Although Yasin was very nervous abo

Although Yasin was very nervous about going to school, his father and mother assured him that it would be a fun place where he would meet lots of new friends and learn lots of interesting new things. ‘English schools are supposed to be very good,’ said Yasin’s mother.
‘And you will learn some very interesting things and your English will get better in no time,’ assured his father.
Yasin was still not convinced, but when Andrew knocked on the door that morning with a big smile on his face saying how fun it was going to be at school, Yasin felt much better because he trusted his friend.
The two boys chatted all the way to the school gates: Andrew told Yasin about the playground and who was the best teacher and what boys were the most fun and what girls were pretty and how they often served custard for pudding at lunchtimes. Yasin did not know what custard was, but Andrew looked very excited about it so Yasin thought it must taste very good.
But when the boys got to their class, things did not go how Yasin imagined they would. The teacher told Andrew to take a seat at the front of the class as she introduced Yasin to the rest of the children. He did not like standing up in front of the class and one boy shouted out that he was a smelly foreigner. The boys and girls all laughed, and then another boy made fun of Yasin’s accent when he was asked to say his name and where he came from. ‘I can’t understand him, miss. He can’t even speak English,’ said the nasty boy.
Finally Yasin was allowed to take a seat at the back of the class, but he wished that he was next to Andrew as he felt very alone. The girl sitting beside him kept looking at him in a strange way that made Yasin uncomfortable, and during the lesson she put her hand up and asked the teacher if she could move places. Yasin did not understand what he had done to offend the girl.
When the bell went it was time to go out into the playground. All of the children closed their books and put on their coats and headed out of the door into the bright autumn sunshine. The teacher kept Yasin back for a moment and gave him a badge with his name on which she pinned to his jumper. ‘There you go,’ she said with a smile. ‘Now all of the children will be able to learn your name.’
Yasin thought that the badge looked silly, and when he went out into the playground all of the children began pointing and laughing. ‘You’ve got a girl’s name,’ said a small boy with curly blond hair.
Yasin wanted to explain that it was not a girl’s name but he was too nervous because all of the children were pointing at him and laughing. When Yasin got nervous his English was not very good and the words always got stuck in his throat. He was very sad and wanted to run out of the playground back to his mother and father and never return to school again. But just as he was about to run, he heard a familiar voice. ‘Hi Yasin.’ And when he looked up there was Andrew standing right beside him.
Andrew looked at the children gathered around and shook his head. ‘What’s wrong with you lot?’ he asked. ‘I told my friend Yasin that school was fun. Why are you ruining it for him?’
‘He’s different,’ said a very tall girl who was standing at the front of the crowd of children.
‘So are you,’ said Andrew. ‘You are the tallest girl in the whole school and you don’t like it when people make fun of you, do you?’
Then Andrew looked at the boy with the curly hair. ‘And you don’t like it when people say that you have girl’s hair,’ he said to the boy. ‘We are all different and that is what makes us interesting. What would life be like if we were all the same as one another?’
There was silence among the children. Then Yasin lifted his head high. ‘Boring,’ he said with a smile.
‘That’s right!’ exclaimed Andrew, returning his friend’s smile. ‘Flippin’ boring!’
And with that all of the children began to laugh. ‘Flippin’ boring,’ they chanted at one another.
Andrew went on to explain how he had spent the summer with Yasin, how they had built a camp together and played in the park, and how Yasin preferred Batman to Superman, and how he really was different because he didn’t even like hotdogs!
The children all laughed some more and soon everybody was talking about all the things that made them different from one another. Peter Jenkins even lifted up his jumper and showed everybody a big purple birthmark on the front of his belly. ‘Now that’s what I call different,’ he said triumphantly. ‘I bet none of you have a big birthmark like mine!’
