- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Genetic information: How much to sh
Genetic information: How much to share, how much to keep private in age of Big Data
David Warmflash | December 11, 2014 | Genetic Literacy Project
To what extent should personal genetic information be protected?
One big concern revolves around how much information should be supplied to health insurance companies. If you carry a BRCA gene for breast and ovarian cancer, which makes it likely but not certain that you will develop cancer if you are female, you certainly don’t want this to increase the premium that you pay. And if you choose an expensive procedure, such as prophylactic mastectomy and reconstruction because you carry the gene, you want the assurance that the insurance company would cover the cost.
Taking another perspective, some people might not wish to know if they are genetically prone to a rare disease for which there’s no effective treatment, particularly if having the gene for the disease does not necessarily mean that the person will ever develop it. Many men, for example, carry the BRCA gene, which only slightly elevates their chance of male breast cancer, but they can also pass that mutation on to their daughters. A person who may carry that gene might not want other people to know while others might want to share that information. And those who may be impacted, from insurance companies to relegates, might also want to know who carries it.
The issue of genetic privacy can get even more confusing if we consider mental health. In a statement published in 2013, the International Society of Psychiatric Genetics (ISPG) points to a “history of successful use of genetic tests for several neuropsychiatric disorders”, but cautions that this applies mostly to conditions affecting brain development in early life. Thus, genetic testing is very reliable for screening infants for conditions like Huntington disease, fragile X syndrome, phenylketonuria and Down syndrome. These are medical conditions with easily recognized physical effects on various body systems, but that also include mental health symptoms.
In contrast, while genome wide association studies (GWAS) have attempted to reveal genetic patterns for mood, psychotic and substance abuse disorders that typically appear in young adulthood, the genetics of these conditions turns out to be extremely complex. The complexity is not only because of non-biological factors (i.e. nurture as opposed to nature), but also due to multiple genes interacting in a plethora of combinations. Therefore, we do not seem to be approaching an era when something as simple as a blood test can reliably identify individuals who are likely to be a danger to others, or to themselves.
In addition to highlighting the complexity of psychiatric genetics, the ISPG statement emphasizes the importance of informed consent. Anyone subject to genetic testing must agree to it. That’s very straightforward decision to make when a person, or his or her infant, is being screened for an illness to facilitate early intervention. In such cases, the chances seem low that the genetic information would be used for anything but to help the individual who is screened. But what about using the information for to help others, or the population as a whole?
This question will come up increasingly, for our society, and for those deciding whether to give consent for genetic testing, as we move further into the age of computational biology. Sometimes called biological data mining, computational biology takes data that have already been obtained in the field or laboratory for various reasons and utilizes them to answer big questions.
For instance, a recent study based at MIT and Harvard pooled numerous medical genetic data from many individuals and analyzed the data in relation to the prevalence of blood cancers (leukemias and lymphomas). The analysis revealed an association between certain genetic patterns, particularly mutations of three genes, and both categories of blood cancers. The association is so strong that blood tests can now be developed using the revealed genetic patterns to identify individuals with lymphoma and leukemia in premalignant stages. Premalignant means that a cancer has not advanced, or has not spread, enough to cause symptoms, and is so well isolated that it can be removed from the body with relatively simple treatments. In other words, premalignant disease is completely curable if you know it exists, and thus tests for the newly discovered genetic pattern constitute preventive screening.
Genetics and computational biology are evolving so quickly that it’s impossible to predict the science and medical questions that they’ll be used to research, let alone the answers that they’ll reveal, in the years to come. But what does seem to be predictable is one question that patients, human subjects, and policy makers will be asking over and over as biological science continues to develop: to what extent should genetic information be kept private?
David Warmflash | December 11, 2014 | Genetic Literacy Project
To what extent should personal genetic information be protected?
One big concern revolves around how much information should be supplied to health insurance companies. If you carry a BRCA gene for breast and ovarian cancer, which makes it likely but not certain that you will develop cancer if you are female, you certainly don’t want this to increase the premium that you pay. And if you choose an expensive procedure, such as prophylactic mastectomy and reconstruction because you carry the gene, you want the assurance that the insurance company would cover the cost.
