MethodsThe study design, inclusion

Methods
The study design, inclusion and exclusion criteria, and vaccination schedule have been described in detail elsewhere [11]. In brief, 126 participants aged 2–45 years were randomised at a single study centre in the Philippines to receive three TDV injections at 0, 3–4 and 12 months (TDV–TDV–TDV group; n = 84) or one injection with a licensed control typhoid vaccine (TyphimVi®) at month 0, followed by two TDV injections at 3–4 and 12 months (TyVi–TDV–TDV group; n = 42). Participants were followed-up for five years after the last study injection. Serious adverse events (SAEs) were recorded throughout the study. Pregnancy outcomes were reported for the first two years of follow-up. Diagnostic tests for laboratory-confirmation of dengue infection (dengue NS1 antigen Enzyme-Linked Immunosorbent Assay [ELISA](Platelia™, Bio-Rad Laboratories), serotype-specific dengue reverse transcriptase polymerase chain reaction [RT-PCR], dengue IgM/IgG ELISA) [7] were performed in participants with suspected dengue i.e., participants with febrile episodes (temperature ⩾38 °C for ⩾48 h) during the first four years of follow-up and hospitalised cases only during the fifth year. Serological confirmation of dengue infection was defined as presence of dengue IgM and/or IgG, and virologically confirmed by detection of dengue NS1 antigen and/or amplified genomic sequences. Serum samples for immunogenicity analyses were taken at baseline, 28-days after each study injection and annually after the last injection. Serum neutralising antibody levels to each of the four parental wild-type dengue virus strains were determined using a 50% plaque reduction neutralisation test (PRNT50) [12]. Exposure to wild-type dengue was defined as a 4-fold increase in PRNT50 antibody titre (and with a resultant titre ⩾40) for at least one serotype between two consecutive years (with no missing data for any serotype at both time points). No hypothesis testing was carried out in this study; descriptive statistics were used to summarise the data. Geometric mean titres (GMTs) were determined with and without exclusion of participants who had been exposed to wild-type dengue.

It should be noted that an optimised PRNT assay was developed and validated for assessment of vaccine immunogenicity during the follow-up period. Baseline, post-vaccination and follow-up samples from the study were then tested with this single assay to generate a complete dataset, [12] as such the GMTs reported here for baseline and after the third vaccination differ from those reported previously [11].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการThe study design, inclusion and exclusion criteria, and vaccination schedule have been described in detail elsewhere [11]. In brief, 126 participants aged 2–45 years were randomised at a single study centre in the Philippines to receive three TDV injections at 0, 3–4 and 12 months (TDV–TDV–TDV group; n = 84) or one injection with a licensed control typhoid vaccine (TyphimVi®) at month 0, followed by two TDV injections at 3–4 and 12 months (TyVi–TDV–TDV group; n = 42). Participants were followed-up for five years after the last study injection. Serious adverse events (SAEs) were recorded throughout the study. Pregnancy outcomes were