When break time was over, Andrew put his hand up in class and suggested to the teacher that they should spend the lesson talking about how great it was that everybody was so different from everybody else and how people came to England from all over the world to begin a new life like his friend Yasin. The teacher agreed that it was important to be anindividual, and she also said how wonderful it was that the whole of Britain was such amulticultural island. Yasin wrote these two words down in hi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ Yasin มากประสาทเกี่ยวกับการไปโรงเรียน บิดา และมารดาที่มั่น เขาจะสนุกวางที่เขาจะพบกับเพื่อนใหม่มากมาย และเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ที่น่าสนใจ 'โรงเรียนภาษาอังกฤษควรจะดี แม่ของ Yasin กล่าว'และคุณจะได้เรียนรู้บางสิ่งที่น่าสนใจมาก และภาษาอังกฤษของคุณจะได้รับดีขึ้นในเวลาไม่นาน มั่นใจบิดาYasin ยังคงไม่เชื่อ แต่เมื่อแอนดรูเคาะประตูเช้าวัน ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาบอกว่า สนุกมันเป็นไปได้ที่โรงเรียน Yasin รู้สึกดี เพราะเขาเชื่อถือเพื่อนของเขาสองชาย chatted ไปทางประตูโรงเรียน: แอนดรูว์บอก Yasin เกี่ยวกับสนามเด็กเล่น และใครคือครู และเด็กชายสิ่งสนุกที่สุดสาวใดสวย และถูกวิธีพวกเขามักจะอาหารคัสตาร์ดพุดดิ้งสำหรับ lunchtimes Yasin ไม่รู้ถูกอะไรคัสตาร์ด แต่แอนดรูว์ดูตื่นเต้นมากเกี่ยวกับมันดังนั้น Yasin คิดว่า มันต้องรสชาติดีมากแต่เมื่อเด็กชายได้สุด สิ่งที่ไม่ไปไร Yasin คิดพวกเขาจะ ครูบอกว่า แอนดรูจะนั่งที่ด้านหน้าของชั้นเรียนเธอนำ Yasin ของเด็ก เขาไม่ชอบยืนหน้าชั้นเรียน และเด็กผู้ชายคนหนึ่งตะโกนออกมาว่า เขาเป็นชาวต่างชาติเหม็น เด็กชายและเด็กหญิงหัวเราะ แล้ว ชายอื่นทำการเน้นของ Yasin เมื่อเขาถูกถามว่า ชื่อของเขาและเขามาจากไหน ' ฉันไม่เข้าใจเขา พลาด นอกจากนี้เขายังสามารถพูดภาษาอังกฤษ กล่าวว่า เด็กน่ารังเกียจสุดท้าย Yasin ได้รับอนุญาตให้นั่งด้านหลังชั้น แต่เขาอยากให้เขาเป็นถัดจากแอนดรูว์เขารู้สึกเพียงอย่างเดียวมาก สาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาเก็บดูเขาในแบบแปลก ๆ ที่ทำ Yasin อึดอัด และระหว่างบทเรียนเธอใส่มือของเธอขึ้น และถามครูถ้า เธอสามารถย้ายสถาน Yasin ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาทำเชือดสาวเมื่อระฆังมัน เป็นเวลาที่จะออกไปสนามเด็กเล่น เด็กทั้งหมดปิดหนังสือของพวกเขา และใส่เสื้อของพวกเขา และหัวออกจากประตูในแสงแดดฤดูใบไม้ร่วงที่สดใส ครูเก็บ Yasin กลับสำหรับสักครู่ และให้ป้ายชื่อของเขาที่เธอปักหมุดไปจัมเปอร์ของเขา 'ไป เธอกล่าว ด้วยรอยยิ้ม 'ตอนนี้ทั้งหมดของเด็กจะสามารถเรียนรู้ชื่อของคุณ'Yasin