Taking another perspective, some people might not wish to know if they are genetically prone to a rare disease for which there’s no effective treatment, particularly if having the gene for the disease does not necessarily mean that the person will ever develop it. Many men, for example, carry the BRCA gene, which only slightly elevates their chance of male breast cancer, but they can also pass that mutation on to their daughters. A person who may carry that gene might not want other people to know while others might want to share that information. And those who may be impacted, from insurance companies to relegates, might also want to know who carries it.
The issue of genetic privacy can get even more confusing if we consider mental health. In a statement published in 2013, the International Society of Psychiatric Genetics (ISPG) points to a “history of successful use of genetic tests for several neuropsychiatric disorders”, but cautions that this applies mostly to conditions affecting brain development in early life. Thus, genetic testing is very reliable for screening infants for conditions like Huntington disease, fragile X syndrome, phenylketonuria and Down syndrome. These are medical conditions with easily recognized physical effects on various body systems, but that also include mental health symptoms.
In contrast, while genome wide association studies (GWAS) have attempted to reveal genetic patterns for mood, psychotic and substance abuse disorders that typically appear in young adulthood, the genetics of these conditions turns out to be extremely complex. The complexity is not only because of non-biological factors (i.e. nurture as opposed to nature), but also due to multiple genes interacting in a plethora of combinations. Therefore, we do not seem to be approaching an era when something as simple as a blood test can reliably identify individuals who are likely to be a danger to others, or to themselves.
In addition to highlighting the complexity of psychiatric genetics, the ISPG statement emphasizes the importance of informed consent. Anyone subject to genetic testing must agree to it. That’s very straightforward decision to make when a person, or his or her infant, is being screened for an illness to facilitate early intervention. In such cases, the chances seem low that the genetic information would be used for anything but to help the individual who is screened. But what about using the information for to help others, or the population as a whole?
This question will come up increasingly, for our society, and for those deciding whether to give consent for genetic testing, as we move further into the age of computational biology. Sometimes called biological data mining, computational biology takes data that have already been obtained in the field or laboratory for various reasons and utilizes them to answer big questions.
