The ratio of IDF:SDF was 5:1, since

The ratio of IDF:SDF was 5:1, since the peels of vegetables are usually rich in cellulose and hemicelluloses that make the IDF. In fact, the neutral sugar composition and uronic acids of dietary fiber (Fig. 1) showed that the main sugars of tomato peel fiber are mannose (38.56%), galactose (16.17%), xylose (15.38%), arabinose (15.16%), and glucose (14.64%), which indicates that hemicelluloses are the predominant polysaccharide of this fiber. However, the content of uronic acids, associated with pectin and SDF, was very low. A high proportion of IDF in the tomato fiber could be considered an advantage, because IDF can be used in the food industry as an ingredient to increase the indigestible insoluble compounds. It can also be processed by different approaches (chemical treatments, fermentation, and enzymatic treatment with endo-hydrolases) to convert IDF into SDF (Vitaglione, Napolitano, & Fogliano, 2008). To get a better fiber profile, tomato fiber can be mixed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัตราส่วนของ IDF:SDF เป็น 5:1 ตั้งแต่ peels ผักมักจะอุดมไปด้วยเซลลูโลสและ hemicelluloses ที่ IDF ในความเป็นจริง องค์ประกอบน้ำตาลกลางและกรด uronic กากใย (Fig. 1) พบว่า น้ำตาลหลักของใยเปลือกมะเขือเทศมี mannose (38.56%), กาแล็กโทส (16.17%), xylose (15.38%), arabinose (15.16%), และกลูโคส (14.64%), ซึ่งบ่งชี้ hemicelluloses polysaccharide กันของเส้นใยนี้ อย่างไรก็ตาม เนื้อหาของกรด uronic เกี่ยวข้องกับเพกทินและสตางค์ ถูกมาก สัดส่วนที่สูงของ IDF ในใยมะเขือเทศอาจจะพิจารณาข้อดี เนื่องจาก IDF สามารถใช้ในอุตสาหกรรมอาหารเป็นส่วนผสมเพื่อเพิ่มสารละลาย indigestible มันสามารถยังสามารถประมวลผล โดยวิธีอื่น (เคมีบำบัด หมัก และเอนไซม์ในระบบบำบัด ด้วย endo hydrolases) แปลง IDF เป็น SDF (Vitaglione, Napolitano, & Fogliano, 2008) ได้รับโพรไฟล์ใยดี ใยมะเขือเทศสามารถผสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราส่วนของ IDF นี้: ไอ้เวรเป็น 5: 1 เนื่องจากเปลือกของผักมักจะอุดมไปด้วยเซลลูโลสเฮมิเซลลูโลสและที่ทำให้ IDF ในความเป็นจริงองค์ประกอบน้ำตาลเป็นกลางและกรด uronic ของใยอาหาร (รูปที่ 1). แสดงให้เห็นว่าน้ำตาลหลักของเส้นใยเปลือกมะเขือเทศแมนโนส (38.56%) กาแลคโต (16.17%) ไซโล (15.38%), อราบิโน (15.16% ) และกลูโ​​คส (14.64%) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเฮมิเซลลูโลสเป็น polysaccharide เด่นของเส้นใยนี้ แต่เนื้อหาของกรด uronic ที่เกี่ยวข้องกับเพคตินและไอ้เวรเป็นที่ต่ำมาก สัดส่วนที่สูงของ IDF เส้นใยมะเขือเทศอาจจะถือว่าได้เปรียบเพราะ IDF สามารถนำมาใช้ในอุตสาหกรรมอาหารเป็นส่วนผสมเพื่อเพิ่มสารที่ไม่ละลายน้ำย่อย นอกจากนี้ยังสามารถประมวลผลโดยวิธีการที่แตกต่างกัน (สารเคมีการหมักและการรักษาด้วยเอนไซม์ Endo-hydrolases) เพื่อแปลง IDF เข้า SDF (Vitaglione, Napolitano และ Fogliano 2008) เพื่อให้ได้รายละเอียดที่ดีกว่าเส้นใยไฟเบอร์มะเขือเทศสามารถผสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราส่วนของ IDF sdf คือ 5 : 1 เนื่องจากเปลือกของผักมักจะอุดมไปด้วยเซลลูโลสและ hemicelluloses ทำให้ IDF . ในความเป็นจริง , เป็นกลางน้ำตาลและกรด uronic องค์ประกอบของเส้นใย ( รูปที่ 1 ) พบว่า น้ำตาลหลักของเส้นใยเปลือกมะเขือเทศ แมนโนส ( 38.56 % ) , กาแลคโตส ( 16.17 % ) , B ( ก ) , น้ำตาล ( 15.16 % ) และกลูโคส ( 14.64 % )ซึ่งบ่งชี้ว่า hemicelluloses เป็นโพลีแซคคาไรด์ที่เด่นของไฟเบอร์นี้ อย่างไรก็ตาม เนื้อหาของ uronic กรด ที่เกี่ยวข้องกับเพคติน และเครื่องก็ต่ำมาก สัดส่วนของ IDF ในมะเขือเทศ ไฟเบอร์ อาจจะถือว่าได้เปรียบ เพราะน้อย สามารถใช้ในอุตสาหกรรมอาหารเป็นส่วนผสมเพื่อเพิ่มย่อยสารประกอบที่ไม่ละลายน้ำ .นอกจากนี้ยังสามารถประมวลผลโดยวิธีการที่แตกต่างกัน ( สารเคมี , การหมัก , เอนไซม์ไฮโดรเลสกับเอ็นโด ) เพื่อแปลงเป็น SDF IDF ( vitaglione Napolitano , & , โฟลียาโน เรดิ , 2008 ) ที่จะได้รับรายละเอียดไฟเบอร์ดีกว่า ไฟเบอร์ มะเขือเทศสามารถผสม