“Senior Han Shan, I won’t be able t

“Senior Han Shan, I won’t be able to keep my promise…

“Demoness Zhixiang, don’t worry about that favor you owe me.”

Then there was Ke Jiusi and Ke Yunhai. Meng Hao thought about many things, and eventually started thinking about his First Severing.

“I didn’t even practice cultivation for three hundred years, and yet completed my First Severing. A great Dao descended, and the Resurrection Lily became my Spirit Severing Treasure. For me, Meng Hao, to live a life like this, well… it’s enough for me!

“In all the lands of South Heaven, few people could even come close to comparing to me!” He suddenly felt very proud of himself. The laughter, the bitterness, the fury, and the memories of his entire life became images that flashed through his mind.

More time passed. Another half month went by, during which time Meng Hao continued to look off into the distance, thinking about the past. Finally one day, the illusory, armored old man suddenly caught his attention.

For months, the old man hadn’t moved at all, and seemed completely empty. Now, his right hand raised up, and a sealing mark appeared. He performed an incantation, and gradually, two colors appeared in his hand, black and white.

However, when Meng Hao went over to try to touch the old man, he was as illusory as ever.

As more time passed, Meng Hao began to pay attention to the way in which the old man meditated. He observed his emptiness, and his incantation gestures, along with the blackness and whiteness that they summoned.

Gradually, he focused more and more on the black and white. It seemed to contain something important, although he wasn’t sure what.

The white seemed to contain all of the colors in Heaven and Earth. It seemed to assimilate everything around and transform it into a similar whiteness. As for the black, it was incredibly potent and domineering, as of no colors were qualified to stand in its presence.

Gradually, Meng Hao immersed himself in observing the old man. Without even realizing it, he began to mediate in the same way, including the breathing exercises and the hand gestures.

Eventually, he even decided that he might as well sit in the exact same position as the old man, superimposing with his illusory form. That way, all of his motions would be exactly the same as the old man’s.

He closed his eyes and immersed himself in the process. Time passed. In the blink of an eye, three years had gone by.

During the three years, Meng Hao grew weaker, and his life force gradually withered away. He didn’t care about that, though. The only thing he was interested in was copying the movements of the old man, and finding a way to keep on living.

One day, he suddenly experienced an emptiness in which he found that neither life nor death were important. As he performed an incantation with his right hand, whiteness became visible.

Suddenly, an ancient voice filled his mind: “When you reach the end of your path, then you will have lost yourself.”

Next, blackness appeared in Meng Hao’s palm.

The ancient voice once again echoed in his mind. “When you reach the end of your path, then all you will have left is yourself.” Meng Hao had the faint sensation that he was in the process of grasping enlightenment.

It was an enlightenment of an unimaginably vast and mysterious great Dao.

“White and black are like the daytime and nighttime…. 1” he muttered. He looked at his right hand and then slowly lifted it up toward the sky. He could sense that if he had a cultivation base, then considering his enlightenment of this Dao, he could turn the sky as dark as night or as bright as day. The interlocking of black and white could unleash a supreme power.

“Too bad I don’t have a cultivation base,” he thought, shaking his head. “Even if I completely understood this Dao, I still couldn’t use it.” He was just about to stand up when suddenly, the ship… stopped moving.

Meng Hao looked up, his eyes wide.

