The fact that Thailand has enough g

The fact that Thailand has enough grains to feed everyone in the country but still has those who do not have enough to eat, is a conflict in the local areas of the country.
the King Bhumibol Adulyadej is aware of the poverty and the troubles of Thai farmers, especially in terms of “rice”.

In 1976, His Majesty the King visited the Karen people in Amphoe Chom Thong, Chiang Mai Province and granted rice paddies to the many village headmen to start a “rice bank” for their communities. His Majesty the King also gave advice to the Karen people, suggesting that a few selected villagers form a committee to oversee the amount of rice given out on loan and received and to manage the “rice bank” account. Local villagers that need rice as food have to sign their names stating how much rice is being borrowed from the bank. When the villagers are able to collect enough rice, they then must return the rice to the rice bank as well as pay a small amount of interest as agreed upon with the committee. The rice that is the interest will be kept in the rice bank and will serve as food for everyone in the village.

The villagers must also help build a silo that is strong enough to store the rice. If the principles of the “rice bank” are followed, then there will be rice in the bank at all times and this amount will increase to the point that there will be enough food for everyone in the village as well as future generations. In the end, the rice bank will be a way of preserving the village’s benefits and will be an alternate food source for the people.

His Majesty the King’s “rice bank” vision became widespread until 1985. More than 4,300 rice banks have been set up around the country covering 57 provinces. And there is over 14.5 million kilograms of rice available in these rice banks. The principles of the “rice bank” can be altered to suit the problems and the different needs of each region or area. For example, how service is provided by the rice bank, which can be offered for nothing or for labor in return, can be determined as needed. And, if funding is required, the village or area can ask for support from the government.

