Character Types Worksheet 2 Directi

Character Types Worksheet 2

Directions: Read the short story. Pay close attention to the characters. Answer the questions.

"Clean out your desk. You're fired. I want you out of here by the end of the day," Lawrence shouted at Miguel Diaz, a low-level machine operator. "But, Mr. Roberts, sir, may I have two more weeks to find another job? I have kids," responded Miguel with tears in his eyes. Lawrence Roberts laughed, "Yeah, a lot of kids are starving in Asia too, and they aren't getting two more weeks either. End of the day, Me-gail!" Mr. Roberts replied, deliberately mispronouncing Miguel's name. Miguel went to clean out his desk and Lawrence Roberts went to lunch.

While driving to an expensive Italian restaurant in an expensive foreign car, Lawrence did not think much about Miguel. After seeing Miguel eat a bagel on the job earlier in the week, Lawrence assumed that Miguel was lazy and gluttonous. That was all he needed. Lawrence enjoyed firing him, and then he thought to move on with his life. That was before he looked to the right to make a turn and noticed his dead brother sitting in the seat beside him.

"Ahhhhhh!" Lawrence screamed as the spectral form of his brother floated in the passenger side with his seatbelt ironically pulled over his chest. Lawrence swerved through the oncoming traffic, narrowly avoiding a collision with an SUV. He parked on the front lawn of a tanning booth parlor and jumped out. Lawrence continued screaming as he ran from the car, but the form pursued him. "Laaaaawrence, I'm still faster than you," the ghost brother said as he overtook Lawrence. Lawrence, out of breath, stopped and put his hands on his knees.

"OK, you win. What do you want? You want to shame me for not visiting you when you were sick. OK, I feel bad. I'm sorry. Is that what you want?" The ghost laughed, "No Lawrence, you fool. You are in a position to bring good to the world, and you are only bringing pain and sadness. Do you remember that man that you fired today?" Lawrence had to think. "Yes, Miguel Diaz. The man is lazy. All he does is sit around and eat," Lawrence said dismissively. His brother attempted to slap the back of his head but his hand passed through him. Lawrence felt an eerie chill. "Lawrence, you buffoon, that man was working through his lunch break, covering for someone else on a day that he wasn't even supposed to work. He's the hardest worker in the plant." Lawrence thought about it for a second and returned, "Well, whatever. What's done is done. He'll find another job." His brother grabbed Lawrence by the shoulders and they faded into an ethereal mist.


When Lawrence and his brother reappeared, they were inside of Miguel Diaz's home. He and his wife were sobbing at the table. "I worked so hard for that man. I put love into everything that I did, and he cast me out like a sock with a hole in it," Miguel confided in his wife. Lawrence was afraid to step out of the pantry. His ghostly brother told him, "Don't worry, Lawrence. They can't see or hear you. I want to show you something." The ghost took him to the top of the stairs where Miguel's three children were secretly listening to their parents. The oldest child had his arm around the middle child, who was quietly sobbing. The youngest child was holding his piggy bank. "That's what I wanted to show you, Lawrence," said the spirit. "He reminds me of you, Lawrence, he's going to offer that piggy bank to his father. Didn't you do the same thing when our father fell on hard times?"

Lawrence thought back to when he was a child, before his father started the successful factory, when his father had been laid off from his job. A twinkle appeared in Lawrence's eyes and his cold heart cracked. His brother grabbed him by the shoulders again and they faded away through time and space together.

When Lawrence reappeared, he was alone in his expensive luxury car in the parking lot of an expensive Italian restaurant. He heard the voice of his brother pass through the air, "It's not toooooo late�" and Lawrence started up the car. He raced back to the plant and caught Miguel just as he was about to drive out of the parking lot. Lawrence fish tailed his car around and blocked Miguel in his spot.

"Miguel, I'm sorry," Lawrence shouted as he ran at Miguel's car. "This plant needs people like you. People like you made this plant. This plant can only continue with people like you." Miguel looked suspiciously at the rich old man as he stuck his head in Miguel's passenger side window. "You hurt me, Mr. Roberts, but I do need this job." Lawrence smiled broadly. "Not as much as we need you, Miguel. How about we give you a promotion and double your salary?" Miguel put the car in park and turned off the ignition.

