The Tower was oriented with its str

The Tower was oriented with its strongest and most impressive defences overlooking Saxon London, which archaeologist Alan Vince suggests was deliberate.[3] It would have visually dominated the surrounding area and stood out to traffic on the River Thames.The castle is made up of three "wards", or enclosures. The innermost ward contains the White Tower and is the earliest phase of the castle. Encircling it to the north, east, and west is the inner ward, built during the reign of Richard the Lionheart (1189–1199). Finally, there is the outer ward which encompasses the castle and was built under Edward I. Although there were several phases of expansion after William the Conqueror founded the Tower of London, the general layout has remained the same since Edward I completed his rebuild in 1285. The castle encloses an area of almost 12 acres (4.9 ha) with a further 6 acres (2.4 ha) around the Tower of London constituting the Tower Liberties – land under the direct influence of the castle and cleared for military reasons.The precursor of the Liberties was laid out in the 13th century when Henry IIIordered that a strip of land adjacent to the castle be kept clear.Despite popular fiction, the Tower of London never had a permanent torture chamber, although the basement of the White Tower housed a rack in later periods. Tower Wharf was built on the bank of the Thames under Edward I and was expanded to its current size during the reign of Richard II (1377–1399)
White Tower
The White Tower is a keep (also known as a donjon),which was often the strongest structure in a medieval castle, and contained lodgings suitable for the lord – in this case the king or his representative. According to military historian Allen Brown, "The great tower [White Tower] was also, by virtue of its strength, majesty and lordly accommodation, the donjon par excellence".As one of the largest keeps in the Christian world, the White Tower has been described as "the most complete eleventh-century palace in Europe".
The White Tower, not including its projecting corner towers, measures 36 by 32 metres (118 by 105 ft) at the base, and is 27 m (90 ft) high at the southern battlements. The structure was originally three storeys high, comprising a basement floor, an entrance level, and an upper floor. The entrance, as is usual in Norman keeps, was above ground, in this case on the south face, and accessed via a wooden staircase which could be removed in the event of an attack. It was probably during Henry II's reign (1154–1189) that a forebuilding was added to the south side of the tower to provide extra defences to the entrance, but it has not survived. Each floor was divided into three chambers, the largest in the west, a smaller room in the north-east, and the chapel taking up the entrance and upper floors of the south-east. At the western corners of the building are square towers, while to the north-east a round tower houses a spiral staircase. At the south-east corner there is a larger semi-circular projection which accommodates the apse of the chapel. As the building was intended to be a comfortable residence as well as a stronghold, latrines were built into the walls, and four fireplaces provided warmth.]
The main building material is Kentish rag-stone, although some local mudstone was also used. Caen stone was imported from northern France to provide details in the Tower's facing, although little of the original material survives as it was replaced with Portland stone in the 17th and 18th centuries. As most of the Tower's windows were enlarged in the 18th century, only two original – albeit restored – examples remain, in the south wall at the gallery level.
The tower was terraced into the side of a mound, so the northern side of the basement is partially below ground level. As was typical of most keeps, the bottom floor was an undercroft used for storage. One of the rooms contained a well. Although the layout has remained the same since the tower's construction, the interior of the basement dates mostly from the 18th century when the floor was lowered and the pre-existing timber vaults were replaced with brick counterparts. The basement is lit through small slits.
The entrance floor was probably intended for the use of the Constable of the Tower, Lieutenant of the Tower of London and other important officials. The south entrance was blocked during the 17th century, and not reopened until 1973. Those heading to the upper floor had to pass through a smaller chamber to the east, also connected to the entrance floor. The crypt of St John's Chapeloccupied the south-east corner and was accessible only from the eastern chamber. There is a recess in the north wall of the crypt; according to Geoffrey Parnell, Keeper of the Tower History at the Royal Armouries, "the windowless form and restricted access, suggest that it was designed as a strong-room for safekeeping of royal treasures and important documents".
