“Do you wish to attain eternal life

“Do you wish to attain eternal life?”

“Are you qualified to defy the Heavens and live forever?”

“Do you want to have a type of life that is unique in all Heaven?”

Meng Hao’s mind buzzed. As soon as he entered this world, three sentences entered his ears. They were not spoken by the same person, and they resounded like thunder into his mind and heart.

At the same time, he saw that the sky of this world was a familiar gray color. No gray mist covered the ground, but Meng Hao could see hundreds of thousands of figures, all of them Bridge Slaves, moving at high speed in the direction that he and Zhixiang were standing in.

They moved with incredible speed. In the blink of an eye, these hundreds of thousands of Bridge Slaves neared. However, they did not even glance at Meng Hao and Zhixiang. Their expressions were frustrated, even anxious, as if they had just received a summons. They charged past Meng Hao and Zhixiang, pouring out through the border of the world and into the void.

In the space of about ten breaths, hundreds of thousands of Bridge Slaves had all charged out into the void. After they were gone, the only thing that remained were the faint echoes of their voices.

“When will the Bridge of Immortality reappear like new…? Sir, on what day will we again lay eyes on you…?”

To have so many Bridge Slaves whistling through the air directly next to him caused Meng Hao’s scalp to go numb. He panted as the rock he stood on suddenly stopped moving. Zhixiang looked over at Meng Hao, obviously shaken by the huge number of Bridge Slaves in this world.

Both Meng Hao and Zhixiang heard the voices of the Bridge Slaves, although the voices didn’t seem to be directed just toward the two of them. The words uttered by the hundreds of thousands of Bridge Slaves seemed to be a collective expression of their heartfelt wishes.

Meng Hao and Zhixiang remained motionless as the Bridge Slaves swept past them like spectres. As they left, the world returned to normal. The grayness disappeared, and normal color returned. Meng Hao found that he was completely soaked with cold sweat.

As for Zhixiang, her expression was still one of fear. Even for her, her first thing she thought upon seeing so many Bridge Slaves was that she was going to die.

“According to my understanding,” she said, “it is only because of their hellish destiny that the Bridge Slaves of the Realm of the Bridge Ruins instinctively gather together in groups of a few hundred. But there were so many just now. Could it be that this place… is some immense historical remnant of the ancient Immortal Demon Sect?

“Is that why there were so many of them gathered here? If my speculations are correct, then why would they all leave so suddenly? Their expressions looked anxious. Such emotion should be impossible. Unless….” Suddenly, her eyes filled with terror.

“Unless they were summoned?” said Meng Hao slowly, his eyes glittering as he gave voice to his own speculation.

The two of them stood there silently. As they did, the restored world around them all of a sudden began to tremble violently. Everything shook as the previously clear sky suddenly filled with fissures. The fissures grew bright as a piercing shriek suddenly filled the air.

The ground was quaking so hard that it seemed it might collapse. This entire Immortality Bridgestone landmass seemed to be emitting a shocking howl which echoed into Meng Hao’s ears, shaking him and causing him to cough up a mouthful of blood.

He lost control of his body. It felt as if some incredibly powerful force had slammed into his face. He was tossed backward with a bang, slamming into the border of the void with a bang.

Fortunately, this part of the border had been ripped open, and wasn’t completely restored. Meng Hao flew like a kite with its string cut, directly out into the void.

Simultaneously, blood also sprayed from Zhixiang’s mouth. Several tremors ran through her and it seemed she was incapable of standing up to the force. However, she was apparently still in control of her body as she tumbled backward out through the gap, into the void.

Meng Hao’s face was pale and his mind spun. The coldness of the void surrounded him completely, and his body instantly began to grow stiff. Even worse, his torso was mangled bloodily; numerous bones were broken. Blood spurted out of countless wounds.

