- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Which Coca-Cola is the real “Real T
Which Coca-Cola is the real “Real Thing”? Is it Citizen Coke, the responsible corporation that promotes local economic development and brings happiness and the American way of life to millions around the world? Or is it Killer Coke, a company that exploits public water, transportation, and waste systems to profit at the public’s expense, relentlessly promotes products to children that contribute to premature death, despoils the environment with its waste, underpays and mistreats the workers who produce its ingredients, and lobbies to defeat laws that protect public health?
In Citizen Coke: The Making of Coca-Cola Capitalism, Bartow J. Elmore, an environmental historian at the University of Alabama, tells us that the answer isn’t “either/or.” Citizen Coke and Killer Coke are conjoined twins, each providing the other with essential life support.
Elmore defines Citizen Coke as a company that sees itself as a manufacturer that meets consumer demands for refreshment and pleasure, whose business practices promote community development and local businesses, whose employment practices create jobs for hundreds of thousands of people around the world, and whose philanthropy supports the arts, health, and global sustainability. Like Charles Wilson, the General Motors CEO who became Secretary of Defense in 1953 and asserted at his confirmation hearing that what “was good for our country was good for General Motors, and vice versa”, Citizen Coke equates corporate and national well-being. As Elmore describes in detail, from its founding in 1886 to today, some elements of this flattering self-portrait are true.
But then there’s the evil twin. Killer Coke—my term, not Elmore’s—played an essential role in increasing consumption of high fructose corn syrup (HFCS), a product implicated in the global rise of diet-related chronic diseases such as diabetes and fatty liver disease. Between 1960 and 1997, per capita consumption of added fructose in the United States increased 140-fold. In the mid-1980s, Coke began using HFCS as its sole sweetener because it was much cheaper, and even sweeter, than cane sugar. By 2004, writes Elmore, sweetened beverages were the largest single source of calories in the American diet.
Killer Coke also uses its political clout to thwart public health measures such as soda taxes, product labeling, and portion-size limitations, measures that public health researchers believe could help reduce the growing burden of diet-related diseases. Since 2009, reports the Wall Street Journal, soda companies like Coca-Cola, PepsiCo, and the Dr Pepper Snapple Group have spent more than $100 million to defeat proposed taxes on sugary drinks in more than two dozen cities and states.
Killer Coke, labor activists charge, also colludes with growers and bottlers in the systematic intimidation, kidnapping, torture, and even murder of union leaders. In Colombia, for example, a Coke worker and union leader in Barranquilla was murdered in January 2012. Coca-Cola denies any involvement but has opposed an independent investigation into these allegations and released what activists called misleading information about the murder to the public and its shareholders.
A central theme of Citizen Coke is that Coke has created a brand of capitalism that increasingly dominates the global economy. What are the essential elements of Coca-Cola capitalism?
First, Coke capitalism looks to protect profit by outsourcing expensive or risky operations to others. From its early days, Coca-Cola decided to leave bottling to separate local companies. It thus avoided building expensive bottling plants, investing in new bottling technologies, or paying to transport filled bottles, rather than syrup, around the nation and the world. Later, when Coke did buy up some of its bottlers, profits fell. In 2013, Coke began to again spin off some of its bottlers. Similarly, unlike other food manufacturers, Coke never bought sugar or coffee plantations, leaving to others the risks of owning property in volatile business and political climates.
Second, Coca-Cola avidly pursues government subsidies. Local investments in water infrastructure, highways, and public recycling programs have enabled Coke to produce, distribute, and dispose of its products largely on the public dime. Without the New Deal’s Works Progress Administration (for water infrastructure), the postwar Highway Trust Fund (for a national highway system), the 1976 Resource Conservation and Recovery Act (public-funded recycling), and the trade and intellectual property rules of the 1995 World Trade Organization, Coca-Cola would have been unable to shift so many of its fixed costs to taxpayers. In this way, Coke more resembles one of Mitt Romney’s “takers” than it does the beneficent contributor to the American economy that the Citizen Coke image suggests.
Third, Coca-Cola has lots of local partners who look out for the company’s interests. Bottling plants, local food retailers, and fast food outlets prosper when they sell more Coke, making them an ardent sales force. Producers of bottles, cans and packaging, natural and synthetic caffeine, and sugar and HFCS also benefit when Coke sells well (as did cocaine producers, before the ingredient was removed in 1928). Having such powerful local, national, and global allies helps Coca-Cola in its lobbying and public relations campaigns.
In Citizen Coke: The Making of Coca-Cola Capitalism, Bartow J. Elmore, an environmental historian at the University of Alabama, tells us that the answer isn’t “either/or.” Citizen Coke and Killer Coke are conjoined twins, each providing the other with essential life support.
Elmore defines Citizen Coke as a company that sees itself as a manufacturer that meets consumer demands for refreshment and pleasure, whose business practices promote community development and local businesses, whose employment practices create jobs for hundreds of thousands of people around the world, and whose philanthropy supports the arts, health, and global sustainability. Like Charles Wilson, the General Motors CEO who became Secretary of Defense in 1953 and asserted at his confirmation hearing that what “was good for our country was good for General Motors, and vice versa”, Citizen Coke equates corporate and national well-being. As Elmore describes in detail, from its founding in 1886 to today, some elements of this flattering self-portrait are true.
But then there’s the evil twin. Killer Coke—my term, not Elmore’s—played an essential role in increasing consumption of high fructose corn syrup (HFCS), a product implicated in the global rise of diet-related chronic diseases such as diabetes and fatty liver disease. Between 1960 and 1997, per capita consumption of added fructose in the United States increased 140-fold. In the mid-1980s, Coke began using HFCS as its sole sweetener because it was much cheaper, and even sweeter, than cane sugar. By 2004, writes Elmore, sweetened beverages were the largest single source of calories in the American diet.