คิดว่า ป้ายที่ดูโง่ และเมื่อเขาออกไปในสนามทั้งหมดของเด็กที่เริ่มชี้ และหัวเราะ 'คุณได้ชื่อเป็นสาว กล่าวว่า เด็ก มีผมสีบลอนด์หยิกYasin อยากอธิบายว่า ไม่ใช่ชื่อของหญิงสาว แต่เขากังวลเกินไป เพราะเด็กทั้งหมดชี้ไปที่เขา และหัวเราะ เมื่อ Yasin ได้ประสาทภาษาอังกฤษไม่ดี และคำเสมอได้ติดอยู่ในลำคอของเขา เขาเสียใจมาก และต้องการทำจากสนามกลับแม่และพ่อของเขา และไม่เคยกลับไปโรงเรียนอีก แต่เหมือนว่าเขาจะถูกเรียกใช้ เขาได้ยินเสียงคุ้นเคย ' สวัสดี Yasin .' และเมื่อเขาดูมี ถูกแอนดรูว์ยืนเคียงข้างเขาแอนดรูว์มองเด็กรอบ และส่ายศีรษะของเขา 'ถูกต้องกับคุณหรือไม่' เขาถาม ' ผมบอกเพื่อน Yasin ที่ โรงเรียนก็สนุก เหตุคุณทำลายมันเขา?''เขาจะแตกต่างกัน กล่าวว่า ผู้หญิงสูง ๆ ที่กำลังยืนอยู่ที่ด้านหน้าของฝูงชนของเด็ก'ดังนั้นคุณ กล่าวว่า แอนดรูว์ 'คุณเป็นสาวที่สูงที่สุดในโรงเรียนทั้งหมด และคุณไม่ชอบเมื่อคนทำสนุกของคุณ คุณ'แล้ว แอนดรูว์มองที่เด็กผมหยิก 'และคุณไม่ชอบที่จะพูดว่า คุณมีเส้นผมของสาว เขากล่าวว่า การให้เด็ก ' เราจะแตกต่างกัน และนั่นคือสิ่งที่ทำให้เราสนใจ อะไรชีวิตจะเหมือนกับถ้าเราถูกทั้งหมดเดียวกัน?'มีความเงียบในหมู่เด็ก แล้ว Yasin ยกศีรษะสูง 'น่าเบื่อ เขากล่าว ด้วยรอยยิ้ม'ที่ถูกต้อง ' exclaimed แอนดรูว์ ความรอยยิ้มของเพื่อนของเขา 'Flippin' น่าเบื่อ'และที่ ทุกคนเริ่มหัวเราะ พวกเขา 'flippin' น่าเบื่อ สวดมนต์ที่อื่นแอนดรูก็จะอธิบายว่า เขาได้ใช้เวลาช่วงฤดูร้อนกับ Yasin วิธีพวกเขาได้สร้างค่ายด้วยกัน และเล่นในสวน และวิธี Yasin แนะนำแบทแมนกับซูเปอร์แมน และวิธีเขาจริง ๆ แตกต่างกันเนื่องจากเขาไม่ได้ชอบ hotdogsเด็กทุกคนหัวเราะบางอย่าง และเร็ว ๆ นี้ ทุกคนพูดถึงสิ่งที่ทำให้พวกเขาแตกต่างจากที่อื่น ปีเตอร์เจนกินส์ได้ยกค่าจัมเปอร์ของเขา และพบแช่มสีม่วงตัวใหญ่ที่หน้าท้องของเขาทุกคน 'ตอนนี้ที่ผมเรียกแตกต่างกัน เขากล่าวว่า triumphantly 'ฉันเดิมพันที่คุณไม่มีมีแช่มใหญ่เช่นฉัน'เมื่อเวลาหยุดพักผ่าน แอนดรูว์ใส่มือของเขาขึ้นในชั้นเรียน และแนะนำให้ครูที่ พวกเขาควรใช้บทที่พูดถึงวิธีการที่ดีจะได้ว่า ทุกคนแตกต่างจากคนอื่นและวิธีมาคนอังกฤษจากทั่วโลกที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่เหมือนเพื่อน Yasin ครูยอมรับว่า มันต้อง anindividual และเธอยังกล่าวว่า วิธีที่ยอดเยี่ยมที่ทั้งหมดของสหราชอาณาจักรได้เช่นเกาะ amulticultural Yasin เขียนสองลงไฮ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าสินธุ์เป็นกังวลมากเกี่ยวกับการไปโรงเรียนพ่อและแม่ของเขาเขามั่นใจว่ามันจะเป็นสถานที่ที่สนุกที่เขาจะได้พบกับเพื่อนใหม่มากและเรียนรู้สิ่งต่างๆมากมายใหม่ที่น่าสนใจ 'โรงเรียนภาษาอังกฤษที่ควรจะเป็นสิ่งที่ดีมาก' กล่าวว่าแม่สินธุ์ของ.