For instance, a recent study based at MIT and Harvard pooled numerous medical genetic data from many individuals and analyzed the data in relation to the prevalence of blood cancers (leukemias and lymphomas). The analysis revealed an association between certain genetic patterns, particularly mutations of three genes, and both categories of blood cancers. The association is so strong that blood tests can now be developed using the revealed genetic patterns to identify individuals with lymphoma and leukemia in premalignant stages. Premalignant means that a cancer has not advanced, or has not spread, enough to cause symptoms, and is so well isolated that it can be removed from the body with relatively simple treatments. In other words, premalignant disease is completely curable if you know it exists, and thus tests for the newly discovered genetic pattern constitute preventive screening.
Genetics and computational biology are evolving so quickly that it’s impossible to predict the science and medical questions that they’ll be used to research, let alone the answers that they’ll reveal, in the years to come. But what does seem to be predictable is one question that patients, human subjects, and policy makers will be asking over and over as biological science continues to develop: to what extent should genetic information be kept private?
0/5000
ข้อมูลทางพันธุกรรม: จำนวนการใช้ร่วมกัน จำนวนการเก็บส่วนตัวในยุคของข้อมูลขนาดใหญ่David Warmflash | 11 ธันวาคม 2014 | โครงการสามารถทางพันธุกรรม ควรป้องกันข้อมูลส่วนบุคคลทางพันธุกรรมใดกังวลหนึ่งใหญ่ revolves รอบจำนวนข้อมูลควรระบุให้บริษัทประกันสุขภาพ ถ้าคุณมียีน BRCA เต้านมและมะเร็งรังไข่ ซึ่งทำให้แนวโน้ม แต่ไม่แน่ใจว่า คุณจะพัฒนาโรคมะเร็งหากคุณผู้หญิง คุณแน่นอนไม่ต้องเพิ่มพรีเมี่ยมที่คุณจ่าย และถ้าคุณเลือกกระบวนการแพง สูญเสียเต้านมทานและฟื้นฟูเนื่องจากคุณมียีน คุณต้องมั่นใจว่า บริษัทประกันจะครอบคลุมต้นทุนมีมุมมองอื่น บางคนอาจไม่อยากรู้ว่าถ้าพวกเขามีแนวโน้มโรคหายากที่มีรักษาไม่มีประสิทธิภาพ แปลงพันธุกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามียีนโรคนี้หมายความ ว่า บุคคลจะเคยพัฒนาให้ ผู้ชายหลายคน เช่น มียีน BRCA ที่ยกระดับของโอกาสที่มะเร็งเต้านมเพศชายเพียงเล็กน้อย แต่พวกเขายังสามารถผ่านที่กลายพันธุ์ไปยังลูกสาวของพวกเขา คนอาจมียีนที่อาจต้องการคนอื่นรู้ในขณะที่คนอื่น ๆ อาจต้องการใช้ข้อมูลนั้นร่วมกัน และผู้ที่อาจได้รับผลกระทบ จาก relegates บริษัทประกัน อาจจะต้องการทราบที่ดำเนินปัญหาความเป็นส่วนตัวทางพันธุกรรมได้สับสนยิ่งถ้าเราพิจารณาสุขภาพจิต ในรายงานที่เผยแพร่ในปี 2013 นานาชาติสังคมของจิตเวชพันธุศาสตร์ (ISPG) ชี้ไป "ประวัติใช้ประสบความสำเร็จของการทดสอบทางพันธุกรรมสำหรับโรคหลาย neuropsychiatric" แต่ข้อควรระวังที่นี้ใช้กับเงื่อนไขที่มีผลต่อการพัฒนาสมองในช่วงชีวิตส่วนใหญ่ การทดสอบทางพันธุกรรมจึงน่าเชื่อถือมากสำหรับการตรวจคัดกรองทารกสำหรับเงื่อนไขเช่นโรคฮันติงตัน เปราะบาง X กลุ่มอาการ phenylketonuria และดาวน์ซินโดรม เหล่านี้เป็นเงื่อนไขทางการแพทย์ มีผลจริงจดจำได้ง่ายในระบบร่างกายต่าง ๆ แต่ที่ยังมีอาการสุขภาพจิตในทางตรงข้าม ขณะศึกษาสมาคมกว้างจีโนม (GWAS) ได้พยายามที่จะเปิดเผยรูปแบบพันธุกรรมอารมณ์ psychotic และละเมิดสิทธิสารโรคที่มักจะปรากฏในวุฒิหนุ่ม พันธุศาสตร์ของเงื่อนไขเหล่านี้เปิดออกจะซับซ้อนมาก ความซับซ้อนไม่เท่านั้นเนื่องจากปัจจัยที่ไม่ใช่ชีวภาพ (เช่นรักษาตรงข้ามกับธรรมชาติ), แต่ยังเนื่อง จากยีนหลายโต้ตอบในชุด ดังนั้น เราไม่ดูเหมือนจะใกล้ยุคเมื่อบางสิ่งบางอย่างที่เป็นง่าย ๆ เป็นเลือดสามารถระบุผู้ที่มีแนวโน้มที่เป็น อันตรายอื่น ๆ หรือตัวเองได้นอกจากเน้นความซับซ้อนของพันธุศาสตร์จิตเวช งบ ISPG เน้นความสำคัญของการแจ้งความยินยอม ใครต้องการทดสอบทางพันธุกรรมต้องยอมรับมัน ที่จะตัดสินใจตรงไปตรงมากเมื่อบุคคล หรือเป็นการฉาย คนทารก สำหรับการเจ็บป่วยเพื่อแทรกแซงก่อน โอกาสดูไม่ต่ำว่า ข้อมูลทางพันธุกรรมจะใช้สำหรับอะไรแต่จะช่วยให้บุคคลที่ถูกฉายในกรณีดังกล่าว แต่สิ่งที่เกี่ยวกับใช้ข้อมูลสำหรับช่วยผู้อื่น หรือประชากรทั้งหมดหรือไม่คำถามนี้จะขึ้นมามากขึ้น