แนวคิด CSR เกิดหลังจากสำนึกว่า มีคว

แนวคิด CSR เกิดหลังจากสำนึกว่า มีความต้องการความรับผิดชอบทางเศรษฐกิจ" ส่วนประกอบที่สองคือ philanthropic ซึ่งเป็นห้องคุยเกี่ยวกับการส่งเสริมสวัสดิภาพของมนุษย์ และการกระจายค่าความนิยม โดยในโปรแกรมด้านมนุษยธรรม หรือความสมัครใจ (คาร์ 1991) ตาม Cowper สมิธและเดอ Grosbois (2011), หนึ่งในวิธีที่องค์กรทำโครงการ CSR ของรู้จักต่อสาธารณชนได้ โดยสมัครใจการสื่อสาร ประเทศที่พัฒนาแล้วเห็น philanthropic ความรับผิดชอบบังคับผ่านการตั้งค่าทางกฎหมาย แต่เป็นบรรทัดฐานที่คาดสำหรับประเทศกำลังพัฒนา (Visser, 2008) ในเวลาเดียวกัน กิจกรรมเพื่อสังคมที่ดูเหมือนจะ มีความสำคัญมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ MNCs เท่าที่ทราบเห็นมากกว่าและโดยทั่วไปรับสื่อสูงหน้าพร้อมมีส่วนร่วมมากขึ้นของชุมชน (Fougère & Solitander, 2009 Sotorrío & Sánchez, 2010) Schmidheiny (2006) นอกจากนี้ยังมีความแข็งที่ประเด็นทางสังคมที่ให้เผยแพร่สื่อสูงเสมอในประเทศกำลังพัฒนา ตามทฤษฎีบรรเลง มันได้ถูก reasoned ที่ กิจกรรมเพื่อสังคมที่รู้จริงเป็นเครื่องมือสำหรับการตลาดเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ทางเศรษฐกิจ (สุลต่านอิสมาอิล 2009) โดยเสน่ห์ในโปรแกรมสมัครใจ องค์กรจะถือเป็นองค์กรที่รับผิดชอบสังคมซึ่งตรงกับความต้องการของชุมชน และจะต้องคน (Jamali & Mirshak, 2007 ไม้ 2010) ส่วนกฎหมายแนะนำว่า บริษัทต้องมั่นใจว่า การดำเนินธุรกิจถูกต้องตามกฎหมาย และพวกเขากำลังดำเนินการในลักษณะที่สอดคล้องกับกฎและข้อบังคับที่กำหนด โดยรัฐบาลและหน่วยงานอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องเพื่อประโยชน์ของสังคม (คาร์ 1991 สุลต่านอิสมาอิล 2009 Mullerat แอนด์เบรนแนน 2005) รัฐบาลเองมีบทบาทสำคัญในการเข้าร่วม และช่วยเหลือผลประโยชน์ของประชาชน (Detomasi, 2008 ซันดาราม & Inkpen, 2004) กฎหมายและข้อบังคับเป็นผลมาจากการปรึกษาหารือกับประชาชน (นคอลลีย์ ดอยล์ Logan & Stettinius, 2003) ตาม Shum และยำ (2011), กฎหมายกำหนดสามารถยังทำหน้าที่เป็นเครื่องมือในการแจ้งเสียที่เกี่ยวกับพฤติกรรมด้านขวาโดยไม่มีการรับ ความรับผิดชอบทางกฎหมายนอกจากนี้ยังประกอบด้วยกฎหมายสิ่งแวดล้อมซึ่งกฎระเบียบเหล่านี้เป็นส่วนใหญ่ต่อกฎหมายโดยรวมของประเทศ การเลี่ยงผลร้ายทางกฎหมายไม่จำเป็นปรับและจำคุกแม้ องค์กรให้แน่ใจว่า การดำเนินงานเป็นแบบขนานมาตรฐานสิ่งแวดล้อมที่ตั้ง