She danced madly, ecstatically, dru

She danced madly, ecstatically, drunk with pleasure, with no thought for anything, in the triumph of her beauty, in the pride of her success, in a cloud of happiness made up of this universal homage and admiration, of the desires she had aroused, of the completeness of a victory so dear to her feminine heart.

She left about four o'clock in the morning. Since midnight her husband had been dozing in a deserted little room, in company with three other men whose wives were having a good time. He threw over her shoulders the garments he had brought for them to go home in, modest everyday clothes, whose poverty clashed with the beauty of the ball-dress. She was conscious of this and was anxious to hurry away, so that she should not be noticed by the other women putting on their costly furs.

Loisel restrained her.

"Wait a little. You'll catch cold in the open. I'm going to fetch a cab."

But she did not listen to him and rapidly descended the staircase. When they were out in the street they could not find a cab; they began to look for one, shouting at the drivers whom they saw passing in the distance.

They walked down towards the Seine, desperate and shivering. At last they found on the quay one of those old nightprowling carriages which are only to be seen in Paris after dark, as though they were ashamed of their shabbiness in the daylight.

It brought them to their door in the Rue des Martyrs, and sadly they walked up to their own apartment. It was the end, for her. As for him, he was thinking that he must be at the office at ten.

She took off the garments in which she had wrapped her shoulders, so as to see herself in all her glory before the mirror. But suddenly she uttered a cry. The necklace was no longer round her neck!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอเต้นนัก ecstatically เมา มีความสุข กับไม่คิดในอะไร ชัยชนะของความสวยงามของเธอ ในความภูมิใจของความสำเร็จของเธอ ในเมฆทำดีสากลนี้และชื่นชม ของความปรารถนาที่เธอมี aroused ของความเป็นชัยชนะหัวใจของเธอผู้หญิงที่รักดังนั้นความสุข เธอซ้ายประมาณ 4 โมงเช้า ตั้งแต่เที่ยงคืน สามีได้ถูก dozing ในห้องเล็ก ๆ ร้าง in company with สามคนอื่นภรรยาได้มีความสุข เขาโยนเหนือไหล่ของเธอเขาได้นำพวกเขากลับบ้านเสื้อผ้า เสื้อทุกวันเจียมเนื้อเจียมตัว ความยากจนซึ่งกระทบกับความงามของการแต่งกายลูก เธอมีสตินี้ และเป็นกังวลรีบ ว่าเธอควรไม่สามารถสังเกตเห็นผู้หญิงอื่นวางบนหนังสัตว์ราคาแพง Loisel ยับยั้งเธอ "รอเล็กน้อย คุณจะจับเย็นในเปิด ฉันจะนำมาใช้ห้องนั้น" แต่เธอก็ไม่ฟังเขา และสืบเชื้อสายในภายในอย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขาออก ในถนนพวกเขาไม่พบห้อง พวกเขาเริ่มมองหาหนึ่ง shouting ที่ไดรเวอร์ที่เห็นผ่านในระยะห่าง พวกเขาเดินลงไปทางแซน หมดหวัง และสั่น ในที่สุด พวกเขาพบบนคีย์เหล่านั้นนับ nightprowling เดิมซึ่งเป็นเพียงเพื่อเห็นในปารีสหลังจากมืด ว่าพวกเขาละอายใจตน shabbiness ในกาลหนึ่ง มันนำไปที่ประตูของพวกเขาใน Rue des อนุสรณ์ผู้เสียสละ และเศร้าจะเดินขึ้นไปอพาร์ทเมนท์ตัวเอง มันถูกสุด สำหรับเธอ สำหรับเขา เขาไม่คิดว่า เขาต้องเป็นที่สำนักงานที่พัก เขาเอาออกเสื้อผ้าเธอก็ห่อไหล่ของเธอ เพื่อดูตัวเองในเกียรติของเธอก่อนกระจก แต่ทันทีที่เธอพูดเป็นร้องไห้ สร้อยคอได้รอบคอของเธออีกต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอเต้นอย่างบ้าคลั่ง, ปลาบปลื้มเมามีความสุขมีความคิดอะไรที่ไม่มีในชัยชนะของความงามของเธอในความภาคภูมิใจของความสำเร็จของเธอในเมฆแห่งความสุขที่สร้างขึ้นจากการแสดงความเคารพสากลนี้และชื่นชมของความปรารถนาที่เธอได้กระตุ้น ของความสมบูรณ์ของชัยชนะเพื่อรักในหัวใจของผู้หญิงของเธอเธอออกประมาณสี่โมงเช้า ตั้งแต่เที่ยงคืนที่สามีของเธอได้รับการหลับอยู่ในห้องเล็ก ๆ ร้างใน บริษัท ที่มีชายสามคนอื่น ๆ ที่มีภรรยากำลังมีช่วงเวลาที่ดี เขาโยนข้ามไหล่ของเธอเสื้อผ้าที่เขาได้นำมาสำหรับพวกเขาที่จะกลับบ้านในชีวิตประจำวันเสื้อผ้าเจียมเนื้อเจียมตัวที่ยากจนตัดกับความงามของลูกชุด เธอเป็นคนที่ใส่ใจเรื่องนี้และก็อยากจะรีบออกไปเพื่อที่เธอไม่ควรจะสังเกตเห็นโดยผู้หญิงคนอื่น ๆ วางบนค่าใช้จ่ายของพวกเขาสัตว์Loisel หนีของเธอ"รอเล็ก ๆ น้อย ๆ . คุณจะจับเย็นในที่โล่ง. ฉัน จะเรียกรถแท็กซี่. " แต่เธอไม่ได้ฟังเขาอย่างรวดเร็วและลงบันได เมื่อพวกเขาออกมาในถนนที่พวกเขาไม่สามารถหารถแท็กซี่; พวกเขาก็เริ่มที่จะมองหาหนึ่งตะโกนใส่คนขับรถที่พวกเขาเห็นผ่านในระยะที่พวกเขาเดินลงไปทางแซนหมดหวังและตัวสั่น ที่สุดท้ายที่พวกเขาพบในท่าเรือหนึ่งในบรรดารถม้า nightprowling เก่าที่เป็นเพียงที่จะเห็นในปารีสหลังจากที่มืดราวกับว่าพวกเขามีความละอายใจมอมแมมของพวกเขาในเวลากลางวันจะพาพวกเขาไปที่ประตูของพวกเขาใน Rue Des Martyrs และเศร้า พวกเขาเดินขึ้นไปยังพาร์ทเมนท์ของตัวเอง มันเป็นที่สุดสำหรับเธอ ในฐานะที่เป็นสำหรับเขาเขาคิดว่าเขาจะต้องเป็นที่สำนักงานที่สิบเธอถอดเสื้อผ้าที่เธอห่อไหล่ของเธอเพื่อที่จะเห็นตัวเองในทุกสิริของเธอก่อนที่กระจก แต่จู่ ๆ เธอเปล่งเสียงร้อง สร้อยคอก็ไม่ได้รอบคอของเธอ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอเต้นบ้า ecstatically เมากับความสุข ไม่คิดอะไร ในชัยชนะของความงามของเธอ ในศักดิ์ศรีของความสำเร็จของเธอในเมฆแห่งความสุขขึ้นสากลนี้ เคารพและชื่นชมของความปรารถนาที่เธอได้กระตุ้นความรู้สึกของความครบถ้วนสมบูรณ์ของชัยชนะเพื่อรักผู้หญิงเธอ

