เรา และน้องพริตตี้อีก 3 คน พร้อมทีม

เรา และน้องพริตตี้อีก 3 คน พร้อมทีมงานอีก 2 คน ได้เดินทางไปทำงานที่จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน และได้เข้าพักที่โรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่ง พวกเราก็ได้แบ่งกันพักทั้งหมด 3 ห้อง คือ 303, 304 และ 305 เรากับน้องๆ อีก 3 คน อยู่ห้อง 303 กับ 304 ส่วนพี่ๆ ทีมงานอยู่ห้อง 305 ซึ่งที่นี่จะมี 4 ชั้น ลักษณะคือ เมื่อเดินออกจากลิฟมา ก็จากเป็นทางเดินยาวตรงอย่างเดียว หลังจากที่เราออกไปหาอะไรกินกันแถวนั้นเรียบร้อย พวกพริตตี้ก็กลับมาที่โรงแรมกัน ก่อน และเราก็ได้หยุดคุยกะน้องๆ ที่ทางเดินตรงหน้าห้อง 303 ว่าเดี๋ยวเก็บข้าวของเสร็จ ก็ไปเจอกันที่ห้อง 304 แล้วเอาขนมไปนั่งกินกันที่นั่นนะ จากนั้นน้องๆ ห้อง 303 ก็เข้าห้องไป ส่วนเรากับน้องแป้งก็ไปที่ห้อง 304 น้องแป้งใช้กุญแจเปิดประตูออก และจู่ๆ น้องก็ร้องเสียงหลง และพูดขึ้นว่า มีเงาคนวิ่งแซงเข้าไปในห้อง วิ่งชนแบบไหล่ชนไหล่เลย แต่ไม่เห็นหน้า เห็นเป็นแค่เงาดำๆ..

ตอนนั้นเราก็กลัว แต่ก็ต้องปลอบน้องว่าไม่มีอะไรหรอก.. พอดีพี่ทีมงานคนนึงที่เป็นคนขับรถ ก็ออกมาจากลิฟพอดี และพี่คนนั้นก็รีบเดินเข้าไปในห้อง 304 ไปที่ผ้าม่านระเบียง และกระชากม่านเปิดออก แล้วก็หน้าตื่นหันมาบอกพวกเราว่า เก็บของเลย แล้วลงไปเจอกันที่รถ หลังจากเราลงมากันแล้ว ก่อนจะเดินไปที่รถ ก็นึกขึ้นได้ว่าลืมน้องพริตตี้อีก 2 คนที่ห้อง 303 ก็เลยใช้โทรศัพท์ที่เคาน์เตอร์โทรขึ้นไป แต่กลับไม่มีคนรับ.. พี่ทีมงานเลยให้พนักงานขึ้นไปเป็นเพื่อน พนักงานบอกว่า ‘พี่ขึ้นไปเองเถอะ หนูไม่กล้าหรอก..’ ทั้งที่พวกเรายังไม่ได้เล่าอะไรเลย.. สุดท้าย เป็นเรากับพี่ทีมงานอีกคนขึ้นไปด้วยกัน พอไปถึงหน้าห้อง 303 ทั้งเคาะห้อง ทั้งโทรเข้ามือถือ ทั้งเขย่าลูกบิด ก็ไม่ยอมเปิดประตู หรือรับโทรศัพท์เลย

ระหว่างที่ถอดใจว่าปล่อยไว้ที่ นี่ละกัน ตอนเช้าค่อยมารับ จู่ๆ น้องๆ ก็เปิดประตูออกมางงๆ ยังไม่ทันได้พูดอะไร เราก็บอกให้น้องๆ รีบเก็บกระเป๋าลงไปที่รถ.. พอทุกคนลงมาก็ขึ้นรถรีบออกจากโรงแรมทันที ระหว่างที่ขับไปหาโรงแรมใหม่ พี่คนขับขับเร็วมาก ตาก็มองแต่กระจกหลังจนเกือบจะชนหลายครั้ง น้องๆ ต้องคอยเตือนให้พี่ตั้งสติ พอตอนเช้า ก็มานั่งคุยกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น พี่คนขับรถบอกว่า ตอนขับออกมาจากโรงแรม เห็นผู้หญิงเกาะกระจกหลังรถตลอดเวลา ก้มหน้า แต่พอพี่หันไปมอง เค้าก็จะหันมาสบตาในกระจกตลอด.. ซึ่งพี่คนขับบอกอีกว่า ผู้หญิงที่เห็น เป็นคนเดียวกับที่เห็นที่นอกระเบียงห้องเรา พี่เค้าเห็นจากตรงที่จอดรถ ทีแรกนึกว่าเป็นขโมย พี่เค้าถึงวิ่งไปกระชากม่านดู แต่แล้วกลับไม่เจออะไรเลย.. ส่วนน้องๆ ห้อง 303 ก็เล่าว่าไม่มีเสียงโทรศัพท์ เสียงเรียก หรือเสียงเคาะประตูเลยแม้แต่นิดเดียว ที่ออกมาเพราะกำลังจะเดินไปกินขนมห้องเรากัน พวกเราคุยกันตอนนั้นก็ถึงกับขนลุกเลย

