§Infrastructure[edit]Rivers are an

§Infrastructure[edit]

Rivers are an important means of transport in Laos.
Main articles: Transport in Laos and Telecommunications in Laos
The main international airports are Vientiane's Wattay International Airport and Luang Prabang International Airport withPakse International Airport also having a few international flights. The national carrier is Lao Airlines. Other carriers serving the country include Bangkok Airways, Vietnam Airlines, AirAsia, Thai Airways International, and China Eastern Airlines.
Much of Laos lacks adequate infrastructure. Laos has no railways, except a short link to connect Vientiane with Thailand over the Thai–Lao Friendship Bridge. A short portage railway, the Don Det—Don Khon narrow gauge railway was built by the French in Champasak Province but has been closed since the 1940s. In the late 1920s, work began on the Thakhek–Tan Ap railway that would have run between Thakhek, Khammouane Province and Tân Ấp Railway Station, Quảng Bình Province, Vietnam through the Mụ Giạ Pass. The scheme was aborted in the 1930s. The major roads connecting the major urban centres, in particular Route 13, have been significantly upgraded in recent years, but villages far from major roads can be reached only through unpaved roads that may not be accessible year-round.
There is limited external and internal telecommunication, but mobile phones have become widespread in urban centres. In many rural areas electricity is at least partly available. Songthaews (pick-up trucks with benches) are used in the country for long-distance and local public transport.
Laos has made particularly noteworthy progress increasing access to sanitation and has already met its 2015 Millennium Development Goal (MDG) target.[99] Laos' predominantly rural (68%, source: Department of Statistics, Ministry of Planning and Investment, 2009) population makes investing in sanitation difficult. In 1990 only 8% of the rural population had access to improved sanitation.[99] Access rose rapidly from 10% in 1995 to 38% in 2008. Between 1995 and 2008 approximately 1,232,900 more people had access to improved sanitation in rural areas.[99]
Laos' progress is notable in comparison to similar developing countries.[99] This success is in part due to small-scale independent providers emerging in a spontaneous manner or having been promoted by public authorities. The authorities in Laos have recently developed an innovative regulatory framework for Public–Private partnership contracts signed with small enterprises, in parallel with more conventional regulation of State-owned water enterprises.[100]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

§Infrastructure [แก้ไข]แม่น้ำเป็นวิธีการสำคัญการขนส่งในลาวบทความหลัก: ขนส่งในลาวและโทรคมนาคมในประเทศลาวสนามบินนานาชาติหลักคือ ท่าอากาศยานนานาชาติวัตไตเวียงจันทน์และท่าอากาศยานนานาชาติหลวงพระบาง withPakse สนามบินยัง มีกี่เที่ยวบินระหว่างประเทศ บริษัทขนส่งแห่งชาติคือ การบิน ลาว สายการบินอื่น ๆ บริการประเทศรวมบางกอกแอร์เวย์ สายการ บินเวียดนาม แอร์เอเชีย การบินไทย และสายการ บินตะวันออกจีนลาวมากขาดโครงสร้างพื้นฐานเพียงพอ ลาวมีรถไฟไม่ ยกเว้นการเชื่อมโยงสั้น ๆ เชื่อมต่อเวียงจันทน์กับไทยผ่านสะพานมิตรภาพไทย – ลาว ทางรถไฟระยะสั้นดาน เดชดอน — เมืองวัดแคบรถไฟถูกสร้างขึ้น โดยฝรั่งเศสในแขวงจำปาศักดิ์ แต่ถูกปิดตั้งแต่ทศวรรษ 1940 โดย ในปี 1920 ปลาย งานเริ่มบนรถไฟ Ap ท่าแขก – แทนที่จะวิ่งระหว่างท่าแขก แขวงคำม่วน และ Ấp Tân สถานี จังหวัดบิ่นกว๋างนิง เวียดนามผ่านผ่าน Giạ Mụ โครงร่างถูกยกเลิกในช่วงทศวรรษ 1930 ถนนสายหลักที่เชื่อมต่อศูนย์เมืองหลัก ในการกระบวนการผลิต 13 ได้รับการปรับอย่างมากในปีที่ผ่านมา แต่หมู่บ้านจากถนนใหญ่สามารถเข้าถึงได้เฉพาะผ่านถนน unpaved ที่อาจไม่สามารถเข้าถึงได้ตลอดทั้งปีมีจำกัดโทรคมนาคมภายใน และภายนอก แต่โทรศัพท์มือถือได้กลายเป็นที่แพร่หลายในศูนย์กลางเมือง ในชนบทหลาย ไฟฟ้าได้น้อยบางส่วน ใช้บริการรถสองแถว (รถบรรทุกแถว) ในประเทศสำหรับการขนส่งสาธารณะท้องถิ่น และทางไกลลาวได้กำลังสังเกตเพิ่มถึงสุขาภิบาล และแล้วได้ตรงตามเป้าหมายที่กำหนดเป้าหมายการพัฒนามิลเลนเนียม (MDG) 2015[99] ลาวชนบทส่วนใหญ่ (68% แหล่งที่มา: แผนกสถิติ กระทรวงวางแผน และการลง ทุน 2009) ประชากรทำให้การลงทุนในสุขาภิบาลยาก ในปี 1990 เท่านั้น 8% ของประชากรชนบทได้เข้าถึงการปรับปรุงสุขาภิบาล[99] เข้ากุหลาบอย่างรวดเร็วจาก 10% ในปี 1995 38% ในปี 2008 ประมาณ 1,232,900 คนได้เข้าถึงปรับปรุงสุขาภิบาลในชนบทระหว่าง 1995 และ 2551[99]ความคืบหน้าของลาวน่า โดยประเทศกำลังพัฒนาที่คล้ายกัน[99] นี้ประสบความสำเร็จได้ส่วนหนึ่งเนื่องจากผู้ให้บริการอิสระที่ระบุที่เกิดขึ้นในลักษณะขาดหรือมีการส่งเสริม โดยหน่วยงานภาครัฐ เจ้าหน้าที่ลาวล่าสุดได้พัฒนาเป็นกรอบระเบียบนวัตกรรมสำหรับสัญญาหุ้นส่วนรัฐเอกชนลงนามกับองค์กรขนาดเล็ก ควบคู่กับระเบียบขึ้นปกติน้ำที่รัฐวิสาหกิจ[100]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

