When she came out of her office, al

When she came out of her office, all the other staff in the Highlight Advertising Agency had already left. Now she was stuck in a traffic jam in central Birmingham at 5:30, and at 6:30 she was expected to be chairing a meeting of the tennis club. There would be no time for any hot bath.
Ahead of her, the traffic was moving at last, and she swung quickly out into the centre lane to turn right, and raced the last half-mile through the quiet suburban streets to her house. Pulling up on the driveway, she leapt out of the car and ran for the house. As she opened the door, she nearly tripped over Sheba, who was standing behind it.
"Hey, Sheba, hello," she said, bending down to stroke the large alsatian dog's head, "I've got no time for you now, but I'll take you out as soon as I get back from the tennis club."
It was then that she noticed something worrying about the dog. Sheba seemed to be coughing or choking, her stomach pumping repeatedly as if she was trying to vomit something up. She was obviously in real discomfort and could hardly breathe; her sad eyes gazed up at Joanne helplessly.
"Oh damn, this is all I need now," said Joanne to herself, dropping her briefcase and bending down to take a closer look, "a sick dog, today of all days!" On closer examination, Sheba did look very sick, and Joanne realised she would have to take her down to the vet immediately. Luckily, the vet's surgery was only a few streets away, and Joanne quickly loaded the dog, still coughing and choking, into her car for the short drive.
When she got there, the surgery was just about to close for the day. Luckily, Dr. Sterne had not left yet, and when he saw the state of Sheba, he brought her quickly into his office.
"It looks like something is stuck in her throat," said Dr. Sterne. It shouldn't take me too long to get it out."
"Listen, doctor, I'm really in a rush to get to a meeting -- can I leave her with you, and go and get changed? I'll be back in ten minutes to pick her up, then I'll take her on to the meeting with me. Is that OK?"
"Sure," said the doctor. "You get going. I'll see you in ten minutes."
Joanne jumped back into her car again, and made the quick trip round to her house in a couple of minutes. As she was once more entering the hallway, the phone on the table by the door began to ring. She picked it up, annoyed by this additional interruption to her plans.
"This is Dr. Sterne," said an anxious voice. "Is that you, Joanne?"
"Of course it's me," said Joanne, surprised at the sound of his voice, "no-one else lives here."
"I want you to get right out of that house immediately," said the doctor's voice. "Right now. I'm coming round right away, and the police will be there any time now. Wait outside for us." The phone went dead. Joanne stared at it. She was confused, but she was also a little frightened by the obvious fear in the voice of the doctor. She replaced the receiver, then quickly backed out of the door and ran into the street.
At that moment, a police car with its lights flashing swung round the corner and screeched to a stop outside the house. Two policemen got out. After briefly checking that she was the owner of the house, they ran into the house through the still open door, without explaining anything. Joanne was by now completely confused and very frightened. Then the doctor arrived.
"Where's Sheba? Is she OK?" shouted Joanne, running over to his car.
"She's fine, Joanne. I extracted the thing which was choking her, and she's OK now."
"Well what's this all about? Why are the police in my house?"
Just then, the two policemen reappeared from the house, half-carrying a white-faced figure, a man in a dark grey sweater and jeans, who, it seemed, could hardly walk. There was blood all over him.
"My God," said Joanne, "how did he get in there? And how did you know he was there?"
"I think he must be a burglar," said the doctor. "I knew he was there because when I finally removed what was stuck in Sheba's throat, it turned out to be three human fingers. I don't think he's a very happy burglar."

