This was the first time that Tang F

This was the first time that Tang Feng was dining alone with Lu Tian Chen. Xiao Yu was obviously his manager, but she had been sent away by Lu Tian Chen. When he thought back on how eagerly Xiao Yu did Lu Tian Chen’s bidding and abandoned him, Tang Feng couldn’t help but want to give Xiao Yu a few good knocks on her head. Stupid little puppy!

The car stopped outside a restaurant’s door. Lu Tian Chen tossed his car keys to the valet; Tang Feng followed after him. When they stepped inside the restaurant, the headwaiter walked over and warmly greeted them. It appeared that Lu Tian Chen was a regular at this restaurant. It was made evident when the headwaiter looked at Tang Feng with a surprised expression. Tang Feng knew that he wasn’t the person who often accompanied Lu Tian Chen for a meal here.

Who was it then? Ge Chen?

“President Lu, should we serve the same dishes as before?” Inside the private room, the headwaiter quietly asked, occasionally glancing over at Tang Feng.

Lu Tian Chen opened his mouth slightly, but then looked over at Tang Feng. He handed the menu over to the latter, “You can order whatever you want to eat.”

Tang Feng didn’t hold back: he flipped open the menu and selected a few pricey dishes that suited his tastes. It didn’t matter if the dishes didn’t suit his appetite, what was important was that they were expensive. It was rare for President Lu to invite him out to eat; he had to make sure the other didn’t lose face.

“Just serve what he ordered.” Lu Tian Chen didn’t even bat an eye at the prices.

“Yes, please wait for a moment.” The headwaiter left the room quickly, closing the door behind him, making sure it was unlocked.

This time, Tang Feng was smarter. With people like Lu Tian Chen, he didn’t need to take the initiative and start a conversation. The more he spoke, the easier it would be for the other to catch his weaknesses and inconsistencies. Therefore, Tang Feng lowered his head and silently drank his juice. If one had to compare who was better at enduring this sort of awkward silence, Tang Feng was sure he wouldn’t lose.

People who had died once would naturally become more thick-skinned. In his new “stolen” life, there was no need for him to consider other people’s feelings or opinions.

Minutes and seconds passed, but the room remained quiet. Even when the headwaiter came in with others to serve the dishes, the two of them were still each doing their own thing: drinking juice, reading magazines, or playing with their phones.

“Please take your time and enjoy.” The food had all been served. The headwaiter bowed slightly and left, this time making sure the door was locked. Before closing the door, the headwaiter tossed one last flirty glance at Tang Feng. As he accidentally looked up and met the waiter’s eyes, Tang Feng was so startled that he almost choked on his juice.

“Drink slower.” Lu Tian Chen lifted his eyes slightly, and handed over a tissue.

“Thank you.” Tang Feng accepted the tissue. He turned aside and lowered his head to wipe away the juice clinging to the corners of his mouth. How embarrassing.

“Not only did your personality change, your manners have even become elegant.” Lu Tian Chen’s face was expressionless. He picked up his knife and fork and started cutting the piece of tender beef on his plate. The whole time, he cast not one glance at Tang Feng.

“Thanks for President Lu’s compliments.” Different situations called for different measures. The less he spoke, the fewer holes he would expose.

“Before, you chattered a lot when you were with me.” The president acted as if he had said those words thoughtlessly, but it was a deliberate move.

“Does President Lu miss my past self?” Feeling hungry, Tang Feng picked up his chopsticks and started eating. Although he had grown up abroad, he had still liked Chinese cuisine the best. His favorite had been Sichuan hot pot and it was a love that he still could not give up. If it hadn’t been for the doctor telling him that he couldn’t eat this and that, he would have had hot pot every day.

“No, I like your current self better.” Lu Tian Chen said naturally.

“Thanks for President Lu’s appreciation.” Tang Feng replied in a business-like tone. However, the words didn’t feel stiff when they came out of his mouth; instead they were slightly humorous.

