SHEP O’NEAL: One evening in Paris,

SHEP O’NEAL: One evening in Paris, during the autumn of eighteen forty-five, I went to visit a friend, Auguste Dupin. We were smoking our pipes and talking when the door of his apartment opened. Mr. Germont, the head of the Paris police force, came into the room.

Edmund Quinn's sculpture of Edgar Allan Poe is on display at The Poe Museum in Richmond, Virginia.
Edmund Quinn's sculpture of Edgar Allan Poe is on display at The Poe Museum in Richmond, Virginia.

"I came to ask your advice," Germont said to my friend Dupin. "I am trying to solve a very important case. It is also a very simple case, so I really need your help. But I thought you would like to hear about it, because it is so strange.

"My men and I have worked on this case for three months," Germont said. "It is a very simple case of robbery. But we still cannot solve it."

Dupin took the pipe out of his mouth. "Perhaps the mystery is too simple," he said.

Germont began to laugh. "Too simple?" he said. "Who ever heard of such a thing?"

I looked at Germont. "Why don't you tell us the problem?" I said.

Germont stopped laughing and sat down.

"All right," he said. "But you must never tell anyone I told you this."

"The wife of a very important person needs help. I cannot tell you her name, because her husband is a powerful man in the French government. Let us just call her Madame X. Three months ago, someone stole a letter from Madame X. She is offering a large amount of money to anyone who can return the letter to her.

"We know that her husband's political enemy, Mr. D'Arcy, stole the letter. We also know it is somewhere in his apartment. D'Arcy plans to use the letter to embarrass Madame X's husband and destroy his political power.

"As you know, I have keys which can open any lock in Paris. For the last three months, my men and I have spent every evening looking for the letter in his apartment. But we cannot find it."

Dupin stopped smoking. "Tell me how you looked for it," he said. Germont moved forward in his chair.

"We took our time," he said. "First, we examined the furniture in every room. We opened all the drawers. We looked under the rugs. We searched behind all the paintings on the walls.

"We opened every book. We removed the boards of the floor. We even took the tops off the tables to see if he had hidden the letter in the table legs. But we cannot find it. What do you advise me to do?"

Dupin puffed on his pipe. "What does the letter look like?" he asked.

"It is in a white envelope with a red stamp," Germont said. "The address is written in large black letters."

Dupin puffed on his pipe again. "I advise you to go back and search the apartment again," he said.

(MUSIC)

About one month later, Germont came back to see us.

"I followed your advice," he said. "But I still have not found the letter."

Dupin smiled. "I knew you would not find it," he said. Germont became very red in the face. "Then why did you make me search the apartment again?" he shouted.

"My dear Germont," Dupin said. "Let me tell you a little story. Do you remember the famous doctor, Louis Abernathy?"

"No!" Germont shouted. "Get to the point, Dupin!"

"Of course! Of course," Dupin said. "Once, a rich old man met Abernathy at a party. The old man was not feeling very well. He decided he would get a medical opinion from the doctor without paying for it. So he described his problems to Abernathy. 'Now doctor,' the old man said, 'suppose you had a patient like that. What would you tell him to take?'"

"'Oh, that is quite simple,' said Abernathy. 'I would tell him to take my advice.'"

Germont looked embarrassed. "Look here, Dupin. I am perfectly willing to pay for advice."

Dupin smiled at Germont. "How much money did you say the reward was?" he asked. Germont sighed. "I do not want to tell you the exact amount. But I would give fifty thousand francs to the person who helps me find that letter."

"In that case," Dupin said, "take out your checkbook and write me a check for fifty thousand francs. When you have signed the check, I will give you the letter."

Germont looked at Dupin with his mouth open. His eyes seemed to jump out of his head. Then he took out his checkbook and pen, and wrote a check for fifty thousand francs. He gave it to Dupin.

My friend examined the check carefully and put it in his pocket. Then he unlocked a drawer of his desk, took out the letter, and gave it to Germont.

The policeman's hands shook as he opened the letter. He read it quickly. Then he put it in his pocket and ran out of the room without saying a word.

"Dupin!" I said, as I turned to my friend. "How did you solve the mystery?"

"It was simple, my friend," he said. "Germont and his policemen could not find the letter, because they did not try to understand the mind of the man who stole it. Instead, they looked for the letter where they would have hidden it.

"Mr. D'Arcy is not a policeman. He is, however, very intelligent. He knew the police would search his apartment. He also knew how police think. So, he did not hide the letter where he knew they would look for it.

"Do you remember how Germont laughed when I said the mystery was difficult for him to solve because it was so simple?"

Dupin filled his pipe with tobacco and lit it. "Well, the more I thought about it, the more I realized the police could not find the letter because D'Arcy had not hidden it at all.

"So I went to visit D'Arcy in his apartment. I took a pair of dark green eyeglasses with me. I explained to him that I was having trouble with my eyes and needed to wear the dark glasses at all times. He believed me. The glasses permitted me to look around the apartment while I seemed only to be talking to him.

"I paid special attention to a large desk where there were a lot of papers and books. However, I saw nothing suspicious there. After a few minutes, however, I noticed a small shelf over the fireplace. A few postcards and a letter were lying on the shelf. The letter looked very old and dirty.

"As soon as I saw this letter, I decided it must be the one I was looking for. It must be, even though it was completely different from the one Germont had described.

"This letter had a large green stamp on it. The address was written in small letters in blue ink. I memorized every detail of the letter while I talked to D'Arcy. Then when he was not looking, I dropped one of my gloves on the floor under my chair.

"The next morning, I stopped at his apartment to look for my glove. While we were talking, we heard people shouting in the street. D'Arcy went to the window and looked out. Quickly, I stepped to the shelf and put the letter in my pocket. Then I replaced it with a letter that looked exactly like it, which I had taken with me. I had made it the night before.

"The trouble in the street was caused by a man who had almost been run over by a horse and carriage. He was not hurt. And soon the crowd of people went away. When it was over, D'Arcy came away from the window. I said good-bye and left.

"The man who almost had an accident was one of my servants. I had paid him to create the incident."

Dupin stopped talking to light his pipe. I did not understand. "But, Dupin," I said, "why did you go to the trouble of replacing the letter? Why not just take it and leave?"

Dupin smiled. "D'Arcy is a dangerous man," he said. "And he has many loyal servants. If I had taken the letter, I might never have left his apartment alive."

(MUSIC)

BARBARA KLEIN: "The Purloined Letter" was written by Edgar Allan Poe and adapted into Special English by Dona De Sanctis. The storyteller was Shep O'Neal. The producer was Lawan Davis.

You can read and listen to other AMERICAN STORIES at our Web site, voaspecialenglish.com. I'm Barbara Klein.

