The term organic farming was coined

The term organic farming was coined by Oxford University agriculturalist Lord
Northbourne, in his book Look to the Land, and published in wartime England in
1940. It was a response to what he dubbed chemical farming, and from the outset he
presented these as two mutually incompatible, and contesting, agricultural methodologies.
The terms are introduced in contention: “organic versus chemical farming” in
the Chapter 3 heading (Northbourne, 1940, p. 81).
Northbourne’s key contribution is the idea of the farm as organism. He wrote of “the farm as a living whole” (p.81). In the first elaboration of this concept, he wrote that “the farm itself must have a biological completeness; it must be a living entity, it must be a unit which has within itself a balanced organic life” (p. 96). A farm that relied on “imported fertility … cannot be self-sufficient nor an organic whole” (p.97). For Lord Northbourne “the farm must be organic in more senses than one” (p. 98), and he presents the holistic view that “The soil and the microorganisms in it together with the plants growing on it form an organic whole” (p. 99).
Northbourne was influenced by the thoughts of Rudolf Steiner (1924), and he implemented those ideas on his own estate in Kent. He wrote that: “the bio-dynamic method, evolved in accordance with the recommendations of the late Dr. Rudolf Steiner.
The ... method has been highly developed in the course of some fifteen years’ work on the Continent, and its effectiveness can be said to be proved”
In his bibliography he includes Dr. Ehrenfried Pfeiffer’s: Bio-dynamic Farming and Gardening, which he describes as an account of Steiner’s methods.
The first occurrence of organic farming as a distinct phrase appears where he warns:
“In the long run, the results of attempting to substitute chemical farming for organic farming will very probably prove far more deleterious than has yet become clear. And it is perhaps worth pointing out that the artificial manure industry is very large and well organized. Its propaganda is subtle, and artificials will die hard’” (p. 103). It appears again in the Chapter 5 heading “organic farming a practical proposition” (p.148).
Look to the Land begins with an account of “the interdependence of living creatures” (Ch 1 heading, p.1)
Northbourne writes of “the uselessness of considering the situation of any man or association of men or geographical unit as if it were isolated from all others… Besides being bound up with the lives of his fellow-men, every man’s life is bound up with the lives of innumerable non-human creatures… there is a very real economic and biological linkage, comprehensive and of infinite complexity, between all living creatures in the world” (pp. 1 & 2).
In this chapter he introduces the concept of organism: “the mechanism of life is a continuous flow of matter through the architectural forms we know as organisms. The form alone has any life or any organic identity” (p. 3).
Many of the issues that concern, and preoccupy, organic and bio-dynamic farmers of the twenty-first century, were introduced by Northbourne two thirds of a century ago. He identified that food quality is “a very subtle matter involving something more than appearance and taste, and more than the chemical composition as revealed by analysis” (p. 8).
For Northbourne “Food of better quality is food which has vitality, individuality, freshness; food which is grown right, not only food that looks right; food which is effective as a vehicle of life and is not either mere stimulant or mere filling” (p. 129). He conceded that “‘Vitality’ is a very unscientific term” (p. 166).
He railed against focussing on cosmetic considerations, “the things that really matter in food [are] those which make it effective as a vehicle of life” (p. 62), and he expressed concern that “real quality is giving way to cheapness” (p. 66).
Northbourne addressed biodiversity and warned against monocultural farming: “large scale monoculture (the growing of one crop only) upsets the balance of factors in the soil in many ways. There is no give and take between crops. Disease spreads easily. Nature always provides a mixture of plants, and of animals; only so can living matter be kept constantly in circulation without wastage” (p. 21).
Localism was already identified as an issue of salience: “it is ludicrous to cart stuff about all over the world, so someone can make a ‘profit’ out of doing so, when that stuff could much better be produced where it is wanted” (p. 104).
On the limitations of economics he wrote: “we have come to have no idea of profit other than financial profit… the delusion is that cheapness leads to plenty. But what use is plenty of rubbish?” (p. 66). He pointed out that “the relation of financial cost to what may be termed ‘biological cost’ has not been considered, still less estimated” (p. 28).
On farm-gate prices, he lamented “the power and predominance of the distributive trades, with its accompaniment of a very big difference between the price paid by the consumer and that received by the producer” (p. 37).
He was critical of chemical farming as a process of “trading in, or processing of, stolen fertility” (p.148), and he rued that “soil fertility is being ‘mined’” (p. 157).
On the limitations of scientific reductionism: “No chemist has ever analyzed or described in chemical terms a living creature, however humble; and there is not the slightest chance he ever will” (p. 160). He was critical that “‘scientific’ farming implies farming regulated mainly according to the combined recommendations of the farm economist, with his calculating machines and ledgers, and the chemist” (p. 157).
For Northbourne, “farming cannot be treated as a mixture of chemistry and cost accountancy, nor can it be pulled into conformity with the exigencies of modern business, in which speed, cheapness, and standardizing count most. Nature will not be driven. If you try, she hits back slowly, but very hard” (pp. 90 & 91).
