ASTRONOMERS are fairly sure that Ma

ASTRONOMERS are fairly sure that Mars was once wet. There is plenty of evidence—from dried-up river valleys to the presence of chemicals that need water to form—to suggest this. Modern Mars, though, is a freezing desert. In the 4.5 billion years since the planet came into existence, a sizeable chunk of its water has boiled away into space, another chunk is thought to have seeped deep into its interior, and what little remains on or near the surface has frozen solid. That is depressing for those who seek Martians, even bacterial ones, for most biologists agree that liquid water is a sine qua non of life.

Some researchers, though, think Mars is not entirely dry. Over the past few years evidence has accumulated that water still trickles over its surface from time to time. And a paper just published in Nature Geoscience by Lujendra Ojha of the Georgia Institute of Technology and his colleagues offers the most convincing proof yet.

In 2011 Mr Ojha, then a student at the University of Arizona, spotted dark streaks on the walls of certain Martian craters that had been photographed from orbit by a satellite called Mars Reconnaissance Orbiter. These, he noticed, seemed to wax and wane with the Martian seasons—darkening in summer and fading in winter. Though he cautiously dubbed the streaks “recurrent slope lineae”, or RSLs, rather than giving them a name that included the “w” word or anything connected with it, he nevertheless suspected that water was their cause.

The surface temperature on Mars does not rise above the freezing point of pure water, but Mr Ojha suspected that chemicals in the regolith (the crushed rock that passes for soil on Mars) act as antifreeze, depressing the freezing point of brine containing them to one which, at least in summer, permits that brine to stay liquid. The summer darkening of the RSLs, he thought, was caused by such brine flowing. The winter lightening, conversely, was caused by it freezing again. Rough-and-ready modelling suggested the streaks were growing and fading at approximately the right rate for this hypothesis to be correct.

Mr Ojha’s latest paper examines the question in detail. He and his colleagues used spectroscopy to examine RSLs in four different parts of Mars. This technique permits researchers to determine a substance’s composition from the light it reflects. The results suggest the streaks contain compounds (specifically, magnesium perchlorate, magnesium chlorate and sodium perchlorate) that are excellent antifreezes, and would be able to lower water’s melting point by more than 70°C. That would be enough for ice containing them to melt in the Martian summer. Moreover, all of these substances form by the action of water on other minerals, bolstering the case that the RSLs are intermittent streams.

Mr Ojha is careful to point out that he has not detected water directly, and that even what he has detected is at the limits of what Mars Reconnaissance Orbiter can accomplish. But the presence of compounds that need water to form, as well as acting as antifreezes, is powerful indirect evidence. The case for there being liquid water—or, at least, brine—on modern Mars has thus become stronger.

Details remain to be worked out, including where the water in question originates. Possibly, it derives from subsurface ice. Or it might condense out of Mars’s thin, dry atmosphere. Wherever it does come from, though, the amounts in question are modest in the extreme. But even modest amounts of water are intriguing to biologists. If Martians evolved during their planet’s earlier, wetter phase, the continued presence of water means it is just about possible that a few especially hardy types have survived until the present day—clinging on in dwindling pockets of dampness in the way that some “extremophile” bacteria on Earth are able to live in cold, salty and arid environments.