§Infrastructure [แก้ไข] แม่น้ำมีความหมายถึงความสำคัญของการขนส่งในประเทศลาว. บทความหลัก: การขนส่งในประเทศลาวและกิจการโทรคมนาคมในประเทศลาวสนามบินระหว่างประเทศหลักคือเวียงจันทน์ท่าอากาศยานนานาชาติวัตไตและหลวงพระบางสนามบินสนามบินนานาชาติ withPakse นานาชาตินอกจากนี้ยังมีเที่ยวบินระหว่างประเทศไม่กี่ ผู้ให้บริการสายการบินแห่งชาติลาว ผู้ให้บริการอื่น ๆ ให้บริการในประเทศรวมถึงบางกอกแอร์เวย์, สายการบินเวียดนามแอร์เอเชียการบินไทยและสายการบิน China Eastern. มากของลาวขาดโครงสร้างพื้นฐานที่เพียงพอ ลาวมีทางรถไฟไม่มียกเว้นการเชื่อมโยงระยะสั้นในการเชื่อมต่อกับประเทศไทยเวียงจันทน์ข้ามสะพานมิตรภาพไทยลาว รถไฟขนส่งระยะสั้นรถไฟดอนเดชดอนขอนแก่นแคบถูกสร้างขึ้นโดยฝรั่งเศสในแขวงจำปาศักดิ์ แต่ได้รับการเปิดให้บริการตั้งแต่ปี 1940 ในปี ค.ศ. 1920 ปลายเริ่มทำงานในรถไฟท่าแขกตาล Ap ที่จะได้วิ่งระหว่างท่าแขกแขวงคำม่วนและTânẤpสถานีรถไฟQuảngBìnhจังหวัดเวียดนามผ่าน mu Gia ผ่าน โครงการถูกยกเลิกในช่วงทศวรรษที่ 1930 ถนนสายหลักที่เชื่อมระหว่างเมืองใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเส้นทางที่ 13 ได้รับการอัพเกรดอย่างมีนัยสำคัญในปีที่ผ่านมา แต่หมู่บ้านที่ห่างไกลจากถนนสายหลักสามารถเข้าถึงได้เพียงผ่านถนนลูกรังที่อาจไม่สามารถเข้าถึงได้ตลอดทั้งปี. มี จำกัด ทั้งภายในและภายนอก การสื่อสารโทรคมนาคม แต่โทรศัพท์มือถือได้กลายเป็นที่แพร่หลายในเมือง ในพื้นที่ชนบทหลายกระแสไฟฟ้าเป็นอย่างน้อยส่วนหนึ่งที่มีอยู่ รถสองแถว (รถกระบะที่มีม้านั่ง) ถูกนำมาใช้ในประเทศสำหรับทางไกลและระบบขนส่งสาธารณะในท้องถิ่น. ลาวมีความคืบหน้าสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเพิ่มการเข้าถึงการสุขาภิบาลและได้พบแล้ว 2015 การพัฒนาแห่งสหัสวรรษของตนได้ประตู (MDG) เป้าหมาย. [99] ลาวส่วนใหญ่ในชนบท (68% ที่มา: ภาควิชาสถิติกระทรวงวางแผนและการลงทุน, 2009) ประชากรทำให้การลงทุนในการสุขาภิบาลยาก ในปี 1990 เพียง 8% ของประชากรในชนบทมีการเข้าถึงปรับปรุงสุขาภิบาล. [99] เข้าเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจาก 10% ในปี 1995 เป็น 38% ในปี 2008 ระหว่างปี 1995 และ 2008 ประมาณ 1,232,900 คนมากขึ้นมีการเข้าถึงปรับปรุงสุขาภิบาลในพื้นที่ชนบท. [ 99] ความคืบหน้าของลาวมีความโดดเด่นในการเปรียบเทียบกับประเทศกำลังพัฒนาที่คล้ายกัน. [99] ความสำเร็จนี่คือส่วนหนึ่งเนื่องจากผู้ให้บริการอิสระขนาดเล็กที่เกิดขึ้นใหม่ในลักษณะที่เกิดขึ้นเองหรือได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานของรัฐ หน่วยงานในประเทศลาวเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้มีการพัฒนากรอบการกำกับดูแลที่เป็นนวัตกรรมใหม่ในการทำสัญญาความร่วมมือภาครัฐและเอกชนเซ็นสัญญากับผู้ประกอบการขนาดเล็กในแบบคู่ขนานกับการควบคุมการชุมนุมของรัฐเป็นเจ้าของผู้ประกอบการน้ำ. [100]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