Lu Tian Chen swallowed his mouthful of beef. He narrowed his eyes when he saw plate after plate of spicy dishes arranged before Tang Feng. He lowered his head and continued eating his lightly flavored food. “I came to find you today because I have some good news for you.”

“Are you going to give me a pay raise?” Tang Feng smiled and said.

“Something like that,” Lu Tian Chen replied, looking on as the other ate a piece of spicy beef. Tang Feng’s eyes fluttered close in satisfaction at the flavor, which he washed down with a drink of water. Lu Tian Chen continued speaking, “Director Li Wei decided to use you for his new movie.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้เป็นครั้งแรกที่ถังเฟิงถูกรับประทานคนเดียวกับ Lu Tian Chen Xiao Yu ก็เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการ แต่เธอได้ถูกส่งออกไป โดย Lu Tian Chen เมื่อเขาคิดว่า กลับมาวิธีรับ Xiao Yu ไม่ได้ประมูลของเฉิน Tian Lu และทิ้งเขา ฮถังไม่สามารถช่วย แต่อยากให้ Xiao Yu กี่ดีแรงกระแทกบนหัวของเธอ ลูกสุนัขน้อยโง่รถหยุดอยู่นอกประตูของร้านอาหาร Lu Tian Chen โยนกุญแจรถของเขาให้บริการ ถังฮตามหลังเขา เมื่อพวกเขาก้าวภายในร้าน headwaiter ที่เดินผ่าน และอย่างอบอุ่นพวกเขา มันปรากฏว่า Lu Tian Chen เป็นปกติที่ร้านนี้ มันทำเห็นได้ชัดเมื่อ headwaiter ที่มองถังเฟิงด้วยความประหลาดใจ เฟิงทังรู้ว่า ไม่ได้เป็นบุคคลที่มักมาพร้อมกับ Lu Tian Chen สำหรับอาหารที่นี่ใครคือมันแล้ว Ge เฉิน"ประธาน Lu ควรเราใช้อาหารเดียวกันเป็นก่อน" ภายในห้องส่วนตัว headwaiter เงียบ ๆ ถาม บางสวยที่ถังฮLu Tian Chen เปิดปากของเขาเล็กน้อย แต่ก็ มองไปที่ถังฮ เขามอบเมนูไปให้หลัง "คุณสามารถสั่งต้องการกิน"ถังเฟิงไม่ได้ถือกลับ: เขาพลิกเปิดเมนู และเลือกอาหารแพ่งกี่ที่เหมาะกับรสนิยมของเขา มันไม่สำคัญว่าถ้าอาหารไม่เหมาะสมกับความอยากของเขา อะไรคือสิ่งที่สำคัญคือ ว่า พวกเขามีราคาแพง ก็ยากลูประธานเชิญเขาออกมากิน เขาต้องการตรวจสอบให้แน่ใจว่าอื่น ๆ ไม่เสียหน้า“Just serve what he ordered.” Lu Tian Chen didn’t even bat an eye at the prices.“Yes, please wait for a moment.” The headwaiter left the room quickly, closing the door behind him, making sure it was unlocked.This time, Tang Feng was smarter. With people like Lu Tian Chen, he didn’t need to take the initiative and start a conversation. The more he spoke, the easier it would be for the other to catch his weaknesses and inconsistencies. Therefore, Tang Feng lowered his head and silently drank his