Mesocosm experimentFor the duration

Mesocosm experimentFor the duration of each deployment, the approaches, entries, escapes, and catches of crabs were observed (Table 1). These data were then used to develop a model of trap dynamics (Fig. 3). In our analysis, the number of pots that were approached far exceeded thosethat were entered; only 20% of crab approaches resulted in an entry. The cause of pot avoidance in nearly 80% of approaches is unknown, but was not caused by conspecifics (discussed below). An interesting observation was the relative ease with which the crabs entered and exited the pots. During the duration of the mesocosm experi- ments, a total of 168 entries into the pots and 142 escapes from the pots were observed. The 85% escape rate in our mesocosm experiment consisted of 139 escapes from the kitchen, and three escapes from the parlor. The ability of crabs to exit the pot is clearly related to the section of the pot where the crab is located. Of the total escapes, 98% occurred from the kitchen and only 2% from the parlor.A total of 286 intraspecific interactions were observed, and during 133 of these, crabs physi- cally touched each other. Of all 286 interactions, the majority (178) took place in the kitchen, 12 in the entrance, 78 in the parlor, and 18 outside the pot. Approximately 10% of all observed interac- tions were aggressive, 42% were agonistic, and 48% neutral. Twelve interactions were observed at one of the four entrances. Of the 12 interac- tions, 1 was aggressive, 4 were agonistic, and 7 were neutral. In 4 of the 12 entryway interactions there was physical contact between crabs; all 4 of these interactions were agonistic. There were no interactions at the pot entrances that affected entry or exit of the pot.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดลอง Mesocosm ตลอดระยะเวลาของการเคลื่อนตัวแต่ละครั้ง สังเกตวิธีการ การเข้า การหลบหนี และการจับปู (ตารางที่ 1) ข้อมูลเหล่านี้จะถูกนำมาใช้เพื่อพัฒนาแบบจำลองของไดนามิกของกับดัก (รูปที่ 3) ในการวิเคราะห์ของเรา จำนวนหม้อที่เข้ามาใกล้นั้นมากกว่าจำนวนที่เข้ามา มาก วิธีการปูเพียง 20% เท่านั้นที่ทำให้เกิดการเข้า ไม่ทราบสาเหตุของการหลีกเลี่ยงหม้อในเกือบ 80% ของแนวทาง แต่ไม่ได้เกิดจากการสมรู้ร่วมคิด (ตามที่กล่าวไว้ด้านล่าง) ข้อสังเกตที่น่าสนใจคือความสะดวกในการปูเข้าและออกจากหม้อ ในระหว่างการทดลอง mesocosm มีการสังเกตการเข้าไปในหม้อทั้งหมด 168 รายการและการหลุดออกจากหม้อ 142 รายการ อัตราการหลบหนี 85% ในการทดลองมีโซคอสซึมของเราประกอบด้วยการหลบหนีจากห้องครัว 139 ครั้ง และการหลบหนีจากห้องนั่งเล่น 3 ครั้ง ความสามารถของปูในการออกจากหม้อนั้นสัมพันธ์กับส่วนของหม้อที่ปูอยู่อย่างชัดเจน จากการหลบหนีทั้งหมด 98% มาจากห้องครัวและเพียง 2% จากห้องนั่งเล่น มีการสังเกตปฏิสัมพันธ์ภายในจำเพาะทั้งหมด 286 ครั้ง และระหว่าง 133 ครั้ง ปูสัมผัสทางกายภาพกัน จากการโต้ตอบทั้งหมด 286 ครั้ง ส่วนใหญ่ (178) เกิดขึ้นในห้องครัว 