MDH 1994 -- From a common urban legend

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเธอออกมาจากสำนักงานของเธอ ทั้งหมดอื่น ๆ เจ้าหน้าที่ในหน่วยงานที่เน้นโฆษณาได้แล้วทิ้ง ตอนนี้ เธอได้ติดอยู่ในการจราจรติดขัดในเบอร์มิงแฮมกลางที่ 5:30 และที่ 6:30 เธอถูกคาดว่าจะมี chairing การประชุมของสโมสรสนามเทนนิส จะไม่มีเวลาสำหรับการอาบน้ำร้อน ข้างหน้าของเธอ การจราจรถูกย้ายครั้งสุดท้าย และเธอ swung อย่างรวดเร็วออกเป็นเลนศูนย์การเลี้ยวขวา raced ครึ่งไมล์สุดท้ายผ่านถนนชานเมืองเงียบสงบกับบ้าน เธอดึงขึ้นในบาหลี หลุดออกมาจากรถ และวิ่งในบ้าน ขณะที่เธอเปิดประตู เธอเกือบ tripped เหนือเชอบา ที่ยืนด้านหลัง " Hey เชอบา สวัสดี, " เธอกล่าวว่า ลงไปโรคหลอดเลือดสมองของสุนัข alsatian ใหญ่หัว "ฉันมีเวลาสำหรับคุณตอนนี้ แต่จะพาคุณออกทันทีที่ผมกลับจากสโมสรเทนนิส" มันถูกแล้วที่เธอสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างที่กังวลเกี่ยวกับสุนัข เชอบาดูเหมือนจะไอ หรือ choking ท้องของเธอสูบซ้ำ ๆ ว่าเธอพยายามที่จะอาเจียนบางสิ่งบางอย่างขึ้น เธอได้อย่างชัดเจนในความรู้สึกไม่สบายที่แท้จริง และอาจไม่ หายใจ ตาเศร้าของเธอจ้องขึ้นที่ Joanne ซม "โอ้ ไอ้ นี่คือทั้งหมดที่ฉันต้องการตอนนี้, " กล่าวว่า Joanne ตัวเอง ปล่อย'กระเป๋าเอกสาร'ของเธอ และดัดลงไปดูใกล้ชิด "มีสุนัขป่วย วันนี้ทุกวัน" ในการตรวจสอบใกล้ชิด เชอบาไม่ดูป่วยมาก และ Joanne เองก็ยังคิดเธอจะต้องพาเธอลงเรื่องน่ารู้ในทันที โชคดี เรื่องน่ารู้การผ่าตัดเท่ากี่ถนนไป และ Joanne โหลดสุนัข ให้อย่างรวดเร็วยังไอ และ choking ในรถยนต์สำหรับไดรฟ์สั้น เมื่อเธอได้มี การผ่าตัดกำลังจะ ปิดวัน โชคดี ดร. sterne เบี้ยวได้ทิ้งยัง และเมื่อเขาเห็นสถานะชีบา เขาทำให้เธอได้อย่างรวดเร็วในสำนักงานของเขา "เหมือนอะไรติดอยู่ในลำคอของเธอ กล่าวว่า ดร. sterne เบี้ยว ไม่ควรใช้เวลาฉันนานเกินไปมันไป" " ฟัง แพทย์ ฉันจริง ๆ วิ่งไปประชุม - สามารถฝากเธอกับคุณ ไป และเปลี่ยนไป จะกลับมาในสิบนาทีรับค่า แล้วฉันจะพาเธอไปประชุมกับฉัน คือที่ OK "แน่นอน กล่าวว่า แพทย์ "คุณได้รับไป เจอในสิบนาที" Joanne ไปกลับเข้าไปในรถของเธออีกครั้ง และทำการเดินทางด่วนรอบบ้านในไม่กี่นาที เป็นอีกครั้งหนึ่งเธอถูกป้อนด้อย โทรศัพท์บนโต๊ะโดยประตูเริ่มค้าง เธอรับมันรำคาญขึ้น โดยการขัดขวางนี้เพิ่มเติมกับแผนของเธอ "นี่คือดร. sterne เบี้ยว กล่าวว่า เสียงที่เป็นกังวล "คือคุณ Joanne ? " "แน่นอนก็ฉัน กล่าวว่า Joanne ประหลาดใจกับเสียงของเสียงของเขา "ไม่มีใครอื่นอยู่ที่นี่" "ฉันต้องการคุณจะได้รับสิทธิ์จากบ้านทันที