—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"อาวุโสฮั่นชาน ฉันจะไม่สามารถรักษาสัญญาของฉัน..." Demoness Zhixiang ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความโปรดปรานที่คุณเป็นหนี้ฉัน. "แล้ว ก็ Ke Jiusi และหยุนไห่ Ke เมงเฮาคิดเกี่ยวกับหลายสิ่ง และก็เริ่มคิดเกี่ยวกับ Severing แรกของเขา"ฉันไม่ได้แม้กระทั่งปฏิบัติปลูกสามร้อยปี และยัง สมบูรณ์ Severing แรกของฉัน เป็นดาวดีที่สืบเชื้อสาย และลิลลี่ชนม์กลายเป็น สมบัติ Severing วิญญาณของฉัน สำหรับฉัน เฮาเมง การใช้ชีวิตเช่นนี้ ดี...ก็เพียงพอสำหรับผม"ในดินแดนทั้งหมดใต้สวรรค์ บางคนอาจแม้มาใกล้เทียบกับฉัน" เขาก็รู้สึกภูมิใจมากเอง การหัวเราะ ขม ความโกรธ และความทรงจำตลอดชีวิตกลายเป็น ภาพที่ประกายผ่านจิตใจของเขาเวลาผ่านไป อีกครึ่งเดือนไป โดย ในช่วงเวลาที่เฮาเมงยังคงมองออกเป็นระยะทาง คิดถึงอดีตที่ผ่านมา ในที่สุด วันหนึ่ง คนจริง เกราะก็จับความสนใจของเขาเดือน คนเก่าไม่ได้ย้ายทั้งหมด และดูเหมือนว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้ พระหัตถ์ขวายกขึ้น และปรากฏเครื่องหมายปิดผนึก เขาทำการบริกรรม และค่อย ๆ สองสีปรากฏในมือของเขา ขาวดำอย่างไรก็ตาม เมื่องเฮาได้ไปลองไปสัมผัสคนเก่า เขาก็เป็นจริงเช่นเคยในขณะที่เวลาผ่าน เมงเฮาเริ่มให้ความสนใจกับวิธีคิดที่คนเก่า เขาสังเกตเห็นความว่างเปล่าของเขา และท่าทางอาคม พร้อมกับความมืดและความขาวที่พวกเขาเรียกตัวค่อย ๆ เขาเน้นมากสีดำและสีขาว มันดูเหมือนจะประกอบด้วยสิ่งที่สำคัญ ถึงแม้ว่าเขาไม่แน่ใจว่าอะไรสีขาวดูเหมือนจะ มีสีในสวรรค์และโลกทั้งหมด มันดูเหมือนจะดูดซึมทุกอย่างรอบตัว และกลายเป็นสีขาวที่คล้ายกัน สำหรับสีดำ มันถูกเหลือเชื่อศักยภาพ และโดย ณไม่มีสีมีคุณสมบัติเด่นในการแสดงตนค่อย ๆ เฮาเมงแช่อยู่ตัวเองในการสังเกตคน โดยไม่ทันรู้ตัวก็ เขาเริ่มที่จะไกล่เกลี่ยในทางเดียวกัน รวมทั้งฝึกการหายใจและท่าทางมือในที่สุด เขาได้ตัดสินใจว่า เขาเป็นอย่างดีอาจนั่งอยู่ในตำแหน่งเดียวกันที่แน่นอนเป็นคน ซ้อน ด้วยฟอร์มของเขาจริง วิธี การเคลื่อนไหวของเขาทั้งหมดจะตรงเหมือนกับชายชราเขาปิดตาของเขา และแช่ตัวเองในกระบวนการ เวลาที่ผ่านไป ในพริบตา สามปีได้หายไปโดยในระหว่างสามปี เมงเฮาโตอ่อน และพลังชีวิตของเขาค่อย ๆ เหี่ยวไป เขาไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับว่า แม้ว่า สิ่งเดียวที่เขามีความสนใจในการเคลื่อนไหวของคนเก่าที่คัดลอก และหาวิธีที่จะทู่ซี้อยู่กินวันหนึ่ง เขาก็มีประสบการณ์มีความว่างเปล่าซึ่งเขาพบว่าทั้งชีวิต หรือความตายมีความสำคัญ ตอนเขาบริกรรมขวา ขาวกลายเป็นมองเห็นได้ทันใดนั้น เสียงโบราณเต็มไปด้วยจิตใจของเขา: "เมื่อคุณถึงจุดสิ้นสุดของเส้นทางของคุณ แล้วคุณจะสูญเสียตัวเอง"ถัดไป มืดปรากฏในปาล์มเมงเฮาเสียงโบราณดังก้องในใจของเขาอีกครั้ง "เมื่อคุณถึงจุดสิ้นสุดของเส้นทางของคุณ แล้วคุณจะเหลือทั้งหมดเป็นตัวเอง" เมงเฮามีความรู้สึกจาง ๆ ที่กำลังอยู่ในระหว่างการจับการตรัสรู้มันเป็นการตรัสรู้ของ Dao เป็นเกือยใหญ่ และลึกลับดี"ขาวและสีดำอยู่เช่นเวลากลางวันและกลางคืน... 1" เขาญี่ปุ่น เขามองดูที่มือขวาของเขา และจากนั้น ค่อย ๆ ยกมันขึ้นสู่ท้องฟ้า เขาอาจรู้สึกว่า ถ้าเขามีฐานการเพาะปลูก แล้วพิจารณาเขาตรัสรู้ของ Dao นี้ เขาสามารถเปิดฟ้าเป็นสีเข้ม เป็นคืน หรือสว่างเป็นวัน ประสานกันของสีดำและสีขาวสามารถปลดปล่อยพลังงานสูงสุด"เลวร้ายเกินไปฉันไม่มีฐานการเพาะปลูก เขาคิด สั่นศีรษะของเขา "แม้ว่าผมเข้าใจดาวนี้ ฉันยังคงไม่สามารถใช้" แค่กำลังจะยืนขึ้นเมื่อจู่ ๆ เรือ...หยุดเคลื่อนไหวเฮา เมงมองขึ้น ตาของเขามากมาย—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อาวุโสฮันฉานผมจะไม่สามารถที่จะรักษาสัญญาของฉัน ...

