the children with ADHD differed fro

the children with ADHD differed from the typically developing controls primarily on this task that required inhibition of discreate motor response rather than in motor timing or when they were required to interrupt automatic activities.

in all three inhibition tasks, group difference in the probability of inhibition were significant, with childrdn with ADHD showing less inhibition and being more error prone than the typically developing controls(but not the children in the psychiatric control group).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็ก มีสมาธิสั้นที่แตกต่างจากการพัฒนาโดยทั่วไปตัวควบคุมหลักในงานนี้ที่ต้องการยับยั้ง discreate มอเตอร์ตอบแทน ในเวลามอเตอร์หรือเมื่อพวกเขาจำเป็นต้องหยุดกิจกรรมอัตโนมัติในงานทั้งหมดในการยับยั้งสาม กลุ่มความแตกต่างในความเป็นไปได้ของการยับยั้งได้อย่างมีนัยสำคัญ กับ childrdn กับเด็กสมาธิสั้นแสดงยับยั้งน้อยลง และมีการเพิ่มเติมข้อผิดพลาดง่ายกว่าการควบคุมโดยทั่วไป (แต่ไม่เด็กในกลุ่มควบคุมทางจิตเวช)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กที่มีสมาธิสั้นแตกต่างไปจากการควบคุมโดยทั่วไปจะมีการพัฒนาเป็นหลักในงานนี้ที่จำเป็นต้องยับยั้งการตอบสนองมอเตอร์ discreate มากกว่าในช่วงเวลาที่ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์หรือเมื่อพวกเขาถูกต้องที่จะขัดขวางกิจกรรมอัตโนมัติ.

ในทุกสามงานการยับยั้งกลุ่มความแตกต่างในความน่าจะเป็นของการยับยั้งได้ อย่างมีนัยสำคัญกับ childrdn ที่มีสมาธิสั้นการแสดงการยับยั้งน้อยลงและเป็นข้อผิดพลาดง่ายกว่าการควบคุมโดยทั่วไปการพัฒนา ( แต่ไม่ใช่เด็กในกลุ่มควบคุมจิตเวช)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กที่มีสมาธิสั้นมักจะแตกต่างจากการพัฒนาการควบคุมหลักในงานนี้ว่า ต้องยับยั้งการตอบสนองของเครื่องยนต์ discreate มากกว่าในเวลามอเตอร์หรือเมื่อพวกเขาต้องยุติกิจกรรมอัตโนมัติในการยับยั้งทั้งสามงาน ความแตกต่างในความน่าจะเป็นของกลุ่มยับยั้งอย่างมีนัยสำคัญกับ childrdn กับอาการสมาธิสั้นแสดงการยับยั้งน้อยกว่า และมีข้อผิดพลาดเสี่ยงมากขึ้นกว่าปกติในการพัฒนาการควบคุม ( แต่ไม่ใช่เด็กในกลุ่มจิตเวช )