Northbourne gives an early and lucid account of the Precautionary Principle: “if we waited for scientific proof of every impression before deciding to take any consequential action we might avoid a few mistakes, but we should also hardly ever decide to act at all. In practice, decisions about most things that really matter have to be taken on impressions, or on intuition, otherwise they would be far too late … We have to live our lives in practice, and can very rarely wait for scientific verification of our hypotheses. If we did we should all soon be dead, for complete scientific verification is hardly ever possible. It is a regrettable fact that a demand for scientific proof is a weapon often used to delay the development of an idea” (p. 41).
Looking to the future, Northbourne wrote of “farming of the future” and warned that “it will be left to future generations to pay for our mistakes, but they may not have the wherewithal” (p. 31).
Of traditional farming he recorded that “there exist a few people who still cultivate intensively with little trouble from disease, without recourse to specific defensive measures against disease, and without artificial manures, and without the loss of fertility of the soil” (p. 51).
He was critical of approaches that are “primarily mechanical and financial” (p. 110). He warned of the “Price paid for the spread of a false philosophy” (p. 110), and proposed that “The forces of death can only be overcome by the forces of life” (p. 110), that “we must relearn how to farm” (p. 113), and that the task ahead may be “a task for generations… A combination of cooperation and individual effort… And those engaged will be fighting a rearguard action for many decades, perhaps for centuries” (p. 115).
Northbourne wrote of a taste for wildness: “Good cultivation is always beautiful, but most of us have a taste for wildness as well. It is pleasant that the best cultivation ofall should be that which is not without its touch of wildness, so that it should present that picture of wildness and intimacy in association which is the most attractive picture of all” (p. 169).
Northbourne consistently took a holistic view, he was critical of “Modern doctoring” for “seeing only the bits and not the whole” (p. 47), and “seeking that imitation of health which can be a result of the suppression of diseases” (p. 48).
Of the chemical conquistadors he commented “the idea of conquering nature is as sensible as if a man should try to cut off his own head so as to isolate his superior faculties… we have invented a fight between ourselves and nature; so, of course the whole of nature, which includes ourselves as well as the soil, suffers … We have tried to conquer nature by force and by intellect. It now remains for us to try the way of love” (p. 192).
In the UK, Albert Howard adopted Northbourne’s terminology, and published The Soil and Health: A Study of Organic Agriculture in 1947, the first book with “organic farming” in the title. In the USA, Jerome Rodale (aka Cohen) published Pay Dirt in 1945 in which he adopts Northbourne’s term organic farming, describing it as “the system of agriculture proposed here” and contrasting it with chemical-dependent farming: “systems that depend overly on chemicals, find eventually a hardpacked soil unfriendly to soil organisms” (p. 4).
He claimed that “a farm that was run on the organic basis would have a distinct advantage” due to the presence of “the beneficent soil organisms” (p. 211). Rodale published a magazine The Organic Farmer from 1949 to 1953 and he is reputed (Conford, 2001) to have published magazines titled Organic Farming and Gardening and Organic Gardening and Farming in 1942 although no copies appear to be extant (Frey, 2006). Schofield (1986) noted that Northbourne was the first to use the term organic farming and describes

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำว่าอินทรีย์ถูกจังหวะ โดยมหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด agriculturalist พระเจ้านนอร์ธเบิร์น ในเขาจองมองเพื่อแผ่นดิน และเผยแพร่ในอังกฤษความโหดร้ายใน1940 มีการตอบสนองสิ่งที่เขาพากย์นาเคมี และมือเขานำเสนอเหล่านี้เป็นสองแก่กันและกันเข้ากันไม่ได้ และ contesting วิธีการเกษตร เงื่อนไขจะนำมาใช้ในการช่วงชิงงานบน: "เกษตรอินทรีย์กับนาเคมี" ในหัวข้อบทที่ 3 (นนอร์ธเบิร์น 1940, p. 81) ส่วนสำคัญของนนอร์ธเบิร์นเป็นความคิดของฟาร์มเป็นสิ่งมีชีวิต เขาเขียน "ฟาร์มเป็นที่นั่งเล่นทั้งหมด" (p.81) ในทุก ๆ ครั้งแรกของแนวคิดนี้ เขาเขียนว่า "ฟาร์มตัวเองต้องมีความสมบูรณ์ทางชีวภาพ ต้องนั่งเล่นเอนทิตี มันต้องเป็นหน่วยที่มีภายในตัวเองชีวิตอินทรีย์สมดุล" (p. 96) ฟาร์มที่อาศัยใน "นำความอุดมสมบูรณ์...ไม่บางและ ไม่ทั้งหมดมีอินทรีย์" (p.97) พระนนอร์ธเบิร์น "ฟาร์มต้องอินทรีย์ในความรู้สึกมากขึ้นกว่าหนึ่ง" (p. 98), และเขาแสดงมุมมองแบบองค์รวมว่า "ดินและจุลินทรีย์ในร่วมกับพืชที่เติบโตบนแบบฟอร์มทั้งหมดมีอินทรีย์" (p. 99) นนอร์ธเบิร์นได้รับอิทธิพลจากความคิดของรูดอล์ฟสไตเนอร์ (1924), และเขาใช้ความคิดในทรัพย์สินของเขาเองในเคนท์ เขาเขียนที่: "เกษตรวิธีการ พัฒนาตามคำแนะนำของสายดร. Rudolf Steiner การ...วิธีได้รับการพัฒนาสูงในหลักสูตรบาง 15 ปีทำงานในทวีป และมันสามารถกล่าวได้พิสูจน์ " In his bibliography he includes Dr. Ehrenfried Pfeiffer’s: Bio-dynamic Farming and Gardening, which he describes as an account of Steiner’s methods. The first occurrence of organic farming as a distinct phrase appears where he warns: “In the long run, the results of attempting to substitute chemical farming for organic farming will very probably prove far more deleterious than has yet become clear. And it is perhaps worth pointing out that the artificial manure industry is very large and well organized. Its propaganda is subtle, and artificials will die hard’” (p. 103). It appears again in the Chapter 5 heading “organic farming a practical proposition” (p.148). Look to the Land begins with an account of “the interdependence of living creatures” (Ch 1 heading, p.1) Northbourne writes of “the uselessness of considering the situation of any man or association of men or geographical unit as if it were isolated from all others… Besides being bound up with the lives of his fellow-men, every man’s life is bound up with the lives of innumerable non-human creatures… there is a very real economic and biological linkage, comprehensive and of infinite complexity, between all living creatures in the world” (pp. 1 & 2). In this chapter he introduces the concept of organism: “the mechanism of life is a continuous flow of matter through the architectural forms we know as organisms. The form alone has any life or any organic identity” (p. 3). หลายปัญหา ที่เกี่ยวข้อง ตรึง เกษตรกรอินทรีย์ และเกษตรของศตวรรษที่ยี่สิบแรก ได้แนะนำ โดยนนอร์ธเบิร์นสองสามศตวรรษที่ผ่านมา เขาระบุว่าคุณภาพอาหาร "รายละเอียดมากเรื่องเกี่ยวข้องกับบางสิ่งบางอย่างมากกว่ารูปลักษณ์และรสชาติ และองค์ประกอบทางเคมีเป็นการเปิดเผย โดยวิเคราะห์" (p. 8) สำหรับนนอร์ธเบิร์น "คุณภาพดีเป็นอาหารที่มีพลัง บุคลิกลักษณะ สด อาหารซึ่งจะโตด้านขวา ไม่เพียงแต่อาหารที่มีลักษณะเหมาะสม อาหารที่มีผลบังคับใช้เป็นพาหนะของชีวิต และไม่เพียงกระตุ้นหรือเพียงกรอก" (p. 129) เขา conceded ที่ "'พลัง' คือ คำที่มาก unscientific" (p. 166) เขา railed กับ focussing บนพิจารณาเครื่องสำอาง, "สิ่งที่เรื่องจริง ๆ ในอาหาร [เป็น] ที่ซึ่งทำให้มีผลบังคับใช้เป็นพาหนะของชีวิต" (p. 62), และเขาแสดงความกังวลว่า "คุณภาพที่แท้จริงคือเพื่อเปิดทางให้ cheapness" (p. 66) นนอร์ธเบิร์นได้รับการจัดการความหลากหลายทางชีวภาพ และเตือนกับนา monocultural: "ระบบเกษตรกรรมพืชเดี่ยวขนาดใหญ่ (การเติบโตของพืชหนึ่งเท่า) upsets ดุลปัจจัยในดินในการ ยังมีเวลาและไม่ให้ระหว่างพืช โรคแพร่กระจายได้ง่าย ธรรมชาติมีส่วนผสม ของพืช และ สัตว์ เสมอ เพียงเพื่อให้ สามารถนั่งเล่นเรื่องเก็บไว้ตลอดเวลาในการหมุนเวียนโดยไม่สูญเสีย" (p. 21) Localism was already identified as an issue of salience: “it is ludicrous to cart stuff about all over the world, so someone can make a ‘profit’ out of doing so, when that stuff could much better be produced where it is wanted” (p. 104). On the limitations of economics he wrote: “we have come to have no idea of profit other than financial profit… the delusion is that cheapness leads to plenty. But what use is plenty of rubbish?” (p. 66). He pointed out that “the relation of financial cost to what may be termed ‘biological cost’ has not been considered, still less estimated” (p. 28). On farm-gate prices, he lamented “the power and predominance of the distributive trades, with its accompaniment of a very big difference between the price paid by the consumer and that received by the producer” (p. 37). He was critical of chemical farming as a process of “trading in, or processing of, stolen fertility” (p.148), and he rued that “soil fertility is being ‘mined’” (p. 157). On the limitations of scientific reductionism: “No chemist has ever analyzed or described in chemical terms a living creature, however humble; and there is not the slightest chance he ever will” (p. 160). He was critical that “‘scientific’ farming implies farming regulated mainly according to the combined recommendations of the farm economist, with his calculating machines and ledgers, and the chemist” (p. 157). For Northbourne, “farming cannot be treated as a mixture of chemistry and cost accountancy, nor can it be pulled into conformity with the exigencies of modern business, in which speed, cheapness, and standardizing count most. Nature will not be driven. If you try, she hits back slowly, but very hard” (pp. 90 & 91). Northbourne gives an early and lucid account of the Precautionary Principle: “if we waited for scientific proof of every impression before deciding to take any consequential action we might avoid a few mistakes, but we should also hardly ever decide to act at all. In practice, decisions about most things that really matter have to be taken on impressions, or on intuition, otherwise they would be far too late … We have to live our lives in practice, and can very rarely wait for scientific verification of our hypotheses. If we did we should all soon be dead, for complete scientific verification is hardly ever possible. It is a regrettable fact that a demand for scientific proof is a weapon often used to delay the development of an idea” (p. 41). Looking to the future, Northbourne wrote of “farming of the future” and warned that “it will be left to future generations to pay for our mistakes, but they may not have the wherewithal” (p. 31). Of traditional farming he recorded that “there exist a few people who still cultivate intensively with little trouble from disease, without recourse to specific defensive measures against disease, and without artificial manures, and without the loss of fertility of the soil” (p. 51). He was critical of approaches that are “primarily mechanical and financial” (p. 110). He warned of the “Price paid for the spread of a false philosophy” (p. 110), and proposed that “The forces of death can only be overcome by the forces of life” (p. 110), that “we must relearn how to farm” (p. 113), and that the task ahead may be “a task for generations… A combination of cooperation and individual effort… And those engaged will be fighting a rearguard action for many decades, perhaps for centuries” (p. 115).
