Tail biting is an important animal

Tail biting is an important animal welfare problem that is known to negatively affect production performance. We studied how tail biting influences the production performance in fattening pigs. Production performance was measured as the average daily gain (ADG), gross feed conversion ratio (FCR), red meat percentage (Meat%). Pigs' genetic merit, gender and breed were taken into account in the analysis. In addition, differences between breeds and genders in the prevalence of tail biting were studied. The data were collected from a farm and they included individual records for 3190 pigs. Altogether, 11.4% pigs were identified as victims. Between boars, females and barrows there were not significant differences in the risk for being a tail biting victim. Yorkshire (Y) pigs were identified as victims more often than Landrace (L) pigs, 13.8% and 10.0%, respectively (p = 0.001). Non-victims had a greater ADG than victims (33.4 g/d difference in observed means but 10.8 g/d difference when adjusted to genetic merit). These values correspond to 1 to 3% reduction in ADG. By contrast, no significant differences between victims' and non-victims' FCR and Meat% were found. The results highlight the need to take into account genetics, breed and other factors affecting production performance when estimating the effects of a health disorder.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสียดสีหางเป็นสวัสดิการสำคัญสัตว์มีปัญหาที่ทราบว่าเป็นผลผลิต เราศึกษาว่าหางเสียดสีมีผลต่อประสิทธิภาพการผลิตในสุกรเลี่ยน ประสิทธิภาพการผลิตถูกวัดเป็นค่าเฉลี่ยรายวันกำไร (ADG), อัตราส่วนการแปลงรวมอาหาร (FCR), เปอร์เซ็นต์เนื้อแดง (เนื้อ%) บุญทางพันธุกรรมของสุกร เพศ และสายพันธุ์ถูกนำมาพิจารณาในการวิเคราะห์การ นอกจากนี้ ได้ศึกษาความแตกต่างระหว่างสายพันธุ์ลูกผสมผสานระหว่างเพศทั้งในส่วนของหางเสียดสี ข้อมูลถูกรวบรวมจากฟาร์ม และพวกเขารวมอยู่แต่ละระเบียนสำหรับสุกร 3190 ทั้งหมด 11.4% สุกรมีระบุเป็นเหยื่อ ขำ หญิง และ barrows มีไม่แตกต่างกันความเสี่ยงใน หางกระหน่ำตกเป็นเหยื่อ หมูยอร์คเชียร์ (Y) ได้ระบุเป็นเหยื่อมักกว่าสุกรแม่ (L) 13.8% และ 10.0% ตามลำดับ (p = 0.001) เหยื่อไม่มี ADG สูงกว่าเหยื่อ (33.4 g/d แตกต่างในวิธีการสังเกตแต่ความแตกต่าง 10.8 g/d เมื่อปรับปรุงพันธุกรรมบุญ) ค่าเหล่านี้ตรงกับ 1 ADG ลด 3% โดยคมชัด ไม่มีความแตกต่างสำคัญระหว่างเหยื่อและไม่เหยื่อ FCR และเนื้อ%พบ ผลลัพธ์เน้นต้องเป็นบัญชีพันธุศาสตร์ สายพันธุ์ และปัจจัยอื่น ๆ มีผลต่อประสิทธิภาพการผลิตเมื่อประเมินผลกระทบของความผิดปกติของสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กัดหางเป็นปัญหาสวัสดิภาพสัตว์ที่สำคัญที่เป็นที่รู้จักกันในทางลบมีผลต่อประสิทธิภาพการผลิต เราศึกษาวิธีหางกัดมีผลต่อประสิทธิภาพการผลิตในสุกรขุน ประสิทธิภาพการผลิตวัดเป็นกำไรเฉลี่ยต่อวัน (ADG) อัตราการเปลี่ยนอาหารขั้นต้น (FCR) ร้อยละเนื้อแดง (เนื้อสัตว์%) บุญพันธุกรรมสุกร 'เพศและสายพันธุ์ที่ถูกนำมาพิจารณาในการวิเคราะห์ นอกจากนี้ความแตกต่างระหว่างสายพันธุ์เพศในความชุกของหางกัดการศึกษา เก็บรวบรวมข้อมูลจากฟาร์มและพวกเขารวมถึงการบันทึกส่วนบุคคลสำหรับ 3190 สุกร พรึบ 11.4% สุกรถูกระบุว่าเป็นผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ ระหว่างหมูป่า, เพศหญิงและสุสานมีไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในความเสี่ยงในการเป็นหางกัดเหยื่อ ยอร์ค (Y) สุกรที่ถูกระบุว่าเป็นผู้ที่ตกเป็นเหยื่อมักจะมากกว่าแลนด์เรซ (L) หมู, 13.8% และ 10.0% ตามลำดับ (p = 0.001) ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อไม่ได้ ADG มากกว่าผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ (33.4 กรัม / วันความแตกต่างในวิธีการสังเกต แต่ 10.8 กรัม / วันแตกต่างเมื่อปรับให้บุญทางพันธุกรรม) ค่าเหล่านี้สอดคล้องกับการลดลง 1% ใน 3 ADG โดยคมชัดไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างเหยื่อและเหยื่อที่ไม่ใช่ 'FCR และเนื้อสัตว์ที่พบ% ผลการเน้นถึงความจำเป็นที่จะนำเข้าบัญชีของพันธุศาสตร์พันธุ์และปัจจัยอื่น ๆ ที่มีผลต่อประสิทธิภาพการผลิตเมื่อประมาณการผลกระทบของความผิดปกติของสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หางกัดเป็นปัญหาสำคัญสวัสดิภาพสัตว์ที่เป็นที่รู้จักกันจะส่งผลเสียต่อประสิทธิภาพการผลิต เราเรียนแล้วหางกัดอิทธิพลประสิทธิภาพการผลิตในลูกสุกรขุน วัดประสิทธิภาพการผลิตที่ได้รับทุกวัน เฉลี่ย ( ADG ) , รวมลักษณะประสิทธิภาพการใช้อาหาร เนื้อแดง ( เนื้อสัตว์ ) ค่าร้อยละ สุกรพันธุ์บุญเพศและพันธุ์ถูกนำมาพิจารณาในการวิเคราะห์ นอกจากนี้ ความแตกต่างระหว่างพันธุ์และเพศในความชุกของหาง กัดได้ ข้อมูลที่รวบรวมได้จากฟาร์มและพวกเขารวมประวัติบุคคลสําหรับของสุกร ทั้งหมด เนื่องจากสุกรที่ถูกระบุว่าเป็นเหยื่อ ระหว่างหมูป่าผู้หญิง และ แบร์โรว์ไม่มีความแตกต่างของความเสี่ยงเป็นหาง กัดเหยื่อ ยอร์คเชียร์ ( Y ) สุกรที่ถูกระบุว่าเป็นเหยื่อบ่อยกว่าพันธุ์พื้นเมือง ( L ) หมู ร้อยละ 13.8 และ 10.0 ตามลำดับ ( p = 0.001 ) เหยื่อไม่มีอัตราการเจริญเติบโตมากกว่าเหยื่อ ( ลลา g / D ต่างกันแต่ 10.8 กรัม / วัน ) หมายถึงความแตกต่างเมื่อปรับพันธุกรรมบุญ )ค่าเหล่านี้สอดคล้องกับ 1 เพื่อลด 3% ใน ADG . ในทางตรงกันข้าม ไม่มีความแตกต่าง ระหว่างเหยื่อและเหยื่อไม่ใช้และเนื้อ % พบว่า ผลที่ต้องใช้เวลาในทางบัญชี พันธุ์ และปัจจัยอื่นที่มีผลต่อประสิทธิภาพการผลิต เมื่อคำนวณผลกระทบของโรคสุขภาพ