Athanasius, Bishop of Alexandria, T

Athanasius, Bishop of Alexandria, Theologian, Doctor
2 May 373
Outside the pages of the New Testament itself, Athanasius is probably the man to whom we chiefly owe the preservation of the Christian faith. He was born around AD 298, and lived in Alexandria, Egypt, the chief center of learning of the Roman Empire.

In 313 the Emperor Constantine issued the Edict of Milan, which changed Christianity from a persecuted to an officially favored religion. About six years later, a presbyter (elder, priest) Arius of Alexandria began to teach concerning the Word of God (John 1:1) that "God begat him, and before he was begotten, he did not exist." Athanasius was at that time a newly ordained deacon, secretary to Bishop Alexander of Alexandria, and a member of his household. His reply to Arius was that the begetting, or uttering, of the Word by the Father is an eternal relation between Them, and not a temporal event. Arius was condemned by the bishops of Egypt (with the exceptions of Secundus of Ptolemais and Theonas of Marmorica), and went to Nicomedia, from which he wrote letters to bishops throughout the world, stating his position.

The Emperor Constantine undertook to resolve the dispute by calling a council of bishops from all over the Christian world. This council met in Nicea, just across the straits from what is now Istanbul, in the year 325, and consisted of 317 bishops. Athanasius accompanied his bishop to the council, and became recognized as a chief spokesman for the view that the Son was fully God, co-equal and co-eternal with the Father.

The party of Athanasius was overwhelmingly in the majority. (The western, or Latin, half of the Empire was very sparsely represented, but it was solidly Athanasian, so that if its bishops had attended in force, the vote would have been still more lopsided.) It remained to formulate a creedal statement to express the consensus. The initial effort was to find a formula from Holy Scripture that would express the full deity of the Son, equally with the Father. However, the Arians cheerfully agreed to all such formulations, having interpreted them already to fit their own views. (Those of you who have conversed with members of the Watchtower Society, who consider themselves the spiritual heirs of Arius, will know how this works.) Finally, the Greek word "homo-ousios" (meaning "of the same substance, or nature, or essence") was introduced, chiefly because it was one word that could not be understood to mean what the Arians meant. Some of the bishops present, although in complete disagreement with Arius, were reluctant to use a term not found in the Scriptures, but eventually saw that the alternative was a creed that both sides would sign, each understanding it in its own way, and that the Church could not afford to leave the question of whether the Son is truly God (the Arians said "a god") undecided. So the result was that the Council adopted a creed which is a shorter version of what we now call the Nicene Creed, declaring the Son to be "of one substance with the Father." At the end, there were only two holdouts, the aforesaid Secundus and Theonas.

(For a dramatic but historically accurate account of the Council of Nicea, see the play, The Emperor Constantine, by Dorothy L Sayers, available in book form.)

No sooner was the council over than its consensus began to fall apart. Constantine had expected that the result would be unity, but found that the Arians would not accept the decision, and that many of the orthodox bishops were prepared to look for a wording a little softer than that of Nicea, something that sounded orthodox, but that the Arians would accept. All sorts of compromise formulas were worked out, with all shades of variation from the formula of Nicea.

In 328, Alexander died, and Athanasius succeeded him as bishop of Alexandria. He refused to participate in these negotiations, suspecting (correctly as it turned out) that once the orthodox party showed a willingness to make reaching an agreement their highest priority, they would end up giving away the store. He defended the full deity of Christ against emperors, magistrates, bishops, and theologians. For this, he was regarded as a trouble-maker by Constantine and his successors, and was banished from Alexandria a total of five times by various emperors. (Hence the expression "Athanasius contra mundum," or, "Athanasius against the world.") Eventually, Christians who believed in the Deity of Christ came to see that once they were prepared to abandon the Nicene formulation, they were on a slippery slope that led to regarding the Logos as simply a high-ranking angel. The more they experimented with other formulations, the clearer it became that only the Nicene formulation would preserve the Christian faith in any meaningful sense, and so they re-affirmed the Nicene Creed at the Council of Constantinople in 381, a final triumph that Athanasius did not live to see.

