Her shoulders shrank back, she didn

Her shoulders shrank back, she didn’t want to let Changhong see her gloomy side. Quickly adjusting her mood, she raised her hands to pat her cheeks, and turned around to rush to his side. She held his hand to run together, and with a big smile on her face, she didn’t look the slightest bit guilty: “I knocked the vase down accidentally. Let’s run, when grandmother finds out she will certainly get angry!”
Changhong was pulled along to run, a helpless expression on his face.
Ah Luo kept running ahead of him while thinking, she didn’t have a mother, but she had Changhong, and also had herself. Madam Du believed she could escape unharmed? It wasn’t over yet, they weren’t done. She had plenty of methods to pay her back.
Like the vase, she wanted to see her fall, break apart, and meet a gruesome death.
*
Pine courtyard.
Wei Kun arrived at the entrance of the Pine courtyard with long, hurried strides. He stood there, observing for a long time, before he stepped heavily into the courtyard.
Before today, he had never thought that so many things could happen within a day.
The servants in the courtyard had just been punished by him, and now worked despite their injuries. They kept silent, afraid that they would agitate him and eat the wooden rod again.
Wei Kun walked into the main house directly. Seeing his mood, the two maidservants outside the room didn’t dare breathe deeply, let alone announce him. He walked past the screens with pine drawings, and entered the bedroom expressionlessly.
In the room, Madam Du was leaning on the yellow rosewood frame in bed, having just drank a bowl of medicine. Her face wore a relaxed expression compared to before, even smiling a little, thinking that this baby arrived in the nick of time to save her life. Two young maidservants waited on her by the bed, since Ning Xue and Han Shuang were now locked in the woodshed after getting beaten. Madam Du wasn’t worried. Seeing Wei Kun enter, she even smiled as she asked him: “Sheng Ming, did you hear what the doctor said? We’re having a child, a son or a daughter…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไหล่ของเธอหดกลับ เธอไม่ต้องการให้ดูด้านข้างมืดมนฉางหง ปรับอารมณ์เธออย่างรวดเร็ว เธอยกมือของเธอได้ลูบแก้มของเธอ และหันไปรอบ ๆ เพื่อวิ่งไปด้านข้างของเขา เธอยกมือของเขาวิ่งไปด้วยกัน และ มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ เธอไม่ได้ดูผิดนิด: "ผมเคาะแจกันลงโดยไม่ตั้งใจ ขอเรียก เมื่อคุณยายหาเธอแน่นอนจะได้โกรธ"บริษัทฉางหงถูกลากไปตามงาน นิพจน์ที่กำพร้าใบหน้าอา ลูทำข้างหน้าของเขาในขณะที่คิด เธอไม่มีมารดา แต่เธอมีฉางหง และยัง มีตัวเอง ม่ายดูเชื่อว่า เธอสามารถหนี unharmed ไม่ผ่าน ยัง พวกเขาไม่ได้ทำ เธอมีวิธีการจ่ายเธอกลับมากมายเช่นแจกัน เธออยากเห็นเธอตก ทลาย