THE IMPACT OF SCIENTIFIC MANAGEMENT

THE IMPACT OF SCIENTIFIC MANAGEMENT
At about the same time Woodrow Wilson was calling for a science of management, Frederick W.
Taylor (1856–1915) was independently conducting some of his first experiments in a Philadelphia steel
plant. Taylor, generally considered the “father of scientific management,” pioneered the development
of time and motion studies. Today, scientific management is frequently referred to as pseudo-scientific
management because of its conceptualization of people as merely extensions of machines—as human
interchangeable parts of a large impersonal production machine. Premised on the notion that there
was “one best way” of accomplishing any given task, scientific management sought to increase output
by discovering the fastest, most efficient, and least fatiguing production methods. The job of the scientific manager, once the one best way was found, was to impose this procedure on the entire workforce.
Classical organization theory would evolve from this notion. If there was one best way to accomplish
any given production task, then correspondingly, there must also be one best way to accomplish a task
of social organization. Such principles of social organization were assumed to exist and to be waiting
to be discovered by diligent scientific observation and analysis.
Strangely enough, while Taylor’s 1911 book Principles of Scientific Management
29
is the work for which
he is best known, the credit for coining the term scientific managementbelongs not to Taylor but to an
associate of his, Louis D. Brandeis (1856–1941). Brandeis, who would later be a Supreme Court justice,
needed a catchy phrase to describe the new-style management techniques of Taylor and his disciples
when he was to present arguments that railroad rate increases should be denied before the Interstate
Commerce Commission. Brandeis and his associates dramatically argued that the railroads could save “a
million dollars a day” by applying scientific management methods. The highly publicized hearings beginning in 1910 caused a considerable sensation and vastly expanded Taylor’s reputation. Ironically, Taylor
was initially opposed to the phrase, thinking that it sounded too academic. But he quickly learned to
embrace it. So did the rest of the country. In the first half of the twentieth century, scientific management
was gospel and Frederick W. Taylor was its prophet.
30
Taylor’s greatest public-sector popularity came in
1912 after he presented his ideas to a Special Committee of the House of Representatives to Investigate the
Taylor and Other Systems of Shop Management. A portion of that testimony is reprinted here.
Taylor’s comprehensive statement of scientific management principles was focused on what he
called the duties of management. These duties included:
1. Replacing traditional rule-of-thumb methods of work accomplishment with systematic, more
scientific methods of measuring and managing individual work elements
2. Studying scientifically the selection and sequential development of workers to ensure optimal
placement of workers into work roles
3. Obtaining the cooperation of workers to ensure full application of scientific principles
4. Establishing logical divisions within work roles and responsibilities between workers and
managem