Three months later the plant was operating with greater efficiency and making more money than it ever had. Lawrence and Miguel bonded over lunch at a fancy Italian restaurant. They clinked their glasses together as they

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชนิดอักขระแผ่น 2 วิธีใช้: อ่านเรื่องสั้น ใส่ใจกับตัวละคร ตอบคำถาม "ล้างโต๊ะ คุณกำลังยิง ไม่ต้องการออกจากที่นี่ในตอนท้ายของวัน ลอว์เรนซ์ตะโกนที่มิเกลดิแอซ ตัวดำเนินการเครื่องระดับต่ำ "แต่ นายโรเบิร์ต รัก อาจมีสองสัปดาห์ขึ้นจะหางานอื่นหรือไม่ มี ตอบมิเกล ด้วยน้ำตาในดวงตาของเขา หัวเราะ โรเบิร์ตลอเรนซ์ "ใช่ จำนวนมากของเด็กหิวโหยในเอเชียเกินไป และพวกเขาไม่ได้รับสองสัปดาห์เพิ่มเติมอย่างใดอย่างหนึ่ง สิ้นวัน ฉัน gail ! " นายโรเบิร์ตตอบ จงใจ mispronouncing ชื่อมิเกล มิเกลไปล้างโต๊ะของเขา และโรเบิร์ตลอเรนซ์ไปจากอาหารกลางวัน ขณะขับรถไปอาหารราคาแพงในต่างประเทศรถราคาแพง ลอว์เรนซ์ไม่คิดมากเกี่ยวกับมิเกล หลังจากเห็นมิเกลที่กินเบเกิลที่งานก่อนหน้านี้ในสัปดาห์ ลอว์เรนซ์สันนิษฐานว่า มิเกลเป็นขี้เกียจ และกิน นั่นคือสิ่งเขาต้องการ ลอว์เรนซ์สุขยิงเขา และจากนั้น เขาคิดว่า จะย้ายไปอยู่กับชีวิตของเขา ที่ก่อนเขาดูที่ด้านขวาเพื่อให้เลี้ยว และสังเกตเห็นน้องชายตายแล้วนั่งในนั่งอยู่ข้างเขา "Ahhhhhh" ลอว์เรนซ์กรีดร้องเป็นแบบสเปกตรัมของพี่ลอยด้านผู้โดยสารพร้อมเข็มขัดนิรภัยเขาแดกดันดึงหน้าอกของเขา ลอว์เรนซ์พอผ่านจราจร หลีกเลี่ยงการชนกับตัวหวุดหวิด เขาจอดอยู่บนสนามหญ้าด้านหน้าของร้านบูธการฟอกหนัง และกระโดดออก ลอว์เรนซ์ยังคงกรีดร้องได้วิ่งจากรถ แต่แบบฟอร์มติดตามเขา Laaaaawrence ฉันยังคงเร็วกว่าคุณ ผีพี่ชายกล่าวว่า เขา overtook ลอว์เรนซ์ ลอว์เรนซ์ หายใจลำบาก หยุด และใส่มือของเขาบนหัวเข่าของเขา "ตกลง คุณชนะ คุณต้องการอะไร คุณต้องอับอายผมไม่ไปเมื่อคุณป่วย ตกลง ฉันรู้สึกไม่ดี ขอโทษ คือที่สิ่งที่คุณต้องการ ผีหัวเราะ "ลอว์เรนซ์ไม่ คุณหลอก คุณอยู่ในตำแหน่งที่จะนำความดีไปทั่วโลก และคุณเท่านั้นจะนำความเจ็บปวดและความโศกเศร้า คุณจำผู้ชายคนนั้นที่คุณยิงวันนี้" ลอว์เรนซ์คิดได้ "ใช่ มิเกลดิแอ คนขี้เกียจ สิ่งที่เขาทำคือนั่งรอบ และกิน ลอว์เรนซ์กล่าว dismissively พี่ชายของเขาพยายามตบหลังศีรษะของเขาแต่มือของเขาผ่านมาทางเขา ลอว์เรนซ์รู้สึกเย็นน่าขนลุก "ลอว์เรนซ์ คุณตลก ที่คนทำงานผ่านของเขาทานอาหารกลางวัน ครอบคลุมสำหรับคนอื่นในวันที่เขาไม่ควรแม้แต่จะทำงาน