It was a final triumph as far as councils of bishops were concerned, but the situation was complicated by the fact that after Constantine there were several Arian emperors (not counting the Emperor Julian, who was a pagan, but correctly saw that the most effective way to fight Christianity was to throw all his weight on the side of the Arians). Under one of them Arian missionaries were sent to convert the Goths, who became the backbone of the Roman Army (then composed chiefly of foreign mercenaries) with the result that for many years Arianism was considered the mark of a good Army man. The conversion of Clovis, King of the Franks, in 496, to orthodox Christianity either gave the Athanasian party the military power to crush Arianism or denied the Arian Goths the military supremacy that would have enabled them to crush Athanasian Christianity, depending on your point of view.

Since Alexandria had the best astronomers, it was the duty of the Bishop of Alexandria to write to the other bishops every year and tell them the correct date for Easter. Naturally, his annual letter on this topic contained other material as well. One Easter Letter (or Paschal Letter) of Athanasius is well known for giving a list of the books that ought to be considered part of the canonical Scriptures, with a supplementary list of books suitable for devotional reading.

For the New Testament, he lists the 27 books that are recognized today. (If you will look at your list of New Testament books, you may note that Matthew through 2 Thessalonians were never in dispute, that the next four were subject to relatively little dispute, and that the remaining books had more trouble being accepted. There were also a few books that looked as if they might make the list, but eventually did not, the most conspicuous being the Epistle of Barnabas, the Epistle of Clement, and the Shepherd of Hermas.)

For the Old Testament, his list is like that used by most Protestants, except that he omits Esther, and includes Baruch, with the letter of Jeremiah. His supplementary list is Wisdom, Sirach, Tobias, Judith, and Esther. He does not mention Maccabees.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Athanasius, Bishop of Alexandria, Theologian, Doctor 2 May 373 Outside the pages of the New Testament itself, Athanasius is probably the man to whom we chiefly owe the preservation of the Christian faith. He was born around AD 298, and lived in Alexandria, Egypt, the chief center of learning of the Roman Empire.In 313 the Emperor Constantine issued the Edict of Milan, which changed Christianity from a persecuted to an officially favored religion. About six years later, a presbyter (elder, priest) Arius of Alexandria began to teach concerning the Word of God (John 1:1) that "God begat him, and before he was begotten, he did not exist." Athanasius was at that time a newly ordained deacon, secretary to Bishop Alexander of Alexandria, and a member of his household. His reply to Arius was that the begetting, or uttering, of the Word by the Father is an eternal relation between Them, and not a temporal event. Arius was condemned by the bishops of Egypt (with the exceptions of Secundus of Ptolemais and Theonas of Marmorica), and went to Nicomedia, from which he wrote letters to bishops throughout the world, stating his position.The Emperor Constantine undertook to resolve the dispute by calling a council of bishops from all over the Christian world. This council met in Nicea, just across the straits from what is now Istanbul, in the year 325, and consisted of 317 bishops. Athanasius accompanied his bishop to the council, and became recognized as a chief spokesman for the view that the Son was fully God, co-equal and co-eternal with the Father.The party of Athanasius was overwhelmingly in the majority. (The western, or Latin, half of the Empire was very sparsely represented, but it was solidly Athanasian, so that if its bishops had attended in force, the vote would have been still more lopsided.) It remained to formulate a creedal statement to express the consensus. The initial effort was to find a formula from Holy Scripture that would express the full deity of the Son, equally with the Father. However, the Arians cheerfully agreed to all such formulations, having interpreted them already to fit their own views. (Those of you who have conversed with members of the Watchtower Society, who consider themselves the spiritual heirs of Arius, will know how this works.) Finally, the Greek word "homo-ousios" (meaning "of the same substance, or nature, or essence") was introduced, chiefly because it was one word that could not be understood to mean what the Arians meant. Some of the bishops present, although in complete disagreement with Arius, were reluctant to use a term not found in the Scriptures, but eventually saw that the alternative was a creed that both sides would sign, each understanding it in its own way, and that the Church could not afford to leave the question of whether the Son is truly God (the Arians said "a god") undecided. So the result was that the Council adopted a creed which is a shorter version of what we now call the Nicene Creed, declaring the Son to be "of one substance with the Father." At the end, there were only two holdouts, the aforesaid Secundus and Theonas.(สำหรับตัวละคร แต่อดีตถูกต้องบัญชีของสภา Nicea ดูเล่น จักรพรรดิคอนสแตนติน โดยโดโรธี L Sayers พร้อมใช้งานในแบบฟอร์มการจอง)เร็วไม่ได้สภากว่ามติของเริ่มตกลงกัน คอนสแตนตินได้คาดว่า ผลจะเป็นสามัคคี แต่พบว่า Arians ที่จะไม่ยอมรับการตัดสินใจ และให้บาทหลวงดั้งเดิมมากมายถูกเตรียมไว้เพื่อค้นหาข้อความที่เบาน้อยกว่าที่ของ Nicea สิ่งที่แต่เพียงแห่งดั้งเดิม แต่ว่า Arians ที่จะยอมรับ ทุกสูตรประนีประนอมไม่ทำงาน ด้วยเฉดสีทั้งหมดของการเปลี่ยนแปลงจากสูตรของ NiceaIn 328, Alexander died, and Athanasius succeeded him as bishop of Alexandria. He refused to participate in these negotiations, suspecting (correctly as it turned out) that once the orthodox party showed a willingness to make reaching an agreement their highest priority, they would end up giving away the store. He defended the full deity of Christ against emperors, magistrates, bishops, and theologians. For this, he was regarded as a trouble-maker by Constantine and his successors, and was banished from Alexandria a total of five times by various emperors. (Hence the expression "Athanasius contra mundum," or, "Athanasius against