" Demoness Zhixiang ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความโปรดปรานที่คุณเป็นหนี้ฉัน. "

จากนั้นก็มี Ke Jiusi และ Ke Yunhai เม้งเฮาคิดเกี่ยวกับหลายสิ่งหลายอย่างและในที่สุดก็เริ่มคิดเกี่ยวกับการตัดครั้งแรกของเขา.

"ผมไม่ได้ฝึกการเพาะปลูกสำหรับสามร้อยปีและยังเสร็จสิ้นการสั้งครั้งแรกของฉัน ดีเชียงดาวสืบเชื้อสายมาและการฟื้นคืนชีพลิลลี่กลายเป็นวิญญาณขาดเทรเชอร์ของฉัน สำหรับผมเม้งเฮาจะมีชีวิตเช่นนี้ดี ... ก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน!

"ในดินแดนทั้งหมดของภาคใต้สวรรค์ไม่กี่คนที่แม้จะมาใกล้เคียงกับเมื่อเทียบกับฉัน!" เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจของตัวเอง เสียงหัวเราะที่ขมขื่นความโกรธและความทรงจำของชีวิตทั้งหมดของเขากลายเป็นภาพที่ผ่านประกายความคิดของเขา.

เวลามากขึ้นผ่าน อีกเดือนครึ่งไปโดยในช่วงเวลาที่เม้งเฮายังคงมองออกไปในระยะทางที่คิดเกี่ยวกับอดีตที่ผ่านมา ในที่สุดวันหนึ่งที่เหลวไหลชายชราหุ้มเกราะจู่ ๆ ก็จับความสนใจของเขา.

สำหรับเดือนคนเก่าไม่ได้ย้ายไปอยู่ที่ทั้งหมดและดูเหมือนว่างเปล่า ตอนนี้มือขวาของเขาขึ้นมาและมาร์คผนึกปรากฏ เขาทำคาถาและค่อยๆสองสีที่ปรากฏอยู่ในมือของเขาสีดำและสีขาว.

แต่เมื่อเม้งเฮาเดินไปลองสัมผัสชายชราเขาเป็นคนที่เหลวไหลเช่นเคย.

เป็นเวลามากขึ้นผ่านเม้งเฮาเริ่ม ให้ความสนใจกับวิธีการที่ชายชราครุ่นคิด เขาสังเกตเห็นความว่างเปล่าของเขาและท่าทางคาถาของเขาพร้อมกับความมืดและความขาวที่พวกเขาเรียก.

ค่อยๆเขามุ่งเน้นมากขึ้นในสีดำและสีขาว มันดูเหมือนว่าจะมีบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญถึงแม้เขาจะไม่แน่ใจว่า.