It was a critical moment. As for Zhixiang, she was tumbling backward, but clearly wasn’t seriously injured. A violet light appeared in Meng Hao’s eyes as the Violet Pupil Transformation took effect. By sacrificing some of his life force, he was able to heal some of his serious injuries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณต้องการที่จะบรรลุชีวิตนิรันดร์" "คุณมีคุณสมบัติในการต่อต้านชั้นฟ้าทั้งหลายและอยู่ตลอดไป?" "คุณต้องการที่จะมีประเภทของชีวิตที่เป็นเอกลักษณ์ในทุกสวรรค์?" ใจเม้งเฮาส์ buzzed ทันทีที่เขาเข้ามาในโลกนี้สามประโยคป้อนหูของเขา พวกเขาไม่ได้พูดโดยบุคคลคนเดียวกันและพวกเขาดังก้องเหมือนฟ้าร้องเข้าไปในจิตใจและหัวใจของเขา. ในเวลาเดียวกันเขาเห็นว่าท้องฟ้าของโลกนี้เป็นสีเทาที่คุ้นเคย ไม่มีหมอกสีเทาปกคลุมพื้นดิน แต่เม้งเฮาจะได้เห็นหลายร้อยหลายพันของตัวเลขทั้งหมดของพวกเขาสะพานทาสที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงในทิศทางที่ว่าเขาและ Zhixiang กำลังยืนอยู่ใน. พวกเขาย้ายไปอยู่กับความเร็วเหลือเชื่อ ในพริบตาหลายร้อยเหล่านี้นับพันของสะพานทาสใกล้ แต่พวกเขาไม่ได้อย่างรวดเร็วที่เม้ง Hao และ Zhixiang การแสดงออกของพวกเขาผิดหวังกังวลแม้ราวกับว่าพวกเขาเพิ่งได้รับหมายเรียก พวกเขาเรียกเก็บผ่านมาเม้ง Hao และ Zhixiang เทออกผ่านชายแดนของโลกและเป็นโมฆะ. ในพื้นที่ประมาณสิบลมหายใจนับร้อยนับพันของสะพานทาสได้เรียกเก็บทั้งหมดออกเป็นโมฆะ หลังจากที่พวกเขาหายไปสิ่งเดียวที่ยังคงเป็นเสียงสะท้อนลมของเสียงของพวกเขา. "เมื่อสะพานแห่งความเป็นอมตะจะเกิดขึ้นอีกครั้งเหมือนใหม่ ... ? เซอร์ในสิ่งที่วันที่เราจะวางอีกครั้งตากับคุณ ... ? " ที่จะมีทาสสะพานจำนวนมากดังนั้นผิวปากผ่านอากาศโดยตรงไปกับเขาที่เกิดจากหนังศีรษะเม้งเฮาจะไปชา เขา panted เป็นหินที่เขายืนอยู่บนก็หยุดการเคลื่อนย้าย Zhixiang มองไปที่เม้งเฮาสั่นอย่างเห็นได้ชัดโดยจำนวนมากของสะพานทาสในโลกนี้. ทั้งสองเม้ง Hao และ Zhixiang ได้ยินเสียงของทาสสะพานแม้ว่าเสียงไม่ได้ดูเหมือนจะถูกนำไปยังเพียงสองของพวกเขา คำพูดที่พูดโดยหลายร้อยหลายพันสะพานทาสดูเหมือนจะแสดงออกโดยรวมของความปรารถนาอย่างจริงใจของพวกเขา. เม้ง Hao และ Zhixiang ยังคงนิ่งเป็นทาสสะพานกวาดที่ผ่านมาพวกเขาเช่นภูตผี ในฐานะที่พวกเขาออกจากโลกกลับสู่ปกติ grayness หายไปและกลับสีปกติ เม้ง Hao พบว่าเขาถูกแช่อย่างสมบูรณ์กับเหงื่อเย็น. ในฐานะที่เป็น Zhixiang