Killer Coke also uses its political clout to thwart public health measures such as soda taxes, product labeling, and portion-size limitations, measures that public health researchers believe could help reduce the growing burden of diet-related diseases. Since 2009, reports the Wall Street Journal, soda companies like Coca-Cola, PepsiCo, and the Dr Pepper Snapple Group have spent more than $100 million to defeat proposed taxes on sugary drinks in more than two dozen cities and states.
Killer Coke, labor activists charge, also colludes with growers and bottlers in the systematic intimidation, kidnapping, torture, and even murder of union leaders. In Colombia, for example, a Coke worker and union leader in Barranquilla was murdered in January 2012. Coca-Cola denies any involvement but has opposed an independent investigation into these allegations and released what activists called misleading information about the murder to the public and its shareholders.
A central theme of Citizen Coke is that Coke has created a brand of capitalism that increasingly dominates the global economy. What are the essential elements of Coca-Cola capitalism?
First, Coke capitalism looks to protect profit by outsourcing expensive or risky operations to others. From its early days, Coca-Cola decided to leave bottling to separate local companies. It thus avoided building expensive bottling plants, investing in new bottling technologies, or paying to transport filled bottles, rather than syrup, around the nation and the world. Later, when Coke did buy up some of its bottlers, profits fell. In 2013, Coke began to again spin off some of its bottlers. Similarly, unlike other food manufacturers, Coke never bought sugar or coffee plantations, leaving to others the risks of owning property in volatile business and political climates.
Second, Coca-Cola avidly pursues government subsidies. Local investments in water infrastructure, highways, and public recycling programs have enabled Coke to produce, distribute, and dispose of its products largely on the public dime. Without the New Deal’s Works Progress Administration (for water infrastructure), the postwar Highway Trust Fund (for a national highway system), the 1976 Resource Conservation and Recovery Act (public-funded recycling), and the trade and intellectual property rules of the 1995 World Trade Organization, Coca-Cola would have been unable to shift so many of its fixed costs to taxpayers. In this way, Coke more resembles one of Mitt Romney’s “takers” than it does the beneficent contributor to the American economy that the Citizen Coke image suggests.
Third, Coca-Cola has lots of local partners who look out for the company’s interests. Bottling plants, local food retailers, and fast food outlets prosper when they sell more Coke, making them an ardent sales force. Producers of bottles, cans and packaging, natural and synthetic caffeine, and sugar and HFCS also benefit when Coke sells well (as did cocaine producers, before the ingredient was removed in 1928). Having such powerful local, national, and global allies helps Coca-Cola in its lobbying and public relations campaigns.
0/5000
Which Coca-Cola is the real “Real Thing”? Is it Citizen Coke, the responsible corporation that promotes local economic development and brings happiness and the American way of life to millions around the world? Or is it Killer Coke, a company that exploits public water, transportation, and waste systems to profit at the public’s expense, relentlessly promotes products to children that contribute to premature death, despoils the environment with its waste, underpays and mistreats the workers who produce its ingredients, and lobbies to defeat laws that protect public health?
In Citizen Coke: The Making of Coca-Cola Capitalism, Bartow J. Elmore, an environmental historian at the University of Alabama, tells us that the answer isn’t “either/or.” Citizen Coke and Killer Coke are conjoined twins, each providing the other with essential life support.
Elmore defines Citizen Coke as a company that sees itself as a manufacturer that meets consumer demands for refreshment and pleasure, whose business practices promote community development and local businesses, whose employment practices create jobs for hundreds of thousands of people around the world, and whose philanthropy supports the arts, health, and global sustainability. Like Charles Wilson, the General Motors CEO who became Secretary of Defense in 1953 and asserted at his confirmation hearing that what “was good for our country was good for General Motors, and vice versa”, Citizen Coke equates corporate and national well-being. As Elmore describes in detail, from its founding in 1886 to today, some elements of this flattering self-portrait are true.
But then there’s the evil twin. Killer Coke—my term, not Elmore’s—played an essential role in increasing consumption of high fructose corn syrup (HFCS), a product implicated in the global rise of diet-related chronic diseases such as diabetes and fatty liver disease. Between 1960 and 1997, per capita consumption of added fructose in the United States increased 140-fold. In the mid-1980s, Coke began using HFCS as its sole sweetener because it was much cheaper, and even sweeter, than cane sugar. By 2004, writes Elmore, sweetened beverages were the largest single source of calories in the American diet.
Killer Coke also uses its political clout to thwart public health measures such as soda taxes, product labeling, and portion-size limitations, measures that public health researchers believe could help reduce the growing burden of diet-related diseases. Since 2009, reports the Wall Street Journal, soda companies like Coca-Cola, PepsiCo, and the Dr Pepper Snapple Group have spent more than $100 million to defeat proposed taxes on sugary drinks in more than two dozen cities and states.
Killer Coke, labor activists charge, also colludes with growers and bottlers in the systematic intimidation, kidnapping, torture, and even murder of union leaders. In Colombia, for example, a Coke worker and union leader in Barranquilla was murdered in January 2012. Coca-Cola denies any involvement but has opposed an independent investigation into these allegations and released what activists called misleading information about the murder to the public and its shareholders.
A central theme of Citizen Coke is that Coke has created a brand of capitalism that increasingly dominates the global economy. What are the essential elements of Coca-Cola capitalism?
