระหว่างสองฮอร์โมนพืช ออกซิน ) , และ , กําหนดสถานะของการหาอนุพันธ์และกล้าหาญ ( Skoog และมิลเลอร์ 2500 ) , แคลลัสมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการวิจัยขั้นพื้นฐาน และอุตสาหกรรม ( จอร์จ และแชร์ริงเติ้น ,1984 ; bourgaud et al . , 2001 ) อย่างไรก็ตาม แม้การใช้ที่กว้างขวางของความรู้ของกลไกระดับโมเลกุลพื้นฐานการสร้างแคลลัสได้จำกัดจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ ผ่านคุณสมบัติที่กว้างขวางของ offunction และได้รับความสูญเสียจากการทำงานกับแคลลัสเกิดกลายพันธุ์ ,ในที่สุดเราก็เริ่มเข้าใจแคลลัสพัฒนาในการตอบสนองต่อการกระตุ้นทางสรีรวิทยา และสภาพแวดล้อมต่างๆ มันก็กลายเป็นที่ชัดเจนมากขึ้นว่า พืชมีกลไกที่แข็งแกร่งเพื่อป้องกันชักนำที่ไม่พึงประสงค์เพื่อรักษาองค์กรเนื้อเยื่อของตนเอง ในการตรวจสอบนี้เราแรกจะให้ภาพรวมของการเกิดแคลลัสและเนื้องอกในหลอดทดลองและในลักษณะที่เน้นความเหมือนและความหลากหลายของพืช คุณสมบัติ เราก็จะสรุป
ความรู้ในปัจจุบันของวิธีการ reprogram ความแตกต่างของพวกเขาและฟื้นสภาพต้น proliferative ความสามารถในการผลิตอาหารของเรา สุดท้ายเรา
จะอธิบายทางพันธุกรรม Epigenetic ปราบปรามและกลไกที่ชักนำในระหว่างการพัฒนา postembryonic ในพืช