Rohingya kids travelled alone with

Rohingya kids travelled alone with indonesia boat arrivals

It was just the two of them, brother and sister, out on the open ocean with hundreds of other desperate migrants, mostly Rohingya Muslims fleeing their homes in Myanmar. For nearly three months, the siblings comforted each other when rolling waves thrashed their boat, when their empty bellies ached and when they were beaten for trying to stand up to stretch their legs.
As the oldest, Mohammad Aesop - just 10 years old - knew it was his job to keep his 8-year-old sister safe. But with the Thai crew wielding guns and threatening to throw troublemakers overboard, he felt helpless.
Theirs was the first boat to wash ashore in Indonesia two weeks ago, followed by a number of other wooden trawlers crammed with hungry, dehydrated people. Many were abandoned at sea by their captains following a regional crackdown on human trafficking networks.
So far, nearly 3,100 Rohingya and Bangladeshis have landed in three Southeast Asian countries, according to the International Organization for Migration. More than half of them wound up in Indonesia, where nearly 170 children who traveled alone - some after being tricked or kidnapped - wait to learn what will happen next.
Labeled one of the world's most persecuted minorities, the Rohingya have been fleeing predominantly Buddhist Myanmar for decades.
But it was only after the country started moving from dictatorship to democracy in 2011 that the numbers really spiraled, with newfound freedoms of expression lifting the lid off deep-rooted hatred felt by many toward the ethnic Muslims. Hundreds were killed, and thousands more were placed in internment camps where they cannot work and medical care is scarce.
In recent months, however, flight from the area has been triggered less by fear than by desperation and greed.
Rohingya brokers, eager to fill boats with human cargo that fetch $100 each, roam villages and displacement camps touting stories of jobs waiting overseas.
Bored, frustrated and naive, youngsters are the easiest to trick. Once on board the ships, they are also the most vulnerable.
At the Indonesian seaside camp in Aceh province's Kuala Cangkoi where Mohammad and his sister now stay, nearly a third of the migrants are children.
Some of the smallest Rohingya suck on lollipops and munch on potato chips passed out by local residents and students who come to snap photos of the group.
Other exhausted little ones, who went three days without food on the boat, lie face down asleep on the cool white tile of a pavilion where fish is normally hawked.
"The vulnerability of these children can never be overstated," said Steve Hamilton, deputy chief of mission at the International Organization for Migration in Indonesia, adding that the government has said special care will be provided to ensure the safety of unaccompanied minors. "The hardships they have endured at such young ages are heartbreaking."
Mohammad and his sister, Untas Begum, lost their mother three years ago, when sectarian violence in Myanmar's troubled state of Rakhine reached its peak. She was killed by a machete during an attack at a market in the state capital, Sittwe.
Her children were taken in by a relative, who struggled to care for them with little money for food.
Their father has been living in Muslim-majority Malaysia, one of the few places where Rohingya can find menial jobs and a semblance of acceptance. He decided it was time for his children to join him, and paid a broker in March to put them on a boat in the Bay of Bengal.
The siblings were forced to sit with their knees bent so that another person could be seated in between their legs - like human dominos stacked together as closely as possible to ensure the biggest payoff from ransoms of around $2,000 per person demanded from the migrants' families after they left Myanmar's territorial waters.
To sleep, they simply leaned back into the chest of the person behind them. When their legs shook and ached from being locked in one position for so long, they were beaten for moving or trying to stand.
The heat on the boat was oppressive, and the stench of sweat and soured vomit was nauseating. They were given only a few spoonfuls of rice gruel twice a day. Fever, diarrhea and dehydration were common among the children and adults, but no medicine was provided. Untas said she once shivered while burning hot and freezing at the same time.
"We were given a little food and water, and we were on the sea for a long time," she said, sipping water casually though a straw, a precious commodity that such a short time ago was rationed to keep her alive during the journey. "We didn't have our mom or dad on the boat, so we were scared."
Fear and desperation have driven smugglers to flee their vessels following recent arrests and the discovery of dozens of mass graves in Thailand and Malaysia where migrants were held in the jungle before the floating camps were set up offshore. Mohammad said one night a smaller boat approached, and as the captain and crew left, they pointed guns at the people on the larger vessel and told them that anyone who tried to follow would be killed.
"He shot twice into the air. Everyone started screaming and crying," Mohammad said, adding that he threw his sister across his lap to try to shield her with his tiny body. "I thought they would kill all of us."
The Associated Press spoke to numerous children in Myanmar who managed to escape their boats, along with those who made it to shore in Thailand, Indonesia and Malaysia.
Some said they ended up at sea after brokers in Rakhine told them that if they left immediately without telling their parents, they could earn big money in Thailand and Malaysia and send it home to their impoverished families. People continued to be loaded even after the crisis began unfolding earlier this month, with abandoned boats being pushed back to sea like pinballs by the region's navies.
Others, like Atau Rahman, 12, of Sittwe, reported being outright kidnapped. He said he and nine other boys were grabbed by a "weird man" and shoved onto a boat where they simply disappeared. They were held for weeks offshore until the boat was finally crammed full of enough bodies to leave.
"I don't know what happened," he said at a camp in the Acehnese town of Langsa, where the most recent vessel landed last week. "We were put on the boat and tied up, and gags were put in our mouths so we couldn't talk."