Northbourne wrote of a taste for wildness: “Good cultivation is always beautiful, but most of us have a taste for wildness as well. It is pleasant that the best cultivation ofall should be that which is not without its touch of wildness, so that it should present that picture of wildness and intimacy in association which is the most attractive picture of all” (p. 169).
Northbourne consistently took a holistic view, he was critical of “Modern doctoring” for “seeing only the bits and not the whole” (p. 47), and “seeking that imitation of health which can be a result of the suppression of diseases” (p. 48).
Of the chemical conquistadors he commented “the idea of conquering nature is as sensible as if a man should try to cut off his own head so as to isolate his superior faculties… we have invented a fight between ourselves and nature; so, of course the whole of nature, which includes ourselves as well as the soil, suffers … We have tried to conquer nature by force and by intellect. It now remains for us to try the way of love” (p. 192).
In the UK, Albert Howard adopted Northbourne’s terminology, and published The Soil and Health: A Study of Organic Agriculture in 1947, the first book with “organic farming” in the title. In the USA, Jerome Rodale (aka Cohen) published Pay Dirt in 1945 in which he adopts Northbourne’s term organic farming, describing it as “the system of agriculture proposed here” and contrasting it with chemical-dependent farming: “systems that depend overly on chemicals, find eventually a hardpacked soil unfriendly to soil organisms” (p. 4).
He claimed that “a farm that was run on the organic basis would have a distinct advantage” due to the presence of “the beneficent soil organisms” (p. 211). Rodale published a magazine The Organic Farmer from 1949 to 1953 and he is reputed (Conford, 2001) to have published magazines titled Organic Farming and Gardening and Organic Gardening and Farming in 1942 although no copies appear to be extant (Frey, 2006). Schofield (1986) noted that Northbourne was the first to use the term organic farming and describes

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำว่าการทำเกษตรอินทรีย์ได้รับการประกาศเกียรติคุณจาก Oxford University เกษตรกรพระเจ้า
Northbourne ในหนังสือของเขามองไปที่ที่ดินและการตีพิมพ์ในประเทศอังกฤษในสงคราม
1940
มันเป็นการตอบสนองต่อสิ่งที่เขาขนานนามการเกษตรเคมีและจากเริ่มแรกที่เขานำเสนอเหล่านี้เป็นสองเข้ากันไม่ได้ร่วมกันและการแข่งขันวิธีการเกษตร.
คำว่าจะนำมาใช้ในการต่อสู้ "อินทรีย์เมื่อเทียบกับการทำเกษตรเคมี"
ในบทที่3 หัวข้อ (Northbourne, 1940, น. 81).
ผลงานที่สำคัญ Northbourne เป็นความคิดของการทำการเกษตรเป็นสิ่งมีชีวิต เขาเขียนของ "ฟาร์มโดยรวมที่มีชีวิต" (หน้า 81) ในรายละเอียดแรกของแนวคิดนี้เขาเขียนว่า "ฟาร์มของตัวเองจะต้องมีความสมบูรณ์ทางชีวภาพ; มันจะต้องเป็นนิติบุคคลที่มีชีวิตอยู่ก็จะต้องเป็นหน่วยงานที่มีภายในตัวเองมีชีวิตอินทรีย์สมดุล "(หน้า. 96) ฟาร์มที่อาศัย "ความอุดมสมบูรณ์ของที่นำเข้า ... ไม่สามารถเป็นตัวเองได้หรือทั้งอินทรีย์" A (หน้า 97) สำหรับพระเจ้า Northbourne "ฟาร์มจะต้องเป็นอินทรีย์ในความรู้สึกมากกว่าหนึ่ง" (พี. 98) และเขาได้นำเสนอมุมมองแบบองค์รวมที่ "ดินและจุลินทรีย์ในนั้นร่วมกับพืชที่เจริญเติบโตบนแบบฟอร์มทั้งอินทรีย์" (พี . 99).
