แปลบทความวิจัยAlong time ago, there

แปลบทความวิจัยAlong time ago, there lived an old poet, a thoroughly kind old poet. As he was sitting one evening in his room, a dreadful storm arose without, and the rain streamed down from heaven; but the old poet sat warm and comfortable in his chimney-comer, where the fire blazed and the roasting apple hissed.

"Those who have not a roof over their heads will be wetted to the skin," said the good old poet.

"Oh let me in! Let me in! I am cold, and I'm so wet!" exclaimed suddenly a child that stood crying at the door and knocking for admittance, while the rain poured down, and the wind made all the windows rattle.

"Poor thing!" said the old poet, as he went to open the door. There stood a little boy, quite naked, and the water ran down from his long golden hair; he trembled with cold, and had he not come into a warm room he would most certainly have perished in the frightful tempest.

"Poor child!" said the old poet, as he took the boy by the hand. "Come in, come in, and I will soon restore thee! Thou shalt have wine and roasted apples, for thou art verily a charming child!" And the boy was so really. His eyes were like two bright stars; and although the water trickled down his hair, it waved in beautiful curls. He looked exactly like a little angel, but he was so pale, and his whole body trembled with cold. He had a nice little bow in his hand, but it was quite spoiled by the rain, and the tints of his many-colored arrows ran one into the other.

The old poet seated himself beside his hearth, and took the little fellow on his lap; he squeezed the water out of his dripping hair, warmed his hands between his own, and boiled for him some sweet wine. Then the boy recovered, his cheeks again grew rosy, he jumped down from the lap where he was sitting, and danced round the kind old poet.

"You are a merry fellow," said the old man. "What's your name?"

"My name is Cupid," answered the boy. "Don't you know me? There lies my bow; it shoots well, I can assure you! Look, the weather is now clearing up, and the moon is shining clear again through the window."

"Why, your bow is quite spoiled," said the old poet.

"That were sad indeed," said the boy, and he took the bow in his hand -and examined it on every side. "Oh, it is dry again, and is not hurt at all; the string is quite tight. I will try it directly." And he bent his bow, took aim, and shot an arrow at the old poet, right into his heart. "You see now that my bow was not spoiled," said he laughing; and away he ran.

The naughty boy, to shoot the old poet in that way; he who had taken him into his warm room, who had treated him so kindly, and who had given him warm wine and the very best apples!

The poor poet lay on the earth and wept, for the arrow had really flown into his heart.

"Fie!" said he. "How naughty a boy Cupid is! I will tell all children about him, that they may take care and not play with him, for he will only cause them sorrow and many a heartache."