Looking for Martians will be harder than looking for water, for spotting bacteria from orbit is beyond the capabilities of any space probe that engineers know how to build, and even analysing samples on the surface is fraught with difficulty. But, buoyed by the success of Curiosity, a car-sized rover that has been trundling over the Martian surface since 2012, NASA is planning a follow-up mission, which should arrive in 2020. Expect some RSLs to be top of the list for scrutiny.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักดาราศาสตร์ค่อนข้างแน่ใจว่า ดาวอังคารคือเมื่อเปียกน้ำ มีหลักฐานมากมาย — จากหุบเขาแม่น้ำ dried-up กับสถานะของสารเคมีที่ต้องการน้ำแบบฟอร์ม — แนะนำนี้ ดาวอังคารทันสมัย แม้ว่า เป็นทะเลทรายตรึง 4.5 พันล้านปีเนื่องจากดาวเคราะห์มาเป็นชาติ น้ำของท่อสำหรับผู้พิการได้ต้มไปลงในพื้นที่ กลุ่มอื่นเป็นความคิดที่มี seeped ลึกเข้าไปในการตกแต่งภายใน และสิ่งที่เหลืออยู่น้อย หรือใกล้ กับพื้นผิวได้แช่แข็ง นั่นคือสำหรับผู้ที่แสวงหา Martians depressing คน แบคทีเรียแม้สำหรับ biologists ส่วนใหญ่ยอมรับว่า น้ำของเหลวไม่ใช่คอนคัว sine ของชีวิตนักวิจัยบาง แม้ว่า คิดว่า ดาวอังคารไม่แห้งทั้งหมด ที่ผ่านมา ไม่กี่ปีหลักฐานได้สะสมว่า น้ำยัง trickles ผ่านพื้นผิวของเวลา และเอกสารเผยแพร่เพียงใน Geoscience ธรรมชาติ โดย Lujendra Ojha สถาบันเทคโนโลยีจอร์เจียและเพื่อนร่วมงานของเขามีหลักฐานน่าเชื่อถือมากที่สุดได้ในปี 2554 นาย Ojha แล้วเรียนที่มหาวิทยาลัยแอริโซนา ด่างลายเส้นสีดำบนผนังบางลังบนดาวอังคารที่ได้ถ่ายจากโคจรตามดาวเทียมที่เรียกว่าดาวอังคาร Orbiter มารวมกัน เหล่านี้ เขาสังเกตเห็น ดูเหมือนขี้ผึ้งและข้างแรมด้วยดาวอังคาร — darkening ในฤดูร้อน และค่อย ๆ หนาวขึ้น ว่าเขาพากย์เดินลายเส้น "เกิดซ้ำชัน lineae" หรือ RSLs แทนที่ให้พวกเขาชื่อคำว่า "w" หรือสิ่งที่เชื่อมต่อกับ เขายังคงสงสัยว่า น้ำเป็นสาเหตุของการอุณหภูมิพื้นผิวบนดาวอังคารไม่ขึ้นเหนือจุดเยือกแข็งของน้ำบริสุทธิ์ แต่นาย Ojha สงสัยว่า สารเคมีใน regolith (การบดหินที่ผ่านไปในดินบนดาวอังคาร) ทำหน้าที่เป็นสาร depressing จุดเยือกแข็งของน้ำเกลือที่ประกอบด้วยพวกเขาที่ น้อย ในฤดูร้อน อนุญาตให้น้ำเกลือให้แก่ของเหลว Darkening ร้อนของ RSLs คิดว่า เขาที่เกิดจากการไหลเช่นน้ำเกลือ ที่หนาวเด้ง ในทางกลับกัน ที่เกิดจากมันแช่แข็งอีก แบบจำลอง rough-and-ready แนะนำลายเส้นได้เติบโต และเฟดที่ประมาณอัตราเหมาะสมสำหรับสมมติฐานนี้จะถูกต้องนาย Ojha กระดาษล่าสุดตรวจสอบถามรายละเอียด เขาและเพื่อนร่วมงานของเขาใช้กพินิจ RSLs ในสี่ส่วนที่แตกต่างกันของดาวอังคาร เทคนิคนี้อนุญาตให้นักวิจัยในการกำหนดองค์ประกอบของสารจากแสงที่สะท้อนถึง ผลแนะนำลายเส้นประกอบด้วยสาร (โดยเฉพาะ แมกนีเซียม perchlorate, perchlorate chlorate และโซเดียมแมกนีเซียม) ที่ยอดเยี่ยม antifreezes และจะต่ำกว่าจุดหลอมเหลวของน้ำ โดยมากกว่า 70 องศาเซลเซียส ที่จะพอน้ำแข็งประกอบด้วยการละลายในฤดูร้อนบนดาวอังคาร นอกจากนี้ ทั้งหมดของสารเหล่านี้แบบฟอร์ม โดยการกระทำของน้ำแร่ธาตุอื่น ๆ ประคบประหงมกรณี RSLs การกระแสข้อมูลไม่ต่อเนื่องนาย Ojha ระวังการชี้ให้เห็นว่า เขาไม่ได้พบน้ำโดยตรง และแม้ว่าเขาได้ตรวจพบว่าขีดจำกัดของ Orbiter มารวมกันดาวอังคารสิ่งที่สามารถทำได้ แต่สถานะของสารที่ต้องการน้ำแบบฟอร์ม รวมทั้งทำหน้าที่เป็น antifreezes เป็นหลักฐานทางอ้อมที่มีประสิทธิภาพ กรณีมี น้ำเหลว — หรือ น้อย น้ำเกลือซึ่งบนดาวอังคารทันสมัยจึงกลายเป็นแข็งแกร่งรายละเอียดยังคงทำ รวมถึงการที่น้ำที่มีต้นกำเนิด อาจจะ มันมาจากน้ำแข็ง subsurface หรือมันอาจบีบออกจากบรรยากาศของดาวอังคารบาง แห้ง ไม่ได้มา แม้ว่า สอบถามยอดเงินเจียมเนื้อเจียมตัวในสุด แต่เจียมเนื้อเจียมตัวแม้จำนวนของน้ำน่าจะ biologists ถ้า Martians พัฒนาระยะของดาวเคราะห์ของพวกเขาก่อนหน้า wetter อยู่อย่างต่อเนื่องของน้ำหมายถึง เป็นไปได้เพียงประมาณว่า บางชนิดโดยเฉพาะฝรั่งมีชีวิตรอดจนถึงปัจจุบันซึ่งติดบนในกระเป๋า dwindling ของเปียกรอยแบบที่แบคทีเรียบาง "extremophile" บนโลกสามารถอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เย็น เค็ม และแห้งแล้งหา Martians จะหนักกว่าน้ำ แบคทีเรียจากวงโคจรที่จำเป็นนอกเหนือจากความสามารถของโพรบพื้นที่ใด ๆ ที่วิศวกรต้องเรียนรู้สร้าง และวิเคราะห์ตัวอย่างบนพื้นผิวแม้จะเต็มไป ด้วยความยากลำบาก แต่ buoyed โดยความสำเร็จของความอยากรู้ ขนาดรถโรเวอร์ที่มี trundling เหนือพื้นผิวดาวอังคารตั้งแต่ 2012, NASA มีการวางแผนภารกิจติดตามผล ซึ่งควรมาถึงใน 2020 คาดว่าบาง RSLs ให้ ด้านบนของรายการสำหรับ scrutiny

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักดาราศาสตร์จะค่อนข้างแน่ใจว่าดาวอังคารก็เปียกครั้งเดียว มีมากมายของหลักฐานจากหุบเขาแม่น้ำกับการปรากฏตัวแห้งขึ้นจากสารเคมีที่ต้องการน้ำในรูปแบบการแนะนำนี้ โมเดิร์นดาวอังคาร แต่เป็นทะเลทรายแช่แข็ง ใน 4.5 พันล้านปีนับตั้งแต่โลกเข้ามาอยู่เป็นก้อนใหญ่มากของน้ำที่ได้ไปต้มเข้าไปในพื้นที่อันอื่นจะคิดว่าจะได้ซึมลึกลงไปในการตกแต่งภายในและสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ยังคงอยู่ในหรือใกล้กับพื้นผิวที่มีการแช่แข็งที่เป็นของแข็ง ที่ตกต่ำสำหรับผู้ที่แสวงหาอังคารแม้กระทั่งเชื้อแบคทีเรียสำหรับนักชีววิทยาส่วนใหญ่ยอมรับว่าน้ำของเหลวเป็นไซน์ใฐานะที่ไม่ใช่ของชีวิต. นักวิจัยบางคน แต่คิดว่าดาวอังคารจะไม่แห้งสนิท หลักฐานกว่าปีที่ผ่านมามีการสะสมว่าน้ำยังคงไหลรินบนพื้นผิวของมันเป็นครั้งคราว และบทความที่ตีพิมพ์ในธรรมชาติธรณีศาสตร์โดย Lujendra Ojha ของสถาบันเทคโนโลยีจอร์เจียและเพื่อนร่วมงานของเขามีหลักฐานที่น่าเชื่อที่สุดยัง. ในปี 2011 นาย Ojha แล้วนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยแอริโซนาด่างลายเส้นสีดำบนผนังของดาวอังคารที่แน่นอน หลุมอุกกาบาตที่ได้รับการถ่ายภาพจากวงโคจรดาวเทียมที่เรียกว่ายานอวกาศสำรวจดาวอังคาร เหล่านี้เขาสังเกตเห็นดูเหมือนจะขี้ผึ้งและจางหายไปกับดาวอังคารฤดูกาล-มืดในช่วงฤดูร้อนและสีซีดจางในช่วงฤดูหนาว แม้ว่าเขาจะระมัดระวังการขนานนามว่าลายเส้น "การ lineae ลาดชันเกิดขึ้นอีก" หรือ RSLs แทนที่จะให้พวกเขามีชื่อที่รวม "W" คำหรือสิ่งที่เชื่อมต่อกับมันเขาสงสัยคงว่าน้ำเป็นสาเหตุของพวกเขา. อุณหภูมิพื้นผิวบนดาวอังคารไม่ได้ ขึ้นเหนือจุดเยือกแข็งของน้ำบริสุทธิ์ แต่นาย Ojha สงสัยว่าสารเคมีใน regolith นี้ (หินบดที่ผ่านดินบนดาวอังคาร) ทำหน้าที่เป็นสารป้องกันการแข็งตัวตกต่ำจุดเยือกแข็งของน้ำเกลือที่มีพวกเขาเป็นหนึ่งในที่อย่างน้อยในช่วงฤดูร้อน ใบอนุญาตที่น้ำเกลือจะอยู่เหลว มืดฤดูร้อนของ RSLs ที่เขาคิดว่ามีสาเหตุมาจากน้ำเกลือไหลดังกล่าว การลดน้ำหนักในช่วงฤดูหนาวตรงกันข้ามมีสาเหตุมาจากการแช่แข็งมันอีกครั้ง การสร้างแบบจำลองหยาบและพร้อมแนะนำลายเส้นได้ที่เพิ่มขึ้นและสีซีดจางที่ประมาณอัตราที่เหมาะสมสำหรับสมมติฐานนี้ถูกต้อง. นาย Ojha กระดาษล่าสุดของคำถามตรวจสอบในรายละเอียด เขาและเพื่อนร่วมงานของเขาที่ใช้ในการตรวจสอบสเปคโทร RSLs ในสี่ส่วนที่แตกต่างกันของดาวอังคาร เทคนิคนี้ช่วยให้นักวิจัยที่จะกำหนดองค์ประกอบของสารจากแสงสะท้อน ผลการวิจัยแนะนำริ้วประกอบด้วยสารประกอบ (เฉพาะ perchlorate แมกนีเซียมคลอเรตแมกนีเซียมและโซเดียม perchlorate) ที่มี