juice. If one had to compare who was better at enduring this sort of awkward silence, Tang Feng was sure he wouldn’t lose.People who had died once would naturally become more thick-skinned. In his new “stolen” life, there was no need for him to consider other people’s feelings or opinions.Minutes and seconds passed, but the room remained quiet. Even when the headwaiter came in with others to serve the dishes, the two of them were still each doing their own thing: drinking juice, reading magazines, or playing with their phones.“Please take your time and enjoy.” The food had all been served. The headwaiter bowed slightly and left, this time making sure the door was locked. Before closing the door, the headwaiter tossed one last flirty glance at Tang Feng. As he accidentally looked up and met the waiter’s eyes, Tang Feng was so startled that he almost choked on his juice."ดื่มช้า" Lu Tian Chen ยกตาเล็กน้อย และมอบเป็นเนื้อเยื่อ"ขอบคุณค่ะ" ถังเฟิงยอมรับเนื้อเยื่อ เขาเปิดกัน และศีรษะของเขาเพื่อเช็ดน้ำที่ยึดมั่นกับมุมปากของเขาลดลง วิธีอาย"ไม่เพียงแต่ไม่ได้เปลี่ยนบุคลิกของคุณ มารยาทของคุณแม้จะเป็นสง่างาม" ใบหน้าของเฉิน Tian Lu ถูก expressionless เขาหยิบมีดและส้อม และเริ่มตัดชิ้นส่วนของเนื้อเงินบนจานของเขา เวลาทั้งหมด เขาหล่อไม่ชำเลืองที่ถังฮ"ขอบคุณสำหรับคำชมประธาน Lu" สถานการณ์ต่าง ๆ เรียกว่าสำหรับมาตรการต่าง ๆ พูดเขาน้อย หลุมน้อยกว่าเขาจะเปิดเผย"ก่อน คุณ chattered มากเมื่อคุณอยู่กับฉัน" ประธานทำหน้าที่เป็นถ้าเขาได้กล่าวว่า คำเหล่านั้น thoughtlessly แต่มันก็มีเจตนาย้าย"ไม่ประธาน Lu พลาดตัวเองที่ผ่านมาของฉัน" รู้สึกหิว ฮถังรับเขาตะเกียบ และเริ่มรับประทาน ถึงแม้ว่าเขาเติบโตขึ้นในต่างประเทศ เขามียังชอบอาหารจีนดีที่สุด เขาชื่นชอบได้รับหม้อไฟเสฉวน และมันเป็นความรักที่เขายังไม่ช่วยค่า ถ้ามันไม่ได้รับ แพทย์บอกเขาว่า เขาไม่กินเขาจะมีหม้อทุกวัน"ไม่มี ผมชอบของตนเองปัจจุบันดีขึ้น" Lu Tian เฉินกล่าวว่า ตามธรรมชาติ"ขอบคุณสำหรับความชื่นชมประธาน Lu" ถังฮกล่าวในเสียงที่ชอบ อย่างไรก็ตาม ทำให้คำว่าไม่ได้รู้สึกแข็งเมื่อพวกเขาออกมาจากปากของเขา แต่ พวกเขามีอารมณ์ขันเล็กน้อยLu Tian Chen swallowed his mouthful of beef. He narrowed his eyes when he saw plate after plate of spicy dishes arranged before Tang Feng. He lowered his head and continued eating his lightly flavored food. “I came to find you today because I have some good news for you.”“Are you going to give me a pay raise?” Tang Feng smiled and said.