Edmund Quinn's sculpture of Edgar Allan Poe is on display at The Poe Museum in Richmond, Virginia.
Edmund Quinn's sculpture of Edgar Allan Poe is on display at The Poe Museum in Richmond, Virginia.

"I came to ask your advice," Germont said to my friend Dupin. "I am trying to solve a very important case. It is also a very simple case, so I really need your help. But I thought you would like to hear about it, because it is so strange.

"My men and I have worked on this case for three months," Germont said. "It is a very simple case of robbery. But we still cannot solve it."

Dupin took the pipe out of his mouth. "Perhaps the mystery is too simple," he said.

Germont began to laugh. "Too simple?" he said. "Who ever heard of such a thing?"

I looked at Germont. "Why don't you tell us the problem?" I said.

Germont stopped laughing and sat down.

"All right," he said. "But you must never tell anyone I told you this."

"The wife of a very important person needs help. I cannot tell you her name, because her husband is a powerful man in the French government. Let us just call her Madame X. Three months ago, someone stole a letter from Madame X. She is offering a large amount of money to anyone who can return the letter to her.

"We know that her husband's political enemy, Mr. D'Arcy, stole the letter. We also know it is somewhere in his apartment. D'Arcy plans to use the letter to embarrass Madame X's husband and destroy his political power.

"As you know, I have keys which can open any lock in Paris. For the last three months, my men and I have spent every evening looking for the letter in his apartment. But we cannot find it."

Dupin stopped smoking. "Tell me how you looked for it," he said. Germont moved forward in his chair.

"We took our time," he said. "First, we examined the furniture in every room. We opened all the drawers. We looked under the rugs. We searched behind all the paintings on the walls.

"We opened every book. We removed the boards of the floor. We even took the tops off the tables to see if he had hidden the letter in the table legs. But we cannot find it. What do you advise me to do?"

Dupin puffed on his pipe. "What does the letter look like?" he asked.

"It is in a white envelope with a red stamp," Germont said. "The address is written in large black letters."

Dupin puffed on his pipe again. "I advise you to go back and search the apartment again," he said.

(MUSIC)

About one month later, Germont came back to see us.

"I followed your advice," he said. "But I still have not found the letter."

Dupin smiled. "I knew you would not find it," he said. Germont became very red in the face. "Then why did you make me search the apartment again?" he shouted.

"My dear Germont," Dupin said. "Let me tell you a little story. Do you remember the famous doctor, Louis Abernathy?"

"No!" Germont shouted. "Get to the point, Dupin!"

"Of course! Of course," Dupin said. "Once, a rich old man met Abernathy at a party. The old man was not feeling very well. He decided he would get a medical opinion from the doctor without paying for it. So he described his problems to Abernathy. 'Now doctor,' the old man said, 'suppose you had a patient like that. What would you tell him to take?'"

"'Oh, that is quite simple,' said Abernathy. 'I would tell him to take my advice.'"

Germont looked embarrassed. "Look here, Dupin. I am perfectly willing to pay for advice."

Dupin smiled at Germont. "How much money did you say the reward was?" he asked. Germont sighed. "I do not want to tell you the exact amount. But I would give fifty thousand francs to the person who helps me find that letter."

"In that case," Dupin said, "take out your checkbook and write me a check for fifty thousand francs. When you have signed the check, I will give you the letter."

Germont looked at Dupin with his mouth open. His eyes seemed to jump out of his head. Then he took out his checkbook and pen, and wrote a check for fifty thousand francs. He gave it to Dupin.

My friend examined the check carefully and put it in his pocket. Then he unlocked a drawer of his desk, took out the letter, and gave it to Germont.

The policeman's hands shook as he opened the letter. He read it quickly. Then he put it in his pocket and ran out of the room without saying a word.

"Dupin!" I said, as I turned to my friend. "How did you solve the mystery?"

"It was simple, my friend," he said. "Germont and his policemen could not find the letter, because they did not try to understand the mind of the man who stole it. Instead, they looked for the letter where they would have hidden it.

"Mr. D'Arcy is not a policeman. He is, however, very intelligent. He knew the police would search his apartment. He also knew how police think. So, he did not hide the letter where he knew they would look for it.

"Do you remember how Germont laughed when I said the mystery was difficult for him to solve because it was so simple?"

Dupin filled his pipe with tobacco and lit it. "Well, the more I thought about it, the more I realized the police could not find the letter because D'Arcy had not hidden it at all.

"So I went to visit D'Arcy in his apartment. I took a pair of dark green eyeglasses with me. I explained to him that I was having trouble with my eyes and needed to wear the dark glasses at all times. He believed me. The glasses permitted me to look around the apartment while I seemed only to be talking to him.

"I paid special attention to a large desk where there were a lot of papers and books. However, I saw nothing suspicious there. After a few minutes, however, I noticed a small shelf over the fireplace. A few postcards and a letter were lying on the shelf. The letter looked very old and dirty.

"As soon as I saw this letter, I decided it must be the one I was looking for. It must be, even though it was completely different from the one Germont had described.

"This letter had a large green stamp on it. The address was written in small letters in blue ink. I memorized every detail of the letter while I talked to D'Arcy. Then when he was not looking, I dropped one of my gloves on the floor under my chair.

"The next morning, I stopped at his apartment to look for my glove. While we were talking, we heard people shouting in the street. D'Arcy went to the window and looked out. Quickly, I stepped to the shelf and put the letter in my pocket. Then I replaced it with a letter that looked exactly like it, which I had taken with me. I had made it the night before.

"The trouble in the street was caused by a man who had almost been run over by a horse and carriage. He was not hurt. And soon the crowd of people went away. When it was over, D'Arcy came away from the window. I said good-bye and left.

"The man who almost had an accident was one of my servants. I had paid him to create the incident."

Dupin stopped talking to light his pipe. I did not understand. "But, Dupin," I said, "why did you go to the trouble of replacing the letter? Why not just take it and leave?"

Dupin smiled. "D'Arcy is a dangerous man," he said. "And he has many loyal servants. If I had taken the letter, I might never have left his apartment alive."

(MUSIC)

BARBARA KLEIN: "The Purloined Letter" was written by Edgar Allan Poe and adapted into Special English by Dona De Sanctis. The storyteller was Shep O'Neal. The producer was Lawan Davis.