สถานที่จัดงานที่เรามาทำงาน ก็อยู่ตรงกันข้ามกับโรงแรมที่เกิดเรื่องนั่นเอง พอตอนว่าง พวกเราทั้งหมด ก็เดินจูงมือกันไปถามที่เคาน์เตอร์โรงแรม พนักงานกะกลางวันก็โวยวายว่าใครให้ขึ้นไปพักชั้นนั้น ใครเป็นคนปล่อยห้อง แล้วก็ได้แต่ขอโทษ แต่ก็ไม่ยอมเล่าอะไร.. จนสุดท้ายพวกเราออกมานั่งกินข้าวร้านอาหารตามสั่งใกล้ๆ นั้น ก็พูดคุยเรื่องนี้กันระหว่างกินข้าว ป้าร้านข้าวได้ยินเข้า ก็เล่าว่า เมื่อเดือนที่แล้วเห็นว่ามีเจ้าหน้าที่อุ้มออกมา 2 ศพ จากโรงแรม ผัวเมียทะเลาะกัน แล้วพลัดตกตึกตายทั้งคู่เลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราและน้องพริตตี้อีก 3 คนพร้อมทีมงานอีก 2 คนได้เดินทางไปทำงานที่จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสานและได้เข้าพักที่โรงแรมเล็ก ๆ แห่งหนึ่งพวกเราก็ได้แบ่งกันพักทั้งหมด 3 ห้องคือ 303, 304 และ 305 เรากับน้อง ๆ อีก 3 คนอยู่ห้อง 303 304 ดื่มด่ำส่วนพี่ ๆ ทีมงานอยู่ห้อง 305 ซึ่งที่นี่จะมี 4 ชั้นลักษณะคือเมื่อเดินออกจากลิฟมาก็จากเป็นทางเดินยาวตรงอย่างเดียวหลังจากที่เราออกไปหาอะไรกินกันแถวนั้นเรียบร้อยพวกพริตตี้ก็กลับมาที่โรงแรมกันก่อนและเราก็ได้หยุดคุยกะน้อง ๆ ที่ทางเดินตรงหน้าห้อง 303 ว่าเดี๋ยวเก็บข้าวของเสร็จก็ไปเจอกันที่ห้อง 304 แล้วเอาขนมไปนั่งกินกันที่นั่นนะจากนั้นน้อง ๆ ห้อง 303 ก็เข้าห้องไปส่วนเรากับน้องแป้งก็ไปที่ห้อง 304 น้องแป้งใช้กุญแจเปิดประตูออกและจู่ ๆ น้องก็ร้องเสียงหลงและพูดขึ้นว่ามีเงาคนวิ่งแซงเข้าไปในห้องวิ่งชนแบบไหล่ชนไหล่เลยแต่ไม่เห็นหน้าเห็นเป็นแค่เงาดำ ๆ ...ตอนนั้นเราก็กลัวแต่ก็ต้องปลอบน้องว่าไม่มีอะไรหรอก... พอดีพี่ทีมงานคนนึงที่เป็นคนขับรถก็ออกมาจากลิฟพอดีและพี่คนนั้นก็รีบเดินเข้าไปในห้อง 304 ไปที่ผ้าม่านระเบียงและกระชากม่านเปิดออกแล้วก็หน้าตื่นหันมาบอกพวกเราว่าเก็บของเลยแล้วลงไปเจอกันที่รถหลังจากเราลงมากันแล้วก่อนจะเดินไปที่รถก็นึกขึ้นได้ว่าลืมน้องพริตตี้อีก 2 คนที่ห้อง 303 ก็เลยใช้โทรศัพท์ที่เคาน์เตอร์โทรขึ้นไปแต่กลับไม่มีคนรับ... พี่ทีมงานเลยให้พนักงานขึ้นไปเป็นเพื่อนพนักงานบอกว่า 'พี่ขึ้นไปเองเถอะหนูไม่กล้าหรอก...' ทั้งที่พวกเรายังไม่ได้เล่าอะไรเลย... สุดท้ายเป็นเรากับพี่ทีมงานอีกคนขึ้นไปด้วยกันพอไปถึงหน้าห้อง 303 ทั้งเคาะห้องทั้งโทรเข้ามือถือทั้งเขย่าลูกบิดก็ไม่ยอมเปิดประตูหรือรับโทรศัพท์เลยระหว่างที่ถอดใจว่าปล่อยไว้ที่นี่ละกันตอนเช้าค่อยมารับจู่ ๆ น้อง ๆ ก็เปิดประตูออกมางง ๆ ยังไม่ทันได้พูดอะไรเราก็บอกให้น้อง ๆ รีบเก็บกระเป๋าลงไปที่รถ... พอทุกคนลงมาก็ขึ้นรถรีบออกจากโรงแรมทันทีระหว่างที่ขับไปหาโรงแรมใหม่พี่คนขับขับเร็วมากตาก็มองแต่กระจกหลังจนเกือบจะชนหลายครั้งน้อง ๆ ต้องคอยเตือนให้พี่ตั้งสติพอตอนเช้าก็มานั่งคุยกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นพี่คนขับรถบอกว่าตอนขับออกมาจากโรงแรมเห็นผู้หญิงเกาะกระจกหลังรถตลอดเวลาก้มหน้าแต่พอพี่หันไปมองเค้าก็จะหันมาสบตาในกระจกตลอด... ซึ่งพี่คนขับบอกอีกว่าผู้หญิงที่เห็นเป็นคนเดียวกับที่เห็นที่นอกระเบียงห้องเราพี่เค้าเห็นจากตรงที่จอดรถทีแรกนึกว่าเป็นขโมยพี่เค้าถึงวิ่งไปกระชากม่านดูแต่แล้วกลับไม่เจออะไรเลย... ส่วนน้อง ๆ ห้อง 303 ก็เล่าว่าไม่มีเสียงโทรศัพท์เสียงเรียกหรือเสียงเคาะประตูเลยแม้แต่นิดเดียวที่ออกมาเพราะกำลังจะเดินไปกินขนมห้องเรากันพวกเราคุยกันตอนนั้นก็ถึงกับขนลุกเลยสถานที่จัดงานที่เรามาทำงาน ก็อยู่ตรงกันข้ามกับโรงแรมที่เกิดเรื่องนั่นเอง พอตอนว่าง พวกเราทั้งหมด ก็เดินจูงมือกันไปถามที่เคาน์เตอร์โรงแรม พนักงานกะกลางวันก็โวยวายว่าใครให้ขึ้นไปพักชั้นนั้น ใครเป็นคนปล่อยห้อง แล้วก็ได้แต่ขอโทษ แต่ก็ไม่ยอมเล่าอะไร.. จนสุดท้ายพวกเราออกมานั่งกินข้าวร้านอาหารตามสั่งใกล้ๆ นั้น ก็พูดคุยเรื่องนี้กันระหว่างกินข้าว ป้าร้านข้าวได้ยินเข้า ก็เล่าว่า เมื่อเดือนที่แล้วเห็นว่ามีเจ้าหน้าที่อุ้มออกมา 2 ศพ จากโรงแรม ผัวเมียทะเลาะกัน แล้วพลัดตกตึกตายทั้งคู่เลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราและน้องพริตตี้อีก 3 คนพร้อมทีมงานอีก 2 คนได้เดินทางไปทำงานที่จังหวัดหนึ่ง ทางภาคอีสานและได้เข้าพักที่โรงแรมเล็ก ๆ แห่งหนึ่งพวกเราก็ได้แบ่งกันพักทั้งหมด 3 ห้องคือ 303, 304 และ 305 เรากับน้องๆอีก 3 คนอยู่ห้อง 303 กับ 304 ส่วนพี่ ๆ ทีมงานอยู่ห้อง 305 ซึ่งที่นี่จะมี 4 ชั้นลักษณะคือเมื่อเดินออกจากลิ ฟมาก็จากเป็นทางเดินยาวตรงอย่างเดียวหลังจากที่เราออกไป หาอะไรกินกันแถวนั้นเรียบร้อยพวกพ ริตตี้ก็กลับมาที่โรงแรมกันก่อนและเราก็ได้หยุดคุยกะน้องๆที่ทางเดินตรงหน้าห้อง 303 ว่าเดี๋ยวเก็บข้าวของเสร็จก็ไปเจอ กันที่ห้อง 304 แล้วเอาขนมไปนั่งกินกัน ที่นั่นนะจากนั้นน้องๆห้อง 303 ก็เข้าห้องไปส่วนเรากับน้อง แป้งก็ไปที่ห้อง 304 น้องแป้งใช้กุญแจเปิดประตูออกและ จู่ๆน้องก็ร้องเสียงหลงและพูดขึ้นว่ามีเงาคนวิ่งแซงเข้าไปในห้องวิ่งชนแบบ ไหล่ชนไหล่เลย แต่ไม่เห็นหน้า เห็นเป็นแค่เงาดำๆ ..

