Most alpine plants are faced with l

Most alpine plants are faced with low temperature extremes at some point in their lives. There are a number of ways that a plant can survive these extremes. Plants can avoid exposure to low temperature by using different forms of seasonal phenology, morphology, or by variable growth form preference. They can also avoid the freezing of their exposed tissues by increasing the amount of solutes in their tissues, known as freezing-point depression. Another, somewhat similar, method plants may use to avoid freezing is supercooling, which prevents ice crystallization within plant tissues. These methods are only sufficient when temperature is only moderately cold. In the alpine zone, temperatures are often low enough that these methods are not sufficient.[8] When plants need a more permanent solution, they can develop freeze tolerance. Plants can also dehydrate their cells by moving water into intercellular spaces. This causes ice formation outside of the cell where ice crystals will not cause damage. When all of these strategies fail to prevent frost damage, alpine plants often have the capacity to repair or replace the organs damaged. As it is often difficult to prevent damage, many alpine plants depend on the replacement of their organs.[9] They help make this possible by placing their meristems below ground, where temperatures are generally warmer.[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พืชอัลไพน์ที่สุดจะต้องเจอกับอุณหภูมิต่ำที่สุด ณจุดใดจุดหนึ่งในชีวิตของพวกเขา มีหลายวิธีที่โรงงานสามารถอยู่รอดเหล่านี้ที่สุด พืชสามารถหลีกเลี่ยงสัมผัสกับอุณหภูมิต่ำ โดยใช้รูปแบบต่าง ๆ ตามฤดูกาล phenology สัณฐานวิทยา หรือชอบแบบฟอร์มตัวแปรการเจริญเติบโต พวกเขายังสามารถหลีกเลี่ยงจุดเยือกแข็งของเนื้อเยื่อสัมผัส โดยการเพิ่มจำนวน solutes ในเนื้อเยื่อ เรียกว่าจุดเยือกแข็งโรคซึมเศร้า พืชอาจใช้เพื่อหลีกเลี่ยงการแช่แข็งวิธีอื่น คล้าย เป็น supercooling ซึ่งทำให้เกิดน้ำแข็งภายในเนื้อเยื่อพืช วิธีการเหล่านี้จะเพียงพอเมื่ออุณหภูมิจะค่อนข้างเย็น ในเขตอัลไพน์ อุณหภูมิมักต่ำพอที่วิธีการเหล่านี้ไม่เพียงพอ [8] เมื่อพืชต้องการแก้ปัญหาถาวรมากขึ้น พวกเขาสามารถพัฒนาหยุดยอมรับ พืชสามารถ dehydrate เซลล์ ด้วยน้ำเข้าช่อง intercellular ทำให้น้ำแข็งก่อตัวภายนอกเซลล์ที่ผลึกน้ำแข็งจะทำให้เกิดความเสียหาย เมื่อกลยุทธ์เหล่านี้ทั้งหมดล้มเหลวในการป้องกันความเสียหายน้ำแข็ง พืชอัลไพน์มักจะมีความสามารถในการซ่อมแซม หรือเปลี่ยนอวัยวะที่เสียหาย ก็มักจะยากที่จะป้องกันความเสียหาย พืชอัลไพน์ขึ้นอยู่กับการแทนที่ของอวัยวะของ [9] จะช่วยให้ได้ โดยวาง meristems ของใต้ดิน อุ่นโดยทั่วไปอุณหภูมิ [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนใหญ่พืชอัลไพน์จะต้องเผชิญกับอุณหภูมิต่ำสุดขั้วที่จุดในชีวิตของพวกเขา