You can read and listen to other AMERICAN STORIES at our Web site, voaspecialenglish.com. I'm Barbara Klein.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

SHEP O'NEAL: เย็นหนึ่งในปารีส ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงจำนวนสี่สิบห้า ผมไปเยี่ยมเพื่อน เซฟ Dupin เรามีท่อของเราสูบบุหรี่ และพูดเมื่อเปิดประตูห้องของท่าน นาย Germont หัวหน้ากองตำรวจปารีส มาในห้อง Edmund ควินน์ประติมากรรมของ Edgar Allan ท่าโพธิ์จะจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ท่าโพธิ์ที่ในริชมอนด์ เวอร์จิเนียEdmund ควินน์ประติมากรรมของ Edgar Allan ท่าโพธิ์จะจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ท่าโพธิ์ที่ในริชมอนด์ เวอร์จิเนีย "ผมมาขอคำแนะนำ Germont กล่าวว่า เพื่อน Dupin "ฉันกำลังพยายามแก้ไขกรณีและปัญหาที่สำคัญมาก เป็นกรณีที่ง่ายมาก ดังนั้นฉันจริง ๆ ต้องการความช่วยเหลือ แต่ฉันคิดว่า คุณอยากได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ ได้แปลกมากGermont กล่าวว่า "คนของฉันและฉันได้ทำงานในกรณีนี้สามเดือน "มันเป็นกรณีปล้นง่ายมาก แต่เรายังไม่สามารถแก้ปัญหา"Dupin เอาท่อออกจากปากของเขา "อาจจะลึกลับหน่อย, " เขากล่าวว่าGermont เริ่มหัวเราะ "ง่ายเกินไป" เขากล่าวว่า "ผู้ที่เคยได้ยินจากปากของเขา"ผมมองที่ Germont "ทำไมไม่คุณต้องบอกเราปัญหา" ฉันเคยพูดGermont หยุดหัวเราะ และนั่งลง"ทั้งหมดขวา เขากล่าวว่า "แต่คุณต้องไม่เคยบอกใครฉันบอกคุณนี้""ภรรยาของบุคคลที่สำคัญมากต้องช่วยกัน ฉันไม่สามารถบอกคุณเธอชื่อ เนื่องจากสามีเป็นคนมีประสิทธิภาพในรัฐบาลฝรั่งเศส เราเพียงเรียกเธอมาดามเอ็กซ์ สามเดือนที่ผ่านมา มีคนขโมยจดหมายจากมาดาม X เธอจะเสนอเงินจำนวนมากให้ใครก็สามารถกลับตัวเธอ"เรารู้ว่า สามีเป็นศัตรูทางการเมือง นาย D'Arcy ขโมยจดหมาย เรายังรู้ว่า มันอยู่ที่ใดที่หนึ่งในห้องของท่าน D'Arcy แผนการใช้ตัวอักษรเพื่อผู้ใหญ่สามีมาดามราย และทำลายอำนาจทางการเมือง"ว่า ฉันมีคีย์ที่สามารถเปิดล็อคใด ๆ ในปารีส สามเดือน ผู้ชายของฉันและฉันได้ใช้ทุกเย็นค้นหาจดหมายในอพาร์ทเมนต์ของเขา แต่เราไม่พบ"Dupin หยุดสูบบุหรี่ "บอกฉันว่าคุณมองเรื่อง เขากล่าวว่า Germont ย้ายไปข้างหน้าในเก้าอี้ของเขา"เราเอาเวลาของเรา เขากล่าวว่า "ก่อน เราตรวจสอบกับเฟอร์นิเจอร์ในห้องพักทุกห้อง เราเปิดลิ้นชักทั้งหมด เรามองดูใต้พรมการ เราค้นหาอยู่เบื้องหลังภาพวาดบนผนังทั้งหมด"เราเปิดหนังสือทุกเล่ม เราเอาบอร์ดของพื้น นอกจากนี้เรายังเอาท็อปปิดตารางเมื่อต้องการดูถ้าเขาได้ซ่อนตัวอักษรในตารางขา แต่เราหาไม่พบ อะไรทำคุณแนะนำให้ทำ"Dupin ได้หลงไหลในท่อของเขา "อะไรไม่ดูตัวอักษรชอบ" เขาถามขึ้นGermont กล่าวว่า "มันอยู่ในซองจดหมายสีขาวมีตราสีแดง "อยู่จะถูกเขียนในตัวอักษรสีดำขนาดใหญ่"Dupin หลงไหลในท่อของเขาอีกด้วย "ผมแนะนำให้คุณกลับไป และค้นหาอพาร์ทเมนท์อีก เขากล่าวว่า(เพลง)ประมาณหนึ่งเดือนต่อมา Germont กลับมาให้เรา"ฉันปฏิบัติตามคำแนะนำ เขากล่าวว่า "แต่ผมยังไม่ได้พบตัวอักษร"Dupin ยิ้ม "ผมรู้คุณจะพบว่า เขากล่าวว่า Germont กลายเป็นแดงมากหน้า "แล้วทำไมไม่ได้คุณทำให้ฉันค้นหาอพาร์ทเมนท์อีก" เขาตะโกนขึ้น"ฉันรัก Germont," Dupin กล่าว "ปล่อยให้ฉันบอกคุณเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ คุณจำหมอมีชื่อเสียง Louis Abernathy ""ไม่" Germont ตะโกน "ไปจุด Dupin ! ""แน่นอน แน่นอน Dupin กล่าว "ครั้งเดียว เศรษฐีเก่าไปตาม Abernathy ในงานเลี้ยง คนไม่สบายมาก เขาตัดสินใจเขาจะได้รับความคิดเห็นทางการแพทย์จากแพทย์โดยไม่ต้องจ่ายเงินสำหรับมัน ดังนั้น เขาอธิบายปัญหาของ Abernathy ชายชรากล่าวว่า 'ตอนนี้แพทย์ , ' สมมติว่าคุณมีผู้ป่วยที่ต้องการ จะคุณบอกอะไรเขาจะได้หรือไม่ ' ""' โอ้ ที่ค่อนข้างง่าย ว่า Abernathy ' จะบอกเขาจะแนะนำของฉัน.'"Germont มองอาย "ดูที่นี่ Dupin ฉันสมบูรณ์ยินดีจ่ายสำหรับคำแนะนำ"Dupin ยิ้มที่ Germont "จำนวนเงินไม่ได้คุณว่ารางวัลคือ" เขาถาม Germont ถอนหายใจ "ไม่อยากจะบอกให้คุณทราบจำนวนเงินแน่นอน แต่ผมจะให้ห้าหมื่นฟรังซ์บุคคลที่ช่วยให้ผมค้นหาตัวอักษรนั้น""ในกรณีที่ Dupin กล่าว "จะออกสมุดเช็คของ แล้วเขียนฉันเช็คห้าหมื่นฟรังซ์ เมื่อคุณได้ลงทะเบียนเช็ค จะให้คุณจดหมาย"Germont ดูที่ Dupin กับเปิดปากของเขา ตาของเขาดูเหมือนจะ กระโดดออกจากหัวของเขา แล้วเขาเอาสมุดเช็คและปากกาของเขา และเขียนเช็คห้าหมื่นฟรังซ์สำหรับ เขาให้มัน Dupinเพื่อนตรวจสอบการตรวจสอบอย่างระมัดระวัง และเก็บไว้ในกระเป๋าของเขา แล้วเขาปลดล็อคลิ้นชักของโต๊ะของเขา เอาออกจดหมาย และมันให้ Germontมือของตำรวจจับเป็นเขาเปิดจดหมาย เขาอ่านได้อย่างรวดเร็ว แล้วเขาใส่ไว้ในกระเป๋าของเขา และวิ่งออกจากห้องโดยไม่คำ"Dupin" ฉันกล่าวว่า ขณะที่ผมเปิดให้เพื่อนของฉัน "วิธีทำแก้ปริศนา""ก็ได้ เพื่อน, " เขากล่าวว่า "Germont และตำรวจในพื้นที่ของเขาไม่สามารถหาตัวอักษร เนื่องจากพวกเขาไม่ได้พยายามที่จะเข้าใจจิตใจของคนที่ขโมยมัน แทน พวกเขาดูจดหมายที่พวกเขาจะได้ซ่อนมัน"นาย D'Arcy ไม่ได้ตำรวจ เขาคือ อย่างไรก็ตาม อัจฉริยะมาก เขารู้ว่า ตำรวจจะค้นอพาร์ทเมนต์ของเขา เขายังรู้วิธีคิดของตำรวจ ดังนั้น เขาไม่ได้ซ่อนจดหมายที่เขารู้ว่า พวกเขาจะค้นหา"คุณจำวิธี Germont หัวเราะเมื่อฉันกล่าวว่า ปริศนาเป็นเรื่องที่ยากสำหรับเขาที่จะแก้ เพราะมันเป็นเรื่องง่ายเพื่อ"Dupin ท่อของเขา ด้วยยาสูบ และแสงก็ "ดี มากขึ้นฉันคิดเกี่ยวกับมัน ยิ่งฉันจริงตำรวจไม่พบจดหมายเนื่องจาก D'Arcy ได้ไม่ซ่อนอยู่มันเลย"ดังนั้นฉันไปเยี่ยม D'Arcy ในอพาร์ทเมนท์ของเขา เอาคู่ของแว่นตาสีเขียวเข้มกับฉัน ผมอธิบายกับเขาว่า ฉันมีปัญหากับดวงตาของฉัน และจำเป็นต้องสวมแว่นตาดำตลอดเวลา เขาเชื่อว่าฉัน แว่นตาอนุญาตให้ฉันไปดูอพาร์ทเมนท์ในขณะที่ฉันดูเหมือนจะพูดกับเขา"ฉันจ่ายโต๊ะขนาดใหญ่มีเอกสารและหนังสือ อย่างไรก็ตาม ฉันเห็นอะไรน่าสงสัยมี หลังจากไม่กี่นาที อย่างไรก็ตาม ฉันสังเกตเห็นชั้นวางขนาดเล็กกว่าเตาไฟ กี่โปสการ์ดและจดหมายอยู่บนชั้น ตัวอักษรที่ดูเก่า และสกปรกมาก"ทันทีที่ผมเห็นจดหมายนี้ ฉันตัดสินใจจะต้องหนึ่งที่ฉันถูกมองหา มันต้องได้ แม้ว่ามันแตกต่างจาก Germont ได้อธิบายไว้อย่างสมบูรณ์"จดหมายนี้มีแสตมป์สีเขียวขนาดใหญ่ก็ ที่อยู่ถูกเขียนในตัวอักษรขนาดเล็กในหมึกสีน้ำเงิน ฉันภาพทุกรายละเอียดของตัวอักษรในขณะที่ฉันพูดคุยกับ D'Arcy แล้ว เมื่อเขาถูกไม่ ฉันลดลงหนึ่งถุงมือของฉันบนชั้นใต้เก้าอี้ของฉัน"ตอนเช้าถัดไป ฉันหยุดที่อพาร์ทเมนท์ของเขาหาถุงมือของฉัน ในขณะที่เรากำลังพูด เราได้ยินคนตะโกนในถนน D'Arcy ไปที่หน้าต่าง แล้วมองออก อย่างรวดเร็ว ฉันเข้าชั้น และนำจดหมายในพ็อกเก็ตของฉัน แล้ว ฉันแทนตัวอักษรที่ดูเหมือนกับมัน ที่ฉันได้ทำกับฉัน ผมได้ทำเรื่องคืนก่อน"ปัญหาในถนนที่เกิดจากคนที่ได้ทำงานเกือบ โดยม้าและขนส่ง เขาไม่เจ็บ และทันที ฝูงชนออกไป เมื่อมันผ่าน D'Arcy มาจากหน้าต่าง ผมกล่าวลาและซ้าย"คนที่เกือบมีอุบัติเหตุได้หนึ่งเดือนของฉัน ผมได้ชำระเขาสร้างปัญหา"หยุดพูด dupin ไฟท่อของเขา ยังไม่เข้าใจ "แต่ Dupin ฉันกล่าวว่า "ทำไมไม่ไปปัญหาของแทนตัวอักษร ทำไมไม่เพียงใช้มัน และปล่อยให้"Dupin ยิ้ม "D'Arcy เป็นคนอันตราย เขากล่าวว่า "แล้วเขาได้ข้าราชการที่ซื่อสัตย์มาก หากฉันได้รับจดหมาย ฉันอาจไม่ได้ทิ้งอพาร์ทเมนท์ของเขามีชีวิตอยู่"(เพลง)บาร์บาร่า KLEIN: "เดอะ Purloined จดหมาย" ที่เขียน โดย Edgar Allan ท่าโพธิ์ และดัดแปลงพิเศษภาษาอังกฤษ โดยโดน่า De Sanctis Storyteller ถูก Shep O'Neal ผู้ผลิต Davis ลาวัณย์คุณสามารถอ่าน และฟังเรื่องราวอื่น ๆ อเมริกันที่เว็บไซต์ของเรา voaspecialenglish.com ฉัน Klein บาร์บาร่า