In a tent just behind him, a little girl with diarrhea lay listless on a plastic tarp with an IV drip strapped to her arm. Skinny women sat nearby on the ground nursing fussy babies, while some children with every rib showing ran naked through the grounds.
Indonesian medical workers scurried to conduct basic health screenings and provide vaccinations - likely the first medical care many Rohingya kids have ever received. Meanwhile, a 3-year-old girl died from tetanus after arriving at the local hospital last week, and a few other kids were receiving treatment there.
"This human tragedy was too cruel for the children to bear. I'm so sad to see their blank gaze when they describe their emotional wounds," said Rudi Purnomo, from the Indonesian nonprofit group Act for Humanity. "The condition of these children in the refugee shelters makes me hug my own kids tighter than usual and feel grateful."
Denied citizenship, the 1.3 million Rohingya living in Myanmar are effectively stateless, wanted not at home nor by any other country.
Governments fear that by letting in even a few poor, uneducated migrants, they will open the floodgates for many. In recent days, Indonesia and Malaysia relented, saying they would provide temporary shelter to 7,000 people - the number who have already landed combined with those believed still stranded at sea.
But they did so only on condition that the international community would resettle them in third countries within a year. So far, the U.S. and the tiny African nation of Gambia are the only countries to raise their hands.
Hussein Ahmed, a 12-year-old Rohingya boy, has stopped trying to imagine a future for himself. He left a camp in Sittwe by himself when a broker convinced his mother he could earn money abroad to support the family since his father was killed three years ago in the violence. After months at sea, he now feels his people may be the most unwanted on earth.
"I was born in Myanmar, but they don't want me. I tried to go to Thailand or Malaysia, but I can't go anywhere because they don't want me," he said at the Langsa camp. "I was a kid back home, but now I have to be a man. I am in a different country alone. It's up to God - whatever will happen next."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรฮิงยาเด็กเดินทางคนเดียว ด้วยมาถึงเรืออินโดนีเซียเป็นเพียงสองของพวกเขา พี่ชาย และน้อง สาว ออกบนทะเลมีหลายร้อยของอื่น ๆ หมดหวัง ส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิมโรฮิงยาที่หลบบ้านของพวกเขาในพม่าเท่านั้น เกือบสามเดือน พี่น้องที่ comforted กันเมื่อกลิ้งคลื่น thrashed เรือของพวกเขา เมื่อ ached bellies ว่างเปล่าของพวกเขา และ เมื่อพวกเขาถูกตีพยายามจะยืนขึ้นสามารถเหยียดเข่าเป็นเก่าแก่ที่สุด อีสปอาหรับ -เพียงอายุ 10 ปี - รู้ว่า มันเป็นงานของเขาเพื่อให้น้องอายุ 8 ปีมีความปลอดภัย แต่ไทยเรือ wielding ปืน และคุกคามการโยนผู้ถูกโยนลงทะเล เขารู้สึกกำพร้าตนถูกเรือแรกล้างตายในสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ตาม ด้วยหมายเลขของอวนอื่น ๆ ไม้รับกับคนหิว อบแห้ง หลายถูกละทิ้งในทะเล โดยแคบเทินส์การปราบปรามภูมิภาคเครือข่ายค้ามนุษย์ต่อไปนี้เพื่อห่างไกล เกือบต้นที่ 3100 โรฮิงยาและ Bangladeshis มีที่ดินในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 3 ตามองค์กรสำหรับการย้าย มากกว่าครึ่งหนึ่งของแผลขึ้นในอินโดนีเซีย ที่เด็กเกือบ 170 เดินคนเดียว - บางหลังจากถูกหลอก หรือลักพา ตัว - รอการเรียนรู้จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปป้ายหนึ่งคมิได้รับมากที่สุดในโลก โรฮิงยามีการหลบหนีเป็นพุทธพม่าสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาแต่ก็หลังจากที่ประเทศเริ่มเคลื่อนจากเผด็จการเพื่อประชาธิปไตยในปี 2554 ที่หมายเลขจริง ๆ spiraled กับเสรีภาพ newfound ของนิพจน์ยกฝาปิดชัง deep-rooted รู้สึกหลายต่อมุสลิมชนกลุ่มน้อย เท่านั้น ร้อยถูกฆ่าตาย และพันขึ้นก็อยู่ในค่าย internment ที่พวกเขาไม่สามารถทำงาน และการดูแลทางการแพทย์เป็นสิ่งที่หายากในเดือนล่าสุด อย่างไรก็ตาม บินจากพื้นที่มีการทริกเกอร์น้อย ด้วยกลัวกว่า โดยสิ้นหวังและความโลภโรฮิงยาโบรกเกอร์ อยากเติมเรือขนส่งสินค้ามนุษย์ที่นำ $100 แต่ละ เดินเตร่ย้ายค่าย touting เรื่องงานที่ต่างประเทศรอและหมู่บ้านเบื่อ ความผิดหวังและขำน่า เยาวชน ที่ง่ายที่สุดให้ ครั้งบนเรือ พวกเขาจะยังมีความเสี่ยงมากที่สุดที่ค่ายริมทะเลอินโดนีเซียในอาเจะห์จังหวัดคุ Cangkoi ที่อาหรับและน้องกาว เกือบหนึ่งในสามของการอพยพได้เด็ก ของโรฮิงยาที่เล็กที่สุดดูด lollipops และ munch ในฝรั่งผ่านออก โดยท้องถิ่นและนักเรียนที่จะ snap ภาพของกลุ่ม เหนื่อยน้อยคนอื่น ๆ คนสามวันไม่ มีอาหารบนเรือ นอนหน้า asleep บนกระเบื้องสีขาวเย็นของกระโจมที่ปกติได้ hawked ปลา"จุดอ่อนของเด็กเหล่านี้สามารถไม่เคยเทียบกับใบสั่ง กล่าวว่า Steve แฮมิลตัน รองหัวหน้าในองค์กรสำหรับการย้ายในอินโดนีเซีย เพิ่มที่ รัฐบาลได้กล่าวว่า ดูแลเป็นพิเศษจะให้ความปลอดภัยของเด็กเล็กที่ไม่มีผู้ "ความยากลำบากที่พวกเขาได้ทนในวัยหนุ่มดังกล่าวเป็น heartbreaking"Mohammad and his sister, Untas Begum, lost their mother three years ago, when sectarian violence in Myanmar's troubled state of Rakhine reached its peak. She was killed by a machete during an attack at a market in the state capital, Sittwe. Her children were taken in by a relative, who struggled to care for them with little money for food.Their father has been living in Muslim-majority Malaysia, one of the few places where Rohingya can find menial jobs and a semblance of acceptance. He decided it was time for his children to join him, and paid a broker in March to put them on a boat in the Bay of Bengal.The siblings were forced to sit with their knees bent so that another person could be seated in between their legs - like human dominos stacked together as closely as possible to ensure the biggest payoff from ransoms of around $2,000 per person demanded from the migrants' families after they left Myanmar's territorial waters.To sleep, they simply leaned back into the chest of the person behind them. When their legs shook and ached from being locked in one position for so long, they were beaten for moving or trying to stand.The heat on the boat was oppressive, and the stench of sweat and soured vomit was nauseating. They were given only a few spoonfuls of rice gruel twice a day. Fever, diarrhea and dehydration were common among the children and adults, but no medicine was provided. Untas said she once shivered while burning hot and freezing at the same time."