โดยรัฐบาล (สมิธและ Perks, 2012) ไม่อยากละเมิดกฎหมายดังกล่าว นี้ทางอ้อมให้แรงดันผู้จัดการโครงการ CSR เพื่อการ ในทำนองเดียวกัน ตามกฎหมายเกี่ยวกับการขาย การโฆษณา ความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์ ฉลาก และแรงงานมียังการ officialised ในการปกป้องผู้ผลิตและผู้บริโภค (Larsen และลอว์สัน 2012) มีประโยชน์สร้างกฎหมายและกฎระเบียบเพื่อ ให้แน่ใจว่า ตัวแทนทางเศรษฐกิจทั้งหมดมีป้องกันขณะ self-interest ขององค์กรอยู่ในระดับที่เหมาะสม (Shum และยำ 2011) ส่วนประกอบสุดท้ายเป็นจริยธรรมที่เป็นที่รู้จักกันเป็นส่วนประกอบนอกเหนือจากกฎหมายระบุไว้ ความรับผิดชอบด้านจริยธรรมของบริษัทอาจรวมถึงกลยุทธ์เพื่อรักษาสิ่งแวดล้อมสำหรับรุ่นในอนาคต สิทธิพลเมืองและใช้บรรทัดฐานทางศีลธรรมหรือค่าที่ยอมรับ โดยสังคม (คาร์ 1991) Hiseh (2009) และ Tsoi (2010) มียังระบุว่า เป็นธุรกิจทำกำไรจากประชาชน พวกเขาต้องดำเนินตามหลักจริยธรรม และเข้าใจสวัสดิการของสังคม ดังนั้น นี้จะเปรียบ (มะหฺมูด & ฟรีย์ 2013) สำหรับการเพิ่มเติมความคืบหน้า โดยการสร้างภาพเป็นบวกในสังคม และได้รับกำไรเพิ่มมากขึ้น (Bondy มูน & Matten, 2012) อย่างไรก็ตาม มันควรจดบันทึกว่า แม้ว่าส่วนประกอบ 4 มีการหารือเป็นโครงสร้างที่แยกต่างหาก พวกเขาไม่นั่น แต่เกี่ยวข้องกับหนึ่งและอีกในขณะที่พวกเขาถูกมองว่าเป็นระบบรวม (คาร์ 1991 คาร์แอนด์ Shabana, 2010 Okpara และวินน์ 2012) ผู้จัดการยังมีพบอยู่ภายใต้ความดันคงที่สมดุลเหล่านี้ในรูปแบบความรับผิดชอบ (Shum และยำ 2011) รูปที่ 1 แสดงพีระมิด CSR สำหรับประเทศกำลังพัฒนาตามที่เสนอโดย Visser (2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวคิดความรับผิดชอบต่อสังคมเกิดหลังจากสำนึกว่า ส่วนประกอบที่สองคือการกุศล และการกระจายค่าความนิยมโดยในโปรแกรมด้านมนุษยธรรมหรือความสมัครใจ (คาร์ 1991) ตาม Cowper สมิ ธ และเดอ Grosbois (2011), หนึ่งในวิธีที่องค์กรทำโครงการความรับผิดชอบต่อสังคมของรู้จักต่อสาธารณชนได้โดยสมัครใจการ สื่อสารประเทศที่พัฒนาแล้วเห็นกุศล (ไขควง 2008) ในเวลาเดียวกันกิจกรรมเพื่อสังคมที่ดูเหมือนจะ บรรษัทข้ามชาติ (Fougère & Solitander 2009 Sotorrío & Sánchez 2010) Schmidheiny (2006) ตามทฤษฎีบรรเลงมันได้ถูกให้เหตุผลที่ (สุลต่านอิสมาอิล 2009) โดยเสน่ห์ในโปรแกรมสมัครใจ และจะต้องคน (Jamali & Mirshak 2007 ไม้ 2010) ส่วนกฎหมายแนะนำว่า