Sample Othello Essay “Heaven Is My

Sample Othello Essay

“Heaven Is My Judge”: Literary Devices in Othello

William Shakespeare's classic drama Othello centers around the two conflicting characters of scheming, manipulative Iago and the honorable, but often times faithless Othello. Despite the fact that these men are completely opposite in character, Iago commands such persuasive powers that he literally starts to affect Othello’s thinking, altering the figures of speech he uses and his perceptions of those close to him. Both Othello and Iago use many of the same literary devices and much of the same figurative language to express not only their opinions of those around them, but also their general conceptions of the workings of the universe on a more spiritual level.

Act I of Othello closes with Iago giving a soliloquy introducing his plan to make Othello lose faith in his wife. This speech reveals Iago to have an incredibly materialistic and conceited nature, as he reduces everyone mentioned to an object easily capable of manipulation. Roderigo becomes Iago's purse, Cassio is simply a handsome, noble man who can be used to make Othello jealous, and Othello himself is “As tenderly [led] by the nose/ As asses are” (1163). Even Iago's own wife, Emilia, is referred to as Iago's “office,” an item that he has earned, rather than a woman he has vowed to love. He concludes this speech by saying “Hell and night/ Must bring this monstrous birth to the world's light,” comparing Othello and Desdemona's marriage to a “monster birth,” while equating himself and his deceptions to Satan. Iago continuously makes comments about how hell is superior to heaven. In a later soliloquy near the end of Act II, Iago continues to relate the people he is manipulating to objects, this time also comparing the entire scenario to a game in which he plays the villain and Othello is a prize to be won. Iago mocks himself and his feigned innocence in this speech, exclaiming “Divinity of hell!/ When devils will the blackest sins put on/ They do suggest at first with heavenly shows,/ As I do now” (1180). Iago hates that he must play an innocent underling in his own plot, but at the same time he realizes that the easiest method to achieve his goals is to hide his true intentions under a cloak of innocence.

Othello's soliloquy in Act V, before he kills Desdemona, bears many parallels to the speeches made by Iago throughout the play. Othello, like Iago, objectifies Desdemona several times, first refusing to spill her blood, for fear of ruining her “smooth as monumental alabaster” skin. He then says “Put out the light, and then put out the light” (1124), trying to give himself the resolve to literally extinguish the room's light before figuratively extinguishing Desdemona's life. This comparison of Desdemona to an extinguishable candle, rather than granting conviction, serves to stay further action briefly while he fully considers the analogy. He muses that if he extinguishes a candle, he can always light it again, while if he “extinguishes” his wife, here compared to some object of intricate design, nothing can bring her life back. When Othello finishes the candle analogy, he repeats the same idea, this time comparing Desdemona to a rose that, once plucked, can never grow again. This speech is concluded with the very Iago-like statement “this sorrow's heavenly,/ It strikes where it doth love” (1125). Othello believes he is doing the right thing by killing his wife because according to his Christian beliefs, his God tests those He loves. This is not exactly what Iago was referring to when he mentioned devils putting on “heavenly shows,” but it greatly increases the audience's sense of dramatic irony to know that Othello believes himself to be doing the right thing, even at this late point in the play.

While Othello uses much of Iago’s own figurative language by the end of the play, he does so to achieve different results. Iago degrades every other character by comparing them to objects that can easily be manipulated, while Othello, when he dehumanizes people, somehow makes them out to be more than human. Likewise, when Iago makes reference to heaven and hell, he always describes how hell comes out on top. Othello, on the other hand, knows that heaven represents all that is good and right on Earth and so eventually throws himself at the mercy of his God, making him the tragic hero of the play.

Works Cited

Abcarian, Richard, and Marvin Klotz, eds. Literature: The Human Experience. 9th ed. Boston: Bedford/ St. Martin’s, 2006. Print.

Was any part of this sample helpful to you?

