The Carpet Fitter Eddie was a carpe

The Carpet Fitter

Eddie was a carpet fitter, and he hated it. For ten years he had spent his days sitting, squatting, kneeling or crawling on floors, in houses, offices, shops, factories and restaurants. Ten years of his life, cutting and fitting carpets for other people to walk on, without even seeing them. When his work was done, no-one ever appreciated it. No- one ever said "Oh, that's a beautiful job, the carpet fits so neatly." They just walked all over it. Eddie was sick of it.


He was especially sick of it on this hot, humid day in August, as he worked to put the finishing touches to today's job. He was just cutting and fixing the last edge on a huge red carpet which he had fitted in the living room of Mrs. Vanbrugh's house. Rich Mrs. Vanbrugh, who changed her carpets every year, and always bought the best. Rich Mrs. Vanbrugh, who had never even given him a cup of tea all day, and who made him go outside when he wanted to smoke. Ah well, it was four o'clock and he had nearly finished. At least he would be able to get home early today. He began to day-dream about the weekend, about the Saturday football game he always played for the local team, where he was known as "Ed the Head" for his skill in heading goals from corner kicks.


Eddie sat back and sighed. The job was done, and it was time for a last cigarette. He began tapping the pockets of his overalls, looking for the new packet of Marlboro he had bought that morning. They were not there.
It was as he swung around to look in his toolbox for the cigarettes that Eddie saw the lump. Right in the middle of the brand new bright red carpet, there was a lump. A very visible lump. A lump the size of -- the size of a packet of cigarettes.
"Blast!" said Eddie angrily. "I've done it again! I've left the cigarettes under the blasted carpet!"


He had done this once before, and taking up and refitting the carpet had taken him two hours. Eddie was determined that he was not going to spend another two hours in this house. He decided to get rid of the lump another way. It would mean wasting a good packet of cigarettes, nearly full, but anything was better than taking up the whole carpet and fitting it again. He turned to his toolbox for a large hammer.


Holding the hammer, Eddie approached the lump in the carpet. He didn't want to damage the carpet itself, so he took a block of wood and placed it on top of the lump. Then he began to beat the block of wood as hard as he could. He kept beating, hoping Mrs. Vanbrugh wouldn't hear the noise and come to see what he was doing. It would be difficult to explain why he was hammering the middle of her beautiful new carpet.


After three or four minutes, the lump was beginning to flatten out. Eddie imagined the cigarette box breaking up, and the crushed cigarettes spreading out under the carpet. Soon, he judged that the lump was almost invisible. Clearing up his tools, he began to move the furniture back into the living room, and he was careful to place one of the coffee tables over the place where the lump had been, just to make sure that no-one would see the spot where his cigarettes had been lost. Finally, the job was finished, and he called Mrs. Vanbrugh from the dining room to inspect his work.


"Yes, dear, very nice," said the lady, peering around the room briefly. "You'll be sending me a bill, then?"
"Yes madam, as soon as I report to the office tomorrow that the job is done." Eddie picked up his tools, and began to walk out to the van. Mrs. Vanbrugh accompanied him. She seemed a little worried about something.
"Young man," she began, as he climbed into the cab of his van, laying his toolbox on the passenger seat beside him, "while you were working today, you didn't by any chance see any sign of Armand, did you? Armand is my parakeet. A beautiful bird, just beautiful, such colors in his feathers... I let him out of his cage, you see, this morning, and he's disappeared. He likes to walk around the house, and he's so good, he usually just comes back to his cage after an hour or so and gets right in. Only today he didn't come back. He's never done such a thing before, it's most peculiar..."
"No, madam, I haven't seen him anywhere," said Eddie, as he reached to start the van.
And saw his packet of Marlboro cigarettes on the dashboard, where he had left it at lunchtime....
And remembered the lump in the carpet....
And realised what the lump was....
And remembered the hammering....
And began to feel rather sick....