antifreezes ดีและจะสามารถลดจุดหลอมเหลวของน้ำโดยกว่า 70 องศาเซลเซียส ที่จะพอสำหรับพวกเขาที่มีน้ำแข็งจะละลายในช่วงฤดูร้อนของดาวอังคาร นอกจากนี้ทุกของสารเหล่านี้ในรูปแบบโดยการกระทำของน้ำแร่ธาตุอื่น ๆ ที่กอดกรณีที่ RSLs มีลำธาร. นาย Ojha ระวังจะชี้ให้เห็นว่าเขาได้น้ำไม่พบโดยตรงและว่าแม้สิ่งที่เขาได้ตรวจพบที่ ขีด จำกัด ของสิ่งที่ยานอวกาศสำรวจดาวอังคารสามารถประสบความสำเร็จ แต่การปรากฏตัวของสารที่ต้องการน้ำในรูปแบบเช่นเดียวกับการทำหน้าที่เป็น antifreezes เป็นหลักฐานทางอ้อมที่มีประสิทธิภาพ สำหรับกรณีที่มีการของเหลวน้ำหรืออย่างน้อยน้ำเกลือบนดาวอังคารที่ทันสมัยได้จึงกลายเป็นดี. รายละเอียดยังคงที่จะทำงานออกรวมถึงการที่น้ำในอินเตอร์เน็ตคำถาม อาจเป็นไปได้ก็เกิดขึ้นจากน้ำแข็งดิน หรือมันอาจจะรวมตัวออกมาจากดาวอังคารของบางบรรยากาศที่แห้ง เมื่อใดก็ตามที่มันจะมาจากแม้ว่าจำนวนเงินในคำถามมีความเจียมเนื้อเจียมตัวมาก แต่ถึงแม้จำนวนเงินที่เจียมเนื้อเจียมตัวของน้ำที่น่าสนใจที่จะชีววิทยา ถ้าดาวอังคารการพัฒนาในช่วงก่อนหน้านี้โลกของพวกเขาเฟสจดหมายแสดงตนอย่างต่อเนื่องของน้ำหมายความว่ามันเป็นเพียงเกี่ยวกับความเป็นไปได้ว่าไม่กี่ชนิดที่ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะมีชีวิตรอดจนถึงปัจจุบันยึดมั่นวันในกระเป๋าลดน้อยลงของความชื้นในทางที่บางคน "extremophile" แบคทีเรียบนโลกสามารถที่จะมีชีวิตอยู่ในที่เย็นสภาพแวดล้อมที่มีรสเค็มและแห้งแล้ง. กำลังมองหาดาวอังคารจะยากกว่าการมองหาน้ำสำหรับการจำแบคทีเรียจากวงโคจรที่อยู่นอกเหนือความสามารถของพื้นที่สืบสวนใด ๆ ที่วิศวกรทราบวิธีการสร้างและแม้กระทั่งการวิเคราะห์ตัวอย่าง บนพื้นผิวที่เต็มไปด้วยความยากลำบาก แต่แม้จะมีความสำเร็จของการอยากรู้อยากเห็นเป็นรถแลนด์โรเวอร์รถขนาดที่ได้รับการกลิ้งไปทั่วพื้นผิวดาวอังคารมาตั้งแต่ปี 2012 นาซ่ามีการวางแผนการปฏิบัติภารกิจติดตามซึ่งจะมาถึงในปี 2020 คาดว่า RSLs ที่จะเป็นด้านบนของรายการสำหรับ การตรวจสอบข้อเท็จจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักดาราศาสตร์จะค่อนข้างแน่ใจว่าดาวอังคารเคยเปียก มีมากมายของหลักฐานจากแห้งขึ้นหุบเขาแม่น้ำในการปรากฏตัวของสารเคมีที่ต้องใช้น้ำในรูปแบบการแนะนำนี้ ทันสมัย ดาวอังคาร คือ จุดเยือกแข็งของทะเลทราย ใน 4.5 พันล้านปีตั้งแต่โลกมีจริง ก้อนใหญ่ของน้ำถูกต้มอยู่ในพื้นที่ชิ้นอื่นน่าจะซึมซ่านลึกเข้าไปข้างในของมัน และสิ่งที่ยังคงเป็นเพียงเล็กน้อยบนหรือใกล้ผิวน้ำได้แช่แข็ง ที่น่าเศร้าสำหรับผู้ที่แสวงหา Martians แม้แบคทีเรียทั้งหลาย สำหรับนักชีววิทยาส่วนใหญ่ยอมรับว่าน้ำเหลวเป็นกรุ่นของชีวิต