Northbourne ได้รับอิทธิพลจากความคิดของรูดอล์ฟสทิ (1924) และเขาดำเนินการความคิดเหล่านั้นบนที่ดินของตัวเองในเมืองเคนท์ เขาเขียนว่า "วิธีชีวภาพแบบไดนามิกในการพัฒนาให้สอดคล้องกับคำแนะนำของดร. รูดอล์ฟปลายสทิ.
The ... วิธีการได้รับการพัฒนาอย่างมากในการทำงานบางสิบห้าปีที่ผ่านมาในทวีปและมีประสิทธิภาพ สามารถกล่าวได้รับการพิสูจน์แล้วว่า
"ในบรรณานุกรมของเขารวมถึงดร. Ehrenfried ไฟฟ์เฟอร์. เกษตรชีวภาพแบบไดนามิกและสวน, ซึ่งเขาอธิบายว่าบัญชีของวิธีการสทิของการเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกของการทำเกษตรอินทรีย์เป็นวลีที่แตกต่างกันจะปรากฏขึ้นที่เขาเตือน:" ในระยะยาวผลของความพยายามที่จะใช้แทนสารเคมีการเกษตรสำหรับการทำเกษตรอินทรีย์มากอาจจะพิสูจน์ไกลมากขึ้นกว่าที่เป็นอันตรายยังไม่เป็นที่ชัดเจน และมันอาจจะคุ้มค่าที่ชี้ให้เห็นว่าอุตสาหกรรมปุ๋ยเทียมขนาดใหญ่มากและจัดระเบียบอย่างดี การโฆษณาชวนเชื่อของมันคือบอบบางและ artificials จะตายยาก "(พี. 103) มันจะปรากฏขึ้นอีกครั้งในบทที่ 5 หัวข้อ "การทำเกษตรอินทรีย์เป็นเรื่องการปฏิบัติ" (p.148). มองไปที่ที่ดินเริ่มต้นด้วยบัญชีของ "การพึ่งพาอาศัยกันของสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ที่" (ch 1 หัวข้อ p.1) Northbourne เขียนของ " ไร้ประโยชน์ในการพิจารณาสถานการณ์ของคนหนึ่งคนใดหรือสมาคมของคนหรือหน่วยงานทางภูมิศาสตร์เป็นถ้ามันถูกแยกจากคนอื่น ๆ ... นอกจากนี้ยังถูกผูกไว้ด้วยชีวิตของเพื่อนชายของเขาชีวิตของคนทุกคนจะผูกพันกับชีวิตของการไม่นับไม่ถ้วน สิ่งมีชีวิตที่ -human ... มีการเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจและทางชีวภาพจริงมากที่ครอบคลุมและมีความซับซ้อนที่ไม่มีที่สิ้นสุดระหว่างสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลก "(หน้า 1 และ 2.). ในบทนี้เขาแนะนำแนวคิดของสิ่งมีชีวิต" กลไกของ ชีวิตคือการไหลอย่างต่อเนื่องของเรื่องผ่านรูปแบบสถาปัตยกรรมเรารู้ว่าเป็นสิ่งมีชีวิต รูปแบบเดียวมีชีวิตใด ๆ หรือเอกลักษณ์อินทรีย์ "(พี. 3). หลายประเด็นที่กังวลและสาละวนเกษตรกรอินทรีย์และชีวภาพแบบไดนามิกของศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดได้รับการแนะนำให้รู้จักกับ Northbourne สองในสามของศตวรรษที่ผ่านมา . เขาระบุว่าคุณภาพอาหาร "เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่มากกว่ารูปลักษณ์และรสชาติและมากกว่าองค์ประกอบทางเคมีเปิดเผยโดยการวิเคราะห์" (พี. 8). สำหรับ Northbourne "อาหารที่มีคุณภาพที่ดีกว่าคืออาหารที่มีพลังความแตกต่างกัน ความสด; อาหารที่ปลูกที่เหมาะสมไม่เพียง แต่อาหารที่มีลักษณะถูกต้อง อาหารซึ่งมีผลบังคับเป็นยานพาหนะของชีวิตและไม่ได้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือกระตุ้นเพียงแค่เติม "(พี. 129) เขายอมรับว่า "'พลัง' เป็นคำที่ถูกตามหลักวิทยาศาสตร์มาก" (พี. 