'และคุณจะได้เรียนรู้สิ่งที่น่าสนใจมากและภาษาอังกฤษของคุณจะดีขึ้นในเวลาไม่นาน' มั่นใจพ่อของเขา.
สินธุ์ก็ยังไม่เชื่อ แต่เมื่อแอนดรูเคาะ ประตูในเช้าวันนั้นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาบอกว่าสนุกก็เป็นไปได้ที่โรงเรียนสินธุ์รู้สึกดีมากเพราะเขาไว้ใจเพื่อนของเขา.
เด็กชายทั้งสองคุยกันไปตลอดทางจนถึงประตูโรงเรียน: แอนดรูบอกสินธุ์เกี่ยวกับสนามเด็กเล่น และผู้ที่เป็นครูที่ดีที่สุดและสิ่งที่เด็กผู้ชายที่สนุกที่สุดและสิ่งที่สาว ๆ ได้สวยและวิธีการที่พวกเขามักจะทำหน้าที่คัสตาร์สำหรับพุดดิ้งที่กลางวัน สินธุ์ไม่ทราบว่าเป็นคัสตาร์ แต่แอนดรูมองตื่นเต้นมากเกี่ยวกับมันดังนั้นสินธุ์คิดว่ามันจะต้องลิ้มรสดีมาก.
แต่เมื่อเด็ก ๆ ได้เรียนสิ่งที่ไม่ได้ไปวิธีสินธุ์คิดว่าพวกเขาจะ ครูบอกว่าแอนดรูไปนั่งที่หน้าชั้นเรียนขณะที่เธอแนะนำสินธุ์กับส่วนที่เหลือของเด็ก เขาไม่ชอบลุกขึ้นยืนอยู่หน้าชั้นเรียนและเด็กผู้ชายคนหนึ่งตะโกนออกมาว่าเขาเป็นชาวต่างชาติเหม็น ชายและหญิงทุกหัวเราะแล้วเด็กผู้ชายอีกคนทำให้สนุกสำเนียงสินธุ์เมื่อเขาถูกขอให้พูดชื่อของเขาและเขามาจากไหน 'ฉันไม่สามารถเข้าใจเขาพลาด เขาไม่สามารถแม้แต่จะพูดภาษาอังกฤษกล่าวว่าเด็กที่น่ารังเกียจ.
สุดท้ายสินธุ์ได้รับอนุญาตให้นั่งที่ด้านหลังของชั้นเรียน แต่เขาหวังว่าเขาก็ติดกับแอนดรูขณะที่เขารู้สึกมากเพียงอย่างเดียว หญิงสาวนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาเก็บไว้มองเขาในทางที่แปลกที่ทำให้อึดอัดสินธุ์และในระหว่างบทเรียนที่เธอเอามือของเธอขึ้นและถามครูว่าเธอจะย้ายสถานที่ สินธุ์ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาทำจะรุกรานสาว.
เมื่อระฆังไปมันเป็นเวลาที่จะออกไปในสนามเด็กเล่น ทั้งหมดของเด็กปิดหนังสือของพวกเขาและวางบนเสื้อของพวกเขาและมุ่งหน้าออกจากประตูเข้ามาในฤดูใบไม้ร่วงแสงแดดสดใส ครูสินธุ์เก็บไว้กลับสักครู่และทำให้เขามีป้ายที่มีชื่อของเขาที่เธอตรึงอยู่กับจัมเปอร์ของเขา 'มีคุณไป "เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม 'ตอนนี้สิ่งที่เด็กจะสามารถที่จะเรียนรู้ชื่อของคุณ.
สินธุ์คิดว่าป้ายมองโง่และเมื่อเขาเดินออกไปที่สนามเด็กเล่นทั้งหมดของเด็กที่จะเริ่มต้นการชี้และหัวเราะ 'คุณได้มีชื่อของสาว' กล่าวว่าเป็นเด็กเล็ก ๆ ที่มีผมบลอนด์หยิก.