First, Coke capitalism looks to protect profit by outsourcing expensive or risky operations to others. From its early days, Coca-Cola decided to leave bottling to separate local companies. It thus avoided building expensive bottling plants, investing in new bottling technologies, or paying to transport filled bottles, rather than syrup, around the nation and the world. Later, when Coke did buy up some of its bottlers, profits fell. In 2013, Coke began to again spin off some of its bottlers. Similarly, unlike other food manufacturers, Coke never bought sugar or coffee plantations, leaving to others the risks of owning property in volatile business and political climates.
Second, Coca-Cola avidly pursues government subsidies. Local investments in water infrastructure, highways, and public recycling programs have enabled Coke to produce, distribute, and dispose of its products largely on the public dime. Without the New Deal’s Works Progress Administration (for water infrastructure), the postwar Highway Trust Fund (for a national highway system), the 1976 Resource Conservation and Recovery Act (public-funded recycling), and the trade and intellectual property rules of the 1995 World Trade Organization, Coca-Cola would have been unable to shift so many of its fixed costs to taxpayers. In this way, Coke more resembles one of Mitt Romney’s “takers” than it does the beneficent contributor to the American economy that the Citizen Coke image suggests.
Third, Coca-Cola has lots of local partners who look out for the company’s interests. Bottling plants, local food retailers, and fast food outlets prosper when they sell more Coke, making them an ardent sales force. Producers of bottles, cans and packaging, natural and synthetic caffeine, and sugar and HFCS also benefit when Coke sells well (as did cocaine producers, before the ingredient was removed in 1928). Having such powerful local, national, and global allies helps Coca-Cola in its lobbying and public relations campaigns.
In Citizen Coke: The Making of Coca-Cola Capitalism, Bartow J. Elmore, an environmental historian at the University of Alabama, tells us that the answer isn’t “either/or.” Citizen Coke and Killer Coke are conjoined twins, each providing the other with essential life support.
Elmore defines Citizen Coke as a company that sees itself as a manufacturer that meets consumer demands for refreshment and pleasure, whose business practices promote community development and local businesses, whose employment practices create jobs for hundreds of thousands of people around the world, and whose philanthropy supports the arts, health, and global sustainability. Like Charles Wilson, the General Motors CEO who became Secretary of Defense in 1953 and asserted at his confirmation hearing that what “was good for our country was good for General Motors, and vice versa”, Citizen Coke equates corporate and national well-being. As Elmore describes in detail, from its founding in 1886 to today, some elements of this flattering self-portrait are true.
But then there’s the evil twin. Killer Coke—my term, not Elmore’s—played an essential role in increasing consumption of high fructose corn syrup (HFCS), a product implicated in the global rise of diet-related chronic diseases such as diabetes and fatty liver disease. Between 1960 and 1997, per capita consumption of added fructose in the United States increased 140-fold. In the mid-1980s, Coke began using HFCS as its sole sweetener because it was much cheaper, and even sweeter, than cane sugar. By 2004, writes Elmore, sweetened beverages were the largest single source of calories in the American diet.
Killer Coke also uses its political clout to thwart public health measures such as soda taxes, product labeling, and portion-size limitations, measures that public health researchers believe could help reduce the growing burden of diet-related diseases. Since 2009, reports the Wall Street Journal, soda companies like Coca-Cola, PepsiCo, and the Dr Pepper Snapple Group have spent more than $100 million to defeat proposed taxes on sugary drinks in more than two dozen cities and states.
Killer Coke, labor activists charge, also colludes with growers and bottlers in the systematic intimidation, kidnapping, torture, and even murder of union leaders. In Colombia, for example, a Coke worker and union leader in Barranquilla was murdered in January 2012. Coca-Cola denies any involvement but has opposed an independent investigation into these allegations and released what activists called misleading information about the murder to the public and its shareholders.
A central theme of Citizen Coke is that Coke has created a brand of capitalism that increasingly dominates the global economy. What are the essential elements of Coca-Cola capitalism?
First, Coke capitalism looks to protect profit by outsourcing expensive or risky operations to others. From its early days, Coca-Cola decided to leave bottling to separate local companies. It thus avoided building expensive bottling plants, investing in new bottling technologies, or paying to transport filled bottles, rather than syrup, around the nation and the world. Later, when Coke did buy up some of its bottlers, profits fell. In 2013, Coke began to again spin off some of its bottlers. Similarly, unlike other food manufacturers, Coke never bought sugar or coffee plantations, leaving to others the risks of owning property in volatile business and political climates.
Second, Coca-Cola avidly pursues government subsidies. Local investments in water infrastructure, highways, and public recycling programs have enabled Coke to produce, distribute, and dispose of its products largely on the public dime. Without the New Deal’s Works Progress Administration (for water infrastructure), the postwar Highway Trust Fund (for a national highway system), the 1976 Resource Conservation and Recovery Act (public-funded recycling), and the trade and intellectual property rules of the 1995 World Trade Organization, Coca-Cola would have been unable to shift so many of its fixed costs to taxpayers. In this way, Coke more resembles one of Mitt Romney’s “takers” than it does the beneficent contributor to the American economy that the Citizen Coke image suggests.