166). เขาด่ามุ่งเน้นการพิจารณาเครื่องสำอาง "สิ่งที่สำคัญจริงๆในอาหาร [คือ] เหล่านั้นซึ่งทำให้มีประสิทธิภาพเป็นยานพาหนะของชีวิต" ( ... หน้า 62) และเขาแสดงความกังวลว่า "คุณภาพที่แท้จริงคือการให้วิธีการเลว" (หน้า 66) Northbourne addressed หลากหลายทางชีวภาพและเตือนกับการเกษตร monocultural "เชิงเดี่ยวขนาดใหญ่ (การเจริญเติบโตของพืชเท่านั้น) พลิกความสมดุลของ ปัจจัยในดินในหลาย ๆ ไม่มีให้และใช้เวลาระหว่างพืช โรคแพร่กระจายได้อย่างง่ายดาย ธรรมชาติมักจะมีส่วนผสมของพืชและสัตว์ เพียงเพื่อที่อยู่อาศัยสามารถไม่ว่าจะเก็บไว้อย่างต่อเนื่องในการไหลเวียนโดยไม่ต้องสูญเสีย "(หน้า 21).. ท้องถิ่นที่ถูกระบุว่าเป็นปัญหาของนูนว่า" มันเป็นเรื่องน่าหัวเราะให้กับสิ่งที่ตะกร้าเกี่ยวกับทั่วทุกมุมโลกเพื่อให้คนที่สามารถทำกำไร ' ออกจากการทำเช่นนั้นเมื่อสิ่งที่อาจจะดีกว่ามากที่จะมีการผลิตที่มันเป็นที่ต้องการ "(หน้า 104).. ในข้อ จำกัด ของเศรษฐศาสตร์ที่เขาเขียนว่า" เราได้มามีความคิดของผลกำไรอื่น ๆ นอกเหนือจากกำไรทางการเงินไม่ ... ความเข้าใจผิดคือ เลวที่นำไปสู่ความอุดมสมบูรณ์ แต่สิ่งที่ใช้เป็นความอุดมสมบูรณ์ของขยะ? "(พี. 66) เขาชี้ให้เห็นว่า "ความสัมพันธ์ของค่าใช้จ่ายทางการเงินให้กับสิ่งที่อาจจะเรียกว่าค่าใช้จ่ายทางชีวภาพ 'ยังไม่ได้รับการพิจารณาที่ยังคงประมาณหัก" (พี. 28). ในราคาฟาร์มประตูเขาเสียใจ "อำนาจและความเด่นของการจำหน่าย การซื้อขายที่มีคลอของความแตกต่างที่ใหญ่มากระหว่างราคาที่จ่ายโดยผู้บริโภคและที่ได้รับจากผู้ผลิต "(พี. 37). เขาเป็นคนที่สำคัญของการทำเกษตรเคมีเป็นกระบวนการของการเป็น" การซื้อขายหรือการประมวลผลของความอุดมสมบูรณ์ที่ถูกขโมย "(p.148) และเขา rued ที่" อุดมสมบูรณ์ของดินจะถูก 'ศีลธรรม' "(หน้า 157).. ในข้อ จำกัด ของ reductionism ทางวิทยาศาสตร์ว่า" ไม่มีนักเคมีได้มีการวิเคราะห์หรือเคยอธิบายในแง่สารเคมีสิ่งมีชีวิต แต่อ่อนน้อมถ่อมตน ; และไม่มีโอกาสเพียงน้อยนิดที่เขาจะเคย "(พี. 160) เขาเป็นคนสำคัญที่ "'วิทยาศาสตร์' การเกษตรหมายถึงการเลี้ยงควบคุมส่วนใหญ่เป็นไปตามคำแนะนำรวมของนักเศรษฐศาสตร์ในฟาร์มที่มีเครื่องคำนวณของเขาและบัญชีแยกประเภทและนักเคมี" (พี. 157). สำหรับ Northbourne "เลี้ยงไม่สามารถได้รับการปฏิบัติในฐานะที่เป็น ส่วนผสมของสารเคมีและการบัญชีค่าใช้จ่ายและไม่สามารถดึงเข้ามาสอดคล้องกับยกระดับของธุรกิจที่ทันสมัยความเร็วซึ่งในความเลวและนับมาตรฐานมากที่สุด ธรรมชาติจะไม่ได้รับการขับเคลื่อน ถ้าคุณพยายามที่เธอฮิตกลับมาช้า แต่ยากมาก "(หน้า 90 และ 91.). Northbourne ให้บัญชีต้นและชัดเจนของหลักการป้องกันไว้ก่อน" ถ้าเรารอคอยการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ของความประทับใจที่ทุกคนก่อนที่จะตัดสินใจดำเนินการใด ๆ เป็นผลสืบเนื่อง เราอาจจะหลีกเลี่ยงความผิดพลาดน้อย แต่เราควรจะยังแทบจะไม่เคยตัดสินใจที่จะทำหน้าที่ที่ทุกคน ในทางปฏิบัติการตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งที่มากที่สุดที่เป็นเรื่องจริงจะต้องมีการดำเนินการเกี่ยวกับการแสดงผลหรือสัญชาตญาณมิฉะนั้นพวกเขาจะสายเกินไป ... เราจะต้องมีชีวิตของเราในการปฏิบัติและมากไม่ค่อยสามารถรอสำหรับการตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์ของสมมติฐานของเรา ถ้าเราทำเราทุกคนควรจะตายเร็ว ๆ นี้สำหรับการตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์ที่สมบูรณ์แทบจะไม่เคยเป็นไปได้ มันเป็นความจริงที่น่าเศร้าว่ามีความต้องการสำหรับการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์เป็นอาวุธที่มักจะใช้เพื่อชะลอการพัฒนาของความคิดที่ว่า "(พี. 