Sample Othello Essay
 
“Heaven Is My Judge”: Literary Devices in Othello

William Shakespeare's classic drama Othello centers around the two conflicting characters of scheming, manipulative Iago and the honorable, but often times faithless Othello. Despite the fact that these men are completely opposite in character, Iago commands such persuasive powers that he literally starts to affect Othello’s thinking, altering the figures of speech he uses and his perceptions of those close to him. Both Othello and Iago use many of the same literary devices and much of the same figurative language to express not only their opinions of those around them, but also their general conceptions of the workings of the universe on a more spiritual level.

Act I of Othello closes with Iago giving a soliloquy introducing his plan to make Othello lose faith in his wife. This speech reveals Iago to have an incredibly materialistic and conceited nature, as he reduces everyone mentioned to an object easily capable of manipulation. Roderigo becomes Iago's purse, Cassio is simply a handsome, noble man who can be used to make Othello jealous, and Othello himself is “As tenderly [led] by the nose/ As asses are” (1163). Even Iago's own wife, Emilia, is referred to as Iago's “office,” an item that he has earned, rather than a woman he has vowed to love. He concludes this speech by saying “Hell and night/ Must bring this monstrous birth to the world's light,” comparing Othello and Desdemona's marriage to a “monster birth,” while equating himself and his deceptions to Satan. Iago continuously makes comments about how hell is superior to heaven. In a later soliloquy near the end of Act II, Iago continues to relate the people he is manipulating to objects, this time also comparing the entire scenario to a game in which he plays the villain and Othello is a prize to be won. Iago mocks himself and his feigned innocence in this speech, exclaiming “Divinity of hell!/ When devils will the blackest sins put on/ They do suggest at first with heavenly shows,/ As I do now” (1180). Iago hates that he must play an innocent underling in his own plot, but at the same time he realizes that the easiest method to achieve his goals is to hide his true intentions under a cloak of innocence.

Othello's soliloquy in Act V, before he kills Desdemona, bears many parallels to the speeches made by Iago throughout the play. Othello, like Iago, objectifies Desdemona several times, first refusing to spill her blood, for fear of ruining her “smooth as monumental alabaster” skin. He then says “Put out the light, and then put out the light” (1124), trying to give himself the resolve to literally extinguish the room's light before figuratively extinguishing Desdemona's life. This comparison of Desdemona to an extinguishable candle, rather than granting conviction, serves to stay further action briefly while he fully considers the analogy. He muses that if he extinguishes a candle, he can always light it again, while if he “extinguishes” his wife, here compared to some object of intricate design, nothing can bring her life back. When Othello finishes the candle analogy, he repeats the same idea, this time comparing Desdemona to a rose that, once plucked, can never grow again. This speech is concluded with the very Iago-like statement “this sorrow's heavenly,/ It strikes where it doth love” (1125). Othello believes he is doing the right thing by killing his wife because according to his Christian beliefs, his God tests those He loves. This is not exactly what Iago was referring to when he mentioned devils putting on “heavenly shows,” but it greatly increases the audience's sense of dramatic irony to know that Othello believes himself to be doing the right thing, even at this late point in the play.

While Othello uses much of Iago’s own figurative language by the end of the play, he does so to achieve different results. Iago degrades every other character by comparing them to objects that can easily be manipulated, while Othello, when he dehumanizes people, somehow makes them out to be more than human. Likewise, when Iago makes reference to heaven and hell, he always describes how hell comes out on top. Othello, on the other hand, knows that heaven represents all that is good and right on Earth and so eventually throws himself at the mercy of his God, making him the tragic hero of the play.

Works Cited

Abcarian, Richard, and Marvin Klotz, eds. Literature: The Human Experience. 9th ed. Boston: Bedford/ St. Martin’s, 2006. Print.

Was any part of this sample helpful to you?