Third, Coca-Cola has lots of local partners who look out for the company’s interests. Bottling plants, local food retailers, and fast food outlets prosper when they sell more Coke, making them an ardent sales force. Producers of bottles, cans and packaging, natural and synthetic caffeine, and sugar and HFCS also benefit when Coke sells well (as did cocaine producers, before the ingredient was removed in 1928). Having such powerful local, national, and global allies helps Coca-Cola in its lobbying and public relations campaigns.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ซึ่ง Coca-Cola เป็นจริง "จริง"? มันเป็นพลเมืองโค้ก บริษัท รับผิดชอบที่ส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นและนำความสุขและวิธีชีวิตของชาวอเมริกันนับล้านทั่วโลก? หรือจะเป็นนักฆ่าโค้ก บริษัท ที่ใช้ประโยชน์จากน้ำสาธารณะ, การขนส่งและระบบของเสียในการทำกำไรที่ค่าใช้จ่ายของประชาชนอย่างไม่ลดละส่งเสริมผลิตภัณฑ์ให้กับเด็ก ๆ ที่นำไปสู่การเสียชีวิตก่อนวัยอันควร despoils สภาพแวดล้อมที่มีของเสียของ underpays และทารุณคนงานที่ผลิต ส่วนผสมของตนและล็อบบี้ที่จะเอาชนะกฎหมายที่ปกป้องสุขภาพของประชาชน? ในโค้กพลเมือง: การสร้างระบบทุนนิยม Coca-Cola, โตว์เจเอลมอร์, ประวัติศาสตร์สิ่งแวดล้อมที่มหาวิทยาลัยอลาบามาบอกเราว่าคำตอบคือไม่ได้ "อย่างใดอย่างหนึ่ง / หรือ. "พลเมืองโค้กโค้กและนักฆ่าเป็นแฝดแต่ละให้การสนับสนุนอื่น ๆ ที่มีชีวิตที่สำคัญ. เอลมกำหนดประชาชนโค้กเป็น บริษัท ที่เห็นตัวเองเป็นผู้ผลิตที่ตรงตามความต้องการของผู้บริโภคสำหรับความสดชื่นและมีความสุขที่มีการดำเนินธุรกิจที่ส่งเสริมการพัฒนาชุมชนและ ธุรกิจในท้องถิ่นที่มีการจ้างงานสร้างงานให้กับหลายร้อยหลายพันคนทั่วโลกและมีการทำบุญสนับสนุนศิลปะสุขภาพและการพัฒนาอย่างยั่งยืนทั่วโลก เช่นเดียวกับชาร์ลส์วิลสันซีอีโอของ บริษัท General Motors ที่กลายมาเป็นปลัดกระทรวงกลาโหมในปี 1953 และถูกกล่าวหาที่ได้ยินเขายืนยันว่าสิ่งที่ "เป็นสิ่งที่ดีสำหรับประเทศของเราเป็นสิ่งที่ดีสำหรับ General Motors, และในทางกลับกัน" พลเมืองโค้กเท่ากับองค์กรและระดับชาติเป็นอยู่ที่ดี ในฐานะที่เป็นเอลมอร์อธิบายในรายละเอียดจากการก่อตั้งในปี 1886 จนถึงปัจจุบันบางองค์ประกอบของภาพตัวเองที่ประจบนี้เป็นจริง. แต่แล้วมีความชั่วร้ายคู่ นักฆ่าโค้กของฉันยาวไม่ Elmore's-เล่นบทบาทสำคัญในการเพิ่มการบริโภคของน้ำเชื่อมข้าวโพดฟรุกโตสสูง (HFCS) ผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องในการเพิ่มขึ้นทั่วโลกของอาหารที่เกี่ยวข้องกับโรคเรื้อรังเช่นโรคเบาหวานและโรคไขมันในตับ ระหว่างปี 1960 และปี 1997 การบริโภคต่อหัวของฟรุกโตสเพิ่มเข้ามาในประเทศสหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้น 140 เท่า ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980, โค้กเริ่มใช้ HFCS เป็นสารให้ความหวาน แต่เพียงผู้เดียวเพราะมันถูกกว่ามากและแม้กระทั่งความหวานกว่าน้ำตาลทราย 2004 โดยเขียนลม, เครื่องดื่มที่มีรสหวานเป็นแหล่งเดียวที่ใหญ่ที่สุดของแคลอรี่ในอาหารอเมริกัน. นักฆ่าโค้กยังใช้อิทธิพลทางการเมืองในการขัดขวางมาตรการด้านสาธารณสุขเช่นภาษีโซดา, การติดฉลากผลิตภัณฑ์และข้อ จำกัด ส่วนขนาดมาตรการที่สุขภาพของประชาชน นักวิจัยเชื่อว่าจะช่วยลดภาระที่เพิ่มขึ้นของโรคที่เกี่ยวข้องกับอาหาร ตั้งแต่ปี 2009 รายงาน Wall Street Journal, บริษัท โซดาเช่น Coca-Cola, เป๊ปซี่โคและ Dr Pepper Snapple กลุ่มมีการใช้จ่ายมากขึ้นกว่า $ 100 