สินธุ์อยากจะอธิบายว่ามันไม่ได้เป็นชื่อของหญิงสาว แต่เขารู้สึกประหม่าเกินไปเพราะเด็กทุกคนได้รับการชี้ไปที่เขาและหัวเราะ เมื่อสินธุ์มีประสาทภาษาอังกฤษของเขาไม่ได้ดีมากและคำพูดที่มักจะได้รับการติดอยู่ในลำคอของเขา เขาเป็นคนที่น่าเศร้ามากและอยากจะวิ่งออกไปจากสนามเด็กเล่นกลับไปที่พ่อและแม่ของเขาและไม่เคยกลับไปที่โรงเรียนอีกครั้ง แต่ในขณะที่เขากำลังจะเรียกเขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคย 'สวัสดีสินธุ์. และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองก็มีแอนดรูยืนอยู่ข้างเขา.
แอนดรูมองไปที่เด็กที่รวบรวมไปรอบ ๆ และส่ายหัว 'มีอะไรผิดปกติกับคุณมาก? เขาถาม. 'ผมบอกเพื่อนของฉันสินธุ์ว่าโรงเรียนเป็นเรื่องที่สนุก เหตุผลที่คุณจะทำลายมันสำหรับเขา? '
' เขาเป็นคนที่แตกต่างกันกล่าวว่าเป็นสาวสูงมากซึ่งยืนอยู่ที่ด้านหน้าของฝูงชนของเด็ก.
'ดังนั้นคุณแอนดรูกล่าวว่า 'คุณเป็นสาวที่สูงที่สุดในทั้งโรงเรียนและคุณไม่ชอบมันเมื่อมีคนทำให้ความสนุกของคุณใช่ไหม?'
แล้วแอนดรูมองที่เด็กผู้ชายที่มีผมหยิก 'และคุณไม่ชอบมันเมื่อมีคนบอกว่าคุณมีผมของหญิงสาว "เขาพูดกับเด็ก 'เรามีความแตกต่างกันและนั่นคือสิ่งที่ทำให้เรามีความน่าสนใจ สิ่งที่ชีวิตจะเป็นเช่นหากเราได้เหมือนกันทั้งหมดเป็นอีกคนหนึ่ง? '
มีความเงียบในหมู่เด็ก จากนั้นสินธุ์ยกศีรษะของเขาสูง 'น่าเบื่อ "เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม.
' ที่เหมาะสม! ' แอนดรูอุทานกลับรอยยิ้มของเพื่อนของเขา 'Flippin' น่าเบื่อ! '
และมีที่เด็กทุกคนเริ่มที่จะหัวเราะ 'Flippin' น่าเบื่อ 'พวกเขาสวดมนต์ที่อีกคนหนึ่ง.
แอนดรูอธิบายต่อไปว่าเขาได้ใช้เวลาในช่วงฤดูร้อนที่มีสินธุ์วิธีที่พวกเขาได้สร้างค่ายด้วยกันและเล่นในสวนสาธารณะและวิธีสินธุ์แนะนำแบทแมนซูเปอร์แมนและวิธีการที่เขา มันแตกต่างกันเพราะเขาไม่ได้ชอบ hotdogs!
เด็กทุกคนหัวเราะบางมากขึ้นและเร็ว ๆ นี้ทุกคนได้พูดคุยเกี่ยวกับทุกสิ่งที่ทำให้พวกเขาแตกต่างจากคนอื่น ปีเตอร์เจนกินส์แม้จะยกขึ้นจัมเปอร์ของเขาและแสดงให้เห็นว่าทุกคนไฝสีม่วงขนาดใหญ่บนหน้าท้องของเขา 'ตอนนี้นั่นคือสิ่งที่ผมเรียกที่แตกต่างกัน "เขากล่าวว่าชัยชนะ 'ฉันเดิมพันไม่มีคุณมีไฝใหญ่เช่นเหมือง!'
