The political liberalism of Rawls a

The political liberalism of Rawls and Larmore, far from being
conducive to a pluralistic society, manifests a strong tendency toward
homogeneity and leaves little space for dissent and contestation in the
sphere of politics. By postulating that it is possible to reach a free moral
consensus on political fundamentals through rational procedures and
that such a consensus is provided by liberal institutions, it ends up
endowing a historically specific set of arrangements with the character
of universality and rationality. This is contrary to the indetermination
that is constitutive of modem democracy. In the end, the rationalist
defence of liberalism, by searching for an argument that is beyond
argumentation and by wanting to define the meaning of the universal,
makes the same mistake for which it criticizes totalitarianism: it rejects
democratic indeterminacy and identifies the universal with a given
particular.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสรีนิยมทางการเมืองของ Rawls และ Larmore ห่างไกลจาก เอื้อต่อการสังคม pluralistic ปรากฏแนวโน้มที่แข็งแกร่งไป homogeneity และใบไม้เล็ก ๆ พื้นที่ dissent และ contestation ในการ เรื่องการเมือง โดย postulating ว่า จะสามารถเข้าถึงศีลธรรมฟรี มติบนพื้นฐานทางการเมืองผ่านขั้นตอนการเชือด และ ว่า มติดังกล่าวได้ โดยเสรีสถาบัน สิ้นสุดขึ้น endowing ชุดประวัติเฉพาะของการจัดการกับอักขระ universality และ rationality จึงขัดต่อ indetermination นั่นคือขึ้นประชาธิปไตยโมเด็ม ในสุด rationalist ที่ ป้องกันของเสรีนิยม ด้วยการค้นหาสำหรับอาร์กิวเมนต์ที่อยู่นอกเหนือจาก argumentation และต้องกำหนดความหมายของสากล ทำให้ความผิดเดียวกันที่จะถูกนับ totalitarianism: จะปฏิเสธ indeterminacy ประชาธิปไตย และระบุมาตรฐานสากลมีการกำหนด เฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสรีนิยมทางการเมืองของวล์และ LARMORE, ห่างไกลจากการ
เอื้อต่อการเป็นสังคมพหุนิยม, ปรากฏแนวโน้มแข็งแกร่งต่อ
ความสม่ำเสมอและใบพื้นที่น้อยสำหรับความขัดแย้งและการต่อสู้ใน
ขอบเขตของการเมือง โดยยืนยันว่าเป็นไปได้ที่จะไปถึงศีลธรรมฟรี
สอดคล้องกับปัจจัยพื้นฐานทางการเมืองที่ผ่านขั้นตอนที่มีเหตุผลและ
ความเห็นเป็นเอกฉันท์ว่าเช่นนี้จัดทำโดยสถาบันเสรีนิยมก็จบลง
endowing เฉพาะชุดประวัติศาสตร์ของการจัดกับตัวละคร
ของความเป็นสากลและเป็นเหตุเป็นผล นี้เป็นตรงกันข้ามกับ indetermination
ที่เป็นส่วนประกอบของประชาธิปไตยโมเด็ม ในท้ายที่สุดก็มีเหตุ
การป้องกันของเสรีนิยมโดยการค้นหาสำหรับอาร์กิวเมนต์ที่อยู่นอกเหนือ
การอภิปรายและความต้องการที่จะกำหนดความหมายของสากลที่
ทำให้ความผิดพลาดเหมือนกันที่มันวิพากษ์วิจารณ์เผด็จการมันปฏิเสธ
กำหนดประชาธิปไตยและระบุสากลด้วย ที่กำหนด
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการเมืองเสรีนิยมของ Rawls และ larmore ห่างไกลจาก
เอื้อต่อสังคมพหุ หลักฐานที่แข็งแกร่งต่อแนวโน้ม
กลมกลืนและทิ้งช่องว่างเล็ก ๆน้อย ๆสำหรับความขัดแย้ง และการต่อสู้ใน
ทรงกลมของการเมือง โดย postulating ว่ามันเป็นไปได้ที่จะเข้าถึงฉันทามติฟรีจริยธรรมบนพื้นฐานทางการเมืองผ่านกระบวนการเชือด

และที่เป็นฉันทามติ โดยสถาบันเสรีนิยม มันสิ้นสุดลง
บริจาคเฉพาะชุดประวัติศาสตร์ของการจัดการกับตัวละคร
ของความเป็นสากลมาก ซึ่งมันตรงข้ามกับความไม่แน่ชัด
ที่พฤติกรรมประชาธิปไตยของโมเด็ม ในที่สุด คนมีเหตุผล
กระทรวงกลาโหมของเสรีนิยม โดยการค้นหาอาร์กิวเมนต์ที่นอกเหนือจาก
การโต้แย้งและต้องการที่จะกำหนดความหมายของสากล
ทำให้พลาดที่จะวิจารณ์เผด็จการ : ปฏิเสธ
ประชาธิปไตยกำหนดและระบุสากลที่มีให้
โดยเฉพาะ