มีจำนวนของวิธีการที่พืชมีความสามารถอยู่รอดได้สุดขั้วเหล่านี้ พืชสามารถหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับอุณหภูมิต่ำโดยใช้รูปแบบที่แตกต่างกันของฤดูกาลชีพลักษณ์สัณฐานวิทยาหรือโดยการตั้งค่ารูปแบบการเจริญเติบโตของตัวแปร พวกเขายังสามารถหลีกเลี่ยงการแช่แข็งของเนื้อเยื่อสัมผัสของพวกเขาโดยการเพิ่มปริมาณของตัวถูกละลายในเนื้อเยื่อของพวกเขาที่เรียกว่าภาวะซึมเศร้าแช่แข็งจุด อื่นที่คล้ายกันบ้างพืชอาจจะใช้วิธีการที่จะหลีกเลี่ยงการแช่แข็งเป็น supercooling ซึ่งจะช่วยป้องกันการตกผลึกน้ำแข็งภายในเนื้อเยื่อพืช วิธีการเหล่านี้เป็นเพียงเพียงพอเมื่ออุณหภูมิเย็นเป็นเพียงในระดับปานกลาง ในเขตเทือกเขาแอลป์อุณหภูมิมักจะต่ำพอที่จะทำให้วิธีการเหล่านี้ไม่เพียงพอ. [8] เมื่อพืชต้องการแก้ปัญหาอย่างถาวรมากขึ้นพวกเขาสามารถพัฒนาความทนทานต่อการแช่แข็ง พืชยังสามารถคายน้ำเซลล์ของพวกเขาโดยการย้ายน้ำเข้าไปในช่องว่างระหว่างเซลล์ นี้ทำให้เกิดการก่อตัวของน้ำแข็งนอกของเซลล์ที่ผลึกน้ำแข็งจะไม่ทำให้เกิดความเสียหาย เมื่อทุกกลยุทธ์เหล่านี้ล้มเหลวในการป้องกันความเสียหายน้ำค้างแข็งพืชอัลไพน์มักจะมีความสามารถในการซ่อมแซมหรือเปลี่ยนอวัยวะร​​ับความเสียหาย มันเป็นเรื่องยากที่จะป้องกันความเสียหายพืชอัลไพน์อีกมากมายขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนอวัยวะของพวกเขา. [9] พวกเขาช่วยทำให้เรื่องนี้เป็นไปได้โดยการวาง meristems ด้านล่างพื้นดินที่มีอุณหภูมิโดยทั่วไปจะมีอากาศอบอุ่น. [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พืชอัลไพน์ส่วนใหญ่ต้องเผชิญกับอุณหภูมิสุดขั้วในบางจุดในชีวิตของพวกเขา มีหลายวิธีที่พืชสามารถอยู่รอดได้สุดขั้วเหล่านี้ พืชสามารถหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับอุณหภูมิต่ำโดยใช้รูปแบบที่แตกต่างกันตามฤดูกาล ภายใน สัณฐาน หรือตัวแปรรูปแบบการเจริญเติบโตตามความชอบพวกเขายังสามารถหลีกเลี่ยงการแช่แข็งของพวกเขาสัมผัสเนื้อเยื่อ โดยการเพิ่มปริมาณของตัวถูกละลายในเนื้อเยื่อที่เรียกว่าจุดเยือกแข็ง . อื่น ค่อนข้างคล้ายกัน อาจใช้วิธีพืชเพื่อหลีกเลี่ยงการแช่แข็งเป็นซุปเปอร์คูลลิง ซึ่งป้องกันไม่ให้น้ำแข็งผลึกภายในเนื้อเยื่อพืช วิธีการเหล่านี้เป็นเพียงที่เพียงพอเมื่ออุณหภูมิก็เย็นพอสมควร ในเขตอัลไพน์อุณหภูมิมักจะต่ำมากพอที่วิธีการเหล่านี้จะไม่เพียงพอ [ 8 ] เมื่อพืชต้องการทางออกที่ถาวรมากขึ้นพวกเขาสามารถพัฒนาความอดทน แข็ง พืชสามารถแยกเซลล์ของพวกเขาโดยการย้ายน้ำเข้า intercellular เป็น . ทำให้น้ำแข็งก่อตัวนอกเซลล์ที่ผลึกน้ำแข็งจะไม่ก่อให้เกิดความเสียหาย เมื่อทั้งหมดของกลยุทธ์เหล่านี้ล้มเหลวที่จะป้องกันน้ำค้างแข็งความเสียหายพืชอัลไพน์ มักมีความสามารถในการซ่อมหรือเปลี่ยนอวัยวะเสียหาย มันมักจะยากที่จะป้องกันความเสียหายพืชอัลไพน์หลายขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนอวัยวะของพวกเขา . [ 9 ] พวกเขาช่วยทำให้นี้เป็นไปได้โดยการวาง meristems ด้านล่างพื้นที่ อุณหภูมิโดยทั่วไปจะอุ่น [ 8 ]