The rice bank is a project set up to help with social welfare. The results of this project are similar to transferring income from the wealthy to the poor. It is a distribution of income that all parties benefit from. The people have a central source of rice that belongs to the village, from which the people can borrow rice for food or to use to cultivate. The villagers must pay interest, which is less than the interest that would have been paid to another merchant or tradesman. And this helps alleviate the troubles of the poor and needy and improves the social status and income of the farmers. This solution is effective and helps build a foundation for improving cooperation among the villagers so that they know how to deal with their problems effectively.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจริงที่ว่า ประเทศไทยมีเมล็ดพอจะเลี้ยงทุกคนในประเทศ แต่ยังคง มีผู้ที่ไม่มีกิน เป็นความขัดแย้งในพื้นที่ท้องถิ่นของประเทศภูมิพลอดุลยเดชจะตระหนักถึงความยากจนและปัญหาของเกษตรกรไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของ "ข้าว"ในปี 1976 สมเด็จคนกะเหรี่ยงในอำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่เข้าเยี่ยมชม และมอบนาให้ headmen หมู่บ้านจำนวนมากเริ่ม "ธนาคารข้าว" สำหรับชุมชน พระบาทสมเด็จยังให้คำแนะนำกับคนกะเหรี่ยง บอกว่า ชาวบ้านเลือกกี่แบบกรรมการดูแลยอดเงินให้กู้ยืม และรับข้าว และ การจัดการบัญชี "ธนาคารข้าว" ชาวบ้านท้องถิ่นที่ต้องการข้าวเป็นอาหารจะลงชื่อว่า ข้าวเท่าไรถูกยืมมาจากธนาคารได้ เมื่อชาวบ้านสามารถเก็บรวบรวมข้าวเพียงพอ พวกเขาแล้วต้องคืนข้าวให้กับธนาคารข้าว เป็นจ่ายดอกเบี้ยจำนวนเล็กน้อยได้ตกลงกับคณะกรรมการ ข้าวที่ดอกเบี้ยจะถูกเก็บไว้ในธนาคารข้าว และจะใช้เป็นอาหารสำหรับทุกคนในหมู่บ้านชาวบ้านยังต้องช่วยสร้างไซโลที่แข็งแรงพอที่จะเก็บข้าว ถ้ามีการปฏิบัติตามหลักการของ "ธนาคารข้าว" แล้วจะมีข้าวของธนาคารตลอดเวลา และยอดเงินนี้จะเพิ่มขึ้นไปยังจุดที่จะมีอาหารที่เพียงพอสำหรับทุกคนในหมู่บ้านเป็นคนรุ่นอนาคต ในสุด ธนาคารข้าวจะมีวิธีของการรักษาผลประโยชน์ของหมู่บ้าน และจะเป็นแหล่งอาหารสำรองสำหรับคนพระวิสัยทัศน์ "ธนาคารข้าว" คิงส์เป็นอย่างกว้างขวางจนถึงปี 1985 ธนาคารข้าว 4,300 กว่ามีการตั้งค่าทั่วประเทศครอบคลุม 57 จังหวัด และมีข้าวกว่า 14.5 ล้านกิโลกรัมในธนาคารข้าวเหล่านี้ หลักการของ "ธนาคารข้าว" สามารถเปลี่ยนแปลงให้เหมาะสมกับปัญหาและความต้องการที่แตกต่างกันของแต่ละภูมิภาคหรือแต่ละพื้นที่ ตัวอย่างเช่น วิธีบริการ โดยธนาคารข้าว ซึ่งสามารถนำเสนออะไร หรือ สำหรับแรงงานกลับ สามารถกำหนดตามความจำเป็น และ ถ้าเงินทุนจำเป็น หมู่บ้านหรือพื้นที่สามารถขอรับการสนับสนุนจากรัฐบาลธนาคารข้าวเป็นโครงการติดตั้งเพื่อช่วยเหลือสวัสดิการสังคม ผลลัพธ์ของโครงการนี้จะคล้ายกับการถ่ายโอนรายได้จากร่ำรวยความยากจน มันเป็นการกระจายรายได้ที่ทุกฝ่ายได้รับประโยชน์จาก คนมีแหล่งกลางของข้าวที่เป็นของวิลเลจ ซึ่งผู้คนสามารถยืมข้าว สำหรับอาหาร หรือใช้ในการเพาะปลูก ชาวบ้านต้องจ่ายดอกเบี้ย ซึ่งน้อยกว่าผลประโยชน์ที่จะได้รับการชำระแล้วไปร้านค้าหรือพ่อค้าอื่น และนี่ช่วยบรรเทาปัญหาความยากจน และผู้ขัดสน และการปรับปรุงสถานะทางสังคมและรายได้ของเกษตรกร วิธีนี้มีประสิทธิภาพ และช่วยสร้างรากฐานสำหรับการพัฒนาความร่วมมือระหว่างชาวบ้านเพื่อให้เขาทราบวิธีจัดการกับปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจริงที่ว่าประเทศไทยมีเมล็ดพอที่จะเลี้ยงทุกคนในประเทศ แต่ก็ยังมีผู้ที่ไม่ได้มีมากพอที่จะกินเป็นความขัดแย้งในระดับท้องถิ่นหรือพื้นที่ของประเทศ.
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชตระหนักถึงความยากจนและปัญหาของไทย เกษตรกรโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของ "ข้าว".

ในปี 1976 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เข้าเยี่ยมชมชาวกะเหรี่ยงในอำเภอจอมทองจังหวัดเชียงใหม่และนาข้าวได้รับไปยังผู้ใหญ่บ้านจำนวนมากที่จะเริ่มต้น "ธนาคารข้าว" สำหรับชุมชนของพวกเขา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวนอกจากนี้ยังให้คำแนะนำแก่ชาวกะเหรี่ยงบอกว่าชาวบ้านที่เลือกไม่กี่รูปแบบคณะกรรมการในการกำกับดูแลปริมาณของข้าวให้ออกเงินให้กู้ยืมและได้รับและการจัดการ "ธนาคารข้าว" บัญชี ชาวบ้านในท้องถิ่นที่ต้องการข้าวเป็นอาหารจะต้องลงนามชื่อของพวกเขาระบุว่าข้าวมากจะถูกยืมมาจากธนาคาร เมื่อชาวบ้านมีความสามารถในการเก็บรวบรวมข้าวพอที่พวกเขาจะต้องกลับข้าวไปยังธนาคารข้าวเช่นเดียวกับการจ่ายเงินจำนวนเล็กน้อยที่น่าสนใจตามที่ตกลงกันไว้กับคณะกรรมการ ข้าวที่เป็นดอกเบี้ยจะถูกเก็บไว้ในธนาคารข้าวและจะทำหน้าที่เป็นอาหารสำหรับทุกคนในหมู่บ้าน.