ล้านเอาชนะภาษีที่นำเสนอเครื่องดื่มที่มีน้ำตาลในกว่าเมืองสองโหลและรัฐ. นักฆ่าโค้กแรงงาน ค่าใช้จ่ายกิจกรรมยัง colludes กับผู้ปลูกและเข้มงวดในการข่มขู่ระบบการลักพาตัวทรมานและฆาตกรรมแม้แต่ผู้นำสหภาพแรงงาน ในโคลัมเบียตัวอย่างเช่นคนงานโค้กและเป็นผู้นำในสหภาพ Barranquilla ถูกฆ่าตายในเดือนมกราคม 2012 Coca-Cola ปฏิเสธการมีส่วนร่วมใด ๆ แต่มีศัตรูสอบสวนอิสระในข้อกล่าวหาเหล่านี้และปล่อยออกมาเรียกร้องในสิ่งที่เรียกว่าข้อมูลที่ผิดเกี่ยวกับการฆาตกรรมให้ประชาชนและของ ผู้ถือหุ้น. แก่นกลางของประชาชนคือโค้กโค้กได้สร้างแบรนด์ของระบบทุนนิยมที่ครอบงำมากขึ้นของเศรษฐกิจโลก สิ่งที่เป็นองค์ประกอบสำคัญของระบบทุนนิยม Coca-Cola? แรกทุนนิยมโค้กดูเหมือนจะปกป้องกำไรจากการดำเนินงานเอาท์ซอร์สที่มีราคาแพงหรือมีความเสี่ยงให้กับผู้อื่น จากวันแรกของ Coca-Cola ตัดสินใจที่จะออกจากขวดให้กับ บริษัท ท้องถิ่นแยกต่างหาก มันจึงหลีกเลี่ยงการสร้างพืชบรรจุขวดมีราคาแพง, การลงทุนในเทคโนโลยีการบรรจุขวดใหม่หรือจ่ายเงินเพื่อการขนส่งที่เต็มไปด้วยขวดมากกว่าน้ำเชื่อมทั่วประเทศและทั่วโลก ต่อมาเมื่อโค้กได้ซื้อบางส่วนของขวดของผลกำไรที่ลดลง ในปี 2013 โค้กเริ่มหมุนอีกครั้งปิดบางส่วนของขวดของ ในทำนองเดียวกันซึ่งแตกต่างจากผู้ผลิตอาหารอื่น ๆ โค้กไม่เคยซื้อน้ำตาลหรือกาแฟสวนออกไปให้ผู้อื่นมีความเสี่ยงของการเป็นเจ้าของสถานที่ให้บริการในธุรกิจที่มีความผันผวนและภูมิอากาศทางการเมือง. ประการที่สอง Coca-Cola ด้วยความโลภแสวงหาเงินอุดหนุนจากรัฐบาล การลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานในพื้นที่น้ำทางหลวงและโปรแกรมการรีไซเคิลของประชาชนได้เปิดใช้งานโค้กในการผลิตแจกจ่ายและจำหน่ายผลิตภัณฑ์ของ บริษัท ส่วนใหญ่ในที่สาธารณะเล็กน้อย โดยไม่ต้องทำงานคืบหน้าข้อตกลงใหม่ของการบริหารงาน (สำหรับโครงสร้างพื้นฐานน้ำ) ทางหลวงกองทุนสงคราม (สำหรับระบบทางหลวงแห่งชาติ), การอนุรักษ์ทรัพยากรปี 1976 และพระราชบัญญัติการกู้คืน (รีไซเคิลของประชาชนได้รับการสนับสนุน) และการค้าและกฎระเบียบทรัพย์สินทางปัญญาของปี 1995 องค์การการค้าโลก, Coca-Cola จะได้รับไม่สามารถที่จะเปลี่ยนให้มากของต้นทุนคงที่ในการเสียภาษี ด้วยวิธีนี้โค้กมากขึ้นคล้ายกับหนึ่งนวมรอมนีย์เป็น "ผู้รับ" กว่าจะมีส่วนร่วมทำบุญกับเศรษฐกิจอเมริกันว่าภาพโค้กประชาชนแสดงให้เห็น. สาม Coca-Cola มีจำนวนมากของคู่ค้าในท้องถิ่นที่มองออกไปเพื่อผลประโยชน์ของ บริษัท ฯ บรรจุพืช, ร้านค้าปลีกอาหารท้องถิ่นและร้านอาหารอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาประสบความสำเร็จขายมากขึ้นโค้กทำให้พวกเขาแรงขายกระตือรือร้น ผลิตขวดกระป๋องและบรรจุภัณฑ์, คาเฟอีนธรรมชาติและสังเคราะห์และน้ำตาลและ HFCS ยังได้รับประโยชน์เมื่อโค้กขายดี (เช่นเดียวกับผู้ผลิตโคเคนก่อนส่วนผสมจะถูกลบออกในปี 1928) มีดังกล่าวที่มีประสิทธิภาพระดับท้องถิ่นระดับชาติและพันธมิตรทั่วโลกจะช่วยให้ Coca-Cola ในล็อบบี้และแคมเปญประชาสัมพันธ์ของ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ที่โคคา - โคล่า เป็น " ของจริง " มันคือโค้ก พลเมืองที่รับผิดชอบ บริษัท ที่ส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น และนำความสุขและทางอเมริกันของชีวิตนับล้านทั่วโลก หรือจะเป็นนักฆ่า โค้ก เป็น บริษัท ที่ใช้ประโยชน์จากน้ำสาธารณะ , การขนส่ง , และเสียระบบการทำกำไรที่ประชาชนจ่ายมุ่งมั่นที่จะส่งเสริมผลิตภัณฑ์ให้เด็กมีส่วนร่วมในการตายก่อนวัยอันควร despoils สภาพแวดล้อมที่มีเสีย underpays โศกศัลย์คนงานที่ผลิตและส่วนประกอบ และล็อบบี้เพื่อล้มกฎหมายที่ปกป้องสุขภาพของประชาชน ?