เราได้รับอาหารและน้ำน้อย และคำแนะนำในทะเลเป็นเวลานาน เธอกล่าวว่า จิบน้ำลวก ๆ แต่ฟาง เป็นสินค้าที่มีค่านั้นเช่นเวลาสั้น ๆ ผ่านมาที่ rationed เพื่อให้เธอมีชีวิตอยู่ในระหว่างการเดินทาง "เราไม่มีแม่หรือพ่อของเราบนเรือ ดังนั้นเราไม่กลัว"ความกลัวและสิ้นหวังได้ขับสมักหนีเรือของพวกเขาตามล่าจับกุมและการค้นพบของหลุมฝังศพขนาดใหญ่ในประเทศไทยและมาเลเซียที่อพยพถูกจับในป่าก่อนค่ายลอยตั้งต่างประเทศ อาหรับกล่าวว่า คืนหนึ่งประดับเรือเล็ก และเป็นกัปตันและลูกเรือซ้าย พวกเขาชี้ปืนที่คนบนเรือใหญ่ และบอกพวกเขาว่า คนที่พยายามทำตามจะถูกฆ่า"เขายิงไปในอากาศสองครั้ง ทุกคนเริ่มกรีดร้อง และร้องไห้ อาหรับกล่าว เพิ่มว่า เขาโยนน้องข้ามตักของเขาพยายามที่จะป้องกันเธอกับร่างกายเล็ก ๆ ของเขา "ฉันคิดว่า พวกเขาจะฆ่าเรา"ข่าวเกี่ยวข้องได้พูดกับเด็กในพม่าจำนวนมากที่จัดการเพื่อหนีเรือของพวกเขา รวมทั้งผู้ที่ทำให้ชายฝั่งในประเทศไทย อินโดนีเซีย และมาเลเซียบางคนกล่าวว่า พวกเขาสิ้นสุดที่ทะเลหลังจากโบรกเกอร์ในยะไข่บอกพวกเขาว่า ถ้าพวกเขาทิ้งทันทีโดยไม่บอกพ่อแม่ของพวกเขา พวกเขาสามารถได้รับเงินในประเทศไทยและมาเลเซีย และส่งบ้านไปครอบครัวขัดสน คนยังคงสามารถโหลดแม้หลังจากวิกฤติเริ่มแฉก่อนหน้านี้เดือนนี้ กับละทิ้งเรือถูกผลักกลับไปทะเลเช่น pinballs โดยเรือรบในภูมิภาคนี้Others, like Atau Rahman, 12, of Sittwe, reported being outright kidnapped. He said he and nine other boys were grabbed by a "weird man" and shoved onto a boat where they simply disappeared. They were held for weeks offshore until the boat was finally crammed full of enough bodies to leave."I don't know what happened," he said at a camp in the Acehnese town of Langsa, where the most recent vessel landed last week. "We were put on the boat and tied up, and gags were put in our mouths so we couldn't talk."In a tent just behind him, a little girl with diarrhea lay listless on a plastic tarp with an IV drip strapped to her arm. Skinny women sat nearby on the ground nursing fussy babies, while some children with every rib showing ran naked through the grounds. Indonesian medical workers scurried to conduct basic health screenings and provide vaccinations - likely the first medical care many Rohingya kids have ever received. Meanwhile, a 3-year-old girl died from tetanus after arriving at the local hospital last week, and a few other kids were receiving treatment there."This human tragedy was too cruel for the children to bear. I'm so sad to see their blank gaze when they describe their emotional wounds," said Rudi Purnomo, from the Indonesian nonprofit group Act for Humanity. "The condition of these children in the refugee shelters makes me hug my own kids tighter than usual and feel grateful."Denied citizenship, the 1.3 million Rohingya living in Myanmar are effectively stateless, wanted not at home nor by any other country.Governments fear that by letting in even a few poor, uneducated migrants, they will open the floodgates for many. In recent days, Indonesia and Malaysia relented, saying they would provide temporary shelter to 7,000 people - the number who have already landed combined with those believed still stranded at sea.But they did so only on condition that the international community would resettle them in third countries within a year. So far, the U.S. and the tiny African nation of Gambia are the only countries to raise their hands.Hussein Ahmed, a 12-year-old Rohingya boy, has stopped trying to imagine a future for himself. He left a camp in Sittwe by himself when a broker convinced his mother he could earn money abroad to support the family since his father was killed three years ago in the violence. After months at sea, he now feels his people may be the most unwanted on earth."I was born in Myanmar, but they don't want me. I tried to go to Thailand or Malaysia, but I can't go anywhere because they don't want me," he said at the Langsa camp. "I was a kid back home, but now I have to be a man. I am in a different country alone. It's up to God - whatever will happen next."