กล่าวว่า เสียงของแพทย์ "ขณะนี้ ผมเป็นมาตลอดทันที และตำรวจจะมีเวลาตอนนี้ รอด้านนอกเรา" โทรศัพท์ไปตาย Joanne จ้องไปที่มัน เธอสับสน แต่เธอยังกลัว โดยกลัวชัดเจนในเสียงของหมอน้อย เธอแทนผู้รับ ได้อย่างรวดเร็วสนับสนุนจากประตู แล้ววิ่งเข้าถนน ในช่วงเวลานั้น รถตำรวจ ด้วยแสงแวบ ๆ swung รอบมุม และ screeched ไปหยุดอยู่นอกบ้าน ทนายสมชายสองออกได้ หลังสั้น ๆ ตรวจสอบว่า เธอมีเจ้าของบ้าน พวกเขาวิ่งเข้าบ้านเปิดประตูยังคง โดยไม่ต้องอธิบายอะไร Joanne โดยขณะนี้ทั้งความสับสน และกลัวมากขึ้น แล้ว หมอมาถึง "ที่เป็นเชอบา คือเธอ OK ตะโกน Joanne ทำงานอยู่เหนือรถของเขา "เธอเป็นดี Joanne ฉันแยกสิ่งที่ถูก choking เธอ และเธอได้ตอนนี้" ความดีคืออะไรนี้เกี่ยวกับ เหตุใดตำรวจในบ้านของฉัน" เพียงแล้ว ทนายสมชายสอง reappeared จากบ้าน แบกครึ่งรูป white-faced คนในเสื้อกันหนาวสีเทาเข้มและกางเกงยีนส์ ที่ เหมือน สามารถแทบเดิน มีเลือดทั่วเขา "พระ กล่าวว่า Joanne "ว่าไม่ได้เขาได้รับมี และอย่างไรคุณทราบเขามี" "ผมคิดว่า เขาต้องขโมย กล่าวว่า แพทย์ "ฉันรู้ว่า เขาไม่มีเนื่องจากเมื่อฉันในที่สุดก็เอาสิ่งติดอยู่ในคอของเชอบา จะเปิดออกเพื่อให้นิ้วมือมนุษย์สาม ฉันไม่คิดว่า เขาเป็นขโมยความสุขมากขึ้น"MDH 1994 - จากตำนานทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องทำงานของเธอทั้งหมดเจ้าหน้าที่อื่น ๆ ในไฮไลท์เอเจนซี่โฆษณาที่มีเหลืออยู่แล้ว ตอนนี้เธอได้รับการติดอยู่ในการจราจรที่ติดขัดในภาคกลางของเบอร์มิงแฮมที่ 5:30 และที่ 6:30 เธอได้รับการคาดหวังว่าจะได้รับเกียรติคุณประชุมของสโมสรเทนนิส จะมีเวลาสำหรับการอาบน้ำร้อนใด ๆ .
ไปข้างหน้าของเธอจราจรกำลังจะย้ายที่ผ่านมาและเธอเหวี่ยงออกไปอย่างรวดเร็วเข้ามาในช่องตรงกลางเพื่อเลี้ยวขวาและวิ่งครึ่งไมล์ที่ผ่านมาผ่านถนนชานเมืองที่เงียบสงบที่บ้านของเธอ ดึงขึ้นบนถนนที่เธอกระโดดออกจากรถและวิ่งไปหาที่บ้าน ขณะที่เธอเปิดประตูเธอเกือบสะดุดเชบาที่ยืนอยู่เบื้องหลังมัน.
"เฮ้เชบา, Hello," เธอกล่าวดัดลงไปจังหวะหัวสุนัขอัลเซเชี่ยนขนาดใหญ่, "ฉันมีเวลาไม่นานสำหรับคุณในขณะนี้ แต่ผมจะพาคุณออกมาเร็วที่สุดเท่าที่ฉันจะได้รับกลับมาจากสโมสรเทนนิส. "
ตอนนั้นเองที่เธอสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างที่น่าเป็นห่วงเกี่ยวกับสุนัข ชีบาดูเหมือนจะไอหรือสำลักสูบน้ำท้องของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับว่าเธอกำลังพยายามที่จะอาเจียนบางสิ่งบางอย่างขึ้น เธอเป็นคนที่เห็นได้ชัดในความรู้สึกไม่สบายจริงและแทบจะไม่สามารถหายใจ; ดวงตาเศร้าของเธอจ้องขึ้นที่โจแอนนาอย่างช่วยไม่ได้.