reported for the first two years of follow-up. Diagnostic tests for laboratory-confirmation of dengue infection (dengue NS1 antigen Enzyme-Linked Immunosorbent Assay [ELISA](Platelia™, Bio-Rad Laboratories), serotype-specific dengue reverse transcriptase polymerase chain reaction [RT-PCR], dengue IgM/IgG ELISA) [7] were performed in participants with suspected dengue i.e., participants with febrile episodes (temperature ⩾38 °C for ⩾48 h) during the first four years of follow-up and hospitalised cases only during the fifth year. Serological confirmation of dengue infection was defined as presence of dengue IgM and/or IgG, and virologically confirmed by detection of dengue NS1 antigen and/or amplified genomic sequences. Serum samples for immunogenicity analyses were taken at baseline, 28-days after each study injection and annually after the last injection. Serum neutralising antibody levels to each of the four parental wild-type dengue virus strains were determined using a 50% plaque reduction neutralisation test (PRNT50) [12]. Exposure to wild-type dengue was defined as a 4-fold increase in PRNT50 antibody titre (and with a resultant titre ⩾40) for at least one serotype between two consecutive years (with no missing data for any serotype at both time points). No hypothesis testing was carried out in this study; descriptive statistics were used to summarise the data. Geometric mean titres (GMTs) were determined with and without exclusion of participants who had been exposed to wild-type dengue.มันควรจะสังเกตว่า การบวม PRNT วิเคราะห์พัฒนา และตรวจสอบสำหรับการประเมิน immunogenicity วัคซีนช่วงติดตามผล ตัวอย่างพื้นฐาน หลังฉีดวัคซีน และติดตามผลจากการศึกษาแล้วได้ทดสอบกับทดสอบนี้เดียวเพื่อสร้างชุดข้อมูลสมบูรณ์, [12] เป็นเช่น GMTs รายงานนี่พื้นฐาน และหลัง จากฉีดวัคซีน 3 แตกต่างจากที่รายงานก่อนหน้านี้ [11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการออกแบบการศึกษาเกณฑ์การคัดเลือกและการยกเว้นและตารางการฉีดวัคซีนได้รับการอธิบายในรายละเอียดอื่น ๆ [11]
ในช่วงสั้น ๆ ผู้เข้าร่วม 126 อายุ 2-45 ปีได้รับการสุ่มที่ศูนย์การศึกษาเดียวในฟิลิปปินส์จะได้รับการฉีด TDV ที่ 0, 3-4 และ 12 เดือน (กลุ่ม TDV-TDV-TDV; n = 84) หรือการฉีดด้วย การควบคุมใบอนุญาตวัคซีนไทฟอยด์ (TyphimVi®) ในเดือนที่ 0 ตามด้วยสองฉีด TDV ที่ 3-4 และ 12 เดือน (กลุ่ม TyVi-TDV-TDV; n = 42) ผู้เข้าร่วมกิจกรรมตามขึ้นเป็นเวลาห้าปีหลังจากการฉีดการศึกษาที่ผ่านมา เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่ร้ายแรง (SAEs) ถูกบันทึกไว้ตลอดการศึกษา ผลการตั้งครรภ์ที่ได้รับรายงานในช่วงสองปีแรกของการติดตาม การตรวจวินิจฉัยทางห้องปฏิบัติการยืนยันการติดเชื้อไข้เลือดออก (ไข้เลือดออก NS1 แอนติเจน Enzyme-Linked Immunosorbent Assay [ELISA] (Platelia ™, Bio-Rad ห้องปฏิบัติการ) serotype เฉพาะไข้เลือดออกกลับ transcriptase ปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอ [RT-PCR] ไข้เลือดออก IgM / IgG วิธี ELISA) [7] ได้รับการดำเนินการในการเข้าร่วมกับผู้ต้องสงสัยคือไข้เลือดออกเข้าร่วมกับเอพไข้ (อุณหภูมิ⩾38° C เป็นเวลา⩾48เอช) ในช่วงสี่ปีแรกของการติดตามและกรณีการรักษาในโรงพยาบาลเฉพาะในช่วงปีที่ห้า ยืนยันทางภูมิคุ้มกันการติดเชื้อไข้เลือดออกของถูกกำหนดเป็นการปรากฏตัวของ IgM ไข้เลือดออกและ / หรือ IgG และได้รับการยืนยัน virologically โดยการตรวจหาแอนติเจนไข้เลือดออก NS1 และ / หรือขยายลำดับจีโนม เซรั่มสำหรับตัวอย่างการวิเคราะห์ภูมิคุ้มกันถูกนำมาที่ baseline 28 วันหลังจากการฉีดแต่ละคนและการศึกษาเป็นประจำทุกปีหลังจากการฉีดที่ผ่านมา