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

เชป O'NEAL: เย็นวันหนึ่งในกรุงปารีสในช่วงฤดูใบไม้ร่วงปี 1845 ที่ผมไปเยี่ยมเพื่อนออ Dupin เรากำลังสูบบุหรี่ท่อของเราและการพูดคุยเมื่อประตูจากอพาร์ตเมนต์ของเขาเปิด นาย Germont หัวของตำรวจปารีสเข้ามาในห้อง. ประติมากรรมเอ๊ดมันด์ควินน์ของเอ็ดการ์อัลลันโปแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์โปในริชมอนด์, เวอร์จิเนีย. ประติมากรรมเอ๊ดมันด์ควินน์ของเอ็ดการ์อัลลันโปแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์โพ ในริชมอนด์, เวอร์จิเนีย. "ผมมาขอคำแนะนำของคุณ" Germont พูดกับเพื่อนของฉัน Dupin "ผมพยายามที่จะแก้ปัญหากรณีที่สำคัญมาก. นอกจากนี้ยังเป็นกรณีที่ง่ายมากดังนั้นผมต้องการความช่วยเหลือของคุณ. แต่ฉันคิดว่าคุณต้องการจะได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะมันเป็นแปลก." คนของฉันและฉันได้ทำงาน ในกรณีนี้เป็นเวลาสามเดือน "Germont กล่าว." มันเป็นกรณีที่ง่ายที่สุดในการโจรกรรม แต่เรายังไม่สามารถแก้ปัญหาได้. "Dupin เอาท่อออกมาจากปากของเขา." บางทีลึกลับง่ายเกินไป "เขากล่าว. Germont เริ่มที่จะหัวเราะ." ง่ายเกินไป? "เขากล่าว." ใครเคยได้ยินเรื่องแบบนี้ ? "ผมมองที่Germont." ทำไมคุณไม่บอกเราปัญหาได้หรือไม่ "ผมพูด. Germont หยุดหัวเราะและนั่งลง." สิทธิทั้งหมด "เขากล่าว." แต่คุณไม่ต้องบอกทุกคนที่ผมบอกคุณนี้. " "ภรรยาของคนที่สำคัญมากต้องการความช่วยเหลือ ฉันไม่สามารถบอกชื่อของเธอเพราะสามีของเธอเป็นคนที่มีประสิทธิภาพในรัฐบาลฝรั่งเศส ขอให้เราเพียงโทรมาดามเอ็กซ์เธอสามเดือนที่ผ่านมาบางคนได้ขโมยจดหมายจากมาดามเอ็กซ์เธอจะเสนอเงินจำนวนมากกับทุกคนที่สามารถกลับจดหมายถึงเธอ. "เรารู้ว่าศัตรูทางการเมืองของสามีของเธอนาย D 'Arcy ขโมยจดหมาย. นอกจากนี้เรายังรู้ว่ามันเป็นหนึ่งในพาร์ทเมนต์ของเขา. D'Arcy วางแผนที่จะใช้ตัวอักษรที่จะทำให้เกิดปัญหาสามีของมาดาม X และทำลายอำนาจทางการเมืองของเขา. "ในขณะที่คุณรู้ว่าผมมีกุญแจที่สามารถเปิดล็อคใด ๆ ใน ปารีส สำหรับที่ผ่านมาสามเดือนคนของฉันและฉันได้ใช้เวลาทุกเย็นมองหาตัวอักษรที่อยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเขา แต่เราไม่สามารถค้นหาได้. "Dupin หยุดสูบบุหรี่." บอกวิธีการที่คุณมองหามัน "เขากล่าว. Germont ก้าวไปข้างหน้าในเก้าอี้ของเขา." เราใช้เวลาของเรา "เขากล่าว." ครั้งแรกที่เราตรวจสอบเฟอร์นิเจอร์ในทุก ห้อง เราเปิดลิ้นชักทั้งหมด เรามองภายใต้พรม เราได้ค้นหาที่อยู่เบื้องหลังภาพวาดทั้งหมดที่อยู่ในผนัง. "เราเปิดหนังสือทุกเล่ม. เราเอาออกแผงของชั้น. เรายังเอาเสื้อออกตารางเพื่อดูว่าเขาได้ซ่อนจดหมายในขาโต๊ะ. แต่เราไม่สามารถหาได้ . สิ่งใดที่คุณแนะนำให้ฉันไปทำอะไร "Dupin ป่องท่อของเขา "จดหมายอะไรมีลักษณะอย่างไร" เขาถาม. "มันอยู่ในซองจดหมายสีขาวที่มีตราประทับสีแดง" กล่าวว่า Germont "ที่อยู่เป็นลายลักษณ์อักษรในตัวอักษรสีดำขนาดใหญ่." Dupin ป่องท่อของเขาอีกครั้ง "ผมแนะนำให้คุณกลับไปค้นหาอพาร์ทเม้นอีกครั้ง" เขากล่าว. (เพลง) ประมาณหนึ่งเดือนต่อมา Germont กลับมาเห็นเรา. "ผมทำตามคำแนะนำของคุณ" เขากล่าว "แต่ผมก็ยังไม่ได้พบตัวอักษร." Dupin ยิ้ม "ฉันรู้ว่าคุณจะพบว่ามันไม่" เขากล่าว Germont กลายเป็นสีแดงในหน้า "แล้วทำไมคุณทำให้ฉันค้นหาอพาร์ทเม้นอีกครั้งหรือไม่" เขาตะโกน. "ฉันรัก Germont" Dupin กล่าวว่า "ผมขอบอกคุณเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ . คุณจำแพทย์ที่มีชื่อเสียง, หลุยส์อเบอร์นาธี?" "ไม่!" ตะโกน Germont "รับไปยังจุดที่ Dupin!" "แน่นอน! แน่นอน" ดูปินกล่าวว่า "เมื่อชายชราที่อุดมไปด้วยพบกับอเบอร์นาธีในงานปาร์ตี้. ชายชราไม่ได้รู้สึกดีมาก. เขาตัดสินใจว่าเขาจะได้รับความเห็นทางการแพทย์จากแพทย์โดยไม่ต้องจ่ายเงินสำหรับมัน. ดังนั้นเขาอธิบายปัญหาของเขาที่จะอเบอร์นาธี. ตอนนี้แพทย์ 'ชายชรากล่าวว่าสมมติว่าคุณมีผู้ป่วยที่ต้องการที่. สิ่งที่คุณจะบอกเขาว่าจะใช้หรือไม่? "" โอ้ว่าเป็นเรื่องง่ายมาก' กล่าวว่าอเบอร์นาธี. ฉันจะบอกให้เขาใช้คำแนะนำของฉัน. '" Germont มองอาย "ดูที่นี่ Dupin. ที่ดีที่สุดที่ผมเต็มใจที่จะจ่ายสำหรับคำแนะนำ." Dupin ยิ้ม Germont "เงินเท่าไหร่ที่คุณพูดว่ารางวัลเป็น?" เขาถาม. Germont ถอนหายใจ "ผมไม่อยากจะบอกคุณจำนวนเงินที่แน่นอน. แต่ฉันจะให้ห้าหมื่นฟรังก์ให้กับบุคคลที่ช่วยให้ผมหาตัวอักษรที่ว่า." "ในกรณีที่" Dupin กล่าวว่า "จะออกสมุดเช็คของคุณและเขียนฉันตรวจสอบหา ห้าหมื่นฟรังก์. เมื่อคุณได้ลงนามในการตรวจสอบผมจะให้ตัวอักษร. "Germont มองที่ Dupin ด้วยปากของเขาเปิด ดวงตาของเขาดูเหมือนจะกระโดดออกมาจากหัวของเขา จากนั้นเขาก็เอาออกสมุดเช็คและปากกาของเขาและเขียนเช็คห้าหมื่นฟรังก์ เขามอบมันให้กับ Dupin. เพื่อนของฉันตรวจสอบการตรวจสอบอย่างระมัดระวังและใส่ไว้ในกระเป๋าของเขา จากนั้นเขาก็ปลดล็อคลิ้นชักโต๊ะของเขาเอาตัวอักษรและมอบมันให้กับ Germont. มือตำรวจที่จับในขณะที่เขาเปิดตัวอักษร เขาอ่านมันได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ใส่ไว้ในกระเป๋าของเขาและวิ่งออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ. "Dupin!" ฉันบอกว่าเป็นฉันหันไปให้เพื่อนของฉัน "วิธีที่คุณไม่แก้ปริศนา?" "มันเป็นเรื่องง่ายเพื่อนของฉัน" เขากล่าว "Germont และตำรวจของเขาไม่สามารถหาตัวอักษรเพราะพวกเขาไม่ได้พยายามที่จะเข้าใจความคิดของคนที่ขโมยมัน. แต่พวกเขามองหาตัวอักษรที่พวกเขาจะได้ซ่อนมัน." นาย D'Arcy ไม่ได้เป็นตำรวจ เขาเป็น แต่ฉลาดมาก เขารู้ว่าตำรวจจะค้นหาอพาร์ตเมนต์ของเขา นอกจากนี้เขายังรู้ว่าตำรวจคิดว่า ดังนั้นเขาไม่ได้ซ่อนตัวอักษรที่เขารู้ว่าพวกเขาจะมองหามัน. "คุณจำได้ว่า Germont หัวเราะเมื่อฉันกล่าวว่าลึกลับเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะแก้เพราะมันง่ายดังนั้น?" ดูปินที่เต็มไปด้วยท่อของเขากับบุหรี่และไฟ มัน "ดีมากขึ้นผมคิดเกี่ยวกับมันมากขึ้นฉันตระหนักตำรวจไม่สามารถหาตัวอักษรเพราะ D'Arcy ไม่ได้ซ่อนมันเลย." ดังนั้นผมจึงไปเยี่ยม D'Arcy ในอพาร์ตเมนต์ของเขา ผมเอาคู่ของแว่นตาสีเขียวเข้มกับฉัน ผมอธิบายให้เขาเห็นว่าผมมีปัญหากับตาของฉันและจำเป็นในการสวมใส่แว่นตาดำตลอดเวลา เขาเชื่อฉัน แว่นตาที่ได้รับอนุญาตให้ฉันมองไปรอบ ๆ อพาร์ทเม้นในขณะที่ฉันดูเหมือนเท่านั้นที่จะพูดคุยกับเขา. "ผมให้ความสนใจเป็นพิเศษกับโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ซึ่งมีจำนวนมากของเอกสารและหนังสือ. แต่ฉันไม่เห็นอะไรที่น่าสงสัยมี. หลังจากไม่กี่นาที แต่ผมสังเกตเห็นชั้นวางของที่มีขนาดเล็กกว่าเตาผิง. โปสการ์ดไม่กี่ A และตัวอักษรกำลังนอนอยู่บนหิ้ง. ตัวอักษรดูเก่ามากและสกปรก. "ทันทีที่ผมเห็นจดหมายฉบับนี้ผมคิดว่ามันต้องเป็นหนึ่งฉันเป็น กำลังมองหา. มันจะต้องถึงแม้ว่ามันเป็นสมบูรณ์แตกต่างจากหนึ่ง Germont อธิบาย. "จดหมายฉบับนี้มีแสตมป์ขนาดใหญ่สีเขียวบน. ที่อยู่ในลายพระหัตถ์ขนาดเล็กในหมึกสีฟ้า. ฉันจำรายละเอียดของตัวอักษรในขณะที่ผมได้พูดคุยกับทุกคน D'Arcy. แล้วเมื่อเขาไม่ได้มองผมลดลงหนึ่งในถุงมือของฉันบนพื้นใต้เก้าอี้ของฉัน. "เช้าวันรุ่งขึ้นผมหยุดที่อพาร์ตเมนต์ของเขาที่จะมองหาถุงมือของฉัน ในขณะที่เรากำลังพูดถึงเราได้ยินคนตะโกนในถนน D'Arcy ไปที่หน้าต่างและมองออกไปนอก ได้อย่างรวดเร็วฉันก้าวไปเก็บรักษาและนำตัวอักษรในกระเป๋าของฉัน แล้วฉันแทนที่มันด้วยตัวอักษรที่มองเหมือนมันซึ่งผมได้ถ่ายด้วยค่ะ ฉันได้ทำมันคืนก่อน. "ปัญหาในถนนที่มีสาเหตุมาจากชายคนหนึ่งที่ได้รับการเกือบจะวิ่งออกไปม้าและรถม้า. เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ. และในไม่ช้าฝูงชนของคนที่จากไป. เมื่อมันถูกกว่า D'Arcy ออกมาจากหน้าต่าง. ผมบอกว่าดีลาก่อนและทิ้ง. "คนที่เกือบจะมีการเกิดอุบัติเหตุเป็นหนึ่งในผู้รับใช้ของเรา ฉันได้จ่ายเงินให้เขาในการสร้างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น. "Dupin หยุดพูดคุยกับไฟท่อของเขา. ผมไม่เข้าใจ." แต่ Dupin "ผมพูดว่า" ทำไมคุณถึงไปที่ปัญหาของการแทนที่ตัวอักษรหรือไม่ ทำไมไม่เพียงจะเอามันและปล่อย? "Dupin ยิ้ม." D'Arcy เป็นคนอันตราย "เขากล่าว." และเขามีคนรับใช้ประจำจำนวนมาก ถ้าผมได้รับจดหมายที่ฉันไม่อาจมีเหลืออพาร์ตเมนต์ของเขายังมีชีวิตอยู่ ". (เพลง) BARBARA KLEIN:". จดหมายขโมย "เขียนโดยเอ็ดการ์อัลลันโปและดัดแปลงเป็นพิเศษภาษาอังกฤษโดยนายเดอซานติเล่าเรื่องที่เป็นเชป O ' โอนีล. ผลิตเป็นเดวิลาวัลย์. คุณสามารถอ่านและฟังเรื่องราว AMERICAN อื่น ๆ ได้ที่เว็บไซต์ของเรา voaspecialenglish.com. ฉันบาร์บาร่าไคลน์