ในโค้กพลเมือง : การทำของโคคา - โคล่า ทุนนิยม จองเจ Elmore , นักประวัติศาสตร์สิ่งแวดล้อมที่มหาวิทยาลัยอลาบามาบอกเราว่า " ให้คำตอบไม่ได้หรือ " โค้ก โค้กเป็นพลเมืองและนักฆ่าแฝดแต่ละอื่น ๆ สนับสนุนให้กับชีวิตที่สำคัญ
Elmore กำหนดพลเมืองโค้กเป็นบริษัทที่เห็นตัวเองเป็นผู้ผลิตที่ตรงกับความต้องการของผู้บริโภค เพื่อความสดชื่นและความสุขที่มีธุรกิจการส่งเสริมธุรกิจและพัฒนาชุมชนท้องถิ่น ,การปฏิบัติที่การจ้างงานสร้างงานสำหรับหลายร้อยหลายพันคนทั่วโลก ซึ่งมูลนิธิสนับสนุนศิลปะ สุขภาพ และความยั่งยืนของโลก ชาร์ลส์ วิลสัน , General Motors ประธานที่กลายมาเป็นปลัดกระทรวงกลาโหม ในปี 1953 และยืนยันในการยืนยันการได้ยินสิ่งที่ " ดีสำหรับประเทศของเรา คือสิ่งที่ดีสำหรับรถยนต์ทั่วไป และในทางกลับกัน "โค้กเป็นบริษัทพลเมืองที่ดีของชาติ เช่น Elmore อธิบายในรายละเอียด จากการก่อตั้งในปี 1886 เพื่อวันนี้บางองค์ประกอบนี้ชมภาพตัวเองเป็นจริง
แต่ก็ยังมีปีศาจแฝด นักฆ่าโค้กเทอมของฉัน ไม่ใช่ Elmore 's-played สรุปบทบาทในการบริโภคที่เพิ่มขึ้นของน้ำเชื่อมข้าวโพดฟรักโทสสูง ( HFCS )สินค้าที่เกี่ยวข้องกับอาหารที่เกี่ยวข้องเพิ่มขึ้นทั่วโลกของโรคเรื้อรัง เช่น โรคเบาหวาน และโรคตับ . ระหว่าง 1960 และปี 1997 ปริมาณการบริโภคต่อหัวเพิ่มฟรักโทสในสหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้น 140 เท่า ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 โค้กเริ่มใช้สารให้ความหวาน HFCS เป็นของตน แต่เพียงผู้เดียว เพราะมันถูกกว่ามาก และหวานน้อยกว่าน้ำตาลอ้อย เขียนโดย Elmore , 2547เครื่องดื่มที่มีรสหวาน เป็นแหล่งที่ใหญ่ที่สุดของแคลอรี่ในอาหารอเมริกัน .
นักฆ่าโค้กยังใช้ clout ทางการเมืองเพื่อต่อต้านมาตรการสาธารณสุขเช่นโซดาภาษีผลิตภัณฑ์ ฉลาก และส่วนข้อจำกัด มาตรการที่นักวิจัยสาธารณสุข เชื่อช่วยลดภาระการเติบโตของอาหารที่เกี่ยวข้องกับโรค ตั้งแต่ 2009 , รายงานของ Wall Street Journal ,โซดาบริษัทโคคา - โคล่า กำลัง และ ดร. snapple กลุ่มมีการใช้จ่ายมากกว่า $ 100 ล้านบาทเพื่อเอาชนะเสนอภาษีเครื่องดื่มหวานในกว่าสองโหลเมืองและรัฐ .
นักฆ่าโค้ก , นักกิจกรรมแรงงานแล้ว ยัง colludes กับเกษตรกร และ bottlers ในการข่มขู่ , การลักพาตัว การทรมาน และฆาตกรรม ผู้นำสหภาพ ในโคลัมเบีย , ตัวอย่างเช่นพนักงานโค้ก และผู้นำสหภาพแรงงานในบาร์รันกียา ถูกฆ่าตายในมกราคม 2012 โคคา - โคล่า ปฏิเสธความเกี่ยวข้องใด ๆ แต่ที่ไม่เห็นด้วยมีการสอบสวนที่เป็นอิสระเกี่ยวกับข้อกล่าวหาเหล่านี้ และปล่อยสิ่งที่นักเรียกข้อมูลที่ผิดเกี่ยวกับการฆาตกรรมเพื่อประชาชนและผู้ถือหุ้น .
ชุดรูปแบบกลางของพลเมืองที่โค้กโค้กได้สร้างแบรนด์ของระบบทุนนิยมจึงครอบงำเศรษฐกิจโลก สิ่งที่เป็นองค์ประกอบที่จำเป็นของโคคา - โคล่า ทุนนิยม ?