And all good children to whom he related this story, took great heed of this naughty Cupid; but he made fools of them still, for he is astonishingly cunning. When the university students come from the lectures, he runs beside them in a black coat, and with a book under his arm. It is quite impossible for them to know him, and they walk along with him arm in arm, as if he, too, were a student like themselves; and then, unperceived, he thrusts an arrow to their bosom. When the young maidens come from being examined by the clergyman, or go to church to be confirmed, there he is again close behind them. Yes, he is forever following people. At the play, he sits in the great chandelier and burns in bright flames, so that people think it is really a flame, but they soon discover it is something else. He roves about in the garden of the palace and upon the ramparts: yes, once he even shot your father and mother right in the heart. Ask them only and you will hear what they'll tell you. Oh, he is a naughty boy, that Cupid; you must never have anything to do with him. He is forever running after everybody. Only think, he shot an arrow once at your old grandmother! But that is a long time ago, and it is all past now; however, a thing of that sort she never forgets. Fie, naughty Cupid! But now you know him, and you know, too, how ill-behaved he is!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลา แปลบทความวิจัยAlong แล้ว อาศัยอยู่กวีเก่า กวีเก่าชนิดอย่างละเอียด ขณะที่เขานั่งหนึ่ง ยามเย็นในห้องพัก dreadful พายุที่เกิดขึ้นโดยไม่ และฝนสตรีมลงจากสวรรค์ แต่กวีเก่าส.อบอุ่น และสะดวกสบายในเขาปล่องไฟมา ที่ประกายไฟ และ hissed แอปเปิ้ลคั่ว"ผู้ที่ไม่มีหลังคามีหัวจะเปียกผิว กล่าวว่า กวีเก่าดี"โอ้ ให้ฉันใน ให้ฉันใน ฉันหนาว และผมเปียกดังนั้น " exclaimed เด็กที่ยืนร้องไห้ที่หน้าประตู และเคาะสำหรับควร ในขณะที่สายฝนเทลง และลมทำทุกหน้าต่างสั่น ทันที"โธ่กล่าวกวีเก่า ว่าเขาไปเปิดประตู มียืนชาย ค่อนข้างเปล่า และน้ำวิ่งลงจากเขาผมสีทองยาว เขา trembled กับเย็น และเขาไม่มาเข้าไปในห้องอบอุ่นที่เขาจะแน่นอนที่สุดได้เปิดมั่ง frightful"เด็กแย่" กล่าวกวีเก่า ว่าเขาเอาเด็กจากมือ "เข้ามา มา และฉันจะคืนเร็ว ๆ ข้า อย่ามีไวน์และคั่วแอปเปิ้ล สำหรับข้าว่าถ้าผู้ใดพบเด็ก" และเด็กผู้ชายดังนั้นจริง ๆ ตาของเขาได้เช่นสองดาวสดใส และถึงแม้ว่าน้ำ trickled ลงผมของเขา มันโบกในผมลอนสวย เขาดูเหมือนว่าเทวดาที่เล็กน้อย แต่เขาเป็นดังนั้นซีด และ trembled ทั้งตัว ด้วยความหนาว เขามีโบว์เล็ก ๆ ดีในมือของเขา แต่มันเป็นนิสัยเสีย โดยฝนค่อนข้าง และสีของลูกศรของเขาหลายสีวิ่งเข้าไปในอื่น ๆกวีเก่าตัวเองนั่งอยู่ข้างเตาของเขา และเอาเพื่อนน้อยบนตักของเขา เขาบีบน้ำออกจากผมของเขาหยด อุ่นมือของเขาระหว่างของเขาเอง และต้มไวน์หวานสำหรับเขา แล้วเด็กกู้คืน แก้มเขาอีกโตโรซี่ เขากระโดดลงจากตักที่เขานั่ง และเต้นรอบกวีเก่าชนิด"คุณมีเพื่อนสุขสันต์ กล่าวว่า คนเก่า "ชื่อของคุณคืออะไร""ชื่อของฉันคือ กามเทพ ตอบเด็ก "คุณไม่รู้หรือฉัน มีอยู่คันธนูของฉัน มันถ่ายดี ฉันสามารถมั่นใจได้ ดู ตอนนี้สะอาดสภาพอากาศ และดวงจันทร์จะส่องแสงใสผ่านหน้าต่างอีกครั้ง""ทำไม ธนูของคุณค่อนข้างบูดปลาร้า กล่าวว่า กวีเก่า"ที่ได้เศร้าจริง ๆ กล่าวว่า เด็กผู้ชาย และเขาเอาคันธนูในเขา มือ - และตรวจสอบในทุก ๆ ด้าน "โอ้ มันแห้งอีกครั้ง และไม่เจ็บเลย สายอักขระจะค่อนข้างแน่น ผมจะลองมันโดยตรง" และเขางอคันธนูของเขา เอาเป้าหมาย และยิงลูกศรที่กวีเก่า ลงในหัวใจของเขา "ดูที่โบว์ของฉันมีนิสัยเสีย กล่าวว่า เขาหัวเราะ และเขาวิ่งออกไปเด็กซน ยิงกวีเก่าในทางที่ เขาผู้ที่นำเขาเข้าไปในห้องของเขาอบอุ่น ใครมีถือว่าเขาดี และที่ให้เขาอบอุ่นไวน์และแอปเปิ้ลที่ดีที่สุดกวีดีวางบนโลก และ ร้องไห้ สำหรับลูกศรได้บินเข้าไปในหัวใจของเขาจริง ๆ"เขตข้อ" กล่าวว่า เขา "ซนเด็กกามเทพเป็น ฉันจะบอกเด็กเกี่ยวกับเขา ที่ พวกเขาอาจจะดูแล และไม่เล่นกับเขา สำหรับเขาเท่านั้นจะทำให้ความเศร้าโศกและสู่ความโศกเศร้ามากขึ้น"และคนที่เขาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เด็กดีเอาดีปฏิบัติตามของกามเทพซนนี้ แต่เขาทำคนโง่ของพวกเขายังคง ไม่ฉลาดแกมโกงอย่างน่าอัศจรรย์ เมื่อนักศึกษาในมหาวิทยาลัยจากการบรรยาย วิ่งข้าง ๆ ในเสื้อสีดำ และ ด้วยการอ่านหนังสือภายใต้แขนของเขา มันค่อนข้างเป็นไปไม่ได้รู้จักพระองค์ และพวกเขาเดินด้วยแขนแขน เขา เกินไป ได้เป็นนักเรียนเช่นตัวเอง แล้ว unperceived เขา thrusts ลูกศรกับคู่หูของพวกเขา เมื่อเมเดนหนุ่มสาวจากการตรวจสอบโดย clergyman หรือไปโบสถ์เพื่อยืนยัน มีเขาอยู่อีกใกล้เบื้องหลังพวกเขา ใช่ เขามีต่อท่านตลอดไป ที่เล่น เขาตั้งอยู่ในโคมระย้าดี และเผาในเปลวไฟสว่าง เพื่อให้คนคิดว่า เป็นเปลวไฟ แต่พวกเขาพบมันเป็นอย่างอื่น เขา roves เกี่ยวกับในสวน ของพระราชวัง และ เมื่อป้อมปราการ: ใช่ เมื่อเขาแม้ยิงคุณพ่อ และคุณแม่ในการ ขอให้พวกเขาเท่านั้น และคุณจะได้ยินสิ่งที่พวกเขาจะบอกคุณ โอ้ เขาเป็นเด็กที่ซน กามเทพที่ คุณต้องไม่เคยมีอะไรกับเขา เขาอยู่ตลอดหลังจากทุกคน เพียง คิด เขายิงลูกศรครั้งที่ของคุณยายเก่า แต่ก็นานมาแล้ว และตอนนี้ ที่ผ่านมาทั้งหมด อย่างไรก็ตาม สิ่งที่จัดเรียงเธอไม่ลืมกัน เขตข้อ กามเทพซน แต่ตอนนี้ คุณรู้เขา และคุณ ทราบ เกินไป วิธี ill behaved เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แปลบทความวิจัยพร้อมเวลาที่ผ่านมามีชีวิตอยู่กวีเก่ากวีเก่าชนิดอย่างละเอียด ขณะที่เขากำลังนั่งอยู่ในเย็นวันหนึ่งในห้องพักของเขาเป็นพายุที่น่ากลัวเกิดขึ้นโดยไม่ต้องและมีฝนไหลลงมาจากสวรรค์ แต่กวีเก่านั่งอบอุ่นและสะดวกสบายในเขาปล่องไฟ Comer ที่ไฟประกายและแอปเปิ้คั่ว hissed.

"ผู้ที่ยังไม่หลังคาเหนือศีรษะของพวกเขาจะได้รับการเปียกให้กับผิว" กล่าวว่ากวีเก่าที่ดี.

"โอ้ ให้ฉันใน! ให้ฉันใน! ผมเย็นและฉันเปียกมาก! " อุทานออกมาทันใดนั้นเด็กที่ยืนร้องไห้อยู่ที่ประตูและเคาะสำหรับอนุญาติในขณะที่ฝนเทลงและลมที่ทำหน้าต่างทั้งหมดสั่น.

"สิ่งที่แย่!" กล่าวว่ากวีเก่าในขณะที่เขาเดินไปเปิดประตู มีเด็กชายตัวเล็ก ๆ ค่อนข้างเปลือยกายยืนและน้ำไหลลงมาจากผมสีทองของเขายาว เขาสั่นด้วยความหนาวเย็นและมีเขาไม่ได้เข้ามาในห้องที่อบอุ่นเขาจะแน่นอนที่สุดมีการเสียชีวิตในพายุที่น่ากลัว.

"เด็กแย่!" กล่าวว่ากวีเก่าในขณะที่เขาเอาเด็กด้วยมือ "มาในมาในเร็ว ๆ นี้และฉันจะเรียกคืนเจ้า! อย่ามีไวน์และคั่วแอปเปิ้ลเพราะพระองค์ทรงเป็นจริงแล้วเด็กที่มีเสน่ห์!" และเด็กได้ดังนั้นจริงๆ ดวงตาของเขาเหมือนสองดาวสว่าง; และถึงแม้ว่าน้ำไหลลงผมของเขาก็โบกมือในหยิกสวยงาม เขามองเหมือนเทวดาน้อย แต่เขาก็อ่อนมากและร่างกายทั้งหมดของเขาสั่นด้วยความหนาวเย็น เขามีโบว์เล็ก ๆ น้อย ๆ มีความสุขในมือของเขา แต่มันก็นิสัยเสียมากโดยฝนและอ่อนของลูกศรมีหลายสีของเขาวิ่งหนึ่งในอื่น ๆ .

กวีเก่าทรุดตัวลงนั่งข้างเตาไฟของเขาและเอาเพื่อน ๆ ของเขา ตัก; เขาบีบน้ำออกจากผมหยดของเขาอุ่นมือของเขาระหว่างเขาเองและต้มสำหรับเขาบางไวน์หวาน แล้วเด็กหายแก้มของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้งเป็นสีดอกกุหลาบเขากระโดดลงมาจากตักที่เขากำลังนั่งอยู่และเต้นรอบชนิดกวีเก่า.

"คุณเป็นเพื่อนที่เมอร์รี่" ชายชรากล่าวว่า "คุณชื่ออะไร?"