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กโรฮิงญาเดินทางคนเดียวกับเรืออินโดนีเซียเข้ามามันเป็นเพียงสองของพวกเขา, พี่ชายและน้องสาวออกไปในทะเลเปิดที่มีหลายร้อยของแรงงานข้ามชาติที่หมดหวังอื่น ๆ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิมโรฮิงญาหนีบ้านของพวกเขาในประเทศพม่า เป็นเวลาเกือบสามเดือนพี่น้องสบายใจแต่ละอื่น ๆ เมื่อคลื่นตีเรือของพวกเขาเมื่อท้องว่างของพวกเขาปวดร้าวและเมื่อพวกเขาถูกตีที่พยายามจะลุกขึ้นยืนยืดขาของพวกเขา. ในฐานะที่เป็นที่เก่าแก่ที่สุดโมฮัมหมัดอีสป - เพียงแค่ 10 ปีขึ้นไป - รู้ มันเป็นงานของเขาที่จะให้น้องสาว 8 ปีของเขาปลอดภัย แต่ด้วยความที่ลูกเรือไทยควงปืนและขู่ว่าจะโยนลงน้ำก่อกวนเขารู้สึกหมดหนทาง. สำหรับพวกเขาเป็นครั้งแรกที่เรือขึ้นฝั่งที่จะล้างในอินโดนีเซียสองสัปดาห์ที่ผ่านมาตามด้วยหมายเลขของ trawlers ไม้อื่น ๆ อัดแน่นไปด้วยหิวคนที่ขาดน้ำ หลายคนถูกทิ้งไว้ในทะเลโดยแม่ทัพของพวกเขาต่อไปนี้การปราบปรามในระดับภูมิภาคในเครือข่ายการค้ามนุษย์. เพื่อให้ห่างไกลเกือบ 3,100 โรฮิงญาและบังกลาเทศมีที่ดินในสามประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตามที่องค์การระหว่างประเทศเพื่อการโยกย้ายถิ่นฐาน มากกว่าครึ่งหนึ่งของพวกเขาแผลขึ้นในประเทศอินโดนีเซียที่เกือบ 170 เด็กที่เดินทางคนเดียว - บางหลังจากที่ถูกหลอกหรือถูกลักพาตัว -. รอที่จะเรียนรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปป้ายหนึ่งของโลกที่ชนกลุ่มน้อยข่มเหงมากที่สุดโรฮิงญาได้รับการหลบหนีของชาวพุทธส่วนใหญ่พม่า มานานหลายทศวรรษ. แต่มันเป็นเพียงหลังจากที่ประเทศเริ่มต้นที่ย้ายมาจากการปกครองแบบเผด็จการประชาธิปไตยในปี 2011 ว่าตัวเลขลุกลามจริงๆกับเสรีภาพในการแสดงออกที่เพิ่งยกฝาปิดความเกลียดชังที่หยั่งรากลึกรู้สึกโดยมากที่มีต่อชาวมุสลิมชนกลุ่มน้อย หลายร้อยคนถูกฆ่าตายและจำนวนมากถูกวางไว้ในค่ายกักกันที่พวกเขาไม่สามารถทำงานได้และการดูแลทางการแพทย์ที่หายาก. ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา แต่เที่ยวบินจากพื้นที่ที่ได้รับการเรียกน้อยด้วยความกลัวมากกว่าความสิ้นหวังและความโลภ. โบรกเกอร์โรฮิงญากระตือรือร้นที่จะเติมเต็ม เรือบรรทุกสินค้าที่มีมนุษย์ที่เรียก $ 100 แต่ละหมู่บ้านเดินเตร่และค่ายกำจัดมลทินเรื่องราวของงานในต่างประเทศรอ. เบื่อ, ผิดหวังและไร้เดียงสาเยาวชนที่ง่ายที่สุดที่จะหลอกลวง เมื่อบนกระดานเรือพวกเขายังมีความเสี่ยงมากที่สุด. ณ ค่ายริมทะเลที่อินโดนีเซียใน Cangkoi Kuala ของจังหวัดอาเจะห์ที่โมฮัมหมัดและน้องสาวของเขาตอนนี้อยู่เกือบหนึ่งในสามของแรงงานข้ามชาติเป็นเด็ก. บางส่วนของที่เล็กที่สุดโรฮิงญาดูดอมยิ้มและแทะเล็ม บนมันฝรั่งทอดผ่านออกมาจากประชาชนในท้องถิ่นและนักเรียนที่มาถ่ายภาพของกลุ่ม อื่น ๆ คนน้อยหมดที่ไปสามวันโดยไม่มีอาหารบนเรือนอนคว่ำหน้าหลับบนกระเบื้องสีขาวเย็นของศาลาที่ปลาเป็นปกติ hawked. "ช่องโหว่ของเด็กเหล่านี้ไม่สามารถที่จะคุยโว" สตีฟแฮมิลตันกล่าวว่า รองหัวหน้าของภารกิจที่องค์การระหว่างประเทศเพื่อการโยกย้ายถิ่นฐานในอินโดนีเซียเพิ่มว่ารัฐบาลได้กล่าวว่าการดูแลเป็นพิเศษจะได้รับเพื่อความปลอดภัยของผู้เยาว์ไม่มี "ความยากลำบากที่พวกเขาต้องเผชิญในวัยหนุ่มสาวที่อกหักดังกล่าว." โมฮัมหมัดและน้องสาวของเขา Untas เจ้าหญิงแขกหายไปแม่ของพวกเขาสามปีที่ผ่านมาเมื่อพรรครุนแรงในรัฐที่มีปัญหาของพม่าของยะไข่ถึงจุดสูงสุด เธอถูกฆ่าตายโดยอ้อยในระหว่างการโจมตีที่ตลาดในเมืองหลวงของรัฐ Sittwe. ลูก ๆ ของเธอถูกพามาอยู่กับญาติที่พยายามที่จะดูแลพวกเขามีเงินน้อยสำหรับอาหาร. พ่อของพวกเขาได้รับการอาศัยอยู่ในมุสลิมมาเลเซีย ซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่แห่งที่โรฮิงญาสามารถหางานคนรับใช้และรูปร่างหน้าตาของการยอมรับ เขาตัดสินใจว่ามันเป็นเวลาสำหรับเด็กของเขาที่จะร่วมงานกับเขาและจ่ายนายหน้ามีนาคมจะนำพวกเขาบนเรือในอ่าวเบงกอล. พี่น้องถูกบังคับให้นั่งกับหัวเข่างอของพวกเขาเพื่อที่ว่าคนอื่นอาจจะนั่งอยู่ในระหว่างพวกเขา ขา -. เหมือนโดมิโนมนุษย์ซ้อนกันเป็นอย่างใกล้ชิดที่เป็นไปได้เพื่อให้แน่ใจว่าผลตอบแทนที่ใหญ่ที่สุดจากไถ่ประมาณ $ 2,000 ต่อคนเรียกร้องจากครอบครัวผู้อพยพหลังจากที่พวกเขาออกจากน่านน้ำของพม่าในการนอนหลับพวกเขาก็โน้มตัวกลับเข้ามาในหน้าอกของคนที่อยู่เบื้องหลัง พวกเขา เมื่อขาของพวกเขาสั่นสะเทือนและปวดร้าวจากการถูกขังอยู่ในตำแหน่งหนึ่งนานเช่นนั้นพวกเขาพ่ายแพ้สำหรับการย้ายหรือพยายามที่จะยืน. ความร้อนบนเรือเป็นเผด็จการและกลิ่นเหม็นของเหงื่อและอาเจียนจมปลักเป็นสะอิดสะเอียน พวกเขาได้รับเพียงไม่กี่ช้อนข้าวต้มวันละสองครั้ง ไข้ท้องเสียและการคายน้ำเป็นเรื่องปกติในหมู่เด็กและผู้ใหญ่ แต่ไม่มียาให้ Untas กล่าวว่าเธอเคยสั่นในขณะที่การเผาไหม้ร้อนและแช่แข็งในเวลาเดียวกัน. "เราได้รับอาหารและน้ำเล็ก ๆ น้อย ๆ และเราก็อยู่ในทะเลเป็นเวลานาน" เธอกล่าวจิบน้ำลวก แต่ฟางสินค้าที่มีค่า ที่ดังกล่าวเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ผ่านมาได้รับการแบ่งสรรเพื่อให้เธอมีชีวิตอยู่ในระหว่างการเดินทาง "เราไม่ได้มีแม่หรือพ่อของเราอยู่บนเรือเพื่อให้เรากลัว." ความกลัวและความสิ้นหวังมีการขับเคลื่อนลักลอบจะหนีเรือของพวกเขาต่อไปนี้การจับกุมที่ผ่านมาและการค้นพบของหลายสิบหลุมฝังศพในประเทศไทยและมาเลเซียที่แรงงานข้ามชาติที่ถูกจัดขึ้นใน ป่าก่อนที่จะลอยค่ายที่ตั้งอยู่ในต่างประเทศ โมฮัมหมัดกล่าวว่าในคืนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้เรือที่มีขนาดเล็กและเป็นกัปตันและลูกเรือที่เหลือพวกเขาชี้ปืนที่ผู้คนบนเรือขนาดใหญ่และบอกพวกเขาว่าทุกคนที่พยายามที่จะปฏิบัติตามจะถูกฆ่าตาย. "เขายิงสองครั้งขึ้นไปในอากาศทุกคนเริ่มต้น. กรีดร้องและร้องไห้ "โมฮัมหมัดกล่าวเพิ่มว่าเขาโยนน้องสาวของเขาทั่วตักของเขาจะพยายามที่จะปกป้องเธอกับร่างกายของเขาเล็ก ๆ "ผมคิดว่าพวกเขาจะฆ่าเราทุกคน." ข่าวที่เกี่ยวข้องพูดกับเด็กจำนวนมากในประเทศพม่าที่มีการจัดการที่จะหลบหนีเรือของพวกเขาพร้อมกับผู้ที่ทำให้มันไปฝั่งในประเทศไทยอินโดนีเซียและมาเลเซีย. บางคนกล่าวว่าพวกเขาจบลงในทะเลหลังจาก โบรกเกอร์ในยะไข่บอกพวกเขาว่าถ้าพวกเขาออกทันทีโดยไม่บอกพ่อแม่ของพวกเขาพวกเขาจะได้รับเงินขนาดใหญ่ในประเทศไทยและมาเลเซียและส่งไปที่บ้านเพื่อครอบครัวที่ยากจนของพวกเขา ผู้คนยังคงถูกโหลดแม้หลังจากที่วิกฤตเริ่มแฉเดือนก่อนหน้านี้มีเรือที่ถูกทอดทิ้งถูกผลักดันกลับไปที่ทะเลเหมือน Pinballs โดยกองทัพเรือของภูมิภาค. อื่น ๆ เช่น Atau เราะห์มาน, 12, ของ Sittwe, รายงานการถูกลักพาตัวไปทันที เขาบอกว่าเขาเก้าและเด็กคนอื่น ๆ ที่ถูกจับโดย "คนแปลก" และผลักลงบนเรือที่พวกเขาก็หายไป พวกเขาถูกจัดขึ้นเป็นเวลาหลายสัปดาห์ในต่างประเทศจนเรือที่ถูกหนาตาเต็มรูปแบบที่สุดของร่างกายพอที่จะออก. "ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้น" เขากล่าวที่ค่ายในเมืองอะเจห์ของ Langsa ที่เรือล่าสุดที่ดินสัปดาห์ที่ผ่านมา "เราวางอยู่บนเรือและผูกขึ้นและมุขถูกใส่ในปากของเราดังนั้นเราจึงไม่สามารถพูดคุย." ในเต็นท์หลังเขาเป็นสาวน้อยที่มีอาการท้องเสียนอนกระสับกระส่ายอยู่บนผ้าใบกันน้ำพลาสติกที่มีน้ำหยด IV มัดติดอยู่กับ แขนของเธอ ผู้หญิงผอมนั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงบนพื้นดินพยาบาลทารกจุกจิกในขณะที่เด็กบางคนที่มีการแสดงทุกซี่โครงวิ่งเปลือยกายผ่านบริเวณ. แรงงานอินโดนีเซีย scurried ทางการแพทย์ที่จะดำเนินการตรวจสุขภาพขั้นพื้นฐานและให้การฉีดวัคซีน - แนวโน้มการดูแลทางการแพทย์ครั้งแรกเด็กโรฮิงญาจำนวนมากเคยได้รับ ในขณะที่หญิงสาว 3 ปีเสียชีวิตจากโรคบาดทะยักหลังจากที่เดินทางมาถึงที่โรงพยาบาลท้องถิ่นในสัปดาห์ที่ผ่านมาและเด็กคนอื่น ๆ บางคนได้รับการรักษามี. "โศกนาฏกรรมของมนุษย์นี้เป็นสิ่งที่โหดร้ายเกินไปสำหรับเด็กที่จะทน. ฉันจึงเศร้า