Corporate lending contracts typical

Corporate lending contracts typically contain accounting-based covenants that alleviate
the bondholder-stockholder conflict within the borrowing firm and thereby increase
firm value (see, e.g.. Smith 1993). Debt covenants are divided into affirmative
covenants and negative covenants. Affirmative covenants require borrowing firms to
maintain specified levels of accounting-based ratios, e.g., minimum working capital
and interest coverage. Negative covenants restrict the financing and investing activities
of borrowing firms (e.g., dividend payments and issuance of new debt) unless conditions specified in terms of accounting numbers are satisfied. A covenant that becomes
binding imposes costs on a firm, either in renegotiating the bond issue with its purchasers
to remove the covenant or in restricting its opportunity set.* Since it is costly to
violate debt covenants, and since covenants contain accounting-based constraints that
are frequently defined in terms of earnings (e.g., as levels of unrestricted retained earnings
or as the ratio of net income to interest expense), it follows that managers act to
minimize technical violation of accounting-based restrictions in debt agreements by
earnings manipulation. To test this prediction, it is standard to assume that leverage is
a proxy for the existence and closeness of accounting-based constraints.' On the basis
of this assumption, it has been proposed that, other things being equal, the larger a
firm's debt-equity ratio, the more likely its managers are to shift reported earnings from
future periods to a current period and to engage in greater manipulations.'° In timing
asset sales, this debt-equity hypothesis suggests the following testable hypothesis (stated
in the alternative form):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัญญาธุรกิจให้กู้ยืมโดยทั่วไปประกอบด้วยพันธสัญญาที่ตามบัญชีที่บรรเทาความขัดแย้ง bondholder stockholder ภายในการกู้ยืมเงินบริษัท และเพื่อเพิ่มยืนยันค่า (ดู เช่นกัน สมิธ 1993) พันธสัญญาหนี้แบ่งออกเป็นฝ่ายเสนอพันธสัญญาและพันธสัญญาที่เป็นค่าลบ บริษัทกู้ยืมเงินจะต้องยืนยันพันธสัญญารักษาระดับการระบุของบัญชีตามอัตราส่วน เช่น ขั้นต่ำเงินทุนหมุนเวียนและสนใจความครอบคลุม พันธสัญญาลบจำกัดกิจกรรมทางการเงิน และการลงทุนของบริษัทกู้ยืมเงิน (เช่น จ่ายเงินปันผลและออกหนี้ใหม่) ยกเว้นเงื่อนไขที่ระบุในรูปของ ตัวเลขบัญชีพอใจ พันธสัญญาที่จะรวมเก็บในบริษัท ในการเลิกการออกหุ้นกู้กับของผู้ซื้อเอาพันธสัญญา หรือจำกัดของ set.* โอกาสเนื่องจากเป็นค่าใช้จ่ายให้ละเมิดพันธสัญญาหนี้ และเนื่อง จากพันธสัญญาที่ประกอบด้วยข้อจำกัดใช้บัญชีที่มักกำหนดในแง่ของรายได้ (เช่น เป็นระดับรายได้ไม่จำกัดหรือ เป็นอัตราส่วนของรายได้ค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยสุทธิ), เป็นไปตามที่ผู้จัดการดำเนินการลดการละเมิดข้อจำกัดใช้บัญชีเทคนิคในข้อตกลงเกี่ยวกับหนี้โดยจัดการกำไร การทดสอบนี้คาดเดา เป็นมาตรฐานคิดว่า ประสิทธิภาพการดำเนินงานเป็นไปพร็อกซี่สำหรับการมีอยู่และความใกล้เคียงของข้อจำกัดใช้บัญชี ' บนพื้นฐานของอัสสัมชัญนี้ จะได้รับการเสนอชื่อที่ สิ่งอื่น ๆ กำลังเท่า ใหญ่บริษัทของตราสารหนี้อัตรา ยิ่งผู้บริหารจะรายงานกำไรจากเปลี่ยนในอนาคตระยะเวลารอบระยะเวลาปัจจุบัน และ manipulations ภาพมากขึ้นในการ ' องศาในเวลาการขายสินทรัพย์ ทฤษฏี testable ดังต่อไปนี้ (ตามที่แนะนำสมมติฐานนี้ตราสารหนี้ในการรูปแบบทางเลือก):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัญญาสินเชื่อธุรกิจมักจะมีข้อปฏิบัติทางบัญชีตามที่บรรเทาความขัดแย้งผู้รับ-ถือหุ้นภายใน บริษัท กู้ยืมเงินและจึงเพิ่มมูลค่าบริษัท (ดูเช่น. สมิ ธ 1993) พันธสัญญาหนี้จะแบ่งออกเป็นยืนยันพันธสัญญาและข้อปฏิบัติในเชิงลบ ยืนยันพันธสัญญา บริษัท ต้องมีการกู้ยืมเงินที่จะรักษาระดับอัตราส่วนที่กำหนดตามบัญชีเช่นทุนขั้นต่ำการทำงานและการรายงานข่าวที่น่าสนใจ พันธสัญญาเชิงลบ จำกัด กิจกรรมจัดหาเงินและการลงทุนของบริษัท ในการกู้ยืมเงิน (เช่นการจ่ายเงินปันผลและการออกตราสารหนี้ใหม่) เว้นแต่เงื่อนไขที่ระบุไว้ในแง่ของจำนวนบัญชีที่มีความพึงพอใจ พันธสัญญาที่จะกลายเป็นผลผูกพันเรียกเก็บค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับ บริษัท ทั้งใน renegotiating ออกหุ้นกู้กับผู้ซื้อที่จะลบพันธสัญญาหรือในการจำกัด โอกาสของการตั้งค่า. * เนื่องจากเป็นค่าใช้จ่ายในการละเมิดพันธสัญญาหนี้และตั้งแต่พันธสัญญาที่มีข้อจำกัด ทางบัญชีตามที่จะมีการกำหนดบ่อยในแง่ของรายได้ (เช่นเป็นระดับของกำไรสะสมไม่ จำกัดหรือเป็นอัตราส่วนของรายได้สุทธิดอกเบี้ยค่าใช้จ่าย) ได้เป็นไปตามที่ผู้จัดการทำหน้าที่ในการลดการละเมิดข้อจำกัด ทางเทคนิคของบัญชีที่ใช้ในสัญญาหนี้โดยการจัดการรายได้ เพื่อทดสอบการทำนายนี้มันเป็นมาตรฐานที่จะคิดว่าการใช้ประโยชน์เป็นพร็อกซี่สำหรับการดำรงอยู่และความใกล้ชิดของข้อ จำกัด ทางบัญชีตาม. บนพื้นฐานของสมมติฐานนี้จะได้รับการเสนอว่าสิ่งอื่น ๆ เหมือนกันที่มีขนาดใหญ่อัตราส่วนหนี้สินต่อทุนของบริษัท มีแนวโน้มที่ผู้จัดการจะเปลี่ยนรายได้รับรายงานจากงวดในอนาคตที่จะมีระยะเวลาในปัจจุบันและที่จะมีส่วนร่วมในกิจวัตรมากขึ้น. °ในระยะเวลาการขายสินทรัพย์นี้สมมติฐานหนี้เป็นทุนให้เห็นสมมติฐานทดสอบดังต่อไปนี้(ตามที่ระบุไว้ในรูปแบบทางเลือก):