"โอ้แช่งนี้คือทั้งหมดที่ฉันต้องการตอนนี้" โจแอนนากับตัวเองวางกระเป๋าถือของเธอและดัดลงไปใช้เวลามองใกล้กล่าวว่า "สุนัขป่วยในวันนี้ของทุกวัน!" ในการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดเชบาก็ดูป่วยมากและโจแอนนารู้ว่าเธอจะต้องพาเธอลงไปหาสัตว์แพทย์ทันที โชคดีที่การผ่าตัดสัตว์แพทย์ของเป็นเพียงไม่กี่ถนนห่างออกไปได้อย่างรวดเร็วและ Joanne โหลดสุนัขที่ยังคงมีอาการไอและสำลักเข้าไปในรถของเธอสำหรับไดรฟ์สั้น.
เมื่อเธอได้มีการผ่าตัดเป็นเพียงเกี่ยวกับการที่จะปิดในวันนั้น โชคดีที่ดร. ดาวไม่ได้ที่เหลือยังและเมื่อเขาเห็นสถานะของเชบาเขาพาเธออย่างรวดเร็วในสำนักงานของเขา.
"มันดูเหมือนว่าสิ่งที่จะติดอยู่ในลำคอของเธอ" ดรดาวกล่าวว่า มันไม่ควรพาฉันนานเกินไปที่จะได้รับมันออก ".
"ฟังหมอฉันจริงๆในการวิ่งที่จะได้รับในการประชุม - ฉันจะปล่อยให้เธอกับคุณและไปและได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างไร ฉันจะกลับมาในสิบนาทีที่จะรับเธอแล้วฉันจะพาเธอไปยังการประชุมกับฉัน ตกลงที่? "
"แน่นอน" หมอบอกว่า. "คุณได้รับไป ฉันจะเห็นคุณในสิบนาที. "
โจแอนนากระโดดกลับเข้าไปในรถของเธออีกครั้งและทำให้รอบการเดินทางอย่างรวดเร็วไปที่บ้านของเธอในไม่กี่นาที. ในฐานะที่เธอเป็นอีกครั้งเข้าสู่ห้องโถงโทรศัพท์บนโต๊ะด้วยประตู เริ่มแหวน. เธอหยิบมันขึ้นมารำคาญโดยการหยุดชะงักเพิ่มเติมนี้เพื่อแผนการของเธอ.
"นี่คือดร. ดาว" กล่าวว่าเสียงกังวล. "นั่นคือคุณโจแอนนา?"
"แน่นอนมันเป็นฉัน" โจแอนนากล่าวว่าแปลกใจ ที่เสียงของเสียงของเขา "ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่."
"ฉันต้องการให้คุณได้รับสิทธิออกจากบ้านทันที" เสียงของแพทย์กล่าวว่า. "ตอนนี้ ฉันมารอบทันทีและตำรวจจะมีเวลาใด ๆ ในขณะนี้ รออยู่ข้างนอกสำหรับเรา. "โทรศัพท์ไปตาย. โจแอนนาจ้องที่มัน. เธอเป็นคนที่สับสน แต่เธอก็ยังน้อยกลัวกลัวอย่างเห็นได้ชัดในเสียงของแพทย์. แทนที่เธอรับแล้วได้รับการสนับสนุนอย่างรวดเร็วออกจากประตู และวิ่งไปที่ถนน.
ในขณะที่รถตำรวจที่มีไฟกระพริบของเหวี่ยงรอบมุมและเบรกดังเอี๊ยดนอกบ้าน. ตำรวจสองนายได้ออก. หลังจากการตรวจสอบในเวลาสั้น ๆ ว่าเธอเป็นเจ้าของบ้านที่พวกเขาวิ่งเข้าไปใน บ้านผ่านประตูยังคงเปิดโดยไม่ต้องอธิบายอะไร. โจแอนนาได้โดยขณะนี้สับสนอย่างสมบูรณ์และกลัวมาก. แล้วหมอมาถึง.