บริษัท ต้องมั่นใจว่าการดำเนินธุรกิจถูกต้องตามกฎหมาย โดยรัฐบาลและหน่วยงานอื่น ๆ (คาร์ 1991 สุลต่านอิสมาอิล 2009 Mullerat แอนด์เบรนแนน 2005) และช่วยเหลือผลประโยชน์ของประชาชน (Detomasi 2008 ซันดารามและ Inkpen, 2004) (นคอลลีย์ดอยล์โลแกน & Stettinius 2003) ตาม Shum และยำ (2011), องค์กรให้แน่ใจว่า โดยรัฐบาล (สมิ ธ และ Perks, 2012) ไม่อยากละเมิดกฎหมายดังกล่าว ความรับผิดชอบต่อสังคมเพื่อการในทำนองเดียวกันตามกฎหมายเกี่ยวกับการขายการโฆษณาความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์ฉลากและแรงงานมียังการ officialised ในการปกป้องผู้ผลิตและผู้บริโภค (เสนและลอว์สัน 2012) ให้แน่ใจว่า ประโยชน์ของตนเองขององค์กรอยู่ในระดับที่เหมาะสม (Shum และยำ 2011) โดยสังคม (คาร์ 1991) Hiseh (2009) และซอย (2010) มียังระบุว่าเป็นธุรกิจทำกำไรจากประชาชนพวกเขาต้องดำเนินตามหลักจริยธรรมและเข้าใจสวัสดิการของสังคมดังนั้นนี้จะเปรียบ (มะหฺมูดและฟรีย์ 2013) สำหรับการเพิ่มเติมความคืบหน้าโดยการสร้างภาพเป็นบวกในสังคมและได้รับกำไรเพิ่มมากขึ้น (Bondy มูนและมัทเทน, 2012) อย่างไรก็ตามมันควรจดบันทึกว่าแม้ว่าส่วนประกอบ 4 พวกเขาไม่นั่น (คาร์ 1991 คาร์แอนด์ฮาร่า, 2010 Okpara และวินน์ 2012) (Shum และยำ 2011) รูปที่ 1 แสดงพีระมิดความรับผิดชอบต่อสังคม ไขควง (2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวคิด CSR เกิดหลังจากสำนึกว่ามีความต้องการความรับผิดชอบทางเศรษฐกิจ " ส่วนประกอบที่สองคือกุศลซึ่งเป็นห้องคุยเกี่ยวกับการส่งเสริมสวัสดิภาพของมนุษย์และการกระจายค่าความนิยมโดยในโปรแกรมด้านมนุษยธรรม( คาร์ 1991 ) ตาม Cowper สมิธและเดอ grosbois ( 2011 )หนึ่งในวิธีที่องค์กรทำโครงการ CSR ของรู้จักต่อสาธารณชนได้โดยสมัครใจการสื่อสารประเทศที่พัฒนาแล้วเห็นความรับผิดชอบบังคับผ่านการตั้งค่าทางกฎหมายแต่เป็นบรรทัดฐานที่คาดสำหรับประเทศกำลังพัฒนา ( วิสเซอร์ ซ ,2008 ) ในเวลาเดียวกันกิจกรรมเพื่อสังคมที่ดูเหมือนจะมีความสำคัญมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ MNCs เท่าที่ทราบเห็นมากกว่าและโดยทั่วไปรับสื่อสูงหน้าพร้อมมีส่วนร่วมมากขึ้นของชุมชน ( foug อีเบย์& solitander 2009 sotorr í o &ซันเชซ ,2010 ) schmidheiny ( 2006 ) นอกจากนี้ยังมีความแข็งที่ประเด็นทางสังคมที่ให้เผยแพร่สื่อสูงเสมอในประเทศกำลังพัฒนาตามทฤษฎีบรรเลงมันได้ถูกเหตุผลที่( สุลต่านอิสมาอิล 