สังคม และ สำหรับผู้ที่ตัดสินใจว่า จะให้ความยินยอมสำหรับการทดสอบทางพันธุกรรม เป็นเราย้ายไปยุคของชีววิทยาเชิงคำนวณ บางครั้งเรียกว่าการทำเหมืองข้อมูลชีวภาพ ชีววิทยาเชิงคำนวณใช้ข้อมูลที่ได้แล้วถูกรับในฟิลด์หรือห้องปฏิบัติการด้วยเหตุผลต่างๆ และใช้การตอบคำถามใหญ่ตัวอย่าง การศึกษาล่าสุดอยู่ที่ MIT และฮาร์วาร์ดหลายทางการแพทย์ข้อมูลทางพันธุกรรมจากบุคคลหลายทางถูกพู และวิเคราะห์ข้อมูลเกี่ยวกับความชุกของโรคมะเร็งเลือด (leukemias และ lymphomas) การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบทางพันธุกรรมบางอย่าง การเปิดเผยโดยเฉพาะอย่างยิ่งการกลายพันธุ์ของยีนสาม และทั้งสองประเภทของโรคมะเร็งเลือด สมาคมเป็นแข็งแรงที่ผลการตรวจเลือดสามารถเดี๋ยวนี้พัฒนาโดยใช้รูปแบบทางพันธุกรรมที่เปิดเผยระบุบุคคลคอลลาและมะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะ premalignant Premalignant หมายความว่า เป็นมะเร็งมีไม่ขั้น สูง หรือไม่ ลุกลาม พอที่จะก่อให้เกิดอาการ และเป็นอย่างดีดังนั้นแยกต่างหากที่จะสามารถออกจากร่างกายกับการรักษาค่อนข้างง่าย ในคำอื่น ๆ โรค premalignant จะรักษาอย่างสมบูรณ์ถ้าคุณทราบว่า มีอยู่ และดังนั้น สำหรับรูปแบบทางพันธุกรรมการเพิ่งพบเป็นป้องกันคัดกรองพันธุศาสตร์และชีววิทยาเชิงคำนวณมีวิวัฒนาการอย่างรวดเร็วที่จะไปทำนายศาสตร์ และถามแพทย์ที่พวกเขาจะถูกใช้เพื่อวิจัย นับ ประสาคำตอบที่พวกเขาจะเปิดเผย ในปีที่ผ่านมา แต่อะไรไม่ดูเหมือนจะได้เป็นคำถามหนึ่งที่ผู้ป่วย เรื่องมนุษย์ และผู้กำหนดนโยบายจะถูกถามซ้ำ ๆ เป็นวิทยาศาสตร์ชีวภาพยังคงพัฒนา: ใดควรข้อมูลพันธุกรรมเก็บไว้ส่วนตัว
การแปล กรุณารอสักครู่..
Genetic information: How much to share, how much to keep private in age of Big Data
David Warmflash | December 11, 2014 | Genetic Literacy Project
To what extent should personal genetic information be protected?
One big concern revolves around how much information should be supplied to health insurance companies. If you carry a BRCA gene for breast and ovarian cancer, which makes it likely but not certain that you will develop cancer if you are female, you certainly don’t want this to increase the premium that you pay. And if you choose an expensive procedure, such as prophylactic mastectomy and reconstruction because you carry the gene, you want the assurance that the insurance company would cover the cost.
Taking another perspective,บางคนอาจต้องการที่จะทราบว่าพวกเขาเป็นทางพันธุกรรมมักจะเป็นโรคที่หายากที่ไม่มีการรักษาที่มีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากมียีนสำหรับโรคไม่ได้หมายความว่าคนนั้นจะเคยพัฒนา คนจํานวนมาก เช่น แบกยีน BRCA ที่เพียงเล็กน้อยช่วย โอกาสของโรคมะเร็งเต้านมชายแต่พวกเขายังสามารถผ่านการกลายพันธุ์เพื่อลูกสาวของพวกเขา คนที่อาจจะพกยีนที่ไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ ในขณะที่คนอื่น ๆอาจต้องการใช้ข้อมูลนั้น และผู้ที่อาจได้รับผลกระทบจาก บริษัท ประกันภัยเพื่อ relegates อาจยังต้องการที่จะรู้ว่าใครจะถือมัน .
เรื่องของพันธุกรรม ความเป็นส่วนตัวจะยิ่งสับสน ถ้าเราพิจารณาสุขภาพจิตในแถลงการณ์ที่เผยแพร่ในปี 2013 สมาคมพันธุศาสตร์จิตเวชนานาชาติ ( ispg ) จุด " ประวัติความเป็นมาของการใช้ที่ประสบความสำเร็จของการทดสอบทางพันธุกรรมหลาย neuropsychiatric ผิดปกติ " , แต่ข้อควรระวังที่นี้ใช้ส่วนใหญ่เงื่อนไขที่มีผลต่อการพัฒนาสมองในชีวิต . ดังนั้น การทดสอบทางพันธุกรรมเป็นที่เชื่อถือได้มากในการคัดกรองทารกสำหรับเงื่อนไขเช่นในโรคกลุ่มอาการโครโมโซมเอกซ์เปราะบางลง , และฟีนิลคีโตนูเรีย ซินโดรม เหล่านี้เป็นเงื่อนไขทางการแพทย์ที่รู้จักได้อย่างง่ายดายผลกระทบทางกายภาพในระบบต่างๆของร่างกาย แต่ยังรวมถึงอาการสุขภาพจิต .