"ชีบาที่ไหน? เธอเป็น OK? "ตะโกน Joanne วิ่งไปที่รถของเขา.
"เธอดีโจแอนนา ฉันสกัดสิ่งที่ได้รับการสำลักของเธอและเธอตกลงตอนนี้. "
"ดีสิ่งนี้ทั้งหมดเกี่ยวกับ? มีตำรวจในบ้านของฉันทำไม? "
ตอนนั้นตำรวจสองนายกลับมาจากบ้านครึ่งแบกร่างขาวเผือด, ชายคนหนึ่งในเสื้อกันหนาวสีเทาเข้มและกางเกงยีนส์ที่ดูเหมือนแทบจะไม่สามารถเดิน. มี เลือดทั่วเขา.
"พระเจ้า" โจแอนนา "ว่าเขาได้รับในนั้นกล่าวว่า? และวิธีการที่คุณไม่ได้รู้ว่าเขาอยู่ที่นั่น? "
"ผมคิดว่าเขาจะต้องเป็นขโมย" หมอกล่าวว่า. "ผมรู้ว่าเขาอยู่ที่นั่นเพราะเมื่อในที่สุดผมก็เอาออกสิ่งที่ติดอยู่ในลำคอเชบาก็เปิดออกมาเป็นสามนิ้วมนุษย์ . ผมไม่คิดว่าเขาเป็นขโมยมีความสุขมาก ". MDH 1994 - จากตำนานเมืองที่พบบ่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเธอออกมาจากห้องทำงานของเธอ ทั้งหมดอื่น ๆที่พนักงานในบริษัทโฆษณาก็ออกไปแล้ว ตอนนี้เธอกำลังติดอยู่ในการจราจรที่ติดขัดในเวลาตีห้าครึ่งกลางเบอร์มิงแฮม และตอนหกโมงครึ่ง เธอถูกคาดหวังให้เกียรติคุณประชุมของชมรมเทนนิส จะได้ไม่ต้องมีเวลาใด ๆ ร้อน อาบน้ำ
เลย รถติดไปในที่สุด เธอเหวี่ยงเร็วออกเข้าสู่ศูนย์กลางซอยเลี้ยวขวาและวิ่งครึ่งไมล์ผ่านเงียบชานเมืองถนนบ้านเธอ ดึงขึ้นบนถนน เธอกระโดดออกจากรถและวิ่งในบ้าน เธอเปิดประตู เธอเกือบสะดุดชีบาที่ยืนอยู่ข้างหลังมัน .
" เฮ้ เช สวัสดีค่ะ " เธอพูด ก้มลงไปลูบหัวหมาอัลเซเชียนขนาดใหญ่ " ผมไม่มีเวลาให้คุณแล้วแต่ฉันจะพาเธอออกไปทันทีที่กลับจากชมรมเทนนิส "
ตอนนั้นเองที่เธอสังเกตเห็นบางอย่างที่กังวลเกี่ยวกับสุนัข เมืองที่ดูเหมือนจะไอหรือสำลัก เธอท้องปั๊มซ้ำ ๆว่าเธอกำลังจะอ้วกอยู่แล้ว เธอว่าจริง และไม่อาจหายใจแทบไม่ได้ ตาเศร้า เธอจ้องมองไปที่โจแอน ไร้ประโยชน์ .
" โอ้บ้าจริง นี้คือทั้งหมดที่ฉันต้องการตอนนี้" บอกว่า โจแอนเองวางกระเป๋าของเธอ และก้มลงไปดูใกล้ๆ " หมาป่วย วันนี้ทั้งวัน ! เมื่อใกล้สอบ เชไม่ได้ดูป่วยมาก และโจแอน รู้ว่าเธอจะต้องพาเธอไปสัตว์แพทย์ทันที โชคดีที่การผ่าตัดของหมอแค่ไม่กี่ถนนไกลๆ และโจแอน รีบโหลดหมา ยังไอและสำลัก เข้าไปในรถของเธอสำหรับไดรฟ์สั้น
เมื่อเธอได้มีการผ่าตัดเป็นเพียงเกี่ยวกับการปิดสำหรับวันที่ โชคดีที่ ดร. สเติร์นได้ไม่หมด และเมื่อเขาเห็นสภาพของเมืองเชบา เขาพาเธอเข้าไปในห้องทำงานของเขาได้อย่างรวดเร็ว .