"ฉันชื่อกามเทพ" ตอบเด็ก "คุณไม่รู้จักผมมีคันธนูของข้าอยู่? มันยิงดีฉันสามารถมั่นใจได้ดูสภาพอากาศอยู่ในขณะนี้การล้างขึ้นและดวงจันทร์จะส่องแสงที่ชัดเจนอีกครั้งผ่านหน้าต่าง!."

"ทำไมคันธนูของคุณค่อนข้าง นิสัยเสีย "กล่าวว่ากวีเก่า.

" นั่นเป็นเรื่องน่าเศร้าจริง "กล่าวว่าเด็กและเขาเอาคันธนูในมือของเขาและอื่นตรวจสอบได้ในทุกด้าน "โอ้มันแห้งอีกครั้งและจะไม่เจ็บเลย; สตริงค่อนข้างแน่นผมจะพยายามโดยตรง.." และเขาโก่งธนูของพระองค์เล็งและยิงลูกศรที่กวีเก่าขวาเข้าไปในหัวใจของเขา "คุณเห็นว่าตอนนี้โบว์ของฉันไม่ได้นิสัยเสีย" กล่าวว่าเขาหัวเราะ; และอยู่ห่างเขาวิ่ง.

เด็กซนที่จะยิงกวีเก่าในทางที่มิ เขาเป็นคนที่ได้พาเขาเข้าไปในห้องอุ่น ๆ ของเขาที่ได้รับการรักษาเขาเพื่อความกรุณาและผู้ที่ให้เขาไวน์อบอุ่นและแอปเปิ้ลที่ดีที่สุดมาก!

กวีที่ไม่ดีวางอยู่บนแผ่นดินและร้องไห้สำหรับลูกได้บินจริงในหัวใจของเขา

"เหม่!" กล่าวว่าเขา "วิธีซนเด็กกามเทพคือผมจะบอกเด็กทุกคนเกี่ยวกับเขาว่าพวกเขาอาจจะดูแลและไม่ได้เล่นกับเขาสำหรับเขาเท่านั้นที่จะทำให้พวกเขาเศร้าโศกและหลายความโศกเศร้า."

คนดีทั้งหมดให้กับคนที่เขาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เอาเอาใจใส่ที่ดีของซนกามเทพนี้ แต่เขาทำให้คนโง่ของพวกเขายังคงเพราะเขาเป็นคนฉลาดแกมโกงอย่างน่าอัศจรรย์ เมื่อนักศึกษามหาวิทยาลัยมาจากการบรรยายเขาวิ่งข้างในเสื้อสีดำและมีหนังสือใต้แขนของเขา มันค่อนข้างเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะรู้ว่าเขาและพวกเขาเดินไปพร้อมกับเขาแขนแขนราวกับว่าเขาก็เป็นนักศึกษาเหมือนตัวเอง; แล้ว unperceived เขายัดลูกศรเพื่ออกของเขา เมื่อหนุ่มสาวมาจากการถูกตรวจสอบโดยนักบวชหรือไปที่คริสตจักรได้รับการยืนยันมีเขาเป็นอีกครั้งใกล้อยู่เบื้องหลังพวกเขา ใช่เขาเป็นตลอดไปดังต่อไปนี้คน ที่เล่นที่เขานั่งอยู่ในโคมไฟระย้าที่ดีและการเผาไหม้ในเปลวไฟสว่างเพื่อให้ผู้คนคิดว่ามันเป็นจริงๆเปลวไฟ แต่ในไม่ช้าพวกเขาค้นพบมันเป็นอย่างอื่น เขาเคลื่อนไปเกี่ยวกับในสวนของพระราชวังและบนกำแพง: ใช่แม้เมื่อเขายิงพ่อและแม่ของคุณได้ในหัวใจ ขอให้พวกเขาเท่านั้นและคุณจะได้ยินสิ่งที่พวกเขาจะบอกคุณ โอ้เขาเป็นเด็กซนที่กามเทพ; คุณต้องไม่เคยมีอะไรที่จะทำอย่างไรกับเขา เขาเป็นตลอดไปทำงานหลังจากที่ทุกคน เพียง แต่คิดว่าเขายิงลูกศรครั้งเดียวที่คุณยายเก่าของคุณ! แต่นั่นเป็นเวลานานที่ผ่านมาและมันก็เป็นอดีตไปแล้ว แต่สิ่งที่ของการจัดเรียงที่เธอไม่เคยลืม เหม่ซนกามเทพ! แต่ตอนนี้คุณรู้ว่าเขาและคุณรู้เหมือนกันว่าไม่ดีมีมารยาทเขาเป็น!