Sunday Family Dinners by Courtney G

Sunday Family Dinners by Courtney Gilbert

With more than a decade between the eldest and the youngest children in my family, growing up there were few things we held in common. On a regular day, there was only so much my older brothers could take hearing about my most recent boy band crush or school girl drama. Nor did I have much interest in their discussions of computers or the political matters that were beyond the understanding of a tween girl.

On Sundays though, an hour or two before sunset, a transformation occurred in our home. The long table in our kitchen, whose job day to day was to hold mail and unfinished homework, as well as be a quick pit stop for filling empty bellies, shifted into something much more. Dressed nicely with linen placemats and napkins, the long table became the setting for a family ritual that somehow, in an almost magical way, quieted the differences between us just enough so we could share a meal and get to know each other.

My father at the head of the table was generally a serious man, but became the jovial story-teller for the evening on Sundays. With every juicy steak he served up there was a cheesy joke as its side. He would recount stories from his younger years, or sometimes those of our grandparents’. No matter what the story, there was always a punch line, which would generally draw an exasperated sigh from our mother, signaling that perhaps this story was somewhat exaggerated for comedic effect.

In perfect balance to his meaty steaks and cheery chatter, my mother served up her potatoes and salad along with a verbal newsletter of the comings and goings of family and friends. Birthdays, upcoming celebrations for new babies or marriages and recent accomplishments at jobs were all shared across the table, as well as the tastier tidbits of information that she was hearing through the grapevine. She had her children’s full attention this one night a week, so it was important she share the information with us now as to not risk hearing later, “Mom – you never told me cousin Johnny was getting married?!”

Sitting between our parents at either end of the table, my three older brothers and I would split time between our parents’ conversations and that of our own. I cannot even remember our specific conversations, whether it was music or sports or politics, but I know that we actually talked to each other, about something! And little by little, Sunday by Sunday, we became more than just siblings, we became friends–with each other and with our parents.

The phrase “creature of habit” could very well have been invented in our family. Sunday Family Dinner’s menu every week was (is) steak, potatoes and salad. On occasion and by request only, my father would grill up some fish or burgers along with the steak. But the steak, potatoes and salad always remained the principal of the meal. It was the consistency, something comforting you could count on each week, that brought us back home no matter what and made Sunday Family Dinners a success.

The four siblings are now split between two cities in two states, so Sunday Family Dinner goes to the town that Mom and Dad claim as home for the time. Over the years we’ve added spouses and nieces and nephews to the long table. My father repeats some of his stories from years ago and my mother finds herself forgetting which set of children she has already shared certain family updates with – do the Austin kids know this or was it the Fayetteville kids she told? But little by little, Sunday by Sunday, we continue to share our lives around a long table filled with simple good foods and friends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันอาทิตย์เย็นครอบครัว โดย Courtney Gilbert

กับกว่าทศวรรษที่ผ่านมาระหว่างคนโตและลูกคนเล็กในครอบครัว มีการเจริญเติบโตได้บางสิ่งที่เราจัดกัน ในวันปกติ มีเฉพาะมากของฉันพี่ชายอาจจะได้ยินฉันล่าสุดบอยแบนด์ความสนใจหรือโรงเรียนสาวละคร ไม่มีมากสนใจในการสนทนาของคอมพิวเตอร์หรือเรื่องทางการเมืองที่อยู่นอกเหนือความเข้าใจของสาว tween เป็นการ

วันอาทิตย์ แม้ว่า หนึ่งชั่วโมงหรือสองอาทิตย์ ความเกิดขึ้นในบ้านเรา ตัวยาวในห้องครัวของเรา ซึ่งงานวันมีจดหมายและการบ้านยังไม่เสร็จ รวมทั้งเป็นการหยุดหลุมด่วนกรอก bellies ว่างเปล่า เปลี่ยนเป็นอย่างมาก แต่งตัวดี มี placemats ผ้าปูที่นอนและผ้าเช็ดปาก ตารางยาวเป็น การตั้งค่าสำหรับพิธีกรรมครอบครัวที่อย่างใด ในทางขลังเกือบ quieted ความแตกต่างระหว่างเราเพียงพอดังนั้นเราสามารถแบ่งปันอาหาร และได้รับรู้กัน