ส่วนกว้าง ในขณะที่สมาคมการศึกษาจีโนม ( gwas ) ได้พยายามที่จะเปิดเผยรูปแบบพันธุกรรมทางอารมณ์ , จิตและสารเสพติดความผิดปกติที่มักจะปรากฏในวัยผู้ใหญ่ตอนต้น , the genetics of these conditions turns out to be extremely complex. The complexity is not only because of non-biological factors (i.e. nurture as opposed to nature), but also due to multiple genes interacting in a plethora of combinations. Therefore,เราไม่ได้ดูเหมือนจะใกล้ยุคเมื่อสิ่งที่ง่ายเช่นการทดสอบเลือดจะเชื่อถือได้ระบุบุคคลที่มีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้อื่น หรือตัวเอง
นอกจากเน้นความซับซ้อนของพันธุกรรมทางจิต มีงบ ispg เน้นความสำคัญของความยินยอม . ใครเรื่องการทดสอบทางพันธุกรรมจะต้องเห็นด้วยกับมันที่ตรงไปตรงมามากที่จะตัดสินใจเมื่อบุคคล หรือ ของเขา หรือเธอ ทารก , การคัดกรองการเจ็บป่วยเพื่อความสะดวกในการแทรกแซง . ในกรณีเช่นนี้ โอกาสจะต่ำว่า ข้อมูลทางพันธุกรรมจะถูกใช้สำหรับอะไร แต่เพื่อช่วยให้บุคคลที่มีมุ้งลวด แต่สิ่งที่เกี่ยวกับการใช้ข้อมูลเพื่อช่วยให้ผู้อื่นหรือประชาชนโดยรวม ?
คำถามนี้จะเกิดขึ้นมากขึ้นสำหรับสังคมของเรา และสำหรับผู้ที่ตัดสินใจว่า จะให้ความยินยอมสำหรับการทดสอบทางพันธุกรรม ในขณะที่เราย้ายต่อไปในยุควิทยาชีววิทยา . บางครั้งเรียกว่าการทำเหมืองข้อมูลทางชีวภาพ , ชีววิทยาเชิงคอมพิวเตอร์ใช้ข้อมูลที่ได้รับได้รับในเขตข้อมูลหรือห้องปฏิบัติการสำหรับเหตุผลต่าง ๆและใช้พวกเขาที่จะตอบคำถามใหญ่ .
สำหรับอินสแตนซ์ a recent study based at MIT and Harvard pooled numerous medical genetic data from many individuals and analyzed the data in relation to the prevalence of blood cancers (leukemias and lymphomas). The analysis revealed an association between certain genetic patterns, particularly mutations of three genes, and both categories of blood cancers.สมาคมจะแข็งแรงเพื่อให้เลือดสามารถพัฒนาโดยใช้รูปแบบการระบุบุคคลด้วยข้อมูลทางพันธุกรรมมะเร็งต่อมน้ำเหลืองและมะเร็งเม็ดเลือดขาวใน premalignant ขั้นตอน หมายถึง premalignant ที่มะเร็งยังไม่ก้าวหน้า หรือได้ไม่แพร่กระจาย มากพอที่จะทำให้เกิดอาการ และเลยแยกที่สามารถลบออกจากร่างกายด้วยการรักษาที่ค่อนข้างง่าย ในคำอื่น ๆpremalignant โรคสมบูรณ์รักษาได้ถ้าคุณทราบว่ามันมีอยู่ และดังนั้นจึง สำหรับการทดสอบที่ค้นพบใหม่ทางพันธุกรรมรูปแบบเป็นการคัดกรองโรค
พันธุศาสตร์และวิทยาชีววิทยามีการพัฒนาอย่างรวดเร็วว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำนายวิทยาศาสตร์และคำถามทางการแพทย์ที่พวกเขาจะใช้เพื่อการวิจัย ไปคนเดียว คำตอบที่พวกเขาจะเปิดเผยในปี มาแต่แล้วดูเหมือนจะทายคำถามหนึ่งที่ผู้ป่วย อาสาสมัคร และผู้กำหนดนโยบายจะถามซ้ำแล้วซ้ำอีกเป็นวิทยาศาสตร์ทางชีวภาพยังคงพัฒนา : ขอบเขตในสิ่งที่ควรข้อมูลทางพันธุกรรมที่ถูกเก็บไว้ส่วนตัว
David Warmflash | December 11, 2014 | Genetic Literacy Project
To what extent should personal genetic information be protected?