The upper floor contained a grand hall in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทาวเวอร์มา ด้วยความแข็งแกร่ง และป้องกันประทับใจวิวลอนดอนแซก แก่นักโบราณคดีซึ่งวินซ์ Alan แนะนำเจตนา [3]จะมีสายตาครอบงำพื้นที่โดยรอบ และที่โดดเด่นในการรับส่งข้อมูลบน Thames.The เวอร์ที่ปราสาทขึ้นเป็นสาม "แขวง" หรือเปลือก ผู้ป่วยในประกอบด้วยไวท์ทาวเวอร์ และเป็นขั้นตอนแรกสุดของปราสาท ชัดเจนทางทิศเหนือ ตะวันออก และตกเป็นผู้ป่วยภายใน สร้างขึ้นในรัชสมัยของริชาร์ดสิงห์ (1189 รายการ – 1199) ในที่สุด มีผู้ป่วยนอกซึ่งประกอบด้วยปราสาท และสร้างใต้เอ็ดเวิร์ดฉัน แม้ว่าจะมีหลายระยะของการขยายตัวหลังจากที่หอคอยแห่งลอนดอนก่อตั้ง William พิชิต เค้าโครงทั่วไปยังคงเหมือนกันตั้งแต่เอ็ดเวิร์ด ฉันเสร็จแล้วเขาสร้างใน 1285 ปราสาทใส่พื้นที่เกือบ 12 ไร่ (4.9 ฮา) กับการ 6 เอเคอร์ต่อ (2.4 ฮา) รอบ ๆ หอคอยลอนดอนประกอบทาวเวอร์เสรีภาพ – ที่ดินภายใต้อิทธิพลทางตรงของปราสาท และข้อมูลสำหรับเหตุผลที่ทหาร สารตั้งต้นของเสรีภาพถูกวางในศตวรรษที่ 13 เมื่อ Henry IIIordered ที่เก็บของที่ดินติดกับปราสาทชัดเจน แม้นิยายยอดนิยม หอคอยแห่งลอนดอนไม่เคยมีห้องทรมานถาวร แม้ว่าชั้นใต้ดินของอาคารสีขาวชั้นที่ตั้งอยู่ในระยะหลัง ทาวเวอร์สร้างขึ้นในธนาคารของเทมส์ใต้เอ็ดเวิร์ดฉัน และขยายเป็นขนาดปัจจุบันในรัชสมัยของริชาร์ด II (ค.ศ. 1377-1399)กม.การให้ (ที่รู้จักกันในคูหา), ซึ่งเป็นโครงสร้างที่แข็งแกร่งในปราสาทยุคกลางมักจะ เป็นไวท์ทาวเวอร์ และอยู่พักที่เหมาะกับพระเจ้าหรือในกรณีกษัตริย์หรือตัวแทนของ ตามที่นักประวัติศาสตร์ทหารน้ำตาลอัลเลน "หอมาก [ไวท์ทาวเวอร์] เป็นยัง อาศัยอำนาจตามความแข็งแกร่ง สมเด็จ และอุปกรณ์เครื่องใช้สอยที่ พัก คูหาเจ๋ง" เป็นหนึ่งเก็บที่ใหญ่ที่สุดในโลกคริสเตียน ไวท์ทาวเวอร์ได้รับการอธิบายการเป็น "สมบูรณ์ที่สุดสิบเอ็ดศตวรรษพระราชวังในยุโรป"The White Tower, not including its projecting corner towers, measures 36 by 32 metres (118 by 105 ft) at the base, and is 27 m (90 ft) high at the southern battlements. The structure was originally three storeys high, comprising a basement floor, an entrance level, and an upper floor. The entrance, as is usual in Norman keeps, was above ground, in this case on the south face, and accessed via a wooden staircase which could be removed in the event of an attack. It was probably during Henry II's reign (1154–1189) that a forebuilding was added to the south side of the tower to provide extra defences to the entrance, but it has not survived. Each floor was divided into three chambers, the largest in the west, a smaller room in the north-east, and the chapel taking up the entrance and upper floors of the south-east. At the western corners of the building are square towers, while to the north-east a round tower houses a spiral staircase. At the south-east corner there is a larger semi-circular projection which accommodates the apse of the chapel. As the building was intended to be a comfortable residence as well as a stronghold, latrines were built into the walls, and four fireplaces provided warmth.]The main building material is Kentish rag-stone, although some local mudstone was also used. Caen stone was imported from northern France to provide details in the Tower's facing, although little of the original material survives as it was replaced with Portland stone in the 17th and 18th centuries. As most of the Tower's windows were enlarged in the 18th century, only two original – albeit restored – examples remain, in the