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พรมโลภ เอ็ดดี้พรมโลภ และเขาเกลียดชัง สิบปี เขาได้ใช้เวลาวันพระนั่ง การจับจอง นั่งคุกเข่า หรือคลานบนพื้น ในบ้าน สำนักงาน ร้านค้า โรงงาน และร้านอาหาร สิบปีของชีวิต ตัด และพรมคนอื่น ๆ เดิน โดยไม่ได้ดูให้เหมาะสม เมื่อมีทำงานของเขา ไม่มีผู้ใดเคยชื่นชมมัน ไม่มีใครเคยกล่าวว่า "Oh ที่งานสวย พอดีกับพรมที่อยู่อย่างนั้น" เพียงเดินผ่านมัน เอ็ดดี้ป่วยของมันได้ เขามีโดยเฉพาะป่วยของมันในวันนี้ร้อน ชื้นในเดือนสิงหาคม เขาทำงานจะใส่ไปงานวันนี้ เขาเป็นเพียงตัดและแก้ไขขอบสุดท้ายด้านบนพรมแดงมากซึ่งเขาได้ติดตั้งในห้องนั่งเล่นของบ้านนางแวนบรูห์ Rich นางแวนบรูห์ ที่เปลี่ยนแปลงทุกปีของเธอพรม ซื้อดีที่สุดเสมอ Rich นางแวนบรูห์ ที่มีไม่ได้รับเขาถ้วยชาทุกวัน และที่ทำให้เขาไปเมื่อเขาอยากสูบบุหรี่ อา ดี ก็สี่โมง และเขาก็เกือบจบ อย่างน้อย เขาจะได้รับบ้านตั้งแต่วันนี้ เขาเริ่มฝันกลางวันเกี่ยวกับวันหยุด เกมฟุตบอลเสาร์ เสมอเล่นสำหรับทีมงานท้องถิ่น ที่เขาถูกเรียกว่า "Ed หัว" ทักษะของเขาในหัวข้อเป้าหมายจากเตะมุม เอ็ดดี้เสาร์กลับ และถอนหายใจ ทำงาน และมันเป็นเวลาสำหรับบุหรี่ล่าสุด เขาเริ่มเคาะกระเป๋าของเขาหลวม หาแพคเก็ตใหม่ของ Marlboro มีซื้อเช้าวันนั้น พวกเขาไม่มี ก็เป็นเขา swung สถานเพื่อค้นหาในกล่องเครื่องมือของเขาสำหรับบุหรี่ เอ็ดดี้ที่เห็นทั้งหมด กลางใหม่สดใสพรมแดง มีก้อน ก้อนที่เห็นมาก ก้อนขนาดของ - ขนาดของแพคเก็ตของบุหรี่ "ระเบิด" กล่าวว่า เอ็ดดี้ angrily "ผมได้ทำมันอีกครั้ง ได้ทิ้งบุหรี่ภายใต้พรมเสียหาย" เขาได้ทำครั้งก่อน และการกิน และการแต่งตั้งพรมได้นำเขาสองชั่วโมง เอ็ดดี้ได้กำหนดว่า เขาไม่ไปใช้อีกสองชั่วโมงในบ้านหลังนี้ เขาตัดสินใจที่จะกำจัดทั้งหมดในวิธีอื่น มันจะหมายถึง การสูญเสียแพคเก็ตดีของบุหรี่ เกือบเต็ม แต่สิ่งดีกว่าการขึ้นพรมทั้งหมด และเหมาะสมอีกครั้ง เขาเปิดกล่องเครื่องมือของเขาสำหรับค้อนขนาดใหญ่ ถือค้อน เอ็ดดี้ประดับก้อนในพรม เขาไม่ต้องการเสียพรมเอง เพื่อให้เขาเอาบล็อกไม้ และวางบนก้อน แล้ว เขาเริ่มตียากเหมือนเขาสามารถบล็อกไม้ เขาเก็บไว้ตี หวังแวนบรูห์นางจะไม่ได้ยินเสียง และมาดูเขาทำอะไรได้ มันจะยากที่จะอธิบายทำไมเขาถูกตอกตรงกลางของพรมใหม่ของเธอสวยงาม After three or four minutes, the lump was beginning to flatten out. Eddie imagined the cigarette box breaking up, and the crushed cigarettes spreading out under the carpet. Soon, he judged that the lump was almost invisible. Clearing up his tools, he began to move the furniture back into the living room, and he was careful to place one of the coffee tables over the place where the lump had been, just to make sure that no-one would see the spot where his cigarettes had been lost. Finally, the job was finished, and he called Mrs. Vanbrugh from the dining room to inspect his work. "Yes, dear, very nice," said the lady, peering around the room briefly. "You'll be sending me a bill, then?" "Yes madam, as soon as I report to the office tomorrow that the job is done." Eddie picked up his tools, and began to walk out to the van. Mrs. Vanbrugh accompanied him. She seemed a little worried about something. "Young man," she began, as he climbed into the cab of his van, laying his toolbox on the passenger seat beside him, "while you were working today, you didn't by any chance see any sign of Armand, did you? Armand is my parakeet. A beautiful bird, just beautiful, such colors in his feathers... I let him out of his cage, you see, this morning, and he's disappeared. He likes to walk around the house, and he's so good, he usually just comes back to his cage after an hour or so and gets right in. Only today he didn't come back. He's never done such a thing before, it's most peculiar..." "No, madam, I haven't seen him anywhere," said Eddie, as he reached to start the van. And saw his packet of Marlboro cigarettes on the dashboard, where he had left it at lunchtime.... And remembered the lump in the carpet.... And realised what the lump was.... And remembered the hammering.... And began to feel rather sick....