ชาวบ้านยังต้องช่วยสร้างไซโลที่มีความแข็งแรงพอที่จะเก็บข้าว ถ้าหลักการของ "ธนาคารข้าว" มีการปฏิบัติตามแล้วจะมีข้าวในธนาคารที่ทุกเวลาและเงินจำนวนนี้จะเพิ่มขึ้นไปยังจุดที่จะมีอาหารเพียงพอสำหรับทุกคนในหมู่บ้านเช่นเดียวกับคนรุ่นอนาคต ในท้ายที่สุดธนาคารข้าวจะมีวิธีในการรักษาผลประโยชน์ของหมู่บ้านและจะเป็นแหล่งอาหารทางเลือกสำหรับคน.

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ "ธนาคารข้าว" วิสัยทัศน์เริ่มแพร่หลายจนกระทั่งปี 1985 กว่า 4,300 ธนาคารข้าวได้รับการจัดตั้งขึ้น ทั่วประเทศครอบคลุม 57 จังหวัด และมีมากกว่า 14,500,000 กิโลกรัมข้าวที่มีอยู่ในธนาคารข้าวเหล่านี้ หลักการของ "ธนาคารข้าว" สามารถปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับปัญหาและความต้องการที่แตกต่างกันของแต่ละภูมิภาคหรือพื้นที่ ตัวอย่างเช่นวิธีการให้บริการได้โดยธนาคารข้าวซึ่งสามารถนำเสนอเพื่ออะไรหรือแรงงานในทางกลับกันสามารถกำหนดได้ตามต้องการ และถ้าเงินทุนที่จำเป็นในหมู่บ้านหรือพื้นที่สามารถขอการสนับสนุนจากรัฐบาล.

