Osteoporosis ("porous bones", from

Osteoporosis ("porous bones", from Greek: οστούν/ostoun meaning "bone" and πόρος/poros meaning "pore") is a progressive bone disease that is characterized by a decrease in bone mass and density which can lead to an increased risk of fracture.[1] In osteoporosis, the bone mineral density (BMD) is reduced, bone microarchitecture deteriorates, and the amount and variety of proteins in bone are altered. Osteoporosis is defined by the World Health Organization (WHO) as a bone mineral density of 2.5 standard deviations or more below the mean peak bone mass (average of young, healthy adults) as measured by dual-energy X-ray absorptiometry; the term "established osteoporosis" includes the presence of a fragility fracture.[2] The disease may be classified as primary type 1, primary type 2, or secondary. The form of osteoporosis most common in women after menopause is referred to as primary type 1 or postmenopausal osteoporosis, which is attributable to the decrease in estrogen production after menopause. Primary type 2 osteoporosis or senile osteoporosis occurs after age 75 and is seen in both females and males at a ratio of 2:1. Secondary osteoporosis may arise at any age and affect men and women equally; this form results from chronic predisposing medical problems or disease, or prolonged use of medications such as glucocorticoids, when the disease is called steroid- or glucocorticoid-induced osteoporosis.

The risk of osteoporosis fractures can be reduced with lifestyle changes and in those with previous osteoporosis related fractures, medications. Lifestyle change includes diet, exercise, and preventing falls. A review by the U.S. Preventive Services Task Force (USPSTF) found insufficient evidence to recommend calcium and vitamin D supplements to prevent fractures.[3] Bisphosphonates are useful in those with previous fractures from osteoporosis but are of minimal benefit in those who have osteoporosis but no previous fractures. Osteoporosis is a component of the frailty syndrome.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคกระดูกพรุน ("กระดูกพรุน" จากกรีก: οστούν / ostoun ความหมาย "กระดูก" และπόρος / poros ความหมาย "รูขุมขน") เป็นโรคกระดูกโปรเกรสซีฟที่มีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยการลดลงของมวลกระดูกและความหนาแน่นซึ่งจะนำไปสู่ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของ แตกหัก. [1] ในโรคกระดูกพรุน, ความหนาแน่นของกระดูก (BMD) จะลดลง microarchitecture กระดูกเสื่อมและปริมาณและความหลากหลายของโปรตีนในกระดูกมีการเปลี่ยนแปลง โรคกระดูกพรุนจะถูกกำหนดโดยองค์การอนามัยโลก (WHO) เป็นความหนาแน่นของกระดูก 2.5 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานหรือเพิ่มเติมด้านล่างหมายถึงมวลกระดูกสูงสุด (ค่าเฉลี่ยของหนุ่มสาวผู้ใหญ่สุขภาพ) เป็นวัดโดยแบบ dual-พลังงาน absorptiometry X-ray; คำว่า "การจัดตั้งโรคกระดูกพรุน" รวมถึงการปรากฏตัวของความเปราะบางแตกหัก. [2] โรคอาจจะแบ่งเป็นประเภทหลัก 1 ประเภท 2 หลักหรือรอง รูปแบบของโรคกระดูกพรุนที่พบมากที่สุดในผู้หญิงหลังวัยหมดประจำเดือนจะเรียกชนิดหลักเป็น 1 