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบของการจัดการทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวกับกัน Woodrow Wilson ได้เรียกศาสตร์จัดการ W. เฟรเดอริก เทย์เลอร์ (1856-1915) ได้อย่างอิสระทำบางการทดลองแรกของเขาในฟิลาเดลเฟียเหล็ก โรงงาน เทย์เลอร์ โดยทั่วไปถือว่าเป็น "บิดาของการจัดการทางวิทยาศาสตร์ เป็นผู้บุกเบิกการพัฒนา ของการศึกษาเคลื่อนไหวและเวลา วันนี้ จัดการทางวิทยาศาสตร์มักจะเรียกว่าเป็นวิทยาศาสตร์ pseudo- จัดการเนื่องจาก conceptualization เป็นคนเป็นเพียงส่วนขยายของเครื่องซึ่งเป็นมนุษย์ ส่วนเปลี่ยนของเครื่องผลิตไม้มีขนาดใหญ่ Premised ในแนวคิดที่มี "ดีที่สุดวิธีหนึ่ง" ทำภารกิจใด ๆ กำหนด การเพิ่มผลผลิตการจัดการวิทยาศาสตร์ โดยการค้นหาที่เร็วที่สุด วิธีการผลิตมีประสิทธิภาพสูงสุด และ fatiguing น้อย งานของผู้จัดการวิทยาศาสตร์ เมื่อมีการค้นพบวิธีหนึ่งที่ดีที่สุด ได้การ กำหนดขั้นตอนนี้กับแรงงานทั้งหมด ทฤษฎีคลาสสิกองค์กรจะพัฒนาจากความคิดนี้ ถ้ามีหนึ่งวิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้บรรลุ งานการผลิตที่กำหนด แล้วเรียบ ยังต้องดีที่สุดวิธีหนึ่งทำงานให้ สำเร็จ ขององค์กรทางสังคม หลักการดังกล่าวขององค์กรทางสังคมได้ถือว่ามีอยู่ และจะรอ การค้นพบ โดยสังเกตขยันวิทยาศาสตร์และวิเคราะห์แพงกว่าพอ ในขณะที่ Taylor ของ 1911 หนังสือหลักของวิทยาศาสตร์การจัดการ29เป็นงานที่ เขาเป็นส่วนที่รู้จัก เครดิตสำหรับ coining managementbelongs วิทยาศาสตร์ระยะไม่ให้เทย์เลอร์แต่ต้องการ เชื่อมโยงของเขา Louis D. Brandeis (1856 – 1941) Brandeis ที่ภายหลังจะยุติธรรมศาลฎีกา จำเป็นวลีตัวเพื่ออธิบายเทคนิคการบริหารรูปแบบใหม่ของ Taylor และพวกสาวกของพระองค์ เมื่อเขานำอาร์กิวเมนต์ที่เพิ่มอัตราการรถไฟควรถูกปฏิเสธก่อนที่อินเตอร์สเตต สำนักงานคณะกรรมการพาณิชย์ Brandeis และสมาคมของเขาอย่างมากโต้เถียงการรถรางสามารถบันทึก "a ล้านดอลลาร์ต่อวัน" โดยใช้วิธีการจัดการทางวิทยาศาสตร์ ทรัพย์สินสูงเผยแพร่ที่เริ่มต้นใน 1910 ทำให้เกิดความรู้สึกมากและชื่อเสียงของเทย์เลอร์เสมือนขยาย แดกดัน เทย์เลอร์ ได้เริ่ม opposed ถึงวลี คิดว่า มันแต่เพียงแห่งวิชาการเกินไป แต่เขาเรียนรู้ไปอย่างรวดเร็ว โอบกอดมัน เพื่อให้ ได้ส่วนเหลือของประเทศ ในครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ จัดการทางวิทยาศาสตร์ พระวรสาร และเฟรเดอริก W. Taylor ถูกของผู้เผยพระวจนะ30ความนิยมภาครัฐมากที่สุดของ Taylor มา ซาวน่าหลังจากที่เขานำเสนอความคิดของเขากับคณะราษฎรการ Investigate พิเศษ เทย์เลอร์และอื่น ๆ ระบบการจัดการร้าน ส่วนของพยานหลักฐานที่จะ reprinted นี่ของ Taylor รายงานครอบคลุมหลักการจัดการทางวิทยาศาสตร์ได้มุ่งเน้นอะไรเขา เรียกว่าหน้าที่ของการจัดการ หน้าที่เหล่านี้รวม:1. แทนวิธีกฎของนิ้วหัวแม่มือแบบดั้งเดิมทำงานสำเร็จมากกว่าระบบ วิธีการทางวิทยาศาสตร์ของการวัด และการจัดการงานแต่ละองค์ประกอบ2. การศึกษาทางวิทยาศาสตร์การเลือกและพัฒนาคนงานให้ดีที่สุดตามลำดับ ตำแหน่งผู้ปฏิบัติงานในหน้าที่การงาน3. ได้รับความร่วมมือของผู้ปฏิบัติงานให้เต็มประยุกต์หลักการทางวิทยาศาสตร์4. สร้างตรรกะหน่วยงานภายในงานหน้าที่และความรับผิดชอบระหว่างผู้ปฏิบัติงาน และ managem