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัญญาสินเชื่อขององค์กรมักจะมีบัญชีตามพันธสัญญาที่บรรเทา
bondholder ความขัดแย้งภายในบริษัท และผู้ถือหุ้นกู้ บริษัทจึงเพิ่ม
ค่า ( ดูเช่น . สมิธ 1993 ) ซึ่งหนี้ออกเป็นข้อยืนยัน
และข้อลบ ยืนยันพันธสัญญาต้องยืมบริษัท
รักษาระดับบัญชีตามอัตราส่วนที่ระบุไว้ เช่น
เงินทุนหมุนเวียนขั้นต่ำและผลประโยชน์ความคุ้มครอง ลบข้อ จำกัด ทางการเงิน และการลงทุนของ บริษัท เงินกู้ยืมกิจกรรม
( เช่น จ่ายเงินปันผล และการออกตราสารหนี้ใหม่ ) นอกจากเงื่อนไขที่ระบุในแง่ของตัวเลขทางบัญชีจะพอใจ พันธสัญญาว่า จะเรียกเก็บค่าใช้จ่ายในบริษัท
ผูกให้ไปเจรจาปัญหาพันธบัตรกับผู้ซื้อ
เอากติกาหรือในการตั้งค่าของโอกาส . * เพราะมันแพง
ละเมิดพันธสัญญาซึ่งประกอบด้วยบัญชีหนี้ และเนื่องจากตามข้อจำกัดที่กำหนด
อยู่บ่อย ๆ ในแง่ของรายได้ เช่น เป็นระดับกำไรสะสมไม่จำกัด
หรืออัตราส่วนของรายได้ต่อดอกเบี้ยจ่าย ) มันเป็นไปตามที่ผู้จัดการ ทำ

ลดการละเมิดทางเทคนิคของบัญชีตามข้อ จำกัด ในข้อตกลงหนี้โดย
การจัดการรายได้ ทดสอบการทำนายนี้เป็นมาตรฐานที่คิดว่าธุรกิจ
พร็อกซี่สำหรับการดำรงอยู่และความใกล้ชิดของการบัญชีตามข้อจำกัด ' บนพื้นฐาน
ของสมมติฐานนี้ก็มีการเสนอว่า เรื่องอื่นๆ เท่าเทียมกัน ขนาดใหญ่ เป็น บริษัท หุ้น อัตราส่วนหนี้
,มีโอกาสมากขึ้นของผู้จัดการจะเปลี่ยนจากรายงานผลประกอบการงวดในอนาคตเพื่อ
ช่วงเวลาปัจจุบันและการมีส่วนร่วมในการตกแต่งมากขึ้น โดยการขายสินทรัพย์
' ในเวลานี้ ส่วนหนี้ที่เสนอสมมติฐานสมมติฐานทดสอบได้ดังต่อไปนี้ ( ระบุ
ในรูปแบบทางเลือก )