The literature suggested that from

The literature suggested that from the early 1900s up to the 1970s when children were admitted to the hospital for surgery, parents were not expected to, or encouraged, to remain with their children (Kristensson-Hallström, Elander, & Malfors, 1997). However, from as early as the 19th century there were some progressive thinkers within the health care sphere, such as Florence Nightingale, who identified that this may not be the best approach to caring for children in hospital. She suggested that children should spend as little time as possible in hospital for fear that they may become infected with another disease during their stay (Cook, 1914). In the early 20th century a Glasgow based surgeon, Dr. James Nicoll, described his experiences in performing day surgeries with children (Nicoll, 1909). He pointed to the importance of the continued involvement of the mother in the care of her child whilst in hospital, and the necessity to minimise the hospital stay. It was also suggested by Dr. David Forsyth, following his research published in 1934, that children may suffer negative psychological changes following a surgical experience (Forsyth, 1934). However, it was not until the introduction of surgical day units in the 1970s that radical changes were seen. The shorter hospital stay reduced the possibility of hospital acquired infection and allowed for a shorter period of separation between parent and child, resulting in less behavioural changes in children (Justus et al., 2006, Li and Lam, 2003). Yet this advancement can present challenges to healthcare staff in terms of the time available to orientate and familiarize the child and parent to the day surgery environment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำวรรณคดีว่า จากภาพกลายก่อนถึงทศวรรษ 1970 เมื่อมีการยอมรับเด็กโรงพยาบาลผ่าตัด ผู้ปกครองไม่ต้อง หรือกำลัง ใจ ยังคงอยู่กับลูก (& Kristensson-Hallström, Elander, Malfors, 1997) อย่างไรก็ตาม จากเป็นช่วงต้นศตวรรษที่ 19 มี thinkers บางก้าวหน้าในเรื่องการดูแลสุขภาพ เช่นฟลอเรนซ์ไนติงเกล ที่ระบุว่าอาจไม่ใช่วิธีดีที่สุดเพื่อดูแลเด็กในโรงพยาบาล เธอแนะนำว่า เด็กควรใช้เป็นเวลาน้อยสุดในโรงพยาบาลสำหรับ fear ที่พวกเขาอาจติดเชื้อกับโรคอื่นระหว่างพักอยู่ (อาหาร 1914) ในช่วงศตวรรษ กลาสโกว์ตามศัลยแพทย์ ดร. James Nicoll อธิบายประสบการณ์ในการทำศัลยกรรมวันเด็ก (Nicoll, 1909) เขาชี้ไปความสำคัญของการมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่องของมารดาในการดูแลลูกในขณะที่ในโรงพยาบาล และความจำเป็นเพื่อลดการพักโรงพยาบาล เขายังแนะนำ โดยดร. David Forsyth ต่องานวิจัยของเขาใน 1934 ว่า เด็กอาจทรมานจิตใจการเปลี่ยนแปลงเชิงลบต่อประสบการณ์ผ่าตัด (Forsyth, 1934) อย่างไรก็ตาม ไม่ถึงแนะนำหน่วยวันผ่าตัดในปี 1970 ที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง โรงพยาบาลสั้นลดลงโอกาสติดเชื้อมาโรงพยาบาล และได้รับอนุญาตสำหรับรอบระยะเวลาสั้นของการแยกระหว่างแม่และเด็ก เกิดขึ้นในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมน้อยในเด็ก (Justus et al., 2006, Li และลำ 2003) แต่ความก้าวหน้านี้สามารถนำเสนอความท้าทายเพื่อบริการสุขภาพในเวลาว่าง การ orientate คุ้นลูกและแม่จะผ่าตัดวันสิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วรรณกรรมชี้ให้เห็นว่าจากช่วงต้นทศวรรษ 1900 ถึงปี 1970 เมื่อลูกเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลสำหรับการผ่าตัด พ่อแม่ไม่ได้คาดหวัง หรือถูกใจ จะยังคงอยู่กับลูก ( kristensson hallstr ö m , elander & malfors , 1997 ) อย่างไรก็ตาม จากต้นศตวรรษที่ 19 มีความก้าวหน้างานในการดูแลสุขภาพ ทรงกลม เช่น ฟลอเรนซ์ ไนติงเกลที่ระบุว่า นี่อาจไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในการดูแลเด็กในโรงพยาบาล เธอแนะนำว่าเด็กควรจะใช้เวลาน้อยที่สุดในโรงพยาบาล เพราะกลัวว่าพวกเขาอาจจะติดเชื้อโรคอื่นในระหว่างเข้าพัก Cook ( 1914 ) ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 เป็นศัลยแพทย์ ดร. เจมส์ในกลาสโกว์ , ตามอธิบายประสบการณ์ของเขาในการปฏิบัติกับเด็ก ( ในวันผ่าตัด , 1909 ) เขาชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่องของแม่ในการดูแลขณะที่ลูกของเธอในโรงพยาบาล และความจำเป็นที่จะต้องลดอยู่โรงพยาบาล มันถูกพบโดย ดร. เดวิด ฟอร์ซิท , ตามการวิจัยที่ตีพิมพ์ใน 1934ที่เด็กอาจประสบการเปลี่ยนแปลงทางจิตวิทยาเชิงลบต่อไปนี้เป็นประสบการณ์การผ่าตัด ( Forsyth 1934 ) แต่มันไม่ได้จนกว่าเบื้องต้นของหน่วยวันผ่าตัดในปี 1970 ที่เปลี่ยนแปลงที่รุนแรงถูกเห็น อยู่โรงพยาบาลสั้นลง ลดโอกาสของการติดเชื้อในโรงพยาบาล และได้รับอนุญาตในช่วงเวลาสั้นของการแยกระหว่างพ่อแม่และลูกผลในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมน้อยกว่าในเด็ก ( Justus et al . , 2006 , หลี่ และลำ , 2003 ) ยังสามารถนำเสนอความท้าทายด้านสุขภาพพนักงานในแง่ของเวลาที่มีการปฐมนิเทศเด็กและผู้ปกครอง และคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อม
วันผ่าตัด .