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ตัวอย่างเรียงความโอเทลโล "สวรรค์เป็นผู้พิพากษาของฉัน": อุปกรณ์วรรณคดีในโอเทลโลละครคลาสสิกของเชกสเปียร์ William โอเทลโลศูนย์รอบสองขัดตัวของวางแผน ปฏิบัติ Iago และที่น่านับถือ แต่บ่อยครั้งโอเทลโลซื่อสัตย์ ทั้ง ๆ คนเหล่านี้ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงในอักขระ Iago คำสั่งอำนาจดังกล่าว persuasive ว่า เขาอย่างแท้จริงเริ่มต้นมีผลต่อโอเทลโลของความคิด เปลี่ยนแปลงเสียงของตัวเลขที่เขาใช้และเขาเข้าใจผู้ใกล้ชิด โอเทลโลและ Iago ใช้อุปกรณ์วรรณกรรมเดียวกันมากมายและส่วนใหญ่ของภาษาอุปมาเหมือนการแสดงไม่เพียงแต่ความคิดเห็นของคนรอบข้างเหล่านั้น แต่ยัง conceptions ของพวกเขาทั่วไปของงานของจักรวาลในระดับจิตวิญญาณมากขึ้น ทำผมปิดโอเทลโลกับ Iago ให้ soliloquy แนะนำแผนการทำให้เสื่อมศรัทธาภรรยาโอเทลโล คำพูดนี้เผย Iago มีธรรมชาติเป็นอย่างเหลือเชื่อเป็นรูปธรรม และถือตัว ตามเขาลดทุกคนกล่าวถึงวัตถุได้อย่างง่ายดายสามารถจัดการ Roderigo จะ ใส่ของ Iago, Cassio เป็นเพียงหล่อ โนเบิลที่สามารถใช้เพื่อทำให้โอเทลโลอิจฉา และโอเทลโลเอง "เป็นละม่อม [นำ] โดยจมูก/ เป็นประเมินเป็น" (1163) แม้ของ Iago ภรรยา เอมิเลีย ถูกอ้างอิงถึงเป็นของ Iago "สำนัก เขาได้รับ แทนผู้หญิงเขามี vowed รัก เขาสรุปพูด ด้วยการพูด "นรกและคืน / ต้องนำนี้เกิดไบค์แสงโลก, " แต่งงาน "มอนสเตอร์เกิด โอเทลโลและของ Desdemona เปรียบเทียบขณะ equating เองและ deceptions ของเขาให้กับซาตาน Iago อย่างต่อเนื่องทำให้ข้อคิดเห็นเกี่ยวกับว่าจะสวรรค์นรก ใน soliloquy หลังใกล้สิ้นสุดครั้งที่สองพระราชบัญญัติ Iago ยังเกี่ยวข้องประชาชนเขาจะจัดการกับวัตถุ เวลานี้ยัง เปรียบเทียบสถานการณ์ทั้งหมดกับเกมที่เขาเล่นใคร และโอเทลโลเป็นรางวัลได้ Iago mocks ตนเองและความบริสุทธิ์ของเขา feigned ใน exclaiming " Divinity นรก! เมื่อปีศาจจะบาป blackest ใส่ / พวกเขาแนะนำตอนแรกกับแสดงสวรรค์ / ผมทำตอนนี้" (1180) Iago เกลียดที่เขาต้องเล่นสมุนผู้บริสุทธิ์ในพล็อตของเขา แต่ในเวลาเดียวกัน เขาตระหนักว่า วิธีที่ง่ายที่สุดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขาคือการ ซ่อนความตั้งใจจริงของเขาภายใต้เสื้อคลุมของความบริสุทธิ์ Soliloquy ของโอเทลโลในพระราชบัญญัติ V ก่อนที่เขาฆ่า Desdemona หมี parallels หลายไปกล่าวสุนทรพจน์ที่ทำ โดย Iago ตลอดการเล่น โอเทลโล เช่น Iago, objectifies Desdemona หลายครั้ง แรก