ตอนนั้นเราก็กลัว แต่ก็ต้อง ปลอบน้องว่าไม่มีอะไรหรอก .. พอดีพี่ทีมงานคนนึงที่เป็น คนขับรถก็ออกมาจากลิฟพอดีและ พี่คนนั้นก็รีบเดินเข้าไปใน ห้อง 304 ไปที่ผ้าม่านระเบียงและกระชากม่าน เปิดออกแล้วก็หน้าตื่นหันมาบอกพวกเราว่าเก็บของเลยแล้วลงไปเจอกันที่รถหลังจากเราลงมากันแล้วก่อนจะเดินไป ที่รถก็นึกขึ้นได้ว่าลืม น้องพริตตี้อีก 2 คนที่ห้อง 303 ก็เลยใช้โทรศัพท์ที่เคาน์เตอร์โทรขึ้น ไป แต่กลับไม่มีคนรับ .. พี่ทีมงานเลยให้พนักงานขึ้นไป เป็นเพื่อนพนักงานบอกว่า 'พี่ ขึ้นไปเองเถอะหนูไม่กล้าหรอก .. 'ทั้งที่พวกเรายังไม่ได้เล่า อะไรเลย .. สุดท้ายเป็นเรากับพี่ทีมงานอีก คนขึ้นไปด้วยกันพอไปถึงหน้าห้อง 303 ทั้งเคาะห้องทั้งโทรเข้ามือถือ ทั้งเขย่าลูกบิดก็ไม่ยอมเปิดประตูหรือรับโทรศัพท์เลย