south wall at the gallery level. The tower was terraced into the side of a mound, so the northern side of the basement is partially below ground level. As was typical of most keeps, the bottom floor was an undercroft used for storage. One of the rooms contained a well. Although the layout has remained the same since the tower's construction, the interior of the basement dates mostly from the 18th century when the floor was lowered and the pre-existing timber vaults were replaced with brick counterparts. The basement is lit through small slits. The entrance floor was probably intended for the use of the Constable of the Tower, Lieutenant of the Tower of London and other important officials. The south entrance was blocked during the 17th century, and not reopened until 1973. Those heading to the upper floor had to pass through a smaller chamber to the east, also connected to the entrance floor. The crypt of St John's Chapeloccupied the south-east corner and was accessible only from the eastern chamber. There is a recess in the north wall of the crypt; according to Geoffrey Parnell, Keeper of the Tower History at the Royal Armouries, "the windowless form and restricted access, suggest that it was designed as a strong-room for safekeeping of royal treasures and important documents". The upper floor contained a grand hall in

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หอคอยที่มุ่งเน้นกับการป้องกันที่แข็งแกร่งและน่าประทับใจมากที่สุดที่สามารถมองเห็นชาวอังกฤษในกรุงลอนดอนซึ่งนักโบราณคดีลันวินซ์แสดงให้เห็นเป็นเจตนา. [3] มันจะมีความโดดเด่นมองเห็นพื้นที่โดยรอบและยืนออกการจราจรบนปราสาทแม่น้ำ Thames.The ถูกสร้างขึ้นจาก สาม "วอร์ด" หรือเปลือก หอผู้ป่วยในสุดมีหอคอยสีขาวและเป็นขั้นตอนแรกของปราสาท ล้อมรอบมันไปทางทิศเหนือทิศตะวันออกและทิศตะวันตกเป็นหอผู้ป่วยภายในสร้างขึ้นในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าริชาร์ดสิงห์ (1189-1199) ในที่สุดก็มีหอผู้ป่วยนอกซึ่งครอบคลุมปราสาทและถูกสร้างขึ้นภายใต้เอ็ดเวิร์ดฉันแม้ว่าจะมีหลายขั้นตอนของการขยายตัวหลังจากที่วิลเลียมผู้พิชิตก่อตั้งหอคอยแห่งลอนดอนรูปแบบทั่วไปมีอยู่เดิมตั้งแต่เอ็ดเวิร์ดฉันเสร็จเขาสร้างใน 1285 . ปราสาทล้อมรอบพื้นที่เกือบ 12 เอเคอร์ (4.9 ฮ่า) ​​กับอีก 6 ไร่ (2.4 ฮ่า) ​​รอบหอคอยแห่งลอนดอนประกอบเป็นเสรีภาพทาวเวอร์ - ที่ดินภายใต้อิทธิพลโดยตรงของปราสาทและเคลียร์ปูชนียบุคคล reasons.The ทหาร เสรีภาพที่วางอยู่ในศตวรรษที่ 13 เมื่อเฮนรี่ IIIordered ว่าที่ดินแถบที่อยู่ติดกับปราสาทจะถูกเก็บไว้ clear.Despite นิยมนิยายหอคอยแห่งลอนดอนไม่เคยมีห้องทรมานถาวรแม้ว่าชั้นใต้ดินของอาคารสีขาวตั้งอยู่ชั้น ในระยะเวลาต่อมา ทาวเวอร์ท่าเรือถูกสร้างขึ้นบนฝั่งแม่น้ำเทมส์ภายใต้เอ็ดเวิร์ดฉันและได้รับการขยายตัวในปัจจุบันมีขนาดในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าริชาร์ดครั้งที่สอง (1377-1399)
หอคอยสีขาว
สีขาว Tower เป็น Keep (หรือเรียกว่าหอคอยก) ซึ่งมักจะเป็น โครงสร้างที่แข็งแกร่งที่สุดในปราสาทยุคกลางและมีที่พักที่เหมาะสำหรับเจ้านาย - ในกรณีนี้พระมหากษัตริย์หรือตัวแทนของเขา อ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ทหารอัลเลนบราวน์ "หอคอยใหญ่ [สีขาวทาวเวอร์] ก็ยังโดยอาศัยอำนาจตามความแข็งแรง, ที่พักพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสง่างามที่หอคอยเลิศ" ้นหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดในโลกช่วยให้คริสเตียนหอคอยสีขาวมี รับการอธิบายว่า "ที่สมบูรณ์แบบที่สุดของพระราชวังสมัยศตวรรษที่สิบเอ็ดในยุโรป".