41). มองไปในอนาคต, Northbourne เขียนของ" การทำฟาร์มในอนาคต "และเตือนว่า" มันจะ จะปล่อยให้ลูกหลานในอนาคตที่จะจ่ายสำหรับความผิดพลาดของเรา แต่พวกเขาอาจจะไม่ได้มีการใช้จ่าย "(ยน. 31). การทำการเกษตรแบบดั้งเดิมที่เขาบันทึกไว้ว่า" มีอยู่ไม่กี่คนที่ยังคงเพาะปลูกอย่างหนาแน่นที่มีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ จากโรคโดยไม่ต้องขอความช่วยเหลือไป มาตรการป้องกันที่เฉพาะเจาะจงกับโรคและไม่มีมูลเทียมและโดยไม่สูญเสียความอุดมสมบูรณ์ของดิน "(พี. 51). เขาเป็นคนสำคัญของวิธีการที่" หลักกลและทางการเงิน "(พี. 110) เขาเตือนของ "ราคาที่จ่ายสำหรับการแพร่กระจายของปรัชญาเท็จ" (พี. 110) และเสนอว่า "พลังแห่งความตายเท่านั้นที่สามารถเอาชนะกองกำลังของชีวิต" (พี. 110) ว่า "เราจะต้องเรียนรู้ วิธีการเลี้ยง "(พี. 113) และว่างานข้างหน้าอาจจะเป็น" งานสำหรับคนรุ่น ... การรวมกันของความร่วมมือและความพยายามของแต่ละบุคคล ... และผู้ที่ทำงานจะต่อสู้การกระทำที่กองหลังเป็นเวลาหลายทศวรรษที่ผ่านมาอาจจะนานหลายศตวรรษ "(พี .. 115) Northbourne เขียนรสชาติมุ่งมั่นว่า "การเพาะปลูกที่ดีสวยงามอยู่เสมอ แต่ส่วนมากของเรามีรสชาติมุ่งมั่นเป็นอย่างดี มันเป็นที่พอใจว่าที่ดีที่สุด ofall เพาะปลูกควรจะเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้โดยไม่ต้องสัมผัสของการมุ่งมั่นเพื่อที่จะควรนำเสนอภาพของมุ่งมั่นและความสนิทสนมที่ในการเชื่อมโยงซึ่งเป็นภาพที่น่าสนใจมากที่สุดของทั้งหมด "(พี. 169). Northbourne อย่างต่อเนื่อง เอามุมมองแบบองค์รวมที่เขามีความสำคัญของ "โมเดิร์น Doctoring" กับ "การมองเห็นเพียงบิตและไม่ทั้งหมด" (พี. 47) และ "ที่กำลังมองหาที่เลียนแบบของสุขภาพซึ่งอาจจะเป็นผลมาจากการปราบปรามของโรค" (พี .. 48) ของสารเคมี conquistadors เขาแสดงความคิดเห็น "ความคิดของการเอาชนะธรรมชาติเป็นที่เหมาะสมเช่นถ้าเป็นคนควรพยายามที่จะตัดศีรษะของตัวเองเพื่อที่จะแยกปัญญาที่เหนือกว่าของเขา ... เราได้คิดค้นการต่อสู้ระหว่างตัวเองและธรรมชาติ ดังนั้นแน่นอนทั้งจากธรรมชาติซึ่งรวมถึงตัวเองเช่นเดียวกับดินที่ได้รับความทุกข์ ... เราได้พยายามที่จะพิชิตธรรมชาติโดยการบังคับและสติปัญญา ตอนนี้มันยังคงอยู่ที่เราจะลองวิธีของความรัก "(p. 192). ในสหราชอาณาจักร, อัลเบิร์ฮาวเวิร์ดนำมาใช้ศัพท์ Northbourne และตีพิมพ์ดินและสุขภาพ: การศึกษาเกษตรอินทรีย์ในปี 1947 A, หนังสือเล่มแรกด้วย" การทำเกษตรอินทรีย์ "ในชื่อเรื่อง ในประเทศสหรัฐอเมริกา, เจอโรม Rodale (อาคาโคเฮน) ตีพิมพ์จ่าย Dirt ในปี 1945 ซึ่งเขาทำผิดกฎหมายในระยะ Northbourne ของการทำเกษตรอินทรีย์อธิบายว่ามันเป็น "ระบบการเกษตรที่นำเสนอที่นี่" และตัดกันกับการทำเกษตรเคมีขึ้นอยู่กับ "ระบบที่ขึ้นอยู่กับที่มากเกินไป สารเคมีที่พบในที่สุดดิน hardpacked ที่ไม่เป็นมิตรต่อสิ่งมีชีวิตในดิน "(พี. 4). เขาอ้างว่า" ฟาร์มที่ทำงานบนพื้นฐานอินทรีย์จะมีข้อได้เปรียบที่แตกต่างกัน "เพราะการปรากฏตัวของ" สิ่งมีชีวิตในดินกุศล "(พี . 211) Rodale ตีพิมพ์นิตยสารเกษตรกรอินทรีย์ 1949-1953 และเขามีชื่อเสียง (Conford, 2001) ที่ได้รับการตีพิมพ์นิตยสารชื่อเกษตรอินทรีย์และสวนและสวนอินทรีย์และเกษตรในปี 1942 ถึงแม้จะไม่ได้คัดลอกดูเหมือนจะยังหลงเหลืออยู่ (เฟรย์, 2006) กอ (1986) ตั้งข้อสังเกตว่า Northbourne เป็นคนแรกที่ใช้คำว่าเกษตรอินทรีย์และอธิบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำว่าเกษตรอินทรีย์ตั้งขึ้นโดยมหาวิทยาลัย Oxford กสิกรพระเจ้า