การแสดงออกของเธอยังคงเป็นหนึ่งของความกลัว แม้สำหรับเธอสิ่งแรกที่เธอคิดว่าเมื่อเห็นจำนวนมากดังนั้นทาสสะพานคือการที่เธอกำลังจะตาย. "ตามความเข้าใจของฉัน" เธอกล่าว "มันเป็นเพียงเพราะชะตากรรมชั่วร้ายของพวกเขาที่ทาสสะพานอาณาจักรแห่ง ซากปรักหักพังสะพานสัญชาตญาณรวมตัวกันในกลุ่มไม่กี่ร้อย แต่มีจำนวนมากดังนั้นเพียงแค่ตอนนี้ มันอาจจะเป็นไปได้ว่าสถานที่แห่งนี้ ... มีบางส่วนที่เหลือทางประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ของโบราณอมตะปีศาจนิกาย? "นั่นคือเหตุผลที่มีจำนวนมากดังนั้นของพวกเขารวมตัวกันที่นี่? หากการคาดเดาของฉันถูกต้องแล้วทำไมพวกเขาทั้งหมดจะออกอย่างกะทันหัน? การแสดงออกของพวกเขามองกังวล อารมณ์ความรู้สึกดังกล่าวควรจะเป็นไปไม่ได้ เว้นแต่ ... . "ทันใดนั้นดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว. " ถ้าพวกเขาถูกเรียกตัว? "กล่าวว่าเม้งเฮาช้าอร่ามตาของเขาในขณะที่เขาให้เสียงการเก็งกำไรของเขาเอง. สองของพวกเขายืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ขณะที่พวกเขาได้รับการบูรณะโลกรอบตัวพวกเขาทั้งหมดในทันทีที่เริ่มที่จะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ทุกอย่างส่ายเป็นฟ้าใสก่อนหน้านี้จู่ ๆ ก็เต็มไปด้วยรอยแยก รอยแยกขยายตัวสดใสเป็นร้องว้ายเจาะจู่ ๆ ก็เต็มไปด้วยอากาศ. พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างหนักเพื่อที่ว่ามันดูเหมือนมันอาจจะยุบ ทั้งหมดนี้เป็นอมตะ Bridgestone ทวีปดูเหมือนจะเปล่งเสียงหอนที่น่าตกใจซึ่งสะท้อนในหูเม้งเฮาส์สั่นเขาและทำให้เขาต้องกระอักคำหนึ่งของเลือด. เขาสูญเสียการควบคุมของร่างกายของเขา มันให้ความรู้สึกราวกับว่าบางส่วนกำลังที่มีประสิทธิภาพอย่างไม่น่าเชื่อได้กระแทกเข้ากับใบหน้าของเขา เขาก็ถูกโยนย้อนหลังกับปังกระแทกเข้าไปในเขตแดนของโมฆะโครมครามได้. โชคดีที่เป็นส่วนหนึ่งของชายแดนนี้ได้รับการผ่าท้องและไม่ได้รับการบูรณะอย่างสมบูรณ์ เม้งเฮาบินเช่นว่าวมีการตัดสตริงโดยตรงออกเป็นโมฆะ. พร้อมกันเลือดยังพ่นออกมาจากปากของ Zhixiang หลายแรงสั่นสะเทือนวิ่งผ่านเธอและดูเหมือนเธอก็ไม่สามารถยืนอยู่ได้ถึงแรง อย่างไรก็ตามเธอก็เห็นได้ชัดว่ายังคงอยู่ในการควบคุมของร่างกายของเธอขณะที่เธอร่วงลงไปข้างหลังออกผ่านช่องว่างที่เป็นโมฆะ. ใบหน้าเม้งเฮาเป็นซีดและจิตใจของเขาปั่น ความเย็นของว่างที่ล้อมรอบเขาอย่างสมบูรณ์และร่างกายของเขาทันทีเริ่มที่จะเติบโตแข็ง แม้เลวลำตัวของเขาถูก mangled สะใภ้; กระดูกจำนวนมากถูกทำลาย เลือด