2009 ) โดยเสน่ห์ในโปรแกรมสมัครใจองค์กรจะถือเป็นองค์กรที่รับผิดชอบสังคมซึ่งตรงกับความต้องการของชุมชนและจะต้องคน ( jamali mirshak & ,2007 ไม้ 2010 ) ส่วนกฎหมายแนะนำว่าบริษัทต้องมั่นใจว่าการดำเนินธุรกิจถูกต้องตามกฎหมายและพวกเขากำลังดำเนินการในลักษณะที่สอดคล้องกับกฎและข้อบังคับที่กำหนดโดยรัฐบาลและหน่วยงานอื่นไม่มี( คาร์ 1991 สุลต่านอิสมาอิล 2009 mullerat แอนด์เบรนแนนรัฐบาลเองมีบทบาทสำคัญในการเข้าร่วม detomasi และช่วยเหลือผลประโยชน์ของประชาชน ( 2548 ) ,2008 ซันดาราม& inkpen , 2004 ) กฎหมายและข้อบังคับเป็นผลมาจากการปรึกษาหารือกับประชาชน ( นคอลลีย์ดอยล์โลแกน&สเตตทิเนียส , 2003 ) ตาม ชุมและยำ ( 2011 )กฎหมายกำหนดสามารถยังทำหน้าที่เป็นเครื่องมือในการแจ้งเสียที่เกี่ยวกับพฤติกรรมด้านขวาโดยไม่มีการรับการเลี่ยงผลร้ายทางกฎหมายไม่จำเป็นปรับและจำคุกแม้องค์กรให้แน่ใจว่าการดำเนินงานเป็นแบบขนานมาตรฐานสิ่งแวดล้อมที่ตั้งโดยรัฐบาล ( สมิธและ perks2012 ) ไม่อยากละเมิดกฎหมายดังกล่าวนี้ทางอ้อมให้แรงดันผู้จัดการโครงการ CSR เพื่อการในทำนองเดียวกันตามกฎหมายเกี่ยวกับการขายการโฆษณาความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์ฉลากและแรงงานมียังการ officialised( ลาร์และลอว์สัน 2012 ) มีประโยชน์สร้างกฎหมายและกฎระเบียบเพื่อให้แน่ใจว่าตัวแทนทางเศรษฐกิจทั้งหมดมีป้องกันขณะความเห็นแก่ตัวขององค์กรอยู่ในระดับที่เหมาะสม ( ชุมและยำ 2011 )ความรับผิดชอบด้านจริยธรรมของบริษัทอาจรวมถึงกลยุทธ์เพื่อรักษาสิ่งแวดล้อมสำหรับรุ่นในอนาคตสิทธิพลเมืองและใช้บรรทัดฐานทางศีลธรรมหรือค่าที่ยอมรับโดยสังคม ( คาร์ 1991 ) hiseh ( 2009 ) และ Tsoi ( 2010 ) มียังระบุว่าพวกเขาต้องดำเนินตามหลักจริยธรรมและเข้าใจสวัสดิการของสังคมดังนั้นนี้จะเปรียบ ( มะหฺมูด&ฟรีย์ 2013 ) สำหรับการเพิ่มเติมความคืบหน้าโดยการสร้างภาพเป็นบวกในสังคมและได้รับกำไรเพิ่มมากขึ้น ( บันดี้มูนมัทเท็น& ,2012 ) อย่างไรก็ตามมันควรจดบันทึกว่าแม้ว่าส่วนประกอบ 4 มีการหารือเป็นโครงสร้างที่แยกต่างหากพวกเขาไม่นั่นแต่เกี่ยวข้องกับหนึ่งและอีกในขณะที่พวกเขาถูกมองว่าเป็นระบบรวมคาร์คาร์แอนด์ชาบานา ( 1991 ,2010 okpara และวินน์ 2012 ) ผู้จัดการยังมีพบอยู่ภายใต้ความดันคงที่สมดุลเหล่านี้ในรูปแบบความรับผิดชอบ ( ชุมและยำ 2011 ) รูปที่ 1 แสดงพีระมิด CSR สำหรับประเทศกำลังพัฒนาตามที่เสนอโดยวิสเซอร์ ( 2008 )