One big concern revolves around how much information should be supplied to health insurance companies. If you carry a BRCA gene for breast and ovarian cancer, which makes it likely but not certain that you will develop cancer if you are female, you certainly don’t want this to increase the premium that you pay. And if you choose an expensive procedure, such as prophylactic mastectomy and reconstruction because you carry the gene, you want the assurance that the insurance company would cover the cost.
Taking another perspective,บางคนอาจต้องการที่จะทราบว่าพวกเขาเป็นทางพันธุกรรมมักจะเป็นโรคที่หายากที่ไม่มีการรักษาที่มีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากมียีนสำหรับโรคไม่ได้หมายความว่าคนนั้นจะเคยพัฒนา คนจํานวนมาก เช่น แบกยีน BRCA ที่เพียงเล็กน้อยช่วย โอกาสของโรคมะเร็งเต้านมชายแต่พวกเขายังสามารถผ่านการกลายพันธุ์เพื่อลูกสาวของพวกเขา คนที่อาจจะพกยีนที่ไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ ในขณะที่คนอื่น ๆอาจต้องการใช้ข้อมูลนั้น และผู้ที่อาจได้รับผลกระทบจาก บริษัท ประกันภัยเพื่อ relegates อาจยังต้องการที่จะรู้ว่าใครจะถือมัน .
เรื่องของพันธุกรรม ความเป็นส่วนตัวจะยิ่งสับสน ถ้าเราพิจารณาสุขภาพจิตในแถลงการณ์ที่เผยแพร่ในปี 2013 สมาคมพันธุศาสตร์จิตเวชนานาชาติ ( ispg ) จุด " ประวัติความเป็นมาของการใช้ที่ประสบความสำเร็จของการทดสอบทางพันธุกรรมหลาย neuropsychiatric ผิดปกติ " , แต่ข้อควรระวังที่นี้ใช้ส่วนใหญ่เงื่อนไขที่มีผลต่อการพัฒนาสมองในชีวิต . ดังนั้น การทดสอบทางพันธุกรรมเป็นที่เชื่อถือได้มากในการคัดกรองทารกสำหรับเงื่อนไขเช่นในโรคกลุ่มอาการโครโมโซมเอกซ์เปราะบางลง , และฟีนิลคีโตนูเรีย ซินโดรม เหล่านี้เป็นเงื่อนไขทางการแพทย์ที่รู้จักได้อย่างง่ายดายผลกระทบทางกายภาพในระบบต่างๆของร่างกาย แต่ยังรวมถึงอาการสุขภาพจิต .
ส่วนกว้าง ในขณะที่สมาคมการศึกษาจีโนม ( gwas ) ได้พยายามที่จะเปิดเผยรูปแบบพันธุกรรมทางอารมณ์ , จิตและสารเสพติดความผิดปกติที่มักจะปรากฏในวัยผู้ใหญ่ตอนต้น , the genetics of these conditions turns out to be extremely complex. The complexity is not only because of non-biological factors (i.e. nurture as opposed to nature), but also due to multiple genes interacting in a plethora of combinations. Therefore,เราไม่ได้ดูเหมือนจะใกล้ยุคเมื่อสิ่งที่ง่ายเช่นการทดสอบเลือดจะเชื่อถือได้ระบุบุคคลที่มีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้อื่น หรือตัวเอง
นอกจากเน้นความซับซ้อนของพันธุกรรมทางจิต มีงบ ispg เน้นความสำคัญของความยินยอม . ใครเรื่องการทดสอบทางพันธุกรรมจะต้องเห็นด้วยกับมันที่ตรงไปตรงมามากที่จะตัดสินใจเมื่อบุคคล หรือ ของเขา หรือเธอ ทารก , การคัดกรองการเจ็บป่วยเพื่อความสะดวกในการแทรกแซง . ในกรณีเช่นนี้ โอกาสจะต่ำว่า ข้อมูลทางพันธุกรรมจะถูกใช้สำหรับอะไร แต่เพื่อช่วยให้บุคคลที่มีมุ้งลวด แต่สิ่งที่เกี่ยวกับการใช้ข้อมูลเพื่อช่วยให้ผู้อื่นหรือประชาชนโดยรวม ?