ก่อนทุนนิยมโค้กดู เพื่อปกป้องกำไรโดยการเอาท์ซอร์สงานราคาแพง หรือมีความเสี่ยงต่อผู้อื่น จากวันแรกของ โคคา - โคล่า จึงตัดสินใจที่จะไปบรรจุแยก บริษัท ท้องถิ่นมันจึงหลีกเลี่ยงการสร้างพืชราคาแพงขวด , บรรจุขวดใหม่ การลงทุนในเทคโนโลยี หรือจ่ายเพื่อการขนส่งขวดที่เต็มไปมากกว่าน้ำเชื่อม ทั่วประเทศและทั่วโลก ต่อมา เมื่อโค้กได้ซื้อบางส่วนของ bottlers กำไรลดลง ใน 2013 , โค้กเริ่มอีกครั้งหมุนปิดบางส่วนของ bottlers . ซึ่งแตกต่างจากผู้ผลิตอาหาร อื่น ๆ , โค้กไม่เคยซื้อสวนยาง น้ำตาล หรือ กาแฟปล่อยให้คนอื่นความเสี่ยงของการเป็นเจ้าของทรัพย์สินในธุรกิจที่ผันผวนและบรรยากาศทางการเมือง
สอง โคคา - โคล่า อย่างมูมมาม แสวงหาเงินอุดหนุนของรัฐบาล ทุนท้องถิ่นในน้ำโครงสร้างพื้นฐาน ถนนหนทาง และการรีไซเคิลโปรแกรมสาธารณะได้เปิดใช้งานโค้ก ผลิต แจกจ่าย และกำจัดของผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่ที่บอกประชาชนไม่มีข้อเสนอใหม่ของความคืบหน้างานบริหาร ( สำหรับโครงสร้างพื้นฐานน้ำ ) , สงครามทางหลวงกองทุน ( ระบบทางหลวงแห่งชาติ ) , 2519 พระราชบัญญัติการอนุรักษ์ทรัพยากรและการกู้คืน ( สาธารณะสนับสนุนการรีไซเคิล และการค้า และทรัพย์สินทางปัญญากฎของ 1995 องค์การการค้าโลก , โคคาโคล่าจะไม่สามารถเปลี่ยนมากมาย ของต้นทุนคงที่กับผู้เสียภาษีในวิธีนี้ โค้กอีกลักษณะหนึ่งของ Mitt Romney " takers " กว่าจะมีผู้สนับสนุนซึ่งเป็นประโยชน์ต่อเศรษฐกิจว่า พลเมืองอเมริกันโค้กภาพแนะนำ
สาม โคคา โคล่า มีมากมายของพันธมิตรท้องถิ่น ที่มองหาผลประโยชน์ของบริษัท สาขาพืชอาหารค้าปลีกท้องถิ่น และอาหารจานด่วน ร้านเจริญเมื่อพวกเขาขายโค้กมากกว่า ทำให้พวกเขามีแรงขายที่ร้อนแรง .ผู้ผลิตบรรจุภัณฑ์ ขวด กระป๋อง และ คาเฟอีนธรรมชาติและสังเคราะห์และ HFCS น้ำตาลและยังประโยชน์เมื่อโค้กขายดี ( เสพโคเคนผู้ผลิตก่อนส่วนผสมที่ถูกลบออกใน 1928 ) มีที่มีประสิทธิภาพในระดับท้องถิ่น ระดับชาติ และระดับโลก พันธมิตรช่วยให้โคคา โคล่า ในที่สาธารณะ และการล็อบบี้แคมเปญประชาสัมพันธ์ .
ในโค้กพลเมือง : การทำของโคคา - โคล่า ทุนนิยม จองเจ Elmore , นักประวัติศาสตร์สิ่งแวดล้อมที่มหาวิทยาลัยอลาบามาบอกเราว่า " ให้คำตอบไม่ได้หรือ " โค้ก โค้กเป็นพลเมืองและนักฆ่าแฝดแต่ละอื่น ๆ สนับสนุนให้กับชีวิตที่สำคัญ
Elmore กำหนดพลเมืองโค้กเป็นบริษัทที่เห็นตัวเองเป็นผู้ผลิตที่ตรงกับความต้องการของผู้บริโภค เพื่อความสดชื่นและความสุขที่มีธุรกิจการส่งเสริมธุรกิจและพัฒนาชุมชนท้องถิ่น ,การปฏิบัติที่การจ้างงานสร้างงานสำหรับหลายร้อยหลายพันคนทั่วโลก ซึ่งมูลนิธิสนับสนุนศิลปะ สุขภาพ และความยั่งยืนของโลก ชาร์ลส์ วิลสัน , General Motors ประธานที่กลายมาเป็นปลัดกระทรวงกลาโหม ในปี 1953 และยืนยันในการยืนยันการได้ยินสิ่งที่ " ดีสำหรับประเทศของเรา คือสิ่งที่ดีสำหรับรถยนต์ทั่วไป และในทางกลับกัน "โค้กเป็นบริษัทพลเมืองที่ดีของชาติ เช่น Elmore อธิบายในรายละเอียด จากการก่อตั้งในปี 1886 เพื่อวันนี้บางองค์ประกอบนี้ชมภาพตัวเองเป็นจริง
แต่ก็ยังมีปีศาจแฝด นักฆ่าโค้กเทอมของฉัน ไม่ใช่ Elmore 's-played สรุปบทบาทในการบริโภคที่เพิ่มขึ้นของน้ำเชื่อมข้าวโพดฟรักโทสสูง ( HFCS )สินค้าที่เกี่ยวข้องกับอาหารที่เกี่ยวข้องเพิ่มขึ้นทั่วโลกของโรคเรื้อรัง เช่น โรคเบาหวาน และโรคตับ . ระหว่าง 1960 และปี 1997 ปริมาณการบริโภคต่อหัวเพิ่มฟรักโทสในสหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้น 140 เท่า ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 โค้กเริ่มใช้สารให้ความหวาน HFCS เป็นของตน แต่เพียงผู้เดียว เพราะมันถูกกว่ามาก และหวานน้อยกว่าน้ำตาลอ้อย เขียนโดย Elmore , 2547เครื่องดื่มที่มีรสหวาน เป็นแหล่งที่ใหญ่ที่สุดของแคลอรี่ในอาหารอเมริกัน .
นักฆ่าโค้กยังใช้ clout ทางการเมืองเพื่อต่อต้านมาตรการสาธารณสุขเช่นโซดาภาษีผลิตภัณฑ์ ฉลาก และส่วนข้อจำกัด มาตรการที่นักวิจัยสาธารณสุข เชื่อช่วยลดภาระการเติบโตของอาหารที่เกี่ยวข้องกับโรค ตั้งแต่ 2009 , รายงานของ Wall Street Journal ,โซดาบริษัทโคคา - โคล่า กำลัง และ ดร. snapple กลุ่มมีการใช้จ่ายมากกว่า $ 100 ล้านบาทเพื่อเอาชนะเสนอภาษีเครื่องดื่มหวานในกว่าสองโหลเมืองและรัฐ .