12 ครั้งในทางเข้า 78 ครั้งในห้องนั่งเล่น และ 18 ครั้งอยู่นอกหม้อ ประมาณ 10% ของการโต้ตอบที่สังเกตทั้งหมดเป็นแบบก้าวร้าว 42% เป็นแบบ agonistic และ 48% เป็นกลาง มีการสังเกตปฏิสัมพันธ์สิบสองครั้งที่ทางเข้าหนึ่งในสี่ทางเข้า จากการโต้ตอบ 12 ครั้ง มี 1 รายการที่แสดงอาการก้าวร้าว 4 รายการแสดงอาการแบบ agonistic และ 7 รายการแสดงอาการเป็นกลาง ในปฏิสัมพันธ์ระหว่างทางเข้า 4 ครั้งจากทั้งหมด 12 ครั้ง มีการสัมผัสทางกายภาพระหว่างปู ปฏิสัมพันธ์ทั้ง 4 ประการนี้เป็นแบบ agonistic ไม่มีการโต้ตอบที่ทางเข้าหม้อซึ่งส่งผลต่อการเข้าหรือออกจากหม้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทดลองระดับกลาง
สังเกตการเข้าใกล้การหลบหนีและการจับปู (ตารางที่ 1) ในระหว่างการปรับใช้แต่ละครั้ง ข้อมูลนี้จะถูกนำไปใช้ในการพัฒนาแบบจำลองพลศาสตร์กับดัก (รูปที่ 3) ในการวิเคราะห์ของเราจำนวนกระป๋องที่เข้าใกล้มีมากกว่า
ป้อน; มีปูเข้ามาเพียง 20 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น สาเหตุของการหลีกเลี่ยงกัญชาเกือบร้อยละ 80 ของวิธีการยังไม่ชัดเจน แต่ไม่ได้เกิดจากชนิดเดียวกัน (กล่าวถึงด้านล่าง ข้อสังเกตที่น่าสนใจอย่างหนึ่งคือความง่ายในการเข้าออกของปูในกระป๋อง ในระหว่างการทดลองขนาดกลาง 168 ครั้งในขวดและ 142 ครั้งหนีจากขวด ในการทดลองระดับกลางของเรา 85% ของอัตราการหลบหนีรวมถึง 139 ออกจากห้องครัวและ 3 ออกจากห้องนั่งเล่น ความสามารถของปูที่จะออกจากไหเห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับส่วนของไหที่ปูอยู่ 98% ของการหลบหนีทั้งหมดเกิดขึ้นในห้องครัวและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดลองกั้น
ในระหว่างการใช้งานแต่ละครั้งให้สังเกตการเข้าถึงการหลบหนีและการจับกุมปู(ตารางที่1 ) ข้อมูลนี้จะถูกนํามาใช้เพื่อพัฒนาแบบจําลองแบบไดนามิกของลูป(รูปที่3 ) ในการวิเคราะห์ของเรา จํานวนกระถางดอกไม้ที่สัมผัสได้ มากกว่าเหล่านี้
ถูกป้อน: มีเพียง 20 เปอร์เซ็นต์ของ crab เข้าสู่สนาม นําไปสู่การเข้าสู่สนาม. เกือบ80 %ของวิธีการหลีกเลี่ยงไม่ทราบสาเหตุของpotแต่ไม่ได้เกิดจากความจําเพาะเดียวกัน(กล่าวถึงด้านล่าง) การค้นพบที่น่าสนใจคือปูเข้าและออกจากกระป๋องได้ง่ายขึ้น ในระหว่างการทดลองการกักกันพบว่ามีการเข้าสู่กระถางทั้งหมด168ครั้งและหลบหนีออกจากกระถาง142ครั้ง ในการทดลองรั้วของเรา85 %ของอัตราการหลบหนีรวมถึงการหลบหนีจากห้องครัว139ครั้งและหลบหนีจากห้องนั่งเล่น3ครั้ง ความสามารถของปูออกจากหม้อเห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับส่วนตัดขวางของหม้อที่ปูอยู่ จากการแหกคุกทั้งหมด98 %เกิดขึ้นในห้องครัวและเพียง2 %เกิดขึ้นในห้องนั่งเล่น
มีการสังเกตปฏิสัมพันธ์ภายใน286ชนิดซึ่ง133ครั้งเป็นการสัมผัสทางกายภาพระหว่างปู จากการโต้ตอบทั้งหมด286ครั้งส่วนใหญ่( 178 )เกิดขึ้นในห้องครัว12ครั้งที่ประตู78ครั้งในห้องนั่งเล่นและ18ครั้งนอกหม้อ ประมาณ10 %ของปฏิสัมพันธ์ที่สังเกตได้คือก้าวร้าว42 %แข่งขันและ48 %เป็นกลาง สิบสองปฏิสัมพันธ์ได้รับการสังเกตที่หนึ่งในสี่ทางเข้า จาก 12 ปฏิสัมพันธ์ 1 ก้าวร้าว 4 การแข่งขัน 7 เป็นกลาง. ในการมีปฏิสัมพันธ์ทางเข้า12ครั้งมีการสัมผัสทางกายภาพระหว่างปู4ครั้ง ปฏิสัมพันธ์ทั้งสี่อย่างรุนแรง ที่ทางเข้าของกระป๋องไม่มีผลต่อการปฏิสัมพันธ์ระหว่างกระป๋องเข้าและออก