คำถามนี้จะเกิดขึ้นมากขึ้นสำหรับสังคมของเรา และสำหรับผู้ที่ตัดสินใจว่า จะให้ความยินยอมสำหรับการทดสอบทางพันธุกรรม ในขณะที่เราย้ายต่อไปในยุควิทยาชีววิทยา . บางครั้งเรียกว่าการทำเหมืองข้อมูลทางชีวภาพ , ชีววิทยาเชิงคอมพิวเตอร์ใช้ข้อมูลที่ได้รับได้รับในเขตข้อมูลหรือห้องปฏิบัติการสำหรับเหตุผลต่าง ๆและใช้พวกเขาที่จะตอบคำถามใหญ่ .
สำหรับอินสแตนซ์ a recent study based at MIT and Harvard pooled numerous medical genetic data from many individuals and analyzed the data in relation to the prevalence of blood cancers (leukemias and lymphomas). The analysis revealed an association between certain genetic patterns, particularly mutations of three genes, and both categories of blood cancers.สมาคมจะแข็งแรงเพื่อให้เลือดสามารถพัฒนาโดยใช้รูปแบบการระบุบุคคลด้วยข้อมูลทางพันธุกรรมมะเร็งต่อมน้ำเหลืองและมะเร็งเม็ดเลือดขาวใน premalignant ขั้นตอน หมายถึง premalignant ที่มะเร็งยังไม่ก้าวหน้า หรือได้ไม่แพร่กระจาย มากพอที่จะทำให้เกิดอาการ และเลยแยกที่สามารถลบออกจากร่างกายด้วยการรักษาที่ค่อนข้างง่าย ในคำอื่น ๆpremalignant โรคสมบูรณ์รักษาได้ถ้าคุณทราบว่ามันมีอยู่ และดังนั้นจึง สำหรับการทดสอบที่ค้นพบใหม่ทางพันธุกรรมรูปแบบเป็นการคัดกรองโรค
พันธุศาสตร์และวิทยาชีววิทยามีการพัฒนาอย่างรวดเร็วว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำนายวิทยาศาสตร์และคำถามทางการแพทย์ที่พวกเขาจะใช้เพื่อการวิจัย ไปคนเดียว คำตอบที่พวกเขาจะเปิดเผยในปี มาแต่แล้วดูเหมือนจะทายคำถามหนึ่งที่ผู้ป่วย อาสาสมัคร และผู้กำหนดนโยบายจะถามซ้ำแล้วซ้ำอีกเป็นวิทยาศาสตร์ทางชีวภาพยังคงพัฒนา : ขอบเขตในสิ่งที่ควรข้อมูลทางพันธุกรรมที่ถูกเก็บไว้ส่วนตัว
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- พ่อของฉันเปิดร้านออกแบบป้าย
- almost never
- ชมภาพยนตร์สนุกไหม
- Crisis management is reactive rather tha
- ฉันดีขึ้นมากเเล้วคุณทำงานเสร็จเเล้วหรอ
- WinCC is a modular system. WinCC is used
- สร้าง
- endorsed
- capital
- เป็นที่นิยม
- บทสรุปของงานวิจัยจากรายงานต้นฉบับทั้ง 68
- Thank you for your cooperation,Represent
- Reduce average cost.
- U are so niceSo I want to be friend for
- รักจองกุก
- Posted in
- ความรู้สึกของวันนี้
- ข้อดีและข้อเสียของการใส่เครื่องแบบนักเรี
- ฉันและเพื่อนยังไม่สนิทกัน
- การมีสุขภาวะที่ดี
- นครปฐม
- Late night sleeping.Taking on too much r
- It does not make the effort to hawking i
- Determination of three nitroimidazoles i