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

เชพโอนีล : คืนหนึ่งในปารีสในช่วงฤดูใบไม้ร่วงอายุสี่สิบห้า ฉันไปเยี่ยมเพื่อน , โอกูสต์ Dupin . เราสูบบุหรี่ท่อและพูดเมื่อประตูห้องของเขาเปิด นาย germont , หัวของปารีส ตำรวจก็เข้ามาในห้อง

เอ็ดมันด์ควินน์ประติมากรรมของ Edgar Allan Poe ตั้งแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ PoE
ในริชมอนด์ , เวอร์จิเนียของเอ็ดมันด์ควินน์ประติมากรรมของ Edgar Allan Poe บนจอแสดงผลที่โพพิพิธภัณฑ์ในริชมอนด์ เวอร์จิเนีย

" ฉันมาที่นี่เพื่อถามความเห็น " germont พูดกับเพื่อน Dupin ” ฉันพยายามที่จะแก้ปัญหาคดีนี้สำคัญมาก มันเป็นคดีง่ายมากดังนั้นฉันต้องการความช่วยเหลือของคุณ แต่ฉันคิดว่าคุณต้องการจะได้ยินเกี่ยวกับมันเพราะมันแปลก

" คนของฉันและฉันได้ทำงานในคดีนี้ได้ 3 เดือน" germont กล่าว มันเป็นกรณีง่าย ๆของการปล้น แต่เรายังไม่สามารถแก้ปัญหาได้ "

Dupin เอาท่อออกจากปากของเขา . " บางทีปริศนาด้วยง่าย , " เขากล่าว .

germont หัวเราะขึ้น " ง่ายเกินไป ? เขากล่าวว่า " . ใครเคยได้ยินเรื่องนี้ ?

ผมมอง germont ” ทำไมคุณถึงไม่บอกพวกเราล่ะ ? " ฉันบอกว่า . . .

germont หยุดหัวเราะและนั่ง

" , " เขากล่าวว่า ." แต่เจ้าต้องไม่บอกใคร ผมบอกเธอ "

" ภรรยาของบุคคลสำคัญมาก ต้องการให้ช่วย ฉันบอกคุณไม่ได้ชื่อเธอ เพราะสามีเป็นคนที่มีอำนาจในรัฐบาลฝรั่งเศส ให้เราโทรหาเธอมาดามเอ็กซ์ เมื่อ 3 เดือนก่อน มีคนขโมยจดหมายจากมาดามเอ็กซ์ เธอเสนอเงินจำนวนมากให้ทุกคนที่สามารถนำตัวเธอ

" เรารู้ว่า ศัตรูทางการเมืองของสามีคุณ กรรมการ ขโมยจดหมาย นอกจากนี้เรายังรู้ว่ามันอยู่ในอพาร์ทเมนท์ของเขา กรรมการวางแผนที่จะใช้ตัวอักษรทำให้มาดามเอ็กซ์ ของสามี และทำลายอำนาจทางการเมืองของเขา . . . . . .

" อย่างที่คุณรู้ , ผมมีปุ่มที่สามารถเปิดล็อคใดๆในปารีส สำหรับช่วงสามเดือน คนของฉันและฉันใช้เวลาทุกเย็นมองหาจดหมายในอพาร์ทเมนท์ของเขาแต่เราไม่สามารถพบมัน . "

Dupin หยุดการสูบบุหรี่ . บอกวิธีที่คุณมองมัน , " เขากล่าวว่า germont ย้ายไปข้างหน้าในเก้าอี้ของเขา . . . . . .

" เราเอาเวลาของเรา , " เขากล่าว . " ครั้งแรกที่เราตรวจสอบเฟอร์นิเจอร์ทุกห้อง เราเปิดลิ้นชักทุกชั้นเลย เราดูใต้พรม เราค้นเบื้องหลังภาพวาดบนผนัง

" เราเปิดทุกเล่ม เราเอาแผ่นพื้นเราก็เอาตัวออกจากโต๊ะเพื่อดูว่า เขาได้ซ่อนจดหมายในโต๊ะขา แต่เราไม่พบมัน สิ่งที่คุณแนะนำให้ฉันทำ ?

Dupin พองตัวในท่อของเขา . " แล้วจดหมายที่ดูเหมือน " ? เขาถาม

" มันอยู่ในซองสีขาวประทับตราสีแดง " germont กล่าว ที่อยู่เขียนในตัวอักษรขนาดใหญ่สีดำ "

Dupin พองตัวในท่ออีก" ผมแนะนำให้คุณไปค้นห้องอีกครั้ง " เขากล่าว .

( เพลง )

ประมาณหนึ่งเดือนต่อมา germont กลับมาหาเรา

" ผมทำตามคำแนะนำของคุณ " เขากล่าว แต่ฉันยังไม่พบหนังสือ "

Dupin ยิ้ม” ผมรู้ว่าคุณจะไม่พบมัน " เขากล่าว germont กลายเป็นสีแดงในหน้า . แล้วทำไมคุณถึงให้ฉันค้นห้องอีกครั้ง ? เขาตะโกน

" germont ที่รักของฉัน " Dupin กล่าว" ให้ฉันบอกคุณเรื่องเล็ก ๆน้อย ๆ เธอจำหมอชื่อดัง หลุยส์ อาเบอร์นาตี้ ?