เมื่อเวลาพักถูกกว่าแอนดรูใส่มือของเขาขึ้นในชั้นเรียนและแนะนำให้ครูที่ว่าพวกเขาควรจะใช้บทเรียนการพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่ดีก็คือการที่ทุกคนจึงแตกต่างจาก คนอื่น ๆ และวิธีการที่คนมาอังกฤษจากทั่วทุกมุมโลกที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่เช่นเพื่อนของเขาสินธุ์ ครูเห็นว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่จะ anindividual และเธอยังบอกว่ายอดเยี่ยมคือการที่ทั้งของสหราชอาณาจักรเป็นเกาะ amulticultural ดังกล่าว สินธุ์เขียนทั้งสองคำลงใน Hi

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่ายาซินก็กังวลเรื่องไปโรงเรียน พ่อและแม่ของเขาทำให้เขามั่นใจว่า มันจะเป็นสถานที่ที่สนุกที่เขาจะเจอเพื่อนมากมายและได้เรียนรู้หลายๆสิ่งใหม่ที่น่าสนใจ โรงเรียนสอนภาษาอังกฤษต้องดีมาก " แม่ยาซิน .และคุณจะได้เรียนรู้สิ่งที่น่าสนใจบางอย่างและภาษาอังกฤษของคุณจะดีขึ้นในเวลาที่ไม่มี " มั่นใจ พ่อของเขายาซินก็ยังไม่ค่อยมั่นใจ แต่เมื่อ แอนดรูว์ เคาะประตูยามเช้าด้วยรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขาบอกว่าสนุกอย่างไร จะเป็น โรงเรียน ยาซินรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย เพราะเขาเชื่อใจเพื่อนของเขาเด็กชายสองคนคุยกันตลอดทางจนถึงประตูโรงเรียน : แอนดรูบอกยาซินเกี่ยวกับสนามเด็กเล่น และใครคือครูที่ดีที่สุดและสิ่งที่เด็กๆ สนุกที่สุด และสิ่งที่ผู้หญิงสวยและวิธีที่พวกเขามักจะเสิร์ฟ คัสตาร์ดพุดดิ้งที่ lunchtimes . ยาซิน ไม่รู้ ว่า คัสตาร์ด แต่แอนดริวดูตื่นเต้นมากเกี่ยวกับมันดังนั้น ยาซิน คิดว่ามันต้องรสชาติดีมากแต่ถ้าเด็กได้เรียนของตน สิ่งต่างๆ ไม่ได้เป็นไปอย่างยาซินนึกภาพเขา ครูบอกให้แอนดรูไปนั่งที่หน้าห้อง ขณะที่เธอแนะนำยาซินส่วนที่เหลือของเด็ก เขาไม่ชอบยืนหน้าชั้นเรียนและเด็กหนึ่งตะโกนว่าเขาเป็นชาวต่างชาติ ส่งกลิ่นเหม็น ชายและหญิงทุกคนหัวเราะ แล้วเด็กคนอื่นแกล้งเนียงยาซิน เมื่อเขาถูกถามจะพูดชื่อของเขาและที่เขาจากมา " ข้าไม่เข้าใจเขาเลยครับ เขาพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ " ผู้ชายที่น่ารังเกียจในที่สุดยาซินได้รับอนุญาตให้นั่งที่หลังห้อง แต่เขาคิดว่าเขาอยู่ข้างๆ แอนดริว ที่เขารู้สึกโดดเดี่ยวมาก ผู้หญิงที่นั่งข้างๆ เขาเอาแต่มองเขาในวิธีที่แปลกที่ทำเครื่องปั้นดินเผา อึดอัด และระหว่างบทเรียน เธอเอามือของเธอขึ้นและถามครูว่าเธอจะย้ายสถานที่ ยาซินไม่เข้าใจสิ่งที่เขาทำจะขัดใจหญิงสาวเมื่อกระดิ่งไป ถึงเวลาเข้าไปในสนามเด็กเล่น เด็กทั้งหมด ปิดหนังสือ และใส่เสื้อของพวกเขาและมุ่งหน้าออกจากประตูในแสงแดดในฤดูใบไม้ร่วงที่สดใส ครูเก็บยาซินย้อนหลังให้บัตรกับชื่อของเขาที่เธอฝากไว้กับเสื้อของเขา " นั่นไง " เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้ทั้งหมดของเด็กจะสามารถเรียนรู้ชื่อของคุณ . . .