นักฆ่าโค้ก , นักกิจกรรมแรงงานแล้ว ยัง colludes กับเกษตรกร และ bottlers ในการข่มขู่ , การลักพาตัว การทรมาน และฆาตกรรม ผู้นำสหภาพ ในโคลัมเบีย , ตัวอย่างเช่นพนักงานโค้ก และผู้นำสหภาพแรงงานในบาร์รันกียา ถูกฆ่าตายในมกราคม 2012 โคคา - โคล่า ปฏิเสธความเกี่ยวข้องใด ๆ แต่ที่ไม่เห็นด้วยมีการสอบสวนที่เป็นอิสระเกี่ยวกับข้อกล่าวหาเหล่านี้ และปล่อยสิ่งที่นักเรียกข้อมูลที่ผิดเกี่ยวกับการฆาตกรรมเพื่อประชาชนและผู้ถือหุ้น .
ชุดรูปแบบกลางของพลเมืองที่โค้กโค้กได้สร้างแบรนด์ของระบบทุนนิยมจึงครอบงำเศรษฐกิจโลก สิ่งที่เป็นองค์ประกอบที่จำเป็นของโคคา - โคล่า ทุนนิยม ?
ก่อนทุนนิยมโค้กดู เพื่อปกป้องกำไรโดยการเอาท์ซอร์สงานราคาแพง หรือมีความเสี่ยงต่อผู้อื่น จากวันแรกของ โคคา - โคล่า จึงตัดสินใจที่จะไปบรรจุแยก บริษัท ท้องถิ่นมันจึงหลีกเลี่ยงการสร้างพืชราคาแพงขวด , บรรจุขวดใหม่ การลงทุนในเทคโนโลยี หรือจ่ายเพื่อการขนส่งขวดที่เต็มไปมากกว่าน้ำเชื่อม ทั่วประเทศและทั่วโลก ต่อมา เมื่อโค้กได้ซื้อบางส่วนของ bottlers กำไรลดลง ใน 2013 , โค้กเริ่มอีกครั้งหมุนปิดบางส่วนของ bottlers . ซึ่งแตกต่างจากผู้ผลิตอาหาร อื่น ๆ , โค้กไม่เคยซื้อสวนยาง น้ำตาล หรือ กาแฟปล่อยให้คนอื่นความเสี่ยงของการเป็นเจ้าของทรัพย์สินในธุรกิจที่ผันผวนและบรรยากาศทางการเมือง
สอง โคคา - โคล่า อย่างมูมมาม แสวงหาเงินอุดหนุนของรัฐบาล ทุนท้องถิ่นในน้ำโครงสร้างพื้นฐาน ถนนหนทาง และการรีไซเคิลโปรแกรมสาธารณะได้เปิดใช้งานโค้ก ผลิต แจกจ่าย และกำจัดของผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่ที่บอกประชาชนไม่มีข้อเสนอใหม่ของความคืบหน้างานบริหาร ( สำหรับโครงสร้างพื้นฐานน้ำ ) , สงครามทางหลวงกองทุน ( ระบบทางหลวงแห่งชาติ ) , 2519 พระราชบัญญัติการอนุรักษ์ทรัพยากรและการกู้คืน ( สาธารณะสนับสนุนการรีไซเคิล และการค้า และทรัพย์สินทางปัญญากฎของ 1995 องค์การการค้าโลก , โคคาโคล่าจะไม่สามารถเปลี่ยนมากมาย ของต้นทุนคงที่กับผู้เสียภาษีในวิธีนี้ โค้กอีกลักษณะหนึ่งของ Mitt Romney " takers " กว่าจะมีผู้สนับสนุนซึ่งเป็นประโยชน์ต่อเศรษฐกิจว่า พลเมืองอเมริกันโค้กภาพแนะนำ
สาม โคคา โคล่า มีมากมายของพันธมิตรท้องถิ่น ที่มองหาผลประโยชน์ของบริษัท สาขาพืชอาหารค้าปลีกท้องถิ่น และอาหารจานด่วน ร้านเจริญเมื่อพวกเขาขายโค้กมากกว่า ทำให้พวกเขามีแรงขายที่ร้อนแรง .ผู้ผลิตบรรจุภัณฑ์ ขวด กระป๋อง และ คาเฟอีนธรรมชาติและสังเคราะห์และ HFCS น้ำตาลและยังประโยชน์เมื่อโค้กขายดี ( เสพโคเคนผู้ผลิตก่อนส่วนผสมที่ถูกลบออกใน 1928 ) มีที่มีประสิทธิภาพในระดับท้องถิ่น ระดับชาติ และระดับโลก พันธมิตรช่วยให้โคคา โคล่า ในที่สาธารณะ และการล็อบบี้แคมเปญประชาสัมพันธ์ .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ITE 131 Database Systems ConceptAss. Pro
- If I can solve this problem, Can you sub
- Whom do they meet ?
- ล้ำเลิศวิชาการ
- cash bonuses depends upon the firm's pre
- Customers can reap the benefits of Oracl
- ชินซาดง
- done tell me
- บันทึกข้อความ
- percent of the population identified the
- Pls see below detail updated address/pla
- Mobile phone case
- ทำไมถึงอยากมาทำงานกับเรา
- โครงการนักเรียนที่มีความเป็นเลิศทางด้านว
- เนินอก
- What carrer you study?
- เพื่อสอบถามความคิดเห็นในการแต่งกายของผู้
- you have a break
- pra
- so he has just bought twelve pigeons
- ไม่ได้ลยครับ
- ตู้รองเท้า
- I love watching movies so much becaues m
- identified themselves as Roman Catholic