ปฏิเสธหกเลือดของเธอ for fear of ให้เธอ "เป็นอะลาบาสเทอร์อนุสาวรีย์" ผิว เขาบอกแล้ว "ดับไฟ และดับไฟ" (1124), พยายามที่จะแก้ไขเพื่อดับไฟในห้องก่อน figuratively extinguishing Desdemona ของชีวิตอย่างแท้จริงให้ตัวเอง เปรียบเทียบนี้ของ Desdemona ไปเป็น extinguishable เทียน แทนความเชื่อมั่นให้สิทธิ รองรับการเพิ่มเติมดำเนินการสั้น ๆ ในขณะที่เขาพิจารณาอย่างเต็มเปรียบเทียบ เขา muses ว่า ถ้าเขา extinguishes เทียน เขาสามารถเสมออ่อนได้อีก ในขณะที่ถ้าเขา "extinguishes" ภรรยาของเขา ที่นี่เปรียบเทียบกับวัตถุบางอย่างของการออกแบบที่ซับซ้อน ไม่สามารถนำชีวิตของเธอกลับมา เมื่อโอเทลโลเสร็จเทียบเทียน เขาซ้ำความคิดเดียวกัน เวลานี้เทียบ Desdemona กับดอกกุหลาบที่ ควักครั้ง สามารถไม่เจริญเติบโตอีกด้วย คำพูดนี้จะสรุปกับงบมาก Iago เหมือน "ความเสียใจนี้ของสวรรค์ / นัดที่ doth รัก" (1125) โอเทลโลเชื่อว่า เขาจะทำในสิ่งที่ดี โดยการฆ่าภรรยา เพราะตามความเชื่อของคริสเตียน พระเจ้าทดสอบผู้รัก นี้จะไม่ว่าอะไร Iago ถูกอ้างถึงเมื่อเขากล่าวถึงปีศาจวางลงบน "แสดงสวรรค์" แต่มันเพิ่มความรู้สึกของผู้ชมของ dramatic ประชดรู้ว่า โอเทลโลเชื่อตัวเองจะทำในสิ่งที่ดี แม้แต่จุดนี้สายเล่นอย่างมาก ในขณะที่โอเทลโลใช้ภาษาอุปมาของ Iago มาก โดยเล่น เขาทำเพื่อให้บรรลุผลลัพธ์ที่แตกต่าง Iago เสื่อมทุกอักขระ โดยการเปรียบเทียบกับวัตถุที่สามารถได้อย่างง่ายดายสามารถจัดการ ในขณะที่โอเทลโล เมื่อเขา dehumanizes คน อย่างใดทำให้พวกเขาออกเป็นมนุษย์มากกว่าการ ในทำนองเดียวกัน เมื่ออ้างอิงถึงสวรรค์และนรก Iago เขาเสมออธิบายว่า นรกออกมาด้านบน โอเทลโล ในทางกลับกัน รู้ว่า สวรรค์แทนที่ดี และอยู่บนโลกและในที่สุดพ่นเองที่ความเมตตาของพระเจ้า พระเอกโศกนาฏกรรมของเล่นทำให้เขา อ้างการทำงานAbcarian ริชาร์ด และ Marvin Klotz, eds. วรรณคดี: ประสบการณ์มนุษย์ อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต 9 บอสตัน: กลาสโกว์ / เซนต์มาร์ตินส์ 2006 พิมพ์ส่วนใดส่วนหนึ่งของตัวอย่างนี้เป็นประโยชน์กับคุณ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ตัวอย่าง Othello เรียงความ"สวรรค์เป็นผู้พิพากษาของฉัน": อุปกรณ์วรรณกรรมใน Othello วิลเลียมเชคสเปียละครคลาสสิกของศูนย์ Othello รอบสองตัวละครที่ขัดแย้งกันของอุบาย, เจนนิเฟอร์บิดเบือนและมีเกียรติ แต่บ่อยครั้งไม่น่าไว้วางใจ Othello แม้จะมีความจริงที่ว่าคนเหล่านี้อยู่ตรงข้ามอย่างสมบูรณ์ในตัวละครเจนนิเฟอร์คำสั่งอำนาจโน้มน้าวใจดังกล่าวว่าเขาอย่างแท้จริงเริ่มที่จะส่งผลกระทบต่อความคิดของ Othello, การแก้ไขร่างของเขาใช้คำพูดและการรับรู้ของเขาของผู้ที่ใกล้ชิดกับเขา ทั้ง Othello และเจนนิเฟอร์ใช้เป็นจำนวนมากในอุปกรณ์เดียวกันและวรรณกรรมมากของภาษาที่เป็นรูปเป็นร่างเดียวกันในการแสดงไม่เพียง แต่มีความคิดเห็นของพวกเขาจากคนรอบข้างพวกเขา แต่ยังแนวความคิดทั่วไปของพวกเขาในการทำงานของจักรวาลในระดับจิตวิญญาณมากขึ้น. ทำผมของ Othello ปิดด้วยเจนนิเฟอร์ให้พูดกับตัวเองแนะนำแผนการของเขาที่จะทำให้ Othello สูญเสียความเชื่อในภรรยาของเขา คำพูดนี้แสดงให้เห็นเจนนิเฟอร์จะมีลักษณะอย่างไม่น่าเชื่อเป็นรูปธรรมและหยิ่งในขณะที่เขาลดทุกคนกล่าวถึงกับวัตถุได้อย่างง่ายดายความสามารถในการจัดการ โรเดอริโกกลายเป็นกระเป๋าเงินของเจนนิเฟอร์, Cassio เป็นเพียงรูปหล่อคนมีเกียรติที่สามารถนำมาใช้เพื่อให้ Othello อิจฉาและ Othello ตัวเองคือ "ในฐานะที่เป็นละม่อม [นำ] โดยจมูก / ในฐานะที่เป็นลา" (1163) แม้กระทั่งภรรยาของตัวเองเจนนิเฟอร์ของเอมิเลียจะเรียกว่าเจนนิเฟอร์ "สำนักงาน" รายการที่เขาได้รับมากกว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาได้สาบานว่าจะรัก เขาสรุปคำพูดนี้โดยกล่าวว่า "นรกและ / คืนต้องนำมานี้เกิดมหึมากับแสงของโลก," การเปรียบเทียบการแต่งงาน Othello และ Desdemona ที่จะ "เกิดมอนสเตอร์" ในขณะที่เท่ากันตัวเองและการหลอกลวงของเขากับซาตาน เจนนิเฟอร์อย่างต่อเนื่องทำให้การแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับวิธีการที่ดีกว่านรกไปสวรรค์ ในการพูดคนเดียวต่อมาใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของการกระทำครั้งที่สอง, เจนนิเฟอร์ยังคงเกี่ยวข้องกับคนที่เขามีการจัดการกับวัตถุในครั้งนี้นอกจากนี้ยังมีการเปรียบเทียบสถานการณ์ทั้งหมดที่จะเล่นเกมที่เขาเล่นคนร้ายและ Othello เป็นรางวัลที่จะได้รับรางวัล เจนนิเฟอร์ mocks ตัวเองและความไร้เดียงสาของเขาแกล้งในคำพูดนี้อุทาน "พระเจ้าของนรก! / เมื่อปีศาจจะบาปมืดวางบน / ขอแนะนำให้พวกเขาทำในตอนแรกกับการแสดงสวรรค์ / ขณะที่ผมทำตอนนี้" (1180) เจนนิเฟอร์เกลียดว่าเขาจะต้องเล่นสมุนบริสุทธิ์ในพล็อตของตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ตระหนักว่าวิธีที่ง่ายที่สุดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขาคือการซ่อนความตั้งใจจริงของเขาภายใต้เสื้อคลุมของความไร้เดียงสา. Othello ของคนเดียวในพระราชบัญญัติ V ก่อนที่เขาจะฆ่า Desdemona