เห็นสายตาว่างเปล่าของพวกเขาเมื่อพวกเขาอธิบายบาดแผลทางอารมณ์ของพวกเขา "ฤดี Purnomo จากพระราชบัญญัติกลุ่มที่ไม่แสวงหากำไรเพื่อมนุษยชาติอินโดนีเซียกล่าวว่า "สภาพของเด็ก ๆ เหล่านี้ในที่พักพิงผู้ลี้ภัยทำให้ฉันกอดเด็กของตัวเองที่เข้มงวดมากขึ้นกว่าปกติและความรู้สึกขอบคุณ." ปฏิเสธพลเมือง 1,300,000 โรฮิงญาที่อาศัยอยู่ในพม่าไร้สัญชาติได้อย่างมีประสิทธิภาพไม่อยากอยู่ที่บ้านหรือโดยประเทศอื่น ๆ . รัฐบาลกลัว ว่าด้วยการปล่อยให้แม้กระทั่งไม่กี่ยากจนแรงงานข้ามชาติที่ได้รับการศึกษาที่พวกเขาจะเปิดประตูระบายน้ำสำหรับหลาย ๆ คน ในวันที่ผ่านมาอินโดนีเซียและมาเลเซียโทษว่าพวกเขาจะให้ที่พักพิงชั่วคราว 7,000 คน -. จำนวนที่มีที่ดินอยู่แล้วรวมกับผู้ที่เชื่อว่ายังคงติดอยู่ในทะเลแต่พวกเขาทำเช่นนั้นเพียง แต่บนเงื่อนไขที่ว่าประชาคมระหว่างประเทศจะย้ายพวกเขาในไตรมาสที่สาม ประเทศภายในปี เพื่อให้ห่างไกลในสหรัฐอเมริกาและประเทศเล็ก ๆ ของแอฟริกันแกมเบียเป็นประเทศเดียวที่จะยกมือขึ้น. ฮุสเซนอาเหม็ด 12 ปีเด็กโรฮิงญาได้หยุดความพยายามที่จะจินตนาการถึงอนาคตของตัวเอง เขาออกจากค่ายใน Sittwe ด้วยตัวเองเมื่อโบรกเกอร์เชื่อว่าแม่ของเขาที่เขาจะได้รับเงินในต่างประเทศที่จะสนับสนุนครอบครัวตั้งแต่ที่พ่อของเขาถูกฆ่าตายสามปีที่ผ่านมาในการใช้ความรุนแรง หลังจากเดือนที่ทะเลตอนนี้เขารู้สึกว่าคนของเขาอาจจะเป็นที่ไม่พึงประสงค์มากที่สุดในโลก. "ผมเกิดในประเทศพม่า แต่พวกเขาไม่ต้องการให้ฉัน. ฉันพยายามที่จะไปประเทศไทยหรือมาเลเซีย แต่ฉันไม่สามารถไปได้ทุกที่เพราะ พวกเขาไม่ต้องการผม "เขากล่าวว่าที่ค่าย Langsa "ผมยังเป็นเด็กกลับบ้าน แต่ตอนนี้ฉันต้องเป็นคนที่ผมอยู่ในประเทศที่แตกต่างกันเพียงอย่างเดียวมันขึ้นอยู่กับพระเจ้า -... สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กเดินทางคนเดียวกับอินโดนีเซียโรฮิงญาเรือขาเข้า

มันมีแค่พวกเขาสองคน พี่ชาย และน้องสาว ออกมาในทะเลเปิด มีหลายร้อยของผู้อพยพชาวมุสลิมโรฮิงยาความปรารถนาอื่น ส่วนใหญ่หนีบ้านของพวกเขาในพม่า เป็นเวลาเกือบสามเดือน พี่น้องสบายใจกันเมื่อคลื่นกลิ้ง thrashed เรือเมื่อว่างท้องปวดและเมื่อพวกเขาตีพยายามที่จะลุกขึ้นยืน ยืดขาของพวกเขา .
แก่ที่สุด , โมฮัมหมัด อีสป - 10 ปี - รู้ว่ามันเป็นงานของเขาเพื่อให้เขาอายุ 8 ขวบ พี่สาวปลอดภัย แต่กับลูกเรือไทยกวัดแกว่งปืนและขู่ว่าจะโยนลำบากเกินไป เขารู้สึกสิ้นหวัง พวกเขาถูกเรือก่อน
ล้างขึ้นฝั่งในอินโดนีเซีย สองสัปดาห์ที่แล้วตามด้วยหมายเลขของอวนลากไม้อื่น ๆหนาตากับหิวแห้งคน หลายคนถูกทิ้งไว้ในทะเลโดยกัปตันของพวกเขาต่อไปนี้การปราบปรามระดับภูมิภาคในเครือข่ายค้ามนุษย์
จนเกือบ 3100 และโรฮิงยา Bangladeshis มีที่ดินใน 3 ประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตามองค์การระหว่างประเทศเพื่อการโยกย้ายถิ่นฐาน มากกว่าครึ่งหนึ่งของพวกเขาแผลขึ้นในอินโดนีเซียที่เกือบ 170 เด็กที่เดินทางคนเดียว บางหลังถูกหลอก หรือถูกลักพาตัว - รอที่จะเรียนรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป
ป้ายหนึ่งของโลกมากที่สุดข่มเหงคนกลุ่มน้อย บังได้หลบหนีส่วนใหญ่ชาวพุทธพม่ามานานหลายทศวรรษ .
แต่มันเป็นเพียงหลังจากที่ประเทศเริ่มย้ายจากเผด็จการสู่ประชาธิปไตยใน ปี 2554 ว่า ตัวเลข spiraled จริงๆ ,เสรีภาพในการแสดงออกกับ newfound ยกฝาปิดที่หยั่งรากลึกความเกลียดชังต่อมุสลิมรู้สึกหลายชาติพันธุ์ หลายร้อยคนถูกฆ่าตายและหลายพันมากขึ้นอยู่ในค่ายกักกันที่พวกเขาไม่สามารถทำงานได้ และการดูแลทางการแพทย์ที่ขาดแคลน
ในเดือนล่าสุด แต่เที่ยวบินจากพื้นที่ที่ได้รับการกระตุ้นน้อยโดยความกลัวมากกว่าความสิ้นคิดและความโลภ ซึ่ง
โบรกเกอร์ ,อยากเติมเรือ ด้วย คน สินค้าที่รับ $ 100 แต่ละเที่ยวหมู่บ้านและค่ายการ touting เรื่องราวของงานอยู่ที่ต่างประเทศ
เบื่อ ท้อแท้ และไร้เดียงสา เด็กจะง่ายที่สุดเพื่อหลอกลวง เมื่อบนกระดานเรือ พวกเขายังมีความเสี่ยงมากที่สุด .