พ่อที่หัวตารางโดยทั่วไปถูกคนร้าย แต่เป็นไปอย่างครึกครื้นตลอดเรื่องเบิกสำหรับเย็นวันอาทิตย์ มีสเต็กฉ่ำทุก เขาให้บริการค่ามีตลกเป็นด้านของชีส เขาจะเล่าเรื่องราวจากปีเขาอายุน้อยกว่า หรือบางครั้งของของปู่ย่าตายายของเรา ไม่ว่าอะไรเรื่อง มีเสมอบรรทัดเจาะ ซึ่งโดยทั่วไปจะวาดแยกกันเป็น exasperated จากแม่ของเรา สัญญาณว่า บางทีเรื่องนี้ค่อนข้างค่ะสำหรับผล comedic

ในสมดุล meaty สเต็กของเขาและเรื่องไร้สาระร่าเริง แม่อาหารมันฝรั่งและสลัดพร้อมกับจดหมายข่าววาจาเสด็จมาทั้งและ goings ของครอบครัวและเพื่อนของเธอ วันเกิด ฉลองที่เกิดขึ้นสำหรับเด็กใหม่ หรือชีวิตสมรส และสำเร็จล่าสุดในงานได้ทั้งหมดที่ใช้ร่วมกันในตาราง และเคี้ยวไหนข้อมูลที่เธอได้ฟังผ่านการ grapevine เธอมีความสนใจทั้งหมดของลูกนี้คืนหนึ่งสัปดาห์ ดังนั้นก็สำคัญเธอแบ่งปันข้อมูลกับเราตอนนี้เป็นการไม่เสี่ยงต่อการได้ยินภายหลัง "แม่ – คุณไม่บอกญาติจอห์นรับแต่งงานแล้ว!"

นั่งระหว่างพ่อแม่ของเราที่เป็นส่วนท้ายของตาราง พี่สามของฉันและฉันจะแบ่งเวลาระหว่างสนทนาพ่อแม่ของเราและของเราเอง ฉันไม่สามารถจำบทสนทนาของเราเฉพาะ แม้ว่าเพลง หรือกีฬา หรือเมือง แต่ฉันรู้ว่า เราจะคุยกัน สิ่ง น้อย วันอาทิตย์โดยวันอาทิตย์ เราเป็นพี่น้องมากกว่า เรากลายเป็น friends–with แต่ละอื่น ๆ และพ่อแม่ของเรากัน

วลี "สิ่งมีชีวิตของนิสัย" ได้ดีได้ถูกคิดค้นในครอบครัวของเรา อาหารเย็นวันอาทิตย์ครอบครัวทุกสัปดาห์มีสเต็ก (คือ) มันฝรั่ง และสลัด ในบางโอกาส และร้องขอเท่านั้น พ่อจะย่างปลาหรือเบอร์เกอร์กับสเต็กบาง แต่สเต็ก มันฝรั่ง และสลัดเสมอยังคง หลักของอาหาร มีความสอดคล้อง สิ่งที่ลูกค้าคุณสามารถนับบน แต่ละสัปดาห์ที่นำกลับบ้านไม่ว่าอะไร และได้เย็นวันอาทิตย์ครอบครัวประสบความสำเร็จ