เธอซ้ายประมาณสี่โมงเช้าตั้งแต่เที่ยงคืน สามีของเธอได้รับการหลับใน ทิ้งในห้องเล็ก ๆน้อย ๆใน บริษัท กับอีกสามคนที่เหลือที่ภรรยากำลังมีช่วงเวลาที่ดี เขาโยนข้ามไหล่ของเธอเสื้อผ้าเขาพาพวกเขากลับบ้านใน เสื้อผ้าทุกวัน เจียมเนื้อเจียมตัว ซึ่งความยากจนปะทะกับความงามของ บอลชุด เธอตระหนักและกังวลที่จะรีบจากไปดังนั้นเธอไม่ควรสังเกตจากผู้หญิงคนอื่น ๆใส่ของแพงขน

loisel กักขังเธอ

" รอสักครู่ คุณจะเป็นหวัดในเปิด ผมจะเรียกแท็กซี่ "

แต่เธอไม่ฟังเขาอย่างรวดเร็วและตกบันได เมื่อพวกเขาออกในถนนที่พวกเขาไม่สามารถหาแท็กซี่ได้ พวกเขาเริ่มที่จะมองหาหนึ่งเสียงตะโกนที่ไดรเวอร์ที่เขาเห็นผ่านในระยะห่าง

เดินลงสู่แม่น้ำแซน , หมดหวังและตัวสั่น ในที่สุดก็เจอที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง เก่า nightprowling รถม้าซึ่งจะเห็นในปารีสหลังจากที่มืดราวกับว่าพวกเขาอาย shabbiness ในตอนกลางวัน

มันพาพวกเขาไปที่ประตูของพวกเขาใน Rue des ผู้เสียสละน่าเศร้าที่พวกเขาเดินขึ้นห้องของตัวเอง มันคือจุดจบสำหรับเธอ สำหรับเขา เขาคิดว่าเขาต้องอยู่ที่สำนักงานที่ 10 .

เธอถอดเสื้อผ้าที่เธอห่อไหล่ของเธอเพื่อที่จะเห็นตัวเองในความรุ่งโรจน์ของเธอหน้ากระจก แต่ทันใดนั้นเธอก็พูดออกมา . สร้อยคอเป็นอีกรอบคอของเธอ