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบของการจัดการทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวกับเวลาเดียวกันวูดโรว์วิลสันได้รับการเรียกร้องให้มีวิทยาศาสตร์ของการจัดการ, เฟรเดอริดับบลิวเทย์เลอร์(1856-1915) ได้รับการดำเนินการอย่างเป็นอิสระบางส่วนของการทดลองครั้งแรกของเขาในฟิลาเดลเหล็กโรงงาน เทย์เลอร์โดยทั่วไปถือว่าเป็น "พระบิดาแห่งการจัดการทางวิทยาศาสตร์" เป็นหัวหอกในการพัฒนาของเวลาและการศึกษาการเคลื่อนไหว วันนี้การจัดการทางวิทยาศาสตร์มักถูกเรียกว่าหลอกทางวิทยาศาสตร์การจัดการเพราะแนวความคิดของคนที่เป็นเพียงส่วนขยายของเครื่องเป็นมนุษย์ชิ้นส่วนกันของเครื่องการผลิตขนาดใหญ่ที่ไม่มีตัวตน premised ในความคิดที่ว่ามีเป็น"หนึ่งในวิธีที่ดีที่สุด" ในการทํางานใด ๆ ที่ได้รับการจัดการทางวิทยาศาสตร์พยายามที่จะเพิ่มผลผลิตโดยการค้นพบที่เร็วที่สุดและมีประสิทธิภาพมากที่สุดและน้อยที่สุดวิธีการผลิตที่เหนื่อยยาก การทำงานของผู้จัดการทางวิทยาศาสตร์ครั้งหนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดก็พบว่าเป็นที่จะกำหนดขั้นตอนนี้ในแรงงานทั้งหมด. ทฤษฎีองค์กรคลาสสิกจะพัฒนาจากความคิดนี้ ถ้ามีก็เป็นหนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดที่จะบรรลุงานการผลิตใด ๆ ที่ได้รับแล้วตามลําดับนอกจากนี้ยังต้องเป็นหนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดที่จะบรรลุงานขององค์กรทางสังคม หลักการดังกล่าวขององค์กรทางสังคมที่ถูกสันนิษฐานว่าจะมีชีวิตอยู่และเพื่อให้การรอคอยที่จะค้นพบโดยการสังเกตทางวิทยาศาสตร์ขยันและการวิเคราะห์. แปลกพอในขณะที่เทย์เลอร์ 1911 หนังสือหลักการทางวิทยาศาสตร์การจัดการ29 เป็นงานที่เขาเป็นที่รู้จักดีที่สุดเครดิตสำหรับการบัญญัติศัพท์ระยะ managementbelongs ทางวิทยาศาสตร์ไม่ให้เทย์เลอร์ แต่กับเพื่อนร่วมงานของเขาหลุยส์แบรนดี(1856-1941) แบรนซึ่งต่อมาจะเป็นความยุติธรรมศาลฎีกาจำเป็นต้องมีคำลวงที่จะอธิบายเทคนิคการจัดการแบบใหม่ของเทย์เลอร์และสาวกของพระองค์เมื่อตอนที่เขาจะนำเสนอข้อโต้แย้งว่าการเพิ่มขึ้นของอัตราการรถไฟควรจะปฏิเสธก่อนที่รัฐคณะกรรมาธิการการพาณิชย์ แบรนและผู้ร่วมงานของเขาอย่างมากเป็นที่ถกเถียงกันว่ารถไฟสามารถบันทึกเป็น "ล้านดอลลาร์ต่อวัน" โดยการใช้วิธีการจัดการทางวิทยาศาสตร์ การพิจารณาการประชาสัมพันธ์อย่างมากเริ่มต้นในปี 1910 ก่อให้เกิดความรู้สึกมากขึ้นอย่างมากมายและขยายชื่อเสียงของเทย์เลอร์ กระแทกแดกดันเทย์เลอร์เป็นศัตรูแรกวลีคิดว่ามันฟังดูวิชาการมากเกินไป แต่เขาได้เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วเพื่อโอบกอดมัน เพื่อให้ได้ส่วนที่เหลือของประเทศ ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบการจัดการทางวิทยาศาสตร์เป็นพระกิตติคุณและเฟรเดอริดับบลิวเทย์เลอร์เป็นผู้เผยพระวจนะของ. 30 ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเทย์เลอร์นิยมภาครัฐเข้ามาใน1912 หลังจากที่เขานำเสนอความคิดของเขาไปยังคณะกรรมการพิเศษของสภาผู้แทนราษฎรที่จะตรวจสอบเทย์เลอร์และระบบอื่น ๆ ของการจัดการร้านค้า เป็นส่วนหนึ่งของพยานหลักฐานที่มีการพิมพ์ที่นี่. คำสั่งที่ครอบคลุมเทย์เลอร์ในหลักการการจัดการทางวิทยาศาสตร์กำลังจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เขาเรียกว่าหน้าที่ของฝ่ายจัดการ หน้าที่เหล่านี้รวม: 1 การเปลี่ยนวิธีการกฎของหัวแม่มือแบบดั้งเดิมของความสำเร็จกับการทำงานที่เป็นระบบมากขึ้นวิธีการทางวิทยาศาสตร์ในการวัดและการจัดการองค์ประกอบการทำงานของแต่ละบุคคล2 การศึกษาทางวิทยาศาสตร์การเลือกและการพัฒนาต่อเนื่องของคนงานที่ดีที่สุดเพื่อให้แน่ใจว่าตำแหน่งของคนงานที่เข้ามามีบทบาทในการทำงาน3 ได้รับความร่วมมือของคนงานเพื่อให้แน่ใจว่าแอพลิเคชันที่เต็มไปด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์4 การจัดตั้งหน่วยงานภายในตรรกะบทบาทหน้าที่และความรับผิดชอบระหว่างคนงานและการจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลกระทบของการจัดการทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวกับเวลาเดียวกัน วูดโรว์ วิลสัน ได้เรียกเป็นวิทยาศาสตร์ของการจัดการ Frederick W .
เทย์เลอร์ ( 1856 ) 1915 ) เป็นอิสระดำเนินการบางส่วนของการทดลองครั้งแรกของเขาในฟิลาเดลเฟียเหล็ก
พืช เทย์เลอร์ โดยทั่วไปถือว่า “บิดาของการจัดการแบบวิทยาศาสตร์ " หัวหอกการพัฒนา
ของเวลาและการเคลื่อนไหว . วันนี้การจัดการทางวิทยาศาสตร์มักเรียกว่าการจัดการทางวิทยาศาสตร์
หลอกเพราะมีแนวความคิดของผู้คนเป็นเพียงส่วนขยายของเครื่องเป็นอะไหล่แทนกันมนุษย์
ของเครื่องจักรการผลิตที่ใหญ่ premised ในความคิดว่ามี
" ทางที่ดีที่สุด " ของการบรรลุงานใด ๆ การจัดการทางวิทยาศาสตร์ แสวงหาเพื่อเพิ่มผลผลิต
โดยการค้นพบได้เร็วที่สุดมีประสิทธิภาพมากที่สุดและน้อยที่สุดที่เหนื่อยยาก , วิธีการผลิต งานของผู้จัดการวิทยาศาสตร์ เมื่อวิธีที่ดีที่สุดหนึ่งที่พบ คือการกำหนดขั้นตอนนี้ในแรงงานทั้ง
ทฤษฎีคลาสสิกจะพัฒนาจากความคิดนี้ หากมีหนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้บรรลุ
ให้งานผลิตแล้วดับ มันก็ต้องเป็นหนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดเพื่อบรรลุงาน
ขององค์กรทางสังคม เช่นหลักการขององค์กรสังคมสมมติมีอยู่และจะรอ
ถูกค้นพบโดยขยันวิจัยทางวิชาการและการวิเคราะห์ .
แปลกพอ ในขณะที่เทเลอร์ 1911 หนังสือ หลักการจัดการ