northbourne , ในหนังสือของเขามองไปที่ดิน และเผยแพร่ในอังกฤษในช่วงสงคราม
1940 . มันคือการตอบสนองต่อสิ่งที่เขาขนานนามว่าเกษตรเคมี และจาก outset เขา
นำเสนอเหล่านี้เป็นสองร่วมกันไม่ได้ และการแข่งขันทางการเกษตร วิธีการ เงื่อนไขในการแนะนำ
:" เกษตรอินทรีย์และเกษตรเคมี "
บทที่ 3 หัว ( northbourne 1940 , หน้า 81 )
northbourne ผลงานสำคัญคือ แนวคิดของฟาร์มที่แตกต่างกัน เขาเขียนว่า " ฟาร์มอยู่ทั้งหมด " ( p.81 ) ในรายละเอียดของแนวคิดนี้ เขาเขียนว่า " ฟาร์มเองต้องมีความสมบูรณ์ทางชีวภาพ มันต้องอาศัยหน่วยงานมันต้องเป็นหน่วยที่มีความสมดุลในตัวเอง ชีวิตอินทรีย์ ( หน้า 96 ) ฟาร์มที่อาศัย " ความ . . . . . . . นำเข้าไม่สามารถพอเพียงหรือเป็นทั้งอินทรีย์ " ( p.97 ) สำหรับท่าน northbourne " ฟาร์มต้องอินทรีย์ในความรู้สึกมากกว่าหนึ่ง " ( หน้า 98 )และเขาเสนอมุมมองแบบองค์รวมว่า " ดินและจุลินทรีย์ด้วยกันกับพืชที่เติบโตในรูปแบบทั้งอินทรีย์ " ( หน้า 99 )
northbourne ได้รับอิทธิพลจากความคิดของรูดอล์ฟ สไตเนอร์ ( 2467 ) และเขาใช้ความคิดเหล่านั้นบนที่ดินของเขาเองในเคนท์ เขาเขียนว่า : " ไบโอไดนามิกวิธีการพัฒนาตามข้อเสนอแนะของปลาย ดร. รูดอล์ฟ สไตเนอร์
. . . . . . . วิธีการได้รับการพัฒนาอย่างสูงในหลักสูตรของปี 15 ทำงานในทวีป และมีประสิทธิผล สามารถพูดได้ว่า "
บรรณานุกรมของเขาเขารวมถึง ดร. ehrenfried ไฟเฟอร์ : ไบโอไดนามิก และสวนเกษตร ซึ่งเขาอธิบายว่าบัญชีวิธีการของสไตเนอร์
เหตุการณ์แรกของเกษตรอินทรีย์เป็นวลีที่แตกต่างกันจะปรากฏที่เขาเตือน :
" ในระยะยาว ผลของความพยายามที่จะทดแทนสารเคมีทำนาเกษตรอินทรีย์จะมากอาจพิสูจน์ไกลคงมากกว่ายังกลายเป็นที่ชัดเจน และมันอาจจะคุ้มค่าที่ชี้ให้เห็นว่า อุตสาหกรรมปุ๋ยเทียมมีขนาดใหญ่มากและจัดดี โฆษณาชวนเชื่อของมันคือ สีสัน และ จิราธิวัฒน์ จะตาย " ( หน้า 103 )มันปรากฏขึ้นอีกครั้งในบทที่ 5 หัวข้อ " เกษตรอินทรีย์ข้อเสนอจริง " ( p.148 ) .
ดูที่ดินเริ่มต้นกับบัญชี " การพึ่งพาอาศัยกันของสิ่งมีชีวิต " ( CH 1 หัว ป. )
northbourne เขียน " ไม่ได้ผลของการพิจารณาสถานการณ์ของผู้ชาย หรือ ผู้ชาย หรือ สมาคมหน่วยภูมิศาสตร์ราวกับว่ามันถูกแยกจากคนอื่น ๆทั้งหมด . . . . . . . นอกจากจะผูกพันกับชีวิตของลูกน้องของเค้า ชีวิตของมนุษย์ทุกคนมีความผูกพันกับชีวิตของสิ่งมีชีวิต . . . . . . . มนุษย์นับไม่ถ้วนมีจริงมากทางเศรษฐกิจและทางชีวภาพ การเชื่อมโยง ,ที่ครอบคลุมและความซับซ้อนของอนันต์ ระหว่างสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลก ( 1 & . 2 )
ในบทนี้เขาแนะนำแนวคิดของชีวิต : " กลไกของชีวิต คือ ต่อเนื่องของเรื่องผ่านทางแบบฟอร์มที่เรารู้ว่าเป็นสิ่งมีชีวิต แบบฟอร์มคนเดียวมีชีวิตใด ๆหรืออินทรีย์ตัวตนใด ๆ " ( หน้า 3 ) .
หลายประเด็นที่เกี่ยวข้อง และที่มีเจ้าของแล้ว , ,