" ไม่ ! " germont ตะโกน " มาเข้าเรื่อง Dupin ! "

" แน่นอน ! แน่นอน " Dupin กล่าว ครั้งหนึ่ง มีชายชรารวยเจอ Abernathy ที่งานเลี้ยง ชายชราคนนั้นไม่ค่อยดีเลย เขาตัดสินใจที่จะได้รับความเห็นจากแพทย์โดยไม่ต้องจ่ายสำหรับมัน เขาอธิบายว่าปัญหาของเขากับ Abernathy . หมอตอนนี้' ชายชราว่า " สมมติว่า คุณมีคนไข้แบบนี้ คุณอยากบอกอะไรกับเขา ? "

" โอ ที่ค่อนข้างง่าย ' Abernathy . ผมจะบอกเค้าให้ใช้คำแนะนำของฉัน . ' "

germont ดูอาย” นี่ , Dupin . ผมไม่ได้เต็มใจที่จะจ่ายสำหรับคำแนะนำ "

Dupin ยิ้มให้ germont ” เงินเท่าไหร่ที่คุณว่ารางวัลคือ ? เขาถาม germont ถอนใจ" ผมไม่ต้องการที่จะบอกคุณแน่นอน แต่ผมจะให้ห้าหมื่นฟรังก์ กับคนที่ช่วยฉันค้นหาจดหมาย . "

" ในกรณีที่ " Dupin กล่าวว่า " จะออกสมุดเช็คของคุณและเขียนเช็คห้าหมื่นฟรังซ์ค่ะ เมื่อคุณได้ลงนามในเช็ค ผมจะเอาจดหมายให้คุณ "

germont มอง Dupin ด้วยปากเปิด ดวงตาของเขาเหมือนจะกระโดดออกมาจากหัวของเขาแล้วเขาก็เอาของเขาบันทึกปากกาและเขียนเช็คห้าหมื่นฟรังซ์ เขาให้ Dupin

เพื่อนตรวจเช็คอย่างละเอียด และใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อของเขา แล้วเขาก็ปลดล็อคลิ้นชักของโต๊ะ หยิบหนังสือ และให้ germont

มือตำรวจสั่นในขณะที่เขาเปิดจดหมาย เขาอ่านมันได้อย่างรวดเร็วเขาใส่มันในกระเป๋า แล้ววิ่งออกจากห้องโดยไม่พูดอะไร

" Dupin ! " ผมพูด เมื่อฉันหันไป เพื่อนของฉัน " . คุณแก้ปริศนา ?

" มันง่าย เพื่อนของฉัน " เขากล่าว germont และตำรวจเขาก็ไม่เจอตัว เพราะพวกเขาไม่ได้พยายามที่จะเข้าใจจิตใจของคนที่ขโมยมัน แทน พวกเขามองหาตัวอักษรที่พวกเขาจะซ่อนมัน

" คุณกรรมการไม่ได้เป็นตำรวจ แม้ว่าเขาจะฉลาดมาก เขารู้ว่าตำรวจจะค้นอพาร์ทเม้นของเขา นอกจากนี้เขายังรู้ว่าตำรวจว่ายังไง ดังนั้น เขาไม่ได้ซ่อนจดหมายที่เขารู้ว่าเขาจะมองหามัน

" จำได้ว่า germont หัวเราะเมื่อฉันกล่าวว่าลึกลับเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะแก้ปัญหา เพราะมันง่ายดังนั้น ?

Dupin เต็มของเขาด้วยท่อยาสูบและสว่าง " อืมยิ่งคิดก็ยิ่งตระหนักได้ว่า ตำรวจไม่พบจดหมาย เพราะกรรมการไม่ซ่อนมันเลย

" แล้วผมก็ไปเยี่ยมชมศูนย์กลาง ในอพาร์ทเมนท์ของเขา ผมเอาคู่ของแว่นตาสีเขียวเข้มกับผม ผมจะบอกเขาว่าผมมีปัญหากับดวงตา และต้องสวมแว่นดำอยู่ตลอดเวลา เขาจะเชื่อข้าแว่นตาที่อนุญาตให้ผมมองไปรอบๆห้อง ในขณะที่ฉันดูเหมือนจะพูดกับเขา . .

" ผมให้ความสนใจเป็นพิเศษกับโต๊ะขนาดใหญ่ที่มีมากของเอกสารและหนังสือ แต่ผมเห็นอะไรที่น่าสงสัยนั่น หลังจากไม่กี่นาที แต่ฉันสังเกตเห็นหิ้งขนาดเล็กเหนือเตาผิง ไม่กี่โปสการ์ดและจดหมายโกหกบนชั้น จดหมายก็ดูเก่าและสกปรก .

" ทันทีที่ผมได้เห็นจดหมายฉบับนี้ ผมคิดว่ามันต้องเป็นคนที่ผมตามหา มันต้องเป็น แม้ว่าจะแตกต่างจากหนึ่ง germont ได้อธิบายไว้

" จดหมายฉบับนี้มีแสตมป์สีเขียวขนาดใหญ่บน ที่อยู่ถูกเขียนในตัวอักษรขนาดเล็กในหมึกสีฟ้า ฉันจดจำได้ทุกรายละเอียดของหนังสือในขณะที่ผมคุยกับกรรมการ . แล้วเมื่อเขาไม่ได้มองผมหลุดหนึ่งในถุงมือบนพื้นใต้เก้าอี้ของฉัน

" เช้าวันรุ่งขึ้น ผมแวะไปที่ห้องของเขาเพื่อค้นหาถุงมือของฉัน ในขณะที่เราคุยกัน เราได้ยินเสียงคนตะโกนในถนน กรรมการไปที่หน้าต่างและมองออกไป เร็วเข้า ฉันเดินไปที่ชั้นวางจดหมายไว้ในกระเป๋า แล้วแทนที่มันด้วยตัวอักษรที่เหมือนมัน ซึ่งผมได้ถ่ายมาด้วยฉันทำมันเมื่อคืนก่อน

" ปัญหาในถนนเกิดจากคนที่เกือบจะถูกเรียกใช้โดยม้าและรถม้า เขาไม่บาดเจ็บอะไร และในไม่ช้า ผู้คนที่จากไป เมื่อทุกอย่างจบลง กรรมการมาอยู่ห่างจากหน้าต่าง ผมบอกลาแล้ว

" ชายที่เกือบจะเกิดอุบัติเหตุ เป็นหนึ่งในคนรับใช้ของข้า . ฉันจ่ายให้เขาสร้างเหตุการณ์ "

Dupin เลิกพูดถึงแสงท่อของเขา ข้าไม่เข้าใจ " แต่ Dupin " ผมพูดว่า " ทำไมคุณต้องแทนจดหมาย ทำไมไม่ถอดมันทิ้ง ?

Dupin ยิ้ม” กรรมการเป็นผู้ชายอันตราย , " เขากล่าว . " และเขามีข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์มาก ถ้าผมได้รับจดหมาย ผมคงไม่ต้องไปเม้นของเขามีชีวิตอยู่ "

( เพลง )

: บาร์บารา ไคลน์" โดนขโมยหนังสือ " เขียนโดย เอ็ดการ์ อัลเลน โพ และดัดแปลงเป็นภาษาอังกฤษพิเศษ โดน่า เดอ ซานติส . นักเล่านิทานเป็นเชพ โอนีล . ผู้ผลิตลาวัณย์ เดวิส

คุณสามารถอ่านและฟังเรื่องราวอเมริกันอื่น ๆ ที่เว็บไซต์ของเรา voaspecialenglish.com . ฉันบาบาร่า ไคลน์

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.