ยาซินคิดว่าป้ายดูโง่ และเมื่อเขาเข้าไปในสนามเด็กเล่นของเด็กเริ่มชี้และหัวเราะ " คุณได้รับชื่อของผู้หญิง " เด็กเล็กกับผมสีบลอนด์หยิกยาซินอยากอธิบายว่ามันไม่ได้ชื่อเหมือนผู้หญิงแต่เขาก็ตื่นเต้นมาก เพราะเป็นเด็กทั้งหมด ชี้ ให้เขาหัวเราะ เมื่อยาซินเครียดภาษาอังกฤษของเขาดีมาก และคำที่มักจะติดอยู่ในลำคอของเขา เขาเสียใจมาก และอยากจะวิ่งออกจากสนามกลับกับแม่และพ่อ และไม่เคยกลับไปที่โรงเรียนอีกครั้ง แต่ขณะที่เขากำลังจะหนี เขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคย " ไฮยาซิน . " และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้น มี แอนดรูว์ ยืนอยู่ข้างๆเขาแอนดรูมองเด็กรวมตัวกันรอบ ๆและส่ายหน้า " เป็นอะไรมากมั้ย ? " เขาถาม " ฉันบอกเพื่อนของฉันยาซินที่โรงเรียนสนุกมาก ทำไมคุณทำลายมัน ? "" เปลี่ยนเป็น " สาวคนตัวสูงที่ยืนอยู่ที่ด้านหน้าของฝูงชน ของเด็ก" เธอ " แอนดริว " คุณเป็นผู้หญิงที่สูงที่สุดในโรงเรียน และคุณไม่ได้ชอบมันเมื่อผู้คนหัวเราะเยาะคุณ "แล้วแอนดริวมองเด็กที่มีผมหยิก และคุณไม่ได้ชอบมัน เมื่อมีคนกล่าวว่าคุณมีผู้หญิงผม " เขาพูดกับเด็ก " เราเป็นทั้งหมดที่แตกต่างกัน และนั่นคือสิ่งที่ทำให้เราสนใจ ชีวิตจะเป็นอย่างไร เช่น ถ้าเราอยู่เหมือนกัน "เกิดความเงียบระหว่างเด็ก จากนั้น ยาซิน ยกหัวของเขาสูง " น่าเบื่อ " เขาพูดด้วยรอยยิ้ม" ใช่แล้ว ! " แอนดรูว์ กลับยิ้มให้เพื่อนของเขา " ไอ้น่าเบื่อ ! "และด้วยความที่เป็นเด็กทั้งหมด ก็เริ่มหัวเราะ " ไอ้ " น่าเบื่อ " พวกเขาร้องเพลงที่คนอื่นแอนดรูว์ อธิบายต่อไปว่า เขาได้ใช้เวลาในช่วงฤดูร้อนกับยาซิน , วิธีที่พวกเขาได้สร้างค่ายด้วยกัน และเล่นในสวนสาธารณะ และวิธียาซินที่ต้องการแบทแมนซูเปอร์แมน และเขาก็แตกต่างกัน เพราะเขาไม่ได้ชอบ hotdogs !เด็กทุกคนหัวเราะมากขึ้นและเร็ว ๆนี้ทุกคนกำลังพูดเรื่องที่ทำให้พวกเขาแตกต่างจากคนอื่น ปีเตอร์ เจนกิ้นส์ แม้แต่ยกขึ้นจัมเปอร์ของเขาและพบทุกคนเป็นปานใหญ่สีม่วงบนหน้าท้องของเขา ตอนนี้นั่นคือสิ่งที่ฉันเรียกที่แตกต่างกัน " เขากล่าวอย่างลิงโลด ฉันพนันได้เลย คุณมีไฝใหญ่เช่นฉัน ! "เมื่อเวลาพักจบ แอนดรูว์ เอามือของเขาในชั้นเรียน และแนะนำให้ครูที่พวกเขาควรใช้บทเรียนพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่ดีมันคือทุกคนจึงแตกต่างจากคนอื่น ๆและวิธีการที่คนมาอังกฤษจากทั่วโลกเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่เหมือนกับเพื่อนของเขา ยาซิน . ครูเห็นด้วยว่ามันสำคัญมากที่จะ anindividual และเธอยังบอกว่า เอช