ระหว่างที่ถอดใจว่าได้ปล่อยไว้ที่นี่คุณละกันตอนเช้าค่อยมารับจู่ๆน้องๆก็เปิดประตูออกมางง ๆ ยังไม่ทันได้พูดอะไรเราก็นี่เพื่อดูรูปภาพให้น้องๆรีบเก็บสินค้ากระเป๋า ลงไปที่รถ .. พอทุกคนลงมาก็ขึ้นรถ รีบออกจากโรงแรมทันทีระหว่างที่ขับไปหาโรงแรมใหม่พี่คนขับขับเร็วมากตาก็มอง แต่กระจกหลังจนเกือบจะชนหลายครั้งน้องๆต้องคอยเตือนให้พี่ ตั้งสติพอตอนเช้าก็มานั่ง คุยกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นพี่คนขับรถบอกว่าตอนขับออกมาจากโรงแรมเห็นผู้หญิงเกาะกระจกหลังรถตลอดเวลาก้มหน้า แต่พอพี่หันไปมองเค้าก็จะหันมาสบตาในกระจก ตลอด .. ซึ่งพี่คนขับบอกอีกว่าผู้หญิง ที่เห็นเป็นคนเดียวกับที่เห็นที่นอกระเบียงห้องเราพี่เค้าเห็นจากตรงที่จอดรถทีแรกนึกว่าเป็นขโมยพี่เค้าถึงวิ่งไปกระชากม่านดู แต่แล้วกลับไม่ เจออะไรเลย .. ส่วนน้องๆห้อง 303 เล่าว่าได้ก็ไม่มีเสียงโทรศัพท์เรียกเสียงหรือเสียงเคาะประตูเลยแม้แต่นิดเดียวที่ออกมาเพราะกำลังจะเดินไปกินขนมห้องเรากันพวกเราคุยกันตอนนั้นก็ถึงกับขนลุกเลย

สถานที่ จัดงานที่เรามาทำงานก็อยู่ ตรงกันข้ามกับโรงแรมที่เกิดเรื่องนั่นเองพอตอนว่างพวกเราทั้งหมดก็เดินจูงมือกันไปถามที่เคาน์เตอร์โรงแรมพนักงานกะกลางวันก็โวยวายว่าใครให้ขึ้นไปพักชั้นนั้นใครเป็นคนปล่อยห้องแล้วก็ได้ แต่ขอโทษ แต่ก็ไม่ยอมเล่าอะไร .. จนสุดท้ายพวกเราออกมานั่งกิน ข้าวร้านอาหารตามสั่งใกล้ ๆ นั้นก็พูดคุยเรื่องนี้กันระหว่างกินข้าวป้าร้านข้าวได้ยินเข้าก็เล่าว่าเมื่อเดือนที่แล้วเห็นว่ามี เจ้าหน้าที่อุ้มออกมา 2 ศพจากโรงแรมผัวเมียทะเลาะกันแล้ว พลัดตกตึกตายทั้งคู่เลย