นักวิจัยบางคน แต่คิดว่าดาวอังคารไม่แห้งทั้งหมดกว่าไม่กี่ปีที่ผ่านมา หลักฐานมีการสะสมน้ำยังคง trickles เหนือพื้นผิวของมันตลอดเวลา และกระดาษที่เผยแพร่ในธรณีวิทยาธรรมชาติ โดย lujendra ออฮาของสถาบันเทคโนโลยีจอร์เจียและเพื่อนร่วมงานของเขามีหลักฐานที่น่าเชื่อถือที่สุดเลย

ใน 2011 นายออฮา แล้วนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐแอริโซนาด่างดำลายเส้นบนผนังของหลุมอุกกาบาตบางครามที่ได้รับรูปถ่ายจากดาวเทียมวงโคจรโดยเรียกงานเขียนของ เจ. อาร์. อาร์. โทลคีน . เหล่านี้ เขาสังเกตเห็น ดูเหมือนจะขึ้นๆ ลงๆ มีดาวอังคารฤดูกาล darkening ในฤดูร้อนและจางหายไปในฤดูหนาว แม้ว่าเขาจะระมัดระวังว่าลายเส้น " กำเริบ หรือ rsls ลาด lineae " ,แทนที่จะให้พวกเขาชื่อที่ประกอบด้วยคำว่า " W " หรืออะไรที่เกี่ยวข้องกับมัน แต่เขาสงสัยว่า น้ำคือสาเหตุ