the world.") Eventually, Christians who believed in the Deity of Christ came to see that once they were prepared to abandon the Nicene formulation, they were on a slippery slope that led to regarding the Logos as simply a high-ranking angel. The more they experimented with other formulations, the clearer it became that only the Nicene formulation would preserve the Christian faith in any meaningful sense, and so they re-affirmed the Nicene Creed at the Council of Constantinople in 381, a final triumph that Athanasius did not live to see.It was a final triumph as far as councils of bishops were concerned, but the situation was complicated by the fact that after Constantine there were several Arian emperors (not counting the Emperor Julian, who was a pagan, but correctly saw that the most effective way to fight Christianity was to throw all his weight on the side of the Arians). Under one of them Arian missionaries were sent to convert the Goths, who became the backbone of the Roman Army (then composed chiefly of foreign mercenaries) with the result that for many years Arianism was considered the mark of a good Army man. The conversion of Clovis, King of the Franks, in 496, to orthodox Christianity either gave the Athanasian party the military power to crush Arianism or denied the Arian Goths the military supremacy that would have enabled them to crush Athanasian Christianity, depending on your point of view.Since Alexandria had the best astronomers, it was the duty of the Bishop of Alexandria to write to the other bishops every year and tell them the correct date for Easter. Naturally, his annual letter on this topic contained other material as well. One Easter Letter (or Paschal Letter) of Athanasius is well known for giving a list of the books that ought to be considered part of the canonical Scriptures, with a supplementary list of books suitable for devotional reading.For the New Testament, he lists the 27 books that are recognized today. (If you will look at your list of New Testament books, you may note that Matthew through 2 Thessalonians were never in dispute, that the next four were subject to relatively little dispute, and that the remaining books had more trouble being accepted. There were also a few books that looked as if they might make the list, but eventually did not, the most conspicuous being the Epistle of Barnabas, the Epistle of Clement, and the Shepherd of Hermas.)
For the Old Testament, his list is like that used by most Protestants, except that he omits Esther, and includes Baruch, with the letter of Jeremiah. His supplementary list is Wisdom, Sirach, Tobias, Judith, and Esther. He does not mention Maccabees.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Athanasius
บิชอปแห่งซานเดรียนักบวชหมอพฤษภาคม2 373
นอกหน้าของพันธสัญญาใหม่ของตัวเอง Athanasius น่าจะเป็นคนที่ผู้ที่เราส่วนใหญ่เป็นหนี้การเก็บรักษาของศาสนาคริสต์ เขาเกิดรอบ 298 AD, และอาศัยอยู่ในซานเดรีย, อียิปต์, หัวหน้าศูนย์การเรียนรู้ของจักรวรรดิโรมัน. ใน 313 คอนสแตนติออกพระราชกฤษฎีกาแห่งมิลานที่เปลี่ยนศาสนาคริสต์จากการเบียดเบียนศาสนาได้รับการสนับสนุนอย่างเป็นทางการ ประมาณหกปีต่อมาพระ (พี่นักบวช) เรียสซานเดรียเริ่มที่จะสอนเกี่ยวกับพระวจนะของพระเจ้า (จอห์น 1: 1) ". พระเจ้าให้กำเนิดเขาและก่อนที่เขาจะเกิดเขาไม่ได้อยู่" ว่า Athanasius เป็นช่วงเวลาที่ปลอมบวชใหม่เลขานุการบิชอปอเล็กซานเดซานเดรียและสมาชิกในครัวเรือนของเขา คำตอบของเขาที่จะเรียสก็คือการที่ก่อให้เกิดหรือเปล่งเสียงของคำพ่อเป็นนิรันดร์ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาและไม่ได้เป็นเหตุการณ์ชั่วคราว เรียสถูกประณามจากบาทหลวงอียิปต์ (มีข้อยกเว้นของ Secundus ของ Ptolemais และ Theonas ของ Marmorica) และไป Nicomedia จากการที่เขาเขียนจดหมายถึงพระสังฆราชทั่วโลกที่ระบุตำแหน่งของเขา. จักรพรรดิคอนสแตนติหน้าที่แก้ไขปัญหาข้อพิพาท โดยการเรียกสภาพระสังฆราชจากทั่วทุกมุมโลกที่นับถือศาสนาคริสต์ สภานี้พบกันใน Nicea เพียงข้ามช่องแคบจากสิ่งที่มีอยู่ในขณะนี้อิสตันบูลในปีที่ 325 และ 317 ประกอบด้วยบาทหลวง Athanasius พร้อมกับบิชอปของเขาไปยังสภาและกลายเป็นที่ยอมรับในฐานะโฆษกหัวหน้าเห็นว่าเป็นพระบุตรของพระเจ้าอย่างเต็มที่ร่วมเท่ากันและร่วมกับนิรันดร์พระบิดา. พรรค Athanasius เป็นอย่างท่วมท้นในส่วนใหญ่ที่ (ตะวันตกหรือละตินครึ่งหนึ่งของจักรวรรดิเป็นตัวแทนมากเบาบาง แต่มันก็ Athanasian แน่นหนาเพื่อที่ว่าถ้าบาทหลวงที่ได้เข้าร่วมในการบังคับลงคะแนนจะได้รับยังคงไม่สมดุล.) มันยังคงอยู่ในการกำหนดคำสั่ง creedal ไป แสดงความเห็น ความพยายามครั้งแรกคือการหาสูตรจากพระคัมภีร์ที่จะแสดงความเทพเต็มรูปแบบของบุตรอย่างเท่าเทียมกันกับพระบิดา อย่างไรก็ตาม Arians ตกลงที่จะมีความสุขสูตรดังกล่าวทั้งหมดมีการตีความพวกเขาแล้วเพื่อให้พอดีกับมุมมองของตัวเอง (บรรดาผู้ที่ได้พูดคุยกับสมาชิกของหอคอยสังคมที่คิดว่าตัวเองทายาททางจิตวิญญาณของเรียสจะรู้วิธีการทำงานนี้.) สุดท้ายภาษากรีกคำว่า "ตุ๊ด ousios" (ความหมาย "ของสารเดียวกันหรือธรรมชาติ หรือสาระสำคัญ ") ได้รับการแนะนำส่วนใหญ่เพราะมันเป็นคำหนึ่งที่ไม่สามารถเข้าใจว่าหมายถึงสิ่งที่มีความหมาย Arians บางส่วนของบาทหลวงในปัจจุบันถึงแม้ว่าในความขัดแย้งที่สมบูรณ์แบบด้วยเรียสไม่เต็มใจที่จะใช้คำที่ไม่พบในพระคัมภีร์ แต่ในที่สุดก็เห็นว่าทางเลือกที่เป็นความเชื่อว่าทั้งสองฝ่ายจะลงนามแต่ละความเข้าใจในทางของตัวเองและที่ คริสตจักรไม่สามารถที่จะออกจากคำถามที่ว่าเป็นพระบุตรของพระเจ้าอย่างแท้จริง (Arians กล่าวว่า "พระเจ้า") แน่นอน ดังนั้นผลที่ตามมาคือการที่คณะมนตรีความเชื่อซึ่งเป็นรุ่นที่สั้นของสิ่งที่เราเรียกไนซีนครีดที่ประกาศบุตรจะเป็น "ของหนึ่งในสารกับพระบิดา." ในตอนท้ายมีเพียงสอง holdouts ที่ดังกล่าว Secundus และ Theonas. (สำหรับบัญชีอย่างมาก แต่ถูกต้องในอดีตของสภา Nicea ให้ดูเล่นจักรพรรดิคอนสแตนติโดยโดโรธี L เซเยอร์สที่มีอยู่ในรูปแบบหนังสือ.) ไม่มี ไม่ช้าก็เร็วเป็นสภาเกินฉันทามติเริ่มกระจุย คอนสแตนติได้คาดหวังว่าผลจะเป็นความสามัคคี แต่พบว่า Arians จะไม่ยอมรับการตัดสินใจและว่าส่วนมากของบาทหลวงดั้งเดิมได้เตรียมที่จะมองหาถ้อยคำน้อยนุ่มกว่าที่ Nicea บางสิ่งบางอย่างที่ฟังดั้งเดิม แต่ที่ Arians จะยอมรับ ทุกประเภทของสูตรประนีประนอมได้รับการทำงานออกด้วยเฉดสีทั้งหมดของการเปลี่ยนแปลงจากสูตรของ Nicea ได้. ใน 328, อเล็กซานเดตายและ Athanasius เขาประสบความสำเร็จเป็นบาทหลวงซานเดรีย เขาปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมในการเจรจาเหล่านี้สงสัย (อย่างถูกต้องที่จะเปิดออก) ว่าเมื่อพรรคดั้งเดิมที่แสดงให้เห็นความตั้งใจที่จะทำให้การเข้าถึงข้อตกลงที่มีความสำคัญสูงสุดของพวกเขาพวกเขาก็จะจบลงด้วยการให้ไปจัดเก็บ เขาปกป้องเทพเต็มรูปแบบของพระคริสต์กับจักรพรรดิผู้พิพากษาหัวหน้าบาทหลวงและนักศาสนศาสตร์ สำหรับเรื่องนี้เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นปัญหาในการผลิตคอนสแตนติและสืบทอดและถูกขับออกจากซานเดรียทั้งหมดห้าครั้งโดยจักรพรรดิต่างๆ (ดังนั้นการแสดงออก "Athanasius contra Mundum" หรือ "Athanasius กับโลก.") ในที่สุดคริสตชนที่เชื่อในเทพของพระคริสต์มาดูว่าเมื่อพวกเขาพร้อมที่จะละทิ้งการกำหนด Nicene พวกเขาบนเนินลื่น ที่นำไปสู่เกี่ยวกับโลโก้ที่เป็นเพียงทูตสวรรค์ระดับสูง ยิ่งพวกเขาทดลองกับสูตรอื่น ๆ ที่ชัดเจนมันก็กลายเป็นว่ามีเพียงการกำหนด Nicene จะรักษาความเชื่อของคริสเตียนในความรู้สึกที่มีความหมายใด ๆ และเพื่อให้พวกเขาอีกครั้งยืนยันไนซีนครีดที่สภาคอนสแตนติใน 381 ชัยชนะครั้งสุดท้ายที่ Athanasius ได้ ไม่ได้อยู่ดู. มันเป็นชัยชนะครั้งสุดท้ายเท่าที่คณะกรรมการของบาทหลวงมีความกังวล แต่สถานการณ์ซับซ้อนด้วยความจริงที่ว่าหลังจากที่คอนสแตนติมีจักรพรรดิอาเรียนหลายคน (ไม่นับจักรพรรดิจูเลียนซึ่งเป็นศาสนา แต่อย่างถูกต้องเห็น ว่าวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการต่อสู้กับศาสนาคริสต์คือการทิ้งน้ำหนักทั้งหมดของเขาในด้านของ Arians) ภายใต้หนึ่งของพวกเขามิชชันนารีอาเรียนถูกส่งไปยังแปลง Goths ซึ่งกลายเป็นกระดูกสันหลังของกองทัพโรมัน (แล้วประกอบด้วยส่วนใหญ่ของทหารรับจ้างต่างประเทศ) มีผลว่าเป็นเวลาหลายปี Arianism ได้รับการพิจารณาเครื่องหมายของคนดีกองทัพ การแปลงของโคลวิส, พระมหากษัตริย์ของแฟรงค์ใน 496 เพื่อดั้งเดิมศาสนาคริสต์อย่างใดอย่างหนึ่งให้พรรค Athanasian อำนาจทางทหารที่จะบดขยี้ Arianism หรือปฏิเสธ Goths อาเรียนอำนาจสูงสุดทางทหารที่จะช่วยให้พวกเขาที่จะบดขยี้ Athanasian คริสต์ขึ้นอยู่กับมุมของคุณ ดู. ตั้งแต่ซานเดรียมีนักดาราศาสตร์ที่ดีที่สุดก็เป็นหน้าที่ของบิชอปแห่งซานเดรียที่จะเขียนถึงบาทหลวงอื่น ๆ ทุกปีและบอกพวกเขาวันที่ถูกต้องสำหรับอีสเตอร์ ธรรมชาติจดหมายประจำปีของเขาในหัวข้อนี้มีเนื้อหาอื่น ๆ เช่นกัน หนึ่งในหนังสืออีสเตอร์ (หรือปาสคาล Letter) ของ Athanasius ที่รู้จักกันดีสำหรับการให้รายชื่อหนังสือที่ควรจะได้รับการพิจารณาเป็นส่วนหนึ่งของพระคัมภีร์บัญญัติที่มีรายชื่อเพิ่มเติมของหนังสือที่เหมาะสำหรับการอ่านการสักการะบูชา. สำหรับพันธสัญญาใหม่ที่เขาแสดง 27 หนังสือที่ได้รับการยอมรับในวันนี้ (ถ้าคุณจะมองไปที่รายชื่อของหนังสือพันธสัญญาใหม่คุณอาจทราบว่าแมทธิวทั้งหมด 2 สะโลนิกาไม่เคยอยู่ในความขัดแย้งที่สี่เป็นเรื่องความขัดแย้งค่อนข้างน้อยและที่หนังสือที่เหลือได้ปัญหามากขึ้นได้รับการยอมรับ. มี นอกจากนี้ยังมีหนังสือไม่กี่เล่มที่ดูราวกับว่าพวกเขาอาจจะทำรายการ แต่ในที่สุดก็ไม่ได้ที่เห็นได้ชัดเจนมากที่สุดเป็นจดหมายของบาร์นาบัสจดหมายผ่อนผันและต้อนของ Hermas.) สำหรับพันธสัญญาเดิมรายการของเขาเป็นเช่นนั้น ใช้โดยโปรเตสแตนต์ส่วนใหญ่ยกเว้นว่าเขาละเว้นเอสเธอร์และรวมถึงบารุคด้วยตัวอักษรของเยเรมีย์ รายการเสริมของเขาคือภูมิปัญญา Sirach, โทเบียสจูดิ ธ และเอสเธอร์ เขาไม่ได้พูดถึงบีส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คา บิชอปแห่งอเล็กซานเดรีย นักบวช หมอ
2 อาจ 373
นอกหน้าของพันธสัญญาใหม่เองคาอาจเป็นคนที่รักษาเรา ส่วนใหญ่เป็นหนี้ของคริสต์ศาสนา เขาเกิดรอบโฆษณา 298 , และอาศัยอยู่ใน Alexandria , อียิปต์ , หัวหน้าศูนย์การเรียนรู้ของจักรวรรดิโรมัน