ที่ค่ายริมทะเลในจังหวัดอาเจะห์ของอินโดนีเซียที่กัวลา cangkoi Mohammad และน้องสาวตอนนี้อยู่เกือบหนึ่งในสามของผู้อพยพที่เป็นเด็ก
ของที่เล็กที่สุดซึ่งดูดและอมยิ้มเคี้ยวมันฝรั่งที่ผ่านออกมาจากชาวบ้านและนักเรียนที่เข้ามาถ่ายรูป ของกลุ่ม อื่น ๆ
เหนื่อยน้อยคนที่ไป 3 วันโดยไม่มีอาหารบนเรือ นอนคว่ำหน้าหลับอยู่บนกระเบื้องสีขาวเย็นของศาลาที่ปลาเป็นปกติ
hawked ." ความเสี่ยงของเด็กเหล่านี้ไม่สามารถคุยโว " บอกว่า สตีฟ แฮมิลตัน รองหัวหน้าคณะผู้แทนที่องค์การระหว่างประเทศเพื่อการโยกย้ายถิ่นฐานในอินโดนีเซียเพิ่มว่ารัฐบาลได้กล่าวว่า การดูแลเป็นพิเศษ จะถูกจัดเตรียมเพื่อให้มั่นใจในความปลอดภัยของผู้เยาว์ไม่มีผู้ไปด้วย " ความยากลำบากที่พวกเขาต้องทนในวัยหนุ่มจะปวดใจ "
โมฮัมหมัดและน้องสาวของเขา untas Begum ,เสียแม่ไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว เมื่อสมาชิกพรรคความรุนแรงในรัฐยะไข่ของพม่ามีปัญหาถึงจุดสูงสุดของมัน เธอถูกฆ่าด้วยมีดในระหว่างการโจมตีที่ตลาดในเมืองหลวงรัฐซิตตเว .
ลูกถ่าย โดยญาติที่ต้องดูแลพวกเขาด้วยเงินเล็ก ๆน้อย ๆสำหรับอาหาร
พ่อของพวกเขาอยู่ในมุสลิมส่วนใหญ่ในมาเลเซียหนึ่งในสถานที่ไม่กี่ที่พวกเขาสามารถค้นหางานคนรับใช้ และรูปร่างหน้าตาของการยอมรับ เขาตัดสินใจว่ามันเป็นเวลาสำหรับเด็กของเขาที่จะเข้าร่วมกับเขา และจ่ายให้นายหน้าในเดือนมีนาคมวางไว้บนเรือในอ่าวเบงกอล
พี่น้องถูกบังคับให้นั่งกับเข่างอ เพื่อให้บุคคลอื่นสามารถนั่งอยู่ระหว่างขาของพวกเขาเหมือนมนุษย์โดมิโนซ้อนกันมากที่สุดเพื่อให้มั่นใจว่าผลตอบแทนที่ใหญ่ที่สุดจาก ransoms ประมาณ $ 2000 ต่อบุคคลที่เรียกร้องจากครอบครัวผู้อพยพพม่าหลังจากที่พวกเขาออกจากน่านน้ำ .
นอนพวกเขาเพียงแค่พิงกลับเข้าไปในหน้าอกของคนที่อยู่เบื้องหลัง เมื่อขาสั่นและเจ็บปวดจากการถูกขังอยู่ในตำแหน่งหนึ่งเป็นเวลานาน พวกเขาจะโดนย้าย หรือพยายามที่จะยืน
ความร้อนบนเรือที่ถูกกดขี่ และกลิ่นเหงื่อ และเปรี้ยว อาเจียน คือ คลื่นไส้ พวกเขาได้รับเพียงไม่กี่ช้อนข้าวต้มสองวัน ไข้โรคท้องร่วงและน้ำถูกพบโดยทั่วไปในหมู่เด็กและผู้ใหญ่ แต่ไม่มียาให้ untas บอกว่าเธอเคยสั่นในขณะที่การเผาไหม้ร้อนและเย็นในเวลาเดียวกัน .
" เราได้รับน้อย อาหารและน้ำ และเราอยู่ในทะเลนาน , " เธอกล่าว , จิบน้ำธรรมดานะฟางสินค้าที่มีค่าเช่นเมื่อสักครู่ถูกแบ่งส่วนเพื่อให้เธอมีชีวิตอยู่ในระหว่างการเดินทาง . เราไม่ได้มีแม่หรือพ่อบนเรือ เรากลัว "
.ความหวาดกลัวและความสิ้นหวังได้ขับไล่พวกลักลอบหนีเรือของพวกเขาต่อไปนี้ล่าสุดการจับกุมและการค้นพบของหลายสิบของผลิตในไทยและมาเลเซียที่แรงงานข้ามชาติถูกจัดขึ้นในป่าก่อนลอยค่ายตั้งในต่างประเทศ โมฮัมหมัดกล่าวว่า คืนหนึ่งมีเรือเข้าหา และเป็นกัปตันและลูกเรือแล้ว