เซรั่ม neutralizing ระดับแอนติบอดีแต่ละสี่ชนิดป่าผู้ปกครองสายพันธุ์ไวรัสไข้เลือดออกได้รับการพิจารณาโดยใช้การลดคราบจุลินทรีย์ 50% การทดสอบการวางตัวเป็นกลาง (PRNT50) [12] การสัมผัสกับโรคไข้เลือดออกชนิดป่าถูกกำหนดเป็นเพิ่มขึ้น 4 เท่าใน titre แอนติบอดี PRNT50 (และมีผล⩾40 titre) อย่างน้อยหนึ่ง serotype ระหว่างสองปีติดต่อกัน (โดยไม่มีข้อมูลที่ขาดหายไปสำหรับ serotype ใด ๆ ทั้งจุดเวลา) การทดสอบสมมติฐานไม่มีการดำเนินการในการศึกษาครั้งนี้ สถิติเชิงพรรณนาถูกนำมาใช้เพื่อสรุปข้อมูล ไตเตอร์เฉลี่ยเรขาคณิต (GMTs) ได้รับการพิจารณาที่มีและไม่มีการยกเว้นของผู้เข้าร่วมที่ได้รับการสัมผัสกับโรคไข้เลือดออกชนิดป่า. มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่าการเพิ่มประสิทธิภาพการทดสอบ prnt ได้รับการพัฒนาและตรวจสอบสำหรับการประเมินของภูมิคุ้มกันวัคซีนในช่วงระยะเวลาติดตาม พื้นฐานหลังการฉีดวัคซีนและการติดตามกลุ่มตัวอย่างจากการศึกษาได้รับการทดสอบแล้วกับการทดสอบครั้งนี้ครั้งเดียวเพื่อสร้างชุดข้อมูลที่สมบูรณ์ [12] เช่น GMTs รายงานที่นี่เพื่อพื้นฐานและหลังการฉีดวัคซีนที่สามแตกต่างจากที่ได้รายงานไปแล้ว [11] .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการ
การศึกษาการออกแบบรวม และเกณฑ์การยกเว้นและตารางวัคซีนได้รับการอธิบายในรายละเอียดอื่น ๆ [ 11 ] ในช่วงสั้น ๆ , 126 ผู้เข้าร่วมอายุ 2 – 45 ปีได้ ( ที่ศูนย์การศึกษาในประเทศฟิลิปปินส์ได้รับสาม tdv ฉีดที่ 0 , 3 และ 4 และ 12 เดือน ( tdv – tdv – tdv กลุ่มn = 84 ) หรือฉีดกับได้รับใบอนุญาตควบคุมโรคไทฟอยด์วัคซีน ( typhimvi ® ) ในเดือนที่ 0 , ตามด้วยสอง tdv ฉีดที่ 3 – 4 และ 12 เดือน ( tyvi – tdv – tdv กลุ่ม ; n = 42 ) จำนวนการติดตามเป็นเวลาห้าปี หลังจากศึกษาการฉีดครั้งสุดท้าย เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ร้ายแรง ( saes ) ได้ถูกบันทึกไว้ตลอดการศึกษา ผลลัพธ์ของการตั้งครรภ์มีรายงานสำหรับสองปีแรกของการแบบทดสอบวินิจฉัยทางห้องปฏิบัติการยืนยันการติดเชื้อไข้เลือดออก ( เด็ง ns1 antigen เอนไซม์ลิงค์ immunosorbent assay [ 3 ] ( platelia ™ห้องปฏิบัติการราดไบโอ ) , โดยเฉพาะการ reverse transcriptase โดยปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอร์เรส [ 4 ] , ไข้เลือดออก / IgG IgM แอนติบอดี ) [ 7 ] มีการปฏิบัติในผู้สงสัยไข้เลือดออกคือเข้าร่วมกับตอนเดียวกัน ( อุณหภูมิ⩾ 38 ° C ⩾ 48 ชั่วโมง ) ในช่วง 4 ปีแรกของการติดตามและรักษาในโรงพยาบาลเฉพาะคดีระหว่างปี 5 การยืนยันผลของการติดเชื้อไข้เลือดออกคือกำหนดสถานะของไข้เลือดออกชนิด IgM และ / หรือ IgG , และ virologically ยืนยันโดยการตรวจหาแอนติเจนของไข้เลือดออก 1 และ / หรือขยายจีโนมลำดับดีเอ็นเอเซรั่มสำหรับการวิเคราะห์ตัวอย่างสามารถถ่ายที่ระยะ 28 วันหลังจากที่แต่ละการศึกษาการฉีดและหลังฉีดเป็นรายล่าสุด เซรั่ม neutralising ระดับแอนติบอดีในแต่ละสี่ผู้ปกครองของไวรัสไข้เลือดออกสายพันธุ์ที่ถูกกำหนดโดยใช้จุลินทรีย์ลด 50% สาหร่ายหางกระรอกทดสอบ ( prnt50 ) [ 12 ]การเปิดรับของไข้เลือดออกคือกำหนดเป็น 4 เท่า เพิ่ม prnt50 แอนติบอดี titre ( และมี⩾ titre resultant 40 ) อย่างน้อยหนึ่งหรือสองปีติดต่อกัน ( ไม่มีข้อมูลใด ๆที่ขาดหายไป โดยทั้ง 2 จุด ) ไม่มีการทดสอบสมมติฐานพบว่า ในการศึกษานี้ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้เพื่อสรุปข้อมูลค่าเฉลี่ยเรขาคณิต titres ( gmts ) พบว่ามีข้อยกเว้นของผู้เข้าร่วมที่ถูกระเบิดของไข้เลือดออก

มันควรจะสังเกตว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุด prnt คือจำนวนของวัคซีนสามารถประเมินในช่วงติดตามผล พื้นฐานวัคซีนและการโพสต์ตัวอย่าง จากการศึกษาได้ทดสอบกับการทดสอบเดียวนี้เพื่อสร้างชุดข้อมูลที่สมบูรณ์ [ 12 ] เช่น gmts รายงานที่นี่ก่อนและหลังฉีดวัคซีน 3 แตกต่างจากที่รายงานก่อนหน้านี้ [ 11 ]