ตอนนี้แบ่งพี่น้องสี่ระหว่างสองเมืองในอเมริกาสอง เพื่อวันอาทิตย์เย็นครอบครัวไปยังเมืองที่แม่และพ่ออ้างเป็นบ้านครั้ง ปีที่ผ่านมา เราได้เพิ่มคู่สมรส และ nieces และ nephews ตารางยาว พ่อซ้ำบางเรื่องราวของเขาจากปีที่ผ่านมา และแม่ของฉันพบว่าตัวเองลืมซึ่งชุดของเธอแล้วได้ร่วมกันปรับปรุงบางครอบครัวมีเด็ก– เด็กออสตินรู้นี้ หรือเป็นเด็กฟาเยตต์วิลล์เธอบอก แต่น้อย วันอาทิตย์โดยวันอาทิตย์ เรายังคงใช้ชีวิตรอบตารางยาวเต็มไป ด้วยอาหารอย่างดีและเพื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาทิตย์ดินเนอร์ครอบครัวโดยกิลเบิร์คอร์ทนี่ด้วยทศวรรษระหว่างคนโตและเด็กที่อายุน้อยที่สุดในครอบครัวของฉันเติบโตขึ้นมามากขึ้นกว่าที่มีอยู่สองสามสิ่งที่เราร่วมกันจัดขึ้นใน ในวันปกติมีเพียงมากพี่ชายของฉันสามารถใช้เวลาที่ได้ยินเกี่ยวกับความสนใจบอยแบนด์ของฉันที่ผ่านมาส่วนใหญ่หรือละครสาวโรงเรียน ผมก็ไม่ได้มีความสนใจมากในการอภิปรายของเครื่องคอมพิวเตอร์ของพวกเขาหรือเรื่องการเมืองที่เกินความเข้าใจของหญิงสาวทวีวันอาทิตย์แม้ว่าหนึ่งหรือสองชั่วโมงก่อนพระอาทิตย์ตกดินการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในบ้านเรา โต๊ะยาวในห้องครัวที่มีงานในแต่ละวันก็จะถือจดหมายและการบ้านยังไม่เสร็จเช่นเดียวกับที่จะหยุดได้อย่างรวดเร็วสำหรับการกรอกท้องว่างเราเปลี่ยนเป็นสิ่งที่มากขึ้น สวมใส่อย่างกับจานผ้าลินินและผ้าเช็ดปากตารางยาวกลายเป็นพิธีกรรมการตั้งค่าสำหรับครอบครัวที่ใดในวิธีที่วิเศษเกือบเงียบความแตกต่างระหว่างเราพอเพียงเพื่อให้เราสามารถรับประทานอาหารร่วมกันและได้รับรู้ซึ่งกันและกันพ่อของฉันที่ หัวของตารางโดยทั่วไปเป็นคนจริงจัง แต่กลายเป็นร่าเริงเล่าเรื่องราวในตอนเย็นวันอาทิตย์ กับทุกสเต็กฉ่ำเขาทำหน้าที่ได้มีเรื่องตลกที่วิเศษเป็นด้านข้าง เขาจะเล่าเรื่องราวจากวัยเด็กของเขาหรือบางครั้งผู้ที่ปู่ย่าตายายของเรา ไม่ว่าเรื่องที่มีเสมอสายหมัดซึ่งโดยทั่วไปจะดึงถอนหายใจโกรธจากแม่ของเราส่งสัญญาณว่าอาจจะเป็นเรื่องนี้ค่อนข้างที่พูดเกินจริงสำหรับผลที่ตลกขบขันในความสมดุลที่สมบูรณ์แบบเพื่อสเต็กเนื้อของเขาและพูดพล่อยชื่นบาน, แม่ของฉันทำหน้าที่ ขึ้นมันฝรั่งและสลัดพร้อมกับจดหมายข่าวทางวาจาของ comings และ goings ของครอบครัวและเพื่อนของเธอ วันเกิดฉลองที่กำลังจะมาสำหรับเด็กใหม่หรือการแต่งงานและความสำเร็จที่ผ่านมาที่งานถูกใช้ร่วมกันทั้งหมดในตารางรวมทั้งเกร็ดเล็กเกร็ดรสชาติของข้อมูลที่เธอได้รับการได้ยินผ่านต้นองุ่น เธอมีความสนใจเต็มลูก ๆ ของเธอนี้คืนหนึ่งสัปดาห์เพื่อให้มันเป็นเรื่องสำคัญที่เธอใช้ข้อมูลร่วมกันกับเราในขณะนี้ที่จะไม่เสี่ยงต่อการได้ยินต่อมา "แม่ - คุณไม่เคยบอกผมว่าญาติของจอห์นนี่จะแต่งงาน?" นั่งระหว่างพ่อแม่ของเราได้ที่ ปลายทั้งของตารางพี่ชายสามคนของฉันและฉันจะแบ่งเวลาระหว่างการสนทนาพ่อแม่ของเราและของเราเอง ฉันจะไม่ได้จำได้ว่าการสนทนาที่เฉพาะเจาะจงของเราไม่ว่าจะเป็นเพลงหรือการเล่นกีฬาหรือการเมือง แต่ฉันรู้ว่าเราจะพูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ เกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง และน้อยอาทิตย์โดยวันอาทิตย์ที่เรากลายเป็นมากกว่าเพียงแค่พี่น้องเรากลายเป็นเพื่อนกับแต่ละอื่น ๆ และกับพ่อแม่ของเราวลี "สิ่งมีชีวิตที่นิสัย" ได้เป็นอย่างดีได้รับการคิดค้นในครอบครัวของเรา เมนูอาหารค่ำครอบครัวอาทิตย์ของทุกสัปดาห์เป็น (เป็น) สเต็กมันฝรั่งและสลัด ในโอกาสและโดยการร้องขอเท่านั้นพ่อของฉันจะย่างปลาบางส่วนหรือเบอร์เกอร์พร้อมกับสเต็ก แต่สเต็กมันฝรั่งและสลัดมักจะยังคงอยู่ที่สำคัญของอาหาร มันเป็นความสอดคล้องบางอย่างปลอบโยนคุณสามารถนับในแต่ละสัปดาห์ที่นำเรากลับบ้านไม่ว่าสิ่งที่ทำและ Dinners อาทิตย์ครอบครัวที่ประสบความสำเร็จทั้งสี่พี่น้องตอนนี้จะแยกระหว่างสองเมืองในสองรัฐดังนั้นอาทิตย์อาหารค่ำครอบครัวไป เมืองที่แม่และพ่อเรียกร้องเป็นบ้านสำหรับเวลา กว่าปีที่เราได้เพิ่มคู่สมรสและหลานสาวและหลานชายไปที่โต๊ะยาว พ่อของฉันซ้ำบางเรื่องของเขาจากปีที่ผ่านมาและแม่ของฉันพบว่าตัวเองลืมชุดที่เด็กเธอได้ใช้ร่วมกันแล้วการปรับปรุงบางอย่างกับครอบครัว - ไม่เด็กออสตินรู้เรื่องนี้หรือว่าเป็นเรื่องที่เด็กฟาเยตต์เธอบอก? แต่นิด ๆ วันอาทิตย์โดยวันอาทิตย์ที่เรายังคงใช้ชีวิตของเรารอบโต๊ะยาวที่เต็มไปด้วยอาหารที่ดีที่ง่ายและเพื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันอาทิตย์ครอบครัว dinners โดย Courtney กิล