หมีคล้ายคลึงกันจำนวนมากในการกล่าวสุนทรพจน์ที่ทำโดยเจนนิเฟอร์ตลอดการเล่น Othello เช่นเจนนิเฟอร์ objectifies หลายครั้ง Desdemona แรกปฏิเสธที่จะสาดเลือดของเธอเพราะกลัวการทำลายของเธอ "เรียบเศวตศิลาอนุสาวรีย์ว่า" ผิว จากนั้นเขาก็บอกว่า "ใส่แสงแล้วนำออกไฟ" (1124), พยายามที่จะให้ตัวเองแก้ปัญหาที่แท้จริงดับไฟห้องพักก่อนที่จะเปรียบเปรยดับชีวิต Desdemona ของ เปรียบเทียบ Desdemona เพื่อเทียนสูญพันธุ์นี้มากกว่าการให้ความเชื่อมั่นที่จะอยู่ทำหน้าที่ดำเนินการต่อไปในเวลาสั้น ๆ ในขณะที่เขาอย่างเต็มที่พิจารณาเปรียบเทียบ เขาแรงบันดาลใจว่าถ้าเขาดับเทียนเขามักจะสามารถแสงมันอีกครั้งในขณะที่ถ้าเขา "ดับ" ภรรยาของเขาที่นี่เมื่อเทียบกับเป้าหมายของการออกแบบที่ซับซ้อนบางอย่างไม่มีอะไรที่จะนำชีวิตของเธอกลับมา เมื่อเสร็จสิ้นการเปรียบเทียบ Othello เทียนเขาซ้ำความคิดเดียวกันในครั้งนี้เปรียบเทียบ Desdemona เพื่อกุหลาบที่ดึงออกมาครั้งเดียวไม่สามารถเจริญเติบโตได้อีกครั้ง คำพูดนี้จะสรุปกับเจนนิเฟอร์มากเหมือนคำสั่ง "ของความเศร้าโศกนี้สวรรค์ / มันนัดที่มันทรงรัก" (1125) Othello เชื่อว่าเขาจะทำสิ่งที่ถูกต้องด้วยการฆ่าภรรยาของเขาเพราะตามความเชื่อของคริสเตียนทดสอบพระเจ้าของคนที่เขารัก นี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่เจนนิเฟอร์หมายถึงเมื่อเขากล่าวถึงปีศาจวางบน "แสดงให้เห็นว่าสวรรค์" แต่มันเพิ่มขึ้นอย่างมากความรู้สึกของผู้ชมของการประชดอย่างมากที่จะรู้ว่า Othello เชื่อว่าตัวเองจะทำสิ่งที่ถูกต้องแม้ที่จุดปลายนี้ใน เล่น. ในขณะที่ Othello ใช้มากของภาษาที่เป็นรูปเป็นร่างของเจนนิเฟอร์ในตอนท้ายของการเล่นเขาไม่ดังนั้นเพื่อให้บรรลุผลที่แตกต่างกัน เจนนิเฟอร์ลดทุกตัวอักษรอื่น ๆ โดยเปรียบเทียบพวกเขาไปยังวัตถุที่สามารถจะจัดการในขณะที่ Othello เมื่อเขา dehumanizes คนใดที่ทำให้พวกเขาออกมาเป็นมากกว่ามนุษย์ เช่นเดียวกันเมื่อเจนนิเฟอร์ทำให้การอ้างอิงถึงสวรรค์และนรกเขามักจะอธิบายว่านรกออกมาด้านบน Othello บนมืออื่น ๆ ที่รู้ว่าสวรรค์แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดีและขวาบนโลกและอื่น ๆ ในที่สุดตัวเองพ่นที่ความเมตตาของพระเจ้าของเขาทำให้เขาเป็นวีรบุรุษที่น่าเศร้าของการเล่น. ธิอ้างAbcarian, ริชาร์ดและมาร์วิน Klotz, สหพันธ์ วรรณกรรม: ประสบการณ์ของมนุษย์ เอ็ด 9 บอสตัน:. ฟอร์ด / เซนต์มาร์ตินปี 2006 พิมพ์เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มตัวอย่างที่มีประโยชน์กับคุณหรือไม่?