สีขาวดูเหมือนจะมีทั้งหมดของสีฟ้าและแผ่นดิน ดูเหมือนว่ามันจะดูดซึมสารอาหารทุกอย่างรอบตัวและเปลี่ยนให้มันกลายเป็นสีขาวคล้ายกัน ในฐานะที่เป็นสีดำมันก็ไม่น่าเชื่อที่มีศักยภาพและครอบครองเป็นของไม่มีสีที่มีคุณสมบัติที่จะยืนในการแสดงตน.

ค่อยๆเม้งเฮาหมกมุ่นกับตัวเองในการสังเกตคนเก่า โดยไม่ได้ตระหนักว่าเขาเริ่มที่จะเป็นสื่อกลางในลักษณะเดียวกันรวมทั้งออกกำลังกายการหายใจและท่าทางมือ.

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจว่าเขาเช่นกันอาจจะนั่งอยู่ในตำแหน่งเดียวกันกับชายชราซ้อนแบบฟอร์มเหลวไหลของเขา วิธีการที่ทุกการเคลื่อนไหวของเขาจะเหมือนกับของชายชรา.

เขาปิดตาของเขาและหมกมุ่นกับตัวเองในกระบวนการ เวลาผ่านไป. ในพริบตาสามปีได้หายไปโดย.

ในช่วงสามปีที่ผ่านมาเม้งเฮาเติบโตที่อ่อนแอกว่าและพลังชีวิตของเขาค่อยๆเหี่ยวไป เขาไม่ได้เกี่ยวกับการดูแลที่แม้ว่า สิ่งเดียวที่เขามีความสนใจในการคัดลอกได้รับการเคลื่อนไหวของคนเก่าและหาวิธีที่จะเก็บไว้ในที่อยู่อาศัย.

วันหนึ่งเขาก็มีประสบการณ์ความว่างเปล่าที่เขาพบว่าไม่ว่าจะมีชีวิตหรือตายเป็นเรื่องที่สำคัญ ในขณะที่เขาดำเนินการปลุกเสกด้วยมือข้างขวาของเขาขาวกลายเป็นมองเห็น.

ทันใดนั้นเสียงโบราณที่เต็มไปด้วยความคิดของเขา: ". เมื่อคุณมาถึงจุดสิ้นสุดของเส้นทางของคุณแล้วคุณจะได้หายไปเอง"

ถัดไปมืดปรากฏในปาล์มเม้งเฮาส์

เสียงสะท้อนโบราณครั้งเดียวอีกครั้งในใจของเขา "เมื่อคุณมาถึงจุดสิ้นสุดของเส้นทางของคุณแล้วสิ่งที่คุณจะไม่เคยมีใครเป็นตัวเอง." เม้งเฮามีความรู้สึกลมว่าเขาอยู่ในกระบวนการของการโลภตรัสรู้.

มันเป็นความตรัสรู้ของดาวที่ดีเหลือล้นกว้างใหญ่และลึกลับ.

" สีขาวและสีดำเป็นเหมือนตอนกลางวันและกลางคืน ... 1 "เขาพึมพำ เขามองไปที่มือข้างขวาของเขาแล้วค่อยๆยกขึ้นไปในท้องฟ้า เขาอาจจะรู้สึกว่าถ้าเขามีฐานการเพาะปลูกแล้วพิจารณาการตรัสรู้ของเขาเชียงดาวนี้เขาอาจจะเปลี่ยนท้องฟ้ามืดเหมือนกลางคืนหรือสดใสเท่าวัน ประสานสีขาวสีดำและสามารถปล่อยอำนาจสูงสุด.

"น่าเสียดายที่ผมไม่ได้มีฐานการเพาะปลูก" เขาคิดว่าสั่นศีรษะของเขา "แม้ว่าฉันสมบูรณ์เข้าใจเชียงดาวนี้ผมยังไม่สามารถใช้งานได้." เขาเป็นเพียงเกี่ยวกับการที่จะยืนขึ้นเมื่อจู่ ๆ เรือ ... หยุดเคลื่อนไหว.

เม้งเฮาเงยหน้าขึ้นมองตาของเขากว้าง.

-