กว่าทศวรรษระหว่างลูกคนโตและลูกคนสุดท้องของครอบครัว เติบโตขึ้น มีบางอย่างที่เราจัดขึ้นในทั่วไป ในวันปกติ มีเพียงมากพี่ชายของฉันอาจจะได้ยินเกี่ยวกับล่าสุดบอยแบนด์ขยี้หรือละครสาวโรงเรียนผมไม่ได้มีความสนใจมากในการอภิปรายของเครื่องคอมพิวเตอร์หรือเรื่องทางการเมืองที่เกินความเข้าใจของ Tween สาว

วันอาทิตย์ แม้ว่า หนึ่งหรือสองชั่วโมงก่อนพระอาทิตย์ตก การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในบ้านเรา โต๊ะยาวในห้องครัวของเรา ซึ่งงานในวันนั้นจะถือจดหมายและการบ้านยังไม่เสร็จ รวมทั้งเป็นหลุมอย่างรวดเร็ว หยุดเพื่อเติมท้องว่างเปลี่ยนเป็นอะไรมาก แต่งตัวดีๆที่มี placemats ผ้าลินินผ้าเช็ดปาก โต๊ะยาวเป็นเซ็ตสำหรับครอบครัวในพิธีกรรมนั้นในทางขลังเกือบจะ quieted ความแตกต่างระหว่างเราแค่เพียงพอเพื่อให้เราสามารถแบ่งปันอาหารและได้รับรู้ว่าแต่ละอื่น ๆ