หรือโรคกระดูกพรุนในวัยหมดประจำเดือนซึ่งเป็นส่วนที่ลดลงในการผลิตฮอร์โมนหลังวัยหมดประจำเดือน ประเภทหลัก 2 โรคกระดูกพรุนหรือโรคกระดูกพรุนในวัยชราเกิดขึ้นหลังจากที่อายุ 75 และมีให้เห็นทั้งในเพศหญิงและเพศชายในอัตราส่วน 2: 1 โรคกระดูกพรุนรองอาจจะเกิดขึ้นในวัยใดและมีผลต่อชายและหญิงอย่างเท่าเทียมกัน รูปแบบนี้เป็นผลมาจากปัญหาสุขภาพ predisposing เรื้อรังหรือโรคหรือการใช้งานเป็นเวลานานของยาเช่น glucocorticoids เมื่อเป็นโรคที่เรียกว่า steroid- หรือ glucocorticoid เหนี่ยวนำให้เกิดโรคกระดูกพรุน. ความเสี่ยงของการเกิดกระดูกหักกระดูกพรุนสามารถลดลงได้กับการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตและในผู้ที่มีโรคกระดูกพรุนก่อนหน้านี้ กระดูกหักที่เกี่ยวข้องกับยา การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตรวมถึงอาหารการออกกำลังกายและการป้องกันไม่ให้ตก การตรวจสอบโดยสหรัฐอเมริกาบริการป้องกันกองเรือรบ (USPSTF) พบหลักฐานเพียงพอที่จะแนะนำอาหารเสริมแคลเซียมและวิตามินดีเพื่อป้องกันไม่ให้กระดูกหัก. [3] bisphosphonates มีประโยชน์ในผู้ที่มีกระดูกหักก่อนหน้านี้จากโรคกระดูกพรุน แต่เป็นประโยชน์น้อยที่สุดในบรรดาผู้ที่มีโรคกระดูกพรุน แต่ ไม่มีกระดูกหักก่อนหน้านี้ โรคกระดูกพรุนเป็นส่วนประกอบของโรคความอ่อนแอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคกระดูกพรุน ( " พรุนกระดูก " มาจากภาษากรีก : οστούν / ostoun ความหมาย " กระดูก " และπόρος / Poros ความหมาย " รูขุมขน " ) เป็นก้าวหน้าโรคกระดูกที่เป็นลักษณะการลดลงของมวลกระดูกและความหนาแน่น ซึ่งสามารถนำไปสู่การเพิ่มความเสี่ยงของกระดูกหัก [ 1 ] ในโรคกระดูกพรุน ความหนาแน่นของกระดูก ( BMD ) ลดลง เช่นเดียวกับ กระดูกเสื่อมและปริมาณและความหลากหลายของโปรตีนในกระดูกมีการเปลี่ยนแปลง ซึ่งกำหนดโดยองค์การอนามัยโลก ( WHO ) เป็นกระดูกของ 2.5 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานหรือเพิ่มเติมด้านล่างหมายถึงมวลกระดูกสูงสุด ( ค่าเฉลี่ยของหนุ่ม สุขภาพผู้ใหญ่ ) ซึ่งวัดโดย absorptiometry เอ็กซ์เรย์พลังงาน dual ; คำว่า " ก่อตั้งโรคกระดูกพรุน " รวมถึงการปรากฏตัวของเปราะบางแตกหัก[ 2 ] โรคอาจแบ่งเป็นประเภทหลัก 1 หลัก 2 ชนิด หรือรอง รูปแบบของโรคกระดูกพรุน พบมากที่สุดในผู้หญิงหลังวัยหมดประจำเดือนจะเรียกว่าหลักประเภท 1 หรือภาวะวัยทอง ซึ่งเป็นข้อมูลในการผลิตฮอร์โมนเอสโตรเจนลดลง หลังวัยหมดประจำเดือนหลัก 2 ประเภทโรคกระดูกพรุนโรคกระดูกพรุนหรือคนแก่อายุ 75 หลัง เห็นเป็นทั้งผู้หญิงและผู้ชายในอัตราส่วน 2 : 1 . รองโรคกระดูกพรุนอาจเกิดขึ้นในวัยใดและมีผลกระทบต่อผู้ชายและผู้หญิงเท่าเทียมกัน ; แบบฟอร์มนี้ผลจากสถิติทางการแพทย์ปัญหาเรื้อรังหรือโรค หรือ นาน เช่น ใช้ยา glucocorticoidsเมื่อโรคที่เรียกว่า สเตียรอยด์ หรือ กลูโคคอร์ติคอยด์เกิดโรคกระดูกพรุน

ความเสี่ยงของกระดูกหักโรคกระดูกพรุนสามารถลดลงได้ด้วยการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต และ ในผู้ที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับกระดูกพรุน กระดูกหัก โรค การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต รวมถึง อาหาร ออกกำลังกาย และป้องกันไม่ให้ตก ความคิดเห็นโดยสหรัฐ .งานบริการการป้องกัน ( uspstf ) พบหลักฐานไม่เพียงพอที่จะแนะนำให้แคลเซียมและวิตามิน D เสริมเพื่อป้องกันกระดูกหัก [ 3 ] bisphosphonates มีประโยชน์ในผู้ป่วยที่มีกระดูกหักจากโรคกระดูกพรุน แต่ก่อนหน้านี้เป็นประโยชน์น้อยที่สุดในผู้ที่มีโรคกระดูกพรุน แต่ไม่ร้าวก่อน โรคกระดูกพรุน เป็นส่วนประกอบของความอ่อนแอ ซินโดรม