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ตัวอย่าง Othello เรียงความ

" สวรรค์ของฉันตัดสิน " : วรรณกรรมอุปกรณ์ใน Othello

วิลเลียมเช็คสเปียร์ละครคลาสสิก Othello ศูนย์รอบสองขัดแย้งของตัวละคร จอมวางแผน จอมบงการ อิอาโก้ และมีเกียรติ แต่บ่อยครั้งที่ไม่น่าไว้วางใจโอเทลโล่ แม้จะมีความจริงที่ว่าคนเหล่านี้เป็นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงในตัวละครอิอาโก้สั่งอำนาจโน้มน้าวใจเช่นที่เขาหมายจะเริ่มส่งผลกระทบต่อโอเทลโลคิด , การแก้ไขตัวเลขของการพูดและการรับรู้ของผู้ที่เขาใช้ เขาสนิทกับเขา และใช้ทั้ง Othello ไอโก้หลายที่เหมือนกันมากของภาษาและวรรณกรรม อุปกรณ์ที่ใช้เดียวกันเพื่อบริการไม่เพียง แต่ความคิดเห็นของคนรอบตัวพวกเขาแต่ยังทั่วไปมโนทัศน์ของการทำงานของจักรวาลในระดับของจิตวิญญาณมากขึ้น

ฉันทำของ Othello ปิดท้ายด้วยไอโก้ให้น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหลงเหลงแนะนำแผนของเขาที่จะทำให้โอเทลโลเสื่อมศรัทธา ภรรยาของเขา คำพูดนี้แสดงอิอาโก้ มีวัตถุนิยมและอวดดีอย่างธรรมชาติ เขาลดทุกคนกล่าวถึงวัตถุได้อย่างง่ายดาย ความสามารถในการจัดการroderigo กลายเป็นไอโก้เป็นกระเป๋าสตางค์ cassio เป็นเพียงรูปหล่อ โนเบิล ผู้ชายที่สามารถใช้เพื่อทำให้โอเทลโลอิจฉา และโอเทลโล่ตัวเอง " เป็นนุ่มนวล [ LED ] โดยจมูกเหมือนตูด " ( 1163 ) แม้ไอโก้เองเมียเลีย จะเรียกว่าเป็นสำนักงานไอโก้ " , " รายการที่เขาได้รับมากกว่าผู้หญิงที่เขาสาบานว่าจะรักเขาสรุปสำนวนนี้ โดยกล่าวว่า " นรกและคืน จะต้องนำสูติบัตรมหึมานี้ไปยังโลกของแสง , " การเปรียบเทียบและการแต่งงานของ Othello เดสเดโมนาเป็น " ปีศาจเกิด " ในขณะที่ใช้ตัวเองและ deceptions ของเขาเพื่อซาตาน อิอาโก้อย่างต่อเนื่องทำให้ความคิดเห็นเกี่ยวกับวิธีการนรกเหนือกว่าสวรรค์ ในหลังจากการพูดกับตัวเองใกล้ตอนจบองก์ 2อิอาโก้ยังคงความสัมพันธ์กับผู้คนที่เขาจัดการกับวัตถุ เวลานี้ยังเปรียบเทียบสถานการณ์ทั้งหมดเป็นเกมที่เขาเล่นร้าย Othello เป็นรางวัลที่จะได้รับรางวัล อิอาโก้ล้อเลียนตัวเอง เขาแสร้งไร้เดียงสาในการพูดนี้ อุทาน " เทพเจ้าแห่งนรก เมื่อปีศาจจะมืดมิดบาปใส่พวกเขา ขอแนะนำที่แรกที่แสดงสวรรค์ / เหมือนตอนนี้ " ( , )อิอาโก้ เกลียดที่เขาต้องเล่นเป็นลูกน้องบริสุทธิ์ในแปลงของตัวเอง แต่ในเวลาเดียวกัน เขาตระหนักว่า วิธีที่ง่ายที่สุดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขาที่จะซ่อนเจตนาที่แท้จริงของเขาภายใต้ผ้าคลุมแห่งความบริสุทธิ์ คือ การพูดกับตัวเองใน Othello พระราชบัญญัติ