พ่อที่หัวโต๊ะคือโดยทั่วไปแล้วผู้ชายที่ร้ายแรงแต่กลายเป็นหมอดูร่าเริงราวตอนเย็นวันอาทิตย์ กับทุกฉ่ำสเต็กเขาเสิร์ฟขึ้นมีมุขเลี่ยนเป็นด้านข้างของ เขาจะเล่าเรื่องราวจากวัยเด็กของเขา หรือบางครั้งของปู่ย่าตายายของเรา ไม่ว่าเรื่องอะไร มันมักจะเป็นบรรทัด punch ซึ่งมักจะวาด exasperated sigh จากแม่ของเราส่งสัญญาณว่า บางทีเรื่องนี้ค่อนข้างเกินจริงสําหรับผลตลก

ในสมดุลที่สมบูรณ์แบบกับสเต็กเนื้อของเขาและยิ้มแย้มแจ่มใส คุย แม่ของเธอสลัดมันฝรั่งและเสิร์ฟพร้อมกับจดหมายข่าวทางวาจาของ comings และ goings ของครอบครัวและเพื่อน วันเกิด , การเฉลิมฉลองที่จะเกิดขึ้นสำหรับทารกใหม่หรือการแต่งงานและความสำเร็จล่าสุดที่งานทั้งหมดที่ใช้ร่วมกันทั่วทั้งโต๊ะเช่นเดียวกับอร่อย tidbits ข้อมูลที่เธอได้ยินผ่านต้นองุ่น เธอมีความสนใจเต็มเด็กของเธอคืนหนึ่งสัปดาห์ ดังนั้นมันเป็นสิ่งสำคัญที่เธอแบ่งปันข้อมูลกับเราตอนนี้จะไม่เสี่ยง ได้ยินนะ " แม่ - คุณไม่เคยบอกฉันเลยว่าญาติจอนนี่แต่งงาน ? ! ! ! "

นั่งระหว่างพ่อแม่ของเราที่ปลายโต๊ะของผมพี่ชายสามคนและผมจะแบ่งเวลาระหว่างการสนทนาของพ่อแม่ของเราและของเราเอง ผมไม่สามารถจำบทสนทนาเฉพาะของเรา ไม่ว่าจะเป็นดนตรี หรือกีฬา หรือการเมือง แต่ผมรู้ว่าจริงๆแล้วเราพูดกันเรื่องอะไร แล้วค่อย วันอาทิตย์ วันอาทิตย์ เราเป็นมากกว่าแค่พี่น้อง เรากลายเป็นเพื่อนและกับแต่ละอื่น ๆและกับพ่อแม่ของเรา

ประโยคที่ว่า " นิสัยของคน " ดีมากอาจได้รับการคิดค้นขึ้นในครอบครัวของเรา เมนูทุกสัปดาห์ วันอาทิตย์ครอบครัวอาหารเย็นคือ ( เป็น ) สเต็ก , มันฝรั่งและสลัด ในบางโอกาส และขอเพียง พ่อจะย่างปลา หรือเบอร์เกอร์พร้อมกับสเต็ก แต่สเต็ก สลัดมันฝรั่งและมักจะยังคงเป็นหลักของอาหาร มันมีความสอดคล้องอย่างอบอุ่น คุณสามารถนับบนแต่ละสัปดาห์ ที่พาเรากลับบ้าน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น และทำให้ดินเนอร์ครอบครัววันอาทิตย์สำเร็จ

สี่พี่น้องกำลังแยกระหว่างสองเมืองใน 2 รัฐ ดังนั้นมื้อเย็นวันอาทิตย์ไปเมืองที่แม่กับพ่ออ้างว่าเป็นบ้านสำหรับเวลา กว่าปีที่เราได้เพิ่มภรรยาและหลานชายและหลานสาวไปยังโต๊ะยาวพ่อพูดเรื่องราวของเขาจากปีก่อนและแม่ของฉันพบว่าตัวเองลืมซึ่งชุดเด็ก เธอได้ร่วมกันปรับปรุงบางอย่างกับครอบครัวและทำ ออสติน เด็กรู้หรือว่าที่ Fayetteville เด็กเธอบอก ? ทีละนิด วันอาทิตย์ วันอาทิตย์ เรายังคงใช้ชีวิตของเรารอบโต๊ะยาวที่เต็มไปด้วยอาหารที่ดี ง่าย และ เพื่อน