spurted ออกมาจากบาดแผลที่นับไม่ถ้วน. มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญ ในฐานะที่เป็น Zhixiang เธอก็ไม้ลอยย้อนหลัง แต่อย่างชัดเจนไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แสงสีม่วงปรากฏในสายตาเม้งเฮาเป็นการเปลี่ยนแปลงสีม่วงนักเรียนได้รับผลกระทบ โดยการเสียสละบางส่วนของพลังชีวิตของเขาเขาก็สามารถที่จะรักษาบางส่วนของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณต้องการที่จะบรรลุชีวิตนิรันดร์ "" คุณมีคุณสมบัติต่อต้านสวรรค์และอยู่ตลอดไป "" คุณต้องการที่จะมีชนิดของชีวิตที่เป็นเอกลักษณ์ในสรวงสวรรค์ "เหม็ง เฮาใจ buzzed . ทันทีที่เขาเข้ามาในโลกนี้ สามประโยคใส่หูของเขา พวกเขาไม่ได้พูดโดยบุคคลเดียวกันและพวกเขาออกอากาศเหมือนฟ้าผ่าลงในจิตใจของเขา และหัวใจในเวลาเดียวกัน เขาเห็นว่าท้องฟ้าของโลกนี้เป็นความคุ้นเคยสีเทา ไม่มีสีเทาหมอกปกคลุมพื้นดิน แต่เมิ่งเฮ่าได้เห็นหลายร้อยหลายพันของตัวเลขที่พวกเขาทั้งหมดสะพานทาส เคลื่อนที่ความเร็วสูงในทิศทางที่เขาและจี้เซียงยืนอยู่ในพวกเขาย้ายด้วยความเร็วเหลือเชื่อ ในชั่วพริบตา เหล่านี้นับร้อยนับพันของทาสสะพานอยู่ใกล้ . อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้มองเมิงเฮา และจี้เซียง . สีหน้าของท้อแท้ แม้กังวล เช่น ถ้าพวกเขาเพิ่งได้รับหมายเรียก พวกเขาคิดและอดีตเเมงจี้เซียง ตักออกผ่านเขตแดนของโลกและเป็นโมฆะในพื้นที่ประมาณสิบครั้ง หลายร้อยหลายพันของทาสสะพานมีทั้งหมดจ่ายออกเป็นโมฆะ หลังจากที่พวกเขาหายไป สิ่งเดียวที่ยังเป็นเสียงสะท้อนเป็นลมในเสียงของพวกเขา" เมื่อสะพานอมตะอีกครั้ง เหมือนใหม่ . . . . . . . ? ท่านครับ ในวันนี่เราจะมองเห็นเธออีกครั้ง . . . . . . . "ต้องเป็นทาสสะพานมากมายผิวปากผ่านอากาศตรงข้างๆเขา ทำให้เมิ่งฮ่าวหนังศีรษะจะชาไปเลย เขาออกมาสั่นแฮกๆ เป็นหิน เขายืนอยู่บนก็หยุดเคลื่อนที่ จี้เซียงมองมากกว่าที่เมิงเฮาว่าสั่น โดยตัวเลขขนาดใหญ่ของทาสบนโลกใบนี้ทั้งเม้ง Hao และจี้เซียงได้ยินเสียงของสะพานทาส แม้เสียงไม่เหมือนที่เพิ่งต่อพวกเขาทั้งสอง คำพูดที่เปล่งออกมาจากหลายร้อยหลายพันของทาสสะพานดูเหมือนจะมีการแสดงออกร่วมกันของความปรารถนาจากใจจริงของเขาเมิง Hao และจี้เซียงยังคงนิ่งเป็นสะพานทาสกวาดที่ผ่านมาพวกเขาชอบ Spectres . ที่พวกเขาซ้าย โลกกลับมาเป็นปกติแล้ว สีเทาสีปกติที่หายตัวไป และกลับมา เมิ่งฮ่าวพบว่าเขาต้องเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ .สำหรับจี้เซียง สีหน้าของเธอยังคงเป็นหนึ่งของความกลัว แม้แต่เธอ เธอ สิ่งแรกที่เธอคิดเมื่อเห็นทาสสะพานมากมายที่เธอกำลังจะตาย" ตามความเข้าใจของฉัน " เธอกล่าวว่า " มันเป็นเพียงเพราะพวกเขาชั่วร้ายชะตาที่สะพานทาสของอาณาจักรของสะพานพัง ตามสัญชาตญาณ มารวมกันในกลุ่มไม่กี่ร้อย แต่ก็มีหลายคนนะ มันอาจจะเป็นสถานที่นั้น . . . นี่เป็นประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ของคนโบราณนิกายอสูรอมตะ" คือว่า ทำไมมีหลายของพวกเขามารวมกันที่นี่ล่ะ ถ้าการคาดเดาของฉันถูกต้อง แล้วทำไมพวกเขาทั้งหมดไปกะทันหันแบบนี้ สีหน้าของเขาดูเป็นกังวล อารมณ์แบบนี้คงเป็นไปไม่ได้ นอกจาก . . . . " จู่ๆ ตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว" ถ้าพวกเขาถูกเรียก ? " บอกว่า เมิงห้าวอย่างช้าๆ ดวงตาวาววับอย่างที่เขาให้เสียงในการเก็งกำไรของเขาเองพวกเขาสองคนยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ เหมือนที่พวกเขาทำ คืนโลกรอบตัวพวกเขาจู่ๆก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง ทุกอย่างก็เป็นท้องฟ้าชัดเจน ก่อนหน้านี้ก็เต็มไปด้วยรอยแยกนั่น แนวเส้นโตสดใสเป็นเสียงกรีดร้องแหลมก็เติมอากาศพื้นดินที่สั่นระริกจึงยากที่ดูเหมือนว่ามันอาจจะยุบ นี้เป็นอมตะทั้งทวีป Bridgestone ดูเหมือนจะเปล่งตกตะลึงหอนซึ่งสะท้อนเข้าไปในหูของเมิ่งเฮ่า สั่น เขาและทำให้เขากระอักเลือดเต็มปาก .เขาสูญเสียการควบคุมของร่างกายของเขา มันรู้สึกเหมือนกับว่า บางชิ้นมีพลังกระแทกใส่หน้าเขา เขาถูกโยนไปข้างหลังกับปัง กระแทกเข้าไปในเขตแดนของโมฆะ โครมครามโชคดีที่ส่วนนี้ของชายแดนได้รับ ripped เปิดและไม่สมบูรณ์บูรณะ เมิ่งเฮ่าบินชอบว่าวกับตัดสายของมันโดยตรงเข้าไปในช่องว่างขณะเดียวกัน เลือดก็ฉีดจากจี้เซียงปาก หลายสั่นวิ่งผ่านเธอ และดูเหมือนว่าเธอไม่สามารถยืนได้ถึงพลัง แต่เธอดูเหมือนยังคงอยู่ในการควบคุมของร่างกายของเธอขณะที่เธอเริ่มถอยหลังออกทางช่องว่างให้เป็นโมฆะหน้าเมิงเฮาคือซีดและจิตใจของเขาปั่น . ความหนาวเย็นของโมฆะล้อมรอบเขาอย่างสมบูรณ์ และร่างกายของเขาทันทีเริ่มที่จะเติบโตแข็ง แม้แต่เลว , ลำตัวของเขาจน bloodily ; กระดูกจำนวนมากเสีย เลือดที่หลุดออกมาของบาดแผลนับไม่ถ้วนมันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญ สำหรับจี้เซียง เธอตีลังกาถอยหลัง แต่ชัดเจนไม่ได้บาดเจ็บสาหัส สีม่วงอ่อนที่ปรากฏอยู่ใน เหม็ง เฮาตาเป็นสีม่วงม่านตา การเอาผล ด้วยการเสียสละบางอย่างบังคับให้ชีวิตของเขาเขาก็สามารถที่จะรักษาบางส่วนของการบาดเจ็บที่ร้ายแรง