และพบกับความตายที่สยดสยอง*ลานสนWei Kun มาถึงทางเข้าของลานสนกับก้าวยาว รีบ เขายืนอยู่ที่นั่น สังเกตเป็นเวลานาน ก่อนที่จะหนักเป็นลานก่อนที่วันนี้ เขาก็ไม่เคยคิดว่า หลายสิ่งหลายอย่างอาจเกิดขึ้นภายในวันข้าในลานมีเพียงการลงโทษ โดยเขา และตอนนี้ ทำงานแม้ มีการบาดเจ็บของพวกเขา พวกเขาเก็บไว้เงียบ กลัวว่า พวกเขาจะปลุกปั่นเขา และกินไม้ยาวอีกครั้งKun เว่ยเดินเข้าบ้านหลักโดยตรง เห็นอารมณ์ของเขา โยเอลสองนอกห้องพักไม่กล้าหายใจ ประสาประกาศเขา เขาเดินผ่านมาหน้าจอกับภาพวาดสน และป้อนห้องนอน expressionlesslyในห้องพัก Du ม่ายถูกพาดบนเฟรมไม้แดงเหลืองในเตียง ไม่ใช่แค่ชามยา ใบหน้าของเธอสวมเป็นนิพจน์แบบเมื่อเทียบกับก่อน แม้กระทั่งยิ้มน้อย คิดว่า ทารกนี้มาในที่ nick ของเวลาการบันทึกชีวิตของเธอ สองหนุ่มโยเอลรอเธอ โดยเตียง เนื่องจากหนิง Xue และฮั่น Shuang ตอนนี้ขึ้นในการ woodshed หลังจากได้รับการตี ม่ายดูไม่กังวล เห็น Kun Wei ป้อน เธอได้ยิ้ม ตามเธอถามเขา: "Sheng Ming คุณได้ยินแพทย์กล่าวว่า เรากำลังมีลูก ลูกชาย หรือลูกสาว..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไหล่ของเธอหดตัวกลับมาเธอไม่ได้ต้องการที่จะให้ Changhong เห็นด้านข้างของเธอมืดมน ได้อย่างรวดเร็วปรับอารมณ์ของเธอเธอยกมือของเธอที่จะลูบแก้มของเธอและหันไปรอบ ๆ วิ่งไปด้านข้างของเขา เธอจับมือของเขาที่จะทำงานร่วมกันและมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอเธอไม่ได้มองนิดผิด "ผมเคาะแจกันลงโดยไม่ได้ตั้งใจ ลองเรียกใช้เมื่อคุณยายรู้ว่าเธอแน่นอนจะได้รับโกรธ! "
Changhong ถูกดึงออกไปพร้อมกับการเรียกใช้การแสดงออกกำพร้าบนใบหน้าของเขา.
อา Luo เก็บไว้ใช้ในอนาคตของเขาในขณะที่คิดว่าเธอไม่ได้มีแม่ แต่เธอก็ Changhong และยังมีตัวเอง ท่านผู้หญิง Du เชื่อว่าเธอสามารถหลบหนีอันตราย? มันก็ยังไม่จบพวกเขาก็ไม่ได้ทำ เธอมีวิธีการมากมายที่จะจ่ายหลังของเธอ.
เช่นแจกันที่เธออยากจะเห็นการล่มสลายของเธอสลายและตอบสนองความตายที่น่าสยดสยอง.
*
ไพน์คอร์ทยาร์ด.
เหว่ยคุมาถึงที่ทางเข้าของลานไพน์มีความยาวความก้าวหน้าอย่างรีบ เขายืนอยู่ที่นั่นสังเกตมาเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะก้าวอย่างหนักในคอร์ทยาร์ด.
ก่อนที่วันนี้เขาไม่เคยคิดว่าหลายสิ่งหลายอย่างที่อาจเกิดขึ้นภายในวัน.
คนรับใช้ในลานเพิ่งได้รับการลงโทษโดยเขาและตอนนี้ทำงาน แม้จะมีการบาดเจ็บของพวกเขา พวกเขายังคงเงียบกลัวว่าพวกเขาจะปั่นหัวเขาและกินก้านไม้อีกครั้ง.
เหว่ยคุนเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่โดยตรง เห็นอารมณ์ของเขาทั้งสองสาวนอกห้องไม่กล้าหายใจลึก ๆ ให้อยู่คนเดียวเขาประกาศ เขาเดินผ่านหน้าจอด้วยภาพวาดสนและเข้าห้องนอน expressionlessly.
ในห้องพัก, Madam Du พิงกรอบชิงชันสีเหลืองอยู่บนเตียงมีเพียงแค่ดื่มชามยา ใบหน้าของเธอสวมแสดงออกผ่อนคลายเมื่อเทียบกับก่อนแม้รอยยิ้มเล็ก ๆ น้อย ๆ คิดว่าลูกนี้เข้ามาอยู่ในกรงขังของเวลาที่จะช่วยชีวิตเธอ สองสาวหนุ่มรออยู่บนเตียงของเธอโดยตั้งแต่หนิง Xue และฮัน Shuang ถูกขังอยู่ในขณะนี้ในเพิงหลังจากที่ได้รับการตี ท่านผู้หญิง Du ไม่กังวล เห็น Wei Kun ป้อนเธอยังยิ้มขณะที่เธอถามเขาว่า "Sheng หมิง, คุณไม่ได้ยินสิ่งที่แพทย์กล่าวว่า? เรากำลังมีเด็กลูกชายหรือลูกสาว ... "