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พรมช่างฟิต

เอ๊ดดี้เป็น พรม ช่างฟิต เขาเกลียดมัน 10 ปี เขาได้ใช้เวลาของเขานั่งอยู่ นั่งยองๆ คุกเข่า หรือคลานบนพื้นในบ้าน สำนักงาน ร้านค้า โรงงานอุตสาหกรรม ร้านอาหาร สิบปีของชีวิตของเขา , การตัดและพรมที่เหมาะสมสำหรับคนอื่น ๆที่จะเดินไปโดยไม่แม้แต่จะเห็นพวกเขา เมื่องานเสร็จ ไม่มีใครชื่นชมมัน ไม่ - คนหนึ่งเคยกล่าวว่า " โอ้เป็นงานที่สวยงาม พรมพอดีอย่างเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็เดินทั่วแล้ว เอ็ดดี้ป่วยเลย


เขายิ่งเบื่อในวันนี้ร้อนชื้นในเดือนสิงหาคม ขณะที่เขาพยายามที่จะวางสัมผัสกับการตกแต่งงานของวันนี้ เขาก็แค่ตัดและแก้ไขขอบล่าสุดบนพรมสีแดงขนาดใหญ่ซึ่งเขาได้ติดตั้งในห้องนั่งเล่นของแวนบรูห์เป็นคุณนายที่บ้าน คุณนายแวนบรูห์รวย ,who changed carpets her แต่เขตตามและฆ่าตัวตายโดย . รวยคุณนายแวนบรูห์ผู้ไม่เคยให้เขาดื่มชาทุกวัน และที่ทำให้เขาออกไป เมื่อเขาต้องการที่จะสูบบุหรี่ อ่า มันก็ 4 โมง และเขาเกือบจะเสร็จแล้ว อย่างน้อยเขาก็จะได้กลับบ้านเร็ววันนี้ เขาเริ่มวันฝันเกี่ยวกับวันหยุดเกี่ยวกับเกมฟุตบอลวันเสาร์เขาก็เล่นให้กับทีมท้องถิ่น ซึ่งเขาถูกเรียกว่า " เอ็ดหัว " สำหรับทักษะของเขาในหัวข้อเป้าหมายจากมุม เตะ


ดี้นั่งกลับและถอนใจ งานที่ทำเสร็จแล้ว และมันเป็นเวลาสำหรับบุหรี่ล่าสุด เขาเริ่มกรีดกระเป๋าหลวมของเขามองหาใหม่เก็ต Marlboro ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อเช้านี้ พวกเขาไม่ได้มี