ใน 313 จักรพรรดิคอนสแตนตินได้ออกพระราชกฤษฎีกาแห่งมิลานซึ่งเปลี่ยนศาสนาคริสต์จากการข่มเหงอย่างเป็นทางการโปรด ศาสนา 6 ปีต่อมา พระ ( ผู้อาวุโส นักบวช ) อาริอุสแห่งอเล็กซานเดรียเริ่มสอนเกี่ยวกับพระวจนะของพระเจ้า ( ยอห์น 1 : 1 ) ว่า " พระเจ้าให้กำเนิดเขา และก่อนที่เขาจะฟื้น เขาไม่ได้อยู่ " คาตอนนั้นเพิ่งบวช ดีคอน เลขานุการบิชอปอเล็กซานเดอร์แห่งอเล็กซานเดรียและสมาชิกในครอบครัวของเขา เขาตอบอาริอุสที่บังเกิด หรือเปล่งเสียงของคำ โดยพ่อเป็นความสัมพันธ์นิรันดร์ระหว่างพวกเขาและไม่ได้เป็นเหตุการณ์ชั่วคราว อาริอุสถูกประณามโดยพระสังฆราชของอียิปต์ ( กับข้อยกเว้นของดัสและของทอเลเมส theonas ของ marmorica ) และไปนิโคมิเดีย ซึ่งเขาเขียนจดหมายถึงพระสังฆราชทั่วโลก ระบุตำแหน่งจักรพรรดิคอนแสตนติน