ธนาคารข้าวเป็นโครงการที่จัดตั้งขึ้นเพื่อช่วยให้มีการจัดสวัสดิการสังคม ผลที่ได้จากโครงการนี้มีความคล้ายคลึงกับการถ่ายโอนรายได้จากการร่ำรวยกับคนยากจน มันเป็นการกระจายรายได้ให้ทุกฝ่ายได้รับประโยชน์จาก คนที่มีแหล่งกลางของข้าวที่เป็นของหมู่บ้านจากการที่ผู้คนสามารถยืมข้าวอาหารหรือเพื่อใช้ในการเพาะปลูก ชาวบ้านจะต้องจ่ายดอกเบี้ยซึ่งน้อยกว่าดอกเบี้ยที่จะได้รับการจ่ายเงินให้กับผู้ประกอบการค้าหรือพ่อค้าอีก และนี้จะช่วยบรรเทาปัญหาของคนยากจนและคนขัดสนและช่วยเพิ่มสถานะทางสังคมและรายได้ของเกษตรกร วิธีการแก้ปัญหานี้จะมีประสิทธิภาพและช่วยสร้างรากฐานสำหรับการปรับปรุงความร่วมมือระหว่างชาวบ้านเพื่อให้พวกเขารู้วิธีที่จะจัดการกับปัญหาของพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความจริงที่ว่าประเทศไทยมีข้าวพอเลี้ยงทุกคนในประเทศ แต่ยังคงมีผู้ที่ไม่ได้มีมากพอที่จะกิน คือ ความขัดแย้งในพื้นที่ท้องถิ่นของประเทศกษัตริย์ภูมิพลอดุลยเดชตระหนักของความยากจนและความทุกข์ยากของชาวนาไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของ " ข้าว "ใน พ.ศ. 2519 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไปเยี่ยมคนกะเหรี่ยงในอำเภอ จอมทอง จังหวัดเชียงใหม่ และให้นาข้าวกับผู้ใหญ่บ้านหลายคนเริ่มที่ " ธนาคารข้าว " เพื่อชุมชนของพวกเขา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ยังได้ให้คำแนะนำแก่ชาวกะเหรี่ยงชี้ให้เห็นว่าชาวบ้านไม่เลือกรูปแบบคณะกรรมการตรวจสอบปริมาณข้าวให้ออกเงินกู้และได้รับและจัดการข้าว " ธนาคาร " บัญชี ชาวบ้านที่ใช้ข้าวเป็นอาหารต้องเซ็น ชื่อ ระบุข้าวเท่าไหร่ที่ถูกยืมจากธนาคาร เมื่อชาวบ้านจะสามารถรวบรวมข้าวเพียงพอ พวกเขาก็ต้องคืนข้าวให้ธนาคารข้าว รวมทั้งจ่ายเป็นจำนวนเงินที่เล็ก ๆของดอกเบี้ยตามที่ตกลงกับคณะกรรมการ ข้าวที่ดอกเบี้ยจะถูกเก็บไว้ในธนาคารข้าว และจะใช้เป็นอาหารสำหรับทุกคนในบ้านชาวบ้านยังต้องช่วยสร้างไซโลที่เข้มแข็งพอที่จะเก็บข้าว ถ้าหลักการของ " ธนาคารข้าว " จะตาม แล้วจะมีข้าวในธนาคารเวลาและจำนวนนี้จะเพิ่มขึ้นไปยังจุดที่จะมีอาหารเพียงพอสำหรับทุกคนในบ้าน รวมทั้งคนรุ่นอนาคต ในที่สุด ธนาคารข้าว จะมีวิธีการรักษาประโยชน์ของหมู่บ้าน และจะเป็นแหล่งอาหารสำรองสำหรับคนพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็น " กษัตริย์ธนาคารข้าว " วิสัยทัศน์เป็นที่แพร่หลายจนถึง 1985 มากกว่า 300 ข้าวธนาคารมีชุดแต่งรอบคันครอบคลุม 57 จังหวัด และมีมากกว่าข้าวที่มีอยู่ในธนาคารข้าวเหล่านี้ 14.5 ล้านกิโลกรัม หลักการของ " ธนาคารข้าว " สามารถปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับปัญหาและความต้องการที่แตกต่างกันของแต่ละภูมิภาคหรือพื้นที่ ตัวอย่างเช่นวิธีการบริการที่ให้บริการโดยธนาคารข้าว ซึ่งสามารถเสนออะไร หรือแรงงานในกลับ สามารถกำหนดได้ตามต้องการ และถ้าเงินเป็นสิ่งจำเป็น หมู่บ้านหรือพื้นที่สามารถขอการสนับสนุนจากรัฐบาลธนาคารข้าว เป็นโครงการที่จัดตั้งขึ้นเพื่อช่วยให้กับประกันสังคม ผลของโครงการนี้จะคล้ายกับการถ่ายโอนรายได้จากคนรวยเพื่อคนจน มันคือการกระจายรายได้ที่ทุกฝ่ายได้รับประโยชน์จาก ประชาชนกลางต้นข้าวที่เป็นของหมู่บ้าน ซึ่งประชาชนสามารถยืมข้าวเป็นอาหาร หรือใช้เพื่อฝึกฝน ชาวบ้านต้องจ่ายดอกเบี้ย ซึ่งน้อยกว่าดอกเบี้ยที่ต้องจ่ายให้ผู้ค้าอื่น หรือพ่อค้า . และนี้จะช่วยบรรเทาความทุกข์ยากของคนจนและคนขัดสน และปรับปรุงสถานะทางสังคม และรายได้ของเกษตรกร วิธีนี้จะมีประสิทธิภาพและช่วยสร้างรากฐานสำหรับการพัฒนาความร่วมมือของชาวบ้านเพื่อให้พวกเขารู้วิธีที่จะจัดการกับปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