เป็นงานทางวิทยาศาสตร์ 29 ซึ่ง
เขาเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการสร้าง เครดิตเทอม managementbelongs เทย์เลอร์แต่ไม่ได้ทางวิทยาศาสตร์ เป็น
พันธมิตรของเขาหลุยส์ D . บาร์เทนเดอร์ ( 1856 – 1941 ) แบรนที่ภายหลังจะเป็นผู้พิพากษาศาลฎีกา
ต้องการวลีลวง , อธิบายเทคนิคการจัดการแบบใหม่ของเทย์เลอร์และสาวกของเขา
เมื่อเขาสำหรับอาร์กิวเมนต์ที่ปัจจุบันเพิ่มอัตราการรถไฟควรปฏิเสธก่อนที่คณะกรรมาธิการการพาณิชย์รัฐ

แบรนและผู้ร่วมงานของเขาอย่างมาก แย้งว่า ทางรถไฟจะช่วย "
ล้านดอลลาร์ต่อวัน " โดยใช้วิธีการจัดการทางวิทยาศาสตร์ การพิจารณาเผยแพร่อย่างมากเริ่มต้นใน 1910 เกิดจากความรู้สึกมากอย่างมากมายและขยายชื่อเสียงของเทเลอร์ แดกดัน , เทย์เลอร์
ตอนแรกคัดค้านวลี คิดว่ามันฟังดูวิชาการเกินไป . แต่เขาได้เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว

กอดมัน แล้วส่วนที่เหลือของประเทศในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ , การจัดการทางวิทยาศาสตร์คือ Frederick W . Taylor คือข่าวประเสริฐ และศาสดาของ เทย์เลอร์ มากที่สุด

30 ภาคประชาชนนิยมมา
1912 หลังจากเขาได้นำเสนอความคิดของเขากับคณะกรรมการพิเศษของสภาผู้แทนราษฎรตรวจสอบ
Taylor และระบบอื่น ๆของการจัดการร้านค้า ส่วนที่พยานเป็น
พิมพ์ที่นี่