V , ก่อนที่เขาจะฆ่าเดสเดโมน่าหมีมากเหมือนกับการกล่าวสุนทรพจน์โดยไอโก้ตลอดการเล่น โอเทลโล่ เหมือนไอโก้ objectifies เดสเดโมนา , หลายครั้งก่อนการหลั่งเลือดของเธอ เพราะกลัวทำลายเธอ " เรียบเป็นอนุสาวรีย์เศวตศิลา " ผิว เขาก็บอกว่า " ปิดไฟ แล้วดับไฟ " ( 1138 ) , พยายามที่จะให้ตัวเองฮึดหมายดับห้องแสงก่อนที่จะเปรียบเปรยการดับชีวิตเดสเดโมนา . การเปรียบเทียบนี้ของเดสเดโมน่าเป็นเทียน extinguishable แทนที่จะให้ความเชื่อมั่นหน้าที่พักการดำเนินการเพิ่มเติมสั้น ๆในขณะที่เขาพร้อมจะพิจารณาความคล้ายคลึงกัน ท่านอื่นถ้าดับเทียน เขาสามารถแสงอีกครั้ง ในขณะที่ถ้าเขา " ดับ " ภรรยาของเขามาเทียบกับวัตถุบางอย่างของการออกแบบที่ซับซ้อน ไม่มีอะไรสามารถให้ชีวิตของเธอคืน เมื่อ Othello เสร็จสิ้นเทียนคล้ายคลึงเขาซ้ำเหมือนกัน คราวนี้เปรียบเทียบกับกุหลาบเดสเดโมนาว่า เมื่อถอนออกไปยังไม่โตอีก คำพูดนี้จะสรุปกับสิ่งที่ไอโก้ชอบข้อความนี้ " ความเศร้าโศกเป็นสวรรค์ / นัดที่ทรงรัก " ( 1125 ) โอเทลโล่ เชื่อว่าเขาจะทำสิ่งที่ถูกต้องโดยการฆ่าภรรยาของเขา เพราะตามความเชื่อของคริสเตียนของเขา พระเจ้าทดสอบคนที่เขารัก นี่ไม่ใช่สิ่งที่ไอโก้หมายถึงเมื่อเขากล่าวผีวาง " แสดงให้เห็นสวรรค์" แต่มันช่วยเพิ่มความรู้สึกของผู้ชมละครประชดว่าโอเทลโล่เชื่อว่าเขาจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง แม้สายจุดในเล่น

ขณะที่ Othello ใช้มากของไอโก้เองที่ใช้ภาษาโดยการสิ้นสุดของการเล่น เขาทำเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน อิอาโก้บั่นทอนทุกตัวละครโดยการเปรียบเทียบกับวัตถุที่สามารถจะควบคุมในขณะที่โอเทลโล เมื่อเขา dehumanizes คน ทำให้มันเป็นมากกว่ามนุษย์ อนึ่ง เมื่อไอโก้ทำให้การอ้างอิงถึงสวรรค์และนรก เขามักจะอธิบายวิธีนรกออกมาด้านบน Othello , บนมืออื่น ๆที่ รู้ ว่า สวรรค์เป็นสิ่งที่ดีและถูกต้องบนโลกและในที่สุดพ่นตัวเองที่ความเมตตาของพระเจ้าของเขา ทำให้เขาเป็นวีรบุรุษโศกนาฏกรรมของการเล่น

อ้างทำงาน

abcarian ริชาร์ด และมาร์วิน คล็อตส์ วรรณกรรมแผนที่ : ประสบการณ์ของมนุษย์ 9 . บอสตัน : Bedford / St . Martin , 2006 พิมพ์

คือส่วนใดส่วนหนึ่งของตัวอย่าง นี้เป็นประโยชน์กับคุณ ?

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.