เขาเป็นผู้ปฏิบัติงานที่ยากที่สุดในโรงงาน" คิดเกี่ยวกับมันเป็นครั้งที่สอง และ กลับ, "ดี สิ่งนี้ สิ่งที่จะทำแล้ว เขาจะหางานอื่น" พี่ชายของเขาคว้าลอว์เรนซ์ โดยไหล่ และจะค่อย ๆ ลดลงเป็นละอองไม่มีตัวตน เมื่อลอว์เรนซ์และพี่ชายของเขากลับมา พวกเขาได้ภายในบ้านมิดิแอซ เขาและภรรยาของเขาถูก sobbing ที่โต๊ะ "ฉันทำงานอย่างหนักสำหรับคนที่ ผมใส่ความรักทุกอย่างที่ฉันได้ และเขาโยนฉันออกเช่นถุงมีรูในมัน มิเกลเปิดเผยภรรยาของเขา ลอว์เรนซ์ถูกกลัวที่จะก้าวออกจากห้องครัว เขาน่ากลัวพี่บอกเขา "ไม่ต้องกังวล ลอว์เรนซ์ พวกเขาไม่สามารถเห็น หรือได้ยินเสียงคุณ ฉันต้องการแสดงให้คุณเห็นบางสิ่งบางอย่าง" ผีพาเขาไปยังด้านบนของบันไดที่มิเกลสามคนถูกแอบฟังผู้ปกครอง ลูกคนโตมีแขนของเขารอบเด็กกลาง ผู้ถูก sobbing อย่างเงียบ ๆ ลูกได้จับเขากระปุกออมสิน "นั่นเป็นสิ่งที่ต้องการแสดง ลอว์เรนซ์ กล่าวว่า จิตวิญญาณ "เขานึกถึงคุณ ลอว์เรนซ์ เขาจะมีกระปุกออมสินที่บิดา คุณไม่เหมือนเมื่อบิดาตกยากครั้ง" ลอว์เรนซ์คิดย้อนไปถึงเมื่อเขาเป็นเด็ก ก่อนที่พ่อของเขาเริ่มต้นโรงงานสำเร็จ เมื่อพ่อของเขาได้ถูกปลดออกจากงานของเขา กระพริบตาที่ปรากฏในสายตาของลอว์เรนซ์ และแตกใจเย็น พี่ชายของเขาจับเขา โดยไหล่อีกครั้ง และพวกเขาจางหายไปเวลาผ่านเวลาและพื้นที่เข้าด้วยกัน เมื่อลอว์เรนซ์กลับมา เขาเป็นคนเดียวในรถหรูราคาแพงในจอดรถของร้านอาหารอิตาลีราคาแพง เขาได้ยินเสียงของพี่ชายของเขาผ่านอากาศ "ไม่สายเกินไป" และลอว์เรนซ์เริ่มขึ้นรถ เขาวิ่งกลับไปที่โรงงาน และจับมิเกลเหมือนว่าเขากำลังจะขับรถออกจากลานจอด ลอว์เรนซ์ปลาหางรถรอบ และมิเกลในจุดของเขาถูกบล็อค "มิเกล ฉันขอโทษ ลอว์เรนซ์ตะโกนขณะที่เขาวิ่งไปที่รถของมิเกล "พืชชนิดนี้ต้องการคนเช่นคุณ คนที่ชอบคุณทำโรงงานนี้ พืชชนิดนี้สามารถเพียงต่อกับคนเช่นคุณ" มิเกลมองพิรุธที่คนรวยเขาติดหัวของเขาในหน้าต่างด้านข้างผู้โดยสารมิเกล "คุณทำร้ายฉัน นายโรเบิร์ต แต่ต้องงานนี้" ลอว์เรนซ์ยิ้มกว้าง ๆ "ไม่มากเท่าที่เราต้องการคุณ มิเกล วิธีการเกี่ยวกับเราให้โปรโมชั่น และคู่เงินเดือน" มิเกลใส่รถในสวน และปิดการจุดระเบิดที่3 เดือนต่อมาโรงงานดำเนินงาน มีประสิทธิภาพมากขึ้น และทำเงินได้มากกว่าที่เคยมี ลอว์เรนซ์และมิเกลเคลืบช่วงกลางวันที่ร้านอาหารอิตาลีแฟนซี แว่นตาของพวกเขาเข้าด้วยกันเป็นพวกเขา clinked พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบตัวอักษรแผ่น 2 ทิศทาง: อ่านเรื่องสั้น ให้ความสำคัญกับตัวละคร ตอบคำถาม. "ออกทำความสะอาดโต๊ะทำงานของคุณ. คุณกำลังยิง. ฉันต้องการให้คุณออกจากที่นี่ตอนท้ายของวันที่" ลอว์เรตะโกนใส่มิเกลดิแอซผู้ประกอบการเครื่องในระดับต่ำ " แต่นายโรเบิร์ตครับผมอาจจะมีอีกสองสัปดาห์จะหางานอื่นได้หรือไม่ผมมีเด็ก" มิเกลตอบด้วยน้ำตาในดวงตาของเขา โรเบิร์ตอเรนซ์หัวเราะ "ใช่เด็กจำนวนมากกำลังจะอดตายในเอเชียมากเกินไปและพวกเขาจะไม่ได้รับอีกสองสัปดาห์อย่างใดอย่างหนึ่ง. ตอนท้ายของวัน, Me-เกล!" นายโรเบิร์ตตอบว่าจงใจออกเสียงชื่อของมิเกล มิเกลไปทำความสะอาดออกจากโต๊ะทำงานของเขาและโรเบิร์ตอเรนซ์ไปรับประทานอาหารกลางวัน. ขณะขับรถไปร้านอาหารอิตาเลียนที่มีราคาแพงในรถยนต์ต่างประเทศที่มีราคาแพงอเรนซ์ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับมิเกล หลังจากที่ได้เห็นมิเกลกินเบเกิลในงานก่อนหน้านี้ในสัปดาห์ที่อเรนซ์สันนิษฐานว่ามิเกลก็ขี้เกียจและตะกรุมตะกราม นั่นคือทั้งหมดที่เขาต้องการ อเรนซ์มีความสุขเขายิงและจากนั้นเขาคิดว่าจะย้ายไปอยู่กับชีวิตของเขา นั่นคือก่อนที่เขาจะมองไปทางขวาเพื่อให้เปิดและสังเกตเห็นน้องชายของเขาตายนั่งอยู่ในที่นั่งข้างเขา. "Ahhhhhh!" กรีดร้องอเรนซ์เป็นรูปแบบสเปกตรัมของพี่ชายของเขาลอยในด้านผู้โดยสารด้วยเข็มขัดนิรภัยของเขาแดกดันดึงผ่านหน้าอกของเขา ลอว์เรเลี้ยวผ่านการจราจรแคบ ๆ หลีกเลี่ยงการปะทะกับเอสยูวี เขาจอดอยู่บนสนามหญ้าด้านหน้าของห้องนั่งเล่นฟอกหนังบูธและกระโดดออกมา อเรนซ์ยังคงกรีดร้องขณะที่เขาวิ่งออกมาจากรถ แต่รูปแบบไล่เขา "Laaaaawrence ฉันยังคงเร็วกว่าที่คุณ" น้องชายผีกล่าวว่าในขณะที่เขาแซงอเรนซ์ อเรนซ์ออกจากลมหายใจ, หยุดและเอามือของเขาบนหัวเข่าของเขา. "ตกลงคุณจะชนะ. สิ่งใดที่คุณต้องการ? คุณต้องการที่จะอัปยศฉันไม่ได้เข้ามาเยี่ยมชมคุณเมื่อคุณป่วย. ตกลงฉันรู้สึกไม่ดี. ฉันขอโทษ . นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ?" ผีหัวเราะ "ไม่มีอเรนซ์, คุณหลอก. คุณอยู่ในตำแหน่งที่จะนำความดีให้กับโลกและคุณเป็นเพียงการนำความเจ็บปวดและความโศกเศร้า. คุณจำคนที่คุณยิงในวันนี้?" อเรนซ์ต้องคิด "ใช่มิเกลดิแอซ. ชายคนนั้นเป็นคนขี้เกียจ. ทั้งหมดที่เขาทำก็คือนั่งไปรอบ ๆ และกิน" อเรนซ์กล่าวว่าไม่สนใจ พี่ชายของเขาพยายามที่จะตบด้านหลังของศีรษะของเขา แต่มือของเขาผ่านเขา อเรนซ์รู้สึกเย็นน่าขนลุก "ลอว์เรคุณตลกคนที่ทำงานผ่านพักกลางวันของเขาครอบคลุมสำหรับคนอื่นในวันนั้นเขาไม่ควรแม้กระทั่งการทำงาน. เขาเป็นคนงานที่ยากที่สุดในโรงงาน." อเรนซ์คิดเกี่ยวกับมันเป็นครั้งที่สองและกลับ "ดีสิ่งที่. สิ่งที่ทำจะทำ. เขาจะหางานอื่น." พี่ชายของเขาคว้าอเรนซ์จากไหล่และพวกเขาหายเข้าไปในหมอกไม่มีตัวตน. เมื่ออเรนซ์และน้องชายของเขากลับมาพวกเขาภายในของบ้านของมิเกลบ เขาและภรรยาของเขากำลังร้องไห้ที่โต๊ะ "ผมทำงานอย่างหนักเพื่อที่คนเรา. ฉันใส่ความรักลงไปในทุกอย่างที่ผมทำและเขาโยนฉันออกมาเหมือนถุงเท้าที่มีรูอยู่ในนั้นเป็น" มิเกลเชื่อใจในตัวภรรยาของเขา ลอว์เรกลัวที่จะก้าวออกจากตู้กับข้าว พี่ชายที่น่ากลัวของเขาบอกเขาว่า "ไม่ต้องกังวลอเรนซ์. พวกเขาไม่สามารถมองเห็นหรือได้ยินคุณ. ฉันต้องการที่จะแสดงให้คุณเห็นบางสิ่งบางอย่าง." ผีพาเขาไปที่ด้านบนสุดของบันไดที่มิเกลเด็กทั้งสามคนแอบฟังพ่อแม่ของพวกเขา ลูกคนโตมีแขนของเขาไปรอบ ๆ เด็กกลางที่ถูกอย่างเงียบ ๆ ร้องไห้ ลูกคนเล็กกำลังถือกระปุกออมสินของเขา "นั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะแสดงให้คุณเห็นอเรนซ์" วิญญาณดังกล่าว "เขาทำให้ผมนึกถึงคุณอเรนซ์เขาจะนำเสนอว่ากระปุกออมสินกับพ่อของเขา. คุณไม่ทำสิ่งเดียวกันเมื่อพ่อของเราลดลงในครั้งยาก?" อเรนซ์คิดว่ากลับไปเมื่อเขาเป็นเด็กก่อนที่พ่อของเขา เริ่มต้นจากโรงงานที่ประสบความสำเร็จเมื่อพ่อของเขาได้รับการปลดออกจากงานของเขา กระพริบตาปรากฏในสายตาอเรนซ์และหัวใจเย็นของเขาแตก พี่ชายของเขาคว้าตัวเขาจากไหล่อีกครั้งและพวกเขาจางหายไปผ่านเวลาและพื้นที่ร่วมกัน. เมื่ออเรนซ์กลับมาเขาเป็นคนเดียวในรถหรูราคาแพงของเขาในลานจอดรถของร้านอาหารอิตาเลียนที่มีราคาแพง เขาได้ยินเสียงของพี่ชายของเขาผ่านอากาศ "มันยังไม่สาย toooooo" และอเรนซ์เริ่มต้นขึ้นรถ เขาวิ่งกลับไปที่โรงงานและจับมิเกลเช่นเดียวกับที่เขากำลังจะขับรถออกจากที่จอดรถ ปลาอเรนซ์เทลด์รถของเขาไปรอบ ๆ และมิเกลที่ถูกปิดกั้นในจุดของเขา. "มิเกล, ฉันขอโทษ" อเรนซ์ตะโกนขณะที่เขาวิ่งไปที่รถของมิเกล "โรงงานแห่งนี้ต้องการคนที่ชอบคุณ. คนที่ชอบคุณทำโรงงานนี้. โรงงานแห่งนี้จะสามารถดำเนินการกับคนที่ชอบคุณ." มิเกลดูหวาดระแวงที่ชายชราคนหนึ่งที่อุดมไปด้วยในขณะที่เขาติดอยู่ในหัวของเขาในหน้าต่างด้านข้างของมิเกลผู้โดยสาร "คุณทำให้ฉันเจ็บนายโรเบิร์ต แต่ฉันจะต้องงานนี้". อเรนซ์ยิ้มกว้าง "ไม่มากเท่าที่เราต้องการให้คุณมิเกล. วิธีการเกี่ยวกับเราให้โปรโมชั่นและดับเบิลเงินเดือนของคุณ?" มิเกลใส่รถในสวนสาธารณะและปิดการเผาไหม้. สามเดือนต่อมาโรงงานถูกดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและทำเงินได้มากขึ้นกว่าที่เคยมีมา และมิเกลอเรนซ์ผูกมัดมากกว่ารับประทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารอิตาเลียนแฟนซี พวกเขา clinked แว่นตาของพวกเขากันที่พวกเขา