" มันเหมือนมีอะไรติดอยู่ในคอ " ดร. สเติร์น . มันไม่ใช้เวลานานที่จะได้รับมันออก . "
" ฟังนะครับคุณหมอ ผมรีบไปประชุม . . . ฉันปล่อยให้เธออยู่กับคุณแล้วก็ไปเปลี่ยนชุด ? ฉันจะกลับมาในอีก 10 นาทีจะมารับ แล้วผมจะพาเธอมาพบกับฉัน นั่นโอเค ?
" ว่า " หมอ " คุณไปได้แล้ว ฉันจะพบคุณในอีก 10 นาที " โจแอนกระโดดกลับเข้าไปในรถ
เธออีกครั้ง และทำให้รอบการเดินทางที่รวดเร็วในบ้านของเธอในไม่กี่นาที ขณะที่เธออีกครั้งเข้าสู่ห้องโถง โทรศัพท์บนโต๊ะข้างประตู เริ่มจะดังขึ้นเธอหยิบมันขึ้นมา รำคาญโดยการเพิ่มเติมเพื่อให้แผนการของเธอ .
" นี้ ดร. สเติร์นกล่าวว่า " เสียงกังวล . คือ ว่า คุณ โจแอน ?
" แน่นอนว่าเป็นฉันกล่าวว่า " โจแอน แปลกใจในเสียงของเขา " ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่ . "
" ฉันต้องการให้คุณได้รับออกไปจากบ้านทันที กล่าวว่า เสียงของหมอ ตอนนี้ ฉันไปทันทีและตำรวจ จะได้มีเวลาแล้ว รอข้างนอกให้เรา . " โทรศัพท์ไปตาย โจแอน จ้องมัน เธอกำลังสับสน แต่เธอก็ยังเล็กกลัวความกลัวอย่างเห็นได้ชัด ในเสียงของหมอ เธอเปลี่ยนเครื่องรับ แล้วรีบถอยออกมาจากประตูแล้ววิ่งเข้าถนน .
ในขณะนั้นรถตำรวจที่มีไฟกระพริบ swung รอบมุมและการเต้นเร้งเต้นกาให้หยุดอยู่บ้าน ตำรวจสองคนออกมา หลังจากที่สั้น ๆตรวจสอบว่าเธอเป็นเจ้าของบ้าน พวกเขาวิ่งเข้าไปในบ้านผ่านประตูยังเปิดอยู่ โดยไม่ต้องอธิบายอะไร . โจแอน คือตอนนี้งงและตกใจมาก แล้วหมอก็มาถึง
" เชอยู่ไหน ? เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย ? " ตะโกน โจแอนวิ่งไปยังรถของเขา .
" เธอสบายดี , โจแอน ฉันสกัดสิ่งซึ่งถูกบีบคอเธอ และเธอก็โอเคแล้ว "
" นี่มันเรื่องอะไรกัน ? ทำไมตำรวจในบ้านของฉัน ?
ก็แล้ว ตำรวจสองคนกลับมาจากบ้านครึ่งแบกขาว เจอรูปผู้ชายเสื้อสีเทาเข้มและกางเกงยีนส์ที่ดูเหมือนว่าแทบจะเดิน มีเลือดทั้งตัว
" พระเจ้ากล่าวว่า " โจแอน" แล้วเขาเข้าไปในนั้นเหรอ ? แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่าเขาอยู่ที่นั่น ?
" ฉันคิดว่าเขาต้องเป็นผู้ร้าย " หมอ " ฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่นั่น เพราะเมื่อในที่สุดผมก็เอาสิ่งที่ติดอยู่ในเมืองของคอ มันกลับกลายเป็นสามนิ้วมนุษย์ ผมไม่คิดว่าเขาเป็นขโมย มีความสุขมาก ๆ "

MDH 1994 - จากตำนานทั่วไป