§โครงสร้างพื้นฐาน [ แก้ไข ]

แม่น้ำเป็นพาหนะสำคัญในประเทศลาว
บทความหลัก : การคมนาคมในประเทศลาว และโทรคมนาคมในประเทศลาว
ท่าอากาศยานเป็นหลักของท่าอากาศยานนานาชาติพนมเปญ เวียงจันทน์ และหลวงพระบางสนามบินนานาชาติ withpakse สนามบินก็มีเที่ยวบินระหว่างประเทศบาง บริษัทขนส่งแห่งชาติเป็นสายการบินลาวอื่นๆบริการประเทศ ได้แก่ สายการบินบางกอกแอร์เวย์ เวียดนาม แอร์เอเชีย , การบินไทย , สายการบินจีนตะวันออก .
มากลาวขาดโครงสร้างพื้นฐานที่เพียงพอ ลาวไม่มีรถไฟ ยกเว้นลิงค์สั้นเชื่อมต่อเวียงจันทน์กับประเทศไทยมากกว่าไทย–ลาวสะพานมิตรภาพ . รถไฟการขนส่งที่สั้นดอนเดช ดอนเมืองแคบมาตรวัดรถไฟถูกสร้างขึ้นโดยชาวฝรั่งเศสในแขวงจำปาศักดิ์ แต่ปิดไปแล้ว ตั้งแต่ปี 1940 แล้ว ในปลาย 1920s งานเริ่มในท่าแขก– tan AP รถไฟจะวิ่งระหว่างจังหวัดคำม่วนท่าแขก และ T â n Ấ P สถานีรถไฟคูả ng b ì NH จังหวัด เวียดนามผ่าน M ụกีạผ่าน โครงการถูกยกเลิกในช่วงทศวรรษที่ 1930ถนนเชื่อมเมืองสำคัญหลักศูนย์ โดยเฉพาะเส้นทาง 13 ได้รับการอย่างมีนัยสำคัญในปีล่าสุด แต่หมู่บ้านห่างจากถนนสายหลักที่สามารถเข้าถึงเท่านั้นผ่านถนนลูกรัง ที่อาจจะไม่สามารถเข้าถึงได้ตลอดทั้งปี
มีจำกัดภายนอกหรือภายใน แต่โทรศัพท์มือถือได้กลายเป็นที่แพร่หลายในศูนย์เมืองในหลายพื้นที่ในชนบทไฟฟ้าอย่างน้อยบางส่วนพร้อมใช้งาน Songthaews ( รถกระบะกับม้านั่ง ) ใช้ในประเทศระยะไกลและท้องถิ่นการขนส่งสาธารณะ
ลาวมีความก้าวหน้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งน่าสังเกตเพิ่มการเข้าถึงการสุขาภิบาลและได้เจอของเป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษ ( MDG ) 2015 เป้าหมาย [ 99 ] ลาวส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในชนบท ( 68 ) แหล่งที่มา : ภาควิชาสถิติกระทรวงการวางแผนและการลงทุน , 2009 ) ประชากร ทำให้การลงทุนในความยาก ในปี 1990 เพียง 8 % ของประชากรในชนบทได้เข้าถึงการปรับปรุงสุขาภิบาล [ 99 ] การเข้าถึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว จากร้อยละ 10 ในปี 1995 เป็น 38% ในปี 2008 ระหว่างปี 1995 และปี 2008 ประมาณ 1232900 ผู้คนมากขึ้นมีการเข้าถึงสุขอนามัยที่ดีขึ้นในชนบท [ 99 ]
ความคืบหน้าของลาวเป็นที่น่าทึ่งในการเปรียบเทียบกับประเทศพัฒนาที่คล้ายกัน [ 99 ] ความสำเร็จ นี่คือในส่วนหนึ่งเนื่องจากขนาดเล็กอิสระผู้ให้บริการที่เกิดขึ้นใหม่ในลักษณะที่เป็นธรรมชาติหรือมีการส่งเสริมโดยหน่วยงานสาธารณะ เจ้าหน้าที่ลาวเพิ่งพัฒนาเป็นกรอบกฎระเบียบนวัตกรรมเพื่อสาธารณะและส่วนบุคคล หุ้นส่วน เซ็นสัญญากับ บริษัท ขนาดเล็กในแบบคู่ขนานกับที่มากกว่าปกติระเบียบของรัฐเป็นเจ้าของ บริษัท น้ำ [ 100 ]