ช่วยในการแก้ไขข้อพิพาทโดยเรียกสภาพระสังฆราชจากทั่วโลกที่นับถือศาสนาคริสต์ สภานี้เจอในนิเซีย แค่ข้ามช่องแคบจากอะไรตอนนี้ อิสตันบูล ในปี 325 มีท่านบาทหลวง . คาพร้อมกับบาทหลวงของเขาต่อสภา และกลายเป็นที่รู้จักในฐานะโฆษกหัวหน้า เพื่อดูว่าลูกเป็นอย่างพระเจ้าCO เท่ากับและ Co นิรันดร์กับพระบิดา .

พรรคของคาถูกนำโด่งในส่วนใหญ่ ( ตะวันตกหรือละตินครึ่งหนึ่งของอาณาจักร คือ แสดง มาก แต่มันก็ athanasian เบาบางพิเศษ ดังนั้นถ้าเป็นบาทหลวงได้เข้าร่วมในการบังคับ การโหวตจะได้รับเพิ่มเติมยังไม่สมดุล ) มันยังคงที่จะกำหนดงบ creedal แสดงฉันทามติความพยายามครั้งแรกที่จะหาสูตรจากคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ที่จะแสดงเทพเต็มของลูกชาย อย่างเท่าเทียมกันกับพระบิดา อย่างไรก็ตาม arians ร่าเห็นด้วยกับสูตรดังกล่าว มีการตีความให้แล้วให้พอดีกับมุมมองของตัวเอง ( ใครที่เคยคุยกันกับสมาชิกของหอสังเกตการณ์สังคมที่พิจารณาตัวเองเป็นทายาททางจิตวิญญาณของอาริอุส ,จะทราบวิธีการทำงานนี้ . ) ในที่สุด คำกรีก " โฮโม ousios " ( หมายถึง " สารเดียวกัน หรือธรรมชาติ หรือสาระ " ) เป็นที่รู้จักส่วนใหญ่เพราะมันเป็นคำที่ไม่อาจจะเข้าใจได้ว่าหมายถึงอะไร arians หมายถึง บางส่วนของพระสังฆราชในปัจจุบัน แม้ว่าในสมบูรณ์ไม่เห็นด้วยกับอาริอุส คือลังเลที่จะใช้คำที่ไม่พบในพระคัมภีร์แต่ในที่สุดเห็นว่าทางเลือกที่เป็นลัทธิที่ทั้งสองฝ่ายจะลงนามในความเข้าใจในแบบของตัวเองและคริสตจักรที่ไม่สามารถที่จะทิ้งคำถามว่าลูกชายเป็นพระเจ้า ( arians กล่าวว่า " พระเจ้า " ) ลังเล ดังนั้น ผลที่ได้คือว่าสภานำลัทธิซึ่งเป็นรุ่นที่สั้นลงของสิ่งที่เราตอนนี้เรียกลัทธิไนซีนครีด ,