These data were extended by Bigert

These data were extended by Bigert et al. (2003) who assessed MI risks among male bus,
truck, and taxi driverswhohad their firstMIin 1992 or 1993. There were 1067 cases and 1482
controls, including 146 cases and 129 controls who had ever worked in a driver category.
Adjusting for smoking, alcohol, physical activity during leisure time, body mass index
(BMI), diabetes, hypertension, socioeconomic status, and an index of job stress, the MI risk
among truck drivers (45 cases and 31 controls) was not elevated (OR ¼ 1.07; 95%
CI ¼ 0.77–1.50). For bus drivers (45 cases and 31 controls; OR ¼ 1.46; 95% CI ¼ 0.89–
2.41) and taxi drivers (94 cases and 84 controls; OR ¼ 1.32; 95% CI ¼ 0.81–1.50) risk
estimates were elevated (although not significantly so) with suggestion of an increased risk
with greater years of work.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลเหล่านี้ถูกขยายโดย Bigert et al. (2003) ที่ประเมินความเสี่ยง MI ระหว่างชาย รถบัสรถบรรทุก และแท็กซี่ driverswhohad ตน firstMIin 1992 หรือ 1993 มีกรณี 1067 และ 1482ควบคุม การรวม 146 กรณีและควบคุม 129 ที่เคยเคยทำงานในประเภทควบคุมปรับสำหรับบุหรี่ แอลกอฮอล์ กายในช่วงเวลาพักผ่อน ดัชนีมวลกาย(BMI), เบาหวาน ความดันโลหิตสูง socioeconomic สถานะ และดัชนีของงาน ความเครียดความเสี่ยง MIในหมู่รถ ควบคุม (กรณี 45 และ 31 ควบคุม) ไม่สูง (หรือ¼ 1.07; 95%CI ¼ 0.77 – 1.50) สำหรับโปรแกรมควบคุมขนส่ง (กรณีที่ 45 และ 31 ควบคุม หรือ¼ 1.46 95% CI ¼ 0.89 –2.41) และควบคุม (กรณี 94 และควบคุม 84 รถแท็กซี่ 1.32 ¼ 95% CI ¼ 0.81 – 1.50) ความเสี่ยงประเมินได้สูง (แต่ไม่ให้มาก) กับข้อเสนอแนะของการเพิ่มความเสี่ยงมีอายุมากขึ้นงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลเหล่านี้ได้ขยายออกไปโดย Bigert et al, (2003) ที่มีการประเมินความเสี่ยงในหมู่ MI รถบัสชาย,
รถบรรทุกและรถแท็กซี่ driverswhohad firstMIin ของพวกเขา 1992 หรือปี 1993 มี 1,067 รายและ 1,482
ควบคุมรวมถึง 146 รายและ 129 การควบคุมผู้ที่เคยทำงานอยู่ในหมวดหมู่ของคนขับ.
ปรับสำหรับการสูบบุหรี่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ การออกกำลังกายในช่วงเวลาพักผ่อนดัชนีมวลกาย
(BMI), เบาหวาน, ความดันโลหิตสูง, สถานะทางเศรษฐกิจสังคมและดัชนีของความเครียดในงานที่มีความเสี่ยง MI
ในหมู่คนขับรถบรรทุก (45 กรณีและ 31 การควบคุม) ไม่ได้ถูกยกระดับ (OR ¼ 1.07; 95 %
CI 0.77-1.50 ¼) สำหรับคนขับรถประจำทาง (45 และ 31 กรณีการควบคุมหรือ¼ 1.46; 95% CI ¼ 0.89-
2.41) และคนขับรถแท็กซี่ (94 รายและ 84 การควบคุมหรือ¼ 1.32; 95% CI 0.81-1.50 ¼) ความเสี่ยงจาก
การประมาณการอยู่สูง (แม้ว่า ไม่ได้มีนัยสำคัญดังนั้น) กับข้อเสนอแนะของการเพิ่มความเสี่ยง
กับปีที่ผ่านมาของการทำงานมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลเหล่านี้ถูกขยายโดย bigert et al . ( 2003 ) ที่ประเมิน มีความเสี่ยงของรถชายรถบรรทุกและรถแท็กซี่ของตนหรือ driverswhohad firstmiin 1992 1993 มีพวก 389 รายการควบคุมรวมทั้ง 146 ราย และมีการควบคุมที่เคยทำงานในโปรแกรมควบคุมประเภทปรับสำหรับการสูบบุหรี่ , สุรา , กิจกรรมทางกายในช่วงเวลาว่าง ดัชนีมวลกาย( BMI ) , เบาหวาน , ความดันโลหิตสูง , สภาพทางเศรษฐกิจสังคม และดัชนีของความเครียดในงาน และมีความเสี่ยงของพนักงานขับรถบรรทุก ( 45 ราย และ 31 การควบคุม ) คือไม่สูง ( หรือ¼ 1.07 ; 95%CI ¼ 0.77 ( 1.50 ) สำหรับไดรเวอร์บัส ( 45 ราย และ 31 การควบคุม หรือ¼ 1.46 ; 95% CI ¼ 0.89 จำกัด2.41 ) และคนขับรถแท็กซี่ ( 94 ราย และ 84 การควบคุม หรือ¼ 1.32 ; 95% CI 0.81 ¼– 1.50 ) ความเสี่ยงประมาณการอยู่สูง ( แม้ไม่พบแล้ว ) กับคำแนะนำของความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นกับปีมากกว่าทำงาน