อุณหภูมิพื้นผิวบนดาวอังคารไม่ได้อยู่เหนือจุดเยือกแข็งของน้ำบริสุทธิ์ แต่นายออฮาสงสัยว่าสารเคมีใน Regolith ( หินบดที่ผ่านที่ดินใน ดาวอังคาร ) ทำหน้าที่เป็นสารหดหู่ จุดเยือกแข็งของน้ำเกลือที่มีพวกเขาที่อย่างน้อยในช่วงฤดูร้อน , ใบอนุญาตที่น้ำเกลืออยู่ ของเหลว ฤดูร้อน darkening ของ rsls เขาคิดว่าเกิดจากเช่น น้ำไหล ฤดูหนาว ลดน้ําหนัก , ในทางกลับกัน เกิดจากมันหนาวอีกครั้งหยาบและพร้อมการแนะนำลายเส้นปลูกและสีซีดจาง ประมาณที่เหมาะสมซึ่งสมมติฐานนี้ถูก

นายออฮาล่าสุดของกระดาษทดสอบคำถามในรายละเอียด เขาและเพื่อนร่วมงานของเขาใช้สเปกโทรสโกปีเพื่อตรวจสอบ rsls สี่ส่วนที่แตกต่างกันของดาวอังคาร เทคนิคนี้ช่วยให้นักวิจัยเพื่อศึกษาองค์ประกอบของสารจากแสงมันสะท้อนให้เห็นถึงพบลายเส้นประกอบด้วยสารประกอบ ( โดยเฉพาะแมกนีเซียมเปอร์คลอเรต , แมกนีเซียมและโซเดียมคลอเรต ) ที่ antifreezes ยอดเยี่ยม และจะสามารถลดจุดหลอมเหลวของน้ำมากกว่า 70 องศา จะเพียงพอสำหรับน้ำแข็งที่พวกเขาจะละลายในฤดูร้อนของดาวอังคาร . นอกจากนี้ ทั้งหมด สารเหล่านี้ฟอร์มโดยการกระทำของน้ำกับแร่ธาตุอื่น ๆ73 ในกรณีที่ rsls เป็นกระแสต่อเนื่อง

นายออฮาจะระมัดระวังในการชี้ว่า เขาไม่ได้ตรวจพบน้ำได้โดยตรง และว่า แม้สิ่งที่เขาพบคือขอบเขตของสิ่งที่งานเขียนของ เจ. อาร์. อาร์. โทลคีนสามารถบรรลุ แต่การปรากฏตัวของสารประกอบที่ต้องการน้ำในรูปแบบ ตลอดจนทำหน้าที่เป็น antifreezes , หลักฐานทางอ้อมที่มีประสิทธิภาพกรณีมีน้ำของเหลว หรือ อย่างน้อย น้ำบนดาวอังคารสมัยใหม่ได้กลายเป็นแข็งแกร่ง

รายละเอียดยังคงต้องทำงานออก รวมทั้งน้ำในคำถามมา . อาจจะมาจากดินน้ำแข็ง หรือมันอาจจะกลั่นตัวออกมาจากดาวอังคารบาง บรรยากาศแห้ง ไม่ว่ามันจะมาจาก แม้ว่า ปริมาณในคำถามจะเจียมเนื้อเจียมตัวในสุดขีด