“Something like that,” Lu Tian Chen replied, looking on as the other ate a piece of spicy beef. Tang Feng’s eyes fluttered close in satisfaction at the flavor, which he washed down with a drink of water. Lu Tian Chen continued speaking, “Director Li Wei decided to use you for his new movie.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้รับการตั้งฮรับประทานอาหารคนเดียวกับลูเทียนเฉิน Xiao Yu เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการของเขา แต่เธอได้ถูกส่งออกไปโดยลูเทียนเฉิน เมื่อเขาคิดว่ากลับมาเกี่ยวกับวิธีการกระหาย Xiao Yu ได้เสนอราคา Lu เทียนเฉินและถูกทอดทิ้งเขา Tang ฮไม่สามารถช่วย แต่ต้องการที่จะให้ Xiao Yu เคาะดีไม่กี่บนศีรษะของเธอ ลูกหมาน้อยโง่! รถหยุดนอกประตูของร้านอาหาร ลูเทียนเฉินโยนกุญแจรถของเขาที่จะนำรถไปจอด; Tang ฮตามหลังเขา เมื่อพวกเขาก้าวภายในร้านอาหาร headwaiter เดินมากกว่าและได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นพวกเขา ก็ปรากฏว่าลูเทียนเฉินเป็นประจำที่ร้านอาหารนี้ มันถูกสร้างขึ้นเห็นได้ชัดเมื่อ headwaiter มองที่ Tang ฮด้วยสีหน้าแปลกใจ Tang ฮรู้ว่าเขาไม่ได้เป็นคนที่มักจะมาพร้อม Lu เทียนเฉินสำหรับการทานอาหารที่นี่. ใครคือมันแล้ว? จีอีเฉิน? "ประธาน Lu เราควรจะให้บริการอาหารเช่นเดียวกับก่อน?" ภายในห้องพักส่วนตัว headwaiter ถามอย่างเงียบ ๆ เป็นครั้งคราววินาศภัยมากกว่าที่ Tang ฮ. ลูเทียนเฉินเปิดปากของเขาเล็กน้อย แต่แล้วมองไปที่ถังฮ เขามอบเมนูไปหลัง "คุณสามารถสั่งซื้อสิ่งที่คุณต้องการที่จะกิน." Tang ฮไม่ได้ถือกลับเขาพลิกเปิดเมนูและเลือกอาหารแพ่งไม่กี่คนที่เหมาะกับรสนิยมของเขา มันไม่ได้สำคัญว่าถ้าอาหารไม่เหมาะกับความอยากอาหารของเขาสิ่งที่สำคัญคือการที่พวกเขามีราคาแพง มันเป็นเรื่องยากสำหรับประธานาธิบดีลูชวนเขาออกไปกิน; เขาจะต้องให้แน่ใจว่าคนอื่น ๆ ไม่ได้สูญเสียใบหน้า. "เพียงแค่ทำหน้าที่ในสิ่งที่เขาได้รับคำสั่ง." ลูเทียนเฉินไม่ได้แม้กระทั่งค้างคาวตาในราคาที่. "ใช่โปรดรอสักครู่." การ headwaiter ออกจากห้องไป ได้อย่างรวดเร็วปิดประตูหลังเขาทำให้แน่ใจว่ามันจะถูกปลดล็อค. เวลานี้ฮถังเป็นอย่างชาญฉลาด กับคนที่ชอบลูเทียนเฉินเขาไม่ได้ต้องการที่จะใช้ความคิดริเริ่มและเริ่มต้นการสนทนา ยิ่งเขาพูดได้ง่ายขึ้นก็จะให้คนอื่น ๆ ที่จะจับจุดอ่อนและความไม่สอดคล้องกันของเขา ดังนั้น Tang ฮลดลงหัวของเขาและเงียบดื่มน้ำผลไม้ของเขา หากหนึ่งมีการเปรียบเทียบที่ดีที่ยั่งยืนการเรียงลำดับของความเงียบที่น่าอึดอัดใจนี้ Tang ฮแน่ใจว่าเขาจะไม่เสีย. คนที่เสียชีวิตในครั้งเดียวตามธรรมชาติจะกลายเป็นอลัชชีเพิ่มเติม ในใหม่ของเขา "ขโมย" ชีวิตมีความจำเป็นสำหรับเขาที่จะต้องพิจารณาความรู้สึกของคนอื่น ๆ หรือความคิดเห็น. ไม่มีนาทีและวินาทีผ่านไป แต่ยังคงอยู่ในห้องที่เงียบสงบ แม้เมื่อ headwaiter มากับคนอื่น ๆ ที่จะให้บริการอาหารที่สองของพวกเขาก็ยังคงทำแต่ละสิ่งที่ตัวเอง:. ดื่มน้ำผลไม้, การอ่านนิตยสารหรือเล่นกับโทรศัพท์ของพวกเขา"โปรดใช้เวลาของคุณและเพลิดเพลินไปกับ." อาหารที่มีทั้งหมด รับการบริการ headwaiter โค้งคำนับเล็กน้อยและซ้ายคราวนี้ทำให้แน่ใจว่าประตูถูกล็อค ก่อนที่จะปิดประตู headwaiter โยนหนึ่งอย่างรวดเร็วก่อนที่ flirty Tang ฮ ในขณะที่เขาตั้งใจเงยหน้าขึ้นและได้พบกับตาบริกรของถังฮก็ตกใจว่าเขาเกือบสำลักน้ำผลไม้ของเขา. "ดื่มช้าลง." ลูเทียนเฉินเงยหน้าขึ้นเขาเล็กน้อยและส่งมอบเนื้อเยื่อ. "ขอบคุณ." Tang ฮ ได้รับการยอมรับเนื้อเยื่อ เขาหันไปและลดลงหัวของเขาเพื่อเช็ดน้ำยึดติดกับมุมปากของเขา วิธีที่น่าอาย. "ไม่เพียง แต่การเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพของคุณมารยาทของคุณได้กลายเป็นที่สง่างาม." ใบหน้าของลูเทียนเฉินเป็นอารมณ์ เขาหยิบมีดและส้อมเขาและเริ่มตัดชิ้นส่วนของเนื้อซื้อในจานของเขา ตลอดเวลาเขาหล่อไม่ได้เป็นหนึ่งเหลือบ Tang ฮ. "ขอบคุณสำหรับคำชมเชยประธานาธิบดีลู." สถานการณ์ที่แตกต่างเรียกร้องให้มีมาตรการที่แตกต่างกัน น้อยกว่าที่เขาพูด, หลุมน้อยเขาจะเปิดเผย. "ก่อนที่คุณ chattered มากเมื่อคุณอยู่กับฉัน." ประธานทำหน้าที่เป็นถ้าเขาได้กล่าวว่าคำพูดเหล่านั้นลอยๆ แต่มันเป็นไปโดยเจตนา. "ไม่ประธานาธิบดีลูมิส ตัวเองที่ผ่านมาของฉัน "รู้สึกหิวรสฮหยิบขึ้นเขาตะเกียบและเริ่มกิน แม้ว่าเขาจะเติบโตขึ้นมาในต่างประเทศเขาก็ยังชอบอาหารจีนที่ดีที่สุด ที่ชื่นชอบของเขาได้รับกระติกน้ำร้อนเสฉวนและมันก็เป็นความรักที่เขายังไม่สามารถให้ขึ้น ถ้ามันไม่ได้รับสำหรับแพทย์บอกว่าเขาไม่สามารถกินนี้และว่าเขาจะมีกระติกน้ำร้อนทุกวัน. "ไม่ฉันชอบตัวเองในปัจจุบันของคุณดีกว่า." ลูเทียนเฉินกล่าวว่าตามธรรมชาติ. "ขอบคุณสำหรับ ประธานาธิบดีลูชื่นชม. "Tang ฮตอบด้วยน้ำเสียงธุรกิจเหมือน แต่คำพูดไม่ได้รู้สึกแข็งเมื่อพวกเขาออกมาจากปากของเขา แต่พวกเขามีอารมณ์ขันเล็กน้อย. ลูเทียนเฉินกลืนกินคำหนึ่งของเขาของเนื้อ เขาหรี่ตาของเขาเมื่อเขาเห็นแผ่นหลังจานของอาหารรสเผ็ดจัดก่อน Tang ฮ เขาลดลงหัวของเขาและยังคงกินอาหารรสเบา ๆ ของเขา "ผมมาหาคุณในวันนี้เพราะฉันมีบางข่าวที่ดีสำหรับคุณ." "คุณจะให้ฉันจ่ายเงินเพิ่ม?" Tang ฮยิ้มและกล่าวว่า. "อะไรบางอย่างเช่นนั้น" ลูเทียนเฉินตอบว่ามองในฐานะผู้ อื่น ๆ กินชิ้นส่วนของเนื้อวัวรสเผ็ด ตา Tang ฮเบาโผบินใกล้ในความพึงพอใจในรสชาติซึ่งเขาล้างลงด้วยดื่มน้ำ ลูเทียนเฉินยังคงพูด "ผู้อำนวยการหลี่เว่ยตัดสินใจที่จะใช้สำหรับภาพยนตร์เรื่องใหม่ของเขา."