The White ทาวเวอร์ไม่รวมถึงการฉายมุมตึกสูงขนาด 36 32 เมตร (118 105 ฟุต) ที่ฐานและเป็น 27 เมตร (90 ฟุต) ที่ภาคใต้เชิงเทิน โครงสร้างเดิมสามชั้นสูงประกอบไปด้วยชั้นใต้ดิน, ระดับทางเข้าและชั้นบน ทางเข้าที่เป็นปกติในนอร์แมนช่วยให้เป็นเหนือพื้นดินในกรณีนี้บนใบหน้าใต้และเข้าถึงได้ผ่านทางบันไดไม้ซึ่งจะถูกลบออกในกรณีที่มีการโจมตี มันอาจจะเป็นในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าเฮนรี่ที่สอง (1154-1189) ว่า forebuilding ถูกบันทึกอยู่ด้านทิศใต้ของอาคารเพื่อให้การป้องกันเป็นพิเศษในการเข้า แต่ก็ไม่รอด แต่ละชั้นจะถูกแบ่งออกเป็นสามห้องที่ใหญ่ที่สุดในทิศตะวันตกเป็นห้องที่มีขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและโบสถ์ที่เกิดขึ้นทางเข้าและบนชั้นของทางตะวันออกเฉียงใต้ ที่มุมทิศตะวันตกของอาคารเป็นอาคารตารางในขณะที่ไปภาคตะวันออกเฉียงเหนือรอบหอคอยบ้านบันไดเวียน ที่มุมตะวันออกเฉียงใต้มีการฉายภาพขนาดใหญ่ครึ่งวงกลมซึ่งรองรับแหกคอกของโบสถ์ ในฐานะที่เป็นอาคารที่มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยที่สะดวกสบายเช่นเดียวกับที่มั่นส้วมที่ถูกสร้างขึ้นในผนังและสี่เตาผิงที่จัดไว้ให้ความอบอุ่น.]
วัสดุก่อสร้างหลักคือตบมือเศษหินดานแม้ว่าบางท้องถิ่นก็ยังใช้ หินก็องถูกนำเข้ามาจากทางตอนเหนือของประเทศฝรั่งเศสเพื่อให้รายละเอียดในหอคอยหันแม้จะเล็ก ๆ น้อย ๆ ของวัสดุเดิมมีชีวิตอยู่ในขณะที่มันถูกแทนที่ด้วยหินพอร์ตแลนด์ในศตวรรษที่ 17 และ 18 ในฐานะที่เป็นที่สุดของหน้าต่างหอคอยถูกขยายในศตวรรษที่ 18 เพียงสองเดิม - แม้ว่าการบูรณะ -. ตัวอย่างที่ยังคงอยู่ในผนังด้านทิศใต้ที่ระดับแกลเลอรี่
หอคอยระเบียงในด้านของกองดังนั้นทางด้านเหนือของชั้นใต้ดิน เป็นเพียงบางส่วนต่ำกว่าระดับพื้นดิน ในฐานะที่เป็นปกติมากที่สุดช่วยให้ชั้นด้านล่างเป็น undercroft ที่ใช้สำหรับการจัดเก็บ หนึ่งในห้องพักที่มีอยู่เป็นอย่างดี แม้ว่ารูปแบบมีอยู่เดิมตั้งแต่การก่อสร้างหอคอย, การตกแต่งภายในของห้องใต้ดินวันที่ส่วนใหญ่มาจากศตวรรษที่ 18 เมื่อพื้นลดลงและมีอยู่ก่อนห้องใต้ดินไม้ถูกแทนที่ด้วยคู่ของอิฐ ชั้นใต้ดินเป็นไฟผ่านช่องเล็ก ๆ .
ชั้นทางเข้าอาจจะมีไว้สำหรับการใช้งานของตำรวจของหอ, ผู้แทนของหอคอยแห่งลอนดอนและเจ้าหน้าที่ที่สำคัญอื่น ๆ ทางเข้าทางทิศใต้ถูกปิดกั้นในช่วงศตวรรษที่ 17 และไม่เปิดจนกว่าปี 1973 ผู้ที่มุ่งหน้าขึ้นไปชั้นบนจะต้องผ่านห้องมีขนาดเล็กลงไปทางทิศตะวันออกเชื่อมต่อไปยังชั้นที่ประตูทางเข้า ฝังศพใต้ถุนโบสถ์เซนต์จอห์น Chapeloccupied มุมตะวันออกเฉียงใต้และสามารถเข้าถึงได้จากห้องไปทางทิศตะวันออก มีการพักผ่อนในผนังทางทิศเหนือของห้องใต้ดินเป็น; ตามที่เจฟฟรีย์พาร์เนลล์ผู้รักษาประตูของประวัติศาสตร์ทาวเวอร์ที่ Royal Armouries "รูปแบบหน้าต่างและ จำกัด การเข้าถึงแสดงให้เห็นว่ามันถูกออกแบบมาเป็นห้องที่แข็งแกร่งสำหรับการเก็บรักษาสมบัติหลวงและเอกสารสำคัญ".
ชั้นบนมีห้องโถงแกรนด์ ใน